Σουβλίτσα έγραψε: 23 Οκτ 2018, 00:27
Δυο ακόμη κείμενα περί Ιερού Αυγουστίνου:
«Η Θέση του Ιερού Αυγουστίνου στην Ορθόδοξη θεολογία», ένα βιβλίο του μακαριστού π. Σεραφείμ Ρόουζ
Όταν έμαθε ο πατήρ Σεραφείμ Ρόουζ ότι ο πρώιμος Δυτικός Πατέρας, ο Ιερός Αυγουστίνος Ιππώνος, υφίστατο επιθέσεις μέσα σε σύγχρονους Ανατολικούς Ορθόδοξους κύκλους, τότε εκείνος – που ο ίδιος ήταν Δυτικός μεταστραφείς στην Ορθοδοξία – εγέρθηκε προς υπεράσπισή του.
Αποτέλεσμα ήταν το παρόν βιβλίο. Ο πατήρ Σεραφείμ είπε πως το έγραψε, με την ελπίδα πως θα συνέβαλε στο να απαλλαγεί ο Αγ.Αυγουστίνος από το να είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος των σημερινών «θεολόγων», και έτσι να «βοηθήσει, ώστε να μας ελευθερώσει όλους, προκειμένου να δούμε τις δικές του αλλά και τις δικές μας αδυναμίες κάτω από ένα πιο κοντινό φως, καθ’ ότι, οι δικές του αδυναμίες – σε βαθμό εκπληκτικό – πλησιάζουν πράγματι τις δικές μας.»
Έχοντας αναπτύξει του Ιερού Αυγουστίνου τα δυνατά σημεία και τις αδυναμίες του, ο πατήρ Σεραφείμ εξετάζει και τις γνώμες άλλων Αγίων Πατέρων σχετικά με το πρόσωπό του. «Το κύριο όφελος που έχουμε εμείς σήμερα από αυτόν», γράφει, «είναι μάλλον επειδή ακριβώς υπήρξε ένας Πατήρ της Ορθοδόξου ευσέβειας, από την οποία ο ίδιος ξεχείλιζε. Εδώ τον βλέπουμε να είναι ένα με τον απλό Ορθόδοξο πιστό, αλλά και με όλους τους Αγίους Πατέρες της Ανατολής και της Δύσης, οι οποίοι, αν και είχαν ποικίλες ελλείψεις και διαφορές σε θεωρητικά σημεία της διδασκαλίας, είχαν μία, βαθύτατα Χριστιανική καρδιά και ψυχή. Αυτό ακριβώς είναι που τον κάνει αδιαμφισβήτητα Ορθόδοξο Πατέρα.»
Αυτό το μικρό βιβλίο τοποθετεί τον Αυγουστίνο στην πρέπουσα θέση τιμής, δηλαδή, σαν Πατέρας της Ορθοδόξου ευσέβειας.
Ο πατήρ Σεραφείμ σχολιάζει επίσης τις πρόσφατες διενέξεις μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, γύρω από το πρόσωπο του Αγ. Αυγουστίνου. Ο Αυγουστίνος έχει κριτικαριστεί σε ορισμένους κύκλους, σαν το πρόσωπο που χάραξε την πορεία που ακολούθησε ο Δυτικός Χριστιανισμός μετά το Μεγάλο Σχίσμα στις αρχές του 11ου αιώνα, προς τον υπέρμετρα λογικό ορθολογισμό, την Καλβινιστική άρνηση της ελεύθερης βούλησης, και την διάβρωση της Ορθοδόξου διδασκαλίας περί της Χάριτος του Θεού προς τους αμαρτωλούς.
Χωρίς να παραβλέπεται το γεγονός πως κάποιες από τις προσωπικές θεολογικές απόψεις του Αγ. Αυγουστίνου σχετικά με την κληρονομική ενοχή, την Χάρη και ελεύθερη βούληση έχουν απορριφθεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία, ο πατήρ Σεραφείμ αναδεικνύει την μεγαλοφυΐα του σε πολλούς άλλους τομείς. Παραθέτει μια σημαντικότατη διάκριση ανάμεσα στον ίδιο τον Αυγουστίνο και τους μετέπειτα «Αυγουστινιανούς», οι οποίοι απέσπασαν τα ελαττωματικά σημεία της θεολογίας του αγίου και τα μεταμόρφωσαν σε ένα απέραντο θεολογικό σύστημα.
