Phorum.com.gr

ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ έγραψε: 26 Οκτ 2024, 11:35

Σπίρτο έγραψε: 23 Οκτ 2024, 22:33 Υπερέκκριση μελατονίνης στη Θυσία.

μλκ μου, ναι. το μόνο που έχω τολμήσει. στο πεντάλεπτο άρχισαν να κλείνουν τα μάτια

Το επιχείρησα μετά από χρόνια και έγινε το ίδιο. Δεν κατάφερα ποτέ να το δω.

georgebi έγραψε: 26 Οκτ 2024, 12:26 Επειδη βλεπω πολλοί αναφέρονται στη ''Θυσία''... να ξεκαθαρίσω πως δεν την εχω δει

χάνεις

είδα τη Θυσία δύο φορές συνεχόμενα και τα μάτια μου έγιναν μούσκεμα κι εγώ για πρώτη φορά ασθματική και μέσα έξω μούσκεμα και μες στην αγωνία γιατί η συνειδητοποίηση της μη αυθυρπαξίας του παρόντος έπεσε με φόρα πάνω στο στήθος μου και είχε το βάρος ενός πιάνου και μ έπιασε η γνωστή μανία και άρχισα να πετάω ρούχα στη βαλίτσα έπεφταν και τα δάκρυά μου μέσα αλλά τη στιγμή που τα πόδια μου πάτησαν στο αχανές χωλ στο μωσαϊκό του 1970κάτι την άφησα κάτω βαριά και απελπισμένα και κοιτώντας τη λάμπα πάνω από το κεφάλι μου διαπίστωσα πως δεν είχα πού να πάω και τότε έγινε ξαφνική φωτιά στο κεφάλι αλλά αμέσως μετά ησυχία και παύση και μέσα και έξω όσο στάθηκα εκεί ένας αιώνας ήτανε

νύχτα έγραψε: 28 Οκτ 2024, 15:15

georgebi έγραψε: 26 Οκτ 2024, 12:26 Επειδη βλεπω πολλοί αναφέρονται στη ''Θυσία''... να ξεκαθαρίσω πως δεν την εχω δει

χάνεις

είδα τη Θυσία δύο φορές συνεχόμενα και τα μάτια μου έγιναν μούσκεμα κι εγώ για πρώτη φορά ασθματική και μέσα έξω μούσκεμα και μες στην αγωνία γιατί η συνειδητοποίηση της μη αυθυρπαξίας του παρόντος έπεσε με φόρα πάνω στο στήθος μου και είχε το βάρος ενός πιάνου και μ έπιασε η γνωστή μανία και άρχισα να πετάω ρούχα στη βαλίτσα έπεφταν και τα δάκρυά μου μέσα αλλά τη στιγμή που τα πόδια μου πάτησαν στο αχανές χωλ στο μωσαϊκό του 1970κάτι την άφησα κάτω βαριά και απελπισμένα και κοιτώντας τη λάμπα πάνω από το κεφάλι μου διαπίστωσα πως δεν είχα πού να πάω και τότε έγινε ξαφνική φωτιά στο κεφάλι αλλά αμέσως μετά ησυχία και παύση και μέσα και έξω όσο στάθηκα εκεί ένας αιώνας ήτανε

Xμμμμμ....ίσως και να καταλαβαίνω τι εννοείς

Εγώ κάπως έτσι θυμάμαι να αισθάνθηκα βγαίνοντας από το STUDIO της Σταυροπούλου, κάτω απ την πλατεία Αμερικής

μια καθημερινή του 1982, μετά τη τελευταία προβολή, στις μια το βράδυ ....τέσσερα χρονια πριν βγει η Θυσία στις αίθουσες

έχοντας μόλις παρακολουθήσει το πρώτο μέρος της περίφημης τριλογίας του Γκόντφρεϊ Ρέτζιο

Ειδικά η σκηνή της ΠΤΩΣΗΣ



και σε μένα ''έπεσε με φόρα πάνω στο στήθος μου και είχε το βάρος ενός πιάνου'' (δεν κάνω πλάκα )





Αλλά δεν νομίζεις πως αυτο που περιγράφεις, σε ένα αντιΤαρκοφσκικό νήμα σαν και αυτό και ειδικά σε κάποιον αντιΤαρκοφσκικό σαν εμένα

μπορεί να ερμηνευτει και ως τραυματική εμπειρία;

Θεωρείσαι κουλτουριάρης και ψαγμένος αν βλέπεις ταινίες αυτουνού ή μπα;

Ο Ταρκόφσκι είναι κορύφωση της τέχνης του κινηματογράφου. Τελεία.

