Το τέλος των Ισαυρων, η Εικονομαχία, η Δυναστεια του Αμοριου και οι Μακεδόνες

[Καραμελίτσα]

Αμοραλισμος, Αρχομανια και Αρριβισμος level 9000.

Επιβίωση και επικράτηση μίας γυναίκας σε έναν ακραία σεξιστικό περιβάλλον.

Aκομα και εις βαρος του ιδιου της του παιδιου?

Ε, δε θα έχει και τίμημα η βασιλεία; Όλα ρόδινα τα θέλεις;

Άσε που υπήρχαν άπειροι θρύλλοι ότι ο Κωνσταντίνος "διεφυγε και μετά έκανε επαναστάσεις ενάντια στους σφετεριστές.

[George_V]

Επιβίωση και επικράτηση μίας γυναίκας σε έναν ακραία σεξιστικό περιβάλλον.

Aκομα και εις βαρος του ιδιου της του παιδιου?

Ε, δε θα έχει και τίμημα η βασιλεία; Όλα ρόδινα τα θέλεις;

Άσε που υπήρχαν άπειροι θρύλλοι ότι ο Κωνσταντίνος "διεφυγε και μετά έκανε επαναστάσεις ενάντια στους σφετεριστές.

Moνο ενας εμφανιστηκε που ειπε οτι ειναι ο Κωνσταντινος ΣΤ' και αυτος ηταν ο Θωμας ο Σλάβος.

Για γυναικα παντως ηταν υπερβολικα αρριβιστρια. Μητρικο φιλτρο 0.

[George_V]

Τον Οκτώβριο του 797 ο Εμίρης Αμπντουλαχ παλει ξεκινησε τις επιδρομές στην Αυτοκρατορια και εφτασε μεχρι τη Μαλαγινη.
Κατέλαβε και λεηλάτησε τα προσωπικα κτήματα του Ευνουχου Σταυράκιου και του εκλεψε τα φημισμένα αλογα του από τους σταβλους του αλλα δεν ειμεινε μονο σε αυτό. Λεηλατησε επισης και τα Βασιλικα Κτήματα και εκλεψε τα κοπάδια του Αυτοκράτορα.

Άλλες ομαδες που ειχε στειλει ο Εμιρης εφτασαν μεχρι τη Λυδια και επεστρεψαν κατάφορτες σκλαβων. Μια εξ αυτων συναντησε κατά τυχη τον Κομη του Οψικίου Παυλο τον Πατρικιο και το στρατο του και μετα από μάχη καταφεραν να τους εξοντώσουν. Οι Αραβες πηραν πολλα λαφυρα και αφου λεηλατησαν το στρατόπεδο του Παυλου γυρισαν και αυτοι ποσω.

Τον Μάρτιο του 798 άλλη μια συνομωσία αποκαλυφθηκε. Ο Σλάβος φυλαρχος Ακαμιρ που ζουσε στην Δημητριαδα σε συνεργασία με αξιωματουχους του Θέματος Ελλάδος σχεδίαζαν να απαγάγουν τους γιους του Κωνσταντινου Ε’ και να ανακηρυξουν ένα εξ αυτων ως Αυτοκράτορα.

Όταν το έμαθε αυτό η Ειρήνη διέταξε τον ανηψιο της Σπαθάριο Κωνσταντινο Σαραντάπηχο το γιο του αδελφου της Θεοφυλακτου να παει στην περιοχη και να τυφλώσει οσους εμπλεκονταν στη συνομωσία.

Για να στερεωσει περισσότερο την εξουσια της η Ειρήνη εκανε μια Αυτοκρατορικη εμφάνιση τη Δευτέρα του Πασχα του 798 σε πομπη από τους Αγιους Αποστόλους μεχρι το Παλάτι οπου εμφανιστηκε πανω σε χρυσό άρμα το οποιο έσερναν 4 λευκά αλογα ενώ τα χαλινάρια τα κρατουσαν 4 Πατρικιοι. Ο Στρατηγός των Θρακησίων Βαρδάνης, ο Στρατηγός της Θράκης Σισσινιος, Ο Δομέστικος των Σχολών Νικήτας και ο Κωνσταντίνος Βοιλάς.
Παράλληλα η Ειρήνη και οι ακολουθοι της σκόρπιζαν χιλιαδες χρυσα νομίσματα στο πλήθος που την επευφημουσε.

1 μηνα μετα όμως το Μαιο η Ειρήνη αρρώστησε βαρεια σε σημειο που να είναι πλεον ετοιμοθανατη με τους γιατρους να της δινουν ελαχιστες ελπιδες να ζησει.

Η αρρωστια της Ειρήνης επέτεινε την διαμαχη μεταξυ Σταυρακιου και Αετίου και οι συνομωσιες και οι αλλαγές στρατοπέδων ηταν πλεον καθημερινο φαινομενο στο Παλατι.

Ο Αέτιος κατάφερε να προσεταιριστει τον Δομέστικο των Σχολών Νικήτα και αντιτιθονταν στον Σταυρακιο με κάθε μεσο.
Ο Αετιος καταφερε να πεισει την άρρωστη Ειρήνη πως ο Σταυράκιος επιβουλευεται τον θρόνο και αυτή αν και σχεδον ετοιμοθανατη εξοργιστηκε σε υπερβολικο βαθμο.

Καλεσε τον Σταυράκιο στο Παλατι της Ιέρειας που βρισκοταν κλινηρης και τον εκανε σκουπιδι λεκτικα (μονο λεκτικα καθως λογω της αρρωστιας ηταν πολύ αδυναμη) κατηγορωντας τον για επαναστάτη, αχαριστο και διαβολεα και πως εσκαβε το δικο του λακκο.

Ο Σταυράκιος κατάφερε να μαλακωσει την οργη της Ειρήνης, ζητησε συγνωμη εάν την προσβαλε με οποιοδηποτε τρόπο και την καλμαρε διαβεβαιωνοντας την πως τιποτα από όλα αυτά δε συμβαινει.
Όταν βγηκε εξω από το δωματιο όμως πηρε βαθιες ανασες. Την ειχε γλιτώσει πολύ φτηνα. Αν δεν ηταν η παλια του φιλια με την Ειρήνη τωρα θα ηταν νεκρος. Η στην καλυτερη σε κανα μοναστηρι.

Αλλα παράλληλα ηταν και εξαλλος με τον Αέτιο και τον Νικητα για την πλεκτάνη που του εστησαν. Επρεπε να δράσει γρηγορα για να τους τη φέρει.
Το Φεβρουάριο του 800 ο Σταυρακιος δουλευε πυρετωδώς ετοιμάζοντας το πραξικόπημα του δωροδοκοντας Σχολαριους και Εξκουβιτορες και σχεδιαζε την επομενη μερα.

Από την άλλη πλευρα η Ειρήνη που δεν ειχε πολύχάψει τις συγνωμες του Σταυρακιου όταν ηταν αρρωστη ειχε βάλει να τον παρακολουθουν και καταλαβε πλεον ότι ο Σταυράκιος δουλευει εναντιον της.

Ετσι συγκάλεσε μυστικο Σιλεντιο όχι στη Μαγναυρα αλλα στην Αιθουσα του Ιουστινιανου για να μη δινουν στοχο και απαγορευσε στα μέλη της κυβερνησης να προσεγγιζουν τον Σταυράκιο η να προσεγγιζονται από αυτόν προσπαθωντας να ελεγξει την κατάσταση και να διατηρησει τον ελεγχο της κυβερνησεως.

Αλλα η Ειρήνη σωθηκε από θαυμα καθως ο Σταυράκιος υπέστη βαρυ καρδιακο επεισόδιο το οποιο τον αφησε κλινήρη με προβλημα στην καρδια και στους πνευμονες. Οι γιατροι που τον εξετασαν αποφάνθηκαν πως το καρδιακο αυτό επεισοδιο θα εφερνε και δευτερη καρδιακη προσβολη από την οποια δεν θα γλιτωνε. Αν ακουγε τις συμβουλες τους και αποσυροταν από την πολιτικη και όλα αυτά ισως ειχε μια ελπιδα να το καθυστερησει.
Αλλιως ηταν θεμα χρόνου ο θανατος του.

Εν τουτοις αλλοι γιατροι (πληρωμένοι από τον Αέτιο) του ελεγαν πως θα ζησει και θα μακροημερευσει. Ο Σταυράκιος ακουσε τους δευτερους γιατρους και αποφάσισε τον Ιουνιο να ξεκινησει επανασταση στην Καππαδοκια κατά του Αέτιου.

Η επανάσταση ξεκίνησε αλλα ο Σταυράκιος δεν έζησε για να δει το τέλος της. Μια δευτερη καρδιακη προσβολη τον αποτελειωσε και πέθανε την Τρίτη 8 Ιουνιου του 800. Με τον θανατο του η επανασταση στην Καππαδοκια σκορπισε και κατεστάλη αμεσως με τους πρωταιτιους να καταδικαζονται σε εξορια.

Στις 25 Δεκεμβρίου 800 ο Πάπας Λέων Γ’ έστεψε τον Καρλομάγνο στη Βασιλικη του Αγιου Πετρου στη Ρώμη ως τον νέο Ρωμαίο Αυτοκράτορα.
Ο Πάπας θεωρουσε τον Αυτοκρατορικο θρονο ως κενό καθως δεν μπορουσε να δεχτει το βδέλυγμα μιας γυναικας-Αυτοκράτορα.

Αντιθετα στην Ανατολη επιφανειακα αδιαφορησαν για αυτό καθως ηταν μια κινηση χωρις νοημα. Ο Παπας δεν ειχε το δικαιωμα να στεψει καποιον ως Ρωμαιο Αυτοκράτορα και δευτερον ακομα και αν το ειχε Ρωμαιος Αυτοκράτορας υπάρχει. Δεν χρειαζομαστε και δευτερο.

Βαθυτερα βεβαια τους προκληθηκαν και αλλα συναισθηματα καθως δεν μπορουσαν να αντέξουν το γεγονος πως ενας άπλύτος βάρβαρος εγινε Ρωμαιος Αυτοκράτορας. Κατι που αλλοι βαρβαροι ουτε καν σκεφτηκαν να τολμησουν και ας ηταν σε καλυτερη θεση από τον Καρλομαγνο.

Για την Βυζαντινη Αυλη δεν υπήρχε το αξιωμα του Ρωμαιου Αυτοκράτορα στη Δυση. Ο τελευταιος Ρωμαιος Αυτοκράτορας της Δυσης ειχε καθαιρεθει το 476 και τα Αυτοκρατορικα Διασημα του Ρωμαιου Αυτοκράτορα της Δυσης τα ειχαν αυτοι στην Κωνσταντινουπολη στο Αυτοκρατορικο Θησαυροφυλακιο.

Τα ειχε στειλει ο Οδόακρος το 476 στον Αυτοκράτορα Ζηνωνα όταν τον αναγνωρισε ως Αυτοκράτορα Ανατολης και Δυσης. Ως Αυτοκρατορα δλδ μιας “τυπικα” επανενωμενης Αυτοκρατοριας.

Για τους Βυζαντινους ο Καρλομάγνος δεν ηταν τιποτα παραπανω από ακομα ενας απλυτος βαρβαρος και το καλυτερο που ειχαν για να τον αποκαλεσουν ηταν Ρήγας της Φραγκιας. Δλδ έναν κατωτερο τιτλο από Αυτοκρατορα και ουσιαστικα υποτελη και κατωτερο τους.

Εχοντας στεφθει λοιπον ο Κάρλομάγνος ως Αυτοκράτορας αποφάσισε να εκστρατευσει κατά της Σικελιας.

Όμως ακυρωσε τη σκεψη αυτή λιγο αργότερα καθως σκεφτηκε λιγο καλυτερα και καταλαβε και ο ιδιος πως ο τιτλος που πηρε από τον Πάπα είναι λίγο αεριτζίδικος.

Οσο και να μη θελει να το πιστεψει χωρις νομιμοποιηση από την Ανατολη ο τιτλος είναι πιο κουφιος και από κουφάλα δεντρου.
Ετσι του κατεβηκε μια καλυτερη ιδέα. Αντι για πολεμο με την Ειρήνη θα της προτεινε γάμο. Εάν παντρευοταν την Ειρηνη θα κερδιζε την αναγνωριση του τιτλου του που παντα ηθελε.

Ετσι τον Μαρτιο του 801 έστειλε πρεσβεις στην Ειρήνη ζητώντας το χέρι της.
Την ιδια περιοδο η Ειρήνη ασχολουνταν με την μεταρρυθμιση του φορολογικου συστηματος μειωνοντας τη φορολογια και καταργωντας τον φορο του Κομμερκιου για τις πολεις της Αβυδου και της Ιέρειας που ηταν σημαντικα εμπορικα κεντρα και κομβοι.

Στο μεταξυ ο Αέτιος μετα το θάνατο του αντιπάλου του Σταυρακίου αισθανοταν πιο ασφαλης και ετσι καταφερε να διορίσει τον αδελφο του Μονοστράτηγο σε Μακεδονια και Θράκη ενώ ο ιδιος ειχε τον ελεγχο των Ασιατικων Θεματων των Ανατολικων και του Οψικιου.

Η απολυτη εξουσια τον εκανε αλαζονα και εριστικο και αυτό αποξένωσε ακομα και τους φιλους του και σχεδιασαν πραξικοπημα για να τον ξεφορτωθουν και αυτόν και την Ειρήνη.

Ετσι μεσα σε αυτό το χαος φατριασμου και διαιρέσεων εφτασε η πρεσβεια του Καρλομάγνου οπου ζητουσε το χέρι της Ειρήνης και την ενωση Ανατολης και Δυσης.

Η Ειρήνη ηταν ετοιμη να δεχτει την προταση του Καρλομάγνου αν δεν την σταματουσε ο Αέτιος τουλαχιστον για την ωρα καθως τυχον αποδοχη της προτασης αυτης θα ηταν εμποδιο στα σχέδια του. Αλλα επισης δεν ειχε και καμια ορεξη να δει τον απλυτο αυτό βάρβαρο τον Καρλομάγνο να καθεται στο Θρόνο των Καισάρων.

Ο Αέτιος την καθυστέρησε οσο χρειαζόταν για να μπορεσει να κανει πραξικοπημα και να τοποθετησει στο θρόνο αν όχι τον αδελφο του τοτε καποιον που θα τον εχει του χεριου του μεχρι να ωριμάσουν οι συνθηκες για να βαλει τον αδελφο του στο θρόνο.

Ετσι στις 10 το βραδυ της 31ης Οκτωβριου 802 ξεσπασε πραξικοπημα στην Κωνσταντινουπολη με αρχηγο φαινομενικα τον Λογοθέτη του Γενικου Νικηφόρο αλλα η κινητήριος δυναμη ηταν ο Ευνουχος Αέτιος.

Τον Νικηφόρο βοηθησαν και αλλα μελη της συνομωσιας όπως ο Δομεστικος των Σχολων Νικητας Τριφυλλιος, ο αδελφος του Πατρικιος Σισσινιος Τριφυλλιος, ο Πατρικιος Λεων Σαραντάπηχος (συγγενης της Ειρηνης), ο Πατρικιος Γρηγοριος Μουσουλάκιος, ο Πατρικιος Θεόκτιστος ο Καιστωρας και ο Πατρικιος Πέτρος που ελεγχε τα Βασιλικα Ταγματα.

Στις 10 το βραδυ λοιπον εμφανιστηκαν ολοι αυτοι στην Χαλκη Πυλη και ειπαν στους σκοπους ότι ειχαν κληθει επειγόντως στο Παλατι από την Ειρήνη για να ανακηρυξουν τον Νικηφορο συναυτοκρατορα για να προλαβουν τον Ευνουχο Σταυράκιο που ετοιμαζε το δικο του πραξικοπημα για την αυριανη μερα.

Το ψέμα ηταν προφανες καθως ολοι στην Κωνσταντινουπολη ηξεραν ότι ολοι αυτοι ηταν ανθρωποι του Αετιου.
Εν τουτοις οι σκοποι ειτε για λογους αφέλειας ειτε για αλλους μυστηριωδεις λογους τους πιστεψαν και ανοιξαν τις Πυλες και η ομαδα των πραξικοπηματιων μπηκε στο Παλατι.

Από εκει εστειλαν αγγελιοφόρους και τελαληδες σε ολη την Πολη για να ανακοινωσουν την ανοδο του Νικηφόρου στο θρονο πριν τα μεσανυχτα.
Αμεσως μετα τα Βασιλικα Τάγματα ανελαβαν τη φυλαξη του Παλατιου ενώ το Παλατι του Ελευθεριου που βρισκοταν η Ειρήνη περικυκλωθηκε από στρατιωτες πιστους στους πραξικοπηματιες.

Το ξημέρωμα βρηκε την Κωνσταντινουπολη στο γυψο με στρατιωτες παντου. Η Ειρήνη αιφνιδιαστηκε καθως δεν ειχε καταλαβει τιποτα ολο το βράδυ και ξαφνιαστηκε όταν ηρθαν στρατιωτες το πρωι να την συνοδευσουν στο Μεγάλο Παλατι.

Φτανοντας εκει τεθηκε υπο περιορισμο ενώ ο Νικηφόρος κατευθυνοταν προς την Αγια Σοφία για να στεφθει Αυτοκράτορας.
Την επομένη μέρα ο Νικηφόρος μαζι με μερικους Πατρικιους επισκεφτηκε την πρωην πλεον Αυτοκρατειρα και συνομιλησε μαζι της με μεγάλη ευγένεια.

Της ειπε ότι ειχε ανεβει στο θρόνο παρα τη θέληση του, της ζητησε συγνωμη για την ταλαιπωρια που υπεστη και μαλιστα της εδειξε και τις μποτες του.

Ο Νικηφορος φορουσε ακομα τις μαυρες μποτες του Λογοθέτη του Γενικου και όχι τις πορφυρές μποτες του Αυτοκράτορα. Με αυτό το τροπο θελησε να της δειξει ότι δεν ειχε τον ελεγχο και καλα και πως αυτος ηταν με το μερος της. Βεβαια ολο αυτό ηταν κολπο για να κερδισει την εμπιστοσυνη της.

Της ορκιστηκε μαλιστα πως δεν ειχε σκοπο να τη βλαψει και ας το θεωρησει ολο αυτό ως ένα ατυχες συμβάν.
Βεβαια την πιεσε αρκετα να του αποκαλυψει που εχει κρυψει τους θησαυρους της.

Η Ειρήνη παρεμενε σιωπηλη οσο μιλαγε ο Νικηφόρος και όταν τελειωσε του ειπε πως αποδέχεται τη μοιρα της και πως τωρα πληρωνει για τις αμαρτιες της. Το μονο που ζητησε ηταν να την αφησει να παραμεινει στο Παλατι του Ελευθεριου που η ιδια ειχε χτισει.

