Ονοματοδοσίες Ελληνικών τόπων

[Isomnia]

Σάλωνα

Στις αρχές του 13ου αιώνα και με την έναρξη της Φραγκοκρατίας στην Ελλάδα, η Άμφισσα μετονομάστηκε από τους Φράγκους κατακτητές σε «La Sole» – στα ελληνικά πήρε το όνομα «Σάλωνα». Για την προέλευση της ονομασίας «Σάλωνα», η οποία διατηρήθηκε μέχρι και το τέλος της Τουρκοκρατίας, υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές. Μία από αυτές υποστηρίζει πως το όνομα αποτελεί παραφθορά της λέξης Σαλονίκη και δόθηκε στην Άμφισσα από τον βασιλιά της Θεσσαλονίκης, Βονιφάτιο Μομφερατικό, ο οποίος κατέλαβε την Άμφισσα και την υπόλοιπη νότια Ελλάδα. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, η ονομασία προέρχεται από τη συνεκφορά «έσω αλώνια», με την οποία αναφέρονταν οι κάτοικοι σε περιοχή της Άμφισσας. Η ονομασία παρεφθάρει σε «εσάλωνα» και «σάλωνα», κατά το Σεπόλια (έσω πόλις). Τέλος, υπάρχει η άποψη πως η νέα ονομασία της πόλης προέρχεται από τη λέξη σάλος που σημαίνει «τράνταγμα» (τα σάλωνα, δηλαδή «που τραντάζονται, σαλεύουν»), εξαιτίας των πολλών σεισμών που συνέβαιναν στην περιοχή....

[Χαοτικός]

Κολοπετινίτσα;

[OANNHSEA]

Η Λάρισσα γράφετε με δύο σίγμα!!!
Για δείτε πως γράφετε στα Αγγλικά, πριν αρχίσουν οι νεοελληνικές σφαγές...

Για το θέμα!!!

[Isomnia]

Πάτρα

Ο Πατρεύς σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, μέλος μιας ομάδας Αχαιών από τη Λακωνία, μετοίκησε στην περιοχή της Αχαΐας και εγκαταστάθηκε στην πόλη Αρόη. Στη συνέχεια ένωσε τη συγκεκριμένη πόλη μαζί με τις δύο γειτονικές της, Ανθεία και Μεσσάτις, και τις ονόμασε « Πάτραι», τιμώντας έτσι... τον εαυτό του.

Ηράκλειο

Η σημερινή πόλη του Ηρακλείου, μέχρι τα νεότερα χρόνια ονομαζόταν Χάνδακας. Μετά την απελευθέρωση, αποφασίστηκε να πάρει το όνομα του αρχαίου επινείου της Κνωσού, του Ηρακλείου, που ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Ιδαίου Ηρακλή. Ο τελευταίος ήταν ένας από τους πέντε μυθικούς Κουρήτες, πλάσματα της Κρήτης στα οποία η Ρέα εμπιστεύτηκε τον νεογέννητο Δία.

Βόλος

Κι όμως, η επικρατέστερη εξήγηση κάνει λόγο για αυτή την φοβερή παραφθορά, που οδήγησε την αρχαία Ιωλκό να μετονομαστεί σε Βόλο. Άλλες ερμηνείες μιλούν για τον Φόλο, πλούσιο γαιοκτήμονα της τοπικής μυθολογίας, για την σλαβική θεότητα « Βόλος», αντίστοιχη της θεάς Δήμητρας (παλαιότερα η πόλη ονομαζόταν Δημητριάδα) και για την παραφθορά της ιταλικής λέξης «golfo» (κόλπος).

Ιωάννινα

Τα Ιωάννινα είναι η πιο «δύσκολη περίπτωση», καθώς κανείς δεν γνωρίζει με σιγουριά πού οφείλουν το όνομά τους. Για πρώτη φορά, το όνομα αναφέρθηκε σε μια χριστιανική σύνοδο τον 9ο αιώνα, ενώ η επικρατέστερη ερμηνεία μιλά για την Ιερά Μονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, στα ερείπια της οποίας στεγάζεται σήμερα το Δημοτικό Μουσείο. Άλλες εκδοχές μιλούν για κάποιον Ιωάννη, πρώτο οικιστή της πόλης, αλλά και για τους Ιωαννίτες ιππότες που κάποτε κατοίκησαν στο φρούριο της περιοχής.

