Phorum.com.gr

bluerose έγραψε: 24 Απρ 2019, 22:20

Northern Spirit έγραψε: 24 Απρ 2019, 19:01

bluerose έγραψε: 22 Απρ 2019, 23:19

Είμαι είπαμε Παϊσιακή, ας γράψει και κάποιος Πορφυριακος, Τσαλικικος, Κατουνακιώτης κτλ κτλ

Οπως λεμε παοκτσου...Οπαδος δηλαδη..

Ξέρω γω;

Όλοι οι Άγιοι είναι για όλους
Αυτοί (κι άλλοι) της εποχής μας, συνήθως τους έχουν γνωρίσει ο κόσμος κι ίσως κάποιος γνωστός τους, πολύς κόσμος ήρθε κοντά έτσι στη θρησκεία με τις εμπειρίες
Όμως οσο και να έλεγα για τον Άγιο Παΐσιο ναι μεν πχ η αδερφή μου το σεβόταν, όμως κόλλησε μέσω βιβλίων με τον Άγιο Πορφύριο. Ξες γιατί; Διότι αφού εγώ της βεβαίωσα ότι όντος το και το με τον Άγιο Παΐσιο, σου λέει γιατί όχι κι ο Άγιος Πορφύριος και διαβάζοντας έχει ενθουσιαστεί αν και δε συνάντησε κάποιον να είχε κάποια εμπειρία Πιστεύει και της αρέσει ο τρόπος του και οι διδαχές του

bluerose έγραψε: 25 Απρ 2019, 00:00 Αυτό το γράφει και σε βιβλίο του ο Άγιος Παΐσιος
Εμείς εδώ λέει, έχουμε να κάνουμε αυτό κι αυτό κι εύκολα βάζουν κανόνες

Οι κοσμικοί αντί για κανόνες έχουν τις δυσκολίες της ζωης και μας υπερασπίζεται

Φρούτο αυτοί να κοψουν να φάνε από δέντρο θεωρείται αμαρτία. Λαθροφαγια

Εμας κανόνα θα μας βάλει ο εξομολόγος αν απάτησαμε ή κάναμε έκτρωση

Όμως....οι μοναχοί λες είναι εύκολα, το δύσκολο τους είναι να κρατηθεί η Χάρη, ούτε φρούτο.

Northern Spirit έγραψε: 24 Απρ 2019, 23:49 [....]
Υ.Γ. Για την ιστορια βλεποντας τις δυσκολιες και περιπετειες της ζωης καταλαβα ενα πραγμα: τι αυτοι που "αφησανε τα εγκοσμια" και γινανε μοναχοι σαν τον Παισιο τελικα επελεξαν την ευκλη και οχι τη δυσκολη λυση..Το πιο ευκολο πραγμα ειναι τελικα να ππιασεις μια ερημια, να μην εχεις κανεναν να νοιαζεσαι και κανενα αγχος ενω και οι συμβουλες που δινεις δεν κοστιζουνε τιποτε και σε κανουνε και αγαπητο..
Αυτο ειναι το πιο ευκολο τελικα..Οι πραγματικοι αγιοι εναι αυτοι που μπαινουνε στη ζωη και τρωνε ολο το αγγουρι της: τις δυσκολιες, ασθενειες, οικογενεια, λεφτα κλπ..Κι ας λενε οι Παισιοι οτι αυτα ειναι φθαρτα..Αυτοι ειναι οι πραγατικοι πειρασμοι και αγωνες οχι να καθεσαι στο ησυχαστηριο και να κανεις κοσμοσχοινι ολη μερα..

O I έγραψε: 25 Απρ 2019, 01:20
Δηλαδή έχεις κάνει κομβοσχοινι όλη μέρα, κάθε μέρα (βασικά ο κανόνας γίνεται νύχτα) για χρόνια (ο Γ. Παΐσιος ήταν 55 χρόνια Μοναχός...) και έβγαλες αυτό το συμπέρασμα;

Κοίτα πως έχει το πράμα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση του Γ. Παϊσίου, εμείς που τον γνωρίσαμε ξέρουμε ότι όλος του ο βίος ήταν μια προσευχητική κατάσταση. Εξάλλου η πινακίδα που είχε στο συρματόπλεγμα του κελιού του Τιμίου Σταυρού που έμενε πριν πάει στην Παναγούδα έλγε: "αφήστε τα ονόματά σας στο κουτί. Περισσότερο θα σας ωφελήσω με την προσευχή μου παρά με τα ανούσια λόγια μου" και αυτό μαρτυρεί ότι προσευχόταν πολύ για όλους όσους άφηναν ονόματα εκεί.
Η αγάπη του για τον συνάνθρωπο δεν γνώριζε προσωπική ανάπαυση αλλά προσφερόταν με πλήρη αυταπάρνηση. Αν ψάξεις στις πάμπολλες μαρτυρίες των ανθρώπων που τον γνώρισαν θα το διαπιστώσεις αυτό. Αν πας στη Σουρωτή την ημέρα της κοιμήσεώς του, θα ακούσεις από πάρα πολλούς να διηγούνται κάτι που έζησαν από τον Γέροντα. Το ίδιο καταλαβαίνουμε και με τους εκατοντάδες επισκέπτες που τον επισκεπτόντουσαν καθημερινά ενόσω ζούσε, κι ενώ είχε κήλη και λειτουργούσε μόνο το ένα του πνευμόνι, που... κάλλιστα θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ότι: "εφόσον είμαι ασθενής, έχω το δικαίωμα (βάση των καλογερικών αρχών της φιλοξενίας) να μη δεχθώ κανένα" ...όμως προς έπαινό του, αξιομίμητα, δεν το έκανε, αλλά αναλωνόταν είτε στο να αφιερώνει πάρα πολλές ώρες στο να ακούει την παλαβομάρα ή και τα σοβαρά προβλήματα των διαφόρων που τον επισκέπτωνταν, είτε προσευχόμενος από αγάπη για τους συνανθρώπους του, στις προσωπικές του στιγμές, στις αγρυπνίες του μέσα στο κελί του. (Έκανε κομβοσχοίνι τουλάχιστον 6 ώρες κάθε βράδυ χώρια τις ακολουθίες τής ημέρας που είναι γύρω στις 2-3 ώρες. Οι ώρες ύπνου του ήταν 3-4 ώρες το 24ωρο.