Ο Νικηφόρος της απαντησε πως αν θελει να της πραγματοποιησει την επιθυμια αυτή τοτε πρεπει να του αποκαλυψει που είναι κρυμμενοι οι θησαυροι της και να μη του κρυψει τιποτα.
Η Ειρηνη ορκιστηκε να του αποκαλυψει τα παντα και ετσι και εγινε.

Μολις ο Νικηφορος εβαλε χέρι στους θησαυρους της Ειρήνης όμως ξεχασε τους ορκους του και την εξόρισε στο μοναστηρι που η ιδια ειχε χτίσει στην Πριγκιπο.

Σημειωτεον πως οσο διαδραματιζονταν όλα αυτά οι πρεσβεις του Καρλομάγνου βρισκονταν ακομα στο Παλατι και ηταν αυτοπτες μαρτυρες των γεγονοτων.

Στις αρχες του 803 επειδη κυκλοφορησαν φήμες ότι επικειται πραξικοπημα το οποιο θα αποκαταστησει την Ειρήνη στο θρόνο ο Νικηφόρος διέταξε να την μεταφέρουν στη Λέσβο και να την κλεισουν στη Νεα Μονη οπου θα παρεμενε φρουρουμενη χωρις να δεχεται καιμια επισκεψη.

Στις 30 Απριλιου 803 πεθανε αιφνιδιως ο Δομεστικος των Σχολων Νικήτας Τριφυλλιος από δηλητηριαση. Ολοι υπεθεσαν ότι ο Νικηφόρος ηταν πισω από αυτό αλλα δεν ειχαν αποδειξεις.

Την Τετάρτη 19 Ιουλιου 803 ο Στρατηγος των Ανατολικων Βαρδάνης Τούρκος στασιασε και ανακηρυχτηκε Αυτοκρατορας από τον στρατο.
Βαδισε κατά της Χρυσοπολης αλλα δεν μπορεσε να την καταλαβει και μετα από 8 μερες επεστρεψε στην Μαλαγινη.

Από εκει εστειλε μυστικη επιστολη στον Αυτοκράτορα Νικηφόρο και στον Πατριάρχη Ταράσιο προσφέροντας την παραδοση του με ανταλλαγμα εγγυησεις για τη ζωη και την περιουσια τη δικη του και των συντροφων του.
Όταν τις ελαβε δραπετευσε στις 8 Σεπτεμβριου και πηγε στην Κιο της Βιθυνιας και ζητησε ασυλο στη Μονη Ηρακλειου.

Εκει εμαθε ότι ερχοταν ο Βασιλικος Δρομωνας να τον παραλαβει και να τον μεταφέρει στην Κωνσταντινουπολη εγινε μοναχος με τη δικη του θεληση
και παρεμεινε στο μοναστηρι.
Αλλα οι ναυτες τον πηραν με το ζόρι και κατευθυνθηκαν στη νησο Πρώτη.

Ο Στρατηγος Βαρδάνης πιστευε ότι ο Νικηφόρος θα τηρουσε τις εγγυησεις που του εδωσε οποτε δεν ανησυχουσε ιδιαιτερα. Αλλα ο Νικηφορος δεν ηταν τετοιος. Τελικα τον εκλεισε σε μοναστηρι, του πηρε την περιουσια, μεχρι και το ταμειο του Θεματος του πηρε αφηνοντας το στρατο χωρις μισθοδοσια ως τιμωρια για τη στάση. Τελικα τον εκλεισε σε μοναστηρι στη νησο Πρωτη.

Στις 9 Αυγουστου 803 η πρωην Αυτοκράτειρα Ειρήνη απεβιωσε στη Νεα Μονη της Λέσβου. Το σωμα της μεταφέρθηκε στο Μοναστηρι που ειχε χτισει η ιδια στην Πριγκιπο και ενταφιαστηκε εκει στο Παρεκκλησι του Αγιου Νικολάου και αργοτερα μεταφέρθηκε στο Αυτοκρατορικο Μαυσωλειο των Αγιων Αποστόλων κλεινοντας ετσι μια ταραχώδη ζωη και βαζοντας τιτλους τέλους στην Δυναστεία των Ισαυρων.


Συνεχίζεται…

[George_V]

Το Δεκέμβριο του 803 ο Αυτοκράτορας Νικηφόρος Α’ έστεψε με κάθε επισημότητα τον γιό του Σταυράκιο ως Συναυτοκράτορα στον Αμβωνα της Αγιας Σοφίας

Παραλληλα με αυτό όμως εστειλε πρακτορες του στην Πρώτη οπου ζουσε στο μοναστηρι ο πρωην Στρατηγος Βαρδανης Τουρκος και νυν Σάββας μοναχός και τον τυφλωσαν.

Ο Νικηφόρος ηταν παντοτε καχυποπτος και φοβοταν πως ο Βαρδάνης θα σηκωνε επανασταση εναντιον του και φροντισε με αυτό το προληπτικο χτυπημα να τον βγάλει εκτος μαχης.

Όταν μαθευτηκε το γεγονος η Εκκλησια και η Συγκλητος αναστατωθηκαν. Ο Νικηφορος ρωτηθηκε πιεστικα στη Συγκλητο εάν ειχε αναμειξη σε αυτό το γεγονος αλλα ο Νικηφόρος υποκριθηκε αγνοια και ορκιστηκε κιολας ότι δεν ειχε διατάξει αυτος την τυφλωση.

Εν τουτοις όμως αμεσως μετα διέταξε την εκτέλεση των πρακτορων του που εκαναν την τυφλωση με τη δικαιολογια ότι εκδικηθηκε την αδικη αυτή πράξη. Στην πραγματικοτητα βεβαια το δικο του κεφάλι προστατευε. Οι νεκροι δε μιλανε φυσικα. Και στην περιπτωση του δεν θα μπορουσαν πλεον να πουνε ότι διαταχτηκαν από τον Νικηφόρο.

Τον Αυγουστο του 804 ηγήθηκε εκστρατειας κατά των Αράβων και στη μάχη του Κράσου στη Φρυγία ηττήθηκε κατά κράτος χανοντας 40000 στρατιωτες και παραλιγο να πιαστει αιχμαλωτος και ο ιδιος αν δεν τον εσωζε η Αυτοκρατορικη Φρουρα την τελευταια στιγμη βαρια τραυματισμένο με 3 τραυματα σε θωρακα και ακρα.

Το 805 ενας μικρος εμφυλιος στο Χαλιφάτο εδωσε μια ανασα στους Βυζαντινους από τις επιδρομές και ο Νικηφορος αδραξε την ευκαιρια και ανοικοδομησε τα Φρουρια της Αγκυρας, της Θηβασας και της Ανδρασου. Επισης εστειλε και αποσπασματα να κανουν επιδρομες στα Εμιράτα αλλα χωρις επιτυχια και εχασε και αλλους ανδρες από πανω.

Στις 25 Φεβρουαριου 806 ο Πατριάρχης Ταράσιος εκοιμηθη εν Κυριω σε ηλικια 76 ετων. Το σωμα του μεταφέρθηκε με δοξα και τιμη την πρωτη βδομαδα της Μεγάλης Σαρακοστης στο Μοναστηρι που ειχε χτισει ο ιδιος εξω από την Κωνσταντινουπολη και ενταφιάστηκε εκει.

Στις 12 Απριλιου Κυριακη του Πάσχα εξελέγη και χειροτονηθηκε την ιδια μερα νεος Πατριάρχης ο Ασηκρίτης Νικηφόρος

Το καλοκαιρι η Αυτοκρατορια δοκιμάστηκε από άλλη μια Αραβικη εισβολη όταν ο Χαλιφης Χαρουν εισέβαλλε με 300000 στρατο και πολιορκησε τα Τυανα τα οποια και κατέλαβε. Εκει εχτισε ένα τζαμί και προχωρησε μετά καταλαμβανοντας διαδοχικα τα Φρουρια της Ηράκλειας, της Θηβασας, της Μαλακοπειας, του Σιδηροπαλου και της Ανδράσου.

Από εκει εστειλε 60000 ανδρες οι οποιοι λεηλατησαν ολη την περιοχη μεχρι την Άγκυρα.
Ο Νικηφόρος τρομοκρατηθηκε και δεν τολμησε να αντιμετωπισει τον Χαλίφη αμεσα. Επέλεξε να του στειλει πρέσβεις να του ζητησουν ειρήνη.
Ετσι του εστειλε τον Πέτρο Μητροπολιτη Συνναδών, τον Πετρο Ηγουμενο της Μονής Γουλαίων και τον Γρηγόριο Οικονόμο από την Αμαστρίδα.
Οι συζητήσεις των πρεσβεων με το Χαλιφη ηταν μακρές και δυσκολες αλλα τελικα συμφωνησαν σε καταβολη ετησιου φόρου 30000 χρυσων νομισμάτων καθως και συμβολικο φόρο υποτέλειας 3 χρυσων νομισμάτων από τον Αυτοκράτορα προσωπικα και 3 χρυσων νομισμάτων από τον γιο του.

Ο Χαλιφης ηταν κατι παραπανω από ευτυχισμένος με αυτή τη συμφωνια παρα από το να ειχε λεηλατησει χιλιαδες χρυσα ταλαντα καθως με αυτή τη φορολογια που επεβαλλε υπέταξε την Ρωμαικη Αυτοκρατορια κανοντας την φορου υποτελης σε αυτόν και σε αυτό προσθεσε την εξτρα προσβολη της καταβολης προσωπικου φορου από τον Αυτοκράτορα και το γιο του.

Η συμφωνια προεβλεπε επισης πως τα Φρουρια δεν θα ανοικοδομουνταν.

Όμως μολις αποσυρθηκαν οι Αραβες ο Νικηφόρος πάτησε την συμφωνια αμεσως και ξαναχτισε τα Φρουρια.
Σε αντιποινα ο Χαλιφης Χαρουν έστειλε ένα αποσπασμα το οποιο πολιορκησε και κατέλαβε το Φρουριο της Θηβασας και το κατεδάφισε ενώ παράλληλα εστειλε και το στολο του κατά της Κυπρου οπου εκαψε και γκρέμισε εκκλησιες και πηρε 16000 Κυπριους ως σκλαβους ερημωνοντας ετσι το νησι καθως ολοι οι αλλοι σφαγιαστηκαν.

Στα τελη του 806 ο Νικηφόρος σχεδίαζε νεα εκστρατεια κατά των Βουλγάρων και ξεκινησε επικεφαλης του στρατου.
Φτανοντας στην Αδριανουπολη ενημερωθηκε για την υπαρξη συνομωσιας εναντιον του από αξιωματικους των Βασιλικων Ταγμάτων.
Εκει στην Αδριανουπολη συγκροτησε εκτακτο Στρατοδικειο που καταδικασε ολους τους τους συνομώτες σε μαστιγωση, δημευση περιουσιας και εξορια.

Και μετα διέλυσε την εκστρατεια και γυρισε πισω στην Κωνσταντινουπολη. Από εκει εστειλε τον Σπαθαριο Βαρδάνιο Ανεμα στη Θράκη για να επιβλέψει την εγκατάσταση των προσφυγων από την Ανατολια και των αιχμαλωτων που ανταλλαξε με τον Χαλιφη στη νεα τους πατριδα τη Θράκη.
Βεβαια τα κινητρα του δεν ηταν και τοσο αγνα. Ουσιαστικα τους παστωσε ολους στη Θράκη για να μπορει να τους ξεζουμιζει στη φορολογια. Δλδ ηθελε μια πηγη χρημάτων ακριβως διπλα στην πορτα του.

Το Σεπτέμβριο του 807 ο Χαλίφης Χαρουν εστειλε τον Εμιρη Μαγιουφ επικεφαλης στολου να λεηλατησει τη Ρόδο.
Ο Εμιρης λεηλατησε ολο το νησι εκτος από το κάστρο το οποιο δεν μπορσε να καταλαβει.
Στην επιστροφη ο Εμιρης σταμάτησε στα Μυρα της Λυκιας οπου προσπάθησε να βεβηλωσει τον τάφο του Αγιου Νικολαόυ αλλα δεν μπορεσε και τελικα εσπασε ένα διπλανο τάφο.

Όταν αποχωρησε ο Αραβικος στολος από τα Μυρα ο καιρος αλλαξε ξαφνικα και από εκει που τηαν ηλιολουστος ξεσπασε μια τρομερη καταιγιδα η οποια διέλυσε τον στολο και βυθισε τα περισσοτερα πλοια. Ο Εμιρης μολις με τα βιας καταφερε να γλιτώσει το μισοδιαλυμενο πλοιο του και θεωρησε ότι αυτό ηταν θεια τιμωρία επειδη επιχειρησε να σπάσει τον τάφο του Αγιου Νικολάου.

Στις 20 Δεκεμβρίου 807 ο Νικηφόρος διοργάνωσε Καλλιστεία στην Κωνσταντινουπολη οπου προσκάλεσε ολες τις νεαρες παρθένες ευγενους καταγωγης για να βρει νυφη για το γιο του τον Σταυράκιο.
Τελικα ο Νικηφόρος επέλεξε για νυφη του γιου του την Αθηναια Θεοφανώ την ανηψια της μακαριτισας της Ειρήνης της Αθηναιας.
Βεβαια υπηρχε ένα μικρο προβλημα. Η Θεοφανω ηταν αρραβωνιασμένη με καποιον άλλο,
Υπηρχε και ένα μεγαλυτερο προβλημα. Η Θεοφανω δεν ηταν παρθένα καθως ειχε κανει ηδη σεξ με τον αρραβωνιαστικο της.
Αλλα ο Νικηφόρος για όλα ειχε λυση. Πρωτον ειπε ότι δεν τον ενοιαζε αν η νυφη ηταν χαλασμενη. Αλλωστε η πρωτη θα ηταν η η τελευταια?
Και δευτερον ο αρραβώνας της Θεοφανους διαλυθηκε με Βασιλικο Διαταγμα. Και ετσι εγινε ο γάμος στα γρηγορα.

Βεβαια από τα Καλλιστεια επωφεληθηκε και ο Νικηφορος. Αφου διαλεξε νυφη για το γιο του, διαλεξε και αυτος δυο πιτσιρικες παρθενες από τις συμμετέχουσες στα Καλλιστεια για να περνάει και αυτος την ωρα του.

Το Φεβρουαριο του 808 αποκαλυφθηκε άλλη μια συνομωσια κατά του Νικηφόρου. Αρχηγος της ηταν ο Καίστωρας Αρσαβέρης ο οποιος συνεληφθη μαστιγωθηκε, εγινε μοναχος και εξοριστηκε στη Βιθυνία. Οι υπολοιποι συνομώτες καταδικαστηκαν σε μαστιγωση, εξορια και δημευση περιουσιας.
Δε σεβάστηκε ουτε καν τους κληρικους και μαστιγωσε και εξορισε ακομα και Επισκοπους και υψηλοβαθμους κληρικους της Αγιας Σοφίας.

Το Μαρτιο του 808 πέθανε ο Χαλίφης Χαρουν ελ-Ρασιντ στη Βαγδάτη. Ο διάδοχος του Αλ-Αμιν αποδειχτηκε ανικανος κυβερνητης και αυτό οδηγησε σε επανασταση από τον αδελφο του Αλ-Μαμουν και το Χαλιφάτο επεσε σε χαος και εμφυλιο σπαραγμο με πολλα εμιρατα να ανεξαρτητοποιουνται και αλλα να αλληλοσφάζονται.

Το Μάρτιο του 809 οι Βουλγαροι εκαναν επιδρομές στο Στρυμώνα και στάθηκαν τυχεροι γιατι κατάφεραν σε μια επιδρομη να ληστέψουν το Αυτοκρατορικο Ταχυδρομειο που μετέφερε το ταμειο για την πληρωμη των στρατιωτων της Μακεδονιας.
1100 λιβρες χρυσου επεσαν στα χέρια των Βουλγάρων εκεινη τη μερα και σφαγιαστηκαν πολλοι στρατιωτες αναμεσα τους και ο Στρατηγος της Μακεδονιας που εσπευσε να βοηθεησει.
Μετα οι Βουλγαροι λεηλατησαν το στρατοπεδο του στρατου της Μακεδονιας και παιρνοντας πλουσια λαφυρα αποχωρησαν.

1 μηνα μετα ο νεος Ηγεμονας των Βουλγάρων Κρουμος πολιορκησε την Σαρδικη η οποια αναγκαστηκε να συνθηκολογησει και να παραδοθει λιγο πριν το Πάσχα.
Ο Κρουμος εσφαξε 6000 στρατιωτες που βρηκε στην πολη και χιλιαδες αλλους πολιτες.

Ο Νικηφορος βγηκε από την Κωνσταντινουπολη την Τριτη του Πάσχα με το στρατο του για να τιμωρησει τον Κρουμο αλλα δεν κατάφερε τιποτα απολυτως.
Μαλιστα προκαλεσε και την οργη του στρατου όταν αρνηθηκε να δωσει ασυλο σε οσους στρατιωτες ειχαν ξεφυγει από τη σφαγη της Σαρδικης και ζητησε να τιμωρηθουν ως δειλοι. Οι στρατιωτες αυτοι δεν ειχαν πλεον άλλη επιλογη παρα να πανε στη Βουλγαρια και να τεθουν στην υπηρεσια του Κρουμου. Αναμεσα τους και ο Σπαθάριος Ευμάθιος ο οποιος ηταν ειδικος στις πολεμικες μηχανες. Ετσι ο Νικηφόρος παρέδωσε στον Κρουμο τον ικανοτερο αξιωματικο του μηχανικου που ειχε.

Επειδη δεν καταφερε τιποτα ο Νικηφορος και φοβόταν την οργη του λαου στην Κωνσταντινουπολη ο Νικηφορος διέδοσε ότι ειχε φτάσει μεχρι την Αυλη του Κρουμου αλλα ο δειλος το ειχε σκάσει.

Επισης ηθελε να ξαναχτισει την Σαρδικη αλλα φοβοταν να το πει στο στρατο και ετσι ειπε στους αξιωματικους να πεισουν τους στρατιωτες να το ζητησουν να ξαναχτιστει η Σαρδικη και ετσι να μπορει να τους βαλει να δουλεψουν χωρις να γκρινιαζουν.
Βεβαια οι αξιωματικοι και οι στρατιωτες δεν ηταν ηλιθιοι. Καταλαβαν τι θελει να κανει ο Νικηφορος και αυτό ηταν η τελευταια σταγονα που ξεχειλισε το ποτηρι.

Στις 12 το μεσημερι ξεσπασε γενικη στάση στο στρατο και ξηλωσαν τις σκηνες των αξιωματικων και αρχισαν να συγκεντρωνονται στη σκηνη του Αυτοκρατορα με αγριες διαθεσεις.
Ο Νικηφορος τρομαξε (η πιο λαικα εκλασε πατατες) βλεποντας αυτό το θεαμα ανεβηκε σε ένα τραπέζι και προσπαθησε να καλμάρει το στρατο με ορκους και επιχειρηματα.