Στη συνέχεια, το βιβλίο εμβαθύνει πιο λεπτομερώς και στο ζήτημα της ελεύθερης βούλησης. Η παραδοσιακή Ορθόδοξη διδασκαλία –εξηγεί ο πατήρ Σεραφείμ- αποτελεί μια συνέργεια, μια Χάρη του Θεού που συνεργάζεται με την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου προκειμένου να αποκτήσει την σωτηρία του. Η διδασκαλία του Αυγουστίνου υπήρξε μια υπερβάλλουσα αντίδραση στον Πελάγιο, ό οποίος ήταν αιρετικός που είχε υπερτονίσει την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου και είχε σμικρύνει τον ρόλο του Θεού στην σωτηρία. Ο Άγιος Ιωάννης ο Κασσιανός στην Δύση, μαζί με τους Ανατολικούς Πατέρες, ήσαν πιο μετρημένοι στο ζήτημα της αναλογίας ανάμεσα στην Χάρη του Θεού και την ελεύθερη βούληση, και διατύπωσαν ξεκάθαρα την αντίρρησή τους για τα λάθη του Αυγουστίνου. Αυτό δεν σήμαινε πως ο Άγιος Αυγουστίνος έγινε αιρετικός.
Ο πατήρ Σεραφείμ μας δίνει μερικά παραδείγματα όπου σεβαστοί Πατέρες έχουν διδάξει εσφαλμένα σε μεμονωμένες περιπτώσεις, ή έχουν εκφράσει μια προσωπική τους γνώμη, πάντως, σε γενικές γραμμές, τα σκεπτικά τους συνεχώς συμφωνούσαν.
Το ολιγόλογο αυτό κείμενο του πατρός Σεραφείμ Ρόουζ για τον Ιερό Αυγουστίνο είναι μια ενορατική προτροπή για να αγκαλιάσουν οι Ορθόδοξοι τις αρχές του μέτρου και της κατανόησης, όταν προσεγγίζουν τις συχνά αμφιλεγόμενες απόψεις του Αυγουστίνου.
Αν και δεν πρόκειται για μια «ακαδημαϊκή εργασία», με την έννοια ότι επιδέχεται εκτενέστατη κριτική μελέτη σε κάθε σημείο του, παρά ταύτα, το κείμενο του πατρός Ρόουζ αποτελεί μια πολυπόθητη εναλλακτική στάση – απέναντι στα «Αυγουστινο-χτυπήματα» που βρίσκει κανείς σε ορισμένους κύκλους – με την παρουσίαση των αρνητικών και των θετικών συνάμα στοιχείων στις σκέψεις του συγγραφέα. https://augoustinos.wordpress.com/%CE%B ... %81%CE%B8/
αυτό είναι χρήσιμο,σωστά προέβλεψα ότι δεν τον έχετε σε εκτίμηση
Spoiler
Άγιος Αυγουστίνος Επίσκοπος Ιππώνος
Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου – Καθηγητού
Ένας από τους μεγάλους Πατέρες και διδασκάλους της αρχαίας δυτικής Εκκλησίας υπήρξε και ο άγιος Αυγουστίνος, επίσκοπος Ιππώνος της Βορείου Αφρικής. Πρόκειται για μια μεγάλη προσωπικότητα, η οποία σφράγισε κυριολεκτικά το ανθρώπινο πνεύμα, δημιούργησε θεολογική σκέψη και έδωσε συγκεκριμένη κατεύθυνση στον δυτικό πολιτισμό.
Γεννήθηκε στην πόλη Ταγάστη της Νουμιδίας (σημερινή Αλγερία) το 354. Ο πατέρας του, ευγενής γαιοκτήμονας, ήταν ειδωλολάτρης, σε αντίθεση με τη μητέρα του Μόνικα, η οποία ήταν ένθερμη χριστιανή και η οποία φρόντισε να κατηχήσει τον μικρό Αυγουστίνο στη χριστιανική πίστη. Όμως εκείνος φάνηκε από μικρός απείθαρχος και αρνήθηκε το άγιο Βάπτισμα.
