pylothess έγραψε: 21 Απρ 2018, 23:44
Το αντίθετο μάλλον. Αλλά όταν συζήτησα με κομμουνιστές για το θύμα της συντήρησης
του ταριχευμένου πτώματος του Λένιν έκαναν τους Κινέζους. Ένας μάλιστα πιάστηκε από τα λόγια που του είπα μεταφορικά ότι είναι η μούμια του
Φαραώ και για να αποφύγει του κουβέντα μου είπε ότι είμαι ιδεαλιστής που έχω μεταφυσικές φαντασιώσεις. Η μου απάντησαν ότι ήταν σπουδαία προσωπικότητα. Πράγματι. Ο Λένιν ήταν μια πολιτική ιδιοφυΐα. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Αλλά πέρα από αυτό έχουν υπάρξει στην ιστορία προσωπικότητες που προσέφεραν πολύ περισσότερα στην ανθρωπότητα από τον σύντροφο Βλαδίμηρο όπως ο Φλέμινγκ και ο Παστέρ. Μήπως θα έπρεπε να έχουμε και μούμιες για τον Παστέρ και τον Φλέμινγκ;
Καταρχάς όταν κάνεις παρομοιώσεις με τις μούμιες των φαραώ, πράγματι έχεις ιδεαλιστικές ανησυχίες, για να το θέσω κομψά. Το Μαυσωλείο του Λένιν δεν υπήρξε τόπος λατρείας σε κάτι το μεταφυσικό, αλλά τόπος τιμής στις ιδέες ενός πολιτικού και επαναστάτη που ηγήθηκε της αλλαγής του κόσμου. Δεν τιμάται ο Βλαδίμηρος ως κάποιου είδους θεότητα, απλά αποδίδεται τιμή στις πρωτοπόρες επεξεργασίες του που έστρωσαν το δρόμο για τη Σοσιαλιστική αλλαγή.
Θα μπορούσε να γίνει αυτό, δηλαδή η τιμή αυτή να αποδίδεται με κάποιο διαφορετικό τρόπο και όχι με ένα μαυσωλείο, που ομοιάζει με άλλες πρακτικές, ιδεαλιστικού χαρακτήρα; Φυσικά και θα μπορούσε.
Αλλά όποιος ενδιαφέρεται να ασπαστεί το κλίμα της εποχής και να αναγνώσει την κατάσταση από την οπτική της ιστορικής συγκυρίας της δεκαετίας του 1920 στη Σ. Ένωση, θα καταλάβει ότι η συγκεκριμένη κίνηση εν πολλοίς αντανακλούσε και το μικροαστικό επίπεδο, που σε μεγάλο βαθμό υπήρχε τότε.
Το νέο είχε γεννηθεί σε ένα οριακό,ιστορικό άλμα, αλλά οι συνθήκες του πολέμου, η μεγάλη ποσοτικά και μικροαστική αγροτιά, όπως και άλλα προβλήματα, είχαν δημιουργήσει μια κατάσταση τίγκα στις αντιφάσεις. Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να κατανοήσουμε την κίνηση για κατασκευή μαυσωλείου στο λένιν, και όχι να κάνουμε παρομοιώσεις με τους φαραώ. Τα πράγματα είναι πιο σύνθετα.
pylothess έγραψε: 21 Απρ 2018, 23:44Έχω διαβάσει αλλά δεν ξέρω αν ισχύουν αυτά, ότι ο Λένιν ,είχε αρχίσει να εφαρμόζει τη ΝΕΠ, δηλαδή την Νέα Οικονομική Πολιτική που στην ουσία
φιλελευθεροποίηση της οικονομίας. Καλά μας τα είπε ο κ. Μπογιόπουλος ότι το κόμμα έβαλε τον καπιταλισμό από την πίσω πόρτα αλλά δεν μας είπε πότε έγινε αυτό. Αφού επί Λένιν ακόμη έγινε τέτοια προσπάθεια, μήπως αυτό δείχνει ανεπάρκεια του σοβιετικού οικονομικού μοντέλου;
Όχι, δεν δείχνει κάτι τέτοιο. Η ΝΕΠ ήταν ένας προσωρινός (όσο και αναγκαίος) ελιγμός, στην προσπάθεια της άμεσης εκβιομηχάνισης της χώρας. Η Σ. Ένωση είχε δημιουργηθεί πάνω στα συντρίμμια του εμφυλίου πολέμου που προκάλεσαν οι λευκοί, με τη βιομηχανία να έχει υποστεί σοκ και μια ανεξέλεγκτα κατακερματισμένη αγροτιά που δούλευε με μουλάρια και άροτρα και δεν είχε ιδέα τι είναι τα τρακτέρ και γενικά οι νέες μέθοδοι στην αξιοποίηση της γης.
