Το ποντίκι και το νεράτζι

[Otto Weininger]

Μέρος 15ο: Το δεύτερο Κλειδί

Με την απόφαση να αποκτήσουν το δεύτερο κλειδί, ο Πίκος, ο Νίκος και η κυρία Κουκουβάγια ξεκίνησαν για την επόμενη αποστολή τους. Η βροχή έπεφτε ασταμάτητα, κάνοντας το ταξίδι τους δύσκολο και επικίνδυνο.

Οι τρεις φίλοι προχωρούσαν μέσα στη βροχή, με τις σταγόνες να πέφτουν βαριά και τον άνεμο να σφυρίζει μέσα από τα δέντρα. Ο ουρανός ήταν μαύρος και απειλητικός, και οι φίλοι έπρεπε να είναι σε εγρήγορση για τυχόν επιθέσεις από δαίμονες.

Ο Πίκος προχωρούσε μπροστά, κρατώντας το μαγικό μαχαίρι του έτοιμο, με τα μάτια του να ελέγχουν κάθε σκιά.
Το νεράτζι τσουλούσε σιγά, φροντίζοντας να μην αφήνει την ομπρέλα του να τον αποπροσανατολίζει, ενώ η κυρία Κουκουβάγια, με τα φτερά της κλειστά, προχωρούσε σταθερά δίπλα στους φίλους της, κουβαλώντας το βιβλίο με τα ξόρκια προστασίας.


Μετά από ώρες δύσκολου ταξιδιού, έφτασαν τελικά σε ένα σκοτεινό σπήλαιο, το οποίο φαινόταν να βυθίζεται βαθιά μέσα στη γη. Το σπήλαιο ήταν το μέρος όπου ήταν κρυμμένο το δεύτερο κλειδί. Ωστόσο, ένα τρομακτικό πλάσμα φρουρούσε την είσοδο: μια γριά δαίμονας με μακριά, αχτένιστα μαλλιά και μάτια που έλαμπαν σαν φωτιά.

Η γριά δαίμονας, μόλις αντιλήφθηκε την παρουσία των φίλων, άρχισε να βγάζει μια ανατριχιαστική κραυγή που έκανε το δάσος να τρέμει. Με μια κίνηση του χεριού της, έστειλε μια δέσμη μαύρης μαγείας προς το μέρος τους.

Το ποντίκι κινήθηκε γρήγορα, αποφεύγοντας το ξόρκι και επιτέθηκε με το μαγικό του μαχαίρι, προσπαθώντας να πλησιάσει τη δαίμονα.
Ο Νίκος πέταξε ψηλότερα, χρησιμοποιώντας το δαχτυλίδι φωτός για να τυφλώσει τη γριά δαίμονα, κάνοντάς την να χάνει την αίσθηση του χώρου.
Η κυρία Κουκουβάγια άνοιξε το βιβλίο και άρχισε να απαγγέλει ένα ισχυρό ξόρκι προστασίας, δημιουργώντας μια ασπίδα γύρω από τους φίλους της.
Η μάχη ήταν σκληρή και γεμάτη ένταση. Η γριά δαίμονας εξαπέλυσε διάφορα ξόρκια και επιθέσεις, προσπαθώντας να τους σταματήσει. Ο Πίκος και ο Νίκος, με τη βοήθεια της κυρίας Κουκουβάγιας, απέφυγαν τις επιθέσεις και αντεπιτέθηκαν συντονισμένα.

Τελικά, με μια συντονισμένη επίθεση από τους τρεις φίλους, κατάφεραν να υπερνικήσουν τη γριά δαίμονα. Ο Πίκος έδωσε το τελειωτικό χτύπημα με το μαχαίρι του, και η γριά δαίμονας εξαφανίστηκε με μια τελευταία ανατριχιαστική κραυγή, αφήνοντας πίσω της το δεύτερο κλειδί.

Κρατώντας το πολύτιμο κλειδί, οι φίλοι ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής. Η βροχή συνέχιζε να πέφτει ασταμάτητα, και οι άνεμοι λυσσομανούσαν, αλλά οι φίλοι ήταν αποφασισμένοι και δυνατοί.

Φτάνοντας στο δέντρο της κυρίας Κουκουβάγιας, σκαρφάλωσαν ξανά και μπήκαν μέσα στο ζεστό και ασφαλές σπίτι.

"Τα καταφέραμε!" είπε ο Πίκος, κρατώντας το δεύτερο κλειδί ψηλά.

"Ναι, αλλά η δουλειά μας δεν τελείωσε ακόμα," πρόσθεσε η κυρία Κουκουβάγια. "Πρέπει να συνεχίσουμε να είμαστε προσεκτικοί και να προετοιμαστούμε για τις επόμενες προκλήσεις."

Οι τρεις φίλοι κάθισαν γύρω από τη φωτιά και άρχισαν να σχεδιάζουν το επόμενο βήμα τους. Το βιβλίο με τα ξόρκια ήταν ανοιχτό μπροστά τους, και το δεύτερο κλειδί ήταν ασφαλές στα χέρια τους.

