Re: Διάσημα Θύματα & Επιζώντες του HIV/AIDS
Δημοσιεύτηκε: 29 Σεπ 2021, 22:54
αυτός από πρέζα δεν πήγε?
Και την ηλιθιότητα απεχθάνεται η φύση
Και την ηλιθιότητα απεχθάνεται η φύση
Phorum.com.gr
Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους!
https://dev.phorum.com.gr/
Διάσημα Θύματα & Επιζώντες του HIV/AIDS
Σελίδα 2 από 2
Και την ηλιθιότητα απεχθάνεται η φύση
Re: Διάσημα Θύματα & Επιζώντες του HIV/AIDS
Δημοσιεύτηκε: 29 Σεπ 2021, 23:02
Μην γράφεις πράγματα που δεν στέκουν.Lord Brum έγραψε: 29 Σεπ 2021, 22:54αυτός από πρέζα δεν πήγε?
Και την ηλιθιότητα απεχθάνεται η φύση
Μπορεί προσωπικά να θεωρώ τους ομοφυλόφιλους λιγάκι κακόγουστους, πάνε με άντρες μπλιαχ τρίχα και μπίχλα, αλλά το να λέμε ότι ένας ιός στοχεύει μόνο τους gay είναι λίγο , πως να το πω κόσμια, δεν πολυστέκει τύπε.
Re: Διάσημα Θύματα & Επιζώντες του HIV/AIDS
Δημοσιεύτηκε: 29 Σεπ 2021, 23:54
Οχι αυτος ο ΜορισονLord Brum έγραψε: 29 Σεπ 2021, 22:54αυτός από πρέζα δεν πήγε?
Και την ηλιθιότητα απεχθάνεται η φύση
Re: Διάσημα Θύματα & Επιζώντες του HIV/AIDS
Δημοσιεύτηκε: 08 Οκτ 2021, 19:56
Nicky Crane (1958-1993)
Άγγλος σκίνχεντ νεοναζί. Ήταν ο πιο επίφοβος streetfighter της Αγγλικής ακροδεξιάς στα 80s.
Ο Nicola Vincenzo Crane γεννήθηκε το 1958 στο Λονδίνο και μεγάλωσε μαζί με τα 10 αδέρφια του στην μικρή πόλη του Crayford στην κομητεία του Κέντ (η περιοχή νοτιοανατολικά του Λονδίνου και απέναντι από το Καλέ). Η μητέρα του ήταν Ιταλίδα.
Στα τέλη της δεκαετίας του 70 έγινε μέλος ομάδας σκίνχεντ του Λονδίνου που είχε σχέσεις με την Αγγλική ακροδεξιά. Εκεί θα στρατολογηθεί από την νεοναζιστική οργάνωση British Movement και θα γίνει σύντομα ο υπεύθυνος για την περιοχή του Κεντ. Θα γίνει φανατικός θαυμαστής του Αδόλφου Χίτλερ και θα ''χτυπήσει'' στο 190 εκατοστών κορμί του πλήθος ναζιστικών τατουάζ.
Λόγω της εξαιρετικής βιαιότητας του ο Crane θα αποκτήσει φήμη στους κύκλους της Αγγλικής ακροδεξιάς και θα ηγηθεί σε πολλές επιθέσεις εναντίον μαύρων, Πακιστανών, Εβραίων και αριστερών. Δεν θα λάβει ποτέ μέρος όμως σε μια αγαπημένη συνήθεια των Άγγλων ακροδεξιών το queer-bashing, τις επιθέσεις εναντίον των ομοφυλόφιλων.
Θα γίνει και ένα είδος poster boy και skinhead icon επειδή μια φωτογραφία του θα γίνει εξώφυλλο σε έναν δίσκο με συλλογή τραγουδιών από Oi μπάντες.
Εξαιτίας μιας ιδιαίτερα βίαιης επίθεσης εναντίον μαύρων μέσα σε ένα Λονδρέζικο κινηματογράφο το 1980 θα καταδικαστεί σε τέσσερα χρόνια φυλάκισης το 1981. Την υπόλοιπη δεκαετία του 80 θα την περάσει στο μεγαλύτερο μέρος της στην φυλακή αφού θα καταδικαστεί για βίαιες επιθέσεις άλλες τρεις φορές. Λόγω της βιαιότητας του και του πόσο επικίνδυνος ήταν θα σταλεί τελικά στην υψίστης ασφαλείας φυλακή στο Isle of Wight στην Μάγχη.
Στα μέσα των 80s θα γίνει φίλος με τον Ian Stuart Donaldson, τον τραγουδιστή του Oi συγκροτήματος Skrewdriver και ηγέτη του κινήματος Rock Against Communism. Μαζί θα ιδρύσουν την νεοναζιστική οργάνωση Αίμα & Τιμή που οργάνωνε συναυλίες και πουλούσε ναζιστικά memorabilia και τους απέφερε πολλές χιλιάδες λίρες κάθε χρόνο.
Όλα αυτά τα χρόνια όμως ο Crane κρύβει επιμελώς μια πτυχή της ζωής του από τους νεοναζί συντρόφους του. Θα γίνει μετά το 1984 τακτικός θαμώνας των gay bar του Λονδίνου. Είναι η εποχή που γίνονται ένα είδος φετίχ και ιδιαίτερα δημοφιλείς στην gay scene του Λονδίνου οι gay skinheads με συνέπεια η εμφάνιση του Crane να μην λειτουργεί αποτρεπτικά μέσα στους κύκλους των ομοφυλόφιλων. Μέσω της δουλειάς του επίσης, εργαζόταν σε εταιρεία security που νοίκιαζε μπράβους και πορτιέρηδες σε νυκτερινά μαγαζιά του Λονδίνου, μπορούσε να δικαιολογηθεί στους νεοναζί φίλους του για περιπτώσεις που τον είχαν δει σε gay bar. Θα έχει παράλληλα και κάποιες σχέσεις με skinhead κοπέλες γεγονός που θα τον βοηθήσει να κρύβει την ομοφυλοφιλία του ακόμη καλύτερα. Ακόμη και όταν το αντιφασιστικό περιοδικό Searchlight θα γράψει ένα άρθρο για τον Crane το 1985 τελειώνοντας με τη φράση ότι μπορούσε κάποιος να τον βρει στην disco Heaven (το μεγαλύτερο gay bar του Λονδίνου) κάθε Τρίτη κανείς από τους ''δικούς'' του δεν θα το πιστέψει και φυσικά κανείς δεν θα τον ρωτήσει καν για το δημοσίευμα το περιοδικού για να γλυτώσει τον ξυλοδαρμό από τον Crane.
