Phorum.com.gr

Εχουμε και το Κυνοδοντα του Λανθιμου

BILLO έγραψε: 03 Ιούλ 2023, 22:45 Ειπα προχθες να το ριξω στη βαρια κουλτουρα. Βρηκα λοιπον αυτη.
Jeanne Dielman 23 Quai Du Commerce 1080 Bruxelles
Ταινια του 1975, βελγικη. Με βαθμολογιες, με κριτικες, με ολα τα κολπα.
Η ταινια σου δειχνει τρεις μερες απο τη ζωη μιας χηρας με ενα γιο και εχει πραγματικα πολυ αγριες διαθεσεις. Παρακολουθεις την πρωταγωνιστρια να κανει δουλειες στο σπιτι με καθε λεπτομερια μεσα απο στατικες ληψεις. Αν τηγανιζει σε καποια φαση πατατες ας πουμε, θα τη δεις να τις καθαριζει μια προς μια, να ετοιμαζει το τηγανι, να της ριχνει μεσα, να τις περιμενει να γινουν, να καθεται στην καρεκλα απεναντι, να τις ξανακοιταει στο τηγανι κτλ.

Spoiler

Πινεις ολο το πικρο αυτο ποτηρι απο σκηνη σε σκηνη. Εχει διαρκεια 3,5 ωρες. Εχει φυσικα και την καταληξη της στο τελος που δεν θα αναφερω γιατι μπορει να υπαρξει κι αλλος μερακλης που θα θελησει να υποβαλει τον εαυτο του σε S/M βασανιστηρια.

Προσωπικα με παραδεχομαι, αν και την ειδα με μια διακοπη, παρ ολα αυτα καταφερα και την ειδα ολη. Στο σκεφτηκα απο δω και το σκεφτηκα και απο κει. Λεω ενταξει ας το δουμε και απο αλλες οπτικες. Οτι ας πουμε ετσι μπαινεις πραγματικα στον πονο της νοικοκυρας, στη βαρεμαρα και την πληξη. Οτι μπορει να ειναι μια ωδη στον αυστηρο ρεαλισμο ισως. Οτι μπορει να αφηνει υπονοιες μιας εσωτερικης μαχης στο ψυχισμο αυτης της γυναικας που δεν φαινονται αμεσα στη συμπεριφορα της και πρεπει να ανακαλυψεις και τετοια. Δεν πηγα πολυ βαθια ειναι η αληθεια αλλα οσο πηγα δεν βρηκα κανενα απολυτως νοημα. Της δινω ενα συν γιατι αθελα της μεταδιδει μια γνησια αποψη απο την καθημερινη ζωη των ανθρωπων και των πολεων του 1975, εχει μια αξια στο retro στοιχειο που παρουσιαζει. Για μενα ειναι καλη υποψηφιοτητα για την χειροτερη ταινια που εχω δει ποτε.
Πειτε τις δικες σας.

Μήπως το Chantal Ackerman ήταν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Θόδωρου Αγγελόπουλου;

Beria έγραψε: 03 Ιούλ 2023, 23:21 Tο Λιβάδι που Δακρυζει



Το δεύτερο μέρος θα ντρεπόταν να το γυρίσει και ο Φώσκολος

όντως ήταν η χειρότερη ταινία του. Μαζί με τη Σκόνη του Χρόνου.

Imperium έγραψε: 03 Ιούλ 2023, 23:19 Σαλο 120 μέρες στα Σοδομα

Αηδία για χάρη της αηδίας

Του Lynch δεν έχω δει ταινία, αλλα είδα (με το ζόρι) μέρη απ την τηλεσειρά Twin Peaks, κι αν είναι στο ίδιο στυλ βράσε. Δεξιοτεχνική παραγωγή αλλά περιεχόμενο πάτος.

Επισης δεν μου αρέσει το Westside Story και το Cabaret.