[Otto Weininger]

Μέρος 16ο : Οι Δαιμονισμένοι

Με τα δύο πρώτα κλειδιά στα χέρια τους, οι φίλοι μας ένιωθαν μια μικρή αίσθηση επιτυχίας. Όμως, η χαρά τους δεν κράτησε πολύ. Οι δαιμονισμένοι κάτοικοι του χωριού, πλέον όργανα των δαιμόνων, ξεχύθηκαν μέσα στη νύχτα ψάχνοντας το δάσος για να βρουν τους ήρωες.


Η κυρία Κουκουβάγια, με τα αιχμηρά της μάτια και την ικανότητά της να βλέπει μακριά, εντόπισε τους δαιμονισμένους ανθρώπους να πλησιάζουν. Πετούσε ψηλά, κοιτάζοντας την απειλή που ερχόταν προς το δέντρο της.


"Πίκο, Νίκο, οι δαιμονισμένοι πλησιάζουν! Πρέπει να οχυρώσουμε το δέντρο και το σπίτι πριν φτάσουν εδώ!"
Οχυρώνοντας το Δέντρο
Ο Πίκος και ο Νίκος, μαζί με την κυρία Κουκουβάγια, κατέβηκαν από το δέντρο και ξεκίνησαν να ετοιμάζουν την άμυνα τους. Η κατάσταση ήταν κρίσιμη και έπρεπε να δράσουν γρήγορα.

"Πρέπει να ενισχύσουμε τα σχοινιά και να βρούμε επιπλέον υλικά για να φτιάξουμε παγίδες γύρω από το δέντρο."

Μια ομάδα σκίουρων από το απέναντι δέντρο, παρατηρώντας την προσπάθεια των φίλων μας, αποφάσισαν να βοηθήσουν. Οι σκίουροι ήταν γρήγοροι και ευέλικτοι, ιδανικοί για να βοηθήσουν στην οχύρωση.

"Θα σας βοηθήσουμε να οχυρώσετε το δέντρο και να φτιάξουμε παγίδες για να αντιμετωπίσουμε τους δαιμονισμένους."
Οι σκίουροι εργάζονταν γρήγορα, δένοντας σχοινιά, φτιάχνοντας μικρές παγίδες και συλλέγοντας υλικά που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την άμυνα.

Με τη βοήθεια των σκίουρων, το δέντρο της κυρίας Κουκουβάγιας ήταν πλέον καλά οχυρωμένο. Οι φίλοι μας είχαν στήσει μια σειρά από παγίδες και είχαν ενισχύσει τα εμπόδια γύρω από το δέντρο.


Η βροχή συνέχιζε να πέφτει ασταμάτητα, και ο άνεμος λυσσομανούσε, κάνοντας την ατμόσφαιρα ακόμη πιο απειλητική. Οι δαιμονισμένοι πλησίαζαν, και οι φίλοι μας ήξεραν ότι έπρεπε να είναι έτοιμοι για μια σκληρή μάχη.

"Όλοι στις θέσεις σας! Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε το δέντρο και το σπίτι της κυρίας Κουκουβάγιας!"
Οι δαιμονισμένοι, με τα μάτια τους να λάμπουν από τη δαιμονική φλόγα, επιτέθηκαν. Οι παγίδες που είχαν στήσει οι φίλοι μας έπιασαν πολλούς από αυτούς, αλλά οι υπόλοιποι συνέχισαν να προχωρούν.


Οι φίλοι μας έδωσαν σκληρή μάχη. Ο Πίκος, με το μαγικό μαχαίρι του, κατατρόπωνε τους δαιμονισμένους, ενώ ο Νίκος χρησιμοποιούσε το δαχτυλίδι φωτός για να τυφλώσει και να απωθήσει τους εχθρούς. Η κυρία Κουκουβάγια, με τη σοφία και την εμπειρία της, απαγγέλλοντας ξόρκια προστασίας και επιθέσεων από το βιβλίο της.

Ο Πίκος: "Πρέπει να τους κρατήσουμε μακριά από το δέντρο!"

Μετά από μια σκληρή και επίμονη μάχη, οι φίλοι μας κατάφεραν να αποκρούσουν τους δαιμονισμένους και να προστατεύσουν το δέντρο και το σπίτι της κυρίας Κουκουβάγιας. Η βροχή συνέχιζε να πέφτει, αλλά οι φίλοι ένιωσαν μια αίσθηση ανακούφισης και επιτυχίας.


Οι φίλοι μας ανέβηκαν ξανά στο σπίτι της κυρίας Κουκουβάγιας, βρεγμένοι και κουρασμένοι, αλλά γεμάτοι αποφασιστικότητα. Ήξεραν ότι η μάχη δεν είχε τελειώσει, αλλά με τη δύναμη της φιλίας τους και τη βοήθεια των σκίουρων, ήταν έτοιμοι να συνεχίσουν.