Έδειξε νωρίς ασυνήθιστη ευφυΐα και έλαβε σοβαρή μόρφωση. Αρνήθηκε επίμονα να μάθει την ελληνική γλώσσα, γεγονός που θα αποβεί μοιραίο αργότερα για τον ίδιο. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών στάλθηκε στην Καρχηδόνα να σπουδάσει ρητορική.
Όμως εκεί έμπλεξε με κακές παρέες και άρχισε να ζει βίο έκλυτο. Συνδέθηκε με κάποια χριστιανή, με την οποία μάλιστα απέκτησε και έναν νόθο γιο τον Αδεοδάτο, το 372. Το γεγονός αυτό πλήγωσε βαθειά την ευσεβή μητέρα του, η οποία έχυνε ποτάμια δακρύων για την σωτηρία του γιου της.
Έγινε φανατικός μελετητής του Κικέρωνα, με αποτέλεσμα να στραφεί προς τη φιλοσοφία και την αναζήτηση της αλήθειας. Άρχισε σταδιακά να θεωρεί την Αγία Γραφή ως ανεπαρκή και γι’ αυτό στράφηκε σε αιρετικές ομάδες. Κατέληξε στην αίρεση των Μανιχαίων, των οποίων το διαρχικό σύστημα γοήτευσε τον ανήσυχο νεαρό Αυγουστίνο.
Η «θεοποίηση» του κακού, όπως δόξαζε η αίρεση αυτή, δικαιολογούσε τον έκλυτο βίο του. Έμεινε στην αίρεση αυτή εννέα χρόνια. Κατόπιν γύρισε στην Ταγάστη και άνοιξε σχολή ρητορικής.
Όμως η θητεία του στον Μανιχαϊσμό τραυμάτισε βαθειά την ψυχή του και γι’ αυτό ζούσε σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων, ήταν ανικανοποίητος πνευματικά. Σημαντικό ρόλο έπαιξε σ’ αυτόν ο επίσκοπος Φαύστος, ο οποίος ενέβαλε πνευματικούς προβληματισμούς στην ψυχή του. Αποφάσισε να πάει στη Ρώμη, όπου άνοιξε άλλη σχολή ρητορικής και συναναστράφηκε με ονομαστούς φιλοσόφους.
Άρχισε να μελετά με πάθος τη νεοπλατωνική φιλοσοφία, όπου νόμισε πως βρήκε την αλήθεια, που επιζητούσε. Ο ασκητισμός του νεοπλατωνισμού τον απέσπασε από την ανηθικότητα. Εκεί αρρώστησε βαριά. Μετά την ανάρρωση του πήγε στο Μιλάνο, όπου μετέφερε τη σχολή του.
Σταθμό στην πνευματική του πορεία στάθηκε η γνωριμία του εκεί με τον άγιο Αμβρόσιο επίσκοπο Μεδιολάνων το 384. Ήδη η μητέρα του Μόνικα είχε συναντηθεί με τον άγιο επίσκοπο και τον παρακάλεσε θερμά να σώσει το παιδί της. Η αγιότητα, η πραότητα και η γλυκύτητα του αγίου Αμβροσίου κατέκτησαν τον ατίθασο Αυγουστίνο. Ύστερα από μακρά κατήχηση, ο Αυγουστίνος μεταστράφηκε στην Χριστιανική πίστη.
Αποκήρυξε οριστικά τον Μανιχαϊσμό και στράφηκε στην καλλιέργεια του εσωτερικού του βίου, με βάση την χριστιανική πνευματικότητα. Αρνήθηκε να νυμφευτεί, παρ’ όλες τις παρακλήσεις της μητέρας του. Είχε διαβάσει το βίο του αγίου Αντωνίου και αποφάσισε να ακολουθήσει τον άγαμο βίο. Ένα όραμα άλλαξε κυριολεκτικά τη ζωή του. Σε μια στιγμή έντονης συναισθηματικής φόρτισης, κλαίγοντας για τον πρότερο βίο του, παρουσιάστηκε ένα παιδί, του υπόδειξε να διαβάσει τις Επιστολές του Αποστόλου Παύλου.