Τελικά τον Ιανουάριο του 1990 κατά την διάρκεια μια συγκέντρωσης μνήμης των Ιρλανδών αντιφασιστών του Λονδίνου για την Bloody Sunday στο Derry το 1972, οι αντιφασίστες θα εντοπίσουν τον Crane κοντά στο χώρο της εκδήλωσης και κυριολεκτικά θα τον ''σαπίσουν' στο ξύλο. Ο Crane στην συνέχεια θα κάνει κάτι το αδιανόητο για την Αγγλική ακροδεξιά. Θα συνεργαστεί με την αστυνομία και θα καταθέσει στην δίκη των ατόμων που τον έδειραν με αποτέλεσμα την καταδίκη τους.
Είχε πια επιλέξει μεταξύ των δύο ταυτοτήτων του και ανοικτά πλέον he came out of the closet. Τα επόμενα χρόνια θα πάρει μέρος σε gay ταινίες πορνό (κάτι το οποίο έκανε και όταν ήταν ενεργός νεο-ναζί) και θα περνά μεγάλο μέρος του χρόνου του στην Ταϊλάνδη μακριά από το Λονδίνο. Τον Ιούλιο του 1992 θα εμφανιστεί μέχρι και σε ένα ντοκιμαντέρ για τους ομοφυλόφιλους στο Αγγλικό τηλεοπτικό κανάλι Channel 4. Θα δηλώσει ότι είχε εγκαταλείψει το νεοναζιστικό κίνημα λόγω του έντονου αντι-γκει χαρακτήρα του και ότι αισθανόταν ''ντροπή'' για το πολιτικό του παρελθόν.
Την επόμενη μέρα η Sun θα κυκλοφορήσει με τίτλο "NAZI NICK IS A PANZI". (αγγλικός ευφημισμός για τους γκει)
Οι πρώην σύντροφοι του φυσικά θα τον αποκηρύξουν και ο Donaldson θα δηλώσει δημοσίως ότι ο Crane έχει ήδη ''σκάψει τον τάφο του''. Τον επόμενο χρόνο όμως θα τελειώσουν όλα. O Donaldson θα σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τον Σεπτέμβριο και τον Δεκέμβριο ο Crane θα πεθάνει από βρογχοπνευμονία. Είχε καταφέρει μέχρι το τέλος να κρύψει ότι ήταν από χρόνια φορέας του HIV. Το 1993 όμως θα περάσει στο στάδιο του AIDS θα αποσκελετωθεί και θα υποκύψει στην μόλυνση των πνευμόνων του.
Είναι η ίδια χρονιά που η Αγγλική ακροδεξιά θα ξεκινήσει να αλλάζει τρόπο δράσης. Θα εκλέξει τον πρώτο της δημοτικό σύμβουλο στο περιβόητο Millwall του Λονδίνου και θα εγκαταλείψει τους ξυλοδαρμούς και την βία σαν κύριο τρόπο δράσης της. Η Αγγλία έχει περάσει πια από την εποχή των ''ξυλικίων'' και της βίας μεταξύ ακροδεξιών, αριστερών , χούλιγκαν, συνδικάτων & αστυνομίας (γενικά στα 70s-80s όλοι δέρνονταν με όλους στην Βρετανία) στο σημερινό της πιο ''λαιτ'' χαρακτήρα (με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την Premier League στο ποδόσφαιρο).
Άγγλος σκίνχεντ νεοναζί. Ήταν ο πιο επίφοβος streetfighter της Αγγλικής ακροδεξιάς στα 80s.
Ο Nicola Vincenzo Crane γεννήθηκε το 1958 στο Λονδίνο και μεγάλωσε μαζί με τα 10 αδέρφια του στην μικρή πόλη του Crayford στην κομητεία του Κέντ (η περιοχή νοτιοανατολικά του Λονδίνου και απέναντι από το Καλέ). Η μητέρα του ήταν Ιταλίδα.
Στα τέλη της δεκαετίας του 70 έγινε μέλος ομάδας σκίνχεντ του Λονδίνου που είχε σχέσεις με την Αγγλική ακροδεξιά. Εκεί θα στρατολογηθεί από την νεοναζιστική οργάνωση British Movement και θα γίνει σύντομα ο υπεύθυνος για την περιοχή του Κεντ. Θα γίνει φανατικός θαυμαστής του Αδόλφου Χίτλερ και θα ''χτυπήσει'' στο 190 εκατοστών κορμί του πλήθος ναζιστικών τατουάζ.
Λόγω της εξαιρετικής βιαιότητας του ο Crane θα αποκτήσει φήμη στους κύκλους της Αγγλικής ακροδεξιάς και θα ηγηθεί σε πολλές επιθέσεις εναντίον μαύρων, Πακιστανών, Εβραίων και αριστερών. Δεν θα λάβει ποτέ μέρος όμως σε μια αγαπημένη συνήθεια των Άγγλων ακροδεξιών το queer-bashing, τις επιθέσεις εναντίον των ομοφυλόφιλων.
Θα γίνει και ένα είδος poster boy και skinhead icon επειδή μια φωτογραφία του θα γίνει εξώφυλλο σε έναν δίσκο με συλλογή τραγουδιών από Oi μπάντες.
Εξαιτίας μιας ιδιαίτερα βίαιης επίθεσης εναντίον μαύρων μέσα σε ένα Λονδρέζικο κινηματογράφο το 1980 θα καταδικαστεί σε τέσσερα χρόνια φυλάκισης το 1981. Την υπόλοιπη δεκαετία του 80 θα την περάσει στο μεγαλύτερο μέρος της στην φυλακή αφού θα καταδικαστεί για βίαιες επιθέσεις άλλες τρεις φορές. Λόγω της βιαιότητας του και του πόσο επικίνδυνος ήταν θα σταλεί τελικά στην υψίστης ασφαλείας φυλακή στο Isle of Wight στην Μάγχη.