Καθώς η νύχτα προχωρούσε, οι φίλοι μας σχεδίαζαν το επόμενο βήμα τους, ξέροντας ότι οι δαίμονες δεν θα σταματούσαν να τους κυνηγούν. Αλλά με την αποφασιστικότητά τους και τη συνεργασία με τους σκίουρους, ήταν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν κάθε νέα απειλή που θα εμφανιζόταν. Η μάχη για τα υπόλοιπα κλειδιά και η απελευθέρωση του κόσμου τους από την κατάρα των δαιμόνων συνεχιζόταν.

[Otto Weininger]

Μέρος 17ο : Η Εκκλησία

Οι ήρωές μας ήξεραν ότι η επόμενη αποστολή τους ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη, αλλά απαραίτητη για να σώσουν το χωριό. Έπρεπε να επιστρέψουν στο χωριό και να βρουν το ταλισμάν που δαιμόνιζε τους κατοίκους, το οποίο βρισκόταν μέσα στην παλιά εκκλησία.


Οι τρεις φίλοι, μαζί με τους σκίουρους, εργάστηκαν ακούραστα για να προετοιμάσουν το ταξίδι τους. Το μικρό όχημα που θα τους μετέφερε ήταν ένα αεροπλανάκι φτιαγμένο από ένα παλιό μπαλόνι, το οποίο θα τους επέτρεπε να πετάξουν αθόρυβα και να αποφύγουν τους δαιμονισμένους κατοίκους.

Πρέπει να είμαστε γρήγοροι και αθόρυβοι. Η καταιγίδα θα μας βοηθήσει να καλύψουμε την παρουσία μας.", είπε το ποντίκι.
"Οι σκίουροι θα μας βοηθήσουν να κατευθυνθούμε και να εντοπίσουμε το ταλισμάν.", πρόσθεσε το νεράτζι, ενώ η Κυρία Κουκουβάγια προετοίμαζε τον δικό της σχέδιο. "Θα μείνω εδώ και θα ετοιμάσω τα ξόρκια που θα χρειαστούμε για να εξουδετερώσουμε τη μαγεία του ταλισμάν. Προσοχή εκεί έξω!"


Με το αεροπλανάκι έτοιμο, οι φίλοι επιβιβάστηκαν και ξεκίνησαν το ταξίδι τους. Η καταιγίδα λυσσομανούσε, και οι άνεμοι έκαναν το αεροπλανάκι να ταλαντεύεται. Παρά τη βροχή και τον άνεμο, η αποφασιστικότητά τους ήταν ακλόνητη.

Οι σκίουροι, με την ευελιξία και την ταχύτητά τους, βοηθούσαν να κρατούν το αεροπλανάκι σταθερό και να καθοδηγούν την πορεία του μέσα από τη θύελλα.
Ο Πίκος και ο Νίκος παρακολουθούσαν το περιβάλλον, έτοιμοι να αντιδράσουν σε οποιαδήποτε απειλή.


Το αεροπλανάκι προσγειώθηκε σιωπηλά κοντά στην παλιά εκκλησία. Η εκκλησία φαινόταν πια τρομακτική, με τα παράθυρά της σπασμένα και τη στέγη να τρίζει στον άνεμο. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και γεμάτη σκοτάδι.

"Πρέπει να είμαστε γρήγοροι. Το ταλισμάν πρέπει να βρίσκεται κάπου μέσα στην εκκλησία." ψιθύρισε το ποντίκι.


Οι φίλοι μπήκαν προσεκτικά στην εκκλησία, προσπαθώντας να μην κάνουν θόρυβο. Η παλιά εκκλησία ήταν γεμάτη σκιές και παράξενα φώτα, δημιουργώντας μια απόκοσμη ατμόσφαιρα.

"Βλέπετε κάτι; Το ταλισμάν πρέπει να είναι κάπου εδώ κοντά."
"Κοιτάξτε εκεί, στο βωμό!" φώναξε το νεράτζι.
Στον βωμό της εκκλησίας βρισκόταν το ταλισμάν, ένας σκοτεινός κρύσταλλος με χαραγμένα αρχαία σύμβολα. Η παρουσία του έκανε την ατμόσφαιρα ακόμα πιο βαριά και απειλητική.


Ο Πίκος πλησίασε τον βωμό και κατέγραψε προσεκτικά τα σύμβολα και τα ξόρκια που ήταν χαραγμένα πάνω στο ταλισμάν. Το έργο ήταν δύσκολο, καθώς κάθε άγγιγμα του κρυστάλλου προκαλούσε μια ανατριχιαστική αίσθηση.

"Τα έχω καταγράψει. Πρέπει να επιστρέψουμε στην κυρία Κουκουβάγια το συντομότερο."