Για να το θέσω πιο απλά στην Ρωσία έγινε ένα ιστορικό άλμα στις παραγωγικές σχέσεις, όμως οι παραγωγικές δυνάμεις δεν ήταν στο αναγκαίο επίπεδο για να υποστηρίξουν άμεσα τις Σοσιαλιστικές πρακτικές. Η νέα εξουσία είχε δύο δρόμους. Είτε θα ανέπτυσσε άμεσα τις παραγωγικές δυνάμεις ώστε να φτάσουν στο αναγκαίο επίπεδο, είτε θα κατέρρεε κάτω από το βάρος αυτής της αποτυχίας.
Φυσικά η ΝΕΠ δημιουργούσε και αντιφάσεις, καθώς επέτρεπε την ύπαρξη εμπορευματικών σχέσεων, όμως αυτό γινόταν κάτω από την επιτήρηση ενός μπολσεβίκικου κράτους, καθότι είχε ήδη συντελεστεί κοινωνική επανάσταση. Ο στόχος ήταν η άμεση ανόρθωση της βιομηχανίας, η εκμηχάνιση της αγροτικής παραγωγής και στη συνέχεια (όπως και έγινε), η εφαρμογή των σοσιαλιστικών πρακτικών σε όλη τη σφαίρα της παραγωγής και η εξολόθρευση των αστικών στοιχείων που επιβίωναν όχι μόνο λόγω της ΝΕΠ αλλά και λόγω της αντικειμενικής πραγματικότητας.
Φυσικά αυτά έχουν νόημα να τα ανασκαλεύουμε μόνο για να εξετάσουμε μια δεδομένη ιστορική συγκυρία. Διότι δεν υπάρχει καμία μισοφεουδαρχική χώρα σήμερα που θα αντιμετωπίσει, κατά τη μετάβασή της στο Σοσιαλισμό, τα προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει η Ρωσία το 1921. Σήμερα δεν υφίσταται θέμα ΝΕΠ πουθενά στον κόσμο.
pylothess έγραψε: 21 Απρ 2018, 23:44
Ακούγεται επίσης ότι ο Λένιν έγραψε ότι στην διαθήκη του ,ότι δεν έπρεπε να αναλάβει ο Στάλιν Γ.Γ. του κομμουνιστικού κόμματος.
Ακούγεται, αλλά δεν είναι έτσι.
pylothess έγραψε: 21 Απρ 2018, 23:44Καλά για τους
κομμουνιστές δεν είναι τόσο θέμα προσώπων. Αλλά εδώ υπάρχει μια αντίφαση . Ο μαρξισμός αντιλαμβάνεται την ιστορία ως αποτέλεσμα της πάλης των τάξεων και δεν δέχεται ότι η ιστορία διαμορφώνεται από τους ηγέτες. Έτσι για παράδειγμα λέει ότι το ΟΧΙ το 1940 δεν το είπε ο Μεταξάς αλλά
ο Ελληνικός λαός. Άραγε, τι να λέει το ΚΚΕ για την συμβολή του Στάλιν στην νίκη του Σοβιετικού λαού κατά των Ναζί; Ήταν αμελητέα ποσότητα μήπως η συμβολή του Στάλιν; Δύο μέτρα και δύο σταθμά.Την ιστορία την γράφουν οι λαοί και όχι οι ηγέτες εκτός και αν οι ηγέτες είναι Κομμουνιστές οπότε τους προσκυνάμε σαν "θεούς".
Δεν ήταν αμελητέα ποσότητα, αλλά δεν ήταν και η πιο κρίσιμη. Ο Μαρξισμός αντιλαμβάνεται την ιστορική κίνηση σαν πολυπαραγοντική διάδραση μεταξύ των τάξεων και τελικά, μεταξύ των ανθρώπων μέσα στις κοινωνίες που αλληλεπιδρούν κάτω από συγκεκριμένες σχέσεις παραγωγής που με τη σειρά τους, καθορίζουν την κοινωνική συνείδηση.