Σημειωτέον ότι έμενε μόνος του αυτοσυντηρούμενος και η προσωπική του συντήρηση έπρεπε να περάσει κι αυτή από τα χέρια του (έφτιαχνε ξυλόγλυπτα ή πρεσαριστά σταυρουδάκια και κομβοσχοίνια), που με την πληθώρα των επισκεπτών που πέρναγαν καθημερινά ή την αλληλογραφία (δεν είχε τηλέφωνο), πολλές φορές δεν έμενε χρόνος ούτε για να μαγειρέψει για να φάει, ούτε για να ξεκουραστεί, ούτε για να κόψει τα ξύλα του για το χειμώνα, ούτε για να καλλιεργήσει τα λίγα κηπουρικά του, ούτε για να επισκευάσει τη στέγη που έσταζε όταν έβρεχε, ούτε για να πάει για ψώνια στις Καρυές, ούτε οποιαδήποτε ανάγκη τέλος πάντων της καθημερινότητάς του. Τα δέματα που του έστελναν ή τα επέστρεφε πίσω λέγοντάς στους αποστολείς να τα δώσουν σε συνανθρώπους τους που τα έχουν ανάγκη.
(Αυτά τα τελευταία δε τα λέω επειδή θεωρούνται αρετές αλλά επειδή δείχνουν εμφανέστατα την αυταπάρνηση προς χάριν της αγάπης για τον πλησίον που είναι και το ζητούμενο της ευαγγελικής προτροπής κι ο Γέροντας ως γνωστόν είχε πολλούς περαστικούς επισκέπτες...)
Οπότε, από που αντλείς αυτά που ισχυρίζεσαι;
Εσύ δηλαδή όταν πήγες στο Όρος (ή αυτοί που πάνε) δεν κοιμήθηκες σε καθαρό κρεβάτι, δεν έφαγες τα ωραία φαγητά από τους κήπους τής Μονής ή τα αλιεύματά τους ή το κρασί τους; Δεν σε φιλοξένησαν οι Μοναχοί εκεί με άλλους 20-30-50 προσκυνητές που έτυχε να βρίσκεστε εκείνη τη μέρα εκεί (που αυτό συμβαίνει εκεί καθημερινά..) και όσα άλλα;
Αυτά ποιος τα έφερνε εις πέρας, η Μαρίκα;
Εμείς θα ανεχόμασταν να έχουμε έστω 1-2 διαφορετικά άτομα καθημερινά σπίτι μας, να τα ταΐζουμε να τα κοιμίζουμε και να ακούμε με υπομονή το μακρύ τους και το κοντό τους;

Νομίζω δεν είναι καθόλου δίκαιο αυτό που λες και ίσως θα έπρεπε να το κοιτάξεις κι από άλλο πρίσμα διότι όπως τα παρουσιάζεις τα πράγματα μου φαίνονται τελείως μονόπλευρα.

Ο.Ι.

Northern Spirit έγραψε: 25 Απρ 2019, 01:46

O I έγραψε: 25 Απρ 2019, 01:20

Northern Spirit έγραψε: 24 Απρ 2019, 23:49 [....]
Υ.Γ. Για την ιστορια βλεποντας τις δυσκολιες και περιπετειες της ζωης καταλαβα ενα πραγμα: τι αυτοι που "αφησανε τα εγκοσμια" και γινανε μοναχοι σαν τον Παισιο τελικα επελεξαν την ευκλη και οχι τη δυσκολη λυση..Το πιο ευκολο πραγμα ειναι τελικα να ππιασεις μια ερημια, να μην εχεις κανεναν να νοιαζεσαι και κανενα αγχος ενω και οι συμβουλες που δινεις δεν κοστιζουνε τιποτε και σε κανουνε και αγαπητο..
Αυτο ειναι το πιο ευκολο τελικα..Οι πραγματικοι αγιοι εναι αυτοι που μπαινουνε στη ζωη και τρωνε ολο το αγγουρι της: τις δυσκολιες, ασθενειες, οικογενεια, λεφτα κλπ..Κι ας λενε οι Παισιοι οτι αυτα ειναι φθαρτα..Αυτοι ειναι οι πραγατικοι πειρασμοι και αγωνες οχι να καθεσαι στο ησυχαστηριο και να κανεις κοσμοσχοινι ολη μερα..

