Phorum.com.gr

ksk έγραψε: 27 Σεπ 2022, 16:08

neon imposter έγραψε: 27 Σεπ 2022, 10:40 Με αφορμή τη συζήτηση περί Σωκράτους και των γνώσεων που είχε, δεν είχε, απέκτησε, δεν είχε νόημα να αποκτήσει κλπ. παραθέτω το νήμα αυτού του τύπου για το Μπουβάρ και Πεκυσέ του Φλωμπέρ, βιβλίο που πραγματεύεται τη ματαιότητα της απόκτησης γνώσεων και το οποίο έμεινε ανολοκλήρωτο, κάπως ειρωνικά θα έλεγε κανείς

https://mobile.twitter.com/Citizen09372 ... 3CtMwrAAAA

Το Μπουβάρ και Πεκυσέ κυκλοφορεί στην Ελληνική, βλέπω, από Πόλις και Ηριδανό - το είχα διαβάσει από Ηριδανό.

Μου είχε μείνει η σκηνή που προσπάθησαν να κάνουν medium μια γραία και την έκαναν τελικά αλκοολική.

Ωραίο ανάγνωσμα

Ο τίτλος νηματοθετη μου είναι παραπλανητικός...
Το θέμα σου τελικά πραγματεύεται την ματαιότητα ‘η το πεπερασμενο της ανθρώπινης γνώσης;
Υ.Γ Υπάρχει περίπτωση να γίνει κάποιος διαμέσο χωρίς να έχει το χάρισμα;
Δλδ είναι επίκτητο;

Κοίταζα τον τίτλο και μου φαίνεται ότι δεν είναι ακριβώς παραπλανητικός διότι αν η δυνατότητα να μαθαίνεις είναι πεπερασμένη αυτομάτως γίνεται μάταιη διότι με τη συνειδητοποίηση του πεπερασμένου κόβονται φτερά

Για το Ιερά Νόσος εμένα μ αρέσει να χαρακτηρίζω έτσι την επιληψία, υπάρχει αυστηρή κατηγοριοποίηση; Είναι ένα καλό "μέτρο" πάντως για να φέρνεις στο ίδιο επίπεδο άτομα όπως ο Ντοστογιέφσκι και ο Ίαν Κέρτις πχ

Πολύ ωραία η παρατήρηση για το διάμεσο - ποτέ δεν είχα σκεφτεί την ικανότητα αυτή ως ζήτημα nature ή nurture - αυτομάτως η tabula rasa γίνεται ouija και ο Τζων Λοκ γίνεται διάμεσο;

Α προπο, διάβαζα προχτές ένα τουί για τον Bowie, αν και δεν ακούω περίεργο ον, θα μπορούσε να είναι διάμεσο;

neon imposter έγραψε: 28 Σεπ 2022, 11:52

ksk έγραψε: 27 Σεπ 2022, 16:08

neon imposter έγραψε: 27 Σεπ 2022, 10:40 Με αφορμή τη συζήτηση περί Σωκράτους και των γνώσεων που είχε, δεν είχε, απέκτησε, δεν είχε νόημα να αποκτήσει κλπ. παραθέτω το νήμα αυτού του τύπου για το Μπουβάρ και Πεκυσέ του Φλωμπέρ, βιβλίο που πραγματεύεται τη ματαιότητα της απόκτησης γνώσεων και το οποίο έμεινε ανολοκλήρωτο, κάπως ειρωνικά θα έλεγε κανείς

https://mobile.twitter.com/Citizen09372 ... 3CtMwrAAAA

Το Μπουβάρ και Πεκυσέ κυκλοφορεί στην Ελληνική, βλέπω, από Πόλις και Ηριδανό - το είχα διαβάσει από Ηριδανό.

Μου είχε μείνει η σκηνή που προσπάθησαν να κάνουν medium μια γραία και την έκαναν τελικά αλκοολική.