Χαλκίδα

Ο χαλκός αποτέλεσε την βασική πηγή εισοδήματος για τους κατοίκους της περιοχής από την αρχαιότητα, γι' αυτό και η επικρατέστερη εκδοχή ονοματοδοσίας αναφέρεται στα μεταλλεία της Χαλκίδας. Άλλη εκδοχή μιλά για την «χάλκη» ή «κάλκη», το πορφυρούχο κοχύλι από όπου οι Φοίνικες, πιθανοί οικιστές της περιοχής, προμηθεύονταν την πορφύρα.

Σέρρες

Στην περιοχή που στην αρχαιότητα ονομαζόταν Παιονία, η σημαντικότερη πόλη ήταν η Σίρις, όνομα που πιθανότατα σχετίζεται με τη λέξη «Σίριος», δηλαδή ήλιος. Ο Ηρόδοτος ανέφερε για πρώτη φορά την πόλη, και ονόμασε τους κατοίκους της Σιροπαίονες. Αργότερα, το όνομα άλλαξε σε Σίρα, Σίραι και Φέρραι, και τελικά Σέρραι, που όταν εγκαταλείφθηκε η καθαρεύουσα κατέληξε στην σημερινών ονομασία « Σέρρες»

[Isomnia]

Θεσσαλονίκη

Ιδρύθηκε από τον Κάσσανδρο, πήρε το όνομά της προς τιμή της συζύγου του, Θεσσαλονίκης, ετεροθαλούς αδελφής του Μεγάλου Αλεξάνδρου και θυγατέρας του Φιλίππου Β’ και της πέμπτης συζύγου του, της Θεσσαλίδας πριγκίπισσας Νικησιπόλεως. Το όνομά της προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων «Θεσσαλών» και «νίκη», εις μνήμην της νίκης των Μακεδόνων και των Θεσσαλών έναντι της τυραννίδας των Φερών και των συμμάχων της, Φωκέων, κατά τον Γ’ Ιερό Πόλεμο.

Πελοπόννησος

Αρχικά ονομαζόταν Πελασγία (από τον γενάρχη των Πελασγών) και Απιά (από τον Απιό, γιο του Δευκαλίωνα), ονομάστηκε αργότερα από τον Πέλοπα, το γιο του Τάνταλου και βασιλιά της Ήλιδας.

Πήλιο

Πεδίο της Γιγαντομαχίας, θερινή κατοικία των 12 θεών του Ολύμπου και Μυθική χώρα των Κενταύρων, φιλοξένησε στην κορυφή του τον γάμο της Θέτιδας και του Πηλέα, από τον οποίο πήρε το όνομά του. Ο Πηλέας ήταν μυθικός βασιλιάς της περιοχής, πατέρας του πασίγνωστου μυθικού ήρωα του Τρωικού Πολέμου, Αχιλλέα.

Εύβοια

Λέγεται ότι πήρε το όνομα της από την Εύβοια, νύμφη και κόρη του ποταμού Ασωπού (ενώ παλαιότερα επικρατούσε και η ονομασία "Χαλκίς", λόγω των πλούσιων κοιτασμάτων χαλκού), αλλά παράλληλα το όνομά της φανερώνει το γόνιμο καλλιεργήσιμο έδαφος και την ανεπτυγμένη βοοτροφία του νησιού ("ευ" και "βους" σημαίνει "Καλό Βόδι").

