Σαν σήμερα.

[Yochanan]

Γκόλντεν πονάς;

[Nameless Ghoul]

Σαν σήμερα,

Χρόνια σου Πολλά

Στώ!

[Northerner]

142 χρόνια από την αρχή της επανάσταση του Απριλίου.

Αδελφοί!
Χτες έφτασε στο χωριό ο Νετζέμπ Αγάς, από τον Πλόβντιβ, ο οποίος ήθελε να συλλάβει μερικά άτομα κι εμένα μαζί τους. Ήξερα την απόφαση σας από τη συνέλευση του Ομπόριστε, φώναξα μερικούς άντρες παλικάρια και αφού πήραμε όπλα, πήγαμε στο κονάκι, που επιτεθήκαμε και σκοτώσαμε τον μιουντούριν μαζί με μερικούς ζαπτιέ... Τώρα ενώ σας γράφω αυτό το γράμμα, η σημαία είναι μπροστά στο κονάκι, τα τουφεκιά χτυπούν, ακούγονται οι καμπάνες των εκκλησιών και τα παλικάρια φιλούνται στους δρόμους!... Αν εσείς, αδελφοί, είστε πραγματικοί πατριώτες και απόστολοι της ελευθερίας, τότε ακολουθήστε το παράδειγμά μας και στο Παναγκιούριστε...

Κοπρίβστιτσα, 20 Απριλίου 1876.

Τόντορ Κάμπλεσκοβ

(γραμμένο με το αίμα του προτού νεκρού ζαπτιέ)

1876 April Uprising placed Bulgarian national issue into European agenda
The April Uprising against the Ottoman Rule burst out 142 years ago on this date. It was organized by the Bulgarian Revolutionary Central Committee, established in the Romanian town of Giurgiu in 1875 by young emigrants Stefan Stambolov, Panayot Volov, Stoyan Zaimov, Nikola Obretenov and others. They decided to prepare an uprising on their own, seeing the political troubles of the Sublime Porte and the deepening of the Eastern Crisis. The idea was the Great Powers to interfere and to solve the Bulgarian national issue. The Giurgiu Committee separated the entire country into revolutionary districts – First /Tarnovo/, headed by Stefan Stambolov, Second /Sliven/, headed by Ilarion Dragostinov, Third /Vratsa/ - Stoian Zaimov, Forth /Plovdiv/ - Panaiot Volov, later replaced by Georgi Benkovski. No preparations for the uprising took place in the 5th /Sofia/ district due to different reasons.

The best organization was created in the 4th revolutionary district. On April 19 1876 a group of Turkish police officers was sent in the town of Koprivshtitsa and those had to arrest head of the local committee Todor Kableshkov. On April 20th people from the town attacked the local police station /konak/. The church bells rang, uniformed and armed people gathered in the streets and they all celebrated the first day of freedom. Special couriers headed to the town of Panagiurishte and the villages nearby to take the so-called Blood Letter, informing on the bursting of the rebellion. People in Panagiurishte joined the uprising on the very same day and Benkovski gathered a group of 200 horsemen, called Flying Squad. Those started to tour around the whole district and call on rebellion. Most of the settlements in the 4th district followed the appeal.

At first Turkish authorities were shocked, but later those sent military and irregular forces /Bashi-bazouk/, consisting of thousands troops. The town of Strelcha is taken first, followed by Klisura. On April 26th start heavy fights for Panagiurishte too, which is taken by the Turks 4 days later. Bratsigovo, Perushtitsa and Batak are captured too, as over 3,000 people are slaughtered or burnt alive in the latter.


At the same time the Blood Letter doesn’t have the same result in the First and Second revolutionary districts. People in the First one decide to start their rebellion on April 28, but the authorities arrest many revolutionaries on the previous day. There is an uprising after all, but it is carried out mainly by several squads – the ones of Priest Hariton, Tsanko Diustabanov and Hristo Patrev. Their destiny is a tragic one, as they only survive for no more than ten days.

The squad of Stoil Chieftain near Sliven welcomes Ilarion Dragostinov and Georgi Obretenov, who both succeed in avoiding the arrests, carried out in the Second district. However, the squad is liquidated of May 13.

Activists from the Third district hesitate and decide to wait for the official date of the uprising, chosen earlier – May 11. At the same time they expect the coming of the squad of Hristo Botev that is expected to arrive from Romania. On May 17th the Radetzky ship is captured by the rebels from the squad and forced to stop at the Bulgarian bank of the Danube River near the town of Kozloduy. The squad fought many battles with Turkish military forces and reached the Balkan Range, but due to the lack of any support was smashed after Hristo Botev was shot dead on May 20.