Το δεν μου αρέσει μια ταινία έως το η χειρότερη ταινία που έχω δει έχει τεράστια απόσταση

BILLO έγραψε: 03 Ιούλ 2023, 23:22

kongrosian έγραψε: 03 Ιούλ 2023, 23:16

BILLO έγραψε: 03 Ιούλ 2023, 23:03

Αυτη και η Χαμενη λεωφορος του Lynch. Τα δα κι αυτα ο μαλακας.

Ταινιαρες. Χασατε το νόημα επειδή ειστε ανιωθοι, κι αντι να αισθανθειτε, προσπαθησατε να καταλάβετε.

Η εννοια του αισθανομαι μπορει να ταιριαξει σε πολλα πραγματα. Μπορει ας πουμε να βλεπεις εναν τυπο να τρωει μπεργκερ μπροστα σε ενα μικροφωνο για δυο ωρες και στο τελος να αισθανεσαι κατι με ολο αυτο. Αν και δε νομιζω οτι μπορουν να υπαρξουν στην πραγματικοτητα τετοια βιντεο.

Η ταινιες του lynch είναι φουλ εφιάλτες και νευρώσεις. Αν δεν τα εχεις βιωσει τοσο-οσο, δεν σου λενε τίποτα ολα αυτα. Επρεπε να υπάρξει ο lynch ομως. Καλως υπηρξε.

Beria έγραψε: 03 Ιούλ 2023, 23:24
Το δεν μου αρέσει μια ταινία έως το η χειρότερη ταινία που έχω δει έχει τεράστια απόσταση

Το λέω ευγενικά.
British understatement.

Το χειρότερο που έχω δει φέτος είναι το old στο Νετφλιξ που το έχουν και τοπ επιλογή

Μπορειτε να βαλετε απο την πιο σιχαμενη κουλτουριαρικη αηδια που βγηκε απο τα σπαχλνα του πιο τοξικου σνομπισμου, ενας που κινηματογραφει μια πατουσα δυο ωρες ας πουμε, μεχρι την πιο εμπορικη κουραδα που απο τα πολλα εφε μοιαζει περισσοτερο με Benchmark για καρτα γραφικων, με διαλογους και χαρακτηρες που ουτε η marvel δε θα εβαζε στα κομιξ της, ολα παιζουν στην ιδια αρενα.

kongrosian έγραψε: 03 Ιούλ 2023, 23:18 Το σπεις οντισι ητο ταινιαρα επισης

Στάνλεϊ Κούμπρικ....υπερεκτιμημένος

Λάμψη και τρίχες κατσαρές



H Λάμψη του Φώσκολου 100 φορές καλύτερη

kongrosian έγραψε: 03 Ιούλ 2023, 23:27

BILLO έγραψε: 03 Ιούλ 2023, 23:22

kongrosian έγραψε: 03 Ιούλ 2023, 23:16

Ταινιαρες. Χασατε το νόημα επειδή ειστε ανιωθοι, κι αντι να αισθανθειτε, προσπαθησατε να καταλάβετε.

Η εννοια του αισθανομαι μπορει να ταιριαξει σε πολλα πραγματα. Μπορει ας πουμε να βλεπεις εναν τυπο να τρωει μπεργκερ μπροστα σε ενα μικροφωνο για δυο ωρες και στο τελος να αισθανεσαι κατι με ολο αυτο. Αν και δε νομιζω οτι μπορουν να υπαρξουν στην πραγματικοτητα τετοια βιντεο.

Η ταινιες του lynch είναι φουλ εφιάλτες και νευρώσεις. Αν δεν τα εχεις βιωσει τοσο-οσο, δεν σου λενε τίποτα ολα αυτα. Επρεπε να υπάρξει ο lynch ομως. Καλως υπηρξε.

Θα το ξαναπροσπαθησω να δω μια μετα απο πολλα χρονια κατω απο αυτο το πρισμα. Θα το προσπαθησω; Θα το προσπαθησω να το προσπαθησω. Ισως και να το προσπαθησω.

