η ζωη εν ταφω στην ερτ1

[Υπερκουλτουριάρης]

Πολύ κακή σειρά. Τζάμπα άφησα στην μέση ένα με τον Σταλόνε και έναν Κινέζο που είχε στο στάρ. Παντελώς μη ρεαλιστικοί διάλογοι,κακός Κωνσταντίνος- κακός Βενιζέλος, μέτριοι ηθοποιοί.

[paul25]

Το είδα και εγώ, η αλήθεια είναι πως οι ερμηνείες των ηθοποιών ήταν πολύ "μηχανικές" και επιφανειακές, επίσης τα εφε φαίνονται για ψευτίλα. Όμως μου αρέσει που προσπαθούν να κάνουν σήριαλ με σενάριο που πατά σε ποιοτικό έργο και όχι σαχλο-σήριαλ που μας έχουν μπουχτίσει. Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω (πέρα από το σήριαλ αυτό αλλά και με αφορμή αυτό) γιατί κανένας σκηνοθέτης δεν κάνει κάνα έργο έπος αλά τζέημς πάρις, θα χεστεί στο τάλιρο άλλωστε ξαναέγιναν επίκαιρες τέτοια εποχή τέτοιες ταινίες και έτοιμες να συγκινήσουν μια μερίδα κόσμου, τι κόλλημα έχουν με κάτι κουλτουριάρικες οπτικές της ιστορίας που στο τέλος πετυχαίνουν να σε κοιμήσουν;

[dna replication]

για να δούμε και το επίμαχο κεφάλαιο, τι θα παίξει



https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%C ... %BC%CE%B1)

Διαφορές στις εκδόσεις - κειμενικές αλλαγές

Η Jeanne Boudouris στη μελέτη της «Η Ζωή εν τάφω του Μυριβήλη», απόσπασμα της οποίας δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Νέα Εστία, αναφέρει ότι όλα αυτά τα χρόνια και από έκδοση σε έκδοση ο Μυριβήλης επεξεργαζόταν ουσιαστικά το βιβλίο. Πέρα από την σταδιακή προσθήκη κεφαλάιων, αλλάζει τη δομή του βιβλίου, διαιρώντας κεφάλαια αλλά μετακινώντας τα με σκοπό να καλυτερέψει τη μορφή του έργου. Το 1930 συλλαμβάνει ολοκληρωμένα την ιδέα του πολεμικού μυθιστορήματος, γι' αυτό και προσθέτει ακόμα 3 στρατιώτες. Θα δώσει περισσσότερο βάθος στα πρώτα πορτραίτα των στρατιωτών της πρώτης έκδοσης, αλλά θα ενσωματώσει και τις αφηγήσεις των τριών καινούριων συμπολεμιστών, παρακολουθώντας την εξέλιξή τους. Μερικά κεφάλαια δένονται μεταξύ τους καλύτερα, έτσι το ένα να ανταποκρίνεται στο άλλο, όπως το κεφάλαιο «Θεσσαλονίκη», που αποκτά το συμπλήρωμά του στο κεφάλαιο «Παράτα».

Το έργο αποκτά μεγαλύτερη ενότητα θέματος και ύφους στη σημερινή μορφή του, είναι πιο σφιχτοδεμένο. Ο Μυριβήλης από την άλλη, βασανίζει αδιάκοπα τη γλώσσα που χρησιμοποιεί προσπαθώντας να πετύχει το καλύτερο αποτέλεσμα. Ξαναγράφει τις φράσεις προσπαθώντας να τις κάνει πιο απέριττες, να απαλείψει την άσκοπη φλυαρία και κυρίως να τονίσει και να τονώσει την μουσικότητα των προτάσεων, το ρυθμό τους. Εξαλείφει επίσης τις πλεονάζουσες επαναλήψεις και εμπλουτίζει τις προτάσεις με παρομοιώσεις και μεταφορές.

«Η απώτατη φιλοδοξία του Μυριβήλη συνίσταται στο να ασκήσει κάποια λεπτή γοητεία στον αναγνώστη που τον συνεπαίρνει η μαγεία των λέξεων. Προσφέρεται έτσι στον αναγνώστη η ευχαρίστηση να διαβάζει κείμενα που αξίζουν για την τέχνη με την οποία οι λέξεις είναι διευθετημένες, ανεξάρτητα από την έννοια τους. Το να αρέσει είναι πρώτα απ' όλα ο κανόνας στον οποίο υποτάσσεται ο Μυριβήλης χωρίς καμμιά δυσκολία, από μια έμφυτη τάση να κατακτά την προσοχή του αναγνωστικού του κοινού.»

