Phorum.com.gr

ΓΑΛΗ έγραψε: 09 Ιαν 2023, 14:39

AlienWay έγραψε: 09 Ιαν 2023, 14:27 Είδα το μισό άβαταρ το πρώτο γιατί είμαι αναγκασμένος να δω και το δεύτερο "για την παρέα".

Δεν είναι τόσο βαρετό όσο φοβόμουν, αλλά δεν μπορώ να πω και ότι κακώς δεν το είχα δει τόσα χρόνια.

Το άλλο μισό θα το δω σήμερα.

Από πού προέκυψε ότι θα ήταν βαρετό;

Σε κάθε περίπτωση, προτείνω να δεις το άβαταρ 2 σε 3d.

Σε 3d θα δω το 2.

Μιλάμε για μια εποχή όπου το cgi ήταν ακόμη "καρτουνίστικοι" τύποι και πλάσματα. Δηλαδή ούτε "για την εποχή του" ήταν καλό το cgi, εφόσον ακόμη κι εκείνη την εποχή, ήθελα κι εγώ κάτι παραπάνω από την υπάρχουσα τεχνολογία. Τα τοπία ήταν λίγο καλύτερα. Κατά τ' άλλα είναι αυτούσιο το κλισέ του "ευγενούς" άγριου, όπου έχει προσθέσει κάποιες καλές sci-fi ιδέες, χωρίς όμως να υπεισέρχονται στην υπόθεση σε βαθμό που να διαφοροποιήσουν το κλισέ.

Εχω μεγαλώσει υπερβολικά και πλέον βαριέμαι να παρακολουθώ "εμπειρία". Στο λούνα παρκ καλύτερα θα περνούσα.

Πλέον προτιμώ να παρακολουθώ υπόθεση και ιστορία.

Σε κάθε περίπτωση παίδες, μπορεί ο αμερικάνικος κινηματογράφος και οι αντίστοιχες τηλεοπτικές σειρές, να έχουν εκπέσει σε μια τελματώδη και όντως βαρετή φάση λόγω πολιτικαλικορεκτισμού αλλά σε κάθε περίπτωση, δεν παίζει καν σε επίπεδο σύγκρισης με τον ευρωπαϊκό σε ό,τι έχει να κάνει με τη δυναμική.

Ελπίζω κάποια στιγμή να επανέλθει.

AlienWay έγραψε: 09 Ιαν 2023, 14:44
Εχω μεγαλώσει υπερβολικά και πλέον βαριέμαι να παρακολουθώ "εμπειρία". Στο λούνα παρκ καλύτερα θα περνούσα.

Πλέον προτιμώ να παρακολουθώ υπόθεση και ιστορία.

Το θέμα είναι να τα διαχωρίζεις, ξέροντας τι βλέπεις και γιατί.

Το να απαρνηθείς την οπτική εμπειρία ή οτιδήποτε προσφέρεται από την τεχνολογία, θεωρώντας αυτό ως αντίσταση, δεν είναι καθόλου κακό.

Κι επειδή ακριβώς είμαι πολύ μεγαλύτερη από σένα, πιστεύω πλέον ότι η "άρνηση" σε μία πραγματικότητα που δεν σου αρέσει, δεν είναι αντίσταση αλλά υποταγή σ' αυτήν.

ΓΑΛΗ έγραψε: 09 Ιαν 2023, 14:47 Σε κάθε περίπτωση παίδες, μπορεί ο αμερικάνικος κινηματογράφος και οι αντίστοιχες τηλεοπτικές σειρές, να έχουν εκπέσει σε μια τελματώδη και όντως βαρετή φάση λόγω πολιτικαλικορεκτισμού αλλά σε κάθε περίπτωση, δεν παίζει καν σε επίπεδο σύγκρισης με τον ευρωπαϊκό σε ό,τι έχει να κάνει με τη δυναμική.

Ελπίζω κάποια στιγμή να επανέλθει.

Το 2009 δεν υπήρχαν ακόμη αυτά. Διαχρονικά όμως υπάρχει η τάση να βγαίνουν ταινίες που προορίζονται αποκλειστικά για τη μεγάλη οθόνη (με ό,τι αυτό συνεπάγεται). Στην εποχή μας το άλλοθι είναι ο πολιτικαλοκορεκτισμός. Προηγουμένως ήταν το cgi και το 3d. Στη δεκαετία του 90 ήταν οι ταινίες με καταστροφές όπου συμμετείχαν σαν κομπάρσοι και οι ηθοποιοί.