Όταν άνοιξε τη Καινή Διαθήκη έπεσε στο χωρίο «μη κώμοις και μέθαις, μη κοίταις και ασελγείαις, μη έριδι και ζήλω, αλλ’ ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιήστε εις επιθυμίαις» (Ρωμ.13,13). Αυτό το θεώρησε ως θέοθεν κλήση και γι’ αυτό πήρε τη μεγάλη απόφαση να αλλάξει οριστικά κεφάλαιο στη ζωή του. Το 387 έλαβε το άγιο Βάπτισμα από τον Αμβρόσιο, μαζί με τον φίλο του Αλύπιο και το γιό του Αδεοδάτο. Κατόπιν μετέβηκαν στην Όστια, όπου η Μόνικα κοιμήθηκε.
Το 388 επέστρεψε στην Ταγάστη, μαζί με τον Αλύπιο και τον Αδεοδάτο. Αλλά λίγο μετά πέθανε ο Αδεοδάτος. Μετά από αυτό μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και αφιερώθηκε στη νηστεία, στην προσευχή, στη μελέτη των Γραφών και στη συγγραφή. Σε κάποια επίσκεψή του στη γειτονική πόλη Ιππώνα ο γέροντας επίσκοπος Ουαλέριος του πρότεινε να εισέλθει στον ιερό κλήρο. Δέχτηκε και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος.
Το 395, κατ’ απαίτηση κλήρου και λαού, εκλέχτηκε επίσκοπος Ιππώνος. Για τριανταπέντε χρόνια λάμπρυνε τον επισκοπικό θρόνο της αφρικανικής αυτής πόλεως. Υπήρξε υποδειγματικός, ποιμένας και δάσκαλος, του οποίου η φήμη ξεπέρασε τα όρια της μικρής πόλεως. Ζούσε ασκητικά, με ταπείνωση και έχυνε καθημερινά δάκρυα μετάνοιας. Υπήρξε ο κατ’ εξοχήν άγιος της μετάνοιας. Μερίμνησε για την ενότητα της Εκκλησίας φροντίζοντας για την άρση του φοβερού σχίσματος τον Νοβατιανών.
Οργάνωσε μια γιγαντιαία ιεραποστολή για την μεταστροφή των ειδωλολατρών και αιρετικών στην Εκκλησία. Αντιμετώπισε με επιτυχία την αίρεση του Πελαγιανισμού. Παράλληλα έγραφε ακατάπαυστα νύχτα και ημέρα τα περισπούδαστα έργα του. Ένα από τα σπουδαιότερα έργα του είναι «Περί της Πολιτείας του Θεού», το οποίο έγραψε μετά την άλωση της Ρώμης από τους βαρβάρους Ούνους (410). Άλλο σπουδαίο έργο του οι «Εξομολογήσεις», μια εκ βάθους προσωπική εξομολόγηση για την πολυτάραχη ζωή του.
Κοιμήθηκε στις 28 Αυγούστου 427, ενώ η Ιππώνα πολιορκούνταν από του Βανδάλους. Η μνήμη του εορτάζεται στις 15 Ιουνίου.
Ο άγιος Αυγουστίνος υπήρξε ένα από τα πιο δυνατά μυαλά της ανθρωπότητας. Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους εκκλησιαστικούς συγγραφείς και θεολόγους. Όμως έπεσε δυστυχώς και σε πλάνες. Αυτό συνετέλεσε η άγνοια των Ελλήνων Πατέρων, αφού δεν γνώριζε την ελληνική γλώσσα, αλλά και οι πνευματικές καταβολές του από τον Μανιχαϊσμό και τον Νεοπλατωνισμό.
Η Εκκλησία είδε με συγκατάβαση τις παρεκκλίσεις του, τις οποίες έθεσε στο περιθώριο και εκτιμήθηκε η ειλικρινής μετάνοιά του και η αγία ζωή του. Όμως οι πλάνες του υιοθετήθηκαν από τους αιρετικούς Φράγκους τον 8ο μ. Χ. αιώνα, οι οποίες εισέβαλλαν στη δυτική χριστιανοσύνη και καθιερώθηκαν ως δόγματα του παπισμού και του προτεσταντισμού. http://www.romfea.gr/pneumatika/22327-a ... os-ipponos
αυτό είναι γιωμάτο ανακρίβειες αλλά οκ...romfea.gr
Σουβλίτσα έγραψε: 23 Οκτ 2018, 00:27
Δυο ακόμη κείμενα περί Ιερού Αυγουστίνου:
«Η Θέση του Ιερού Αυγουστίνου στην Ορθόδοξη θεολογία», ένα βιβλίο του μακαριστού π. Σεραφείμ Ρόουζ
Όταν έμαθε ο πατήρ Σεραφείμ Ρόουζ ότι ο πρώιμος Δυτικός Πατέρας, ο Ιερός Αυγουστίνος Ιππώνος, υφίστατο επιθέσεις μέσα σε σύγχρονους Ανατολικούς Ορθόδοξους κύκλους, τότε εκείνος – που ο ίδιος ήταν Δυτικός μεταστραφείς στην Ορθοδοξία – εγέρθηκε προς υπεράσπισή του.