Practically this is the end of the uprising that is covered with blood and fire. More than 30,000 men, women and children are murdered, 80 settlements are burnt down and over 200 are completely robbed. However, the international community reacts sharply to these atrocities. Turgenev, Dostoevsky, Victor Hugo, William Gladstone and many other public persons, artists, scientists, journalists and politicians all raised their voices in support of the Bulgarian cause. Despite the lack of success, the April Uprising turned into a challenge to the Ottoman Empire that it couldn’t overcome. A conference took place in Istanbul on the Bulgarian national issue, followed by the 1877-1878 Russo-Turkish War.

http://bnr.bg/en/post/100150355/1876-ap ... ean-agenda

[Juno]

https://www.sansimera.gr/articles/450

Η Σφαγή του Διστόμου



Ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα των Ναζί στην κατεχόμενη Ελλάδα.
Το πρωί της 10ης Ιουνίου 1944 γερμανική στρατιωτική φάλαγγα των Ες-Ες ξεκίνησε από τη Λιβαδειά για την Αράχωβα, με σκοπό την εκκαθάριση της περιοχής από τις αντάρτικες δυνάμεις. Στο Δίστομο ενώθηκε με άλλη γερμανική ομάδα που είχε ξεκινήσει από την Άμφισσα και προχώρησαν προς το Στείρι. Οι κάτοικοι έλαβαν εντολή να μην απομακρυνθούν από το χωριό, μέχρι την επιστροφή των γερμανικών δυνάμεων.

Στη θέση Καταβόθρα οι Γερμανοί δέχθηκαν επίθεση από αντάρτες του ΕΛΑΣ. Μετά από σύντομη, αλλά σφοδρή μάχη, αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης 15 νεκρούς και άλλους τόσους τραυματίες. Οι γερμανικές απώλειες ανήλθαν σε 6 νεκρούς και 15 τραυματίες.

Οι Γερμανοί απέδωσαν την επίθεση του ΕΛΑΣ σε ειδοποίηση των κατοίκων του Διστόμου και επέστρεψαν στο χωριό για να εκδικηθούν. Με διαταγή του διοικητή τους, υπολοχαγού Χανς Ζάμπελ, το Δίστομο πυρπολήθηκε και 218 κάτοικοι (114 γυναίκες και 104 άνδρες) εκτελέστηκαν απάνθρωπα. Μεταξύ των νεκρών, 45 παιδιά και έφηβοι και 20 βρέφη.

Η πρωτοφανής θηριωδία έγινε αμέσως γνωστή μέσω του BBC στο εξωτερικό και προκάλεσε την κατακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμης. Η Γερμανική Διοίκηση της Αθήνας επέρριψε την ευθύνη αποκλειστικά στους κατοίκους του Διστόμου, επειδή, όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή της, δεν συμμορφώθηκαν με τις στρατιωτικές εντολές.

Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου μπόρεσε να ανακαλύψει τον υπεύθυνο της Σφαγής, Χανς Ζάμπελ, ο οποίος είχε καταφύγει στο Παρίσι και είχε συλληφθεί. Οι γαλλικές αρχές τον παρέδωσαν στις ελληνικές, οι οποίες τον προφυλάκισαν.

Τον Αύγουστο του 1949 ομολόγησε την έκταση των γερμανικών θηριωδιών στο Δίστομο, αλλά δικαιολογήθηκε ότι εκτελούσε διαταγές ανωτέρων του. Κατά τη διάρκεια της προφυλάκισής του, ο Ζάμπελ εκδόθηκε προσωρινά στη Δυτική Γερμανία για άλλη υπόθεση, αλλά δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του.

[Alexander the Great]

Σαν σήμερα πριν 73 χρόνια το κεφάλι του Βελουχιώτη κρεμιέται στα Τρίκαλα

[Alexander the Great]

1917: Η Ελλάδα εισέρχεται επισήμως στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

[Juno]

Σαν σήμερα πριν 73 χρόνια το κεφάλι του Βελουχιώτη κρεμιέται στα Τρίκαλα

Ε βάλε και φωτογραφία! Κούκλος είναι1

[Alexander the Great]

[Alexander the Great]

1953: Το Τάγμα του Ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος Κορέας αποκρούει ισχυρή επίθεση κινεζικού συντάγματος κατά του υψώματος Χάρι (ύψ. 440). (Πόλεμος της Κορέας)

[Νταρνάκας]

1913: ελληνικά στρατεύματα εισέρχονται στην κατεστραμμένη-από την πυρκαγιά που είχαν ανάψει την προηγούμενη μέρα οι υποχωρούντες Βούλγαροι- πόλη των Σερρών και την απελευθερώνουν έπειτα από 550 χρόνια.

