Ίακχος έγραψε: 16 Οκτ 2018, 09:03
Μεγάλωσα στο Μαρούσι.
Εμενα στο ενοίκιο στο Μαρούσι και με την κρίση μετακομίσαμε στη Ραφήνα στο εξοχικό του πεθερού μου για γλυτώσουμε τα έξοδα.
Με τρώνε οι αποστάσεις όμως, καθώς το γραφείο μου είναι στο κέντρο της Αθήνας.
Αν είχα οικονομική άνεση θα ξαναγύρναγα στο Μαρούσι, μου αρέσει αρκετά.
Σκέψου ότι πολλοί θα θέλανε να μένανε μόνιμα στη Ραφήνα
Αλλά οκ σε καταλαβαίνω
Γεννήθηκα απέναντι απ' την έκθεση Θεσσαλονίκης. Μάλιστα σε περίοδο που ήταν η ΔΕΘ
Σ' ένα νοσοκομείο τώρα δεν υπάρχει που είχε και καλόγριες
Ίσα που θυμάμαι, τη Κασσάνδρου 5
Που σημαίνει το 5 ότι δεν ήταν στριμωγμένα. Απέναντι και δεξιά απ' την είσοδο είχαμε απλά. Πιο κάτω τα σκαλάκια που πηγαιναμε σε μια φίλη της αδερφής μου
Από αριστερά απ' την είσοδο οι πολυκατοικίες κι ήταν λίγο στριμωγμένα
Τότε βέβαια άνετα δεν έπαιζες αλλά, δεν είχε τόση κίνηση. Πάρκινγκ έβρισκες άνετα
Μετά οι μισοί Πόντιοι συγγενείς ήταν Καλαμαρια οι άλλοι Εύοσμο
Που σημαίνει ήταν σα χωριά αυτά τότε κι αντίθετα. Το ένα δυτικά το άλλο ανατολικά
Πήραν οικόπεδο στη Πολίχνη. Το διαμέρισμα της κασσανδρου πουλήθηκε( ήταν της μιας γιαγιάς)
Και τα φουλ παιδικά, εφηβικά και μετέπειτα χρόνια έως πριν 5 ..έζησα Πολίχνη
Ακόμη και τώρα πρόσφατα πάω...πίνω καφεδάκι μονη έξω από την εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα που έχει ένα καφέ κι αγναντεύω
Εκεί έπαιζα, εκεί πήγα κατηχητικό, εκεί μεγάλωσα, το σχολείο ήταν στα 30 μέτρα
Στη σταδιου
Κι έπειτα πήγαμε πιο κάτω στη μουσχουντη
Τέλεια. Σε δεκα λεπτά κέντρο και παράλληλα ησυχία. Η Πολίχνη ειναι ψηλά κι έχει διοροφα τριοροφα.
Μες τη κρίση κάναμε σπίτι σε επαρχία
Δε θα το έκανα
Αλλά μας έφαγε η απόσταση από το μαγαζί
Και το μετάνιωσα. Η αποκέντρωση που λέγανε. Δεν έχει συγκοινωνίες δεν έχει επιλογές κτλ Ας είχε να πήγαινε ο κόσμος
Αυτοί που πάνε, έχουν ήδη γονείς εκεί, με χωράφια η ζώα
Διαφορετικά είναι πολύ χειρότερα
Καλύτερα η βάση να είναι εκεί που σ αρέσει κι όχι αναγκαστικα