Αποτέλεσμα ήταν το παρόν βιβλίο. Ο πατήρ Σεραφείμ είπε πως το έγραψε, με την ελπίδα πως θα συνέβαλε στο να απαλλαγεί ο Αγ.Αυγουστίνος από το να είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος των σημερινών «θεολόγων», και έτσι να «βοηθήσει, ώστε να μας ελευθερώσει όλους, προκειμένου να δούμε τις δικές του αλλά και τις δικές μας αδυναμίες κάτω από ένα πιο κοντινό φως, καθ’ ότι, οι δικές του αδυναμίες – σε βαθμό εκπληκτικό – πλησιάζουν πράγματι τις δικές μας.»
Έχοντας αναπτύξει του Ιερού Αυγουστίνου τα δυνατά σημεία και τις αδυναμίες του, ο πατήρ Σεραφείμ εξετάζει και τις γνώμες άλλων Αγίων Πατέρων σχετικά με το πρόσωπό του. «Το κύριο όφελος που έχουμε εμείς σήμερα από αυτόν», γράφει, «είναι μάλλον επειδή ακριβώς υπήρξε ένας Πατήρ της Ορθοδόξου ευσέβειας, από την οποία ο ίδιος ξεχείλιζε. Εδώ τον βλέπουμε να είναι ένα με τον απλό Ορθόδοξο πιστό, αλλά και με όλους τους Αγίους Πατέρες της Ανατολής και της Δύσης, οι οποίοι, αν και είχαν ποικίλες ελλείψεις και διαφορές σε θεωρητικά σημεία της διδασκαλίας, είχαν μία, βαθύτατα Χριστιανική καρδιά και ψυχή. Αυτό ακριβώς είναι που τον κάνει αδιαμφισβήτητα Ορθόδοξο Πατέρα.»
Αυτό το μικρό βιβλίο τοποθετεί τον Αυγουστίνο στην πρέπουσα θέση τιμής, δηλαδή, σαν Πατέρας της Ορθοδόξου ευσέβειας.
Ο πατήρ Σεραφείμ σχολιάζει επίσης τις πρόσφατες διενέξεις μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία, γύρω από το πρόσωπο του Αγ. Αυγουστίνου. Ο Αυγουστίνος έχει κριτικαριστεί σε ορισμένους κύκλους, σαν το πρόσωπο που χάραξε την πορεία που ακολούθησε ο Δυτικός Χριστιανισμός μετά το Μεγάλο Σχίσμα στις αρχές του 11ου αιώνα, προς τον υπέρμετρα λογικό ορθολογισμό, την Καλβινιστική άρνηση της ελεύθερης βούλησης, και την διάβρωση της Ορθοδόξου διδασκαλίας περί της Χάριτος του Θεού προς τους αμαρτωλούς.
Χωρίς να παραβλέπεται το γεγονός πως κάποιες από τις προσωπικές θεολογικές απόψεις του Αγ. Αυγουστίνου σχετικά με την κληρονομική ενοχή, την Χάρη και ελεύθερη βούληση έχουν απορριφθεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία, ο πατήρ Σεραφείμ αναδεικνύει την μεγαλοφυΐα του σε πολλούς άλλους τομείς. Παραθέτει μια σημαντικότατη διάκριση ανάμεσα στον ίδιο τον Αυγουστίνο και τους μετέπειτα «Αυγουστινιανούς», οι οποίοι απέσπασαν τα ελαττωματικά σημεία της θεολογίας του αγίου και τα μεταμόρφωσαν σε ένα απέραντο θεολογικό σύστημα.