Δηλαδή έχεις κάνει κομβοσχοινι όλη μέρα, κάθε μέρα (βασικά ο κανόνας γίνεται νύχτα) για χρόνια (ο Γ. Παΐσιος ήταν 55 χρόνια Μοναχός...) και έβγαλες αυτό το συμπέρασμα;

Κοίτα πως έχει το πράμα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση του Γ. Παϊσίου, εμείς που τον γνωρίσαμε ξέρουμε ότι όλος του ο βίος ήταν μια προσευχητική κατάσταση. Εξάλλου η πινακίδα που είχε στο συρματόπλεγμα του κελιού του Τιμίου Σταυρού που έμενε πριν πάει στην Παναγούδα έλγε: "αφήστε τα ονόματά σας στο κουτί. Περισσότερο θα σας ωφελήσω με την προσευχή μου παρά με τα ανούσια λόγια μου" και αυτό μαρτυρεί ότι προσευχόταν πολύ για όλους όσους άφηναν ονόματα εκεί.
Η αγάπη του για τον συνάνθρωπο δεν γνώριζε προσωπική ανάπαυση αλλά προσφερόταν με πλήρη αυταπάρνηση. Αν ψάξεις στις πάμπολλες μαρτυρίες των ανθρώπων που τον γνώρισαν θα το διαπιστώσεις αυτό. Αν πας στη Σουρωτή την ημέρα της κοιμήσεώς του, θα ακούσεις από πάρα πολλούς να διηγούνται κάτι που έζησαν από τον Γέροντα. Το ίδιο καταλαβαίνουμε και με τους εκατοντάδες επισκέπτες που τον επισκεπτόντουσαν καθημερινά ενόσω ζούσε, κι ενώ είχε κήλη και λειτουργούσε μόνο το ένα του πνευμόνι, που... κάλλιστα θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ότι: "εφόσον είμαι ασθενής, έχω το δικαίωμα (βάση των καλογερικών αρχών της φιλοξενίας) να μη δεχθώ κανένα" ...όμως προς έπαινό του, αξιομίμητα, δεν το έκανε, αλλά αναλωνόταν είτε στο να αφιερώνει πάρα πολλές ώρες στο να ακούει την παλαβομάρα ή και τα σοβαρά προβλήματα των διαφόρων που τον επισκέπτωνταν, είτε προσευχόμενος από αγάπη για τους συνανθρώπους του, στις προσωπικές του στιγμές, στις αγρυπνίες του μέσα στο κελί του. (Έκανε κομβοσχοίνι τουλάχιστον 6 ώρες κάθε βράδυ χώρια τις ακολουθίες τής ημέρας που είναι γύρω στις 2-3 ώρες. Οι ώρες ύπνου του ήταν 3-4 ώρες το 24ωρο.

Σημειωτέον ότι έμενε μόνος του αυτοσυντηρούμενος και η προσωπική του συντήρηση έπρεπε να περάσει κι αυτή από τα χέρια του (έφτιαχνε ξυλόγλυπτα ή πρεσαριστά σταυρουδάκια και κομβοσχοίνια), που με την πληθώρα των επισκεπτών που πέρναγαν καθημερινά ή την αλληλογραφία (δεν είχε τηλέφωνο), πολλές φορές δεν έμενε χρόνος ούτε για να μαγειρέψει για να φάει, ούτε για να ξεκουραστεί, ούτε για να κόψει τα ξύλα του για το χειμώνα, ούτε για να καλλιεργήσει τα λίγα κηπουρικά του, ούτε για να επισκευάσει τη στέγη που έσταζε όταν έβρεχε, ούτε για να πάει για ψώνια στις Καρυές, ούτε οποιαδήποτε ανάγκη τέλος πάντων της καθημερινότητάς του. Τα δέματα που του έστελναν ή τα επέστρεφε πίσω λέγοντάς στους αποστολείς να τα δώσουν σε συνανθρώπους τους που τα έχουν ανάγκη.
(Αυτά τα τελευταία δε τα λέω επειδή θεωρούνται αρετές αλλά επειδή δείχνουν εμφανέστατα την αυταπάρνηση προς χάριν της αγάπης για τον πλησίον που είναι και το ζητούμενο της ευαγγελικής προτροπής κι ο Γέροντας ως γνωστόν είχε πολλούς περαστικούς επισκέπτες...)
Οπότε, από που αντλείς αυτά που ισχυρίζεσαι;
Εσύ δηλαδή όταν πήγες στο Όρος (ή αυτοί που πάνε) δεν κοιμήθηκες σε καθαρό κρεβάτι, δεν έφαγες τα ωραία φαγητά από τους κήπους τής Μονής ή τα αλιεύματά τους ή το κρασί τους; Δεν σε φιλοξένησαν οι Μοναχοί εκεί με άλλους 20-30-50 προσκυνητές που έτυχε να βρίσκεστε εκείνη τη μέρα εκεί (που αυτό συμβαίνει εκεί καθημερινά..) και όσα άλλα;
Αυτά ποιος τα έφερνε εις πέρας, η Μαρίκα;
Εμείς θα ανεχόμασταν να έχουμε έστω 1-2 διαφορετικά άτομα καθημερινά σπίτι μας, να τα ταΐζουμε να τα κοιμίζουμε και να ακούμε με υπομονή το μακρύ τους και το κοντό τους;

Νομίζω δεν είναι καθόλου δίκαιο αυτό που λες και ίσως θα έπρεπε να το κοιτάξεις κι από άλλο πρίσμα διότι όπως τα παρουσιάζεις τα πράγματα μου φαίνονται τελείως μονόπλευρα.