Αυτές είναι ταινίες "εμπειρίας". Σαν να πηγαίνεις δηλαδή στο σινεμά για να ζήσεις μια εμπειρία. Οχι για να δεις μια ιστορία.

AlienWay έγραψε: 09 Ιαν 2023, 14:55

ΓΑΛΗ έγραψε: 09 Ιαν 2023, 14:47 Σε κάθε περίπτωση παίδες, μπορεί ο αμερικάνικος κινηματογράφος και οι αντίστοιχες τηλεοπτικές σειρές, να έχουν εκπέσει σε μια τελματώδη και όντως βαρετή φάση λόγω πολιτικαλικορεκτισμού αλλά σε κάθε περίπτωση, δεν παίζει καν σε επίπεδο σύγκρισης με τον ευρωπαϊκό σε ό,τι έχει να κάνει με τη δυναμική.

Ελπίζω κάποια στιγμή να επανέλθει.

Το 2009 δεν υπήρχαν ακόμη αυτά. Διαχρονικά όμως υπάρχει η τάση να βγαίνουν ταινίες που προορίζονται αποκλειστικά για τη μεγάλη οθόνη (με ό,τι αυτό συνεπάγεται). Στην εποχή μας το άλωθι είναι ο πολιτικαλοκορεκτισμός. Προηγουμένως ήταν το cgi και το 3d. Στη δεκαετία του 90 ήταν οι ταινίες με καταστροφές όπου συμμετείχαν σαν κομπάρσοι και οι ηθοποιοί.

Αυτές είναι ταινίες "εμπειρίας". Σαν να πηγαίνεις δηλαδή στο σινεμά για να ζήσεις μια εμπειρία. Οχι για να δεις μια ιστορία.

Οι εμπειρίες που πληρώνονται με εισιτήριο ή δωρεάν θέαση, δεν είναι εμπειρίες, ρε συ.

ΓΑΛΗ έγραψε: 09 Ιαν 2023, 14:58

AlienWay έγραψε: 09 Ιαν 2023, 14:55

ΓΑΛΗ έγραψε: 09 Ιαν 2023, 14:47 Σε κάθε περίπτωση παίδες, μπορεί ο αμερικάνικος κινηματογράφος και οι αντίστοιχες τηλεοπτικές σειρές, να έχουν εκπέσει σε μια τελματώδη και όντως βαρετή φάση λόγω πολιτικαλικορεκτισμού αλλά σε κάθε περίπτωση, δεν παίζει καν σε επίπεδο σύγκρισης με τον ευρωπαϊκό σε ό,τι έχει να κάνει με τη δυναμική.

Ελπίζω κάποια στιγμή να επανέλθει.

Το 2009 δεν υπήρχαν ακόμη αυτά. Διαχρονικά όμως υπάρχει η τάση να βγαίνουν ταινίες που προορίζονται αποκλειστικά για τη μεγάλη οθόνη (με ό,τι αυτό συνεπάγεται). Στην εποχή μας το άλωθι είναι ο πολιτικαλοκορεκτισμός. Προηγουμένως ήταν το cgi και το 3d. Στη δεκαετία του 90 ήταν οι ταινίες με καταστροφές όπου συμμετείχαν σαν κομπάρσοι και οι ηθοποιοί.

Αυτές είναι ταινίες "εμπειρίας". Σαν να πηγαίνεις δηλαδή στο σινεμά για να ζήσεις μια εμπειρία. Οχι για να δεις μια ιστορία.

Οι εμπειρίες που πληρώνονται με εισιτήριο ή δωρεάν θέαση, δεν είναι εμπειρίες, ρε συ.

Στα λόγια μου έρχεσαι. Οσον αφορά την ιστορία, υπάρχουν ακόμη και σήμερα μπλοκμπάστερ όπου η αναλογία εμπειρία/ιστορία είναι μικτη.

Πρόσφατα είδα το the suicide squad (το 2ο) που ήταν σκέτη καφρίλα, αλλά πέρασα πολύ καλύτερα απ' ότι περνάω στο άβαταρ, την υπόθεση του οποίου την ξέρω ήδη, από το κλισέ του ευγενούς άγριου.