Σπάνια φωτογραφία από τη μέρα εκείνη: Πλήθος Σερραίων πολιτών συγκεντρωμένο μπροστά από το κτήριο της οθωμανικής διοίκησης (και νυν έδρα της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης Σερρών), πιθανόν για να ακούσει διάγγελμα των ελληνικών στρατιωτικών αρχών, ενώ στο μπαλκόνι διακρίνεται να κυματίζει πλέον η ελληνική σημαία.

[Drexler]

Ποτε εισηλθαν στον Εμμανουήλ Παπά?

[Beria]

Ποτε εισηλθαν στον Εμμανουήλ Παπά?

#nohomo

[Πάρταλος]

Η άνανδρη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ
Διεθνής διαμαρτυρία μοτοσυκλετιστών για τη συνεχιζόμενη κατοχή της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία βάφτηκε στο αίμα, όταν έποικοι και αστυνομικοί του ψευδοκράτους ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου τον 24χρονο Τάσο Ισαάκ. Το περιστατικό συνέβη τις πρώτες απογευματινές ώρες της 11ης Αυγούστου 1996, εντός της «Πράσινης Γραμμής» στην περιοχή της Δερύνειας, νότια της Αμμοχώστου.

Στις 2 Αυγούστου 1996, περίπου 200 μοτοσυκλετιστές από 12 ευρωπαϊκές χώρες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Κυπριακής Ομοσπονδίας Μοτοσυκλετιστών και οργάνωσαν μοτοπορεία από το Βερολίνο (τελευταία διηρημένη πόλη της Ευρώπης, εξαιρουμένης της Λευκωσίας) ως την κατεχόμενη Κερύνεια, με αφορμή την 22η επέτειο από την τουρκική εισβολή στη μεγαλόνησο. Στις 10 Αυγούστου έφτασαν στην Κύπρο κι ενώθηκαν με τους ντόπιους συναδέλφους τους. Κατόπιν, όμως, διεθνών και εσωτερικών πιέσεων, η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσυκλετιστών ακύρωσε το σκέλος της διαμαρτυρίας εντός της Κύπρου και διοργάνωσε την κεντρική της εκδήλωση στο Μακάριο Στάδιο το πρωί της Κυριακής 11 Αυγούστου.

Μία ομάδα μοτοσυκλετιστών διαφώνησε με την απόφαση και αποφάσισε να συνεχίσει τη μοτοπορεία προς τα κατεχόμενα. Ένας από αυτούς ήταν και ο 24χρονος Τάσος Ισαάκ. Από ένα αφύλακτο στρατιωτικό φυλάκιο εισήλθαν στη νεκρή ζώνη του ΟΗΕ, τη λεγόμενη «Πράσινη Γραμμή», καθώς η Κυπριακή Αστυνομία απέτυχε να τους αναχαιτίσει. Την ίδια ώρα, στη λεγόμενη «γραμμή Αττίλα», είχαν συγκεντρωθεί τουλάχιστον 1.000 Τουρκοκύπριοι, ανάμεσά τους και πολλοί οπαδοί των «Γρίζων Λύκων», που είχαν καταφθάσει από την Τουρκία.

Από τη στιγμή που οι ελληνοκύπριοι διαδηλωτές βρέθηκαν μέσα στη νεκρή ζώνη, η κατάσταση άρχισε να εκτραχύνεται. Στις 4 το απόγευμα, μία ομάδα Τουρκοκυπρίων εισήλθε με τη σειρά της στη νεκρή ζώνη και κραδαίνοντας ρόπαλα και σιδερολοστούς επιτέθηκαν στους ελληνοκύπριους διαδηλωτές. Ο Τάσος Ισαάκ, στην προσπάθειά του να βοηθήσει ένα καταδιωκόμενο φίλο του, εγκλωβίστηκε και ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από πολίτες και αστυνομικούς τους ψευδοκράτους. Δύο ιρλανδοί αστυνομικοί, μέλη της διεθνούς ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ (UNFICYP), δεν κατάφεραν να τον αποσπάσουν από τα χέρια των μαινόμενων Τουρκοκυπρίων.