Τα σημαίνοντα πρόσωπα σε θέσεις κλειδιά, αντανακλούν σε κάθε δεδομένη συγκυρία τους δυναμικούς συσχετισμούς που υπάρχουν και εξελίσσονται μέσα στις κοινωνίες, με τους συγκεκριμένους τρόπους παραγωγής. Αυτοί οι συσχετισμοί γεννούν τους ηγέτες και όχι το αντίστροφο, όπως λέει η αστική αφήγηση.
pylothess έγραψε: 21 Απρ 2018, 23:44 Βέβαια για αν είμαστε αντικειμενικοί μετά τον θάνατο του Στάλιν ,επί Χρουστσώφ σταμάτησε η προσωπολατρία και οι περισσότερες ακρότητες , αλλά μήπως δεν συνεχίζεται η προσωπολατρία μέχρι της μέρες μας όταν την φωτογραφία του ήρωα Ερνέστο Τσε Γκεβάρα την έχουν τυπώσει οπουδήποτε μπορεί να φανταστεί κανείς; Ακόμη και σε προφυλακτικά πάνω είναι τυπωμένος.
Επί χρουτσόφ ξεκίνησε η οπορτουνιστική στροφή. Μέχρι τότε οικοδομούνταν ο σοσιαλισμός και οι παραγωγικές σχέσεις βρίσκονταν σε σχέση αντιστοιχίας με τις παραγωγικές δυνάμεις. Από τότε και έπειτα, η ρωσική κοινωνία απάντησε στα προβλήματα του Σοσιαλισμού με λύσεις καπιταλιστικές, με τα αποτελέσματα να είναι γνωστά.
Όπως είχα τονίσει στο προηγούμενο πχώρουμ, μετά από κάθε επιτυχημένη κοιν. επανάσταση, μπαίνει ένα ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ. Θα μπορέσει η νέα οικονομική βάση, που παραλαμβάνει εποικοδόμημα διαμορφωμένο από την προηγούμενη, να φέρει αυτό το εποικοδόμημα σε αντιστοιχία μαζί της;
Αν ναι, θα έχουμε βαθύτερο ρίζωμα του Σοσιαλισμού και ενίσχυση των νέων παραγωγικών σχέσεων. Δεν θα μπορέσει; Τότε από ένα σημείο και μετά (όπως ακριβώς συνέβη στη Σ. Ένωση), θα έχουμε ξήλωμα των νέων παραγωγικών σχέσεων και πισωγύρισμα προς την προηγούμενη οικονομική βάση.
pylothess έγραψε: 21 Απρ 2018, 23:44
Και κάτι τελευταίο. Σίγουρα δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για νομοτέλεια αλλά ούτε και για απόλυτη βεβαιότητα επικράτησης του παγκόσμιου
κομμουνισμού. Ξέρουμε π.χ. αν τώρα που που βρισκόμαστε ακόμη στον καπιταλισμό ότι δεν θα πέσει κανένας αστεροειδής πάνω στην Γή να αφανίσει μια για πάντα το ανθρώπινο είδος; Τι λέει η Μαρξιστική θεωρία για το ενδεχόμενο καταστροφής της Γής; Και αν σας φαίνεται τραβηγμένο το σενάριο περί αστεροειδούς , τι θα λέγατε περί περιβαλλοντικής καταστροφής η ακόμη και το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού ολέθρου;
Γιατί λες για αστεροειδή; Πιο πιθανό είναι να καταστραφούμε από τα πυρηνικά. Στο ξαναείπα, η έννοια της νομοτέλειας δεν αφορά προφητεία.
Αφορά την λογική της ιστορικής κίνησης. Όταν οι παραγωγικές δυνάμεις ενός μοντέλου παραγωγικών σχέσεων, δεν μπορούν πλέον να αξιοποιηθούν και να αναπτυχθούν κάτω από αυτό το μοντέλο, προκύπτει αλλαγή μοντέλου προς μία κατεύθυνση όπου θα είναι δυνατή η αξιοποίηση αυτών των παραγωγικών δυνάμεων.