Στη συνέχεια, το βιβλίο εμβαθύνει πιο λεπτομερώς και στο ζήτημα της ελεύθερης βούλησης. Η παραδοσιακή Ορθόδοξη διδασκαλία –εξηγεί ο πατήρ Σεραφείμ- αποτελεί μια συνέργεια, μια Χάρη του Θεού που συνεργάζεται με την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου προκειμένου να αποκτήσει την σωτηρία του. Η διδασκαλία του Αυγουστίνου υπήρξε μια υπερβάλλουσα αντίδραση στον Πελάγιο, ό οποίος ήταν αιρετικός που είχε υπερτονίσει την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου και είχε σμικρύνει τον ρόλο του Θεού στην σωτηρία. Ο Άγιος Ιωάννης ο Κασσιανός στην Δύση, μαζί με τους Ανατολικούς Πατέρες, ήσαν πιο μετρημένοι στο ζήτημα της αναλογίας ανάμεσα στην Χάρη του Θεού και την ελεύθερη βούληση, και διατύπωσαν ξεκάθαρα την αντίρρησή τους για τα λάθη του Αυγουστίνου. Αυτό δεν σήμαινε πως ο Άγιος Αυγουστίνος έγινε αιρετικός.
Ο πατήρ Σεραφείμ μας δίνει μερικά παραδείγματα όπου σεβαστοί Πατέρες έχουν διδάξει εσφαλμένα σε μεμονωμένες περιπτώσεις, ή έχουν εκφράσει μια προσωπική τους γνώμη, πάντως, σε γενικές γραμμές, τα σκεπτικά τους συνεχώς συμφωνούσαν.
Το ολιγόλογο αυτό κείμενο του πατρός Σεραφείμ Ρόουζ για τον Ιερό Αυγουστίνο είναι μια ενορατική προτροπή για να αγκαλιάσουν οι Ορθόδοξοι τις αρχές του μέτρου και της κατανόησης, όταν προσεγγίζουν τις συχνά αμφιλεγόμενες απόψεις του Αυγουστίνου.
Αν και δεν πρόκειται για μια «ακαδημαϊκή εργασία», με την έννοια ότι επιδέχεται εκτενέστατη κριτική μελέτη σε κάθε σημείο του, παρά ταύτα, το κείμενο του πατρός Ρόουζ αποτελεί μια πολυπόθητη εναλλακτική στάση – απέναντι στα «Αυγουστινο-χτυπήματα» που βρίσκει κανείς σε ορισμένους κύκλους – με την παρουσίαση των αρνητικών και των θετικών συνάμα στοιχείων στις σκέψεις του συγγραφέα. https://augoustinos.wordpress.com/%CE%B ... %81%CE%B8/
αυτό είναι χρήσιμο,σωστά προέβλεψα ότι δεν τον έχετε σε εκτίμηση
Spoiler
Άγιος Αυγουστίνος Επίσκοπος Ιππώνος
Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου – Καθηγητού
Ένας από τους μεγάλους Πατέρες και διδασκάλους της αρχαίας δυτικής Εκκλησίας υπήρξε και ο άγιος Αυγουστίνος, επίσκοπος Ιππώνος της Βορείου Αφρικής. Πρόκειται για μια μεγάλη προσωπικότητα, η οποία σφράγισε κυριολεκτικά το ανθρώπινο πνεύμα, δημιούργησε θεολογική σκέψη και έδωσε συγκεκριμένη κατεύθυνση στον δυτικό πολιτισμό.
Γεννήθηκε στην πόλη Ταγάστη της Νουμιδίας (σημερινή Αλγερία) το 354. Ο πατέρας του, ευγενής γαιοκτήμονας, ήταν ειδωλολάτρης, σε αντίθεση με τη μητέρα του Μόνικα, η οποία ήταν ένθερμη χριστιανή και η οποία φρόντισε να κατηχήσει τον μικρό Αυγουστίνο στη χριστιανική πίστη. Όμως εκείνος φάνηκε από μικρός απείθαρχος και αρνήθηκε το άγιο Βάπτισμα.
Έδειξε νωρίς ασυνήθιστη ευφυΐα και έλαβε σοβαρή μόρφωση. Αρνήθηκε επίμονα να μάθει την ελληνική γλώσσα, γεγονός που θα αποβεί μοιραίο αργότερα για τον ίδιο. Σε ηλικία δεκαεπτά ετών στάλθηκε στην Καρχηδόνα να σπουδάσει ρητορική.