Καμμένα Βούρλα

Δυσκολευτήκαμε να βρούμε μία βάσιμη απάντηση, αλλά τελικά καταλήξαμε στο εξής: Η αρχική ονομασία των σημερινών Καμένων Βούρλων ήταν «Παλιοχώρι», αλλά κατά τους χρόνους της τουρκοκρατίας σε μια τουρκική επιδρομή, οι κάτοικοι, σύμφωνα με μια παράδοση αναζήτησαν καταφύγιο σωτηρίας μέσα στα βούρλα. Όταν πέρασε ο κίνδυνος, έγινε πολύς λόγος για τη σωτηρία τους και πάνω στη συζήτηση κάποιος είπε τη φράση «ας είναι καλά τα καημένα τα βούρλα». Πρώτη επίσημη ονομασία ως «Καϋμένα Βούρλα» έχουμε στο βασιλικό διάταγμα του Γεωργίου Α` στις 29 Αυγούστου 1912 περί αναγνωρίσεως των Δήμων και Κοινοτήτων του Νομού Φθιώτιδος.

Η Σκόπελος πήρε μάλλον το όνομα της από το σκοπελώδες των βόρειων ακτών της.

Σκύρος

σύμφωνα με ιστορικούς ονομάστηκε έτσι από το άγριο πετρώδες έδαφος της, αφού «σκίρον» ή «σκύρον» σημαίνει συντρίμμια πέτρας (κατάλληλο για σκυρόδεμα) ή χαλίκι.

Μάνη

υπάρχουν πολλές εκδοχές για το πότε και πώς δόθηκε το όνομά της. Η μία λέει ότι προέρχεται από τη λατινική λέξη manus (=χέρι) επειδή καθώς οι ναυτικοί πλησίαζαν το ακρωτήρι Ταίναρο και αντίκριζαν το σχήμα της ξηράς αποφάσισαν να ονομάσουν τη περιοχή Brazzo di Maina. Άλλη εκδοχή λέει πως, λόγω των ισχυρών ανέμων, οι ναυτικοί που περνούσαν από τη περιοχή έκαναν μάϊνα τα πανιά, ενώ σύμφωνα με μία τρίτη οι Ρωμαίοι έλεγαν συχνά τη φράση «In Manis», επειδή εδώ ήταν η πύλη του Άδη που εισέρχονταν οι ψυχές (Manes). Επικρατεί πάντως και η εκδοχή που παραπέμπει στο κτίσιμο του περίφημου κάστρου της Μαΐνης, που έχτισε ο αρχιτέκτονας Μαΐνης, ενώ τελευταία συζητιέται ότι το όνομα μπορεί και να προέρχεται από το πατέρα των Θεών «Μάνη». Ο Μάνης είναι ο πατέρας του Κρόνου και παππούς του Δία, για τον οποίο στην Θεογονία του Απολλόδωρου λέγεται «Μάνης το δεύτερο όνομα του Θεού Ουρανού».

Η Μεθώνη οφείλει μάλλον το όνομά της στο ωραίο κρασί (μέθη) που παρήγαγε.

Οι Παξοί, των οποίων το όνομα, σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Παραμυθία Αθηναγόρα, προέκυψε από την εξαγωγή πλακών που έβγαιναν στο νησί (σύνθεση της λέξης παξ = πλάκα και αε ή αι = νησί).

Κορώνη

σύμφωνα με μια αρχαία λαϊκή παράδοση πήρε το όνομά της από ένα χάλκινο νόμισμα (Κουρούνα) που βρέθηκε όταν έσκαβαν τα θεμέλια για τα τείχη. Αναφέρεται ακόμη πως το αρχικό της όνομα ήταν Κορώνεια, που της έδωσε ο οικιστής Επιμηλίδης, ο οποίος καταγόταν από τη βοιωτική Κορώνεια. Οι ντόπιοι, όμως, μάλλον δεν μπορούσαν να συνηθίσουν αυτήν την ονομασία και την παρέφθειραν σε Κορώνη.