Στα μέσα των 80s θα γίνει φίλος με τον Ian Stuart Donaldson, τον τραγουδιστή του Oi συγκροτήματος Skrewdriver και ηγέτη του κινήματος Rock Against Communism. Μαζί θα ιδρύσουν την νεοναζιστική οργάνωση Αίμα & Τιμή που οργάνωνε συναυλίες και πουλούσε ναζιστικά memorabilia και τους απέφερε πολλές χιλιάδες λίρες κάθε χρόνο.
Όλα αυτά τα χρόνια όμως ο Crane κρύβει επιμελώς μια πτυχή της ζωής του από τους νεοναζί συντρόφους του. Θα γίνει μετά το 1984 τακτικός θαμώνας των gay bar του Λονδίνου. Είναι η εποχή που γίνονται ένα είδος φετίχ και ιδιαίτερα δημοφιλείς στην gay scene του Λονδίνου οι gay skinheads με συνέπεια η εμφάνιση του Crane να μην λειτουργεί αποτρεπτικά μέσα στους κύκλους των ομοφυλόφιλων. Μέσω της δουλειάς του επίσης, εργαζόταν σε εταιρεία security που νοίκιαζε μπράβους και πορτιέρηδες σε νυκτερινά μαγαζιά του Λονδίνου, μπορούσε να δικαιολογηθεί στους νεοναζί φίλους του για περιπτώσεις που τον είχαν δει σε gay bar. Θα έχει παράλληλα και κάποιες σχέσεις με skinhead κοπέλες γεγονός που θα τον βοηθήσει να κρύβει την ομοφυλοφιλία του ακόμη καλύτερα. Ακόμη και όταν το αντιφασιστικό περιοδικό Searchlight θα γράψει ένα άρθρο για τον Crane το 1985 τελειώνοντας με τη φράση ότι μπορούσε κάποιος να τον βρει στην disco Heaven (το μεγαλύτερο gay bar του Λονδίνου) κάθε Τρίτη κανείς από τους ''δικούς'' του δεν θα το πιστέψει και φυσικά κανείς δεν θα τον ρωτήσει καν για το δημοσίευμα το περιοδικού για να γλυτώσει τον ξυλοδαρμό από τον Crane.
Τελικά τον Ιανουάριο του 1990 κατά την διάρκεια μια συγκέντρωσης μνήμης των Ιρλανδών αντιφασιστών του Λονδίνου για την Bloody Sunday στο Derry το 1972, οι αντιφασίστες θα εντοπίσουν τον Crane κοντά στο χώρο της εκδήλωσης και κυριολεκτικά θα τον ''σαπίσουν' στο ξύλο. Ο Crane στην συνέχεια θα κάνει κάτι το αδιανόητο για την Αγγλική ακροδεξιά. Θα συνεργαστεί με την αστυνομία και θα καταθέσει στην δίκη των ατόμων που τον έδειραν με αποτέλεσμα την καταδίκη τους.
Είχε πια επιλέξει μεταξύ των δύο ταυτοτήτων του και ανοικτά πλέον he came out of the closet. Τα επόμενα χρόνια θα πάρει μέρος σε gay ταινίες πορνό (κάτι το οποίο έκανε και όταν ήταν ενεργός νεο-ναζί) και θα περνά μεγάλο μέρος του χρόνου του στην Ταϊλάνδη μακριά από το Λονδίνο. Τον Ιούλιο του 1992 θα εμφανιστεί μέχρι και σε ένα ντοκιμαντέρ για τους ομοφυλόφιλους στο Αγγλικό τηλεοπτικό κανάλι Channel 4. Θα δηλώσει ότι είχε εγκαταλείψει το νεοναζιστικό κίνημα λόγω του έντονου αντι-γκει χαρακτήρα του και ότι αισθανόταν ''ντροπή'' για το πολιτικό του παρελθόν.
Την επόμενη μέρα η Sun θα κυκλοφορήσει με τίτλο "NAZI NICK IS A PANZI". (αγγλικός ευφημισμός για τους γκει)
Οι πρώην σύντροφοι του φυσικά θα τον αποκηρύξουν και ο Donaldson θα δηλώσει δημοσίως ότι ο Crane έχει ήδη ''σκάψει τον τάφο του''. Τον επόμενο χρόνο όμως θα τελειώσουν όλα. O Donaldson θα σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τον Σεπτέμβριο και τον Δεκέμβριο ο Crane θα πεθάνει από βρογχοπνευμονία. Είχε καταφέρει μέχρι το τέλος να κρύψει ότι ήταν από χρόνια φορέας του HIV. Το 1993 όμως θα περάσει στο στάδιο του AIDS θα αποσκελετωθεί και θα υποκύψει στην μόλυνση των πνευμόνων του.
Είναι η ίδια χρονιά που η Αγγλική ακροδεξιά θα ξεκινήσει να αλλάζει τρόπο δράσης. Θα εκλέξει τον πρώτο της δημοτικό σύμβουλο στο περιβόητο Millwall του Λονδίνου και θα εγκαταλείψει τους ξυλοδαρμούς και την βία σαν κύριο τρόπο δράσης της. Η Αγγλία έχει περάσει πια από την εποχή των ''ξυλικίων'' και της βίας μεταξύ ακροδεξιών, αριστερών , χούλιγκαν, συνδικάτων & αστυνομίας (γενικά στα 70s-80s όλοι δέρνονταν με όλους στην Βρετανία) στο σημερινό της πιο ''λαιτ'' χαρακτήρα (με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την Premier League στο ποδόσφαιρο).