Όμως εκεί έμπλεξε με κακές παρέες και άρχισε να ζει βίο έκλυτο. Συνδέθηκε με κάποια χριστιανή, με την οποία μάλιστα απέκτησε και έναν νόθο γιο τον Αδεοδάτο, το 372. Το γεγονός αυτό πλήγωσε βαθειά την ευσεβή μητέρα του, η οποία έχυνε ποτάμια δακρύων για την σωτηρία του γιου της.
Έγινε φανατικός μελετητής του Κικέρωνα, με αποτέλεσμα να στραφεί προς τη φιλοσοφία και την αναζήτηση της αλήθειας. Άρχισε σταδιακά να θεωρεί την Αγία Γραφή ως ανεπαρκή και γι’ αυτό στράφηκε σε αιρετικές ομάδες. Κατέληξε στην αίρεση των Μανιχαίων, των οποίων το διαρχικό σύστημα γοήτευσε τον ανήσυχο νεαρό Αυγουστίνο.
Η «θεοποίηση» του κακού, όπως δόξαζε η αίρεση αυτή, δικαιολογούσε τον έκλυτο βίο του. Έμεινε στην αίρεση αυτή εννέα χρόνια. Κατόπιν γύρισε στην Ταγάστη και άνοιξε σχολή ρητορικής.
Όμως η θητεία του στον Μανιχαϊσμό τραυμάτισε βαθειά την ψυχή του και γι’ αυτό ζούσε σε έναν κόσμο ψευδαισθήσεων, ήταν ανικανοποίητος πνευματικά. Σημαντικό ρόλο έπαιξε σ’ αυτόν ο επίσκοπος Φαύστος, ο οποίος ενέβαλε πνευματικούς προβληματισμούς στην ψυχή του. Αποφάσισε να πάει στη Ρώμη, όπου άνοιξε άλλη σχολή ρητορικής και συναναστράφηκε με ονομαστούς φιλοσόφους.
Άρχισε να μελετά με πάθος τη νεοπλατωνική φιλοσοφία, όπου νόμισε πως βρήκε την αλήθεια, που επιζητούσε. Ο ασκητισμός του νεοπλατωνισμού τον απέσπασε από την ανηθικότητα. Εκεί αρρώστησε βαριά. Μετά την ανάρρωση του πήγε στο Μιλάνο, όπου μετέφερε τη σχολή του.
Σταθμό στην πνευματική του πορεία στάθηκε η γνωριμία του εκεί με τον άγιο Αμβρόσιο επίσκοπο Μεδιολάνων το 384. Ήδη η μητέρα του Μόνικα είχε συναντηθεί με τον άγιο επίσκοπο και τον παρακάλεσε θερμά να σώσει το παιδί της. Η αγιότητα, η πραότητα και η γλυκύτητα του αγίου Αμβροσίου κατέκτησαν τον ατίθασο Αυγουστίνο. Ύστερα από μακρά κατήχηση, ο Αυγουστίνος μεταστράφηκε στην Χριστιανική πίστη.
Αποκήρυξε οριστικά τον Μανιχαϊσμό και στράφηκε στην καλλιέργεια του εσωτερικού του βίου, με βάση την χριστιανική πνευματικότητα. Αρνήθηκε να νυμφευτεί, παρ’ όλες τις παρακλήσεις της μητέρας του. Είχε διαβάσει το βίο του αγίου Αντωνίου και αποφάσισε να ακολουθήσει τον άγαμο βίο. Ένα όραμα άλλαξε κυριολεκτικά τη ζωή του. Σε μια στιγμή έντονης συναισθηματικής φόρτισης, κλαίγοντας για τον πρότερο βίο του, παρουσιάστηκε ένα παιδί, του υπόδειξε να διαβάσει τις Επιστολές του Αποστόλου Παύλου.