Τελικα οι στρατιωτες αποσυρθηκαν αλλα ο Νικηφορος δεν την ειχε γλιτωσει ακομα. Θα ξαναρχοντανα την επομενη. Οποτε επρεπε να δράσει γρηγορα.
Ετσι καλεσε τους αξιωματικους τη νυχτα στη σκηνη του μυστικα και τους δωροδοκησε με πλουσια δωρα και υποσχεσεις για αυτους και τα παιδια τους με αντάλλαγμα να του υποδειξουν τους πρωταιτιους της ανταρσιας.

Το επομενο πρωι ξεκινησαν για την Κωνσταντινουπολη αλλα ο Νικηφορος ειχε εξουσιοδοτησει τον Πατρικιο Θεοδόσιο Σαλιβάρα να του φέρει τη λιστα με τους πρωταιτιους.

Όταν την εφερε ο Νικηφορος εκανε στάση στον Αγιο Μάμα με τη δικαιολογια ότι θελει να τους πληρωσει τους μισθους.
Αλλα αντι για μισθους τους μοιρασε μαστιγωσεις, προστιμα, εξοριες καθως και εκτελεσεις για τους πρωταιτιους.
Κατάργησε την ευεργετικη διάταξη που εδινε δωρεαν οπλισμο σε φτωχους που κατατασσονταν στο στρατο και διεταξε από δω και περα οι φτωχοι που κατατασσονταν στο στρατο θα επρεπε να εξοπλιζονται με εξοδα της κοινοτητας τους και να καταβαλλουν στο στρατιωτικο ταμειο 18 νομισματα.

Και συνεχισε να τιμωρει το λαο με αυξηση της φορολογιας, επιβολη χαρτοσημου υψους 2 κερατιων για κάθε δημοσιο εγγραφο, κατάργηση φοροαπαλλαγων κάθε ειδους και επιβολη καπνικου φορου σε κάθε ενοικο Ορφανοτροφειου, Νοσοκομειου, Γηροκομειου και παντως φιλανθρωπικου ιδρυματος.

Το τελευταιο με αναδρομικη ισχυ από το 802.

Επισης διέταξε τους Στρατηγους των Θεμάτων να κρατανε λεπτομερεις καταλογους με τους φτωχους της επικρατειας τους και οσοι από αυτους αποκτουσαν χρηματα η επαυαν να είναι φτωχοι να φορολογουνται με την ιδια φορολογια όπως και στην ανακαλυψη θησαυρου.

Επισης εξεδωσε νομο που ελεγε πως οποιος βρηκε θησαυρο τα προηγουμενα 20 χρονια χανει τα δικαιωματα του και ο θησαυρος περιερχεται στο κράτος.

Άλλος παραλογος νομος ηταν πως οσοι λαμβαναν κληρονομιες από παππουδες και πατεράδες ηταν υποχρεωμενοι να καταβάλουν φορους 20 ετων ως φορο κληρονομιας. Εξαιρουνταν τα μοναχοπαιδια. Αλλα αν κληρονομουσαν πολλα αδελφια επρεπε να μοιραστουν και το ποσο της φορολογιας.

Επισης επεβαλλε φορο στην αγορα σκλαβων. Οσοι αγοραζαν σκλαβους για το σπιτι (εκτος της Αβυδου (κεντρικο Τελωνειο της Αυτοκρατοριας) και των Νησιων του Αιγαιου που εξαιρουνταν από την φορολογια) πληρωναν εξτρα φορο 2 νομισμάτων για κάθε κεφαλι.

Με νέο νομο υποχρεωσε τους εφοπλιστες να αγοράσουν κτηματα από το Κρατος να του πληρωνουν νοικι και να τα καλλιεργουν.
Και τελος με ένα τελειως ηλιθιο νομο υποχρεωσε ολους τους εφοπλιστες που διεμεναν στην Κωνσταντινουπολη να παρουν υποχρεωτικο δάνειο από
το Βασιλικο Θησαυροφυλακιο θελανε δε θελανε 12 λιβρων χρυσου με επιτοκιο 4 κεράτια ανα νομισμα αντι του συνηθους 2 κεράτια ανα νομισμα.

Ο Νικηφορος ειχε απλα παθος με το χρημα και ηθελε να μαζευει οσο περισσότερο γινοταν. Ηταν αρρωστος από φιλαργυρια
Την Τρίτη 1 Οκτωβριου 810 ενας ανδρας με ράσα μοναχου μπηκε στο Παλάτι. Εκει εκλεψε το ξίφος ενο ς φρουρου και μολις ειδε τον Νικηφόρο να περνάει ορμησε κατά πανω του κραδαινοντας το ξίφος.

Οι δυο φρουροι που ακολουθουσαν τον Νικηφόρο καταφεραν να τον αφοπλισουν αλλα τραυματιστηκαν σοβαρα από τον αγνωστο ανδρα.
Τελικα με την επεμβαση της φρουρας ο αγνωστος συνεληφθη και φυλακιστηκε.

Στη φυλακη των Ανακτόρων ανακριθηκε βασανιστηκε οικτρα αλλα αυτος παριστανε τον δαιμονισμένο για να μην χρειαστει να καταδωσει κανενα άλλο μελος της συνομωσιας.

Τελικα με διαταγη του Νικηφόρου μεταφέρθηκε στην πτερυγα της φυλακης που κρατουνταν και οι υπολοιποι ψυχασθενεις.
Το Φεβρουαριο του 811 κατά το πρωτο Σάββατο των Νηστειων οι Αραβες αιφνιδιασαν στα Ευχάιτα τον Στρατηγο των Αρμενιακών Λέοντα ο οποιος μετέφερε το Στρατιωτικο Ταμειο για να πληρωσει τους στρατιωτες του και τον αιχμαλωτισαν μαζι με τους στρατιωτες του και το Ταμειο.
1300 λιβρες χρυσου επεσαν στα χερια τους και ο ΝΙκηφορος πηγε να τρελαθει από τη λυπη του που εχασε τοσο χρημα. Μαλιστα ειπε πως αν ποτε οι Αραβες αφησουν τον Στρατηγο Λεοντα ελευθερο τοτε θα απαιτησει να του πληρωσει αυτος τις 1300 λιβρες χρυσου που εχασε. Ο συγκεκριμενος Στρατηγος λιγο αργοτερα εγινε Αυτοκράτορας ως Λέων Ε’.

Τον Μαιο του 811 ο Νικηφόρος ξεκινησε για νεα εκστρατεια κατά των Βουλγάρων. Πριν φυγει όμως εξέδωσε νομο και εξουσιοδοτησε τον Λογοθετη του Γενικου Νικητα να διπλασιασει τη φορολογια σε Εκκλησιες και Μοναστηρια με αναδρομικη ισχυ από το 802.
Αυτό προκάλεσε τη διαμαρτυρια του Πατρικιου Θεοδοσιου Σαλιβάρα ο οποιος του ειπε:
“Oλοι μας βριζουν αρχοντα μου και αν μας συμβει τιποτα τοτε μαλλον θα χαρουν παρα θα λυπηθουν”
Και ο Νικηφορος απαντησε:
“Aν εχει σκληρυνει ο Θεος την καρδια μου σαν του Φαραω τοτε τι καλο μπορω να κανω εγω? Μη περιμένεις Θεοδόσιε από τον Νικηφόρο οτιδηποτε άλλο από ότι ηδη βλεπεις.”

Ετσι μαζεψε το στρατο του και εφυγε στη Θρακη και από εκει στη Βουλγαρια.
Ο Κρουμμος βλεποντας τον μεγαλο στρατο του Νικηφορου φοβηθηκε και ζητησε ειρήνη. Αλλα ο Νικηφόρος αρνηθηκε.
Στις 20 Ιουλιου ο Νικηφορος μπηκε στη Βουλγαρια από ορεινα περασματα. Την ιδια μερα λιποτάκτησε ο αγαπημενος του υπηρέτης ο Βυζαντιος παιρνοντας μαζι του την Αυτοκρατορικη Στολη και 100 λιβρες χρυσου και αυτομολησε στους Βουλγαρους. Αυτό θεωρηθηκε κακος οιωνος για τον Αυτοκράτορα σε συνδιασμο με την ανατολη του αστερισμου του Κυνός ο οποιος θεωρουνταν προαγγελος κακοτυχίας.
Για τις επομενες 3 μερες ο Νικηφόρος ηταν στην κοσμάρα του μετρωντας τα χρηματα του ενώ ο Σταυράκιος απειλουσε και εδερνε αξιωματικους που τολμησαν να πουν ότι είναι λαθος αυτή η εισβολη.

Ο Κρουμος ειχε εγκαταλειψει την Πλισκα και ο Νικηφορος μπηκε σε μια αδεια πολη. Αφου εσφαξαν οποιον ειχε απομεινει εκει. Πηραν το Θησαυροφυλακιο του Κρουμμου εβαλανα φωτια στην πολη και εφυγαν.
Ο Κρουμος όμως δεν ειχε πει την τελευταια του λεξη. Οχυρωσε τα ορεινα περάσματα με ξυλινους πασσάλους και απεκοψε τον στρατο του Νικηφόρου.

Ο Νικηφορος τρομοκρατηθηκε και δεν μπορουσε να κανει τιποτα και ελεγε συνεχεια για καταστροφη. Σε καποια φάση ειπε στους στρατηγους του:
“Aκομα και να βγάζαμε φτερα δεν ξερω πως θα γλιτωναμε από αυτο”

3 μερες μετα οι Βουλγαροι κατέβηκαν από τους γυρω λοφους τα ξημερωματα και επεσαν πανω στον Βυζαντινο στρατο.
Ο Νικηφόρος και οι Στρατηγοι του ηταν από τους πρώτους που σφαγιάστηκαν μεσα στην Αυτοκρατορικη Σκηνη. Αναμεσα στα θυματα ηταν ο Πατρικιος Αέτιος, Ο Πατρικιος Πέτρος, ο Πατρικιος Σισσινιος Τριφύλλίος, ο Στρατηγος των Ανατολικων Ρωμανός και μια πληθωρα αλλων.
Επισης σκοτώθηκαν ολοι οι Διοικητες των Βασιλικων Ταγμάτων και χιλιαδες στρατιωτες.

Η μερα που ξημερωσε ηταν η 26η Ιουλιου 811

Ο Κρουμμος εκοψε το κεφάλι του Νικηφορου και το κρέμασε σε ένα πασσαλο εξω από το Παλατι του για να δειξει στους υπηκοους του ότι ο Αυτοκράτορας είναι νεκρος.

Μετα το εβρασε του αφαιρεσε τη σάρκα επαργυρωσε το κρανιο και το εκανε ποτηρι για να πινει το κρασι του αυτος και οι Βογιαροι του.
Οσο για το γιο του τον Σταυράκιο πολεμησε γενναια αλλα δέχτηκε ένα σφοδρό χτυπημα στα δεξια του λαιμου του και κατέρρευσε.

Θα ειχε πεθάνει εκει και αυτος αν δεν τον τραβουσαν λιποθυμο οι Σχολαριοι και δεν τον εβγαζαν από τη μαχη.
Καλπαζοντας ολη μερα για να γλιτωσουν οι ελαχιστοι επιζησαντες της μαχης καταφεραν να φτάσουν στην Αδριανουπολη οπου εκει ο Πατρικιος Στέφανος ο Δομέστικος των Σχολων ανακηρυξε τον Σταυράκιο Αυτοκράτορα και αυτος απευθυνθηκε σε ότι ειχε απομεινει από το στρατο κλινηρης ενεκα του τραυματος του και κατηγορησε τον πατέρα του για την καταστροφη που επαθαν.

Σε λιγο εφτασαν και αλλοι επιζωντες της μάχης όπως ο Κουροπαλατης Μιχαήλ τον οποιον πιεσαν να γινει Αυτοκράτορας στη θεση του Σταυρακιου αλλα δεν δεχτηκε καθως ειχε δεσμευτει με ορκο στον Νικηφορο και τον Σταυρακιο. Παρα τις πιεσεις που δεχτηκε από τον Μαγιστρο Θεοκτιστο.

Στο μεταξυ η κατάσταση του Σταυρακιου χειροτερευε. Ενώ αρχικα διατηρουσε μια καποια κινηση στα κατω ακρα πλεον δεν μπορουσε να τα κινησει ενώ παρουσιασε και ουραιμια.

Πολύ γρηγορα παρελυσαν και τα χέρια του και εντος ολιγου εμεινε εντελως παράλυτος από το λαιμο και κατω.

Ο Σταυρακιος μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινουπολη με φορειο και οι εξελιξεις αναμενονταν ραγδαιες.

Συνεχίζεται…

[George_V]

Στην Κωνσταντινουπολη επικρατουσε αναβρασμος. Η καταστροφη της Πλισκας ειχε ενσπειρει τον τρόμο στους πολιτες και το γεγονος ότι ο Αυτοκράτορας ειχε σκοτωθει στη μάχη (ο πρωτος μετα τον Βαλενς εδώ και 400 χρονια) τους εκανε ακομα πιο ανησυχους.
Τουλαχιστον ο διάδοχος ειχε σωθει και ειχε στεφθει στην Αδριανουπολη. Αυτό τους ανακουφιζε λιγο.
Δεν ηξεραν όμως ότι ο νεος Αυτοκράτορας ηταν παράλυτος από το λαιμο και κατω.

Όταν μεταφέρθηκε στην Πολη με φορειο το εμαθαν και η αγωνια τους εγινε τρομος. Ηξεραν ότι με ένα αδυναμο Αυτοκράτορα θα επακολουθησει εμφυλιος και ενας εμφυλιος μετα από μια τέτοια καταστροφη ισως σημαινε και το τέλος της Αυτοκρατοριας.

Ο Σταυράκιος λοιπον τέθηκε υπο την φροντίδα του Πατριάρχη Νικηφόρου ο οποιος τον εξόρκιζε να διορθώσει τα λαθη του πατέρα του. Να καταργησει την άδικη φορολογια και να αποζημιωσει οποιον πολιτη αδικηθηκε από τον Αυτοκράτορα Νικηφόρο.

Ο Σταυράκιος όμως που ειχε κληρονομησει τον κακο και φιλαργυρο χαρακτηρα του πατέρα του απαντησε ότι δεν μπορουσε να διαθέσει παραπανω από 3 τάλαντα χρυσου για να αποζημιωσει ολους οσους αδικηθηκαν.

Στο μεταξυ στην Αυλη επικρατουσε αναβρασμος. Ο Μάγιστρος Θεόκτιστος, ο Δομέστικος των Σχολών Στέφανος, ο Κουροπαλάτης Μιχαηλ Ραγκαβές και η αδελφη του Σταυράκιου Προκοπια (η οποια ηταν και συζυγος του Μιχαηλ) συνομωτουσαν εναντιον του Σταυράκιου για να κανουν τον Μιχαήλ
Αυτοκράτορα καθως ο Σταυράκιος όπως ελεγαν είναι ανικανος να κυβερνηση τοσο σωματικα οσο και ψυχικα.

Ο Σταυράκιος όμως ειχε αλλα σχέδια. Εχοντας πεσει πληρως στην επιρροη της γυναικας του Θεοφανους ηθελε να την ορίσει διαδοχο του. Και η Θεοφανω φυσικα ψηνοταν. Ως ανηψια της Ειρήνης της Αθηναιας ήθελε να γινει και αυτή Βασιλισσα όπως η θεια της και για αυτό εψηνε καθημερινα τον Σταυράκιο να την ορισει διαδοχο του μιας και δεν ειχαν παιδια.

Ετσι εμφανιστηκαν 2 κόμματα στην Αυλη. Το ένα ηταν το κομμα της Προκοπίας η οποια προωθουσε τον αντρα της τον Μιχαήλ για Αυτοκράτορα και το άλλο ηταν το κόμμα της Θεοφανους η οποια προωθουσε τον εαυτο της για το θρόνο.

Το απογευμα της 1ης Οκτωβριου 811 ο Σταυράκιος κάλεσε τον Δομέστικο Στέφανο και του ζήτησε να συλλάβει τον Κουροπαλάτη Μιχαήλ και να τον τυφλώσει επιχειρώντας ετσι να εκκαθαρισει τον κυριο αντίπαλο της γυναικας του για τον θρόνο.

Ο Στέφανος όμως που ηταν μελος του κομματος της Προκοπίας και στηριζε τον Μιχαήλ για Αυτοκρατορα (ο Σταυρακιος δεν το ηξερε αυτό) του απάντησε πως τετοια ωρα είναι αδυνατον να γινει συλληψη καθως ο Μιχαήλ βρισκεται κλεισμένος στη βιλλα του και περιτριγυριζεται από ισχυρη φρουρα.

Ο Σταυράκιος επέμενε και δηλωσε πως αν δεν φυγει ο Μιχαήλ από τη μέση και πως αν δεν επιλεγει η Θεοφανώ για διάδοχος του τοτε θα καταργήσει ένα παλιο νομο του Αυτοκράτορα Αυγουστου (ο οποιος ηταν ο θεμελιωδης νομος της Αυτοκρατοριας μιας και το αξιωμα του Αυτοκράτορα στηριζόταν πανω σε αυτόν ακριβως τον νομο) και θα κανει την Αυτοκρατορια, Δημοκρατια αποδιδοντας την διακυβέρνηση στην Συγκλητο όπως ηταν
στην Παλαια Ρώμη πριν τον Ιουλιο Καισαρα και τον Αυγουστο.

Ο Στέφανος κατάλαβε πως ο Σταυράκιος για να κανει τη γυναικα του Βασιλίσσα δεν θα διστάσει να καταστρέψει την Αυτοκρατορια και ετσι τον καθησυχασε λεγοντας του πως θα κανει ότι μπορει να για να αποτρέψει τον Μιχαήλ και εφυγε. Ο Σταυρακιος του ζητησε να μην αποκαλυψει σε κανενα τη κουβεντα τους και ο Στέφανος του ειπε να μεινει ησυχος.

Όμως ο Στέφανος φευγοντας από εκει εστειλε επειγοντα μηνυματα στους υπολοιπους συνομωτες και ζητησε να συναντηθουν τη νυχτα στο σπιτι του.
Εκει τους εξηγησε πως εχει η κατάσταση και αποφάσισαν να δράσουν αμεσα και να πιασουν τον Σταυράκιο στον υπνο αλλιως η διάλυση της Αυτοκρατοριας είναι δεδομενη.

Ο Στέφανος τοτε σημανε συναγερμο και συγκεντρωσε τα Βασιλικα Ταγματα στον Σκεπαστο Ιπποδρομο και εκει ανακηρυξε τον Μιχαηλ Αυτοκράτορα
Με το στρατο υπερ του ο Στέφανος συγκαλεσε εκτακτη συνοδο της Συγκλητου τα ξημερωματα και εκει και η Συγκλητος ψηφισε ομοφωνα υπερ της ανακηρυξης του Μιχαήλ ως Αυτοκράτορα.

