Phorum.com.gr

nowhere έγραψε: 15 Μαρ 2022, 19:39 να το λέει τώρα κάποιος αυτό κουνώντας τη σημαία μιας ποδοσφαιρικής ομάδας [χτυπάω κούτελο]

Ρε μποτάκι ναι κουνάω τη σημαία της ομάδας μου αλλά σέβομαι κάθε άλλον αντίπαλο οπαδό και δεν χτυπώ κανένα. Αν δεν μπορείς να καταλάβεις τη διαφορά έχεις θέμα. except to wave a flag to encourage the slaughter λεει ο Waters. Oι εθνικισμοί που διαιρούν τους λαούς που δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν είναι καταστροφικοί. Εγώ μπορεί να σηκώνω τη σημαία του ΑΡΗ αλλά σέβομαι τον αντίπαλο οπαδό και αναγνωρίζω το δικαίωμα του να σηκώνει τη δικιά του σημαία. Δεν είμαστε εχθροί, συνοδοιποροι είμαστε. Το αποδείξαμε και την Κυριακή αυτό με τον γάβρο.

πιάσε αυτό για το μποτάκι και κούνα

Με περισσοτερες λεπτομερεις απο το Ροτζερ...

https://www.facebook.com/fragkiska.mega ... 4603887514

Βασικά το γεγονός ότι ο πατέρας του Waters σκοτώθηκε στον ΒΠΠ,υπήρξε ο καθοριστικός παράγοντας διάλυσης των Pink Floyd.Ουσιαστικά,το άλμπουμ The Final Cut ήταν αυτό που αποτέλεσε την ταφόπλακά τους,εφόσον ήταν στην πραγματικότητα ένα προσωπικό project του Waters,στο οποίο έβγαλε όλη του την πίκρα και όλα του τα ψυχολογικά προβλήματα που απέκτησε στη διάρκεια της καριέρας του ως rock star,εξαιτίας αυτής της πικρής και συγκλονιστικής εμπειρίας που είχε ως μικρό παιδί,Πρέπει να ήταν 6 ή 7 χρονών,όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε,αν θυμάμαι καλά κάπου στο Βέλγιο.
Αυτό (το ότι δηλαδή το άλμπουμ δεν ήταν μία συλλογική προσπάθεια) δεν άρεσε στους υπόλοιπους της μπάντας,που ένιωσαν (και ένιωθαν από καιρό) ως απλά μέλη ενός συγκροτήματος που συνόδευε τον Waters,ο οποίος συν τοις άλλοις είχε υιοθετήσει σχεδόν δικτατορικές συνήθειες,εξασκώντας ένα άτυπο mind control στους άλλους.
Το άλμπουμ The Final Cut έτσι κι αλλιώς είναι μία μαλακία και μισή,όπως άλλωστε όλα σχεδόν των Floyd,από το Wish You Were Here και έπειτα.Αυτός ο "ξερός",βιομηχανικός ήχος,τα αδιάφορα ντραμς,η εκνευριστική slide κιθάρα του Gilmour που ακούγεται ίδια σε όλα τα άλμπουμς.Προσωπικά ούτε καν το Dark Side of the Moon δεν μου αρέσει,πέρα από δύο-τρία κομμάτια,όπως το Brain Damage π.χ.
Για μένα οι Floyd σταματάνε κάπου μεταξύ Meddle και πρώιμο Dark Side of the Moon,με κάτι side projects που το συνόδευαν αλλά που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν με τη μορφή επίσημου άλμπουμ.
Εννοείται πως για μένα ξανά,original Pink Floyd είναι απλά το πρώτο τους άλμπουμ,που για ειρωνεία της Τύχης,ήταν ξανά το προσωπικό project της μουσικής ιδιοφυίας του Syd.Δυστυχώς,κάηκε νωρίς.
Αλμπουμάρα (χωρίς τον Syd) είναι και το Ummagumma,το οποίο περιέχει αυτή την απίστευτη κομματάρα του David Gilmour