Ο.Ι.

Κατ'αρχην το σχολιο δεν αφορουσε τοσο τον Παισιο αλλα γενικοτερα τον μοναχισμο και τους κληρικους και το πώς τους προβαλλει η εκκλησια. Ως προτυπα, Αγιους επειδη με βαση την διδασκαλια της εκκλησιας αυτοι υποφερουνε επειδη αφησανε τις χαρες της ζωης και τα αλλα εγκοσμια.

Και ειπα οτι η ζωη εκει εξω δεν ειναι καθολου ευχαριστη ή ευκλη για τον πολυ τον κοσμο. Οπως αναλογα στο μοναχισμο δεν σημαινει οτι αν γινεις μοναχος σημαινει αυτοματα οτι εκανες μεγαλη θυσια αφου οι μοναχοι ειναι απαλλαγμενοι απο πολλες εγνοιες και ταλαιπωριες των κοσμικων.

Αυτες τις ταλαιπωριες η εκκλησια γενικα τις υποτιμα: τις θεωρει τετριμμενες ενω πχ η θλιψη του μοναχου οταν δυσκολευεται να κανει τη προσευχη οπως πρεπει ειναι Αγια..

Για τα κομβοσχοινια τις προσευχες και τις νηστειες ξερω απο πρωτο χερι..Εχω ακομη στο σπιτι μου 300αρι κομβοσχοινι που μου ειχε δωσει καποιος μοναχος πριν σχεδον 30 χρονια με την παραινεση να κανω καθημερινα προσευχη για να μου πανε καλα τα πραγματα και να με βοηθησει το θεος..Τελικα διαπιστωσα οτι ο θεος δεν μου ελυσε ουτε ενα προβλημα παρα τις προσευχες.Οτι προοδο εκανα την εκανα με μεγαλη προσωπικη προσπαθεια και πολλες δυσκολιες που ποτε δεν υποσχωρησαν.Και αφου αφησα στην ακρη τις προσευχες.Οποτε το κομβοσχοινι σημερα ειναι απλα διακοσμητικο..

Για τον Παισιο δεν εχω προσωπικη αποψη και γι'αυτο δεν σχολιασω τοσο τον ιδιο οσο τους οπαδους του που τον εχουνε θεοποιησει. Ειμαι βεβαιος οτι αν ζουσε και εβλεπε την προσωπολατρια, δεν θα του αρεσε καθολου.Και ξερω οτι εχει βοηθησει ανθρωπους.

Τελος για το Ορος να πω οτι αυτο δεν ανηκει στους μοναχους. Οι μοναχοι ειναι στην ουσια φιλοξενουμενοι εκει αφου δεν ειναι ιδιωτικα μοναστηρια εκει..Και τα καθαρα σεντονια, καλη τροφη κλπ δεν με δυσαρεστησαν..Ισα-ισα που αρεσαν και ξεκουραστηκα οταν πηγα...Απλα το ολο περιβαλλον του Ορους δεν μου θυμιζει σε τιποτε περιβαλλον ταλαιπωρημενων απο τη σκληρη ζωη μοναχων..

Οσο για τα προβληματα που λεει ο ενας και ο αλλος, θα σου πω ενα μυστικο αν δεν το ξερεις: τα μοναστηρια ειναι που καλουνε κοσμο να παει. Κι αυτο γιατι φερνουνε δωρεες, τροφιμα κοινωνικοτητα μαζι με το μακρυ τους και το κοντο τους.

Αν δεν θελανε κοσμο ητανε ευκολο. Βρισκεις μια ερημια που δεν παταει ψυχη, χτιζεις μια καλυβα και δεν σε βρισκει κανεις. Καιτι τετοιο ναι θα ητανε πολυ σκληρο.Αλλα το να εχουνε μοναστηρια διπλα στις πολεις και καθε μερα να πανε εκει δεκαδες η εκατονταδες επισκεπτες, δεν το λες και ταλαιπωρια..Ειδικα οταν τα δωματια μοναχων θυμιζουνε δωματια ξενοδοχειων.

O I έγραψε: 25 Απρ 2019, 03:08


Αυτά τα διευκρίνισες στο επόμενο σχόλιο απ' αυτό που σχολίασα.

Το κάθε πολίτευμα απ' αυτά που σχολιάζεις έχει τις δικές του δυσκολίες όπως και ευκολίες.
Εσύ επικέντρωσες στις ευκολίες που εντόπισες κατά σε στο Μοναχικό πολίτευμα κι επειδή το έκανες αυτό μονόπλευρα, σου παρέθεσα το πως έχει το πράμα με τις δυσκολίες.
Απ' την άλλη, αν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα όπως λες, γιατί οι Μοναχοί στο Όρος ας πούμε είναι μόνο 2500;
Και ποιος σου είπε ότι τις δυσκολίες του κοσμικού βίου η Εκκλησία τις υποτιμά;
Ίσα-ίσα τιμά τον αγώνα του και βοηθά τους αναξιοπαθούντας.

Για τα κομβοσχοινια τις προσευχες και τις νηστειες ξερω απο πρωτο χερι..Εχω ακομη στο σπιτι μου 300αρι κομβοσχοινι που μου ειχε δωσει καποιος μοναχος πριν σχεδον 30 χρονια με την παραινεση να κανω καθημερινα προσευχη για να μου πανε καλα τα πραγματα και να με βοηθησει το θεος..Τελικα διαπιστωσα οτι ο θεος δεν μου ελυσε ουτε ενα προβλημα παρα τις προσευχες.Οτι προοδο εκανα την εκανα με μεγαλη προσωπικη προσπαθεια και πολλες δυσκολιες που ποτε δεν υποσχωρησαν.Και αφου αφησα στην ακρη τις προσευχες.Οποτε το κομβοσχοινι σημερα ειναι απλα διακοσμητικο..