Ο Σταυράκιος πιαστηκε οντως στον υπνο. Το επομενο πρωι ακουγοντας τις ιαχες και τις επευφημιες του νεου Αυτοκράτορα καταλαβε ότι εχασε το παιχνιδι και αμεσως ζητησε από τον συγγενη του μοναχο Συμεων να του φέρει ένα ράσο να βάλει για να αποσυρθει σε μοναστησρι.

Ο Συμεων επεστρεψε μετα από λιγο συνοδεια του νεου Αυτοκράτορα Μιχαήλ και της Αυγουστας Προκοπιας (και αδελφης του Σταυρακιου) οι οποιοι του ειπαν να μη στεναχωριεται από την εξέλιξη των πραγμάτων τα οποια δεν εγιναν από συνομωσια αλλα από ανησυχια για τη ζωη του. Το βαρος της βασιλειας θα ηταν εξοντωτικο για αυτόν.

Ο Σταυράκιος ψέλλισε κατι και αποσυρθηκε για να παει στο μοναστηρι οπου πεθανε 4 μηνες αργοτερα από τα τραυματα του.
Την ιδια μέρα Πεμπτη 2 Οκτωβριου 811 στις 10 το πρωι ο Μιχαήλ στέφθηκε Αυτοκράτορας στον Αμβωνα της Αγιας Σοφίας υπο τις επευφημιες του λαου.

Αμεσως μετα τη στέψη του ο Μιχαήλ δώρησε 50 λιβρες χρυσου στον Πατριάρχη και 25 λιβρες χρυσου στους κληρικους τους Αγιας Σοφίας.
Επίσης ανακοινωσε ότι θα καταργησει τους αδικους φορολογικους νομους του Νικηφόρου και πως θα αποζημιωσει οσους πολιτες αδικηθηκαν.

Επισης πλουσια δώρα πηραν και οι Συγκλητικοι και οι στρατιωτες που τον ανακηρυξαν Αυτοκράτορα.
Στις 12 Οκτωβριου 811 ο Μιχαήλ εστεψε την γυναικα του Προκοπία Αυγουστα στη Μεγάλη Αιθουσα του Αυγουσταιου και με την ευκαιρία της στέψης της γυναικας του δώρησε από 5 τάλαντα χρυσου στις χηρες των στρατιωτων που σκοτωθηκαν στην Καταστροφη της Πλισκας.

Ακομα και τη συζυγο του Σταυράκιου αποκατέστησε δωριζοντας της μια μεγάλη Βιλλα στη συνοικια “Eβραικα” την οποια η Θεοφανω που ειχε γινει ηδη καλογρια τη μετέτρεψε σε μοναστηρι και εκει η Θεοφανω ενταφίασε τον Σταυράκιο όταν πεθανε 4 μηνες μετα.

Την Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 811 ο Μιχαήλ έστεψε τον γιο του Θεοφύλακτο ως Συναυτοκράτορα στην Αγια Σοφια και επ ευκαιρία της γιορτης δώρησε στην Εκκλησια πολυτιμα αδαμαντοκολλητα σκευη και 4 αρχαιες κουρτινες κεντημενες με χρυσο και πορφυρα που αναπαριστουσαν αγιους.

Επισης δωρησε 25 λιβρες χρυσου στον Πατριάρχη και 100 λιβρες χρυσου στους κληρικους της Αγίας Σοφίας.
Επισης την ιδια μέρα σκοπευε να ακυρωσει τις θανατικες ποινες για Μανιχαιους και Παυλικιανους όπως του ειχε ζητησει ο Πατριάρχης αλλα οι Συμβουλοι του τον απέτρεψαν να το κανει εκτος και αν μετανοουσαν οι αιρετικοι. Εν τουτοις κατά τη διαρκεια της βασιλειας του εκτελεσε ελάχιστους από αυτους.

Στις 11 Ιανουαριου 812 ο πρωην Αυτοκράτορας Σταυράκιος πέθανε από τα τραυματα του και ενταφιαστηκε στο μοναστηρι της γυναικας του.
Στις 14 Μαιου 812 μια εκλειψη ηλιου τρομαξε τους κατοικους που το θεώρησαν κακο οιωνο για τον Αυτοκράτορα.
Στις 7 Ιουνιου 812 ο Μιχαήλ συνοδευομενος από την Προκοπία εκστρατευσε κατά των Βουλγαρων. Η Προκοπια συνοδευσε τον Μιχαήλ μεχρι τη Τζουρουλο και από εκει γυρισε πισω.

Ο Κρουμμος ειχε κυριευσει την Δεβελτο και ειχε μεταφερει το πληθυσμο της στη Βουλγαρια.
Ο Μιχαηλ θα μπορουσε να το ειχε αποτρέψει αυτό φτάνοντας νωριτερα αλλα καθυστέρησε λογω του ότι προεκυψε καυγας μεταξυ του Στρατηγου του Θρακησιων και του Κομητα του Οψικιου ο οποιος επεκτάθηκε και στους στρατιωτες τους και αναγκαστηκε να σταματησει για να τους συμβιβάσει καθως οι αψιμαχιες μεταξυ τους ηταν καθημερινο φαινομενο.

Ο Κρουμμος εμαθε ότι στον Αυτοκρατορικο στρατο υπαρχουν συγχυση και διαφωνιες και το εκμεταλλευτηκε για να επεκτεινει το κράτος του στην Μακεδονια και την Θράκη.

Εν οψει του προελαυνοντος Βουλγαρικου στρατου οι κατοικοι της Αγχιαλου και της Βεροιας εγκατέλειψαν τις πολεις τους. Το ιδιο επραξαν και στο Φρουριο Προβατον και αλλα φρουρια καθως και οι κατοικοι της Φιλιππουπολης και των Φιλίππων.

Στο μεταξυ στην Κωνσταντινουπολη ετοιμαζοταν Εικονομαχικό πραξικόπημα και οι συνομώτες ειχαν σκοπο να φέρουν τα παιδια του Κωνσταντινου Ε’ από την Πανορμο που ηταν εξόριστοι και να ανακηρυξουν καποιον Αυτοκράτορα εγκαινιαζοντας νεα περιοδο Εικονομαχίας.
Ο Μιχαήλ το εμαθε όμως και γυρισε πισω με το στρατο του οπου κατέστειλε το πραξικοπημα εν τη γενεσει του και εξορισε εκ νεου τα παιδια του Κωνσταντινου Ε’ ακομα πιο μακρια στην Αφουσια και εκοψε τη γλώσσα του Εικονομάχου ερημιτη Νικόλαου Εξακιονιτη που ηταν η κινητηρις δυναμη πισω από την αποπειρα πραξικοπηματος.

Στις 5 Αυγουστου 812 ο Εμίρης Νασρ εισέβαλλε στην Αυτοκρατορια αλλα συναντηθηκε με τον Στρατηγό του Θεματος Ανατολικών Λέοντα και στη μάχη που επακολουθησε οι Αραβες ηττηθηκαν αφηνοντας 2000 νεκρους στο πεδίο της μάχης και πολλα λαφυρα.
Στο μεταξυ στο Χαλιφάτο ο εμφυλιος κρατουσε ακομα αλλα ο Χαλιφης Αμιν ηττηθηκε από τον αδελφο του Μαμουν και τελικα μοιρασαν την εξουσια μεταξυ τους σε μια πολύ ευθραυστη ειρήνη.

Στα τέλη του 812 ο Κρουμμος εστειλε τον Στρατηγο του Νταργκαμιρ ως πρεσβη στον Μιχαηλ για να συζητησουν για ειρήνη.
Ο Κρουμμος ζητουσε τους εξης ορους:

Συνορα στους Μηλεωνες στη Θρακη

Φορο σε ειδος (μεταξι και πορφυρα αξιας 30 λιβρων χρυσου)

Ανταλλαγη αιχμαλωτων και προσφυγων

Επισης εστειλε και τελεσιγραφο οπου ελεγε πως αν δεν κλεισει γρηγορα ειρήνη τοτε οι Βουλγαροι θα πολιορκησουν την Μεσημβρία.
Στο τέλος Οκτωβριου ο Κρουμμος κινηθηκε κατά της Μεσημβριας με στρατο και πολεμικες μηχανες που ειχε φτιαξει ο μηχανικος που ειχε διωξει παλιοτερα ο Αυτοκράτορας Νικηφόρος.

Με τις πολεμικες μηχανες κατορθωσε να καταλαβει την Μεσημβρια σε μερικες μερες.

Την 1η Νοεμβριου ο Μιχαήλ συγκαλεσε Συμβουλιο στο οποιο παρισταντο ο Πατριαρχης, οι Μητροπολιτες Νικαιας και Κυζικου, ο Ηγουμενος του Στουδιου Θεοδωρος και αλλοι Στρατηγοι και ευγενεις.
Θεμα ηταν η ειρηνη με τη Βουλγαρια. Οι περισσοτεροι εκκλησιαστικοι (πλην του Ηγουμενου) ηθελαν ειρήνη ενώ ο Ηγουμενος με τους στρατηγους ηθελαν πολεμο.

Τελικα το Συμβουλιο διαλυθηκε χωρις να παρθει αποφαση. Συμφωνησαν μονο ότι διαφωνουν.

Στις 4 του Νοεμβριου εμφανιστηκε ενας κομητης ο οποιος εσπασε σε 2 μέρη και φανηκε η ουρά του σαν να παιρνει διάφορες μορφές ως που εν τελει φανηκε σαν να παιρνει τη μορφη ακέφαλου ανδρα. Ο κοσμος τρομοκρατηθηκε και το θεωρησε πολύ κακο οιωνο καθως νομιζε ότι ηρθε το πνευμα του ακέφαλου (πλεον) Νικηφόρου να παρει εκδίκηση.

Την επομένη μέν μέρα εμαθαν για την πτωση της Μεσημβρίας και ο φοβος εγινε ακομα μεγαλυτερος όταν εμαθαν ότι στα χέρια των Βουλγάρων εκτος από λάφυρα επεσαν και 36 Σιφωνες εκτοξευσης Υγρου Πυρος αλλα και παρα πολλα βαρέλια γεμάτα Υγρο Πυρ.

Το μυστικο τους οπλο ειχε πεσει στα χέρια του εχθρου. Αυτό θορυβησε και τον Αυτοκράτορα και κατι επρεπε να κανει για αυτό.

Προς το παρόν ηταν σχετικα ασφαλεις γιατι οι Βουλγαροι δεν ηξεραν να το χρησιμοποιησουν και κυριως δεν μπορουσαν να το αναλυσουν για να το αναπαράγουν.

Αλλα επρεπε να βρεθει μια λυση συντομα. Οσο οι Βουλγαροι δεν μπορουσαν να το χρησιμοποιησουν ουτε να το αναλυσουν ηταν ασφαλεις. Το μετα ηταν που τους ενδιεφερε.

Το Φεβρουαριο του 813 δυο προσφυγες από την Βουλγαρια ανεφεραν στον Αυτοκράτορα ότι ο Κρουμμος κινειται προς την Θράκη και στις 15 Φεβρουαρίου ο Μιχαήλ αφου προσκυνησε στον τάφο του Πατριάρχη Ταρασιου εφυγε με το στρατο του προς την Αδριανουπολη.

Εκει περιμενε τις ενισχυσεις από τα Ασιατικα Θεματα τα οποια θα εφταναν περιπου την Ανοιξη.

Το Μαιο όταν εφτασαν οι ενισχυσεις ο στρατος σταμάτησε παλι καθως φοβηθηκε από μια εκλειψη ηλιου στις 4 Μαιου και παρέμειναν στη Θρακη χωρις να βαδισουν κατά της Μεσημβρίας.

Τον Ιουνιο ο Κρουμμος προχωρησε και στρατοπεδευσε στη Βερσινίκια 30 μιλια μακρια από το Αυτοκρατορικο Στρατοπεδο.
Όταν το ειδαν ο Στρατηγος των Ανατολικων Λεων και ο Στρατηγος της Μακεδονιας Ιωάννης Απλάκης πιεζαν τον Μιχαηλ για μαχη αλλα ο
Αυτοκράτορας δισταζε.

Πισω στην Κωνσταντινουπολη ο Πατριάρχης και ο λαος εκαναν λιτανεια στους Αγιους Αποστόλους πολλοι εικονομάχοι προσευχονταν συνωστισμένοι
μπροστα στην πορτα του Αυτοκρατορικου Μαυσωλειου οπου ηταν θαμμένος ο Εικονομάχος Αυτοκράτορας Κωνσταντινος Ε’ ο οποιος τοσες φορες
ειχε νικησει τους Βουλγάρους όταν ξαφνικα ανοιξαν οι πορτες μονες τους σαν από θαυμα και αυτοι μπαινοντας μεσα ακουμπουσαν τον τάφο του λεγοντας:

“Σηκω Κωνσταντίνε η Αυτοκρατοριία χάνεται!”

Toτε εξαπλωθηκε σε ολη την Πολη η φημη ότι ο Κωνσταντινος Ε’ ειχε αναστηθει από τους νεκρους και ανεβαινοντας στο αλογο του πηγαινε να νικησει τους Βουλγαρους. Πολλοι ορκιζονταν ότι τον ειδαν.

Γενικοτερα ξέσπασε αναταραχη στους Αγιους Αποστόλους και αψιμαχιες μεταξυ Εικονομάχων και Εικονοφιλων.
Αμεσως εφτασε ο Επαρχος της Πολης με τη φρουρα και επέβαλλε την τάξη.

Συνέλαβε τους πρωταιτιους και αυτους που ειχαν πει ότι οι πορτες του Μαυσωλειου ανοιξαν μονες τους.

Δεν πειστηκε από την ιστορια τους και εκανε αυτοψία στο χώρο. Ο Επαρχος ειδε ότι οι μεντεσέδες ηταν σπασμένοι και κατάλαβε τι εγινε.
Επειδη υπηρχε πολυς κοσμος μπροστα στις πυλες του Μαυσωλειου καποια στιγμη πιεσαν αρκετα τις πορτες και αυτές από το βάρος του κοσμου ανοιξαν μονες τους σπαζοντας τους μεντεσεδες.

Οι πρωταιτιοι καταδικαστηκαν σε διαπομπευση και εξορια.

Στις 22 Ιουνιου δοθηκε τελικα μάχη μεταξυ Βουλγαρων και Αυτοκράτορα οπου οι Βουλγαροι νικησαν κατά κρατος με τον Αυτοκρατορικο στρατο να υποχωρει ατακτα με την πρωτη συγκρουση.

Ο Κρουμμος απορησε και νομιζε ότι αυτό είναι κολπο για να τον παρασυρουν και δεν ακολουθησε καταδιωξη.
Αλλα όταν ειδε ότι πραγματικα υποχωρουν ατακτα και δεν είναι κολπο τοτε διέταξε καταδιωξη.
Λεηλατησε το Αυτοκρατορικο Στρατοπεδο και πηρε πολλα λαφυρα.

Ο Μιχαήλ μολις που προλαβε να δραπετευσει καταρωμενος το στρατο του που λιγοψυχησε, τους ανικανους Στρατηγους του και προσθετε ότι βαρέθηκε πλεον ολη αυτή τη φάρσα και πως θα παραιτηθει από τον θρόνο.

Μαλιστα εστειλε και επιστολη στον Στρατηγό των Ανατολικών Λέοντα οπου του ελεγε ότι θα παραιτηθει και να αναλαβει αυτος τον θρόνο μιας και είναι πιο αξιος.

Ο Λεων αρνηθηκε και στις 24 Ιουνιου ο Μιχαήλ επεστρεψε στην Κωνσταντινουπολη και ανακοινωσε την προθεση του να παραιτηθει αλλα η οικογενεια του και οι Συμβουλοι του τον απετρεψαν.

Στο μεταξυ οι Στρατηγοι ετοιμαζαν το δικο τους πραξικοπημα μετα την ηττα από τον Κρουμμο και πιεσαν τον Στρατηγο Λέοντα να αναλαβει το Θρονο.

Ο Λεων συνεχισε να αρνειται αλλα όταν ειδε ότι ο Κρουμμος βαδιζε εναντιον της Κωνσταντινουπολης δέχτηκε και έστειλε ομολογια πιστεως στον Πατριαρχη Νικηφόρο και πηγε στο Τριβουνάλιο εξω από την Πολη.
Εκει ανακηρυχτηκε Αυτοκράτορας και μπηκε στην Κωνσταντινουπολη από την Χαρσιανη Πυλη.

Όταν εμαθε ο Μιχαήλ την ανακηρυξη του Λεοντα ως Αυτοκράτορα πηρε την οικογένεια του και ζητησε άσυλο στην εκκλησια της Παναγίας εν τω Φάρω.

Στις 11 Ιουλιου ολοι τους εγιναν μοναχοι και κλειστηκαν σε μοναστηρια στη νησο Πρωτη αλλα ο Λεων για να ειναι σιγουρος ευνουχισε και ολους τους γιους του Μιχαήλ. Στις 12 Ιουλιου ο Πατριάρχης Νικηφόρος έστεψε τον Λέοντα Αυτοκράτορα. Ενώ ο Κρουμμος βαδιζε κατά της Κωνσταντινουπολης.

Συνεχίζεται…

[George_V]

Eχοντας στεφθει Αυτοκράτορας ο Λέων Ε’ αρχισε να οργανωνει την άμυνα κατά των Βουλγάρων. Διόρισε τον Θωμά τον Σλάβο Διοικητη των Φοιδεράτων και τον Μιχαηλ Αμοριανό που ηταν και νονος του γιου του Κομη των Εξκουβιτόρων.

Στο μεταξυ μετα τη νικη στη Βερσινικια οι Βουλγαροι πλημμυρησαν την Θράκη λεηλατωντας τα παντα.
Ο Λέων αποφάσισε να στειλει πρέσβεις για να διαπραγματευτει ειρήνη αλλα οι Βουλγαροι απέρριψαν κάθε προταση. Ο Λεων προσπαθησε να δολοφονήσει τον Κρούμμο με ενεδρα κατά τη διάρκεια των διαπραγματευσεων τον Ιουλιο του 813 αλλα απέτυχε.

Ο αδελφος του Κρουμμου κατέλαβε την Αδριανουπολη ενώ ο Κρουμμος ισοπέδωσε τη Σηλυβρία, τη Ραιδεστό και την Απρο καθως και ολη την υπαιθρο μεχρι τη Γάνο.