δέχομαι πιέσεις για το άβαταρ 2 αλλά τους λέω ότι θα περιμένω να βγει πρώτα το άβαταρ 1 στους κινηματογράφους

επίσης δεν θυμάμαι τπτ από το άβαταρ 1, αλλά μ αρέσει ως λογοπαίγνιο το Γράβαταρ με γιάπηδες δεινοσαύρους

δεν θυμάμαι καν τι σόι μορφή ζωής αποτελούσαν οι ήρωες του άβαταρ 1 - συχνά τα μπερδεύω με τον τιτανικό λόγω σκηνοθέτη

neon imposter έγραψε: 09 Ιαν 2023, 17:41 δέχομαι πιέσεις για το άβαταρ 2 αλλά τους λέω ότι θα περιμένω να βγει πρώτα το άβαταρ 1 στους κινηματογράφους

επίσης δεν θυμάμαι τπτ από το άβαταρ 1, αλλά μ αρέσει ως λογοπαίγνιο το Γράβαταρ με γιάπηδες δεινοσαύρους

δεν θυμάμαι καν τι σόι μορφή ζωής αποτελούσαν οι ήρωες του άβαταρ 1 - συχνά τα μπερδεύω με τον τιτανικό λόγω σκηνοθέτη

Κάτι μπλε ινδιάνοι είναι, που τους την έπεσαν οι γήινοι πεζοναύτες-καουμπόηδες.

AlienWay έγραψε: 09 Ιαν 2023, 17:45

neon imposter έγραψε: 09 Ιαν 2023, 17:41 δέχομαι πιέσεις για το άβαταρ 2 αλλά τους λέω ότι θα περιμένω να βγει πρώτα το άβαταρ 1 στους κινηματογράφους

επίσης δεν θυμάμαι τπτ από το άβαταρ 1, αλλά μ αρέσει ως λογοπαίγνιο το Γράβαταρ με γιάπηδες δεινοσαύρους

δεν θυμάμαι καν τι σόι μορφή ζωής αποτελούσαν οι ήρωες του άβαταρ 1 - συχνά τα μπερδεύω με τον τιτανικό λόγω σκηνοθέτη

Κάτι μπλε ινδιάνοι είναι, που τους την έπεσαν οι γήινοι πεζοναύτες-καουμπόηδες.

α είχε ανθρώπους μέσα

από κάποια στιγμή κ μετά, νομίζω από το 2004 κ έπειτα άρχισα απλώς να καταναλώνω εικόνες, σαν ποπ κορν, ίσως να φταίει η έλευση των πολυσινεμάδων και η απουσία διαλείμματος για κάπνισμα (δεν καπνίζω αλλά μου άρεσε αυτό το τουρλουμπούκι), με αποτέλεσμα να μη θυμάμαι πολλά

νομίζω η πρώτη ταινία που έγινε αυτό ήταν το δεύτερο μάτριχ - μία ακατάσχετη ροή εικόνων και διαλόγων χωρίς νόημα, από το οποίο θυμάμαι μόνο τη μπελούτσι

Είδα σήμερα το 2ο μισό. Ηταν χειρότερο από το πρώτο.

Μια αιρετικη άποψη που είχα για το Fight club είναι ότι στο τέλος νίκησε η προσωπικότητα του Μπρατ Πιτ όχι του Νόρτον.

zteo έγραψε: 09 Ιαν 2023, 21:12 Μια αιρετικη άποψη που είχα για το Fight club είναι ότι στο τέλος νίκησε η προσωπικότητα του Μπρατ Πιτ όχι του Νόρτον.