Απ' ότι ξέρω, η ευχή με το κομβοσχοίνο περιλαμβάνει τα ακόλουθα λόγια: "Κύριε Ιησού Χριστέ, (Υιέ τού Θεού) ελέησόν με τον αμαρτωλό". Προσευχόμαστε για τις αμαρτίες μας.
Δεν ξέρω τι μπορεί να ζήταγες εσύ για την πρόοδό σου.

Για τον Παισιο δεν εχω προσωπικη αποψη και γι'αυτο δεν σχολιασω τοσο τον ιδιο οσο τους οπαδους του που τον εχουνε θεοποιησει. Ειμαι βεβαιος οτι αν ζουσε και εβλεπε την προσωπολατρια, δεν θα του αρεσε καθολου.Και ξερω οτι εχει βοηθησει ανθρωπους.

Σωστά

Τελος για το Ορος να πω οτι αυτο δεν ανηκει στους μοναχους. Οι μοναχοι ειναι στην ουσια φιλοξενουμενοι εκει αφου δεν ειναι ιδιωτικα μοναστηρια εκει..Και τα καθαρα σεντονια, καλη τροφη κλπ δεν με δυσαρεστησαν..Ισα-ισα που αρεσαν και ξεκουραστηκα οταν πηγα...Απλα το ολο περιβαλλον του Ορους δεν μου θυμιζει σε τιποτε περιβαλλον ταλαιπωρημενων απο τη σκληρη ζωη μοναχων..

Ξέρεις.. ο πολύς κόσμος που πάει εκεί έφερε μαζί του και τον κόσμο. Αυτό είναι το κακό.
Ρώταγα κάποτε έναν μαγαζάτορα που διατηρεί κατάστημα με εργόχειρα στη δάφνη από τον παπού του (αυτός είναι από το 52 στο Όρος) για το πόσοι προσκυνητές έμπαιναν τότε στο Όρος και μου είπε ότι το "μοτόρι" (παλιό ιστιοφόρο με μηχανή) έμπαινε μια φορά την εβδομάδα και έφερνε το πολύ 5-7 προσκυνητές!
Από τότε που άνοιξε ο πρώτος δρόμος το 63 στο Όρος, σιγά-σιγά αλλάξαν τα πράγματα και ο κόσμος έφερε τις συνήθειές του μαζί και τα Μοναστήρια κατάντησαν ξενοδοχεία και οι Μοναχοί καμαριέρες και ξενοδοχοϋπάλληλοι.
Ε.. απ' ότι καταλαβαίνεις η αλλοίωση προήλθε από την πολυκοσμία.

Οσο για τα προβληματα που λεει ο ενας και ο αλλος, θα σου πω ενα μυστικο αν δεν το ξερεις: τα μοναστηρια ειναι που καλουνε κοσμο να παει. Κι αυτο γιατι φερνουνε δωρεες, τροφιμα κοινωνικοτητα μαζι με το μακρυ τους και το κοντο τους.

Δε νομίζω να είναι έτσι ακριβώς.
Εξάλλου σχεδόν όλα τα Μοναστήρια, τουλάχιστον τού Όρους έχουν περιορισμένο αριθμό επισκεπτών κι αυτό συμβαίνει επειδή έχουν πολλές προτάσεις από επισκέπτες για να φιλοξενηθούν εκεί.

Αν δεν θελανε κοσμο ητανε ευκολο. Βρισκεις μια ερημια που δεν παταει ψυχη, χτιζεις μια καλυβα και δεν σε βρισκει κανεις. Καιτι τετοιο ναι θα ητανε πολυ σκληρο.Αλλα το να εχουνε μοναστηρια διπλα στις πολεις και καθε μερα να πανε εκει δεκαδες η εκατονταδες επισκεπτες, δεν το λες και ταλαιπωρια..Ειδικα οταν τα δωματια μοναχων θυμιζουνε δωματια ξενοδοχειων.

Μα πιο πάνω έλεγες: "Το πιο ευκολο πραγμα ειναι τελικα να ππιασεις μια ερημια, να μην εχεις κανεναν να νοιαζεσαι και κανενα αγχος ενω και οι συμβουλες που δινεις δεν κοστιζουνε τιποτε και σε κανουνε και αγαπητο.."
Αποφάσισε τελικά..

Πάντως γενικά καταλαβαίνω τις ενστάσεις σου αλλά όπως σου ξανα είπα είναι πιό πολύπλευρο το πράμα.
Πολύ το κουράσαμε όμως.

Καλό ξημέρωμα!

Ο.Ι.

Northern Spirit έγραψε: 25 Απρ 2019, 03:36

O I έγραψε: 25 Απρ 2019, 03:08


Αυτά τα διευκρίνισες στο επόμενο σχόλιο απ' αυτό που σχολίασα.