Re: Διάσημα Θύματα & Επιζώντες του HIV/AIDS
Δημοσιεύτηκε: 09 Οκτ 2021, 00:52
δεν σοχεύει τους γκέι συγκεκριμμένα, στοχεύει όποιον κάνει μαλακίες. Βάσικα πράγματα που δεν πρέπει στον κώλο του πχ, βάζει το πουλί του ποιος ξέρει που κτλ υπάρχουν και φυσιολογικοί που κάνουν τέτοιες μαλακίες ΑΛΛΑ η διαφορά είναι ότι οι γκέι κάνουν ΜΟΝΟ τέτοιες μαλακίεςΙδιώνυμο έγραψε: 29 Σεπ 2021, 23:02Μην γράφεις πράγματα που δεν στέκουν.
Μπορεί προσωπικά να θεωρώ τους ομοφυλόφιλους λιγάκι κακόγουστους, πάνε με άντρες μπλιαχ τρίχα και μπίχλα, αλλά το να λέμε ότι ένας ιός στοχεύει μόνο τους gay είναι λίγο , πως να το πω κόσμια, δεν πολυστέκει τύπε.
Γενικώς τα std είναι το βραβείο σε όσους εκθιάζουν ανήθικη ζωή, όπως η σαπιοκοιλια σε όποιν κατεβάει χωρίς μέτρο
Re: Διάσημα Θύματα & Επιζώντες του HIV/AIDS
Δημοσιεύτηκε: 09 Οκτ 2021, 00:57
την γυάλιζε την καράφλα δηλαδήΙδιώνυμο έγραψε: 08 Οκτ 2021, 19:56 Nicky Crane (1958-1993)
Άγγλος σκίνχεντ νεοναζί. Ήταν ο πιο επίφοβος streetfighter της Αγγλικής ακροδεξιάς στα 80s.
Ο Nicola Vincenzo Crane γεννήθηκε το 1958 στο Λονδίνο και μεγάλωσε μαζί με τα 10 αδέρφια του στην μικρή πόλη του Crayford στην κομητεία του Κέντ (η περιοχή νοτιοανατολικά του Λονδίνου και απέναντι από το Καλέ). Η μητέρα του ήταν Ιταλίδα.
Στα τέλη της δεκαετίας του 70 έγινε μέλος ομάδας σκίνχεντ του Λονδίνου που είχε σχέσεις με την Αγγλική ακροδεξιά. Εκεί θα στρατολογηθεί από την νεοναζιστική οργάνωση British Movement και θα γίνει σύντομα ο υπεύθυνος για την περιοχή του Κεντ. Θα γίνει φανατικός θαυμαστής του Αδόλφου Χίτλερ και θα ''χτυπήσει'' στο 190 εκατοστών κορμί του πλήθος ναζιστικών τατουάζ.
Λόγω της εξαιρετικής βιαιότητας του ο Crane θα αποκτήσει φήμη στους κύκλους της Αγγλικής ακροδεξιάς και θα ηγηθεί σε πολλές επιθέσεις εναντίον μαύρων, Πακιστανών, Εβραίων και αριστερών. Δεν θα λάβει ποτέ μέρος όμως σε μια αγαπημένη συνήθεια των Άγγλων ακροδεξιών το queer-bashing, τις επιθέσεις εναντίον των ομοφυλόφιλων.
Θα γίνει και ένα είδος poster boy και skinhead icon επειδή μια φωτογραφία του θα γίνει εξώφυλλο σε έναν δίσκο με συλλογή τραγουδιών από Oi μπάντες.
[img]https://i.postimg.cc/43zx8sbc/7150 ... .jpg[/img]
Εξαιτίας μιας ιδιαίτερα βίαιης επίθεσης εναντίον μαύρων μέσα σε ένα Λονδρέζικο κινηματογράφο το 1980 θα καταδικαστεί σε τέσσερα χρόνια φυλάκισης το 1981. Την υπόλοιπη δεκαετία του 80 θα την περάσει στο μεγαλύτερο μέρος της στην φυλακή αφού θα καταδικαστεί για βίαιες επιθέσεις άλλες τρεις φορές. Λόγω της βιαιότητας του και του πόσο επικίνδυνος ήταν θα σταλεί τελικά στην υψίστης ασφαλείας φυλακή στο Isle of Wight στην Μάγχη.
Στα μέσα των 80s θα γίνει φίλος με τον Ian Stuart Donaldson, τον τραγουδιστή του Oi συγκροτήματος Skrewdriver και ηγέτη του κινήματος Rock Against Communism. Μαζί θα ιδρύσουν την νεοναζιστική οργάνωση Αίμα & Τιμή που οργάνωνε συναυλίες και πουλούσε ναζιστικά memorabilia και τους απέφερε πολλές χιλιάδες λίρες κάθε χρόνο.
Όλα αυτά τα χρόνια όμως ο Crane κρύβει επιμελώς μια πτυχή της ζωής του από τους νεοναζί συντρόφους του. Θα γίνει μετά το 1984 τακτικός θαμώνας των gay bar του Λονδίνου. Είναι η εποχή που γίνονται ένα είδος φετίχ και ιδιαίτερα δημοφιλείς στην gay scene του Λονδίνου οι gay skinheads με συνέπεια η εμφάνιση του Crane να μην λειτουργεί αποτρεπτικά μέσα στους κύκλους των ομοφυλόφιλων. Μέσω της δουλειάς του επίσης, εργαζόταν σε εταιρεία security που νοίκιαζε μπράβους και πορτιέρηδες σε νυκτερινά μαγαζιά του Λονδίνου, μπορούσε να δικαιολογηθεί στους νεοναζί φίλους του για περιπτώσεις που τον είχαν δει σε gay bar. Θα έχει παράλληλα και κάποιες σχέσεις με skinhead κοπέλες γεγονός που θα τον βοηθήσει να κρύβει την ομοφυλοφιλία του ακόμη καλύτερα. Ακόμη και όταν το αντιφασιστικό περιοδικό Searchlight θα γράψει ένα άρθρο για τον Crane το 1985 τελειώνοντας με τη φράση ότι μπορούσε κάποιος να τον βρει στην disco Heaven (το μεγαλύτερο gay bar του Λονδίνου) κάθε Τρίτη κανείς από τους ''δικούς'' του δεν θα το πιστέψει και φυσικά κανείς δεν θα τον ρωτήσει καν για το δημοσίευμα το περιοδικού για να γλυτώσει τον ξυλοδαρμό από τον Crane.