Ωραίο ανάγνωσμα

Ο τίτλος νηματοθετη μου είναι παραπλανητικός...
Το θέμα σου τελικά πραγματεύεται την ματαιότητα ‘η το πεπερασμενο της ανθρώπινης γνώσης;
Υ.Γ Υπάρχει περίπτωση να γίνει κάποιος διαμέσο χωρίς να έχει το χάρισμα;
Δλδ είναι επίκτητο;

Κοίταζα τον τίτλο και μου φαίνεται ότι δεν είναι ακριβώς παραπλανητικός διότι αν η δυνατότητα να μαθαίνεις είναι πεπερασμένη αυτομάτως γίνεται μάταιη διότι με τη συνειδητοποίηση του πεπερασμένου κόβονται φτερά

Για το Ιερά Νόσος εμένα μ αρέσει να χαρακτηρίζω έτσι την επιληψία, υπάρχει αυστηρή κατηγοριοποίηση; Είναι ένα καλό "μέτρο" πάντως για να φέρνεις στο ίδιο επίπεδο άτομα όπως ο Ντοστογιέφσκι και ο Ίαν Κέρτις πχ

Πολύ ωραία η παρατήρηση για το διάμεσο - ποτέ δεν είχα σκεφτεί την ικανότητα αυτή ως ζήτημα nature ή nurture - αυτομάτως η tabula rasa γίνεται ouija και ο Τζων Λοκ γίνεται διάμεσο;

Α προπο, διάβαζα προχτές ένα τουί για τον Bowie, αν και δεν ακούω περίεργο ον, θα μπορούσε να είναι διάμεσο;

Ακριβώς παραπλανητικός...Δλδ τι είναι ; Λίγο; Στο περίπου; Καπου στη μέση,του είναι και δεν είναι;
Ιερά νουσο κάποιος Άλλος αποκαλούσε κάτι αλλο
Εκείνος ήταν πολύ πιο κοντά από την ιπποκρατική συλλογή ...ξερεις τι εννοώ βάζοντας αυτόν τον όρο και όχι Ιπποκράτη...
Σου αρέσει να χαρακτηρίζεις κάτι χωρίς την ουσια να ξερεις την ακριβή έννοια του...Αυτό δεν είναι σώφρον.

neon imposter έγραψε: 28 Σεπ 2022, 11:52

ksk έγραψε: 27 Σεπ 2022, 16:08

neon imposter έγραψε: 27 Σεπ 2022, 10:40 Με αφορμή τη συζήτηση περί Σωκράτους και των γνώσεων που είχε, δεν είχε, απέκτησε, δεν είχε νόημα να αποκτήσει κλπ. παραθέτω το νήμα αυτού του τύπου για το Μπουβάρ και Πεκυσέ του Φλωμπέρ, βιβλίο που πραγματεύεται τη ματαιότητα της απόκτησης γνώσεων και το οποίο έμεινε ανολοκλήρωτο, κάπως ειρωνικά θα έλεγε κανείς

https://mobile.twitter.com/Citizen09372 ... 3CtMwrAAAA

Το Μπουβάρ και Πεκυσέ κυκλοφορεί στην Ελληνική, βλέπω, από Πόλις και Ηριδανό - το είχα διαβάσει από Ηριδανό.

Μου είχε μείνει η σκηνή που προσπάθησαν να κάνουν medium μια γραία και την έκαναν τελικά αλκοολική.

Ωραίο ανάγνωσμα

Ο τίτλος νηματοθετη μου είναι παραπλανητικός...
Το θέμα σου τελικά πραγματεύεται την ματαιότητα ‘η το πεπερασμενο της ανθρώπινης γνώσης;
Υ.Γ Υπάρχει περίπτωση να γίνει κάποιος διαμέσο χωρίς να έχει το χάρισμα;
Δλδ είναι επίκτητο;

Κοίταζα τον τίτλο και μου φαίνεται ότι δεν είναι ακριβώς παραπλανητικός διότι αν η δυνατότητα να μαθαίνεις είναι πεπερασμένη αυτομάτως γίνεται μάταιη διότι με τη συνειδητοποίηση του πεπερασμένου κόβονται φτερά

Δεν χωρά ένα σύμπαν σε ένα κεφάλι.
Πρέπει να συνηθίσουμε σε αυτή την ιδέα, ότι ποτέ ένα κεφάλι δεν μπορεί να χωρέσει μέσα του την αλήθεια.

ksk έγραψε: 28 Σεπ 2022, 15:52

neon imposter έγραψε: 28 Σεπ 2022, 11:52

ksk έγραψε: 27 Σεπ 2022, 16:08

Ο τίτλος νηματοθετη μου είναι παραπλανητικός...
Το θέμα σου τελικά πραγματεύεται την ματαιότητα ‘η το πεπερασμενο της ανθρώπινης γνώσης;
Υ.Γ Υπάρχει περίπτωση να γίνει κάποιος διαμέσο χωρίς να έχει το χάρισμα;
Δλδ είναι επίκτητο;