Οι φίλοι, έχοντας ολοκληρώσει την αποστολή τους, κατευθύνθηκαν ξανά προς το αεροπλανάκι. Η βροχή συνέχιζε να πέφτει βαριά, αλλά ο άνεμος είχε μειωθεί λίγο, επιτρέποντάς τους να πετάξουν πιο σταθερά.

"Πρέπει να ανεβάσουμε το αεροπλανάκι σε ένα δέντρο για να απογειωθούμε ξανά." σκέφτηκε το νεράτζι.
"Ακολουθήστε μας, θα βρούμε το κατάλληλο δέντρο.", είπαν με μιας οι σκίουροι.
Οι σκίουροι βρήκαν ένα ψηλό και σταθερό δέντρο στο χωριό, και οι φίλοι ανέβηκαν προσεκτικά, τοποθετώντας το αεροπλανάκι για την απογείωση. Με μια τελευταία ώθηση, απογειώθηκαν και κατευθύνθηκαν πίσω στο σπίτι της κυρίας Κουκουβάγιας.


Μετά από ένα ταξίδι γεμάτο προκλήσεις, οι φίλοι μας επέστρεψαν στο σπίτι της κυρίας Κουκουβάγιας. Είχαν στα χέρια τους τις απαραίτητες πληροφορίες για το ταλισμάν και τα ξόρκια του.

"Τα καταφέραμε! Έχουμε τα ξόρκια από το ταλισμάν."
"Εξαιρετική δουλειά!", είπε η Κουκουβάγια. "Τώρα μπορούμε να προετοιμαστούμε για να εξουδετερώσουμε τη δαιμονική μαγεία. Ας ξεκινήσουμε αμέσως!"


Η βροχή συνέχιζε να πέφτει, αλλά οι ήρωές μας ήταν πλέον πιο αποφασισμένοι από ποτέ να σώσουν το χωριό και να τερματίσουν την κατάρα που τους απειλούσε.

[Otto Weininger]

Μέρος 18ο: Μια Νέα Αποστολή για τους Σκίουρους

Οι τρεις σκίουροι, γενναίοι και αποφασισμένοι, ήταν έτοιμοι να αναλάβουν μια κρίσιμη αποστολή. Έπρεπε να πετάξουν στην άλλη μεριά του δάσους, στο σκοτεινό μέρος, για να φέρουν κάτι που ζήτησε η κυρία Κουκουβάγια. Αυτό που έψαχναν ήταν ένα σπάνιο φυλαχτό που θα βοηθούσε στην ενίσχυση των ξορκιών για την εξουδετέρωση της δαιμονικής μαγείας.


Το μικρό αεροπλανάκι-μπαλόνι, κατασκευασμένο με προσοχή και ευρηματικότητα, ήταν έτοιμο να απογειωθεί. Οι τρεις σκίουροι επιβιβάστηκαν, έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που τους περίμεναν.

Αρχηγός Σκίουρων: "Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Η πτήση θα είναι δύσκολη και οι δαίμονες καραδοκούν παντού."


Η πτήση μέσα στην καταιγίδα ήταν σκληρή. Οι σκίουροι κρατούσαν το αεροπλανάκι σταθερό παρά τους δυνατούς ανέμους και τη βροχή. Το σκοτάδι του δάσους ήταν πηχτό, αλλά οι σκίουροι χρησιμοποιούσαν τη διαίσθησή τους για να πλοηγηθούν.

"Κρατήστε γερά! Πλησιάζουμε στο σκοτεινό μέρος του δάσους."
"Βλέπω κάτι μπροστά!", είπε ο χοντρός σκίουρος. "Πρέπει να είναι το σημείο που ψάχνουμε."

Οι σκίουροι προσγειώθηκαν σιωπηλά στο σκοτεινό δάσος. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και γεμάτη δαιμονική ενέργεια. Με γρήγορες και προσεκτικές κινήσεις, άρχισαν να ψάχνουν το φυλαχτό.

"Εδώ πρέπει να είναι. Κοιτάξτε γύρω από αυτό το παλιό δέντρο."
Μετά από λίγη αναζήτηση, βρήκαν το φυλαχτό κρυμμένο στις ρίζες του δέντρου. Ήταν ένα αρχαίο αντικείμενο, γεμάτο δύναμη και μαγεία.


Μόλις οι σκίουροι πήραν το φυλαχτό, άκουσαν τους δαίμονες να πλησιάζουν. Έπρεπε να απογειωθούν αμέσως για να αποφύγουν τη σύλληψη.

"Γρήγορα! Οι δαίμονες είναι κοντά!"
"Πίσω στο αεροπλανάκι! Τώρα!"
Με γρήγορες κινήσεις, οι σκίουροι ανέβηκαν στο αεροπλανάκι και απογειώθηκαν την τελευταία στιγμή, ακριβώς όταν οι δαίμονες ήταν έτοιμοι να τους πιάσουν.