Νίσυρος

λέξη που κατά μία άποψη είναι φοινικική και σημαίνει είτε "εποπτεία" είτε "απόκομμα", "θραύσμα". Μία άλλη ερμηνεία, ωστόσο, ετυμολογεί τη Νίσυρο από τις λέξεις «νέω» και «σύρω», συνδυάζοντας εύστοχα το όνομα του νησιού με το μύθο της δημιουργίας του. Σύμφωνα με αυτόν, η Νίσυρος σχηματίστηκε κατά τη Γιγαντομαχία, όταν ο Ποσειδώνας, κυνηγώντας το γίγαντα Πολυβώτη στο Αιγαίο, τον πρόλαβε κοντά στην Κω και, αποσπώντας με την τρίαινά του ένα τμήμα από αυτή, το έριξε στον γίγαντα. Η Νίσυρος αποτελεί τον βράχο με τον οποίο καταπλάκωσε ο Ποσειδώνας τον Πολυβώτη και το νησί τρέμει ακόμη από τον τιμωρημένο γίγαντα. Ο μύθος συμβολίζει το ηφαίστειο και τις δονήσεις που ταράζουν το νησί.

[OANNHSEA]

Ο αρχικός Βόλος ήταν εκεί που είναι σήμερα ο άνω Βόλος.
Στα ελληνικά ο σλαβικός θεός προφέρεται Βέλε - και τα δύο παχιά ε...

Σάλωνα - όποιος έχει πάει στην Άμφισσα βλέπει ότι είναι μία πολύ ηλιόλουστη πόλη...

.

[fonfon]

Καταρχάς πρέπει να δει κανείς από πότε ισχύουν αυτές οι ονομασίες.Πόσα ονόματα υπήρξαν μέσα στον χρόνο.Αν δε δει κάποιος τα ονόματα που υπήρχαν ανά περιοχή μπορεί να βγάλει αρκετά συμπεράσματα.

[Isomnia]

Καταρχάς πρέπει να δει κανείς από πότε ισχύουν αυτές οι ονομασίες.Πόσα ονόματα υπήρξαν μέσα στον χρόνο.Αν δε δει κάποιος τα ονόματα που υπήρχαν ανά περιοχή μπορεί να βγάλει αρκετά συμπεράσματα.

Πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση.
Ξεκινώ με κάτι που ξέρω καλά λόγω μισής καταγωγής.

Χαλάστρα
Χαλαίστρα τη βρίσκουμε από τον Ηρόδοτο και τον Πλούταρχο. Κατόπιν, επί ρωμαιοκρατίας μετονομάζεται σε Καμπανία που σημαίνει πεδιάδα.
Επί βυζαντινής αυτοκρατορίας μετονομάζεται σε Καστρίον. Επί τουρκοκρατίας γίνεται Κουλιακιά. Εξ ου και ο Άγιος Δημήτριος ο Κουλιακιώτης.
Από το 1912 γίνεται Χαλάστρα ενώ για ένα διάστημα, επί χούντας έγινε Πύργος και από τότε έως σήμερα παραμένει Χαλάστρα.

[Isomnia]

Φλώρινα

Λυγκηστίδα ονομάστηκε από το μυθικό ήρωα Λυγκέα ή από το αιμοβόρο θηλαστικό Λύγξ - Λύγκος - Λύγκας . Ο Βασιλικός οίκος των Λυγκηστών είχε βασιλιά τον Αρραβαίο, πατέρα της πριγκίπισσας Ευρυδίκης, η οποία ήταν η μητέρα του Φίλιππου Β΄ Βασιλιά της Μακεδονίας.
Κατά τη Βυζαντινή περίοδο το φρούριο που κτίστηκε ψηλότερα στους πρόποδες του Βαρνούντα έμεινε γνωστό ως "Κάστρο του Χλερηνού". Γι αυτό και ο οικισμός κατά το μεσαίωνα αναφέρεται ως "Χλερηνός" και εξελίχθηκε κατά τη βυζαντινή εποχή, σε πόλη. Το όνομα "Χλερηνός" προέρχεται πιθανώς από τη λέξη χλωρό λόγω του κλίματος και της βλάστησης της περιοχής.
Στην περίοδο της Τουρκοκρατίας η Φλώρινα αναφέρεται περισσότερο από 35 - 40 φορές σε έγγραφα (φιρμάνια) σουλτάνων, βεζίρηδων και τοπαρχών με το όνομα Φιλόρινα ή Φλώρινα, γραμμένα τούρκικα και ελληνικά.