Το κάθε πολίτευμα απ' αυτά που σχολιάζεις έχει τις δικές του δυσκολίες όπως και ευκολίες.
Εσύ επικέντρωσες στις ευκολίες που εντόπισες κατά σε στο Μοναχικό πολίτευμα κι επειδή το έκανες αυτό μονόπλευρα, σου παρέθεσα το πως έχει το πράμα με τις δυσκολίες.
Απ' την άλλη, αν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα όπως λες, γιατί οι Μοναχοί στο Όρος ας πούμε είναι μόνο 2500;
Και ποιος σου είπε ότι τις δυσκολίες του κοσμικού βίου η Εκκλησία τις υποτιμά;
Ίσα-ίσα τιμά τον αγώνα του και βοηθά τους αναξιοπαθούντας.

Για τα κομβοσχοινια τις προσευχες και τις νηστειες ξερω απο πρωτο χερι..Εχω ακομη στο σπιτι μου 300αρι κομβοσχοινι που μου ειχε δωσει καποιος μοναχος πριν σχεδον 30 χρονια με την παραινεση να κανω καθημερινα προσευχη για να μου πανε καλα τα πραγματα και να με βοηθησει το θεος..Τελικα διαπιστωσα οτι ο θεος δεν μου ελυσε ουτε ενα προβλημα παρα τις προσευχες.Οτι προοδο εκανα την εκανα με μεγαλη προσωπικη προσπαθεια και πολλες δυσκολιες που ποτε δεν υποσχωρησαν.Και αφου αφησα στην ακρη τις προσευχες.Οποτε το κομβοσχοινι σημερα ειναι απλα διακοσμητικο..

Απ' ότι ξέρω, η ευχή με το κομβοσχοίνο περιλαμβάνει τα ακόλουθα λόγια: "Κύριε Ιησού Χριστέ, (Υιέ τού Θεού) ελέησόν με τον αμαρτωλό". Προσευχόμαστε για τις αμαρτίες μας.
Δεν ξέρω τι μπορεί να ζήταγες εσύ για την πρόοδό σου.

Για τον Παισιο δεν εχω προσωπικη αποψη και γι'αυτο δεν σχολιασω τοσο τον ιδιο οσο τους οπαδους του που τον εχουνε θεοποιησει. Ειμαι βεβαιος οτι αν ζουσε και εβλεπε την προσωπολατρια, δεν θα του αρεσε καθολου.Και ξερω οτι εχει βοηθησει ανθρωπους.

Σωστά

Τελος για το Ορος να πω οτι αυτο δεν ανηκει στους μοναχους. Οι μοναχοι ειναι στην ουσια φιλοξενουμενοι εκει αφου δεν ειναι ιδιωτικα μοναστηρια εκει..Και τα καθαρα σεντονια, καλη τροφη κλπ δεν με δυσαρεστησαν..Ισα-ισα που αρεσαν και ξεκουραστηκα οταν πηγα...Απλα το ολο περιβαλλον του Ορους δεν μου θυμιζει σε τιποτε περιβαλλον ταλαιπωρημενων απο τη σκληρη ζωη μοναχων..

Ξέρεις.. ο πολύς κόσμος που πάει εκεί έφερε μαζί του και τον κόσμο. Αυτό είναι το κακό.
Ρώταγα κάποτε έναν μαγαζάτορα που διατηρεί κατάστημα με εργόχειρα στη δάφνη από τον παπού του (αυτός είναι από το 52 στο Όρος) για το πόσοι προσκυνητές έμπαιναν τότε στο Όρος και μου είπε ότι το "μοτόρι" (παλιό ιστιοφόρο με μηχανή) έμπαινε μια φορά την εβδομάδα και έφερνε το πολύ 5-7 προσκυνητές!
Από τότε που άνοιξε ο πρώτος δρόμος το 63 στο Όρος, σιγά-σιγά αλλάξαν τα πράγματα και ο κόσμος έφερε τις συνήθειές του μαζί και τα Μοναστήρια κατάντησαν ξενοδοχεία και οι Μοναχοί καμαριέρες και ξενοδοχοϋπάλληλοι.
Ε.. απ' ότι καταλαβαίνεις η αλλοίωση προήλθε από την πολυκοσμία.

Οσο για τα προβληματα που λεει ο ενας και ο αλλος, θα σου πω ενα μυστικο αν δεν το ξερεις: τα μοναστηρια ειναι που καλουνε κοσμο να παει. Κι αυτο γιατι φερνουνε δωρεες, τροφιμα κοινωνικοτητα μαζι με το μακρυ τους και το κοντο τους.

Δε νομίζω να είναι έτσι ακριβώς.
Εξάλλου σχεδόν όλα τα Μοναστήρια, τουλάχιστον τού Όρους έχουν περιορισμένο αριθμό επισκεπτών κι αυτό συμβαίνει επειδή έχουν πολλές προτάσεις από επισκέπτες για να φιλοξενηθούν εκεί.

Αν δεν θελανε κοσμο ητανε ευκολο. Βρισκεις μια ερημια που δεν παταει ψυχη, χτιζεις μια καλυβα και δεν σε βρισκει κανεις. Καιτι τετοιο ναι θα ητανε πολυ σκληρο.Αλλα το να εχουνε μοναστηρια διπλα στις πολεις και καθε μερα να πανε εκει δεκαδες η εκατονταδες επισκεπτες, δεν το λες και ταλαιπωρια..Ειδικα οταν τα δωματια μοναχων θυμιζουνε δωματια ξενοδοχειων.