Όταν άνοιξε τη Καινή Διαθήκη έπεσε στο χωρίο «μη κώμοις και μέθαις, μη κοίταις και ασελγείαις, μη έριδι και ζήλω, αλλ’ ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιήστε εις επιθυμίαις» (Ρωμ.13,13). Αυτό το θεώρησε ως θέοθεν κλήση και γι’ αυτό πήρε τη μεγάλη απόφαση να αλλάξει οριστικά κεφάλαιο στη ζωή του. Το 387 έλαβε το άγιο Βάπτισμα από τον Αμβρόσιο, μαζί με τον φίλο του Αλύπιο και το γιό του Αδεοδάτο. Κατόπιν μετέβηκαν στην Όστια, όπου η Μόνικα κοιμήθηκε.
Το 388 επέστρεψε στην Ταγάστη, μαζί με τον Αλύπιο και τον Αδεοδάτο. Αλλά λίγο μετά πέθανε ο Αδεοδάτος. Μετά από αυτό μοίρασε την περιουσία του στους φτωχούς και αφιερώθηκε στη νηστεία, στην προσευχή, στη μελέτη των Γραφών και στη συγγραφή. Σε κάποια επίσκεψή του στη γειτονική πόλη Ιππώνα ο γέροντας επίσκοπος Ουαλέριος του πρότεινε να εισέλθει στον ιερό κλήρο. Δέχτηκε και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος.
Το 395, κατ’ απαίτηση κλήρου και λαού, εκλέχτηκε επίσκοπος Ιππώνος. Για τριανταπέντε χρόνια λάμπρυνε τον επισκοπικό θρόνο της αφρικανικής αυτής πόλεως. Υπήρξε υποδειγματικός, ποιμένας και δάσκαλος, του οποίου η φήμη ξεπέρασε τα όρια της μικρής πόλεως. Ζούσε ασκητικά, με ταπείνωση και έχυνε καθημερινά δάκρυα μετάνοιας. Υπήρξε ο κατ’ εξοχήν άγιος της μετάνοιας. Μερίμνησε για την ενότητα της Εκκλησίας φροντίζοντας για την άρση του φοβερού σχίσματος τον Νοβατιανών.
Οργάνωσε μια γιγαντιαία ιεραποστολή για την μεταστροφή των ειδωλολατρών και αιρετικών στην Εκκλησία. Αντιμετώπισε με επιτυχία την αίρεση του Πελαγιανισμού. Παράλληλα έγραφε ακατάπαυστα νύχτα και ημέρα τα περισπούδαστα έργα του. Ένα από τα σπουδαιότερα έργα του είναι «Περί της Πολιτείας του Θεού», το οποίο έγραψε μετά την άλωση της Ρώμης από τους βαρβάρους Ούνους (410). Άλλο σπουδαίο έργο του οι «Εξομολογήσεις», μια εκ βάθους προσωπική εξομολόγηση για την πολυτάραχη ζωή του.
Κοιμήθηκε στις 28 Αυγούστου 427, ενώ η Ιππώνα πολιορκούνταν από του Βανδάλους. Η μνήμη του εορτάζεται στις 15 Ιουνίου.
Ο άγιος Αυγουστίνος υπήρξε ένα από τα πιο δυνατά μυαλά της ανθρωπότητας. Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους εκκλησιαστικούς συγγραφείς και θεολόγους. Όμως έπεσε δυστυχώς και σε πλάνες. Αυτό συνετέλεσε η άγνοια των Ελλήνων Πατέρων, αφού δεν γνώριζε την ελληνική γλώσσα, αλλά και οι πνευματικές καταβολές του από τον Μανιχαϊσμό και τον Νεοπλατωνισμό.
Η Εκκλησία είδε με συγκατάβαση τις παρεκκλίσεις του, τις οποίες έθεσε στο περιθώριο και εκτιμήθηκε η ειλικρινής μετάνοιά του και η αγία ζωή του. Όμως οι πλάνες του υιοθετήθηκαν από τους αιρετικούς Φράγκους τον 8ο μ. Χ. αιώνα, οι οποίες εισέβαλλαν στη δυτική χριστιανοσύνη και καθιερώθηκαν ως δόγματα του παπισμού και του προτεσταντισμού. http://www.romfea.gr/pneumatika/22327-a ... os-ipponos
αυτό είναι γιωμάτο ανακρίβειες αλλά οκ...romfea.gr
Εκτίμηση? Μάθε ανάγνωση και κατανόηση κειμένων
Άγιος Αυγουστίνος Επίσκοπος Ιππώνος
Εορτάζει στις 15 Ιουνίου εκάστου έτους