Οι αλλαγές που επέφερε, έχουν όμως και το μειονέκτημά τους. Και αυτό, η μελετήτρια το εντοπίζει στην αλλαγή της αίσθησης του χρόνου. Ο χρόνος προχωρά αργά, σταματά πολλές φορές κατά τρόπο τεχνητό, και το βιβλίο δεν μπορεί να διαβαστεί ομαλά παρά με συχνές διακοπές. Ακριβώς το αντίθετο, απο την αίσθηση της ανάγνωσης που σε έδινε το μικρό σε έκταση πρώτο βιβλίο, που ο αναγνώστης το διάβαζε με κομμένη την ανάσα, και που δεν μπορούσε να το αποχωριστεί πριν φτάσει στο τέλος[5].

Τις δύο πρώτες εκδόσεις, του 1924 και του 1930 τις έχει σήμερα ο αναγνώστης στη διάθεσή του, αφού οι εκδόσεις «Βιβλιοπωλείον της Εστίας», τις επανέξεδωσαν σε ένα ενιαίο βιβλίο που κυκλοφόρησε το 2016.[6]


Μακεντόν ορτοντόξ
Μια από τις πλέον χαρακτηριστικές αλλαγές στο μυθιστόρημα έχει να κάνει με τις μεταβαλλόμενες πολιτικές θέσεις του συγγραφέα.[εκκρεμεί παραπομπή] Στην πρώτη έκδοση του μυθιστορήματος (1924), ο αφηγητής περιγράφει μια σκηνή στην οποία αναρρώνει στο σπίτι μιας σλαβόφωνης αγροτικής οικογένειας που ζούσε βόρεια των ελληνικών συνόρων: «δὲ θέλουν νἆναι μήτε "Μπουλγκάρ", μήτε "Σρρπ" μήτε "Γκρρτς". Μοναχὰ "Μακεντὸν ὀρτοντόξ".» [7] Η τελευταία πρόταση περιλαμβάνονταν στις δύο κατοπινές εκδόσεις του μυθιστορήματος (1930, 1932), αλλά αργότερα, στις μεταπολεμικές εκδόσεις, καθώς μετά τη δεκαετία του 1930 δεν ήταν πλέον αποδεκτό στην ελληνική κοινωνία να αναφέρεται κανείς στη σλαβική γλώσσα που ομιλούνταν στη Μακεδονία ως «μακεδονική» και στους ομιλητές της ως «Mακεδόνες», παρά μόνο αν ήταν κάτοικοι της ελληνικής επαρχίας της Μακεδονίας και ο Μυριβήλης έκρινε πολιτικά φρόνιμο να την αφαιρέσει.

[dna replication]

κατ'αρχήν δεν το ειδα οπότε έχω άγνοια
κατα δευτέροις να διαβάσετε οπωσδήποτε το βιβλίο όσοι δεν έχετε ακόμη

η γλώσσα του Μυριβήλη δεν είναι φυσική, είναι λογοτεχνιζουσα επιτηδευμένη δημοτική. Αν την πηρε κατα γράμμα, η σειρά θα πάσχει απο ρεαλισμό. Απο την άλλη, όλα τα ελληνικά πολεμικά πάσχουν απο φυσικότητα λογου, μεχρι και το ψυχη βαθεια..

Εφφέ: τα καλά εφφε είναι πολύ ακριβά και θέλουν μεγάλη εμπειρία. Οι μεγάλες μάχες θέλουν επιπλέον και πολύ κόσμο.
Ο Τζειμς Παρις έπαιρνε επιδότηση μια μεραρχία πεζικού απο τη χουντα και μια επιλαρχία αρμάτων να τους κανει οτι θέλει για τις ανάγκες των γυρισμάτων

[foscilis]

Συγνώμη είναι παιδιά δεν είναι τίποτα ζωγραφιστά μαλακισμένα σε εγχειρίδια για middle class parenting.

Δεν πρέπει να δουν τηλεόραση, απλώς το θέλουν.