Καθώς απογειώνονταν, μια νέα χιονοθύελλα ξέσπασε, καθιστώντας το ταξίδι πίσω ακόμα πιο επικίνδυνο. Ο άνεμος ήταν δυνατός και το κρύο τσουχτερό, αλλά οι σκίουροι δεν το έβαλαν κάτω.

"Κρατήστε γερά! Πρέπει να φτάσουμε πίσω στην κυρία Κουκουβάγια με το φυλαχτό."

Μετά από ένα δύσκολο ταξίδι, οι σκίουροι κατάφεραν να επιστρέψουν στο σπίτι της κυρίας Κουκουβάγιας. Ήταν εξαντλημένοι αλλά αποφασισμένοι. Είχαν καταφέρει να φέρουν το φυλαχτό.

"Το βρήκαμε! Αλλά υπάρχει κάτι άλλο που πρέπει να ξέρετε...", είπε λαχανιασμένος ο αρχηγός των σκίουρων.

Οι σκίουροι ενημέρωσαν τους φίλους τους ότι είδαν τους δαιμονισμένους κατοίκους να συγκεντρώνονται ξανά για να επιτεθούν στους ήρωες. Η απειλή ήταν πιο σοβαρή από ποτέ.
"Οι δαιμονισμένοι του χωριού συγκεντρώνονται ξανά. Πρέπει να προετοιμαστούμε για τη μάχη."

"Καταφέρατε να φέρετε το φυλαχτό, και αυτό είναι μια μεγάλη νίκη. Τώρα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμή του και να ενισχύσουμε τις άμυνές μας." Το ποντίκι προσπάθησε να τους εμψυχώσει, αν και μέσα του φοβόταν εξίσου.


Οι φίλοι μας άρχισαν να προετοιμάζονται για τη μεγάλη μάχη που τους περίμενε. Η νύχτα ήταν σκοτεινή καιτο χιόνι συνέχιζε να πέφτει βαριά. Ήξεραν ότι η επόμενη μάχη θα ήταν η πιο σκληρή από όλες έως τώρα.

[Otto Weininger]

Μέρος 19: Το νέο καταφύγιο

Καθώς οι φίλοι μας περιμένουν την επικείμενη επίθεση των δαιμονισμένων, η κυρία Κουκουβάγια τους ενημερώνει για ένα μυστικό σπίτι-καταφύγιο που έχει στην άλλη πλευρά του δάσους, δίπλα σε ένα ρυάκι. Είναι ένα γερό δέντρο με εσωτερικό διαμορφωμένο σαν σπίτι, που έχει δύο εισόδους: μία στη βάση του δέντρου και μία ψηλά στα κλαδιά.

"Πρέπει να μεταφέρουμε όλα μας τα υπάρχοντα εκεί. Το δέντρο αυτό είναι πολύ πιο γερό και θα μας προσφέρει καλύτερη προστασία από τους δαιμονισμένους.", είπε η Κουκουβάγια.

Με τη βοήθεια των σκίουρων και του αεροπλάνου-μπαλόνι, οι φίλοι μας ετοιμάζονται να μεταφέρουν όλα τα υπάρχοντα από το σπίτι της κυρίας Κουκουβάγιας στο νέο καταφύγιο. Η χιονοθύελλα έχει ξεκινήσει ξανά, κάνοντας το έργο τους ακόμα πιο δύσκολο.

"Πρέπει να είμαστε γρήγοροι και προσεκτικοί. Η χιονοθύελλα μπορεί να μας καθυστερήσει, αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή.", είπε το ποντίκι.


Οι σκίουροι αναλαμβάνουν τη μεταφορά των πιο ελαφρών αντικειμένων, ενώ το αεροπλανάκι-μπαλόνι χρησιμοποιείται για τα βαρύτερα και πιο ογκώδη πράγματα. Η ομάδα εργάζεται ακούραστα, αγωνιζόμενη ενάντια στο χιόνι και τον άνεμο.

"Θα πάρω αυτά τα βιβλία. Είναι πολύτιμα και πρέπει να τα κρατήσουμε ασφαλή.", είπε ο πρώτος σκίουρος.
"Εγώ θα φροντίσω τα τρόφιμα και τα ιατρικά εφόδια." είπε ο δεύτερος.
Το αεροπλανάκι-μπαλόνι ταλαντεύεται στον αέρα καθώς οι σκίουροι το φορτώνουν με προμήθειες. Κάθε πτήση είναι μια πρόκληση, καθώς οι άνεμοι δυναμώνουν και το χιόνι πέφτει πυκνό.


Μετά από αρκετές πτήσεις, οι φίλοι μας φτάνουν στο νέο καταφύγιο. Το δέντρο είναι τεράστιο, με έναν εσωτερικό χώρο που είναι ζεστός και φιλόξενος. Οι δύο είσοδοι, μία στη βάση και μία ψηλά στα κλαδιά, προσφέρουν ασφαλή και εύκολη πρόσβαση.