Η Κωνσταντινουπολη πολιορκήθηκε για λιγο αλλα ο Κρουμμος καταλαβε ότι ηταν αδυνατον να την καταλαβει και εφυγε για να ξεχειμωνιάσει.
Επέστρεψε την ανοιξη του 814 για να την ξαναπολιορκήσει αλλα πέθανε στις 13 Απριλιου 814 και οι Βουλγαροι αναγκάστηκαν να αποσυρθουν καθως ξέσπασε εμφυλιος αναμεσα στα παιδια του Κρούμμου για το θρόνο.
Με το θάνατο του Κρούμμου και την επικράτηση του Ομουρτάγκ στον εμφυλιο οι Βουλγαροι δέχτηκαν ειρήνη το 816 και αποκατέστησαν τα συνορα όπως ηταν το 780.

Με τους Βουλγαρους πλεον εκτος μάχης ο Λεων πηρε βαθια ανασα. Τοτε θυμηθηκε πως όταν ηταν ακομα στρατηγος ειχε συναντησει ένα μοναχο στο Φιλομηλιον που ειχε προφητευσει πως θα γινει Αυτοκράτορας.

Ετσι εστειλε έναν αξιωματικο του να τον βρει και να τον γεμισει με δώρα. Όμως εκεινος ο μοναχος ειχε πεθάνει και στο κελι του τωρα εμενε ενας άλλος μοναχος ονοματι Σαββάτιος ο οποιος ηταν εικονομάχος.

Ο αξιωματικος δεν το ηξερε αυτό και νομιζε ότι ο μοναχος ηταν ο ιδιος που τον εστειλε να βρει ο Λεοντας και του προσφερε τα δωρα.
Ο Σαββάτιος όμως δεν τα δέχτηκε και ειπε πως ο Αυτοκράτορας είναι ανάξιος της πορφυρας γιατι προσκυνα τα ειδωλα και την αιρεση της Ειρήνης και του Ταρασιου και προέβλεψε ότι ο Αυτοκρατορας θα πεσει από το θρόνο εξαιτιας αυτου και θα χάσει τη ζωη του. Εκτος και αν επιστρέψει στην Εικονομαχία.

Όταν εμαθε ο Λεοντας τι ειπε ο μοναχος (ο οποιος νομιζε ότι ηταν ο ιδιος που συναντησε πριν χρονια) προβληματιστηκε. Καλεσε τον Θεοδοτο Μελισσηνο και του ζητησε να συζητησουν το θεμα.

Ο Μελισσηνος ηταν και αυτος Εικονομάχος και τα λογια του μοναχου ηταν η κατάλληλη ευκαιρια για να μιλησει στον Αυτοκράτορα ανοιχτά.
Ετσι του προτεινε να παρει και δευτερη γνώμη και προτεινε να μιλησει σε έναν άλλο μοναχο για τον οποιο ελεγαν ότι κανει και θαυματα και μενει στην Δαγίστη.

“Ρωτησε αυτόν του ειπε. Και ότι σου πει αυτος ετσι πρέπει να γίνει”

Aμεσως μετα εφυγε ο Μελισσηνος και πηγε κρυφα να βρει το μοναχο και του ειπε:
“Αυριο θα ερθει ο Αυτοκράτορας. Θα είναι μεταμφιεσμένος για να μην τον αναγωρίσεις. Θα σε ρωτησει για θεμα δογματος και αλλα παρομοια ζητηματα. Εσυ πρεπει να τον απειλησεις ουσιαστικα ότι θα χασει τη ζωη του και το θρόνο του εκτος και αν επιστρέψει στην πιστη και στο δόγμα του αειμνηστου Αυτοκράτορα Λεόντος Γ’ και καταστρέψει τις εικόνες. Εάν κανει αυτό που του πεις προσθεσε πως θα ζησει πολλα χρονια”

Mετα από αυτά ο Μελισσηνος έφυγε.
Πραγματι την επομενη μερα ήρθε ο Αυτοκρατορας ντυμένος σαν χωρικός. Ο μοναχος προσποιηθηκε ότι ειδε οραμα και ειπε στον επισκεπτη του ότι είναι ο Αυτοκράτορας.

Ο Λεων εντυπωσιαστηκε και ο μοναχος συνέχισε λεγοντας του ότι δασκαλευτηκε από τον Μελισσηνό.
Ο Λεοντας πειστηκε ότι όλα αυτά ηταν αληθεια και επιστρέφοντας στην Κωνσταντινουπολη ξεκινησε στην αρχη μυστικα κανοντας ερευνες για να δει εάν μπορει να επιβάλλει την Εικονομαχία χωρις να αναστατωσει την Εκκλησία.

Μετα διακηρυξε ανοιχτα την επαναφορά της Εικονομαχίας και συγκάλεσε Συνοδο το 815 για να επικυρώσει την επανεναρξη της Εικονομαχίας και την επαναφορα της Συνόδου της Ιέρειας με ταυτοχρονη κατάργηση της Ζ’ Οικουμενικης Συνόδου της Νικαιας.
Καποιοι πειστηκαν από τον Αυτοκράτορα και υπεγραψαν υπερ της Εικονομαχιας. Αλλοι που αντιστέκονταν ειτε δωροδοκηθηκαν να υπογράψουν, ειτε απειληθηκαν, ειτε ξυλοκοπηθηκαν αλλα τελικα υπέγραψαν.
Αλλοι παλι αρνηθηκαν να υπογράψουν όπως ο Πατριάρχης Νικηφόρος ο οποιος εμεινε σταθερός παρα τις απειλες και το ξυλο και αρνηθηκε να υπογράψει.

Εξοργισμένος ο Λέοντας τον εξόρισε στην Προικόνησσο. Στη θέση του διόρισε τον Θεόδοτο Μελισσηνο τον ιδιο που ειχε ουσιαστικα ξεκινησει την δευτερη φάση της Εικονομαχιας με αυτή την ιντριγκα που εφτιαξε.

Με τους Βουλγαρους σε ησυχία ο Λεων πλεον μπορουσε να στραφει στους Αραβες.
Το 817 οι Αββασιδες βρισκονταν ακομα σε εμφυλιο και ο Λεων μπορεσε να ανακτησει καποια φρουρια στα συνορα και να αναδιοργανωσει τις ανατολικες επαρχίες για καλυτερη αμυνα.

Το 820 ο Κομης των Εξκουβιτόρων Μιχαήλ Αμοριανος κατηγορηθηκε για προδοσια.

Μπορει να ηταν φιλοι με τον Λεοντα από παλια αλλα η διστακτικη πολιτικη του εναντι των Αράβων του προκαλουσε συγχυση.
Και ο Μιχαήλ ειχε ένα μεγάλο ελάττωμα. Ότι ειχε να πει το ελεγε ανοιχτα χωρις να υπολογιζει τις συνέπειες.
Ετσι βρέθηκαν πολλοι που τον ακουσαν να λεει πως θα παρει το θρόνο του Λεοντα και όχι μονο. Ειπε ότι εκτος από το θρόνο θα του επαιρνε και τη γυναικα.

Ο Λεων εξοργιστηκε με αυτό αλλα καθως ηταν χρονια φιλοι ηξερε ότι ο Μιχαήλ εχει μεγάλο στόμα και αρχικα πιστεψε ότι κατι άλλο εννοουσε ο Μιχαηλ ή ότι τα παραφουσκωνουν οι καταγγέλοντες.
Όμως εμαθε πως όχι μονο ελεγε ακριβως ότι καταγγέλθηκε αλλα δεν εκανε και καμια προσπαθεια να το κρυψει κιολας. Εστειλε κατασκοπους να μαθει τι ακριβως ελεγε και μηπως ηταν μεθυσμένος ή κατι άλλο όταν τα ελεγε.

Οι κατασκοποι ανεφεραν στον Λεοντα πως τα ιδια ελεγε και ξεμεθυστος. Απλα όταν μεθουσε προσθετε και αλλα πράγματα σε αυτά που ελεγε και ξεμεθυστος.

Ετσι την παραμονη των Χριστουγέννων του 820 ο Μιχαήλ συνεληφθη και περασε Δικαστηριο στο Παλατι υπο την προεδρια του Αυτοκράτορα.
Ο Μιχαήλ παραδέχτηκε ότι τα ειχε πει όλα αυτά. Δε μπορουσε να κανει και διαφορετικα οι μαρτυρες και οι αποδειξεις ηταν όλα εναντιον του.

Ετσι το Δικαστηριο τον καταδίκασε για αποπειρα σφετερισμου του θρόνο σε θάνατο.
Θα τον πετουσαν στον κλιβανο που ζέσταινε το νερο των λουτρών των Ανακτόρων επιτοπου.

Ετσι ξεκινησαν με τον Μιχαήλ αλυσοδεμενο και φρουρουμενο με τον Αυτοκράτορα να ακολουθει και αρχισαν να κατεβαινουν προς τον κλιβανο.

Πηγαινοντας προς τα εκει ακουσε τη φασαρια η Αυγουστα Θεοδοσία και ζητησε να μαθει τι συμβαινει.
Όταν εμαθε ότι πανε για εκτελεση τον Μιχαήλ Αμοριανο βγηκε νευριασμένη από τα διαμερισματα της και βρηκε τον Αυτοκράτορα που ακολουθουσε τη φρουρα με τον Μιχαηλ.

Εκει η Αυγουστα αρχισε να τον κατσαδιάζει και να του λεει:

“Είναι προσβολη προς το Θεο Λεοντα να επιτρέψεις την εκτέλεση αυτου του κρατουμενου τις Αγιες μερες των Χριστουγέννων. Θες να γινεις και εσυ θεομάχος? Πως θα κοινωνησεις αυριο το πρωι Σωμα και Αιμα Κυρίου?”

Ο Λεοντας κοντοστάθηκε για λιγο και μετα ειπε πως αναβάλλει την εκτέλεση για τα Χριστουγεννα. Αλλα δεν την ακυρώνει. Ο Μιχαήλ θα εκτελεστει μετα τα Χριστουγεννα.

Για την ωρα όμως θα μεινει κλειδωμενος και αλυσοδεμενος στις φυλακες του Παλατιου και το κλειδι θα το εχω εγω πανω μου.
Μετα γυρισε στη γυναικα του και ειπε:
“Γυναικα εκανα ότι μου ειπες. Αλλα πολύ φοβάμαι ότι πολύ γρηγορα θα πεσει η οργη του θεου πανω μας και ας με απέτρεψες από την αμαρτια σημερα”

O Λεοντας ηταν τρομερα προληπτικος και παντα φοβόταν την ημέρα των Χριστουγέννων καθως ειχε διαβασει μια προφητεια σε ένα Σιβυλλικο Βιβλιο ότι θα εχανε τη ζωη του την ημέρα των Χριστουγέννων.

Περαν αυτου η μητέρα του Λεοντα του ειχε διηγηθει καποτε ένα ονειρο που ειχε δει.

Του ειχε πει λοιπον η μητέρα του πως βρεθηκε στο ονειρο της στην Εκκλησια της Παναγιας των Βλαχερνών και εκει συναντησε μια νεαρη γυναικα η οποια κρατουσε μια λογχη και τη συνοδευαν δυο αλλοι νεαροι ντυμένοι στα λευκα.
Μετα ειδε αιμα να πλημμυριζει την Εκκλησια και την νεαρη γυναικα να διατάζει έναν από τους δυο συνοδους της να γεμισει ένα κυπελλο αιμα και να το δωσει στη μανα του Λεοντα να το πιει.
Η μανα του Λεοντα διαμαρτυρηθηκε και ειπε “Από τοτε που εχασα τον αντρα μου δεν εχω φαει κρεας η οτιδηποτε άλλο που να περιεχει αιμα. Γιατι να πιω τωρα αυτό το ποτηρι?”
Kαι η γυναικα με τη λόγχη απαντησε οργισμένα:
“Kαι τοτε γιατι ο γιος σου δε σταματα να γεμιζει την Εκκλησια με αιμα και να εξοργιζει το δικο μου γιο και Θεο?”
Eκει ξυπνησε η μητερα του και από τοτε τον ικετευε να σταματησει να στηρίζει τους Εικονομάχους για να μην χάσει τη ζωη του και την ψυχη του.

Αλλα και ο ιδιος ο Λεοντας εβλεπε συχνα ένα σημαδιακο ονειρο. Εβλεπε τον μακαριτη Πατριάρχη Ταράσιο να φωνάζει καποιον Μιχαήλ και να του ζητά να σκοτωσει τον Λέοντα τη μερα των Χριστουγέννων.

Ο Λεων δεν κοιμηθηκε ολη νυχτα από την αγωνια του και μαλιστα κατέβηκε μεχρι τις φυλακες για να τσεκάρει τον Μιχαήλ. Και του εκανε τρομερη εκπληξη που τον βρηκε να κοιμαται σα μωρο λες και δε συνεβαινε τιποτα.

Τα ξημερώματα ο Μιχαήλ ζητησε να εξομολογηθει αλλα οι φρουροι του ειπαν ότι δεν εχει το δικαιωμα για επισκέψεις εκτος ανακτορων.
Τοτε ο Μιχαήλ ζητησε να μιλησει με τον Ευνουχο Θεόκτιστο και να πει σε αυτόν τις αμαρτιες του και ο Θεοκτιστος να τις μεταφέρει στον εξομολογο.

Ο Λέων επέτρεψε στο Θεόκτιστο να επισκεφθει τον Μιχαήλ και αυτος πηγε στο κελι του.

Αυτό που δεν ηξερε ο Λεων όμως ηταν πως ο Θεοκτιστος ηταν ενας από τους συνομωτες εναντιον του.
Εκει ο Μιχαήλ ψιθυρισε στον Θεόκτιστο:

“Τωρα είναι η ωρα Θεοκτιστε. Πηγαινε βρες τους υπολοιπους και πες τους να κανουν γρηγορα να με βγάλουν από εδώ. Αλλιως πριν εκτελεστω θα αποκαλυψω τα ονοματα τους και το δικο σου στον Αυτοκράτορα μαζι με ολοκληρη τη συνομωσια”

Ο Θεοκτιστος εκανε ότι του ειπε ο Μιχαήλ και ολοι μαζι εσπαγαν το κεφαλι τους πως θα γλιτωσουν τον Μιχαήλ από την εκτέλεση.
Τελικα βρηκαν τη λυση για να σωσουν τον Μιχαήλ και την ιδια στιγμη να τον κανουν και Αυτοκράτορα.

Εκανε πολύ κρυο εκεινο το βράδυ και μια χιονοθύελλλα ειχε καλυψει τα παντα στην Κωνσταντινουπολη. Ετσι μεσα στο χιονι οι συνομωτες κατευθυνθηκαν προς την Ελεφαντινη Πυλη.

Εκει φορωντας ρασα αναμειχθηκαν με τους κληρικους και ψάλτες που θα εψαλλαν στο Αυτοκρατορικο Παρεκκλησιο τον Ορθρο των Χριστουγέννων και περιμεναν να ανοιξει η πυλη για να μπουν μεσα.

Στο μεταξυ ο Αυτοκράτορας ηταν ηδη στο Παρεκκλησι και εψαλλε. Ενώ ενας ιερέας βρισκόταν στο Ιερό.
Ο Λεων ηταν πολύ περηφανος για τη φωνη του και ειχε το ψώνιο του τραγουδιστη και ψάλτη. Αλλα η αληθεια ηταν πως ηταν εντελως παράφωνος και αμουσος. Αλλα δεν το λες αυτό στον Αυτοκράτορα.

Καποια στιγμη η πυλη ανοιξε και μπηκε μεσα η πομπη και κατευθυνθηκαν προς το Αυτοκρατορικο Παρεκκλησι. Δεν τους υποπτευθηκε κανεις καθως λογω του κρυου ειχαν ολοι σηκωμενες κουκουλες από τα ράσα τους.
Ετσι μπηκαν στο Παρεκκλησι ανενοχλητοι. Ο Αυτοκράτορας δεν εδωσε σημασια και συνεχισε να ψάλλει. Οι τελευταιοι εκλεισαν την πορτα πισω τους και την σφραγισαν.

Να σημειωθει πως και ο Αυτοκράτορας και ο ιερέας ειχαν σηκωμενες τις κουκουλες τους καθως ειχε τρομερο κρυο και χιονοθυελλα και ο ναος ειχε τις πορτες ανοιχτές περιμενοντας τους ιερεις/ψαλτες.

Σε καποια στιγμη βγαινει και ο ιερέας και κατευθυνεται προς τον Αυτοκράτορα να του δειξει τι θα ψάλλει μετα και τότε οι συνομώτες τραβηξαν τα στιλετα τους και με ένα σάλτο βρεθηκαν μπροστά τους.

Επιασαν τον ιερεα κατά λαθος γιατι εμοιαζε φυσιογνωμικα με τον Λεοντα και σηκωσαν τα στιλετα τους.

Ο ιερέας όμως εντρομος εβγαλε την κουκουλα και τους εδειξε ότι ηταν καραφλός ενώ αντιθετα ο Λεοντας ειχε μαλλια. Τοτε ειδαν ότι επιασαν τον λαθος ανθρωπο και πως ο Λεοντας παει να το σκάσει.

Ο Αυτοκράτορας ειδε ότι η πορτα είναι σφραγισμένη και ετρεξε στο ιερό να βγεί από την πισω πορτα.

Οι συνομώτες πεταξαν τον ιερέα σε μια γωνια και κυνηγησαν τον Λέοντα.

Ο Λεοντας βρηκε την πισω πορτα αλλα η ατυχια του χτυπησε κοκκινο. Ηταν κλειστη και μανταλωμένη απ’εξω.
Ηταν πλεον παγιδευμενος και οι συνομωτες τον πλησιαζαν κρατωντας στιλέτα.

Μεσα στον πανικο του αρπαξε ότι βρήκε μπροστα του για να αμυνθει.
Βουτάει ένα θυμιατήρι με το δεξι χέρι και ένα βαρύ ξυλινο Σταυρο με το αριστερο και ξεκινάει μάχη.

Ανοιξε αρκετά κεφάλια ο Λέοντας με το θυμιατηρι και το Σταυρο. Η μάχη κράτησε 1 ωρα αλλα οι συνομωτες ηταν πολλοι και τελικα υπεκυψε στα τραυματα που του καταφεραν οι συνομωτες.
Ο Λεων κατέρρευσε μεσα στο ιερό και ζητησε να τον λυπηθουν και να τον αφησουν να ζήσει.

Όμως τον πλησιασε ο γιγαντόσωμπος Κραμβωνιτης και του ειπε:

“Δεν είναι τωρα η ωρα για ορκους και ελεος. Τωρα είναι η ωρα του θανατου”

Πεταξε το στιλέτο και τράβηξε το σπαθι που ειχε πανω του, το σηκωσε ψηλά και το κατέβασε με δυναμη στον Λεοντα.

Ο Λεοντας προσπαθησε να αμυνθει για τελευταια φορά σηκωνοντας τον Σταυρο που κρατουσε για να αμυνθει αλλα η δυναμη του ξιφους ηταν τοσο μεγάλη που εσπασε τον Σταυρό και του εκοψε το χέρι από την ωμοπλατη.