σαχλαμάρες. επειδη ένας κριτικός είπε είναι η καλύτερη, έπρεπε κάποιος φορουμετζι είπε είναι η χειροτερη. κάνεις δε νοιάζεται και για τα δυο.

georgebi έγραψε: 03 Ιούλ 2023, 23:29 Στάνλεϊ Κούμπρικ....υπερεκτιμημένος

Λάμψη και τρίχες κατσαρές
H Λάμψη του Φώσκολου 100 φορές καλύτερη

BILLO έγραψε: 03 Ιούλ 2023, 23:31

Spoiler

kongrosian έγραψε: 03 Ιούλ 2023, 23:27

BILLO έγραψε: 03 Ιούλ 2023, 23:22

Η εννοια του αισθανομαι μπορει να ταιριαξει σε πολλα πραγματα. Μπορει ας πουμε να βλεπεις εναν τυπο να τρωει μπεργκερ μπροστα σε ενα μικροφωνο για δυο ωρες και στο τελος να αισθανεσαι κατι με ολο αυτο. Αν και δε νομιζω οτι μπορουν να υπαρξουν στην πραγματικοτητα τετοια βιντεο.

Η ταινιες του lynch είναι φουλ εφιάλτες και νευρώσεις. Αν δεν τα εχεις βιωσει τοσο-οσο, δεν σου λενε τίποτα ολα αυτα. Επρεπε να υπάρξει ο lynch ομως. Καλως υπηρξε.

Θα το ξαναπροσπαθησω να δω μια μετα απο πολλα χρονια κατω απο αυτο το πρισμα. Θα το προσπαθησω; Θα το προσπαθησω να το προσπαθησω. Ισως και να το προσπαθησω.

Μήπως να προσπαθούσες να μην προσπαθήσεις πάρα πολύ;

Saliveros έγραψε: 03 Ιούλ 2023, 23:23

BILLO έγραψε: 03 Ιούλ 2023, 22:45 Ειπα προχθες να το ριξω στη βαρια κουλτουρα. Βρηκα λοιπον αυτη.
Jeanne Dielman 23 Quai Du Commerce 1080 Bruxelles
Ταινια του 1975, βελγικη. Με βαθμολογιες, με κριτικες, με ολα τα κολπα.
Η ταινια σου δειχνει τρεις μερες απο τη ζωη μιας χηρας με ενα γιο και εχει πραγματικα πολυ αγριες διαθεσεις. Παρακολουθεις την πρωταγωνιστρια να κανει δουλειες στο σπιτι με καθε λεπτομερια μεσα απο στατικες ληψεις. Αν τηγανιζει σε καποια φαση πατατες ας πουμε, θα τη δεις να τις καθαριζει μια προς μια, να ετοιμαζει το τηγανι, να της ριχνει μεσα, να τις περιμενει να γινουν, να καθεται στην καρεκλα απεναντι, να τις ξανακοιταει στο τηγανι κτλ.

Spoiler

Πινεις ολο το πικρο αυτο ποτηρι απο σκηνη σε σκηνη. Εχει διαρκεια 3,5 ωρες. Εχει φυσικα και την καταληξη της στο τελος που δεν θα αναφερω γιατι μπορει να υπαρξει κι αλλος μερακλης που θα θελησει να υποβαλει τον εαυτο του σε S/M βασανιστηρια.

Προσωπικα με παραδεχομαι, αν και την ειδα με μια διακοπη, παρ ολα αυτα καταφερα και την ειδα ολη. Στο σκεφτηκα απο δω και το σκεφτηκα και απο κει. Λεω ενταξει ας το δουμε και απο αλλες οπτικες. Οτι ας πουμε ετσι μπαινεις πραγματικα στον πονο της νοικοκυρας, στη βαρεμαρα και την πληξη. Οτι μπορει να ειναι μια ωδη στον αυστηρο ρεαλισμο ισως. Οτι μπορει να αφηνει υπονοιες μιας εσωτερικης μαχης στο ψυχισμο αυτης της γυναικας που δεν φαινονται αμεσα στη συμπεριφορα της και πρεπει να ανακαλυψεις και τετοια. Δεν πηγα πολυ βαθια ειναι η αληθεια αλλα οσο πηγα δεν βρηκα κανενα απολυτως νοημα. Της δινω ενα συν γιατι αθελα της μεταδιδει μια γνησια αποψη απο την καθημερινη ζωη των ανθρωπων και των πολεων του 1975, εχει μια αξια στο retro στοιχειο που παρουσιαζει. Για μενα ειναι καλη υποψηφιοτητα για την χειροτερη ταινια που εχω δει ποτε.
Πειτε τις δικες σας.