Και δεν θέλουν τηλεόραση, θέλουν Μπομπ.

Oταν τα παιδιά μου ήταν μικρά, είχε ένα παιδικό, τους "Ηρωες τής Χιγγλι Τάουν". Θεώρησα ότι είναι τής ηλικίας τους και καθόμουν και το έβλεπα κι'εγώ πριν τα πάω στον παιδικό σταθμό, ενώ σκυλοβαριόμουν επειδή ήταν βλακεία. Χρόνια μετά, τα παιδιά μου είπαν ότι νόμιζαν πως ήταν υποχρεωτικό να παρακολουθήσουν τους "Ηρωες" πριν από τον παιδικό σταθμό και ότι πίστευαν πως ήταν μιά βλακεία και μισή. Τελικά, πρέπει οι γονείς να μιλούν περισσότερο με τα παιδιά τους.

Για να καταλάβεις πόσο δεν είναι αυτή η περίπτωσή μας, οι διαπραγματεύσεις για να κλείσει κάποια στιγμή το Νικελόντεον επειδή "η μαμά θέλει να δει ένα έργο για μεγάλους" ξεκίνησαν από τις 8.15 και στις 8.20 οδήγησαν σε ψύχρανση των σχέσεών μας η οποία έληξε με ένα σημείωμα που έγραφε ΣΙΓΝΟΜΙ ΠΟ ΣΟ ΦΟΝΑΚΣΑ ΑΛΑ ΜΕ ΕΝΟΧΛΙΣΕΣ

[Yochanan]

[Ελβετός Τραπεζίτης]

Δεν το εχω δει ακομη. Απο την παραπανω εβδομαδα που θα επιστρέψω θα το δω.

Ειλικρινά θελω να ακουσω γνωμες.
Με τον σκηνοθετη ειμασταν συμμαθητές.

[Ασέβαστος]

έληξε με ένα σημείωμα που έγραφε ΣΙΓΝΟΜΙ ΠΟ ΣΟ ΦΟΝΑΚΣΑ ΑΛΑ ΜΕ ΕΝΟΧΛΙΣΕΣ

γιατι εγραψες σημειωμα στο παιδι, δεν μπορουσες να του το πεις;

[Ίφιδα]

έληξε με ένα σημείωμα που έγραφε ΣΙΓΝΟΜΙ ΠΟ ΣΟ ΦΟΝΑΚΣΑ ΑΛΑ ΜΕ ΕΝΟΧΛΙΣΕΣ

γιατι εγραψες σημειωμα στο παιδι, δεν μπορουσες να του το πεις;

Τι γλυκό παιδάκι όμως

Οχι ρε συ, ο Φος θα σημειώσει τα λάθη με κόκκινο στυλό και θα το κολλήσει στο ψυγείο με μαγνητάκι Μπομπ.

Ζηλεύω λίγο Φός που βλέπουν τηλεόραση


Η ζωή εν τάφω ρε;

[Apergos8]

Φαίνεται καλό διαβάζοντας την υπόθεση. Μένει να το δω κιόλας για να καταλάβω.

[Μπίστης]

Ένας φίλος μου ζαίος στα φβ μας τα ζαλίζει γιά το πόσο καταπληκτικό σήριαλ είναι, μάλλον στηρίζει τυφλά ΕΡΤ.
Πάντως ο Καρυωτάκης & το "Ασθενείς και οδοιπόροι" παλιότερα με άρεσαν πολύ. Και το άλλο με Αντωνόπουλο-Τζομπανάκη (που δεν την πάω με τίποτα) γιά το '22

[Μπίστης]

έληξε με ένα σημείωμα που έγραφε ΣΙΓΝΟΜΙ ΠΟ ΣΟ ΦΟΝΑΚΣΑ ΑΛΑ ΜΕ ΕΝΟΧΛΙΣΕΣ

Τι γλυκό παιδάκι όμως

Από αγκάθι βγαίνει ρόδο

[foscilis]

τι να σας πω γενικά επειδή μονοπωλούν την τηλεόραση εγώ βλέπω ελάχιστη πλέον. Καμιά σημαντική είδηση, καμια γιουροβίζιον, τέτοια πράγματα. Όχι παραπάνω από 7-8 ώρες το εξάμηνο.