Ενας δευτερος συνομωτης του εκοψε το κεφάλι και το σηκωσε ψηλα.

Ετσι πέθανε ο Λεων Ε’ στις 25 Δεκεμβριου 820 και ωρα 5 το πρωι.


Συνεχίζεται...

[Καραμελίτσα]

Να προσθέσω ότι η Ειρήνη είναι πρότυπο για γυναίκες που έχουν παγιδευτεί σε μια σχέση με άντρα που δεν έχει ξεφύγει από τη σκιά του πατέρα του.

[George_V]

Να προσθέσω ότι η Ειρήνη είναι πρότυπο για γυναίκες που έχουν παγιδευτεί σε μια σχέση με άντρα που δεν έχει ξεφύγει από τη σκιά του πατέρα του.

Και για αυτο τυφλωσε το παιδι της? Γιατι δεν ξεφευγε απο τη σκια της?

Καλα δε λεω και για το ξυλο, το μαστιγωμα, τη λεκτικη κακοποιηση και ολο το μπουλινγκ που ειχε φαει ο Κωνσταντινος ΣΤ' απο την Ειρηνη.

[Στύγιος]

Να προσθέσω ότι η Ειρήνη είναι πρότυπο για γυναίκες που έχουν παγιδευτεί σε μια σχέση με άντρα που δεν έχει ξεφύγει από τη σκιά του πατέρα του.

Και για αυτο τυφλωσε το παιδι της? Γιατι δεν ξεφευγε απο τη σκια της?

Καλα δε λεω και για το ξυλο, το μαστιγωμα, τη λεκτικη κακοποιηση και ολο το μπουλινγκ που ειχε φαει ο Κωνσταντινος ΣΤ' απο την Ειρηνη.

Αυτή και η Θεοδώρα του Ιουστινιανού ξεχωρίζουν σε δολοπλοκίες και ραδιουργίες.

https://www.mixanitouxronou.gr/aftokrat ... vizantiou/

[Καραμελίτσα]

Να προσθέσω ότι η Ειρήνη είναι πρότυπο για γυναίκες που έχουν παγιδευτεί σε μια σχέση με άντρα που δεν έχει ξεφύγει από τη σκιά του πατέρα του.

Και για αυτο τυφλωσε το παιδι της? Γιατι δεν ξεφευγε απο τη σκια της?

Καλα δε λεω και για το ξυλο, το μαστιγωμα, τη λεκτικη κακοποιηση και ολο το μπουλινγκ που ειχε φαει ο Κωνσταντινος ΣΤ' απο την Ειρηνη.

Αυτά είναι συκοφαντίες από σεξιστες ιστοριογράφους.

[George_V]

Να προσθέσω ότι η Ειρήνη είναι πρότυπο για γυναίκες που έχουν παγιδευτεί σε μια σχέση με άντρα που δεν έχει ξεφύγει από τη σκιά του πατέρα του.

Και για αυτο τυφλωσε το παιδι της? Γιατι δεν ξεφευγε απο τη σκια της?

Καλα δε λεω και για το ξυλο, το μαστιγωμα, τη λεκτικη κακοποιηση και ολο το μπουλινγκ που ειχε φαει ο Κωνσταντινος ΣΤ' απο την Ειρηνη.

Αυτά είναι συκοφαντίες από σεξιστες ιστοριογράφους.

Ε οχι και συκοφαντιες.

Σε λιγο θα μας πεις οτι μοιραζε και κουλουράκια και περνουσε γριες απεναντι στις διαβασεις.

Αν τις θεωρεις συκοφαντιες αποδειξε τες.

O Θεοφάνης π.χ. την αναφέρει ως "ευλογημενη" και "ενδοξη" και την περιγραφει με τα λαμπροτερα χρωματα σε αντιδιαστολη με το διαδοχο της Νικηφορο που τον περναει γενεες 14 επειδη την ανετρεψε και γαμησε τον κοσμο στη φορολογια.

Αλλα αυτο δεν τον εμποδιζει να στηλιτευσει την αρχομανια της, τη συμπεριφορα προς το γιο της και την υπεξαιρεση δημοσιου χρηματος που εκανε.

[George_V]

Μετα το θάνατο του Λέοντα οι συνομώτες εψαξαν το πτώμα για να βρουν τα κλειδια από τις αλυσιδες του Μιχαηλ που το ειχε πανω του ο Αυτοκράτορας.

Αλλα οσο και αν εψαξαν το κλειδι δεν το βρηκαν. Για να μη χάσουν άλλο χρονο εσυραν το πτωμα εξω από την εκκλησια και μεσω της Πυλης της Σκυλλας το εφεραν στον Ιππόδρομο και το άφησαν εκει.

Δεν ειχαν φοβο για τη φρουρα καθως οι περισσοτεροι ηταν μυημενοι στη συνομωσια και δεν θα τους ενοχλουσαν.

Μετα επέστρεψαν στο Παλάτι και συνέλαβαν την Αυγουστα Θεοδοσια και τα παιδια του Λέοντα τον Συναυτοκράτορα Συμβάτιο (που ειχε μετονομαστει σε Κωνσταντινος), τον Βασιλειο, τον Γρηγόριο και τον Θεοδόσιο.

Με συνοπτικες διαδικασιες τους παρέδωσαν στη φρουρα για να εξοριστουν στην νησο Πρώτη και τα αγορια να ευνουχιστουν όλα. Η διαταγη εκτελεστηκε όπως δοθηκε. Μονο ο μικρότερος γιος του Λεοντα δεν αντεξε τη διαδικασια του ευνουχισμου και πέθανε. Ολοι οι αλλοι ευνουχιστηκαν, εγιναν μοναχοι και κλειστηκαν σε μοναστηρια.

Μετα εβγαλαν τον Μιχαηλ από την φυλακη αλλα καθως δεν ειχαν το κλειδι για τις αλυσιδες του, ο Μιχαήλ ανακηρυχτηκε Αυτοκράτορας και καθησε στο θρόνο δεμενος ακομα χειροποδαρα με αλυσιδες.

Αμεσως μετα ο Μιχαήλ ζητησε να βρουν ένα σιδερα να κοψει τις αλυσιδες μιας και δεν ειχαν κλειδι και η φρουρα εφυγε για να παει να βρει καποιον σιδερα από την αγορα.

Μολις κοπηκαν οι αλυσιδες ο Μιχαήλ πηγε αμεσως στην Αγια Σοφια για να στεφθει Αυτοκράτορας χωρις να αλλαξει ρουχα η να κανει μπανιο καθως φοβόταν μηπως συμβει κατι απροοπτο πριν στεφθει επισημα.

Δεν εμπιστευόταν κανέναν εκτος από τους συνομωτες φιλους του.

Μετα τη στέψη του διέταξε ένα μερος της περιουσιας του Λέοντα να διατεθει στη χηρα του και στα παιδια του θελοντας με αυτό τον τροπο να επανορθωσει καπως τη δολοφονια του.

Η πρωην Αυγουστα Θεοδοσια κλειστηκε στην Μονη των Δεσποτών ενώ τα παιδια σε Μοναστηρια στη νησο Πρωτη. Ο μικροτερος γιος ο Θεοδόσιος όπως ειπαμε πεθανε κατά τη διαρκεια του ευνουχισμου ενώ ο μεγαλυτερος ο Συμβάτιος μετα τον ευνουχισμο του εχασε τη μιλια του.
Αργοτερα ξαναμιλησε και ειπε ότι ηταν θαυμα του Αγιου Γρηγοριου.

Παράλληλα ανακαλεσε τον πρωην Πατριάρχη Νικηφορο από την εξορια αλλα αρνηθηκε να τον αποκαταστησει στον θρόνο και όταν του ειπε ο Νικηφόρος να αποκαταστησει το δογμα όπως ηταν πριν ο Μιχαήλ του απάντησε πως δεν ηρθε για να καινοτομησει ουτε να αλλαξει τις πρακτικες. Ας αφησουμε τον κοσμο να κανει ότι θέλει χωρις τιμωριες.

Αργοτερα όμως οσο στερεωνοταν η εξουσια του αρχισε να εκδηλωνει πιο ανοιχτά την Εικονομαχία του και πιο επιθετικα.

Ο Μεθοδιος που αργοτερα εγινε Πατριαρχης και Ευθυμιος Επισκοπος Σαρδεων που αντιστάθηκαν στην Εικονομαχια του Αυτοκράτορα πληεωσαν ακριβα τη σταση τους. Ο Μεθοδιος εξοριστηκε στη νησο Ακριτας και ο Ευθυμιος σκοτωθηκε με κερατο ταυρου.

Aλλα αυτό δεν ηταν το μονο του προβλημα. Hδη ειχε εκδηλωθει από το 820 επανασταση εναντιον του Αυτοκρατορα από τον παλιο του φιλο Θωμα τον Σλάβο ο οποιος διέδιδε ότι ηταν ο Κωνσταντινος ΣΤ’ που υποτιθεται ειχε διαφυγει και δεν τυφλώθηκε.

Ο Θωμας αφου υιοθέτησε έναν ακομα συμμαχο που τον ονομασε Κωνσταντινο τον εστειλε με στρατο να λεηλατησει την Ανατολια ενώ ο ιδιος προωθουνταν προς την Κωνσταντινουπολη.

Ο Λεων Ε’ ειχε στειλει λιγο πριν τη δολοφονια του μια μικρη δυναμη να τον αντιμετωπισει αλλα ηττηθηκε και ο Θωμάς εγινε ακομα πιο τολμηρος.
Ειχε καταφέρει να θέσει ολοκληρη την Ανατολια υπο τον ελεγχο του και ετσι να διοχετευσει την φορολογια των περιοχω αυτων στη δικη του τσέπη αντι για το Αυτοκρατορικο Θησαυροφυλακιο. Καποιες πολεις επεσαν στα χέρια του από φοβο άλλες πολιορκηθηκαν και λεηλατηθηκαν.

Μεχρι το 821 ειχε καταλάβει ολη τη Μ. Ασία εκτος από το Θέμα Οψικιου, ο Κόμης του οποιου ο Κατακυλας εξάδελφος του Μιχαηλ Β’ εμεινε πιστός στον Αυτοκράτορα μεχρι το τέλος και το Θέμα Αρμενιακων οπου ο Στρατηγός Ολβιανός αντιστάθηκε στον Θωμα. Και ο Μιχαήλ για να τους τιμησει για την πιστη τους τους χάρισε τα εσοδα από τον Καπνικο φόρο στην επαρχία τους.

Όταν τα νεα του εμφυλιου εφτασαν στη Βαγδάτη ο Χαλιφης Αλ-Μαμουν (ο οποιος τελικα ειχε κερδισει τον εμφυλιο με τον αδελφο του Αλ-Αμιν) χάρηκε γιατι αυτή η συγκυρία του έδινε την ευκαιρια να εισβάλλει οπου ηθελε χωρις να φοβάται αντιποινα οσο οι Βυζαντινοι ηταν απασχολημένοι με τον εμφυλιο τους.

Αυτό όμως ειχε επιπτωσεις και στο στρατο του Θωμά. Φοβόταν ότι με τις Αραβικές επιδρομές οι στρατιωτες του θα τον εγκατέλειπαν για να γυρισουν να υπερασπιστουν τα χωρια τους. Ο κυριος ογκος του στρατου του προερχοταν από περιοχες στην Ανατολια κοντα στα συνορα με τους Αραβες.

Επρεπε λοιπον να κανει κατι δραστικο για να περιορισει αυτή τη ζημια και για αυτό σκέφτηκε να παει ο ιδιος προσωπικα με το στρατο του και να τους τρομάξει ώστε να υπογράψουν ειρήνη.

Και αυτό εκανε. Όταν οι Αραβες ειχαν εισβάλλει στην Ανατολια εμφανιστηκε ο Θωμας με τον στρατο του ξαφνικά και πρότεινε στους Αραβες διαπραγματευσεις για ειρήνη.

Τελικα κλειστηκε ειρήνη με την συμφωνια να τους παραδώσει ο Θωμάς κομμάτια της Ανατολιας όταν γινει Αυτοκράτορας.
Εχοντας ασφαλισει τα νωτα του ο Θωμάς ανακηρυχτηκε και επιστημα Αυτοκράτορας και στέφθηκε στην Αντιόχεια από τον Πατριάρχη Αντιοχείας Ιωβ.

Από εκει με το στρατο του και τις ενισχυσεις που του εστειλαν οι Αραβες και μαζι με το θετο γιο του Κωνσταντινο ξεκινησε να βαδιζει προς το Οψικιον.

Ο Μιχαήλ αποφάσισε ότι επρεπε να τον σταματησει. Ετσι εστειλε εναντιον του στρατο.
Αλλα ο στρατος που εστειλε ηταν απειρος πολεμικα και ο διοικητης ακομα πιο απειρος και ο Αυτοκρατορικος στρατος διαλυθηκε στη πρωτη συγκρουσε με το στρατο του Θωμά με τους μισους στρατιωτες να πεφτουν νεκροι στο πεδιο της μάχης.

Ενισχυμένος από αυτή τη νικη κατέλαβε τη Λέσβο και από εκει αρχισε να ναυπηγει στόλο για να χτυπησει την Κωνσταντινουπολη.
Ο Θωμας ξεκινησε από την Αβυδο επικεφαλης 80000 ανδρων και περιμενε το στόλο για να περάσει απενατνι.
Όταν περασε απεναντι υπηρχε ένα φρουριο το οποιο ηταν ακομα πιστο στον Αυτοκράτορα και ο Θωμάς εστειλε τον θετο γιο του Κωνσταντινο να το καταλαβει.

Ο Κωνσταντινος θεωροντας ότι οι δυναμεις που αντιμετώπιζε ηταν κατώτερες οδηγησε μια απροσεκτη εφοδο ιππικου εναντιον τους αλλα επεσε σε ενεδρα του Στρατηγου Ολβιανου και εξοντώθηκαν μεχρι ενός. Ο Ολβιανος εκοψε το κεφάλι του Κωνσταντινου και ειπε ότι αυτό είναι μάθημα να μη βιαζεται.

Το κεφάλι του Κωνσταντινου στάλθηκε στον Μιχαήλ Β’ και αυτος με τη σειρά του το έστειλε στον Θωμά.

Ο Θωμας λυπηθηκε αλλα δεν πτοηθηκε και συνεχισε το σχέδιο του. Λεηλατησε ολη τη Θράκη μεχρι το Ορκόσιον.
Ο Μιχαήλ μαζεψε οσο στρατο βρήκε διαθεσιμο και εθεσε επικεφαλης του τον εξαδελφο του Κατακύλα και τον Ολβιανό και τους εστειλε να αντιμετωπισουν τον Θωμα.

Ο Θωμάς όμως χτυπησε τις Αυτοκρατορικες δυναμεις από ξηρά και θάλασσα και τις διέλυσε.
Ο Μιχαήλ φοβηθηκε από αυτό και διέταξε να σηκώσουν την Αλυσίδα στον Κεράτιο για να μη μπορει να μπει ο στόλος του σφετεριστη στον κόλπο.
Ο Θωμας παλι εμπλεος χαρας από τη νικη του αποφάσισε να επιτεθει κατευθειαν στην Κωνσταντινουπολη.
Ετσι διορισε τον Γρηγόριο Πτερωτο ανηψιο του Λεοντα Ε’ και πρωην Στρατηγο των Αρμενιακων Διοικητη 10000 ανδρων και τον έστειλε μαζι με μερος του στόλου του στην Κωνσταντινουπολη ως εμπροσθοφυλακη για την επικειμενη πολιορκία.

Ο στρατος και ο στολος εφτασαν στην Κωνσταντινουπολη και διατάχτηκε εφοδος στα Τείχη. Η μάχη ηταν σφοδρη αλλα τα Τειχη δεν καταλαμβανονταν ευκολα.

Μετα από λιγο εφτασε και ο Θωμας με ενισχυσεις τις οποιες εριξε και αυτές στη μάχη αλλα δεν κατάφερε να αλλαξει την ισορροπια της μάχης.
Οι αμυνομενοι κατάφεραν να απωθησουν το στρατο του Θωμα και να καταστρέψουν πολλες από τις πολεμικες μηχανεές του.

Ο Θωμας ηταν εκπληκτος. Πιστευε ότι η παρουσια του και μονο θα εκανε τους κατοικους της Πολης να του ανοιξουν τις πυλες και να του παραδώσουν τον Μιχαήλ σιδηροδέσμιο γιατι τον μισουσαν και τώρα όχι μονο δεν ανοιγουν τις πυλες αλλα πολεμάνε και με λυσσα εναντιον του.

Ετσι αποφάσισε προσωρινα να αποσυρθει και στρατοπεδευσε στην περιοχη του Παυλίνου διπλα από την Εκκλησια των Αγίων Αναργύρων.
Εκει ανασυνταξε το στρατο του και προετοιμάστηκε για την επομενη επιθεση ενώ παράλληλα από παρακειμενο λόφο παρατηρουσε τις προετοιμασιες του Μιχαήλ ο οποιος ειχε στησει την πολεμικη σημαια του στον τρουλο της Παναγιας των Βλαχερνων και από εκει εδινε διαταγες στο στρατο του.

Παράλληλα ο Θέοφιλος ο γιος του Μιχαήλ συμμετειχε σε λιτανεια με τον Πατριαρχη στα Τειχη οπου μετέφεραν τον Τιμιο Σταυρο μαζι με το Μαφώριο της Θεοτόκου.

Ο Θωμας αρχισε να απελπιζεται. Ηταν πλεον φανερο πως ο Μιχαηλ δεν ηταν μισητος στην Κωνσταντινουπολη και αυτό του χαλουσε τα σχέδια.
Δεν ηξερε τι επρεπε να κανει ακριβως αλλα τουλαχιστον ειχε αριθμητικη υπεροχη και του χρειαζοταν μια μάχη για να κερδισει τον πολεμο.
Ετσι την επομενη μέρα ανέθεσε στο νέο θετο γιο του Αναστάσιο (τον οποιο υιοθετησε μετα το θανατο του Κωνσταντινου) την εφοδο στα Τειχη ενώ ο ιδιος με τον υπολοιπο στρατο θα εκανε εφοδο στις Βλαχέρνες που βρισκόταν ο Μιχαήλ.

Η επίθεση ηταν σφοδρη και παρα τις αμυνες του Μιχαήλ ο στρατος του Θωμα κατάφερε να φτάσει στα Τείχη και να σηκώσει σκάλες και να φέρει πολιορκητικους κριους.

Ο Θωμας υπολογιζε ότι εάν καταφερνε να χτυπησει τις πυλες και να βάλει στρατιωτες στα Τείχη θα τρομαζε τους κατοικους και θα παραδινονταν.
Παράλληλα ο στολος θα μπλοκάριζε τα λιμάνια και θα εριχνε φλεγομενα βέλη στην Πολη.