Μα πιο πάνω έλεγες: "Το πιο ευκολο πραγμα ειναι τελικα να ππιασεις μια ερημια, να μην εχεις κανεναν να νοιαζεσαι και κανενα αγχος ενω και οι συμβουλες που δινεις δεν κοστιζουνε τιποτε και σε κανουνε και αγαπητο.."
Αποφάσισε τελικά..

Πάντως γενικά καταλαβαίνω τις ενστάσεις σου αλλά όπως σου ξανα είπα είναι πιό πολύπλευρο το πράμα.
Πολύ το κουράσαμε όμως.

Καλό ξημέρωμα!

Ο.Ι.

Oι μοναχοι σημερα ειναι αριθμητικα μειωμενοι σε σχεση με το παρελθον γιατι απλα εχει περιοριστει ο ρολος της εκκλησιας στην κοινωνια και ο αριθμος των πιστων...Αρα και οι μοναχοι-κληρικοι ειναι λιγοτεροι..Το ιδιο συμβαινει και στην καθολικη εκκλησια, την Αγγλικανικη κλπ

Το Αγιο Ορος και τα αλλα μοναστηρια αν δεν θελανε κοσμικους θα μπορουσανε να απαγορευανε την εισοδο σε οποιονδηποτε δεν ειναι μοναχος και να ληξει το θεμα..Δεν το κανουνε ομως για ευνοητους λογους: θελουνε τη επαφη με κοσμο.

Για το κοσμποσχοινι, οντως αυτο που λες λενε. Αλλα υποτιθεται οτι αν σε ελεησει τελικα ο θεος και παρει απο πανω τις αμαρτιες που σε βαραινουνε και η ζωη σου θα βελτιωθει αφου η βασικη διδασκαλια της εκκλησιας λεει οτι οι δυσκολιες της ζωης οφειλονται στις αμαρτιες του πιστου. Ειναι τιμωρια/δοκιμασια για τις αμαρτιες αυτες. Και αφου η προσευχη αυτη και οι μετανοιες οδηγουνε στο ελεος του θεου θα πρεπει και η ζωη να βελτιωθει σταδιακα καθως ο θεος αιρει την τιμωρια...Ή μηπως δεν την αιρει;

Τελος πιο πανω αναφερομουνα σε αλλο προγμα στη συγκριση μοναχικης ζωης με κοσμικη. Η ερημια σε εκεινο το ποστ ειχε την εννοια του να πιασεις ενα μοναστηρι σε μια "ερημια" εκτος πολης αλλα οχι μακρια απο αυτην γι'αυτο και προσθεσα το να δινεις συμβουλες κλπ. Συμβουλες δινεις αν εισαι κοντα σε αλλους ανθρωπους..

Στο τελευταιο ποστ συγκρινα δυο μορφες μοναχισμου: η πρωτη ειναι η "κοσμικη": φτιαχνεις το μοναστηρι κοντα στον κοσμο και επιτρεπεις ανθρωπους να μπαινοβγαινουνε ενω εχεις και κελλια για φιλοξενια..Αυτη η ζωη ειπα ειναι ευκολη.

Η δευτερη μορφη ειναι η σκληρη: πιανεις πραγματικη ερημια σε κορυφη βουνου η πχ στην Ρωσικη Σιβηρια και δεν βλεπεις ανθρωπο. Αυτη οντως ειναι σκληρη ζωη αλλα γι'αυτο και την κανουνε ελαχιστοι..Η πλειοψηφια θελει μοναστηρια και εκκλησιες κοντα η μεσα σε πολεις και χωρια..

Τελος οντως το φαινομενο ειναι πολυπλευρο αλλα ολως περιεργως την πολυπλευρη πτυχη δεν την βλεπουμε πουθενα σε ποστς πιστων: εκει παιζει συνεχως η κασσετα για την σκληρη ζωη των μοναχων, την Χαρη που κουβαλανε και αλλα σχετικα. Τις αλλες πτυχες του μοναχισμου που θιγω δεν τις βρισκεις πουθενα σε ποστς πιστων. Μονο κανενας αθεος πού και πού μποει να γραψει τιποτε σχετικο. Θα περιμενα και οι πιστοι να δινουνε πιο ευρυτερη εικονα για το τι πραγματικα συμβαινει στο εσωτερικο και την καθημερινοτητα της εκκλησιας...

O I έγραψε: 25 Απρ 2019, 14:31

Northern Spirit έγραψε: 25 Απρ 2019, 03:36

Απ' ότι ξέρω, η ευχή με το κομβοσχοίνο περιλαμβάνει τα ακόλουθα λόγια: "Κύριε Ιησού Χριστέ, (Υιέ τού Θεού) ελέησόν με τον αμαρτωλό". Προσευχόμαστε για τις αμαρτίες μας.

Για το κοσμποσχοινι, οντως αυτο που λες λενε. Αλλα υποτιθεται οτι αν σε ελεησει τελικα ο θεος και παρει απο πανω τις αμαρτιες που σε βαραινουνε και η ζωη σου θα βελτιωθει αφου η βασικη διδασκαλια της εκκλησιας λεει οτι οι δυσκολιες της ζωης οφειλονται στις αμαρτιες του πιστου. Ειναι τιμωρια/δοκιμασια για τις αμαρτιες αυτες. Και αφου η προσευχη αυτη και οι μετανοιες οδηγουνε στο ελεος του θεου θα πρεπει και η ζωη να βελτιωθει σταδιακα καθως ο θεος αιρει την τιμωρια...Ή μηπως δεν την αιρει;

bluerose έγραψε: 25 Απρ 2019, 16:01

O I έγραψε: 25 Απρ 2019, 14:31

Northern Spirit έγραψε: 25 Απρ 2019, 03:36

Απ' ότι ξέρω, η ευχή με το κομβοσχοίνο περιλαμβάνει τα ακόλουθα λόγια: "Κύριε Ιησού Χριστέ, (Υιέ τού Θεού) ελέησόν με τον αμαρτωλό". Προσευχόμαστε για τις αμαρτίες μας.