Για όποιον δεν του αρέσει υπάρχει το χόμπιτ και οι αβέντζερς, δε χαλάμε καρδιές.

Καραμελίτσα έγραψε: 28 Οκτ 2024, 19:50 Ο Ταρκόφσκι είναι κορύφωση της τέχνης του κινηματογράφου. Τελεία.

Για όποιον δεν του αρέσει υπάρχει το χόμπιτ και οι αβέντζερς, δε χαλάμε καρδιές.

Δεν αντιλέγω, ωστόσο θα αναφέρω την εμπειρία που είχα με τον Сталкерτο 1979, στην τρυφερή ηλικία των 21 ετών: Οι υπότιτλοι είχαν υστέρηση με τα λόγια, με αποτέλεσμα να μπερδεύεσαι γιά το ποιός είπε τι. Τα Ρωσικά μου ποτέ δεν ήταν καλά, ούτε και τώρα θα μπορούσα να παρακολουθήσω ταινία στα Ρωσικά, αλλά τουλάχιστον θα έπιανα λέξεις που θα με βοηθούσαν να καταλάβω ποιός το είπε. Επιπλέον, οι περισσότερες σκηνές ήταν μέσα σε ομίχλη, και το χειρότερο απ'όλα, οι δύο πρωταγωνιστές έμοιαζαν στο πρόσωπο! Αυτά με έκαναν να μη μπορώ να καταλάβω τίποτα.

Καραμελίτσα έγραψε: 28 Οκτ 2024, 19:50 Ο Ταρκόφσκι είναι κορύφωση της τέχνης του κινηματογράφου. Τελεία.

Για όποιον δεν του αρέσει υπάρχει το χόμπιτ και οι αβέντζερς, δε χαλάμε καρδιές.

Δεν μου κάνει εντύπωση που υγραίνεται το .....γουνακι σου με τις ταινίες του Ταρκοφσκι

Γενικά οι γκόμενες ψοφάτε για παραμύθι

και ο μακαρίτης ήταν μανούλα στο να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες

Τελεία.

georgebi έγραψε: 28 Οκτ 2024, 19:19 Xμμμμμ....ίσως και να καταλαβαίνω τι εννοείς

Εγώ κάπως έτσι θυμάμαι να αισθάνθηκα βγαίνοντας από το STUDIO της Σταυροπούλου, κάτω απ την πλατεία Αμερικής

μια καθημερινή του 1982, μετά τη τελευταία προβολή, στις μια το βράδυ ....τέσσερα χρονια πριν βγει η Θυσία στις αίθουσες

έχοντας μόλις παρακολουθήσει το πρώτο μέρος της περίφημης τριλογίας του Γκόντφρεϊ Ρέτζιο

Ειδικά η σκηνή της ΠΤΩΣΗΣ



και σε μένα ''έπεσε με φόρα πάνω στο στήθος μου και είχε το βάρος ενός πιάνου'' (δεν κάνω πλάκα )





Αλλά δεν νομίζεις πως αυτο που περιγράφεις, σε ένα αντιΤαρκοφσκικό νήμα σαν και αυτό και ειδικά σε κάποιον αντιΤαρκοφσκικό σαν εμένα

μπορεί να ερμηνευτει και ως τραυματική εμπειρία;