Ο Τάσος Ισαάκ άφησε την τελευταία του πνοή 95 μέτρα από την την ελληνοκυπριακή πλευρά και 32 από την τουρκοκυπριακή, σύμφωνα με την έκθεση του OHE. Από τη γενικευμένη συμπλοκή στη νεκρή ζώνη τραυματίστηκαν συνολικά 54 Ελληνοκύπριοι, 17 Τουρκοκύπριοι και 12 μέλη της ειρηνευτικής δύναμης.

Η κηδεία του Τάσου Ισαάκ έγινε με πάνδημο τρόπο στις 14 Αυγούστου. Τραγική φιγούρα η σύζυγός του, που ήταν έγκυος στο πρώτο τους παιδί. Μετά την κηδεία, ο οργισμένος εξάδελφός του Σολωμός Σολωμού, 26 ετών, προσπάθησε να αφαιρέσει τουρκική σημαία από φυλάκιο της «Πράσινης Γραμμής», για να πέσει νεκρός από πυρά που προήλθαν από τα Κατεχόμενα.

Στις 22 Νοεμβρίου 1996, η Κυπριακή Αστυνομία εξέδωσε διεθνές ένταλμα σύλληψης για τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ εναντίων των:

Χασίμ Γιλμάζ, εποίκου και πρώην στελέχους της ΜΙΤ (τουρκική ΚΥΠ)
Νεϊφέλ Μουσταφά Εργκούν, εποίκου από την Τουρκία και αστυνομικού του ψευδοκράτους
Πολάτ Φικρέτ Κορελί, Τουρκοκύπριου από την Αμμόχωστο
Μεχμέτ Μουσταφά Αρσλάν, τούρκου εποίκου και επικεφαλής των «Γκρίζων Λύκων» στα Κατεχόμενα
Ερχάν Αρικλί, τούρκου εποίκου από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Ο Αρικλί συνελήφθη τον Σεπτέμβριο του 2012 στο Κιργιστάν, αλλά αφέθηκε ελεύθερος κατόπιν πιέσεων του Τουρκίας.
Στις 28 Απριλίου 1997, ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, Θεόδωρος Πάγκαλος, βάπτισε στο Παραλίμνι, μέσα σε συγκινητική ατμόσφαιρα, την κόρη του Τάσου Ισαάκ, στην οποία δόθηκε το όνομα Αναστασία. Η Χάρις Αλεξίου της αφιέρωσε το «Τραγούδι του Χελιδονιού», που έγραψε ειδικά γι’ αυτήν.

Στις 24 Ιουνίου 2008, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) έκρινε ένοχη την Τουρκία για τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ, βάσει του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών. Επίσης, επιδίκασε χρηματική αποζημίωση στην οικογένεια του Τάσου Ισαάκ.

[Northerner]

1300 χρόνια από την ένδοξη νίκη του Τέρβελ κατά των βαρβάρων/τζιχαντιστών/Untermenschen!

Ο σωτήρας της Κωνσταντινούπολης και της Ευρώπης! Δεν έχουμε πια τέτοιους ηγέτες που να σταματήσουν τους βαρβάρους! Αιώνια η δόξα του!

The Siege of Constantinople and the Bulgarian Khan who fought the Arabs

The time between the 7Ith and 8th centuries AD is decisive for the Balkan Peninsula and the future of Europe. The Byzantine emperor Justinian II is forcefully removed from his throne. Khan Asparuh, the founder of Danubian Bulgaria, dies in a battle against the Khazars and is succeeded by his son Tervel.

The Arab hordes are determined to enter and conquer Europe, and spread the teachings of the Islamic religion. In that moment of historical significance, a political pact between the Byzantium Empire and Bulgaria will be the cornerstone which decides the fate of the Continent and the Balkans.

Khan Tervel, the saint and savior of Europe

Following those circumstances in the beginning of the VIIth century, Bulgaria is under the rule of Khan Tervel. His reign continues for 21 years from 700 until 721. From the very beginning, he proves himself as a genius tactician and eliminates the Khazar Khanate, also expanding the borders of Bulgaria

In the year 705, he was proclaimed Caeser, BY the Byzantium emperor Justinian II, for his aid in the organization of a coup in Constantinople to win back the throne that was Justinian’s by right. This was most unusual for that time since Caesar was a title given to the successor of the throne.

With bravery and tactics will seal his name in the history of the Balkan Peninsula and Europe as the Khan who annihilated the Arab horde during the siege of Constantinople. For his deeds, the Bulgarian khan was also canonized as a saint from both the eastern Orthodox and also from the western Catholic churches, thus named St. Trivelius (or Tribellius) Theoktist the savior of Europe. The might of the Bulgarian Khan was remembered and glorified by European chroniclers up to the XVth century.