Το αποτέλεσμα είναι πως ο πήχυς έχει πάει απίστευτα χαμηλά. Είναι υποτίμηση της πραγματικότητας να λέμε ότι έχω γίνει σαν πρωτόγονος που του δείχνουν για πρώτη φορά τηλεόραση. Στην πραγματικότητα έχω υποστεί 7.500.000 φορές όλα τα επεισόδια Μπομπ, Ζακ και Κουακ, Σίλβερ και Σάιν, Φάνμποϊ και Τσαμ Τσαμ ή Cars 1,2,3 ή Τραγούδα κι άλλα 3-4 DVD και όποτε βλέπω κάτι άλλο έχει τρομακτικό πλεονέκτημα, ακόμα κι αν είναι απλά κάποιο άλλο παιδικό. Ας πούμε πήγαμε και είδαμε τη "Μάγια τη Μέλισσα" μεταγλωττισμένη στο Χολαργό και στο τέλος έκλαιγα από συγκίνηση. Σοβαρά.

Το αμέσως προηγούμενο ΣΚ ήταν ένα από τα σπανιότατα Σάββατα βράδι που αποφάσισαν να παίξουν με τα παιχνίδια τους στο δωμάτιο και τα πήρε ο ύπνος 10 η ώρα αντί του συνηθέστερου 12 οπότε λέμε "δε βάζουμε να δούμε τι παίζει στην τιβί". Λοιπόν είδαμε τον ημιτελικό της Eurovision στο TV5 μέχρι τα μισά της ψηφοφορίας (απίστευτη διασκέδαση αλλά εντάξει δε μπορείς να δεις και 200 χώρες να ψηφίζουν, τι σκεφτόντουσαν αυτοί οι μαλάκες οι Γάλλοι) και μετά γυρνάω παιδιά στο Οπεν που είχε το Scary Movie 3 ΤΕΤΟΙΑ ΠΛΑΚΑ ΕΙΧΑ ΝΑ ΠΑΘΩ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΕΙΔΑ ΤΗ "ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΡΑΪΑΝ" ΣΤΟ ΣΙΝΕΜΑ ΜΕ SURROUND.

[Bipsco]

Και βεβαια ειναι καλο για σοβαρους ανθρωπους.Για τυπακια που γουσταρουν ραμπο και λαβ ριαλιτι,σαφως δεν ενδεικνυται.Δεν θα καταλαβουν τιποτα.Ομως η τιβι δεν μπορει να καθοριζεται απο τυπους ανιτα πανια και σια.
Επιτελους,μετα απο χρονια,ενα σηριαλ ,σηριαλ με ολη την σημασια της λεξης και οχι σαβουρα.

Ψευτοκουλτουριάρα!

[paul25]

κατ'αρχήν δεν το ειδα οπότε έχω άγνοια
κατα δευτέροις να διαβάσετε οπωσδήποτε το βιβλίο όσοι δεν έχετε ακόμη

η γλώσσα του Μυριβήλη δεν είναι φυσική, είναι λογοτεχνιζουσα επιτηδευμένη δημοτική. Αν την πηρε κατα γράμμα, η σειρά θα πάσχει απο ρεαλισμό. Απο την άλλη, όλα τα ελληνικά πολεμικά πάσχουν απο φυσικότητα λογου, μεχρι και το ψυχη βαθεια..

Εφφέ: τα καλά εφφε είναι πολύ ακριβά και θέλουν μεγάλη εμπειρία. Οι μεγάλες μάχες θέλουν επιπλέον και πολύ κόσμο.
Ο Τζειμς Παρις έπαιρνε επιδότηση μια μεραρχία πεζικού απο τη χουντα και μια επιλαρχία αρμάτων να τους κανει οτι θέλει για τις ανάγκες των γυρισμάτων

Μωρε δίκιο έχεις για την επιλαρχία, αλλά όταν εγώ λέω ότι ο κόσμος "διψάει" για ιστορικό ξέρω τι λέω...

«Η ζωή εν τάφω»: Απίστευτα νούμερα τηλεθέασης - Δείτε πόσοι παρακολούθησαν τη σειρά της ΕΡΤ
«Η ζωή εν τάφω» παρακολούθησαν για τουλάχιστον ένα λεπτό 1.026.325 τηλεθεατές.
https://www.gossip-tv.gr/media-tv/story ... ra-tis-ert