"Είναι καταπληκτικό! Το σπίτι αυτό θα μας προστατεύσει καλύτερα." είπε το νεράτζι. "Και οι δύο είσοδοι είναι πολύ πρακτικές. Θα μπορούμε να διαφύγουμε αν χρειαστεί."


Καθώς μεταφέρουν τα τελευταία αντικείμενα, η χιονοθύελλα γίνεται όλο και πιο έντονη. Οι φίλοι μας πρέπει να παλέψουν ενάντια στον άνεμο και το κρύο για να ολοκληρώσουν τη μεταφορά.

"Γρήγορα, αυτή είναι η τελευταία πτήση! Πρέπει να επιστρέψουμε πριν οι δαιμονισμένοι μας εντοπίσουν."
"Μην ανησυχείτε, είμαστε σχεδόν έτοιμοι.", είπε η κουκουβάγια.
Με την τελευταία πτήση, καταφέρνουν να μεταφέρουν όλα τα απαραίτητα στο νέο καταφύγιο. Η ατμόσφαιρα είναι πιο ζεστή και ασφαλής, και οι φίλοι μας νιώθουν ότι έχουν βρει ένα πραγματικό καταφύγιο.


Αφού τακτοποιήσουν τα πράγματά τους στο νέο σπίτι, οι φίλοι μας κάθονται να σχεδιάσουν τις επόμενες κινήσεις τους. Η κυρία Κουκουβάγια ανοίγει τα βιβλία της και αρχίζει να μελετά τα ξόρκια, ενώ οι σκίουροι επιθεωρούν τις εισόδους για να βεβαιωθούν ότι είναι ασφαλείς.

"Αυτό το σπίτι είναι ιδανικό για να αμυνθούμε. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για την επόμενη επίθεση." είπε το νεράτζι.
"Με τους σκίουρους να μας βοηθούν, θα μπορούμε να αντέξουμε οποιαδήποτε απειλή."
Η βροχή και το χιόνι συνεχίζουν να πέφτουν, αλλά οι φίλοι μας είναι πλέον πιο ασφαλείς και έτοιμοι για την επόμενη πρόκληση. Η μάχη για την επιβίωση συνεχίζεται, αλλά η δύναμη της φιλίας και η αποφασιστικότητά τους τους δίνουν κουράγιο να συνεχίσουν.

[Otto Weininger]

Μέρος 20ο: Το νέο Δεντρόσπιτο

Το νέο καταφύγιο της κυρίας Κουκουβάγιας ήταν ένα αληθινό θαύμα της φύσης και της αρχιτεκτονικής. Βρισκόταν σε ένα γιγαντιαίο δέντρο, με ένα εσωτερικό που ήταν πλήρως εξοπλισμένο και κατάλληλο για μακρά παραμονή.


Η είσοδος στη βάση του δέντρου ήταν καλά κρυμμένη πίσω από μια πυκνή κουρτίνα από κισσό και χαμηλούς θάμνους. Μια ξύλινη πόρτα, με μικρά μεταλλικά ενισχυτικά, άνοιγε σε ένα ευρύχωρο δωμάτιο που χρησίμευε ως αποθηκευτικός χώρος.

Περιείχε ράφια γεμάτα τρόφιμα, εργαλεία, και προμήθειες. Διάφορα μπουκάλια με βότανα και ξόρκια βρίσκονταν τακτοποιημένα σε σειρές. Υπήρχε και ένα μεγάλο τραπέζι στο κέντρο, χρήσιμο για την προετοιμασία φαγητού ή τη δημιουργία φίλτρων.


Ανεβαίνοντας μια σπειροειδή σκάλα που ήταν σκαλισμένη απευθείας μέσα στο κορμό του δέντρου, οι φίλοι μας έφταναν στο κεντρικό επίπεδο του δέντρου.

Η κουζίνα ήταν μικρή αλλά πλήρως εξοπλισμένη με όλα τα απαραίτητα. Ένας φούρνος ξύλων κρατούσε το χώρο ζεστό και ήταν ιδανικός για μαγείρεμα. Το καθιστικό είχε άνετες θέσεις με μαξιλάρια και μια μικρή βιβλιοθήκη γεμάτη με βιβλία και παπύρους. Το παράθυρο προσέφερε μια υπέροχη θέα στο δάσος.

Συνεχίζοντας την ανάβαση, έφταναν στον επάνω όροφο, όπου ήταν τα υπνοδωμάτια. Ήταν απλά αλλά άνετα, με κρεβάτια φτιαγμένα από μαλακά φύλλα και βρύα. Υπήρχαν δύο μεγάλα δωμάτια για τους ήρωες και έναν μικρότερο για την κυρία Κουκουβάγια. Τα παράθυρα ήταν μικρά αλλά αρκετά για να προσφέρουν φως και αερισμό.


Η σκάλα συνέχιζε προς τα πάνω, φτάνοντας στην κορυφή του δέντρου, όπου υπήρχε ένα μυστικό παρατηρητήριο.