Τελικά τον Ιανουάριο του 1990 κατά την διάρκεια μια συγκέντρωσης μνήμης των Ιρλανδών αντιφασιστών του Λονδίνου για την Bloody Sunday στο Derry το 1972, οι αντιφασίστες θα εντοπίσουν τον Crane κοντά στο χώρο της εκδήλωσης και κυριολεκτικά θα τον ''σαπίσουν' στο ξύλο. Ο Crane στην συνέχεια θα κάνει κάτι το αδιανόητο για την Αγγλική ακροδεξιά. Θα συνεργαστεί με την αστυνομία και θα καταθέσει στην δίκη των ατόμων που τον έδειραν με αποτέλεσμα την καταδίκη τους.
Είχε πια επιλέξει μεταξύ των δύο ταυτοτήτων του και ανοικτά πλέον he came out of the closet. Τα επόμενα χρόνια θα πάρει μέρος σε gay ταινίες πορνό (κάτι το οποίο έκανε και όταν ήταν ενεργός νεο-ναζί) και θα περνά μεγάλο μέρος του χρόνου του στην Ταϊλάνδη μακριά από το Λονδίνο. Τον Ιούλιο του 1992 θα εμφανιστεί μέχρι και σε ένα ντοκιμαντέρ για τους ομοφυλόφιλους στο Αγγλικό τηλεοπτικό κανάλι Channel 4. Θα δηλώσει ότι είχε εγκαταλείψει το νεοναζιστικό κίνημα λόγω του έντονου αντι-γκει χαρακτήρα του και ότι αισθανόταν ''ντροπή'' για το πολιτικό του παρελθόν.
Την επόμενη μέρα η Sun θα κυκλοφορήσει με τίτλο "NAZI NICK IS A PANZI". (αγγλικός ευφημισμός για τους γκει)
Οι πρώην σύντροφοι του φυσικά θα τον αποκηρύξουν και ο Donaldson θα δηλώσει δημοσίως ότι ο Crane έχει ήδη ''σκάψει τον τάφο του''. Τον επόμενο χρόνο όμως θα τελειώσουν όλα. O Donaldson θα σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τον Σεπτέμβριο και τον Δεκέμβριο ο Crane θα πεθάνει από βρογχοπνευμονία. Είχε καταφέρει μέχρι το τέλος να κρύψει ότι ήταν από χρόνια φορέας του HIV. Το 1993 όμως θα περάσει στο στάδιο του AIDS θα αποσκελετωθεί και θα υποκύψει στην μόλυνση των πνευμόνων του.
Είναι η ίδια χρονιά που η Αγγλική ακροδεξιά θα ξεκινήσει να αλλάζει τρόπο δράσης. Θα εκλέξει τον πρώτο της δημοτικό σύμβουλο στο περιβόητο Millwall του Λονδίνου και θα εγκαταλείψει τους ξυλοδαρμούς και την βία σαν κύριο τρόπο δράσης της. Η Αγγλία έχει περάσει πια από την εποχή των ''ξυλικίων'' και της βίας μεταξύ ακροδεξιών, αριστερών , χούλιγκαν, συνδικάτων & αστυνομίας (γενικά στα 70s-80s όλοι δέρνονταν με όλους στην Βρετανία) στο σημερινό της πιο ''λαιτ'' χαρακτήρα (με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την Premier League στο ποδόσφαιρο).
![[img]https://i.postimg.cc/43zx8sbc/7150 ... .jpg[/img]](%5Bimg%5Dhttps%3A//i.postimg.cc/43zx8sbc/71502672-po-624.jpg%5B/img%5D){kind=link}
Re: Διάσημα Θύματα & Επιζώντες του HIV/AIDS
Δημοσιεύτηκε: 03 Νοέμ 2021, 20:43
Freddie Mercury (1946-1991)
Ο ΙνδοΒρετανός Farrokh Bulsara γεννήθηκε στο νησί της Ζανζιβάρης το 1946. Η οικογένεια του ήταν Ινδοί Παρσί ζωροάστρες. Ο πατέρας του ήταν υπάλληλος του Βρετανικού Υπουργείου Αποικιών πρώτα στην Ινδία και μετά στο Βρετανικό προτεκτοράτο Σουλτανάτο της Ζανζιβάρης. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε σε οικοτροφείο στην Ινδία, όπου έμαθε πιάνο από τα 8 του χρόνια, και γύρισε στην Ζανζιβάρη το 1963.
(εδώ με την μητέρα του, φτυστός είναι
)
Το 1964 λόγω της επανάστασης στην Ζανζιβάρη ενάντια στον Σουλτάνο και τους Άραβες και Ινδούς κατοίκους , που οδήγησε στην δημιουργία της Τανζανίας από την συγχώνευση του κράτους της (Ταν)γκανίκας και της (Ζαν)ζιβάρης, η οικογένεια του κατέφυγε στην Αγγλία αφού λόγω της διαμονής τους στο προτεκτοράτο ήταν Βρετανοί πολίτες.
Στην Αγγλία η οικογένεια εγκαταστάθηκε στα περίχωρα του Λονδίνου και ο Mercury σπούδασε γραφικές τέχνες και σχέδιο στο Ealing Art College αποφοιτώντας το 1969. Χάρη στις σπουδές του μετέπειτα σχεδίασε το κλασικό σήμα των Queen, που απεικονίζει τα ζώδια των τεσσάρων μελών της μπάντας, και εξώφυλλα δίσκων τους.
Μετά την αποφοίτηση του εργάστηκε για λίγο σαν βαστάζος στο αεροδρόμιο του Χιθρόου και συμμετείχε σαν τραγουδιστής σε διάφορα βραχύβια συγκροτήματα. Κατά την διάρκεια των σπουδών του είχε γίνει καλός φίλος με έναν φοιτητή οδοντιατρικής τον Roger Taylor. Ο Taylor έπαιζε ντραμς σε μια μπάντα με το όνομα Smile όπου κιθαρίστας ήταν ένας φοιτητής αστροφυσικής ο Brian May.