Μήπως το Chantal Ackerman ήταν το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Θόδωρου Αγγελόπουλου;

Γεροντα ακομα δεν εχω δει Αγγελοπουλο και ειμαι 42 χρονων αντρας και εχω δει μεχρι και το Τσιου και ολες τις ταινιες του Οικονομιδη (καλος μαλακας θα πεις). Ομολογω πως φοβαμαι, δεν ξερω αν η βαρεμαρα μπορει να πιασει θανατηφορα επιπεδα.

Παράδειγμα του γιατί το 2001 είναι σοφιστικέ, ψαγμένη, ψευτοκουλτουριάρικη δηθενιά.



Τι βλέπουμε εδώ; Μια γυναίκα να περπατά και καλά κυκλικά προς τα πάνω σε βέλκρο γιατί και καλά βρίσκεται σε έλλειψη βαρύτητας. Στην πραγματικότητα περιστρέφεται το δωμάτιο και η κάμερα είναι δεμένη στο πλάνο ώστε να φαίνεται πως αυτή είναι που περπατάει στο ταβάνι και όχι η κάμερα που περιστρέφεται.

Αυτή λοιπόν η σκηνή είναι αργή, στατική και παρουσιάζεται με έναν άκρως πομπώδη τρόπο. Η δε ηθοποιός περπατά σαν χεσμένη, κάνει καραμπάμ ότι είναι κάποιο εφέ το οποίο δεν μπορεί να διαχειριστεί σωστά. Είναι ερασιτεχνική όλη η οπτική της.

Θα μπορούσε να πάρει συγχωροχάρτι αν ήταν πρωτοπορία αυτό με το περιστρεφόμενο δωμάτιο. Όμως το έκανε ο Φρεντ Αστέρ σχεδόν 20 χρόνια νωρίτερα, στο Royal Wedding. Για σύγκριση, ορίστε η σκηνή:



Ας συγκρίνουμε λοιπόν. Η σκηνή παρουσιάζεται ξαφνικά χωρίς καμμιά φανφάρα χωρίς να δίνει την αίσθηση στον θεατή ότι είναι κάτι σπουδαίο, ρε αδερφέ, ο δε Φρεντ Αστέρ χρησιμοποιεί το σκηνικό τόσο άνετα που ακόμα κι αν ξέρεις πώς γυρίστηκε λες ότι δεν είναι δυνατόν να έκανε την χορογραφία τόσο λεπτομερώς που βρίσκεται ακριβώς στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή με χειρουργική ακρίβεια κι όμως το γύρισμα είναι τελείως απρόσκοπτο, βγαίνει 100% φυσικό και αβίαστο.

Επιπροσθέτως, υπάρχει μόνο ένα cut, στο σημείο που γυρνάει την καρέκλα (για να την βιδώσουν στο πάτωμα) και η υπόλοιπη σκηνή είναι 3 συνεχόμενα λεπτά πλάνο χορού χωρίς διακοπή. Όχι μόνο αυτό αλλά το πλάνο δεν είναι καν στατικό. Δεν είναι μόνο η κάμερα δεμένη στο περιστρεφόμενο δωμάτιο, είναι και ο οπερατέρ, ο οποίος ακολουθεί διαρκώς με την κάμερα τον Αστέρ. Στην ταινία του Κιούμπρικ είναι μόνη της η κάμερα και ρολάρει, απ' όσο ξέρω.

Αυτή λοιπόν είναι η διαφορά μιας ανάλαφρης ταινίας που μπορεί να μην είναι για όλα τα γούστα αλλά είναι έξοχα γυρισμένη με μια ταινία που προσπαθεί απλώς να πουλήσει μούρη.