Ήταν ένα μικρό, κλειστό δωμάτιο με μεγάλα παράθυρα που προσέφεραν 360 μοίρες θέα στο γύρω δάσος. Υπήρχαν τηλεσκόπια και εργαλεία για την παρατήρηση του περιβάλλοντος. Η κυρία Κουκουβάγια μπορούσε να παρατηρεί το δάσος και να εντοπίζει απειλές από μακριά.

Ενώ οι φίλοι μας τακτοποιούσαν και οργάνωναν το νέο τους σπίτι, ένας από τους σκίουρους που είχε φύγει με το αεροπλάνο-μπαλόνι για να ελέγξει την κατάσταση πίσω στο χωριό, επέστρεψε με τρομακτικά νέα.

"Πρέπει να σας πω κάτι φοβερό! Το χωριό είναι γεμάτο δαιμονισμένους. Ένα ξαφνικό σκοτάδι έπεσε στο δάσος και οι δαίμονες είναι παντού."


Με την άφιξη του σκίουρου, ένα ξαφνικό σκοτάδι άρχισε να πέφτει στο δάσος. Τα δέντρα έμοιαζαν πιο σκοτεινά και οι σκιές τους μακρές και απειλητικές.

"Αυτό το σκοτάδι δεν είναι φυσιολογικό. Οι δαίμονες ελέγχουν τον καιρό και το φως." παρατήρησε με έντονη ανησυχία ο ποντικός.
"Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Το σκοτάδι αυτό κάνει τους δαίμονες πιο ισχυρούς.", τόνισε το νεράτζι.


Οι φίλοι μας έπρεπε να αντιδράσουν γρήγορα. Οχυρώθηκαν στο νέο τους καταφύγιο, φροντίζοντας να ασφαλίσουν τις εισόδους και να είναι έτοιμοι για οποιαδήποτε επίθεση.

"Αυτό το σκοτάδι είναι μια μεγάλη απειλή. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το φυλαχτό και τα ξόρκια για να το αντιμετωπίσουμε.", παρατήρησε η Κουκουβάγια.
"Θα κρατήσω σκοπιά από το παρατηρητήριο"., είπε ο ένας σκίουρος. Αν δω κάτι, θα σας ειδοποιήσω αμέσως."

Καθώς το σκοτάδι πύκνωνε και η ατμόσφαιρα γινόταν όλο και πιο απειλητική, οι φίλοι μας ήξεραν ότι η επόμενη μάχη ήταν προ των πυλών.

[Otto Weininger]

Μέρος 21ο: Το Απόλυτο Σκοτάδι και η Ομίχλη

Το σκοτάδι που έπεσε στο δάσος ήταν απόκοσμο και αδιανόητο, συνοδευόμενο από μια πυκνή ομίχλη που κάλυπτε τα πάντα σαν πέπλο μυστηρίου. Το φως του φεγγαριού και των αστεριών εξαφανίστηκε εντελώς, αφήνοντας μόνο σκοτεινές σκιές και αμυδρές σιλουέτες να διακρίνονται μέσα στο δάσος.

Από τα μεγάλα παράθυρα του παρατηρητηρίου, η ομίχλη και το σκοτάδι έδιναν μια απόκοσμη αίσθηση. Τα τηλεσκόπια και τα εργαλεία παρατήρησης έδειχναν μόνο σκιές να κινούνται ανάμεσα στα δέντρα. Τα μάτια της κυρίας Κουκουβάγιας, προσαρμοσμένα στο σκοτάδι, μπορούσαν να δουν πιο καθαρά, εντοπίζοντας κινήσεις που ήταν αόρατες για τους άλλους.

"Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Οι δαίμονες χρησιμοποιούν αυτό το σκοτάδι για να κρύβονται και να μας παραπλανούν.", τους προειδοποίησε.

Η είσοδος στη βάση του δέντρου ήταν καλά κρυμμένη πίσω από πυκνή βλάστηση. Η ξύλινη πόρτα ήταν βαριά και γερή, με μικρά μεταλλικά ενισχυτικά.

Τα ράφια ήταν γεμάτα τρόφιμα σε σφραγισμένα δοχεία, βότανα, φίλτρα και εργαλεία. Τα βιβλία με ξόρκια ήταν τακτοποιημένα σε σειρές και υπήρχαν επίσης λάμπες λαδιού για να φωτίζουν τον χώρο σε περίπτωση ανάγκης.

Η σπειροειδής σκάλα οδηγούσε στο κεντρικό επίπεδο του δέντρου, το οποίο ήταν το κέντρο της ζωής στο καταφύγιο.

Η κουζίνα είχε μικρά ντουλάπια γεμάτα με υλικά μαγειρικής, και ο φούρνος ξύλων δούλευε ασταμάτητα για να κρατάει ζεστό τον χώρο. Το καθιστικό είχε άνετες καρέκλες και μαξιλάρια, ενώ η βιβλιοθήκη ήταν γεμάτη με βιβλία ιστορίας, μυθολογίας και ξορκιών. Μικρά ξύλινα τραπέζια ήταν διασκορπισμένα γύρω από το δωμάτιο, χρήσιμα για μελέτη και προετοιμασία φίλτρων.