Ερμής ακούει ;
Αυτό είναι ψυχεδέλεια

Πάντως,επειδή η συζήτηση αφορά στον Waters,αυτό που πρέπει να μας μείνει είναι ότι δύο ήταν τα καθοριστικότερα γεγονότα στη ζωή του και τα οποία τον καθόρισαν ως τον στριφνό,πικρόχολο,στραβόξυλο τύπο που όλοι μας γνωρίζουμε
-ο θάνατος του πατέρα του ως ήρωας πολέμου,όταν ο ίδιος ο Waters ήταν σε τρυφερή ηλικία
και
-οι Ερινύες που τον κυνηγούν μια ζωή σχετικά με τη συμβολή του στην elimination του Syd και την απομάκρυνσή του από το συγκρότημα με άκομψο τρόπο και με δική του υπαιτιότητα.

Αυτά,το νήμα μπορεί να κλείσει.

Ας κλείσει με ένα τραγουδάκι.

BigChiefWahoo έγραψε: 16 Μαρ 2022, 00:10
Αυτό (το ότι δηλαδή το άλμπουμ δεν ήταν μία συλλογική προσπάθεια) δεν άρεσε στους υπόλοιπους της μπάντας,που ένιωσαν (και ένιωθαν από καιρό) ως απλά μέλη ενός συγκροτήματος που συνόδευε τον Waters,ο οποίος συν τοις άλλοις είχε υιοθετήσει σχεδόν δικτατορικές συνήθειες,εξασκώντας ένα άτυπο mind control στους άλλους.
Το άλμπουμ The Final Cut έτσι κι αλλιώς είναι μία μαλακία και μισή,όπως άλλωστε όλα σχεδόν των Floyd,από το Wish You Were Here και έπειτα.Αυτός ο "ξερός",βιομηχανικός ήχος,τα αδιάφορα ντραμς,η εκνευριστική slide κιθάρα του Gilmour που ακούγεται ίδια σε όλα τα άλμπουμς.Προσωπικά ούτε καν το Dark Side of the Moon δεν μου αρέσει,πέρα από δύο-τρία κομμάτια,όπως το Brain Damage π.χ.
Για μένα οι Floyd σταματάνε κάπου μεταξύ Meddle και πρώιμο Dark Side of the Moon,με κάτι side projects που το συνόδευαν αλλά που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν με τη μορφή επίσημου άλμπουμ.

Ενδιαφέρουσα άποψη.
Δε νομίζω ότι θα τη θυμάμαι σε 30 δευτερόλεπτα, αφού βάλω να ακούσω το album "the wall".

Μου αρέσουν τα τραγουδάκια του Σιντ με την ωραία, αγγλική προφορά. Οκ τα μισά δεν ακούγονται, αλλά έχει και διαμαντακια. Μετά τους φλοιντ έκανε σόλο άλμπουμ. Τα τραγουδια είναι ό,τι και αυτά με τους φλοιντ, ισχύει ό,τι έγραψα παραπάνω απλά σε υπερθετικό βαθμό. Ή που θα γαμανε ή που θα είναι για βασανιστήρια στο Γκουανταναμο. Έκανε και κάποιες ενδιαφέρουσες συνεργασίες, για παράδειγμα με τον Kevin Ayers, μέχρι που τα παράτησε.

Με τους πυξ βλαξ της Αγγλίας (pink floyd) από εκεί κ πέρα δεν ασχολούμαι κ ειδικά με τον εκνευριστικό ψηλό και άσχημο

BigChiefWahoo έγραψε: 16 Μαρ 2022, 00:10 Βασικά το γεγονός ότι ο πατέρας του Waters σκοτώθηκε στον ΒΠΠ,υπήρξε ο καθοριστικός παράγοντας διάλυσης των Pink Floyd.Ουσιαστικά,το άλμπουμ The Final Cut ήταν αυτό που αποτέλεσε την ταφόπλακά τους,εφόσον ήταν στην πραγματικότητα ένα προσωπικό project του Waters,στο οποίο έβγαλε όλη του την πίκρα και όλα του τα ψυχολογικά προβλήματα που απέκτησε στη διάρκεια της καριέρας του ως rock star,εξαιτίας αυτής της πικρής και συγκλονιστικής εμπειρίας που είχε ως μικρό παιδί,Πρέπει να ήταν 6 ή 7 χρονών,όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε,αν θυμάμαι καλά κάπου στο Βέλγιο.