Τον Απρίλη του 1970 λοιπόν ο τραγουδιάρης και μπασίστας των Smile άφησε τον Taylor και τον May στα κρύα του λουτρού για να πάει σε ένα ανερχόμενο συγκρότημα της εποχής που τελικά δεν έκανε ποτέ μεγάλη επιτυχία τους Humpy Bong. Σαν φυσικό επακόλουθο ο Mercury έγινε ο τραγουδιστής της μπάντας, που ήταν ήδη κάτι σαν τέταρτο μέλος, ρεκρούταραν σαν μπασίστα έναν ηλεκτρολόγο μηχανικό τον John Deacon και ο Mercury μετανόμασε το συγκρότημα σε Queen.
Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή σε όλους μας. Με τα 2 πρώτα άλμπουμ τους οι Queen θα κάνουν πρώτα επιτυχία στην Βρετανία και το 1975 με το άλμπουμ A Night at the Opera που περιείχε το Bohemian Rhapsody θα γίνουν διεθνώς μέγκα σουπερσταρς. Από το glam rock στυλ που είχαν στις αρχές των 70s θα γίνουν σιγά-σιγά συνώνυμο του stadium rock στα τέλη 70s-αρχές 80s. Λόγω της ανόδου του punk θα γνωρίσουν σημαντική κάμψη στη δημοφιλία τους αλλά θα τους γλυτώσει η εμφάνιση τους το 1985 στο Live Aid στο Λονδίνο. Το 1991 λόγω του θανάτου του Mercury θα διαλύσουν το συγκρότημα και σήμερις μετά την απόσυρση του Deacon στα 90s ο May και o Taylor συνεχάνε τους Queen με τραγουδιάρη τον Adam Lambert. Το τελικό αποτέλεσμα της καριέρας των Queen είναι 250 εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων και καμιά 20ρια Νο1 στην Βρετανία. Not bad.
Παρά το γεγονός ότι και οι υπόλοιποι τρεις των Queen είναι πολύ-πολύ καλοί μουσικοί και συνθέτες, τα τραγούδια τους γράφονταν και από τους τέσσερις της μπάντας, μεγάλο μέρος της επιτυχίας τους το όφειλαν στην larger than life περσόνα του Mercury και στο showmanship του.
Φυσικά πολύ σημαντικό ρόλο στον flamboyant χαρακτήρα του Mercury έπαιζε η ομοφυλοφιλία του.
Λόγω της οικογένειας του που ήταν πολύ συντηρητική και της θρησκείας του , στον ζωροαστρισμό η ομοφυλοφιλία είναι θανάσιμο αμάρτημα, θα προσπαθήσει στα νιάτα του να δοκιμάσει να κάνει σχέσεις με κοπέλες. Μετά από μια σύντομη σχέση στο κολέγιο θα τα ''φτιάξει'' με μια φίλη του Brian May την Mary Austin. Θα έχει δεσμό με την Austin μέχρι το τέλος του 1976 όπου πια θα αναγκαστεί να της παραδεχθεί ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Η Austin θα παραμείνει πάντως η πιο σημαντική φιγούρα στη ζωή του και η καλύτερη φίλη του μέχρι το θάνατο του το 1991.
Επειδή ποτέ κατά την διάρκεια της ζωής του ο Mercury δεν παραδέχθηκε δημόσια ότι ήταν gay η Austin είχε και τον ρόλο να τον συνοδεύει στις δημόσιες εμφανίσεις τους και να εμφανίζεται σαν σύντροφος του στην οικογένεια του.
Από το 1975 και μετά ο Mercury θα έχει αρκετούς δεσμούς με άνδρες που σχεδόν όλοι θα έχουν το ίδιο τέλος με αυτόν.
Το 1975 ενώ είχε ακόμη σχέση την Austin θα κάνει δεσμό με τον David Minns. Στην διάρκεια της σχέσης αυτής που κράτησε μέχρι το 1978 ο Mercury θα γίνει σχεδόν παρανοϊκός με το να την κρατήσει κρυφή από την οικογένεια του και το κοινό.
Το 1978 ο Mercury άρχισε να περνά μεγάλο μέρος του χρόνου του στην Νέα Υόρκη όπου μπορούσε να περνά σχεδόν απαρατήρητος στα gay club της πόλης. Μέχρι το 1982 μένει ουσιαστικά εκεί ξενυχτώντας, παίρνοντας κοκαΐνη και κάνοντας συνεχώς σεξ. Είναι η εποχή που οι gay άνδρες σε Νέα Υόρκη και Σαν Φραντσίσκο ζουν μια ζωή που το να έχεις 15-20 διαφορετικούς σεξουαλικούς συντρόφους το μήνα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση και φυσικά η προφύλαξη είναι μια άγνωστη λέξη. Είναι συγχρόνως όμως η εποχή που αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα κρούσματα AIDS στις ΗΠΑ όπου μετά το 1981 ο HIV/AIDS θα πάρει διαστάσεις επιδημίας.
Εκεί ο Mercury θα έχει δεσμό μέχρι το 1979 με τον Joe Fanelli που θα γίνει από το 1983 και μετά ο προσωπικός του σεφ. Ο Fanelli θα πεθάνει από AIDS λίγους μήνες μετά τον Mercury.
Το 1982 ο Mercury θα εμφανίσει το πρώτο σύμπτωμα που ίσως σχετίζεται με μόλυνση από τον ιό HIV. Θα εξεταστεί στην Νέα Υόρκη για λεύκωμα στη γλώσσα που είναι κλασικό σύμπτωμα που εμφανίζεται σε ανθρώπους που έχουν πρόσφατα μολυνθεί με HIV.
Από το 1983 και μετά ο Mercury θα αλλάξει τόπο διαμονής μένοντας πλέον στο Βερολίνο όπου είχε πλέον την πιο ακμάζουσα gay nightlife παγκοσμίως. Εκεί θα συνάψει μια θυελλώδη σχέση με τον Αυστριακό εστιάτορα Winnie Kirchberger.