κάπου είχα διαβάσει ότι υπήρχε άτομο που πήγε στον συγγραφέα του φάιτ κλαμπ του οποίου το όνομα δεν γνωρίζω πώς προφέρεται και επέμενε ότι σε όλες τις σκηνές με ξύλο που περιγράφει στο βιβλίο εννοεί σεξ

τελικά, όλο το φάιτ κλαμπ είναι ένα μεγάλο βίντεο κλιπ, δίκιο έχουν όσοι δεν το χαρακτηρίζουν ακριβώς ταινία

Το μόνο καλό στο 8 mm τελικά είναι η Μπρίτανυ Μέρφυ, Θεός σχωρέστην

Απλώς αντί για Ξανθόπουλο με μπουζούκι έχει Έμινεμ κ spin that shit

(κ η Κιμ, αν δεν ήταν body double αυτή, καλό κορμί για την ηλικία της)

Είχε χτες στη Βουλή αυτό

https://www.imdb.com/title/tt0065656/

πολύ cheesy, αλλά βλεπόταν ως cultural artifact μίας προ-AIDS εποχής

Κάποιες παρατηρήσεις

- Τον Dorian υποδύεται ο Helmut Berger, protégé λέει του μεγάλου Βισκόντι, που όπως σημειώνει κάποιος στο IMDB, "αυτονομείται ως ηθοποιός στη συγκεκριμένη ταινία." Ωστόσο, σε μία ευτυχή αλληλοδιείσδυση μυθοπλασίας και πραγματικότητας, ο Berger στην ταινία υποδύεται κατά κάποιο τρόπο τον προστατευόμενο του Henry Wotton (τον οποίο υποδύεται ο Herbert Lom, ο απίστευτος Ντρέιφους που ο Κλουζώ οδηγεί στο ψυχιατρείο στον κλασικό Ροζ Πάνθηρα), δλδ ο Berger, που ως ηθοποιός "αποδεσμεύεται" στην ταινία από τον Βισκόντι, ως ήρωας της μυθοπλασίας "δεσμεύεται" εκ νέου στον Wotton.

- Την ιστορία του Dorian Gray δεν θα μπορούσε να συλλάβει παρά μόνο κάποιος ο οποίος τυχαίνει να είναι πολίτης ή υπήκοος μίας χώρας που έχει καθιερώσει την ανάποδη σε σχέση με το ηπειρωτικό ευρωπαϊκό σύστημα οδήγηση. Ως εκ τούτου, ο Wilde είναι φυσικό να δημιουργεί αυτή την περίεργη "αντανάκλαση" που κάνει την εικόνα να γερνά και όχι το πρότυπο. Υπό την ίδια έννοια, την ιστορία θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποιος πολίτης ή υπήκοος μίας χώρας που ανήκε στην Βρετανική Αυτοκρατορία; Υπό συζήτηση.

- Σε κάποια στιγμή σκέφτηκα πως ο Wilde ανάμεσα σε άλλα προλαμβάνει με την ιστορία του τα McDonald's. Αν σκεφτούμε το μπέργκερ των McDonald's ως τον Dorian Gray, μπορεί κανείς να καταλάβει για ποιο λόγο το εν λόγω μπέργκερ μπορεί να διατηρηθεί αναλλοίωτο (κ προφανώς καταναλωθεί ακίνδυνα) πολύ καιρό μετά την ετοιμασία του. Τα συντηρητικά διαμεσολαβούν ανάμεσα στο μπέργκερ που ο καταναλωτής αγοράζει και το μπέργκερ που θα έπρεπε να χαλά - ή κάτι τέτοιο - προς διερεύνηση.

(Φυσικά, η σκέψη αυτή δεν είναι πρωτότυπη. Όταν λ.χ. σκέφτεσαι το όνομα Donald Gray ή Dorian Burger, έχεις ήδη δει πως ο πρωταγωνιστής ονομάζεται Berger οπότε είναι ένα βήμα ακόμη για να φτάσεις στα Mc Donald's)

- Φωνάζει πως ο Gray κατά κάποιο τρόπο είναι η Πλατωνική Ιδέα και το πορτρέτο του η φτηνή απομίμηση στον πραγματικό κόσμο

- Oh, those Greeks! They knew how to live. What is required for that is to stop courageously at the surface, the fold, the skin, to adore appearance, to believe in forms, tones, words, in the whole Olympus of appearance. Those Greeks were superficial—out of profundity

Η ταινία μου θύμισε κάτι του τύπου Οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν αιώνια παιδιά. Ο,τι πιο κοντινό βρήκα ήταν αυτό το τσιτάτο του Νίτσε από τη Gay Επιστήμη. Καλή η αντιπαραβολή επιφανειακού και βάθους.

Να πω ότι το άβαταρ 2, σε 3d και imax, βλεπότανε ευχάριστα.