Waters was born on 6 September 1943, the younger of two boys, to Mary (née Whyte; 1913–2009) and Eric Fletcher Waters (1914–1944), in Great Bookham, Surrey.[2] His father, the son of a coal miner and Labour Party activist, was a schoolteacher, a devout Christian, and a Communist Party member.[3]

In the early years of the Second World War, Waters's father was a conscientious objector who drove an ambulance during the Blitz.[3] He later changed his stance on pacifism, joined the Territorial Army and was commissioned into the 8th Battalion, Royal Fusiliers as a Second Lieutenant on 11 September 1943.[4]He was killed five months later on 18 February 1944 at Aprilia, during the Battle of Anzio, when Roger was five months old.[5]

https://en.wikipedia.org/wiki/Roger_Waters#Early_years

EKPLIKTIKOS έγραψε: 16 Μαρ 2022, 01:38 Μου αρέσουν τα τραγουδάκια του Σιντ με την ωραία, αγγλική προφορά. Οκ τα μισά δεν ακούγονται, αλλά έχει και διαμαντακια. Μετά τους φλοιντ έκανε σόλο άλμπουμ. Τα τραγουδια είναι ό,τι και αυτά με τους φλοιντ, ισχύει ό,τι έγραψα παραπάνω απλά σε υπερθετικό βαθμό. Ή που θα γαμανε ή που θα είναι για βασανιστήρια στο Γκουανταναμο. Έκανε και κάποιες ενδιαφέρουσες συνεργασίες, για παράδειγμα με τον Kevin Ayers, μέχρι που τα παράτησε.

Σε παρακαλώ,μην γράφεις σε νήματα σχετικά με τη Μουσική.

ΛΑΘΕ ΒΙΩΣΑΣ έγραψε: 29 Μαρ 2022, 22:20

BigChiefWahoo έγραψε: 16 Μαρ 2022, 00:10 Βασικά το γεγονός ότι ο πατέρας του Waters σκοτώθηκε στον ΒΠΠ,υπήρξε ο καθοριστικός παράγοντας διάλυσης των Pink Floyd.Ουσιαστικά,το άλμπουμ The Final Cut ήταν αυτό που αποτέλεσε την ταφόπλακά τους,εφόσον ήταν στην πραγματικότητα ένα προσωπικό project του Waters,στο οποίο έβγαλε όλη του την πίκρα και όλα του τα ψυχολογικά προβλήματα που απέκτησε στη διάρκεια της καριέρας του ως rock star,εξαιτίας αυτής της πικρής και συγκλονιστικής εμπειρίας που είχε ως μικρό παιδί,Πρέπει να ήταν 6 ή 7 χρονών,όταν ο πατέρας του σκοτώθηκε,αν θυμάμαι καλά κάπου στο Βέλγιο.

Waters was born on 6 September 1943, the younger of two boys, to Mary (née Whyte; 1913–2009) and Eric Fletcher Waters (1914–1944), in Great Bookham, Surrey.[2] His father, the son of a coal miner and Labour Party activist, was a schoolteacher, a devout Christian, and a Communist Party member.[3]

In the early years of the Second World War, Waters's father was a conscientious objector who drove an ambulance during the Blitz.[3] He later changed his stance on pacifism, joined the Territorial Army and was commissioned into the 8th Battalion, Royal Fusiliers as a Second Lieutenant on 11 September 1943.[4]He was killed five months later on 18 February 1944 at Aprilia, during the Battle of Anzio, when Roger was five months old.[5]

https://en.wikipedia.org/wiki/Roger_Waters#Early_years

Δεν τον γνώρισε καν δηλαδή.
Ευχαριστώ για το update

Ένα τραγουδάκι που ταιριάζει γάντι στην περίπτωση, για τη "μητέρα" Ρωσία και τα παιδιά που "προστατεύει":


[Child]
Mother do you think they'll drop the bomb?
Mother do you think they'll like the song?
Mother do you think they'll try to break my balls?
Ooooh aah, Mother should I build a wall?