Ο άνω όροφος, που περιλάμβανε τα υπνοδωμάτια, ήταν ο χώρος ξεκούρασης.
Τα δωμάτια είχαν κρεβάτια από μαλακά φύλλα και βρύα, με ζεστές κουβέρτες φτιαγμένες από μαλλί ζώων του δάσους. Κάθε δωμάτιο είχε επίσης ένα μικρό τραπέζι και καρέκλα, καθώς και κρυφούς αποθηκευτικούς χώρους κάτω από τα κρεβάτια για επιπλέον προμήθειες.


Οι φίλοι μας εργάζονταν ακούραστα για να ασφαλίσουν το καταφύγιο. είπε
"Βεβαιωθείτε ότι η πόρτα είναι καλά κλειστή και ότι όλα τα ράφια είναι ασφαλισμένα. Μπορεί να χρειαστεί να τα χρησιμοποιήσουμε ως φράγματα.", είπε ο ποντικός και συνέχισε : "Έχω τοποθετήσει τις λάμπες λαδιού σε στρατηγικά σημεία για να φωτίζουμε το χώρο αν χρειαστεί."

"Πρέπει να έχουμε έτοιμο φαγητό και φίλτρα σε περίπτωση ανάγκης. Οι προμήθειες είναι καλά αποθηκευμένες." ενημέρωσε τους πάντες το νεράτζι καθώς ανέβαινε προς τα πάνω.

"Έχω τακτοποιήσει τα εργαλεία και τα όπλα μας. Αν χρειαστεί να αμυνθούμε, θα είμαστε έτοιμοι.", φώναξε ένας από τους σκίουρους.
Τα υπνοδωμάτια είχαν επίσης προετοιμαστεί για κάθε ενδεχόμενο.

Η Κουκουβάγια κατέβηκε στον κεντρικό όροφο του δέντρου, όπου είχαν συγκεντρωθεί όλοι. "Έχω αφήσει φίλτρα και μαγικά αντικείμενα σε κάθε δωμάτιο. Αν βρεθούμε σε κίνδυνο, θα έχουμε ό,τι χρειαζόμαστε κοντά μας."


Το σκοτάδι έξω ήταν τόσο πυκνό που έκανε το δάσος να φαίνεται σαν ένα απόκοσμο και αόρατο λαβύρινθο. Η ομίχλη κινούνταν σαν ζωντανή, σφίγγοντας το δάσος και καθιστώντας το πιο απειλητικό.


Η προετοιμασία των φίλων μας στο νέο δεντρόσπιτο τους έδωσε μια αίσθηση ασφάλειας, αλλά η ένταση της επερχόμενης μάχης ήταν εμφανής. Έτοιμοι για το χειρότερο, ήταν αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουν την απειλή και να επιβιώσουν.

[Tarkovsky]

εγώ πάντως το διάβασα

συμπαθητική προσπάθεια, έχει όσο αίμα χρειάζεται, λείπει όμως λίγο σπέρμα

άντε να δούμε και την κορύφωση...

[Otto Weininger]

εγώ πάντως το διάβασα

συμπαθητική προσπάθεια, έχει όσο αίμα χρειάζεται, λείπει όμως λίγο σπέρμα

άντε να δούμε και την κορύφωση...

έχουμε ακόμα για την κορύφωση

[Ερμής]

Οττο θα το εκδώσεις;

[Yochanan]

Kάτσε, δεν είνα αλληγορία για τον Τσίπρα και τα φυστίκια; Ο Φούσκας δεν είναι ο Καμμένος;

[Otto Weininger]

Οττο θα το εκδώσεις;

οχι ρε συ, σιγά.
Κάτσε να τελειώσει, να το περάσω σε word, να το διαβάσω πάλι όλο όπου όλο και κάτι θα διορθώσω/αλλάξω και μετά θα ανεβάσω και την τελική μορφή.

[Otto Weininger]

Kάτσε, δεν είνα αλληγορία για τον Τσίπρα και τα φυστίκια; Ο Φούσκας δεν είναι ο Καμμένος;

[Tarkovsky]

η κουκουβάγια μου φέρνει λίγο σε Παπαρήγα

ολάκερη ζωή για να διορθώσει ένα νεανικό της λάθος

[GoBack]

Kάτσε, δεν είνα αλληγορία για τον Τσίπρα και τα φυστίκια; Ο Φούσκας δεν είναι ο Καμμένος;

Χωρις να το εχω διαβασει ακομα απο τον τιτλο κ εγω πιστεψα οτι κατι τετοιο παιζει

ΤΟ βιβλίο μου:
Η τραγελαφικά ωμή αλήθεια για την Ελλάδα.
ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ!!!
Στηρίξτε με, η αλήθεια ΠΡΕΠΕΙ να λάμψει...