Τιποτα από ότι φανταζοταν ότι θα γινει δεν εγινε και τιποτα δεν δουλεψε σωστα.
Μολις πηρε θέση ο στόλος για να επιτεθει στην Πολη σηκωθηκε ενας θυελλωδης ανεμος ο οποιος σκορπισε τα πλοια και η καταιγιδα που επιασε μετα βυθισε παρα πολλα.

Στην ξηρα οι αμυνομενοι πολέμησαν γενναια και κατάφεραν να ριξουν τις σκάλες και να καταστρέψουν τους κριους.
Ο Θωμάς διέταξε υποχώρηση καθως τελειωναν και οι προμηθειες και την ιδια στιγμη ο Μιχαήλ διέταξε εξοδο και καταδιωξη του εχθρου.

Συντομα ενεπλάκησαν σε μαχη σωμα με σωμα και ο Θωμας δυσκολα καταφερε να ξεφυγει. Εχοντας διασωσει ότι μπορουσε από το στρατο του αποφάσισε να αποσυρθει για να ξεχειμωνιάσει αλλου και να επιστρέψει με καλυτερο καιρο καθως ηδη αρχισε να κανει πολύ κρυο.
Επέστρεψε την επομενη άνοιξη αλλα συντομα διαπιστωσε πως ο Μιχαήλ ειχε πλεον επαγγελματικο στρατο στη διαθεση του και όχι τους απειροπολεμους νεοσυλλεκτους που ειχε αντιμετωπισει το προηγουμενο ετος. Και σαν να μην εφτανε αυτό ειχε ναυπηγησει νεα πλοια διπλασιαζοντας τον στολο του.

Ο Μιχαήλ προσπάθησε να δωροδοκησει αξιωματικους και στρατιωτες του Θωμα με αμνηστια και δώρα για να αυτομολησουν αλλα δεν καταφερε τιποτα.

Ο Θωμας δεν πτοηθηκε. Διέταξε να γινε εφοδος στην πλευρα των Βλαχερνων και εστειλε τις πολεμικες μηχανες του εκει.
Ο Μιχαήλ από την άλλη απευθυνθηκε στο στρατο του με ένα φλογερό λογο και κατάφερε να αναπτερωσει το ηθικο τους σε τετοιο σημειο που ανοιξαν τις πυλες και εκαναν εξοδο και χτυπησαν τις δυναμεις του Θωμα κατευθειαν στο κέντρο.

Αυτή ηταν μια κινηση που δεν περιμενε ο Θωμας. Ο στρατος του πανικοβληθηκε και αρχισε να διαλυεται ενώ πολλοι σφαγιάστηκαν.
Από την άλλη πλευρα ο στολος ειχε τις δικες του δυσκολιες. Μολις βγηκε ο Αυτοκρατορικος Στόλος στην πρωτη αψιμαχια, ο στολος του Θωμα διαλυθηκε και αυτος με τους περισσότερους να ανακρουουν πρυμνα και να φεύγουν, αλλα πλοια κατέβασαν τις σημαιες του Θωμα και ανέβασαν τις σημαιες του Αυτοκράτορα ενώ αλλοι μεσα στον πανικο τους κολλησαν τα πλοια τους στα ρηχα και τα εγκατελειψαν για να γυρισουν πεζοι στο
στρατοπεδο του Θωμα.

Μεσα σε αυτό το χάος ο Γρηγόριος Πτερωτός ο οποιος ειχε την οικογένεια του στην Κωνσταντινουπολη διαπιστωσε ότι το παιχνίδι είναι χαμένο και οσο μένει με τον Θωμά ρισκάρει την οικογένεια του.

Ετσι έστειλε ένα Στουδίτη μοναχό να μπει στη Κωνσταντινουπολη και να ενημερώσει τον Μιχαήλ ότι αυτομολει σε αυτόν και πως θα επιτεθει στα νωτα του Θωμά με τους στρατιωτες τους.

Ο μοναχος όμως δεν κατάφερε να περάσει στην Κωνσταντονουπολη και συνεληφθη από στρατιωτες του Θωμα ο οποιος εμαθε για την προδοσια του Πτερωτου.
Ετσι μαζεψε ένα αποσπασμα και το εστειλε να κυνηγησει τον προδότη. Ο Πτερωτος ηττήθηκε στη μάχη που επακολουθησε, συνεληφθη και εκτελεστηκε επι τοπου με εντολη του Θωμά ο οποιος για λογους προπαγάνδας διέδωσε ότι ειχε νικησει ένα αποσπασμα του στρατου του Μιχαήλ για να αναπτερώσει το ηθικο του στρατου του.

Μετα μαζεψε οσο στόλο ειχε απομεινει και αγκυροβολησε στο Βερύδιον. 350 πλοια όλα μαζι με βοηθητικα, φορτηγιδες και περιπολικα.
Όταν το ειδαν αυτό από τα Τειχη ο Μιχαήλ διέταξε τον Αυτοκρατορικο Στόλο να κάνει νυχτερινή επίθεση στο αγκυροβόλιο του εχθρου.
Η επιθεση ηταν τοσο σφοδρη οπου πολλα πλοια καηκαν από το Υγρο Πυρ ενώ παρα πολλα αιχμαλωτίστηκαν. Πολλοι ναυτες πνιγηκαν ενώ οσοι γλιτωσαν κολυμπησαν μεχρι απεναντι και ενωθηκαν με το στρατο του Θωμά.

Μετα την καταστροφη του στολου του ο Θωμας επικεντρωθηκε στην ξηρα. Εκει ο Μιχαήλ ενθαρρυμένος από τις προσφατες επιτυχιες του εκανε συχνές εξοδους οδηγώντας ο ιδιος το στρατο του μαζι με το γιο του Θεοφιλο και τον Κομη Κατακυλα και τον Στρατηγο Ολβιανο με αναμικτα αποτελεσματα.

Άλλες φορές επικρατουσε ο Μιχαήλ και άλλες φορές επικρατουσε ο Θωμάς. Αλλα ηταν ολες οι συγκρουσεις αψιμαχιες και όχι κανονικη μαχη εκ του συστάδην που θα μπορουσε να κρινει το αποτέλεσμα γενικοτερα.

Στο μεταξυ τα νεα της εμφυλιας συγκρουσης εφτασαν και στη Βουλγαρια. Ο Ηγεμονας Ομουρτάγκ εστειλε μηνυμα στον Μιχαήλ προσφέροντας του βοηθεια και συνθηκη συμμαχίας.
Ο Μιχαήλ ευχαριστησε θερμα τον Ομουρταγκ για την πρωτοβουλια του να βοηθησει αλλα αρνηθηκε τη βοηθεια.

Ο Ομουρταγκ όμως μαζεψε το στρατο του και περασε τα συνορα στρατοπεδευοντας κοντα στην Ηράκλεια.
Ο Θωμάς εμαθε τις κινησεις του Ομουρτάγκ και θεώρησε ότι ερχεται να βοηθησει τον Μιχαήλ και απελπισμένος κλειστηκε στη σκηνη του.

Όταν συνήλθε ειδε πως ο στρατος του ειχε αποδυναμωθει αρκετα ενώ ο Μιχαήλ αντεχε ακομα και τωρα ειχε και Βουλγαρικη βοηθεια.
Σκεφτηκε να διαιρεσει τις δυναμεις του και με το ένα μερος να συνεχισει την πολιορκια και με το άλλο να αντιμετωπισει τους Βουλγάρους αλλα τα νουμερα δεν εβγαιναν καθως επρεπε να διατηρει ένα μινιμουν στρατιωτων στην Πολη για να την εχει αποκλεισμένη αλλα από την άλλη δεν του
εφταναν οι στρατιωτες για να αντιμετωπισει τους Βουλγάρους.

Ετσι για να μην αναγκαστει να δωσει διμέτωπο αγωνα και συντριβει αναμεσα στον Μιχαήλ και στον Ομουρτάγκ αναγκάστηκε να υποχωρησει από την Πολη και να επιτεθει στους Βουλγαρους για να ασφαλισει τα νωτα του.

Η μαχη ηταν σκληρη αλλα ο Θωμάς ηττηθηκε και υποχωρησε παλι. Οι Βουλγαροι ευχαριστημενοι με τα λαφυρα και τους σκλαβους που πηραν γυρισαν παλι στη Βουλγαρια.

Όταν ο στόλος του Θωμα (ότι ειχε απομεινει τελος παντων) εμαθε τι εγινε παραδόθηκε στον Αυτοκράτορα.

Ο Θωμας παλι βυθιζοταν στην τρέλα ολο και πιο πολύ. Ενώ ειχε χασει ολο το στόλο του και τα 3/4 του στρατου του ονειρευοταν ακομα ότι θα νικησει και θα κατσει στο θρόνο του Αυτοκράτορα και επεστρεψε να συνεχισει την πολιορκια.

Πολύ γρηγορα όμως ηρθε στα συγκαλα και κατάλαβε ότι ολο αυτό είναι μια χιμαιρα. Και αποχωρησε για να στρατοπεδευσει για το χειμωνα στη θέση Διάβασις οπου θα μπορουσε να λεηλατει τα πλουσια εκτος τειχων προάστεια της Κωνσταντινουπολης μεχρι να περάσει ο χειμωνας και να βρει ενισχυσεις.

Πισω στην Κωνσταντινουπολη ο Μιχαήλ καταλαβε ότι ο Θωμάς ηταν σε δεινη θέση και μάζεψε μια μεγάλη δυναμη υπο τον Κομη Κατακυλα και τον Στρατηγο Ολβιανό ενώ ο ιδιος ανελαβε την διοικηση των Σχολων και της Εταιρείας.
Ετσι βαδισαν κατά του Θωμα για να ξεκαθαρισουν το ζητημα μια και καλη με μαχη εκ του συστάδην.

Το σχέδιο μάχης που ειχε ο Θωμας ηταν πως μολις εκανε εφοδο ο Μιχαηλ το κεντρο του θα υποχωρουσε αλλα όταν θα εκανε εφοδο ο Θωμας με τις ενισχυσεις το κεντρο θα γυρνουσε και θα εκανε αντεπιθεση μαζι με αυτόν.
Το σχεδιο όμως δεν πηγε όπως σχεδιαστηκε. Οι στρατιωτες ελειπαν ηδη 2 χρονια από τα σπιτια τους και ειχαν κουραστει να σκοτώνουν συμπατριωτες τους. Ετσι οταν σημανε η σαλπιγγα την (ψευτικη) υποχωρηση οι στρατιωτες αρχισαν να υποχωρουν ατάκτως στα αληθεια.
Αρκετοι αλλαξαν πλευρες την ωρα της μάχης και πηγαν με τον Μιχαήλ ενώ αλλοι το εσκασαν.

Ο Θωμας με μερικους φιλους βλέποντας την καταστροφη εφυγαν για την Αδριανουπολη ενώ ο θετος γιος του Αναστάσιος οχυρώθηκε στη Βιζυη.
Ο Μιχαήλ τον κυνηγησε και τον πολιορκησε στην Αδριανουπολη και περιμενε η πεινα και η διψα να τον βγάλει εξω.
Όταν αρχισε να τους κοβει η πεινα αρκετοι από τους ακολουθους του Θωμα το εσκασαν μυστικα από την Αδριανουπολη ενώ ο Μιχαήλ εκανε τα στραβα ματια. Μονο το Θωμα ηθελε. Οι αλλοι ηταν πιονια. Καποιοι παραδοθηκαν στον Αυτοκρατορα και πηραν αμνηστια ενώ αλλοι πηγαν στη Βιζυη στον Αναστάσιο.

Η κατασταση μεσα στην Αδριανουπολη ηταν δραματικη. Ετρωγαν βρασμένα πετσια και βρασμένες σολες από τις μποτες τους. Αυτό το εκμεταλλευτηκε ο Μιχαηλ και ανοιξε μυστικες διαπραγματευσεις με αξιωματικους του Θωμα οπου τους υποσχέθηκε αμνηστια εάν του παρεδιναν τον αρχηγο τους.

Ετσι και εγινε. Οι αξιωματικοι επιασαν τον Θωμα και τον παρέδωσαν σιδηροδέσμιο στον Μιχαηλ ο οποιος εβαλε το ποδι του στο λαιμο του.
Μετα του εκοψε τα χέρια και τα ποδια και τον παρέλασε γυμνο καθισμενο αναποδα σε γαιδουρι ενώ ο Θωμας φωναζε:

“Δειξε ελεος αληθινε Αυτοκράτορα”

Ο Μιχαήλ τοτε τον ρωτησε αν υπαρχουν οπαδοι του στην Αυτοκρατορικη Αυλη και ο Θωμας ενώ πηγε να απαντησει και να δωσει ονοματα τον
διέκοψε ο Πατρίκιος Ιωάννης Εξαβούλιος και ειπε:

“Bασιλευ είναι τρελο να πιστέψουμε τα λογια ενός προδοτη εναντια στους φιλους μας”

Kαι ετσι τη γλιτωσαν οι οπαδοι του Θωμα εντος της κυβερνησης.

Ο Θωμας πεθανε τελικα από τα τραυματα του μερικους μηνες μετα τον Οκτώβριο του 823.
Οσο για τους υπολοιπους που ειχαν κλειστει στη Βιζυη όταν εμαθαν τι εγινε στην Αδριανουπολη επιασαν τον Αναστάσιο και τον παρεδωσαν στον Μιχαηλ ο οποιος τον εκτέλεσε.

Αλλα ακομα και μετα από αυτά συνεχισαν να υπαρχουν εστιες ανταρσιας σε καποιες πολεις όπως το Πανιον και η Ηράκλεια. Αλλα σε πολύ λιγο διαστημα κατεσταλησαν και αυτές καθως η Ηράκλεια επεσε μετα από ναυτικη επιχειρηση και το Πανιον καταστράφηκε από σεισμο.

Και έτσι τελειωσε η Επανασταση του Θωμά.


Συνεχίζεται….

[George_V]

Μετα την καταστολη της επανάστασης του Θωμά του Σλάβου ο Μιχαήλ γυρισε στην Κωνσταντινουπολη και τέλεσε θρίαμβο ενώ εδωσε αμνηστια σε ολους τους στρατιωτες του επαναστατη. Αντιθετα οι αξιωματικοι και ευγενεις που ειχαν συμμετάσχει εξοριστηκαν.

Πριν προλάβει να ηρεμησει όμως μια νεα στάση ξέσπασε στην Ανατολια όταν οι πρωην διοικητές του Θωμά, Χοιρέας και Γαζαρηνός κατέλαβαν τα Φρουρια της Καβάλας στη Λυκαονία και της Σανιανής στη Γαλατία για να εκδικηθουν τον αρχηγό τους.

Στην πραγματικότητα βεβαια ο Μιχαήλ τους ειχε χορηγήσει αμνηστια και τους προηγαγε σε Μαγίστρους αλλα η Αυτοκρατορικη Επιστολη καθυστέρησε να φτάσει. Από εκει λεηλατουσαν τις γυρω περιοχες και προκαλουσαν χαος.

Ο Μιχαηλ εξοργίστηκε καθως θεωρησε ότι ειχαν περιφρονησει την προσφορά του και ετσι δωροδόκησε τους στρατιωτες τους για να αλλάξουν πλευρες. Στη Σανιανη συγκεκριμένα ο Μιχαηλ προσφερε στον Οικονόμο της τοπικης Εκκλησιας τη θέση του Μητροπολιτη Νεοκαισαρειας για να προδόσει τον Γαζαρηνό.

Ετσι λοιπον μια μερα και ο Χοιρέας και ο Γαζαρηνος βγηκαν για τη συνηθισμένη τους λέηλασία αλλα όταν επέστρεψαν βρηκαν τις πυλες των φρουριων κλειστές και στους πυργους υψωμένες τις σημαιες του Αυτοκράτορα.

Κατάλαβαν ότι προδόθηκαν και εφυγαν προς την Συρία σκοπευοντας να αυτομολήσουν στους Αραβες. Αλλα συνεληφθησαν από συνοριακες περιπολους και με διαταγη του Αυτοκράτορα παλουκώθηκαν.

Στο μεταξυ στην άλλη πλευρα της Μεσογείου στην Αραβοκρατουμενη Ισπανια αρκετοι από τους νεους της κατοικους ηταν δυσαρεστημένοι με τα εδάφη που τους δοθηκαν καθως ηταν πολύ φτωχα.

Ετσι παραπονέθηκαν στον Εμιρη της Ανδαλουσιας και του ζητησαν να τους εγκαταστησει σε άλλο μερος με πιο πλουσιες γαιες.
Ο Εμίρης δέχτηκε το παραπονο τους και ετοιμασε ένα στόλο στον οποιο τους ειπε να επιβιβαστουν και να πλευσουν ανατολικα και να λεηλατησουν τα νησια εκει και οπου βρουν καλη γη να εγκατασταθουν.

Ετσι με αρχηγο τον Αμπου Χαφς επλευσαν ανατολικα λεηλατωντας τα παντα ως που εφτασαν καποια στιγμη στην Κρήτη.
Εκει αποβιβαστηκαν και λεηλατησαν πολλα μερη παιρνοντας πολλους αιχμαλωτους. Όμως θαυμασαν και το μέρος και αποφάσισαν να ξεχειμωνιάσουν στην Αφρικη οπου θα πουλουσαν τους αιχμαλωτους για σκλαβους και να επιστρέψουν αργότερα εκει.

Τελικα οι Αραβες αλλαξαν γνωμη και αφου κατέλαβαν την Αλεξάνδρεια προσπαθησαν να εποικησουν την Αιγυπτο αλλα το 827 ηττηθηκαν από το στρατο του Χαλιφη Αλ-Μαμουν ο οποιος τους επετρεψε να φυγουν αλλα τους απαγορευσε να ξαναπατησουν στα εδάφη του και ετσι επεστρεψαν στην Κρητη την οποια και κατέλαβαν ιδρυοντας Εμιράτο στο νησι το επομενο ετος. Εσκαψαν μια βαθια τάφρο και εκτισαν φρουριο και πολη πισω από αυτην η οποια πηρε το ονομα της από την ταφρο που εσκαψαν οι Αραβες. Χανδαξ.

Όταν έμαθε ο Μιχαηλ τα νεα για την κατάληψη της Κρήτης ανέθεσε στον Στρατηγό των Ανατολικών Φωτεινό να ερευνησει και να μαθει τι ακριβως εχει συμβει και να προτεινει την στρατηγικη που θα επρεπε να ακολουθηθει για να διωξουν τους Αραβες από το νησι.

Όταν εμαθαν τι ειχε γινει ο Μιχαήλ εστειλε τον Πρωτοσπαθαριο Δαμιανό τον Κομη των Βασιλικων Σταβλων με μεγάλη δυναμη για να διωξουν τους Αραβες.

