Phorum.com.gr

Αυτός είναι ο θεσμός που όλοι βγάζανε λόγους περί αγάπης και ισονομίας, αλλά όταν έπεσε το μπουφλίδι βάλανε όλοι τα χάχατα;

https://www.facebook.com/photo?fbid=102 ... 9347828752

Πνίγηκα πρωινιάτικα

Από πιτσαιρικάς έβρισκα τα όσκαρς πολύ διασκεδαστικά. Θυμάμαι πχ όταν είχαν την ελευθερία οι παρουσιαστές (αντίθετα από τον κίμελ) να αυτοσαρκάζονται ωραία και σωστά. Ο Τσίβι Τσέις να λέει, θα πάρεις όσκαρ εαν εισαι άρρωστος ή γέρος γιατί μπορεί να μην έχεις ξανά την ευκαιρία. Θυμάμαι να παρευρίσκονται τέρατα όπως ο Τζον Χιούστον, Ο Κιούμπρικ. Να βραβεύονται Μπράντο. Τώρα βραβεύονται οι μαλακίες που με το στανιό πρέπει να καταπιούμε. Μα δεν το βλέπουν οι εβραίοι ότι ο κόσμος δεν δίνει, παρά τις διθυραμβικές κριτικές του everythong everywhere all at once, δεκάρα για αυτές τις ταινίες και 10 χρόνια από τώρα θα είναι σαν αποτσίγαρα πεταμένα από το παράθυρο. Δεν βλέπουν ότι όλες αυτές οι φάσεις του μάρβελ universe είναι μια κουτσουλιά ατον ωκεανό. Με θέματα που επαναλαμβάνονται, με τον έναν ή τον άλλο να ξαναζωντανεύει για να φέρει ίσως λίγες ακόμα εισπράξεις. Μα φίλοι εβραίοι, αν ήταν ο κάθε ήρωας που υποτίθεται ότι αφήνει ένα συναισθηματικό γδούπο στην ψυχή μας να ανασταίνεται κάθε λίγο τότε δεν υπάρχει διακύβευμα. Πως ξεκινάτε απίθανοι τύποι να δημουργήσετε έναν κόσμο χωρίς διακύβευμα και τελικά χωρίς νόημα; Ποια νέα μυθολογία; Μία είναι η μυθολογία. Η δική μας. Γιατί δεν βουτάτε τα πόδια σας στην αλήθεια της ελληνικής μυθολογίας, σε ιστορίες διαχρονικές και φανταστικές σε σύλληψη; Τι σας εμποδίζει; Τι τους εμποδίζει φίλοι μου. Απλούτατα οι εβραίοι μισούν την ελληνικότητα. Και λέγοντας ότι μισούν την ελληνικότητα εννοώ πως μισούν την αλήθεια. Η αποστολή τους είναι η προπαγάνδα.

Για του λόγου το αληθές παραθέτω τις καλύτερες κατά τους εβραίους ταινίες των 5 -6 τελευταίων χρόνων.

Τα πάντα όλα (2022)

CODA (2021)

Η χώρα των νομάδων (2020)

Παράσιτα (2019)

Το πράσινο βιβλίο (2018)

Η μορφή του νερού (2017)

Moonlight (I) (2016)

Birdman ή (Η απρόσμενη αρετή της αφέλειας) (2014)

Αν εξαιρέσουμε τα παράσιτα και το μπέρντμαν όλες οι υπόλοιπες ξεχάστηκαν την επόμενη μέρα. Ποτέ δεν θα τις ξαναδούμε κι αν τις δούμε μάλλον θα αναρωτιόμαστε καθ όλη τη διάρκεια τι το ξεχωριστό έχουν.

Αν εξαιρέσουμε την κατηγορία "ξενόγλωσση ταινία", στις περισσότερες από τις άλλες υπάρχουν 12-13 ταινίες "φτιαγμένες για τα όσκαρ", οι οποίες ουσιαστικά μοιράζονται τα βραβεία.

Στις εξειδικευμένες κατηγορίες τύπου "ειδικά εφέ" συμμετέχουν και τα μπλοκμπάστερ.

Αλλά επί της ουσίας 12-13 ταινίες κάθε χρόνο μοιράζονται μεταξύ τους τα βραβεία.

Χαζός θεσμός.

To "τα παντα ολα" το εκλεισα στο μισαωρο γιατι βαρεθηκα