Στην πράξη,
ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας άδικος και παράλογος φόρος, που δεν έλαβε υπόψη του τα οικονομικά δεδομένα της χώρας μας και των ιδιοκτητών ακινήτων, καταστρατηγώντας την θεμελιώδη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25Σ).Για την ουσία του θέματος, όλες οι αναπτυγμένες χώρες της Δύσης έχουν ένα φόρο στα ακίνητα, απλώς ο φόρος στις χώρες αυτές είναι από μισός και κάτω σε σχέση με αυτό που ισχύει στην χρεοκοπημένη Ελλάδα.
Παρά τις υποσχέσεις κοινοβουλευτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης ότι θα καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ, όταν γίνονταν κυβερνήσεις δεν τον «ακουμπούσαν». Όπως απέδειξε η ιστορία των δέκα χρόνων που πέρασαν ο ΕΝΦΙΑ είναι ακλόνητος και κλειδί για τη μονιμοποίηση του αποτελεί η εισπραξιμότητα του έως και σήμερα. Μπορεί για κάποιους να είναι μειωμένος και για άλλους «φουσκωμένος», ανάλογα με το μέγεθος και την αξία της ακίνητης περιουσίας που διαθέτει ο καθένας, όμως για τα κρατικά δημόσια ταμεία αποτελεί σίγουρο και αξιόπιστο έσοδο.
Εν ολίγοις, ουδέν μονιμότερον του προσωρινού. Ο ΕΝΦΙΑ μπορεί να άλλαξε στο πέρασμα των χρόνων όνομα, μορφή, τρόπο υπολογισμού και καταβολής, όμως ο φόρος που πολλοί «εμίσησαν», τα έσοδα του όμως κανείς και ο οποίος -υποτίθεται- ήρθε ως προσωρινός, συνεχίζει «να ζει και να βασιλεύει» μέχρι σήμερα.
Η Ελλάδα του 2021, μετά από δέκα χρόνια οικονομικής κρίσης που προκάλεσαν τα μνημόνια που επέβαλε εκδικητικά η «μερκελική» Γερμανία και οι «δορυφόροι» της, και το τελειωτικό κτύπημα που έδωσε η πανδημία, βρίσκεται σε τραγική κατάσταση. Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από τα όρια της φτώχιας, η ανεργία και η ακρίβεια «θερίζουν» την ελληνική κοινωνία, οι γεννήσεις έχουν σταματήσει και οι νέοι φεύγουν στο εξωτερικό, για μια καλύτερη τύχη.
Είναι επιτακτική ανάγκη -μεταξύ άλλων- να καταργηθεί ο άδικος ΕΝΦΙΑ και να επανέλθει ο Φόρος Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας (ΦΜΑΠ),ώστε να ανακουφιστεί εν μέρει ο δοκιμαζόμενος ελληνικός λαός. Δημοσιονομικός χώρος μπορεί να υπάρξει για την κατάργηση του, αρκεί να υπάρχει διάθεση από τους κυβερνώντες να φορολογήσουν την μεγάλη περιουσία. Εξάλλου, απόδειξη για τις οικονομικές «αντοχές» του κρατικού προϋπολογισμού, είναι το αφορολόγητο για τις γονικές παροχές και δωρεές περιουσιακών στοιχείων μέχρι 800.000 ευρώ!
https://www.imerisia-ver.gr/%CE%B1%CF%8 ... E%B7%CF%82
Τούτο καθίσταται απολύτως ευκρινές με την φορολόγηση της απρόσοδης ακίνητης περιουσίας. Ο φορολογούμενος καλείται να ανταποκριθεί στην οικονομική αυτή υποχρέωση από τα διαθέσιμα εισοδήματά του, τα οποία μπορεί να είναι ακόμη και μηδενικά ή να υπολείπονται του ορίου της φτώχειας. Ακόμη όμως και στην περίπτωση που ο φορολογούμενος διαθέτει κάποιο εισόδημα, κατ’ ανάγκην αφαιρείται από αυτό ο φόρος εισοδήματος (22% - 45%), η εισφορά αλληλεγγύης (έως 8%), ενώ στην περίπτωση που πρόκειται για ελεύθερο επαγγελματία επιβαρύνεται συγχρόνως με ασφαλιστικές εισφορές, συνολικού ύψους έως και 37,95%. Είναι γνωστό ότι στις επιβαρύνσεις αυτές προστίθενται η φορολόγηση επί τεκμαρτού, δηλαδή ανύπαρκτου εισοδήματος, καθώς και η προκαταβολή φόρου που φθάνει το 100%.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι η σωρευτική επιβολή όλων των ανωτέρω βαρών οδηγεί σε πλήρη αφαίμαξη και ανεπίτρεπτη συνταγματικά δήμευση του εισοδήματος.
Μάλιστα, στην περίπτωση που ο οφειλόμενος ΕΝΦΙΑ υπερβαίνει τις εισοδηματικές δυνατότητες και την υφιστάμενη ρευστότητα του φορολογούμενου, η καταβολή του γίνεται κατ’ ανάγκην μέσω της εκούσιας ή της αναγκαστικής εκποίησης της ακίνητης περιουσίας του. Όμως, ένας φόρος επί της περιουσίας που συνεπάγεται τελικά την αφαίρεση της περιουσίας δεν είναι απλώς άδικος, είναι κατά κύριο λόγο παράλογος.
https://www.capital.gr/me-apopsi/323957 ... tastrofis/