[Isomnia]

Γρεβενά

Τα Γρεβενά αναφέρονται για πρώτη φορά σε κείμενο με το όνομα Γριβάνα από τον Κων/νο Πορφυρογέννητο (905-953). Σε Βυζαντινά χειρόγραφα του 10ου αιώνα, ο Επίσκοπος Γρεβενών τοποθετείται 6ος στη σειρά ή τάξη, σε σύνολο 16 Επισκόπων της Αρχιεπισκοπής Αχριδών, δείγμα της υπεροχής κοινωνικής, πολιτικής και πληθυσμιακής. Το 13ο αιώνα ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιωάννης Απόπαυκος, σε τμήμα της αλληλογραφίας του περιγράφει ως εξής την πόλη: «Γρεβενά, πόλις αξιόλογος, έχουσα κλήρον ευπαίδευτον και πάν ό,τι ηδύνατο να θέλγει την ψυχήν».
Στο διάστημα 1600 - 1800 για την ίδια πόλη διατηρούνται δύο ονόματα, άλλοτε σαν σύνθετη ονομασία «Γρεβενά - Αυλαίς» και άλλοτε σαν επεξήγηση «Γρεβενά - Αυλαίς, κοινώς λεγόμενα». Ετσι εξηγούνται τόσο κάποιες πληροφορίες ηλικιωμένων που έλεγαν ότι η πόλη ήταν χτισμένη πιο ψηλά στις Αυλές, όσο και κάποια συμπεράσματα νεότερων ερευνητών που θέλουν σαν πρώτη ονομασία των Γρεβενών το όνομα Αυλαίς. Το 1806 ο Γάλλος περιηγητής Φραγκίσκος Πουκεβίλ ευρισκόμενος στα Γρεβενά γράφει: «το Γρεβενό το ίδρυσε μια ομάδα αποίκων που ξεπετάχτηκαν από το κάστρο της Βουχαλίτσας. Αυτή πάλι είναι μια πόλη που βρίσκεται στον όχτο του Βενέτικου και πιστεύουν πως είναι ο Εύρωπος των αρχαίων. Το Γρεβενό οι Τούρκοι κάτοικοι το λένε Guerebene και είναι ένα κεφαλοχώρι με 150 σπίτια χωρισμένα σε δύο μαχαλάδες, σκόρπιους στους όχτους ενός ξεροπόταμου. Πριν 25 χρόνια λογάριαζαν πως είχε περισσότερες από 2.000 φαμίλιες, που χάθηκαν στις εμφύλιες φαγωμάρες τους...».

[Isomnia]

Καστοριά

Κατά την παράδοση, στην τοποθεσία όπου σήμερα βρίσκεται η Βυζαντινή Καστοριά, στα προχριστιανικά χρόνια υπήρχε η μία από τις δύο γνωστές πόλεις της Ορεστίδος, το Κέλετρον ή Κήλητρον.
Το όνομα προέρχεται από το ρήμα κηλώ=θέλγω. Η πόλη υπήρξε πρωτεύουσα των Ορεστών Μακεδόνων, κτίστηκε από Αιολείς αποίκους, και πολιορκήθηκε από τους Ρωμαίους στον πόλεμο εναντίον του Φιλίππου Ε’ (200 π.Χ.)
Αναφορά στην πόλη με το όνομα Κήλητρον γίνεται από τον ιστορικό Τίτο Λίβιο.
Το 300 μ.Χ. ο Διοκλητιανός ανοικοδόμησε το φρούριο και τα τείχη της πόλης. Ο ιστορικός Προκόπιος αναφέρει την ακμή και, αργότερα, την καταστροφή μιας πόλης, της Διοκλητιανούπολης, που βρίσκεται στη χερσόνησο της λίμνης.
Ο ίδιος αναφέρει ακόμα πως ο Ιουστινιανός την ξανάχτισε, την οχύρωσε και την μετονόμασε σε Ιουστινιανούπολη.
Τη λέξη Καστοριά αναφέρει για πρώτη φορά τον 6ο αιώνα π.Χ. ο Προκόπιος, σαν όνομα όμως της λίμνης και όχι της πόλης. Για την ονομασία υπάρχουν πολλές εκδοχές.
Το πιθανότερο είναι πως η πόλη πήρε το όνομά της από την λίμνη, και αυτή από τους κάστορες που ζούσαν στις όχθες της.

[Isomnia]

Δράμα

Υπάρχουν πολλές θεωρίες που λένε πως το όνομα της Δράμα είναι από το δωρικό δράω - ῶ = δέρκομαι, ὁράω - ῶ που σημαίνει ''πόλη που έχει θέα''.Ο Μαργαρίτας Δήμιτσας λέει ότι το όνομα της πόλης μας αρχικά ήταν Δράβα,έπειτα έγινε Δραβήσκος και τελικά έμεινε ως Δράμα.Ο άγγλος Γουλιέλμος Μαρτίνος Leake ταυτίζει την αρχαία Δραβήσκο με την Δράμα.Ο γάλλος αρχαιολόγος και περιηγητής Perrot καθώς και ο ρώσος ιστορικός και συγγραφέας Ιωάννης Πετρώφ,λένε πως η Δράμα πήρε το όνομά της από το λέξη Δραβήσκος-> Δράβα-> Δράμα.Σύμφωνα με τον Ευάγγελο Στράτη όμως η πόλη τούτη ποτέ δεν ονομάστηκε Δραβήσκος,ούτε από τους κατοίκους της,ούτε από τους παλιούς συγγραφείς, αφού πίστευε πως άλλη πόλη ήταν η Δράμα και άλλη η Δραβήσκος.Επίσης αρκετοί άνθρωποι πιστεύουν πως η πόλη αρχικά ονομαζόταν Ύδραμα επειδή είχε πολλά νερά και μετά μεταονομάστηκε σε Δράμα.

[Isomnia]

Ξάνθη

Στην περιοχή που βρίσκεται ανάμεσα στη Βιστονίδα λίμνη (ανατολικά) και το Νέστο (δυτικά) στα αρχαία χρόνια ζούσαν οι θρακικές φυλές των Βιστόνων ( κοντά στη Βιστονίδα λίμνη) και οι Σαπαίοι (δυτικά των Βιστόνων και μέχρι το Νέστο ποταμό. Στα ορεινά της ίδιας περιοχής ζούσαν τα θρακικά φύλα των Τραυσών ( στα βορειοανατολικά, στην κοιλάδατου Τραύου ποταμού, που διαρρέει την κοιλάδα του Εχίνου και χύνεται στα βόρεια της Βιστονίδας λίμνης), των Σατρών στα βόρεια και των Δίων στην κοιλάδα του Νέστου.

Κεντρική κώμη των Σατραίων ήταν ένα χωριό που βρισκόταν στο πέρασμα του ποταμού Κοσσινίτη-Κοσύνθου, ακριβώς στην είσοδο της χαράδρας προς το εσωτερικό της ορεινής περιοχής. Το χωριό αυτό στα αρχαιοθρακικά ονομαζόταν Πάρα (το) και σήμαινε το πέρασμα, διάβαση δηλ. την ίδια έννοια με το νοτιοελληνικό πόρος:διάβαση.

Με την πάροδο του χρόνου το όνομα του χωριού αυτού ενώθηκε με το άρθρο το και έτσι μετονομάσθηκε σε Τόπαρα ή Τόπειρος με την ίδια πάντα σημασία.

Με τη διέλευση της Εγνατίας οδού μέσα από το χωριό αυτό (100 π.Χ.) το Τοπάρα αναπτύχθηκε σε πλούσια πόλη και ακμαία «ελεύθερη» με δικά της νομίσματα (2ος αιώνας μ.Χ.).

Η Τόπειρος ήταν γνωστή καθ' όλη τη ρωμαϊκή και πρωτοβυζαντινή περίοδο σαν μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Ν.Δ. Θράκης. Το 549 όμως την κατέλαβαν οι Σκλαβηνοί βάρβαροι (όπως και την παρακείμενη Αναστασιούπολη και την Τραϊανούπολη) και της μέν πόλεως κατέστρεψαν τα τείχη και τα οικήματα, τους δε κατοίκους της άλλους μεν έσφαξαν επί τόπου, ενώ τους υπολοίπους τους πήραν ως αιχμαλώτους μαζί τους πέρα από το Δούναβη. Αμέσως όμως μετά (522) την ξανάκτισε ο Ιουστινιανός και την οχύρωσε με θολωτά τείχη.

