Σελίδα 11 από 11
Re: "Μεσαιωνικά" βασανιστήρια σε μαθητευόμενο μαγειρικής σε γνωστό εστιατόριο στην Κέρκυρα
Δημοσιεύτηκε: 08 Αύγ 2019, 20:32
από ροδες united
Cavaliere έγραψε: 07 Αύγ 2019, 18:06
Είναι τελείως ηλίθιο να απαιτείς να σε φωνάζουν κάπως. Εμένα όταν με ρωτάν υφιστάμενοι αν μπορούν να με λένε με το όνομά μου, τους λέω, σαφώς, ναι. Ιδιαίτερα η λέξη
αφεντικό, πρέπει να είσαι αρχιβλάκας για να την απαιτείς. Εγώ θα του έλεγα, αφεντικό να πεις τη γυναίκα σου, παλιομαλάκα, και μη λες κουβέντα μη σου βάλω βόμβα στο αμάξι με όλα τα παιδιά σου μέσα. Και μετά θα του έσφαζα τον σκύλο, θα τον μαγείρευα και θα τον έστελνα στην κόρη του για προειδοποίηση.
Στο σεξ επιτρέπεται ομως τυπε;
Re: "Μεσαιωνικά" βασανιστήρια σε μαθητευόμενο μαγειρικής σε γνωστό εστιατόριο στην Κέρκυρα
Δημοσιεύτηκε: 10 Αύγ 2019, 16:02
από ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ
Re: "Μεσαιωνικά" βασανιστήρια σε μαθητευόμενο μαγειρικής σε γνωστό εστιατόριο στην Κέρκυρα
Δημοσιεύτηκε: 18 Δεκ 2019, 20:51
από Antigeist
ΜπλεΜπουμπυς έγραψε: 07 Αύγ 2019, 14:01
Από πού ξεφύτρωσαν όλες αυτές οι περσόνες με τις κουτάλες, τα κατσαρόλια και το ιταμό ύφος σε κάθε κιτρινοκάναλο;
Από πού κάθισαν στο σβέρκο των εργαζόμενων στην εστίαση όλα αυτά τα τοξικά σούργελα, τα οποία ποζάρουν ως βαλκανο-ροκοκό καρικατούρες αρχιμαγείρων του Λουδοβίκου ΙΔ' και συμπεριφέρονται με πλήρη περιφρόνηση για θεμελιώδεις ανθρώπινες αξίες, επειδή έπεισαν τους νεόπλουτους ότι κατέχουν την πιο θεσπέσια συνταγή για τα σκατά βελουτέ και για τα σκατά μελάτα;
Κι από πότε έχουμε πήξει στην haute-cuisine-cucul-la-praline, cucul-la-fraise και cucul-la-rainette σε μια χώρα όπου όλο και περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται να βρουν δύο αξιοπρεπή γεύματα στην καθημερινότητά τους και η καλή τροφή είναι ολοένα πιο δυσπρόσιτη για ευαίσθητες πληθυσμιακές ομάδες όπως τα παιδιά φτωχοποιημένων οικογενειών, οι ηλικιωμένοι της αποπτώχευσης, οι φτωχοί ασθενείς και οι άνεργοι;
Το φαγητό είναι πρωτίστως θεμελιώδης ανθρώπινη ανάγκη, κατόπιν μπορεί να είναι και στοιχείο πολιτισμού.
Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να αφήνεται στο χρηματιστήριο της βαρβαρότητας, του life-style της κερδοσκοπίας και της αντίληψης του κάτεργου.
Να τελειώνουμε, κάπου, με τους ακκισμούς και τους τροπισμούς σήπουσας ματαιοδοξίας, όπως και με τους δήμιους που αυτές οι αντιλήψεις αναγορεύουν σε τυραννίσκους με μαγειρικούς σκούφους δίκην στέμματος, μπροστά και πίσω από κάμερες, στα εργασιακά μπουντρούμια της "ελαστασφάλειας" και τους ναούς της γευστικής λεπταισθησίας, που βρομοκοπούν βαναυσότητα και εξαχρείωση.
Έχεις φάει ρε ένα γκουρμέ (γκουρμέ μπορεί να είναι και ένα κοτόπουλο με πατάτες αν ξέρεις να το μαγειρέψεις σωστά όχι τα κρεμώδη ξεράσματα του Blumenthal) πιάτο στη ζωή σου να καταλάβεις τι πάει να πει καλό φαγητό ή νομίζεις ότι η μισελενάτη μαγειρική είναι τα σκατά που σου έδινε η μάνα σου μεγαλώνοντας; Η σοβαρή έντεχνη μαγειρική δεν είναι αρπακόλλα φιλαράκο. Θέλει καλά υλικά, εξειδίκευση και πειθαρχία (δηλαδή ομαδικό πνεύμα και ταπεινότητα γιατί η μαγειρική είναι μια ταπεινή δουλειά).
Είναι η φύση της δουλειάς έτσι που μάγειρας επιπέδου δεν μπορείς να γίνεις αν δεν φας βρισίδι και κλωτσιά επί χρόνια. Ξέρεις τι ανελέητο ψήσιμο πέρασε ο Μποτρίνι από τον τελειομανή Ιταλό πατέρα του για να γίνει αυτό που είναι; Τα περιθώρια για λάθη είναι πάρα πολλά, η ένταση μεγάλη και τα λεφτά λίγα γιατί από τα εστιατόρια δεν πλούτισε κάνεις, είναι μόνο για όσους έχουν καύλα για την υψηλή γαστρονομία. Άμα δεν έχεις καύλα για τίποτα στη ζωή σου γίνεσαι αριστεριντζέλι και περνάς τη ζωή σου καπνίζοντας πίπες για ισότητες, πολιτισμούς και δικαιώματα, και φυσικά αργά ή γρήγορα καταληγείς να τρως το καυλί κάποιου άλλου που δεν λέει τις ίδιες πίπες.
Το εστιατόριο του Μποτρίνι είναι πάρα πολύ φθηνό, εξευτελιστικά φθηνό για το επίπεδο γαστρονομίας και υλικών που προσφέρει. Ασταδιάλα γραικύλια. Μάθετε τι σημαίνει ήθος.