Ερμής έγραψε: 15 Οκτ 2024, 18:30
20--- έγραψε: 15 Οκτ 2024, 18:27
Ερμής έγραψε: 15 Οκτ 2024, 18:26
Κάποιον που να εκτιμάς; που να νοιάζεσαι
Τα αδέρφια μου. Και κάποια άλλα άτομα που πέρασαν απ' τη ζωή μου αλλά δεν είναι σε αυτή πια.
Τα αδέρφια σου είναι λοιπόν λόγος για να ζεις.
Δεν είμαι στη θέση σου οπότε θα απάντησω θεωρητικά.
Θες γκόμενά; μπες στα σοσιαλς, της πουτανας γινεται. Μην ακούς τοκ κάθε τελειωμένο που λέει "ουυυυυ γκόμενά από σοσιαλς; καημένε"
Αυτοί δε γαμανε ούτε από σοσιαλς ούτε αλλιώς.
Θες παρέα; Έλα πιο κοντά με άτομα της εργασίας σου.
Εδώ πηγαίνουμε κάνα δυο φορές το μήνα σε καμία ταβέρνα, έλα αν θες να ξεσκάσεις.
Ερμή, σόρυ που κάνω το δικηγόρο του διαβόλου αλλά νομίζω ότι σε φάσεις συναισθηματικής έντασης, αυτό που χρειάζεσαι είναι ανθρώπους που να σε ξέρουν ώστε να νοιώθεις χαλαρός μαζί τους, να ακολουθούν και να αποδέχονται το ρυθμό σου και τις εναλλαγές της διάθεσης σου.
Η σχεδόν απότομη μετάβαση σε μηχανικές κοινωνικές ευκολίες που προσφέρονται στα σοσιαλ, στη δουλειά ή σε "έτοιμες" χαρούμενες παρέες, μπορεί να σε ξυπνήσει ή να σε κάνει να ξεχαστείς (στην καλή περίπτωση) αλλά μπορεί και να σε κάνει να νοιώσεις περισσότερο "ξένος" με τη φάση και να μεγαλώσει το χάσμα με τον έξω κόσμο.
Και φυσικά έχει σημασία και το οικονομικό πλαίσιο. Γιατί κάποιες φορές οι γονείς εκτός από συναισθηματικό παρέχουν και ένα οικονομικό "κουκούλι", οπότε όταν φεύγουν, τα ζόρικα μέτωπα γίνονται περισσότερα.
Στην περίπτωση του φίλου, είναι καλό που υπάρχουν τα αδέλφια. Ακόμη και αν δεν μπορούν να προσφέρουν οικονομική στήριξη, είναι μία σταθερά που δεν την έχουν όλοι.
Σε κάθε περίπτωση, στο διαδίκτυο κυκλοφορούν πολλά άρθρα αναφορικά με τα
5 στάδια του πένθους. Ίσως κάποια τον βοηθήσουν.