Στην πρωτη αψιμαχία τραυματιστηκε θανάσιμα ο Κομης Δαμιανος και ο Στρατηγος Φωτεινος ισα που προλαβε να διαφυγει με πλοιο. Η επιχειρηση κατέληξε σε φιάσκο και ο Φωτεινός μετατέθηκε από το Θέμα Ανατολικών στο Θέμα Σικελίας για να αντιμετωπισει τους εκει Αραβες. Ο Φωτεινος ηταν φιλος του Μιχαήλ και για αυτό δεν τιμωρηθηκε αλλα απλα αλλαξε ποστο.

Οι Άραβες από την άλλη με ορμητηριο τον Χάνδακα υπέταξαν ολο το νησι εκτος από την Ελευθερνα η οποια συνέχισε να αντιστέκεται για χρόνια και τελικα οι Αραβες επετρεψαν στους κατοικους της να παραμεινουν χριστιανοι.

Το 823 πέθανε η γυναικα Μιχαήλ η Αυγουστα Θέκλα. Ο Μιχαήλ θέλησε να ζήσει ως χηρος και να μη ξαναπαντρευτει αλλα δεχτηκε ισχυρες πιέσεις από τη Συγκλητο και τους ευγενεις να παρει δευτερη συζυγο.

Τελικα πειστηκε από τα επιχειρηματα τους και παντρεύτηκε την Ευφροσυνη την κόρη του πρωην Αυτοκράτορα Κωνσταντινου ΣΤ’ και της Μαρίας της Αμνια. Ο συγκεκριμένος γάμος προκάλεσε σάλο στην Εκκλησια καθως η Ευφροσυνη ειχε γινει μοναχη και ο Μιχαήλ την εβγαλε από εκει για να την παντρευτει κατά παραβαση των κανονων της Εκκλησιας. Τελικα συμβιβαστηκαν τα πράγματα και εκδοθηκε ειδικη αδεια για το γάμο τους. Και φυσικα δεν την επελεξε τυχαια. Η Ευφροσυνη ως κορη προκατοχου του στο θρονο ειχε ειδικο βάρος και θα προσεθετε legitimacy στη δικη του βασιλεια.

Στο μεταξυ στην Σικελία υπηρετουσε ενας Τουρμάρχης ονοματι Ευφημιος ο οποιος ηταν ερωτευμενος με μια κοπελα η οποια ειχε ζησει στο μοναστηρι ολη της τη ζωη. Δεν μπορουσε να την εχει βασει των Εκκλησιαστικων Κανονων και αυτό τον τρελαινε.

Όταν εμαθε όμως ότι ο Αυτοκράτορας εχοντας το ιδιο προβλημα απλα αγνοησε τους κανονες και εβγαλε την Ευφροσυνη από το μοναστηρι για να την παντρευτει αποφασισε να κανει κατι παρόμοιο. Αν το κανει αυτος τοτε γιατι να μην το κανω κι εγω?

Απηγαγε την συγκεκριμενη κοπέλα και την πηγε σπιτι του. Τα αδέλφια της όμως δεν χαρηκαν καθολου με την απαγωγη της αδελφης τους και ανέφεραν το γεγονος στον Αυτοκράτορα.

Ο Μιχαηλ διέταξε τον Στρατηγο της Σικελίας Κωνσταντινο Σουδα να ερευνησει το θεμα και αν αληθευουν οι κατηγοριες τοτε να κοψει τη μυτη του Ευφημιου.

Ο Ευφημιος που βρισκόταν τοτε σε επιδρομη στις ακτές της Αφρικης ενημερώθηκε για τα καθεκαστα όταν επεστρεψε και στασίασε μαζι με τους στρατιωτες του.

Επιτέθηκε στις Συρακουσες αιφνιδιαστικα και τις κατέλαβε ενώ ο Στρατηγος Σουδας διεφυγε στην Κατάνια.
Από εκει μαζεψε στρατο και τον έστειλε εναντιον του στασιαστη αλλα ο Ευφημιος νικησε και παλι και κατέλαβε και την Κατάνια. Ο Στρατηγος προσπαθησε να δραπετευσει αλλα πιαστηκε και εκτελεστηκε.

Επειδη όμως ηξερε ότι θα ερχοταν μεγαλυτερη δυναμη αποφάσισε να αυτομολησει στους Αραβες και διέφυγε στην Αυλη του Εμιρη της Αφρικης Ζιγιαντ.

Εκει προτεινε στον Εμίρη να τον στηρίξει στην προσπαθεια του να γινει Αυτοκράτορας και σε αντάλλαγμα θα του προσφέρει τη Σικελία.
Ο Εμιρης δέχτηκε και τον αναγνωρισε ως Αυτοκράτορα και εδωσε διαταγη να ναυπηγηθει ισχυρος στόλος για την εισβολη στη Σικελια με τη βοηθεια και των Βερβέρων.

Στις 14 Ιουνιου 827 ο στολος ηταν ετοιμος και στις 17 Ιουνιου εφτασαν στη Μαζάρα της Σικελίας οπου και αποβιβαστηκαν.
Εκει συναντησαν στρατευματα πιστα στον Ευφήμιο αλλα οι Αραβες τους μπερδεψαν με εχθρους και ξεσπασαν αψιμαχιες.

Για να σταματησει το προβλημα ο Ευφημιος διέταξε τους στρατιωτες του να βαλουν διακριτικα στα κράνη τους για να ξεχωριζουν αλλα οι Αραβες ειχαν αρχισει πλεον να κουραζονται με τον Ευφημιο. Ο Αραβας Στρατηγος του Εμίρη δηλωσε ότι θα συνεχισει χωρις αυτόν καθως λιγοτερα προβληματα θα εχει ετσι.

Ο Ευφημιος εχανε τον ελεγχο και πλεον δεν ηταν ο αντιπαλος Αυτοκράτορας του Μιχαηλ αλλα ένα πιονι στα χέρια των Αράβων που αν ηθελαν τον πεταγαν και στη θαλασσα κιολας.

Μετα από λιγο εμφανιστηκε ο Στρατηγος Πλάτων ο νεος κυβερνητης της Σικελίας για να απωθησει τους Αραβες.
Όμως ηττηθηκε και αναγκαστηκε να υποχωρησει στην Καλαβρία οπου θα ανασυντασσε τις δυναμεις του.

Το Παλέρμο παρέμεινε στα χέρια των Βυζαντινων όπως και οι Συρακουσες αλλα ολες οι υπολοιπες πολεις παραδοθηκαν χωρις αντισταση
Ο Αραβας Στρατηγος βαδισε κατά των Συρακουσων αλλα σταματησε όταν δεχτηκε πρεσβεις που του προτειναν να του πληρωσουν φορο για να αποφυγουν την πολιορκια.

Ο Ευφημιος πλεον ειχε μετανιωσει που συμμάχησε με τους Αραβες αλλαξε στρατοπεδο και ανοιξε διαπραγματευσεις με τους Βυζαντινους ενώ επεισε τις Συρακουσες να αντισταθουν.

Ετσι αφου δεν πληρωθηκε ο φορος οι Αραβες πολιορκησαν τις Συρακουσες και η πολιορκια κρατησε μεχρι το 828 οποτε μια επιδημια και η εμφανιστη του Αυτοκρατορικου Στόλου υπο τον Ναυαρχο Θεοδοτο αναγκασαν τους Αραβες να υποχωρησουν.

Μπλοκαρισμένοι από τον Αυτοκρατορικο Στόλο εκαψαν τα πλοια τους και κλειστηκαν στο Φρουριο Μινέο.

Στο μεταξυ ο Ευφημιος αλλαξε και παλι στρατόπεδο και αυτομολησε στους Αραβες για δευτερη φορα και με ορμητηριο το Μινέο χωρισε στα δυο τις δυναμεις τους οπου το πρωτο τμημα κατέλαβε το Ακριτζέντο στα δυτικα ενώ ο Ευφημιος με το δευτερο πολιορκησε την Εννα.
Εκει οι πολιτες του ζητησαν προστασια από τους Αραβες με αντάλλαγμα να τον κανουν αρχοντα της πολης τους.

Ο Ευφημιος δέχτηκε και πηγε στην πολη για διαπραγματευσεις με μονο 2 σωματοφυλακες. Εκει αφησε τους σωματοφυλακες του εξω από την πορτα και μπηκε στην αιθουσα που θα γινονταν οι συνομιλιες βρεθηκε προ μεγάλης εκπληξεως καθως οι αλλοι δυο συνομιλητες του ηταν τα δυο αδέλφια της μοναχης που ειχε απαγαγει πριν καιρο.

Μεσα σε αυτό το δωματιο λοιπον ο Ευφημιος μαχαιρωθηκε μεχρι θανάτου και ετσι εληξε ο αγωνας του για το στέμμα. Αλλα το κακο που ειχε προκαλεσει παρέμεινε καθως οι Αραβες συνεχιζαν να πολεμουν στη Σικελια την οποια τελικα θα καταλαμβαναν καποια χρονια μετα. Ο Θεοδοτος θα τους εδιωχνε από το Ακριτζεντο και τη Σικελια αλλα οι Αραβες θα ξαναγυριζαν μετα από λιγα χρονια και θα κρατουσαν τη Σικελια για 75 χρόνια.

Στα τελη του 828 ο Αυτοκράτορας Μιχαήλ Β’ αρρωστησε και το καλοκαιρι του 829 η αρρώστια του διαγνωστηκε ως δυσεντερια. Αλλα το πιθανοτερο ηταν πως επασχε από καρκινο του εντέρου.

Τελικα στις 2 Οκτωβριου 829 πέθανε και ενταφιαστηκε στο Μαυσωλειο του Ιουστινιανου σε σαρκοφάγο από πράσινο Θεσσαλικο μάρμαρο
Την ιδια μέρα ανακηρυχτηκε Αυτοκράτορας ο 16χρονος γιος του Θεόφιλος και στις προγραμματικες του δηλωσεις καλα τα ελεγε.

Ειχε πει πως ηθελε να αποκτησει φημη ζηλωτη της δικαιοσυνης και αυστηρου εφαρμοστη των νομων. Αλλα αυτό ηταν μονο η κορυφη του παγοβουνου.

Ο Θεοφιλος ηθελε να τιμωρησει τους συνομωτες που πηραν μερος στη δολοφονια του Λεοντα Ε’ (και η οποια εφερε τον πατέρα του στο θρονο) όχι γιατι ηθελε να αποδοθει δικαιοσυνη αλλα για να τρομάξει τον οποιοδηποτε σκεφτοταν να συνομωτησει ενταντιον του.

Ετσι διέταξε οσοι ειχαν τιτλους που τους ειχαν αποδοθει από τον πατέρα του και οσοι ειχαν ευνοηθει από την Βασιλικη Ευαρέσκεια να συγκεντρωθουν στη Μαγναυρα.

Εκει εμφανιστηκε και ο Θεόφιλος και ειπε:
“Λαε μου και κληρονομια μου! Ηταν επιθυμια και θεληση του μακαριτη του πατέρα μου να αποδωσει τιτλους και αξιωματα σε οσους τον βοηθησαν και υποστηριξαν τη βασιλεια του. Δυστυχως όμως τον προλαβαν τα γεγονοτα και δεν μπορεσε ο ιδιος να πραξει αυτό και πεφτει τωρα ο κληρος σε μενα τον διαδοχο του να εκπληρώσω αυτό το χρέος ετσι ώστε να μη φανει αγνωμων στους υποστηρικτες του. Ας βγουν μπροστα οσοι τον βοηθησαν να ανεβει στο θρόνο και να λαβουν τη δικαια ανταμοιβη τους”

Τοτε βγηκαν από το πληθος οι συνομωτες που ειχαν δολοφονησει τον Λέοντα Ε’ και στάθηκαν μπροστα στον Αυτοκράτορα.

Ο Θεόφιλος τοτε ειπε:

“Eπαρχε της Πολης! Εξουσια εχεις από το Θεο και από τη Μεγαλειοτητα μου να δικαζεις και να επιβραβευεις κοσμο αναλογα με τις πράξεις τους. Αυτοι εδώ όχι μονο εβαψαν τα χέρια τους στο αιμα αλλα εσφαξαν τον χρισμένο Αυθέντη και Δεσπότη τους εμπροσθεν του Αγιου Θυσιαστηριου!”

O Eπαρχος αμεσως καλεσε τη φρουρα και συνέλαβε τους συνομώτες οι οποιοι εκτελεστηκαν την ιδια μέρα.

Αμεσως μετα διέλυσε τη συνεδριαση και εφυγε και οι Συγκλητικοι με τους ευγενεις εμειναν αφωνοι λεγοντας πως δεν θα ξεμπλεξουν ευκολα με αυτόν.

Στο μεταξυ η μητρια του η Ευφροσύνη τον πιεζε να παντρευτει. Ο Θεοφιλος εκανε τον δυσκολο αλλα τελικα πείστηκε να διοργανωθουν Καλλιστεια και να επιλεξει ο ιδιος τη συζυγο του αναμεσα στις ευγενεις παρθένες που θα ερχοντουσαν.

Τη διοργάνωση των Καλλιστειων ανέλαβε η Βασιλομητωρ Ευφροσυνη η οποια εστειλε Βασιλικους Μανδάτωρες σε κάθε γωνια της Αυτοκρατοριας για να αναζητήσουν παρθενες ευγενους καταγωγης όχι μεγαλυτερες από 16 ετών.

Οι Μανδάτωρες επισκεπτονταν ανα 2 τα σπιτια των ευγενων της κάθε περιοχης και ζητουσαν να μαθουν εάν εχουν κορες εως 16 ετων που να πληρουσαν τα χαρακτηριστικα που ειχε θεσει η Βασιλομητωρ (ειχαν ολοκληρη λιστα που επρεπε να τσεκαρουν σε όλα τικ για να περάσει στην επομενη φάση)

Εάν υπηρχε κοπελα της παντρειας στο σπιτι την εξεταζαν με βαση τον καταλογο που ειχαν.

Εάν πληρουσε ολες τις προυποθέσεις τοτε εμενε μονο ένα τελευταιο τεστ.

Οι μανδάτωρες ειχαν μαζι τους και ένα μετάξινο πορφυρο γυναικειο υποδημα το οποιο δοκιμαζαν στην υποψήφια νυφη.
Εάν το υποδημα ταιριαζε τελεια στο ποδι της κοπέλας τοτε περνουσε στην επομενη φάση και θα επρεπε να ερθει στην Κωνσταντινουπολη συγκεκριμένη μερα για να λαβει μερος στα Καλλιστεια.

Αν ηταν πολύ μικρο ή πολύ μεγάλο τοτε η κοπελα εμενε εκτος Καλλιστειων ακομα και αν πληρουσε ολο τον κατάλογο της Βασιλομητωρος.
Ακομα και εκει βεβαια επρεπε να παρουν την εγκριση της Βασιλομήτωρος Ευφροσυνης πριν παρουσιαστουν η οποια επιθεωρουσε το σώμα τους για ψεγάδια και το αν ηταν αρκετα δυνατες για να γεννησουν παιδια.

Οσες επαιρναν την εγκριση της Βασιλομητωρος τις επαιρναν οι υπηρέτριες για λουτρο, καλλωπισμο, φτιαξιμο, ντυσιμο και όλα τα σχετικα. Οσες απορριπτονταν εφευγαν την ιδια μερα για τα σπιτια τους.
Ο Θεοφιλος φυσικα απαγορευοταν να τις δει πριν τη μερα των Καλλιστειων.

Όταν ολες ηταν ετοιμες εμπαιναν στη σειρα για να τις δει και ο Θεόφιλος.
Μολις ο Θεόφιλος μπηκε στην αιθουσα επρεπε να πεσουν ολες στα γονατα και να τον προσκυνησουν.
Εκεινη τη στιγμη η Βασιλομητωρ Ευφροσυνη δινει στον Θεόφιλο ένα χρυσο μηλο με την επιγραφη “Tη Καλλιστει” για να το δώσει σε αυτή που θα επιλεξει επικυρωνοντας ετσι την εκλογη του.

Ο Θεοφιλος κανει νοημα να σηκωθουν και τις επιθεωρει κρατοντας το μηλο. Είναι ελευθερος να κανει οσες ερωτησεις θελει. Η και καμια αν το κρινει απαραιτητο.

Καποια στιγμη φτάνει μπροστα στην Κασσία η οποια ηταν η ωραιοτερη από ολες και η επιλογη της μητριας του (αυτό δεν το ηξερε ο Θεοφιλος αλλα η Ευφροσυνη ηθελε ο Θεοφιλος να επιλεξει την Κασσια καθως την ειχε εντυπωσιασει και σωματικα αλλα και διανοητικα).

Αλλα και ο Θεοφιλος δεν πηγαινε πισω. Εμεινε εκστατικος μπροστα στην ομορφιά της νεαρης Κασσίας.
Αλλα η ομορφια ηταν μονο το μισο μερος. Ηθελε να δει αν θα είναι πιστη και υπακουη συζυγος πανω από όλα.

Ετσι της λεει :

“Eκ γυναικος ερρυει τα φαυλα”

Για να δει αν θα του απαντησει και τι θα του πει αν επιλεξει να μιλησει.

Αλλα η Κασσία που μπορει να ηταν πιτσιρικα αλλα ηταν ανεξαρτητο πνευμα και γλωσσου σηκωσε το κεφάλι τον κοιταξε στα μάτια και ειπε:

“Και εκ γυναικος τα κρειττω”

O Θεοφιλος αλλαξε 10 χρωματα. Όχι μονο του απαντησε κοιτωντας τον στα μάτια αλλα του εβγαλε και γλωσσα και του την ειπε κιολας κανοντας τον περιγελο στην Αυλη.

Βγάζοντας καπνους από τα αυτια τσαντισμένος οσο δεν παιρνει δίνει το μηλο στη διπλανη της Κασσιας την Θεοδώρα η οποια του φανηκε πολύ πιο ταπεινη μιας και δεν σηκωσε τα ματια της από το πατωμα ουτε για ένα λεπτο.

Ετσι επελέγη η Θεοδώρα η κορη του Δρουγγάριου Μαρινου (ο οποιος ειχε πεθανει 1 χρονο πριν) και της Θεοκτίστης για νεα Αυγουστα.
Στις 5 Ιουνιου 830 ο Θεοφιλος εστεψε την Θεοδώρα Αυγουστα στο Παρεκκλησι του Αγιου Στεφάνου και την ιδια μέρα εγινε και ο γάμος στην Αγια Σοφία.


Συνεχιζεται….

Καραμελίτσα Ελα σου εχω και αλλο φεμινιστικο προτυπο (και καλα) την Κασσια/Κασσιανη που την ειπε στο Θεοφιλο. Επισης θελω σχολιο και για τη διαδικασια επιλογης νυφης για τον Αυτοκράτορα.