Επειδή ο Kirchberger δεν μιλά γρι Αγγλικά η Αυστριακή ηθοποιός και φίλη του Mercury Barbara Valentin, που εμφανιζόταν σχεδόν πάντα γυμνή σε ταινίες των 80s, θα έχει το ρόλο του διερμηνέα και θα εμφανίζεται σαν γκόμενα του Mercury για τα μάτια του τύπου και του κοινού.
Ο Mercury μένει στο σπίτι του Kirchberger, αναφέρεται σε αυτόν ως ο σύζυγος μου, μέχρι και δαχτυλίδια θα ανταλλάξουν οι δύο gay. Ο Kirchberger θα πεθάνει και αυτός από AIDS στα 90s.
Ενώ τα είχε ακόμη με τον Kirchberger ο Mercury κουβαλάει το 1985 στο Βερολίνο για να ζηλέψει ο Winnie, έναν Ιρλανδό κομμωτή που είχε καμακώσει σε ένα gay bar του Λονδίνου τον Jim Hutton.
Ο Hutton θα γίνει ο σύντροφος του Mercury μέχρι το τέλος του το 1991.
Το 1986 ο Mercury θα ''παντρευτεί'' τον Hutton με δακτυλίδια, γαμήλια τελετή και τα λοιπά. Παρά το γεγονός όμως ότι λέει στους φίλους του ότι ο Hutton είναι αυτός που έψαχνε μια ζωή και του ότι θα τον σπιτώσει στην τεράστια έπαυλη του στο Λονδίνο , που μέχρι τότε έμεναν μόνο οι αμέτρητες γάτες του Mercury, δημοσίως δεν τον εμφανίζει ποτέ δίπλα του.
Το 1987 όμως ο Mercury θα διαγνωσθεί επίσημα με AIDS, ο μέσος χρόνος από την μόλυνση με τον ιό HIV μέχρι να εμφανίσει ένας ασθενής AIDS
είναι συνήθως 5-10 χρόνια, θα αποσυρθεί από τις περιοδείες και τις συναυλίες των Queen (θα συνεχίσουν μόνο με studio albums μέχρι το 1991) και θα ζητήσει από τον Hutton να τον αφήσει για να μην μολυνθεί και αυτός από HIV.
Ο Hutton είτε επειδή αγαπούσε πραγματικά τον Mercury είτε για οποιοδήποτε ιδιοτελή λόγο θα επιλέξει να παραμείνει μαζί του. Θα διαγνωσθεί και αυτός με HIV το 1990 αλλά θα την γλυτώσει μέχρι το 2010 που θα πεθάνει από καρκίνο στα 60 του λόγω της εμφάνισης του αντιρετροικού κοκτέιλ φαρμάκων που κρατά τον HIV σε καταστολή.
Ο Mercury μέχρι το 1991 θα μείνει μια σκιά του εαυτού του και παρά τις φήμες ότι είχε AIDS και του ότι ο πρώην manager του ο Paul Prenter πήγε στην Sun που δημοσιεύσε πρωτοσέλιδο άρθρο με τίτλο ''όλοι οι πρώην εραστές του Freddie έχουν πεθάνει από AIDS'' θα αρνείται να παραδεχθεί δημόσια την ασθένεια του μέχρι την παραμονή του θανάτου του στις 24 Νοεμβρίου του 1991. Ο Prenter που ήταν επίσης εραστής του Mercury και ο τύπος που τον έμπασε στα κόλπα της γκει κοινότητας της Νέας Υόρκης πέθανε και αυτός από AIDS λίγο πριν τον Mercury το 1991.
Τελικά ο Hutton πήρε μόνο ένα εξοχικό στην Ιρλανδία και η Austin τα δικαιώματα των τραγουδιών του Mercury και το τεράστιο Garden Lodge , την έπαυλη στο Λονδίνο πετώντας έξω άμεσα τον Hutton. Η Austin είναι επίσης ο μόνος άνθρωπος που ξέρει τον τόπο ταφής του Mercury καθώς σύμφωνα με την επιθυμία του Freddie φρόντισε για την αποτέφρωση του και σκόρπισε τις στάχτες του τραγουδιστή εκεί που ήθελε αυτός κρατώντας μυστικό το μέρος.
Κρίμα πάντως για τον Mercury που έζησε σε μια εποχή που το να παραδεχθεί κάποιος δημόσια ότι ήταν ομοφυλόφιλος ήταν σχεδόν ''θανατική καταδίκη'' επαγγελματικά ακόμη και για έναν ροκ σταρ. Πλήρωσε σίγουρα ακριβά τον τρόπο ζωής του στα τέλη 70s - αρχές 80ς όπου σχεδόν ένας στους δύο ομοφυλόφιλους στις ΗΠΑ πέθανε από AIDS. Μαζί όμως με τον , επιζώντα, Magic Johnson πρόσφεραν πολλά στην αφύπνιση του κοινού που είδε ότι η ασθένεια μπορεί να προσβάλλει τον οποιοδήποτε.
Για επίλογος τα δύο αγαπημένα μου κομμάτια που έχει γράψει ο Φαρούκ ο Μπουλσάρα
Ο ΙνδοΒρετανός Farrokh Bulsara γεννήθηκε στο νησί της Ζανζιβάρης το 1946. Η οικογένεια του ήταν Ινδοί Παρσί ζωροάστρες. Ο πατέρας του ήταν υπάλληλος του Βρετανικού Υπουργείου Αποικιών πρώτα στην Ινδία και μετά στο Βρετανικό προτεκτοράτο Σουλτανάτο της Ζανζιβάρης. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε σε οικοτροφείο στην Ινδία, όπου έμαθε πιάνο από τα 8 του χρόνια, και γύρισε στην Ζανζιβάρη το 1963.
(εδώ με την μητέρα του, φτυστός είναι
)Το 1964 λόγω της επανάστασης στην Ζανζιβάρη ενάντια στον Σουλτάνο και τους Άραβες και Ινδούς κατοίκους , που οδήγησε στην δημιουργία της Τανζανίας από την συγχώνευση του κράτους της (Ταν)γκανίκας και της (Ζαν)ζιβάρης, η οικογένεια του κατέφυγε στην Αγγλία αφού λόγω της διαμονής τους στο προτεκτοράτο ήταν Βρετανοί πολίτες.