Mother should I run for president?
Mother should I trust the government?
Mother will they put me in the firing line?
Ooooh aah, is it just a waste of time?

[Mother]
"Hush now baby don't you cry
Mama's gonna make all of your nightmares come true
Mama's gonna put all of her fears into you
Mama's gonna keep you right here under her wing
She won't let you fly but she might let you sing
Mama will keep baby cosy and warm
Ooooh Babe Ooooh Babe Ooooh Babe
Of course Mama's gonna help build the wall"

[Child]
Mother do think she's good enough for me?
Mother do think she's dangerous to me?
Mother will she tear your little boy apart?
Oooh aah, mother will she break my heart?

[Mother]
"Hush now baby, baby don't you cry
Mama's gonna check out all your girl friends for you
Mama won't let anyone dirty get through
Mama's gonna wait up till you come in
Mama will always find out where you've been
Mamma's gonna keep baby healthy and clean
Ooooh Babe Ooooh Babe Ooooh Babe
You'll always be a baby to me"

[Child]
Mother, did it need to be so high?

BigChiefWahoo έγραψε: 29 Μαρ 2022, 22:43

EKPLIKTIKOS έγραψε: 16 Μαρ 2022, 01:38 Μου αρέσουν τα τραγουδάκια του Σιντ με την ωραία, αγγλική προφορά. Οκ τα μισά δεν ακούγονται, αλλά έχει και διαμαντακια. Μετά τους φλοιντ έκανε σόλο άλμπουμ. Τα τραγουδια είναι ό,τι και αυτά με τους φλοιντ, ισχύει ό,τι έγραψα παραπάνω απλά σε υπερθετικό βαθμό. Ή που θα γαμανε ή που θα είναι για βασανιστήρια στο Γκουανταναμο. Έκανε και κάποιες ενδιαφέρουσες συνεργασίες, για παράδειγμα με τον Kevin Ayers, μέχρι που τα παράτησε.

Σε παρακαλώ,μην γράφεις σε νήματα σχετικά με τη Μουσική.

Είναι ώρα να ωριμασεις, δικέ μου, δεν αρέσουν σε όλους τα ίδια πράγματα

EKPLIKTIKOS έγραψε: 29 Μαρ 2022, 23:24

BigChiefWahoo έγραψε: 29 Μαρ 2022, 22:43

EKPLIKTIKOS έγραψε: 16 Μαρ 2022, 01:38 Μου αρέσουν τα τραγουδάκια του Σιντ με την ωραία, αγγλική προφορά. Οκ τα μισά δεν ακούγονται, αλλά έχει και διαμαντακια. Μετά τους φλοιντ έκανε σόλο άλμπουμ. Τα τραγουδια είναι ό,τι και αυτά με τους φλοιντ, ισχύει ό,τι έγραψα παραπάνω απλά σε υπερθετικό βαθμό. Ή που θα γαμανε ή που θα είναι για βασανιστήρια στο Γκουανταναμο. Έκανε και κάποιες ενδιαφέρουσες συνεργασίες, για παράδειγμα με τον Kevin Ayers, μέχρι που τα παράτησε.

Σε παρακαλώ,μην γράφεις σε νήματα σχετικά με τη Μουσική.

Είναι ώρα να ωριμασεις, δικέ μου, δεν αρέσουν σε όλους τα ίδια πράγματα

Για να σε βοηθήσω το έγραψα,επειδή εκτίθεσαι.