Κοίταζα τον τίτλο και μου φαίνεται ότι δεν είναι ακριβώς παραπλανητικός διότι αν η δυνατότητα να μαθαίνεις είναι πεπερασμένη αυτομάτως γίνεται μάταιη διότι με τη συνειδητοποίηση του πεπερασμένου κόβονται φτερά

Για το Ιερά Νόσος εμένα μ αρέσει να χαρακτηρίζω έτσι την επιληψία, υπάρχει αυστηρή κατηγοριοποίηση; Είναι ένα καλό "μέτρο" πάντως για να φέρνεις στο ίδιο επίπεδο άτομα όπως ο Ντοστογιέφσκι και ο Ίαν Κέρτις πχ

Πολύ ωραία η παρατήρηση για το διάμεσο - ποτέ δεν είχα σκεφτεί την ικανότητα αυτή ως ζήτημα nature ή nurture - αυτομάτως η tabula rasa γίνεται ouija και ο Τζων Λοκ γίνεται διάμεσο;

Α προπο, διάβαζα προχτές ένα τουί για τον Bowie, αν και δεν ακούω περίεργο ον, θα μπορούσε να είναι διάμεσο;

Ακριβώς παραπλανητικός...Δλδ τι είναι ; Λίγο; Στο περίπου; Καπου στη μέση,του είναι και δεν είναι;
Ιερά νουσο κάποιος Άλλος αποκαλούσε κάτι αλλο
Εκείνος ήταν πολύ πιο κοντά από την ιπποκρατική συλλογή ...ξερεις τι εννοώ βάζοντας αυτόν τον όρο και όχι Ιπποκράτη...
Σου αρέσει να χαρακτηρίζεις κάτι χωρίς την ουσια να ξερεις την ακριβή έννοια του...Αυτό δεν είναι σώφρον.

Αν κατάλαβα σωστά ποιος είναι ο άλλος

δεν έχω άποψη - αλλά δεν είμαι σίγουρος αν είμαι σωστός σε αυτόν που σκέφτομαι

stavmanr έγραψε: 29 Σεπ 2022, 06:43

neon imposter έγραψε: 28 Σεπ 2022, 11:52

ksk έγραψε: 27 Σεπ 2022, 16:08

Ο τίτλος νηματοθετη μου είναι παραπλανητικός...
Το θέμα σου τελικά πραγματεύεται την ματαιότητα ‘η το πεπερασμενο της ανθρώπινης γνώσης;
Υ.Γ Υπάρχει περίπτωση να γίνει κάποιος διαμέσο χωρίς να έχει το χάρισμα;
Δλδ είναι επίκτητο;

Κοίταζα τον τίτλο και μου φαίνεται ότι δεν είναι ακριβώς παραπλανητικός διότι αν η δυνατότητα να μαθαίνεις είναι πεπερασμένη αυτομάτως γίνεται μάταιη διότι με τη συνειδητοποίηση του πεπερασμένου κόβονται φτερά

Δεν χωρά ένα σύμπαν σε ένα κεφάλι.
Πρέπει να συνηθίσουμε σε αυτή την ιδέα, ότι ποτέ ένα κεφάλι δεν μπορεί να χωρέσει μέσα του την αλήθεια.

Αυτο είναι μια άλλη συζήτηση που θα μπορούσε να γίνει αν ο νηματοθετης ανέπτυσσε θέμα σχετικά με τον τίτλο...
Αντ αυτού τι μας είπε;
Λόγω του πεπερασμένου της ανθρώπινης γνώσης είναι ματαιότητα να την επιζητάτε...
Αυτό το "περί " στον τίτλο δεν θαπρεπε να μπει...
Υ.Γ διορθώστε με αν κατάλαβα κάτι λάθος...

ksk έγραψε: 29 Σεπ 2022, 15:23

stavmanr έγραψε: 29 Σεπ 2022, 06:43

neon imposter έγραψε: 28 Σεπ 2022, 11:52
Κοίταζα τον τίτλο και μου φαίνεται ότι δεν είναι ακριβώς παραπλανητικός διότι αν η δυνατότητα να μαθαίνεις είναι πεπερασμένη αυτομάτως γίνεται μάταιη διότι με τη συνειδητοποίηση του πεπερασμένου κόβονται φτερά

Δεν χωρά ένα σύμπαν σε ένα κεφάλι.
Πρέπει να συνηθίσουμε σε αυτή την ιδέα, ότι ποτέ ένα κεφάλι δεν μπορεί να χωρέσει μέσα του την αλήθεια.

Αυτο είναι μια άλλη συζήτηση που θα μπορούσε να γίνει αν ο νηματοθετης ανέπτυσσε θέμα σχετικά με τον τίτλο...
Αντ αυτού τι μας είπε;
Λόγω του πεπερασμένου της ανθρώπινης γνώσης είναι ματαιότητα να την επιζητάτε...
(...)

Βασικά, είναι ένα τεράστιο φιλοσοφικό ερώτημα το τί συνιστά πραγματικά γνώση κι από εκεί μπορεί να ξεκινήσει κανείς.
Πχ. γνώση για κάποιον πριν από 10 αιώνες ήταν κάτι που για εμάς αποτελεί αστείο.

neon imposter έγραψε: 28 Σεπ 2022, 11:52 Κοίταζα τον τίτλο και μου φαίνεται ότι δεν είναι ακριβώς παραπλανητικός διότι αν η δυνατότητα να μαθαίνεις είναι πεπερασμένη αυτομάτως γίνεται μάταιη διότι με τη συνειδητοποίηση του πεπερασμένου κόβονται φτερά

Για το Ιερά Νόσος εμένα μ αρέσει να χαρακτηρίζω έτσι την επιληψία, υπάρχει αυστηρή κατηγοριοποίηση; Είναι ένα καλό "μέτρο" πάντως για να φέρνεις στο ίδιο επίπεδο άτομα όπως ο Ντοστογιέφσκι και ο Ίαν Κέρτις πχ

Πολύ ωραία η παρατήρηση για το διάμεσο - ποτέ δεν είχα σκεφτεί την ικανότητα αυτή ως ζήτημα nature ή nurture - αυτομάτως η tabula rasa γίνεται ouija και ο Τζων Λοκ γίνεται διάμεσο;

Α προπο, διάβαζα προχτές ένα τουί για τον Bowie, αν και δεν ακούω περίεργο ον, θα μπορούσε να είναι διάμεσο;

Θέλω να απαντήσω σ' αυτό. Υπάρχουν δύο thresholds:

1) Οι περιορισμοί του ανθρώπινου εγκεφάλου. Κατά πάσα πιθανότητα κάποια πράγματα στο σύμπαν είναι πολύ πολύπλοκα για να μπορέσουμε να τα καταλάβουμε, ακόμα δηλαδή και αν ερχόταν κάποιο άλλο είδος με ευρύτερες νοητικές δυνατότητες και μας εξηγούσε το ΧΥΖ, αν αυτό το ΧΥΖ είναι πάνω από τις δυνατότητές μας δεν θα κατανοήσουμε τίποτα. Εκεί βρίσκουμε τοίχο. Ο μόνος τρόπος να το ξεπεράσουμε αυτό είναι οι δυνατότητές μας να είναι πάνω από το threshold που απαιτείται ώστε να μπορέσουμε ν' αυξήσουμε τις νοητικές μας ικανότητες ακόμα περισσότερο (με γενετική μηχανική; κάτι άλλο;). Αν δεν είναι, game over γιατί μέσω μηχανημάτων τίποτα τέτοιο δεν μπορείς να καταφέρεις. Ακόμα και αν μπορείς να κατασκευάσεις ένα μηχάνημα πιο 'ικανό' από εσένα (αμφισβητήσιμο), όταν αυτό το μηχάνημα θα έρθει να σου εξηγήσει τι παραπάνω έμαθε θα το κοιτάς σαν χαζός, ακριβώς όπως θα κοιτούσες έτσι και έναν ανώτερο νοητικά εξωγήινο που σου αναλύει πράγματα πέρα των δυνατοτήτων σου.

2) Οι φυσικοί περιορισμοί του σύμπαντος. Ακόμα και αν ο άνθρωπος μπορεί ν' αυξήσει τη νοημοσύνη του, επιτρέπουν οι νόμοι του σύμπαντος την αύξησή της μέχρι εκείνου του σημείου που θα σου επιτρέψει να καταλάβεις τα πάντα; Π.χ. μπορεί να χρειάζεται τόσο μεγάλη μάζα εγκεφάλου που να δημιουργείται μαύρη τρύπα.

Κάποια αποσπάσματα από το A defense of Bouvard and Pecuchet του Μπόρχες

Having created or postulated these nonentities, Flaubert makes them read an entire library so that they will not understand it. [...] Flaubert, in order to come up with the reactions of his two imbeciles, read one thousand five hundred treatises on agronomy, pedagogy, medicine, physics, metaphysics, etc., in the aim of not understanding them [...] The two characters are initially two idiots, scorned and abused by the author, but in the eighth chapter the famous words occur: "Then a lamentable faculty arose in their spirits, that of seeing stupidity and no longer being able to tolerate it." [...] Flaubert, at this point, reconciles himself with Bouvard and Pecuchet, God with his creatures

"Faguet had already written: Bouvard et Pecuchet is the story of a Faust who was also an idiot."

The justification of Bouvard et Pecuchet I would venture to suggest, is of an aesthetic order, and has little or nothing to do with the four figure and nineteen modes of the syllogism. Logical rigor is one thing and the (now) almost instinctive tradition of placing essential words in the mouths of simpletons and madmen is another. [...] Flaubert (who, in the final analysis, was not constructing a rigorous demonstration, a Destructio Philosophorum, but a satire) may well have taken the precaution of confiding his final doubts and most secret fears to two mental incompetents

Taine repeatedly told Haubert that the subject of his novel demanded an eighteenth-century pen, the concision and mordancy ("le mordant") of a Jonathan Swift. Perhaps he spoke of Swift because in some way he felt the affinity between these two great, sad writers [...] both wanted to demolish the ambitions of science

The book is full of events, yet time stands still: outside of the attempts and failures of the two Fausts (or of the two-headed Faust), nothing happens; the common vicissitudes of life and fatality and chance are all absent

The negligences or disdains or liberties of the final Flaubert have disconcerted the critics; I believe I see in them a symbol. The man who, with
Madame Bovary, forged the realist novel was also the first to shatter it

There is, perhaps, another key. To mock humanity's yearnings, Swift attributed them to pygmies or apes; Flaubert, to two grotesque individuals Obviously, if universal history is the history of Bouvard and Pecuchet, everything it consists of is ridiculous and insignificant

Που μπορουμε να το βρουμε αυτο το βιβλιο;
Ηθελες δεν ηθελες το εκανες το προμοσιον.

Το Μπουβάρ και Πεκυσέ;

Νομίζω οπουδήποτε. Το είχα διαβάσει από τις εκδόσεις Ηριδανός, αλλά απ' ό,τι θυμάμαι κυκλοφορεί και από άλλες.

Κάτσε να δω

https://www.politeianet.gr/index.php?ca ... gFilter=-1

Ναι, και από Πόλις

Βρήκα αυτή την πρόταση στο Deutsches Requiem (από τα καλύτερα του) του Μπόρχες, στο οποίο ο συγγραφέας δανείζει τη φωνή του σε ένα μέλος των Ναζί λίγο πριν την εκτέλεσή του, και όπου αυτό εκθέτει τη φιλοσοφία του (οι δύο τελευταίες παράγραφοι είναι εκπληκτικές, απ' ό,τι φαίνεται ο Μπόρχες είχε χωνέψει τόσο καλά τον Σοπενάουερ ώστε μοιάζει να έχει αφομοιωθεί από τον ήρωα της αφήγησής του ο ίδιος). Αλλά στην πρόταση

...in order to free myself from an influence that I sensed to be oppressive, I wrote an article titled “Abrechnung mit Spengler”, wherein I pointed out that the most unequivocal monument to those characteristics that the author called Faustian was not Goethe’s miscellaneous drama [2] but rather a poem written twenty centuries ago, the De rerum natura*

μπαίνει και ο Λουκρήτιος στο παιχνίδι

Ο Κυριακίδης σε σημείωση γράφει

Κατά τον Σπένγκλερ, ο αδίστακτος τσαρλατάνος Φάουστ, που πουλάει την ψυχή του στον διάβολο για ν αποκτήσει ισχύ και γνώση, συμβολίζει τον δυναμισμό, την αλκή και τον αχαλίνωτο ρομαντισμό που πρέπει να διέπουν τον "νέο άνθρωπο"