Στην Αγγλία η οικογένεια εγκαταστάθηκε στα περίχωρα του Λονδίνου και ο Mercury σπούδασε γραφικές τέχνες και σχέδιο στο Ealing Art College αποφοιτώντας το 1969. Χάρη στις σπουδές του μετέπειτα σχεδίασε το κλασικό σήμα των Queen, που απεικονίζει τα ζώδια των τεσσάρων μελών της μπάντας, και εξώφυλλα δίσκων τους.
Μετά την αποφοίτηση του εργάστηκε για λίγο σαν βαστάζος στο αεροδρόμιο του Χιθρόου και συμμετείχε σαν τραγουδιστής σε διάφορα βραχύβια συγκροτήματα. Κατά την διάρκεια των σπουδών του είχε γίνει καλός φίλος με έναν φοιτητή οδοντιατρικής τον Roger Taylor. Ο Taylor έπαιζε ντραμς σε μια μπάντα με το όνομα Smile όπου κιθαρίστας ήταν ένας φοιτητής αστροφυσικής ο Brian May.
Τον Απρίλη του 1970 λοιπόν ο τραγουδιάρης και μπασίστας των Smile άφησε τον Taylor και τον May στα κρύα του λουτρού για να πάει σε ένα ανερχόμενο συγκρότημα της εποχής που τελικά δεν έκανε ποτέ μεγάλη επιτυχία τους Humpy Bong. Σαν φυσικό επακόλουθο ο Mercury έγινε ο τραγουδιστής της μπάντας, που ήταν ήδη κάτι σαν τέταρτο μέλος, ρεκρούταραν σαν μπασίστα έναν ηλεκτρολόγο μηχανικό τον John Deacon και ο Mercury μετανόμασε το συγκρότημα σε Queen.
Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή σε όλους μας. Με τα 2 πρώτα άλμπουμ τους οι Queen θα κάνουν πρώτα επιτυχία στην Βρετανία και το 1975 με το άλμπουμ A Night at the Opera που περιείχε το Bohemian Rhapsody θα γίνουν διεθνώς μέγκα σουπερσταρς. Από το glam rock στυλ που είχαν στις αρχές των 70s θα γίνουν σιγά-σιγά συνώνυμο του stadium rock στα τέλη 70s-αρχές 80s. Λόγω της ανόδου του punk θα γνωρίσουν σημαντική κάμψη στη δημοφιλία τους αλλά θα τους γλυτώσει η εμφάνιση τους το 1985 στο Live Aid στο Λονδίνο. Το 1991 λόγω του θανάτου του Mercury θα διαλύσουν το συγκρότημα και σήμερις μετά την απόσυρση του Deacon στα 90s ο May και o Taylor συνεχάνε τους Queen με τραγουδιάρη τον Adam Lambert. Το τελικό αποτέλεσμα της καριέρας των Queen είναι 250 εκατομμύρια πωλήσεις δίσκων και καμιά 20ρια Νο1 στην Βρετανία. Not bad.
Παρά το γεγονός ότι και οι υπόλοιποι τρεις των Queen είναι πολύ-πολύ καλοί μουσικοί και συνθέτες, τα τραγούδια τους γράφονταν και από τους τέσσερις της μπάντας, μεγάλο μέρος της επιτυχίας τους το όφειλαν στην larger than life περσόνα του Mercury και στο showmanship του.
Φυσικά πολύ σημαντικό ρόλο στον flamboyant χαρακτήρα του Mercury έπαιζε η ομοφυλοφιλία του.
Λόγω της οικογένειας του που ήταν πολύ συντηρητική και της θρησκείας του , στον ζωροαστρισμό η ομοφυλοφιλία είναι θανάσιμο αμάρτημα, θα προσπαθήσει στα νιάτα του να δοκιμάσει να κάνει σχέσεις με κοπέλες. Μετά από μια σύντομη σχέση στο κολέγιο θα τα ''φτιάξει'' με μια φίλη του Brian May την Mary Austin. Θα έχει δεσμό με την Austin μέχρι το τέλος του 1976 όπου πια θα αναγκαστεί να της παραδεχθεί ότι ήταν ομοφυλόφιλος. Η Austin θα παραμείνει πάντως η πιο σημαντική φιγούρα στη ζωή του και η καλύτερη φίλη του μέχρι το θάνατο του το 1991.
Επειδή ποτέ κατά την διάρκεια της ζωής του ο Mercury δεν παραδέχθηκε δημόσια ότι ήταν gay η Austin είχε και τον ρόλο να τον συνοδεύει στις δημόσιες εμφανίσεις τους και να εμφανίζεται σαν σύντροφος του στην οικογένεια του.
Από το 1975 και μετά ο Mercury θα έχει αρκετούς δεσμούς με άνδρες που σχεδόν όλοι θα έχουν το ίδιο τέλος με αυτόν.
Το 1975 ενώ είχε ακόμη σχέση την Austin θα κάνει δεσμό με τον David Minns. Στην διάρκεια της σχέσης αυτής που κράτησε μέχρι το 1978 ο Mercury θα γίνει σχεδόν παρανοϊκός με το να την κρατήσει κρυφή από την οικογένεια του και το κοινό.
Το 1978 ο Mercury άρχισε να περνά μεγάλο μέρος του χρόνου του στην Νέα Υόρκη όπου μπορούσε να περνά σχεδόν απαρατήρητος στα gay club της πόλης. Μέχρι το 1982 μένει ουσιαστικά εκεί ξενυχτώντας, παίρνοντας κοκαΐνη και κάνοντας συνεχώς σεξ. Είναι η εποχή που οι gay άνδρες σε Νέα Υόρκη και Σαν Φραντσίσκο ζουν μια ζωή που το να έχεις 15-20 διαφορετικούς σεξουαλικούς συντρόφους το μήνα είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση και φυσικά η προφύλαξη είναι μια άγνωστη λέξη. Είναι συγχρόνως όμως η εποχή που αρχίζουν να εμφανίζονται τα πρώτα κρούσματα AIDS στις ