Phorum.com.gr

Ίφιδα έγραψε: 20 Νοέμ 2018, 13:02 Ο μικρός είναι 3. Το σκεφτόμαστε εδω και καιρό με τον σύζυγο, εμείς είμαστε ψημένοι να φύγουμε αλλά προτεραιότητα φυσικά είναι το παιδι. Αν φυγουμε τωρα δε θα του κακοφανεί και σιγουρα η ποιότητα ζωής μας θα ειναι ανώτερη.
Το χωριό όμως δεν εχει πολλά παιδιά, ούτε σχολεία ή δραστηριότητες. Όλα αυτα τα εχει στα 5-10 χιλιόμετρα.
Η απόσταση απο Θεσσαλονίκη είναι στις 2 ωρες. Άνετα θα μπορουσαμε να ερχομαστε σην πόλη για κάποια παράσταση ή έκθεση που μπορεί να το ενδιαφέρει.

Η καθημερινότητά του όμως; Οι παρέες του; Ένα παιδί του χωριού είναι πιο ψημένο σε κάποια πράγματα ενώ ενα παιδι της πόλης σε κάποια άλλα.

2 ωρες απο την Θεσσαλονικη μονο αν εχεις πατρικο εκει.Θα φρικαρετε.

Γιατι δεν ψαχνεις στα χωρια της επαρχιας Λαγκαδα;

Διπλα στη Θεσσαλονικη θα στε,ακομα πιο διπλα στο Λαγκαδα,σχολεια,φροντιστηρια,κεντρο υγειας,καφετερειες,ταβερνες υπαρχουν, σε ενα μισαωρο θα εισαι Θεσσαλονικη αμα θελετε να βγειτε καπου πιο καλα ή για να αφησεις τα παιδια στους παππουδες.

Επιπλεον μπορεις να δουλευεις και Θεσσαλονικη.Χωρια χωρια ειναι δυσκολο να βρεις δουλεια αν δεν εισαι ντοπιος.

Naida έγραψε: 20 Νοέμ 2018, 13:11 Πχ Πέραμα.

Είμαι αναφανδον υπερ πόλης. Απλα αν ζεις Αθήνα και μένεις κέντρο είναι λίγο ζόρι.

Δε κατάλαβα πως σας διέλυσε το χωριό; Εμένα για διαλυμένες οικογενειακές σχέσεις μου κάνει.

Δεν θα γράψω και όλη την ιστορία της ζωής μου. Είναι διαλυμένες οικογενειακές σχέσεις. Έστω ότι διαλύθηκαν. Θα ήταν ο ίδιος αντίκτυπος στα παιδιά, στη Γερμανία που η μάνα έχει δουλειά και το κράτος στηρίζει; Στα Γιάννενα που θα είχε σπίτι και περισσότερες ευκαιρίες για δουλειά;
Το χωριό μας διέλυσε με την έννοια της επέμβασης συγγενών στην οικογένεια. Μετά από αυτό δεν προσέφερε τίποτα.

Antares έγραψε: 20 Νοέμ 2018, 13:15

Δε κατάλαβα πως σας διέλυσε το χωριό; Εμένα για διαλυμένες οικογενειακές σχέσεις μου κάνει.

Δεν θα γράψω και όλη την ιστορία της ζωής μου. Είναι διαλυμένες οικογενειακές σχέσεις. Έστω ότι διαλύθηκαν. Θα ήταν ο ίδιος αντίκτυπος στα παιδιά, στη Γερμανία που η μάνα έχει δουλειά και το κράτος στηρίζει; Στα Γιάννενα που θα είχε σπίτι και περισσότερες ευκαιρίες για δουλειά;
Το χωριό μας διέλυσε με την έννοια της επέμβασης συγγενών στην οικογένεια. Μετά από αυτό δεν προσέφερε τίποτα.

Στην Αθήνα μάνα άνεργη με 6 παιδιά και τη βοήθεια από το Ελ κράτος, θα καταλήγατε σε κάνα μετρό να πουλάτε χαρτομάντηλα και αυτό στην καλύτερη.. Για τα ελληνικά δεδομένα, καλύτερα στο χωριό.

Cecily Anne έγραψε: 20 Νοέμ 2018, 12:59 Σε νησί, αλλά θεωρητικά είναι σαν χωριό.
Στα θετικά:
Ποιότητα ζωής.
Ελεύθερος χρόνος, λόγω μειωμένων αποστάσεων.
Αρνητικά:
Ένα άγχος θα ήταν το θέμα της υγείας, που είναι ένα τσακ πιο υποβαθμισμένο (μακράν καλύτερα, όμως, τα επίπεδα σε σχέση με το όταν μεγάλωνα εγώ.)

Θα μεγάλωνα άνετα οικογένεια εκεί, αλλά για μόνη μου δε θα γύριζα, δε θα την πάλευα, είναι τρομερά κακό να έχεις ελεύθερο χρόνο να σκέφτεσαι, αν έχεις κεφάλι παρόμοιο με το δικό μου.

Οταν με το καλο κανεις οικογενεια ευλογια θα ειναι το νησι κυριως γιατι θα εχεις εστω και λιγο ελευθερο χρονο.

Η πολη ειναι μονο για φοιτητες,εργενηδες και εισοδηματιες.

Ολοι οι αλλοι υποφερουν.

Cecily Anne έγραψε: 20 Νοέμ 2018, 13:14

Naida έγραψε: 20 Νοέμ 2018, 13:11 Πχ Πέραμα.

Έχεις δίκιο μπορεί να μη θεωρείται Πέραμα εκεί που λέω. Μήπως Δραπετσώνα; Προς τα εκεί τέλοσπάντων που έχει θάλασσα και είναι πιο συνοικιακά.

zoltan έγραψε: 20 Νοέμ 2018, 13:09 Για τι πληθυσμό χωριού μιλάμε;
Επίσης, για να λες ότι είναι στις 2 ώρες από Θεσσαλονίκη, λογικά υπάρχει άλλη πόλη-πρωτεύουσα νομού πιο κοντά.

Μετα βίας 250 άτομα εκ των οποίων οι 150 άνω των 60 ετών. Υπάρχει κωμόπολη στα 10 χιλιόμετρα με νοσοκομείο, κολυμβητήριο οσονούπω, ομάδες πολεμικών τεχνών, προσκόπους κλπ



Δεν ξερω ρε παιδιά. Η Θεσσαλονίκη έχει αλλάξει πολύ. παίζει οι 40αρηδες να ήμασταν απ τις τελευταίες γενιές που κατέβαινε κάτω να παίξει. Ακομα και με το σχολείο και τις δραστηριότητες, τα πάρκα, τα παιδιά περνάνε αρκετές ώρες κλεισμένα σε 4 τοίχους. Εκεί έχουμε κήπο, δεντράκια, σκυλάκια, γατάκια και το μάτι μας τρέχει ως το Γράμμο αντι να "πέφτει" στην απέναντι πολυκατοικία

Antares έγραψε: 20 Νοέμ 2018, 13:15

Δε κατάλαβα πως σας διέλυσε το χωριό; Εμένα για διαλυμένες οικογενειακές σχέσεις μου κάνει.

Δεν θα γράψω και όλη την ιστορία της ζωής μου. Είναι διαλυμένες οικογενειακές σχέσεις. Έστω ότι διαλύθηκαν. Θα ήταν ο ίδιος αντίκτυπος στα παιδιά, στη Γερμανία που η μάνα έχει δουλειά και το κράτος στηρίζει; Στα Γιάννενα που θα είχε σπίτι και περισσότερες ευκαιρίες για δουλειά;
Το χωριό μας διέλυσε με την έννοια της επέμβασης συγγενών στην οικογένεια. Μετά από αυτό δεν προσέφερε τίποτα.

Αυτό ισχύει. Θέλουν να έχουν λόγο στο τι θα κάνεις πως θα το κάνεις. Και αν τους αφήσεις θα σε ξεσκίσουν.

Cecily Anne έγραψε: 20 Νοέμ 2018, 13:16

Antares έγραψε: 20 Νοέμ 2018, 13:15

Δε κατάλαβα πως σας διέλυσε το χωριό; Εμένα για διαλυμένες οικογενειακές σχέσεις μου κάνει.

Δεν θα γράψω και όλη την ιστορία της ζωής μου. Είναι διαλυμένες οικογενειακές σχέσεις. Έστω ότι διαλύθηκαν. Θα ήταν ο ίδιος αντίκτυπος στα παιδιά, στη Γερμανία που η μάνα έχει δουλειά και το κράτος στηρίζει; Στα Γιάννενα που θα είχε σπίτι και περισσότερες ευκαιρίες για δουλειά;
Το χωριό μας διέλυσε με την έννοια της επέμβασης συγγενών στην οικογένεια. Μετά από αυτό δεν προσέφερε τίποτα.

Στην Αθήνα μάνα άνεργη με 6 παιδιά και τη βοήθεια από το Ελ κράτος, θα καταλήγατε σε κάνα μετρό να πουλάτε χαρτομάντηλα και αυτό στην καλύτερη.. Για τα ελληνικά δεδομένα, καλύτερα στο χωριό.

Τελικά Γερμανία πήγε, όπως και όλοι μας κάποια στιγμή και όσοι αποφασίσαμε να γυρίσουμε το μετανιώσαμε, εγώ τουλάχιστον.
Μισθός, επιδόματα, λίγο σκληρή δουλειά, αλλά με απολυτήριο Δημοτικού και χωρίς γλώσσα τι να κάνεις; Να μην σου πω τώρα τι έκαναν τα μπουμπούκια τα αδέρφια μου γιατί θα φρίξεις. Δεκάχρονες και εικοσάχρονες σπουδές, της ξάπλας.

Ίφιδα έγραψε: 20 Νοέμ 2018, 13:19

zoltan έγραψε: 20 Νοέμ 2018, 13:09 Για τι πληθυσμό χωριού μιλάμε;
Επίσης, για να λες ότι είναι στις 2 ώρες από Θεσσαλονίκη, λογικά υπάρχει άλλη πόλη-πρωτεύουσα νομού πιο κοντά.

Μετα βίας 250 άτομα εκ των οποίων οι 150 άνω των 60 ετών. Υπάρχει κωμόπολη στα 10 χιλιόμετρα με νοσοκομείο, κολυμβητήριο οσονούπω, ομάδες πολεμικών τεχνών, προσκόπους κλπ



Δεν ξερω ρε παιδιά. Η Θεσσαλονίκη έχει αλλάξει πολύ. παίζει οι 40αρηδες να ήμασταν απ τις τελευταίες γενιές που κατέβαινε κάτω να παίξει. Ακομα και με το σχολείο και τις δραστηριότητες, τα πάρκα, τα παιδιά περνάνε αρκετές ώρες κλεισμένα σε 4 τοίχους. Εκεί έχουμε κήπο, δεντράκια, σκυλάκια, γατάκια και το μάτι μας τρέχει ως το Γράμμο αντι να "πέφτει" στην απέναντι πολυκατοικία

Με 250 ατομα θα ειστε σαν ειστε κατασκηνωση 365 μερες το χρονο.

Καλυτερο επιπεδο ζωης ειπαμε να εχετε οχι να γινετε ερημιτες.

Επιπλεον απο οτι καταλαβα εισαι παιδι της πολης.Μονο στα προαστια,για τα δεδομενα της Αθηνας τα χωρια της Θεσσαλονικης ειναι προαστια, την παλευουν τα παιδια της πολης εκτος ελαχιστων εξαιρεσεων.

Θελεις βουνο πανε Λαγυνα.Τεραστια σπιτια που τα εχουν αδεια και τα νοικιαζουν οσο οσο για τον ενφια και για να καιει η θερμανση και στον πανω οροφο.

Στα ίδια σχεδόν και εγώ ιφιδα. Απλά εμείς με την "παρότρυνση" του υπουργείου έχουμε μετακομίσει σε χωριό στην Κρήτη. Τα βάλαμε κάτω και βρήκαμε ότι τα υπέρ του χωριού είναι περισσότερα από τα κατά για την ανατροφή παιδιού. Φυσικά δεν θα κόψουμε την επαφή με τη Θεσσαλονίκη

Αν είσαι μεγαλωμένος σε πόλη μια ζωή και πας σε χωριό για μόνιμα, πήγαινε πρώτα απο τον Otto να προμηθευτείς υλικό.

Δεν μεγάλωσα σε χωριό, αλλά πηγαίναμε κάθε χρόνο. Όχι, δεν μετάνιωσα, εκείνα τα χρόνια θα ήταν αδύνατο να μου προσφερθούν αυτά που μου δόθηκαν από τους γονείς μου, στο χωριό. Μετά, ο πατέρας μου ασκούσε εργασία επιστημονική, θα ένιωθε άσχημα αν δεν έκανε τη σταδιοδρομία που έκανε. Από την άλλη με υποθέσεις δεν πρέπει να μιλάμε, έγινε όπως έγινε.
Την σήμερον, αν εξασφάλιζα καλό ψωμί, θα πήγαινα στο χωριό. Πώς θα κατάπινα τα κουτσομπολιά και τις φορουμικές κατινιές δεν ξέρω, και σίγουρα θα έπρεπε να βρω χόμπι κι ενδιαφέροντα. Θα έκανα κρασί, τσίπουρο, κ.α.. Ποιός ξέρει, μπορεί να καταλήξω εκεί. Για τον μικρό δεν φοβάμαι, αν αξίζει, και στο χωριό θα μορφωθεί, σήμερα πια.

Antares έγραψε: 20 Νοέμ 2018, 13:22
Τελικά Γερμανία πήγε, όπως και όλοι μας κάποια στιγμή και όσοι αποφασίσαμε να γυρίσουμε το μετανιώσαμε, εγώ τουλάχιστον.
Μισθός, επιδόματα, λίγο σκληρή δουλειά, αλλά με απολυτήριο Δημοτικού και χωρίς γλώσσα τι να κάνεις; Να μην σου πω τώρα τι έκαναν τα μπουμπούκια τα αδέρφια μου γιατί θα φρίξεις. Δεκάχρονες και εικοσάχρονες σπουδές, της ξάπλας.

E καλά, εδώ το μετάνιωσα εγώ που γύρισα και που και στην τελική είχα ιδανικό μεγάλωμα και κανένα λόγο να γκρινιάζω. Το θέμα της επιστροφής είναι μεγάλη κουβέντα και χρειάζεται θέμα από μόνη της. Τεσπα, πραγματικά πιστεύω ότι η οικογένεια σε επαρχία μεγαλώνει καλύτερα τα παιδιά από ότι στην πόλη. Εδώ δεν υπάρχει γειτονιά, δεν υπάρχει ελευθερία, τα παιδιά είναι μαντρωμένα, τα τρέχουν από μέρος σε μέρος σα ρομποτάκια και μετά κλείνονται σπίτι πάνω από έναν υπολογιστή ή ένα πλέιστεισον.