Τον 8ο μ.Χ. η πόλη ξανακαταστράφηκε, άγνωστο αν από σεισμό ή βαραβαρικές επιδρομές. Πάλι όμως ξανακτίσθηκε. Αλλά τώρα άλλαξε όνομα και μετονομάσθηκε σε (λατινικό) Ρούσιο (ίσως γιατί νόμισαν ότι η ονομασία Τόπερος προερχόταν από το Τόπυρος που σημαίνει το πύρινο). Αργότερα από Ρούσιο μετονομάσθηκε στο ελληνικότερο Ξάνθεια, όνομα με το οποίο πρωτομαρτυρείται το 879 μ.Χ., όταν ο επίσκοπος αυτής Γεώργιος αναφέρεται να συμμετέχει σε σύνοδο στην Κων/πολη.

Με αυτή την ονομασία είναι γνωστή σ' όλη την μετέπειτα ιστορία μέχρι και σήμερα.

[Isomnia]

Βέροια

Δεν υπάρχει ασφαλής προσδιορισμός της ετυμολογίας του ονόματος και υπάρχουν διάφορες εκδοχές περί αυτού. Σύμφωνα με γλωσσολόγους, η κατάληξη -ροια είναι παράγωγο του ρήματος ρέω και προσδίδεται σε πόλεις πλούσιες σε υδάτινα αποθέματα, πράγμα το οποίο ισχύει για την περιοχή της Βέροιας. Το ρήμα φέρω στην αρχαία ελληνική ενέχει και την έννοια είμαι πλούσιος σε κάτι, εξ ου και η λέξη φερνή, που σημαίνει προίκα. Οι δε Τούρκοι κατακτητές την αποκαλούσαν Καραφέρρια, δηλαδή Μαυρο-Βέροια λόγω της καταχνιάς κατά την υγρή χειμερινή περίοδο. Παλιότερα η λέξη ορθογραφόταν Βέρροια (με δύο ρω).

Μια άλλη γλωσσολογική ερμηνεία αποδίδει την ονομασία της Βέροιας στη φράση φέρειν ρόιας που σημαίνει παράγει ρόδια, πράγμα το οποίο επίσης ισχύει για την περιοχή. Τούτο, όμως, ενδέχεται και να μην ευσταθεί, γιατί κατά την άποψη των ειδικών δεν ήταν δυνατόν να ευδοκιμούν στην περιοχή οι ροδιές λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών κατά τη χειμερινή περίοδο.

Σύμφωνα με τη μυθολογία η Βέροια είναι κόρη του Ωκεανού και της Θέτιδος, ή κόρη του Αδώνιδος και της Αφροδίτης. Η πόλη λέγεται ότι κτίστηκε από το Μακεδόνα στρατηγό Φέρωνα, ο οποίος έδωσε στην πόλη το όνομά του (το γράμμα Φ εκείνη την εποχή στην περιοχή προφέρεται ως Β). Κατά την εκδοχή της μακεδονικής μυθολογίας η πόλη κτίστηκε από το βασιλιά Βέρητα, ο οποίος της έδωσε το όνομα της μιας από τις κόρες του. Τα ονόματα των γόνων του βασιλιά ήταν Βέροια, Μίεζα και Όλγανος και Ορέστης.

Την ονομασία Βέροια πήραν από τη μακεδονική μητρόπολη πολλές πόλεις του κόσμου, όπως η Βέροια ή Βερόη της Θράκης (πλέον Στάρα Ζαγόρα της Βουλγαρίας), το μετονομασθέν Χαλέπι της Συρίας, τα Βέρρια ή Βέρροια της Λακωνίας, η Berea του Οχάιο των Η.Π.Α. (και άλλοι οικισμοί της Αμερικής), μια συνοικία του Γιοχάνεσμπουργκ της Αφρικής, κ.ά.

[enterprise-psi]