Emperor Leo III, the Battle for Constantinople and the Old Continent

The year is 715. In the beginning of the spring, the 25th of March, the Byzantium emperor Leo III Isaurian, also called The Syrian, starts the Isaurian Dynasty after The abdicatIon of Theodosius III.

Taking an advantage of the civil discord in the Byzantium Empire, the Umayyad forces decide to go on an offensive with the main target being the city of Constantinople and the passage to Europe.

Just a few months later, in the summer, Maslama ibn Abd al-Malik, brother of the Umayyad Caliph Sulayman ibn Abd al-Malik, crosses the Dardanelle with an army of over 100 000 men, while a navy of more than 2500 ships crosses the Bosporus and thus the Arab forces besiege the capital city of Constantinople by sea and land. The tremendous Arab army digs a ditch around the Capital, all the way from Golden Horn to the Marmara Sea.

Only the information from Christian sailors which deserted from the Arab navy gave Leo III the opportunity to react accordingly to the plan of the conquerors. The resistance of Lev III followed the careful preparations settled by his predecessors. The Byzantium’s emperor answers to the attack was to use Greek fire and thus causing significant damage to the Umayyad’s navy.
In 717, Lev III decides to contact the Bulgarian khan Tervel, relying on the earlier contract between Bulgaria and Byzantium. He sends Patrician Sicinius as a messenger and the Khan immediately comes to the aid of the fellow empire. Khan Tervel, leading the Bulgarian army conducts a vicious attack, surprising the Arab forces in the rear and destroying a large part of their army. The Byzantine army acted in complete synchronicity with the Bulgarians, giving a tough time to the Arab navy.

The Arabian vanguard, led by Ubaida, tool immense damage, and the 4000 men Arabian scout squad, led by Maslama himself is also annihilated from the Bulgarians’ attack. Maslama is left with no other choice but to flee from the battlefield, which has turned into a massive massacre of Umayyads.

Scared, he orders his forces to dig a second ditch around the camp of his land units as a protection from the Bulgarians and a third one against the Romans. Now, those who have once held the siege have turned into the besieged themselves.

With both the Bulgarians and the Romans attacking the land and naval units of the Umayyads, they still somehow managed to stand firm, even considering the surprisingly cold winter, buried in snow for over a hundred days.

In the summer of 718, in the Thracian coast of Abydos, a fresh supply of Arab forces anchored their ships. Encouraged and reinforced the Arabs decide to make a second attempt on retaking their former position of besiegers, thus launching an all-out attack against the Romans and the Bulgarians.

The decisive engagement between the Muslim and Christian forces of the Bulgarian Khan Tervel and the Byzantium emperor Lev III is remembered in history for the massive destruction of the Arab armies.

The chronicler Theophanes reports the army of Maslama, the brother of the Umayyad Caliph, to have lost over twenty thousand men in the battle while the chronicler Sigebert of Gembloux insists the Arabs lost more than thirty thousand men.

However, the siege continues for two more months after the battle between Arabs and Bulgarians. In the end, the naval siege ends exactly one year later.

On 15th of august 1718, the Arab navy leaves for Syria. Unfortunately for them, they are caught in a heavy sea storm and lose even more ships, from the already much smaller navy. Only five of the original 2500 ships reach the coasts of Syria. The Arab chroniclers assess the number of fallen soldiers close to a hundred thousand men.

The coalition between the Bulgarians and Byzantium also included Khazars, Armenians, as well as representatives of other ethnic groups from the Caucasus region. This very coalition is considered in history as the main reason the Arab conquest could not reach Europe and therefore, its Islamization was stopped on the eastern border of Asia Minor for the next six centuries and the Arabs were unable to enter Europe from the Bosporus.

https://www.warhistoryonline.com/ancien ... arabs.html

http://www.sabori.bg/Thervel.html


Khan Tervel as Saint Tribellius

Το νόμισμα -



Το γραμματόσημα -


Η επίσημη ανακοίνωση για αυτά (νόμισμα/γραμματόσημα) -

Σ αυτόν τον τρόπο θέλουμε να σημειώσουμε τη συνεισφορά του βουλγαρικού κράτους για τη σταματήση της διάχυσης του ισλάμ στην Ευρώπη και τον ηρωικό βουλγαρικό θρίαμβο που επηρέασε όλη την μεσαιωνική ευρωπαϊκή ιστορία.

Εικόνες του ήρωα -

[Jolly Roger]

17-8-1944

https://el.wikipedia.org/wiki/Μπλόκο_της_Κοκκινιάς