Για το κοσμποσχοινι, οντως αυτο που λες λενε. Αλλα υποτιθεται οτι αν σε ελεησει τελικα ο θεος και παρει απο πανω τις αμαρτιες που σε βαραινουνε και η ζωη σου θα βελτιωθει αφου η βασικη διδασκαλια της εκκλησιας λεει οτι οι δυσκολιες της ζωης οφειλονται στις αμαρτιες του πιστου. Ειναι τιμωρια/δοκιμασια για τις αμαρτιες αυτες. Και αφου η προσευχη αυτη και οι μετανοιες οδηγουνε στο ελεος του θεου θα πρεπει και η ζωη να βελτιωθει σταδιακα καθως ο θεος αιρει την τιμωρια...Ή μηπως δεν την αιρει;

Αν ήταν έτσι εύκολο θα λέγαμε όλοι Κύριε Ελέησον και θα είχαμε συγχωρεθει

Οι αμαρτίες σβήνονται με την ειλικρινή μετάνοια κι εξομολόγηση
Κάποιοι ιερείς λένε τις πληρώνουμε. Εκτός εξαιρέσεων, άσχετα κι αν τις εξομολογήθηκαμε, απλά αλλάζει ο τρόπος

Προσωπικά πιστεύω ότι εάν δε μετανοιωσει κάποιος ειλικρινά δεν γίνεται τίποτα,εκτός του ότι απλά της είπε στην εξομολόγηση. Δε γίνεται βήμα πιο μπροστά εννοώ

Σε καμμιά περίπτωση από μόνος με την ευχή, μπορείς να σβήσεις αμαρτίες

Κι η ευχή, θέλει ευχή για να την πεις, και θέλει εξομολόγηση για να εισακουστεί,χωρίς εντωμεταξυ να κάνεις κάποια αμαρτία για να μη φύγει ο Χριστός η Χάρη δλ

Με την ευχή ακούει άλλος, όμως ως προσευχή ακούγεται και δεν εισακουεται έτσι μας είπε ο κατηχητης, εάν δεν είμαστε καθαροί στη καρδιά και στη ψυχή

Δε σημαίνει αυτό ότι την αφήνεις. Τι λες.
Ακούγεται. Είναι αγώνας

bluerose έγραψε: 25 Απρ 2019, 16:01

O I έγραψε: 25 Απρ 2019, 14:31

Northern Spirit έγραψε: 25 Απρ 2019, 03:36

Απ' ότι ξέρω, η ευχή με το κομβοσχοίνο περιλαμβάνει τα ακόλουθα λόγια: "Κύριε Ιησού Χριστέ, (Υιέ τού Θεού) ελέησόν με τον αμαρτωλό". Προσευχόμαστε για τις αμαρτίες μας.

Για το κοσμποσχοινι, οντως αυτο που λες λενε. Αλλα υποτιθεται οτι αν σε ελεησει τελικα ο θεος και παρει απο πανω τις αμαρτιες που σε βαραινουνε και η ζωη σου θα βελτιωθει αφου η βασικη διδασκαλια της εκκλησιας λεει οτι οι δυσκολιες της ζωης οφειλονται στις αμαρτιες του πιστου. Ειναι τιμωρια/δοκιμασια για τις αμαρτιες αυτες. Και αφου η προσευχη αυτη και οι μετανοιες οδηγουνε στο ελεος του θεου θα πρεπει και η ζωη να βελτιωθει σταδιακα καθως ο θεος αιρει την τιμωρια...Ή μηπως δεν την αιρει;

Αν ήταν έτσι εύκολο θα λέγαμε όλοι Κύριε Ελέησον και θα είχαμε συγχωρεθει

Οι αμαρτίες σβήνονται με την ειλικρινή μετάνοια κι εξομολόγηση
Κάποιοι ιερείς λένε τις πληρώνουμε. Εκτός εξαιρέσεων, άσχετα κι αν τις εξομολογήθηκαμε, απλά αλλάζει ο τρόπος

Προσωπικά πιστεύω ότι εάν δε μετανοιωσει κάποιος ειλικρινά δεν γίνεται τίποτα,εκτός του ότι απλά της είπε στην εξομολόγηση. Δε γίνεται βήμα πιο μπροστά εννοώ

Σε καμμιά περίπτωση από μόνος με την ευχή, μπορείς να σβήσεις αμαρτίες

Κι η ευχή, θέλει ευχή για να την πεις, και θέλει εξομολόγηση για να εισακουστεί,χωρίς εντωμεταξυ να κάνεις κάποια αμαρτία για να μη φύγει ο Χριστός η Χάρη δλ

Με την ευχή ακούει άλλος, όμως ως προσευχή ακούγεται και δεν εισακουεται έτσι μας είπε ο κατηχητης, εάν δεν είμαστε καθαροί στη καρδιά και στη ψυχή

Δε σημαίνει αυτό ότι την αφήνεις. Τι λες.
Ακούγεται. Είναι αγώνας