αν παρακολουθούσα το koyaanisqatsi σε σινεμά, θα πέθαινα ακαριαία

αλλά αφού έχεις τέτοια εμπειρία και βγήκες ζωντανός, πιστεύω σε σένα



η Θυσία χτύπησε φλέβα στην περίπτωσή μου, ήμουν μικρή και πολύ (πιο) αθώα τότε
και είχε γράψει μέσα μου με έναν συνταρακτικό τρόπο, που δεν επαναλήφθηκε τις
επόμενες φορές που την είδα μετά από χρόνια, οπότε δεν είμαι σε θέση να εξηγήσω
ακριβώς τί με είχε μαγέψει (κάπως είχα ταυτιστεί με τον Αλεξάντρ τότε)

απ όσες ταινίες έχω δει του Ταρκόφσκι, αυτό που αξίζει για μένα περισσότερο είναι
το "A Cinema Prayer", είναι ντοκιμαντέρ και το βρήκα συγκλονιστικό, θα του έδινα
μια ευκαιρία στη θέση σου

Stalker

Δεν άντεξα, σε έδωσα. Μα να φύγεις στο διάλειμμα

Μπίστης έγραψε: 23 Οκτ 2024, 22:39

georgebi έγραψε: 23 Οκτ 2024, 22:15

Πότε φύγαμε: στο διάλειμμα

Λυτρωτικό, σαν να ξεδιψας στην έρημο

georgebi έγραψε: 29 Οκτ 2024, 18:16
Δεν μου κάνει εντύπωση που υγραίνεται το .....γουνακι σου με τις ταινίες του Ταρκοφσκι

Γενικά οι γκόμενες ψοφάτε για παραμύθι

και ο μακαρίτης ήταν μανούλα στο να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες

Τελεία.

η ποίηση υγραίνει γουνάκια, αγαπητέ, όχι τα παραμύθια

ποίηση λοιπόν έκαναν και οι δύο Ταρκόφσκηδες

πες μου ότι δε σου αρέσουν και τα "παραμύθια" του πατέρα του

Που ειναι ο Tarkovsky να μας πει την άποψη του

νύχτα έγραψε: 29 Οκτ 2024, 18:28

georgebi έγραψε: 29 Οκτ 2024, 18:16
Δεν μου κάνει εντύπωση που υγραίνεται το .....γουνακι σου με τις ταινίες του Ταρκοφσκι

Γενικά οι γκόμενες ψοφάτε για παραμύθι

και ο μακαρίτης ήταν μανούλα στο να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες

Τελεία.

η ποίηση υγραίνει γουνάκια, αγαπητέ, όχι τα παραμύθια

ποίηση λοιπόν έκαναν και οι δύο Ταρκόφσκηδες

πες μου ότι δε σου αρέσουν και τα "παραμύθια" του πατέρα του

Παράβλεψε την απάντηση που έδωσα στην καραμελιτσα....αυτή ήταν συστημένη ειδικά για αυτήν

Το A cinema prayer το χω δει και δεν με απώθησε....ήξερε να φτιάχνει εντυπωσιακές εικόνες ο μπαγάσας....και μάλιστα με αστείους προϋπολογισμούς....του το αναγνωρίζω

georgebi έγραψε: 29 Οκτ 2024, 18:16

Καραμελίτσα έγραψε: 28 Οκτ 2024, 19:50 Ο Ταρκόφσκι είναι κορύφωση της τέχνης του κινηματογράφου. Τελεία.

Για όποιον δεν του αρέσει υπάρχει το χόμπιτ και οι αβέντζερς, δε χαλάμε καρδιές.

Δεν μου κάνει εντύπωση που υγραίνεται το .....γουνακι σου με τις ταινίες του Ταρκοφσκι

Γενικά οι γκόμενες ψοφάτε για παραμύθι

και ο μακαρίτης ήταν μανούλα στο να πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες

Τελεία.

Αγαπητέ. Δεν είναι ντροπή να μην έχει κανείς κινηματογραφική παιδεία. Κανείς δε νοιάζεται. Το πρωτόκολο "απορρίπτω ότι δεν καταλαβαίνω και στο καπάκι ειρωνεύομαι" δεν χρειάζεται εδώ.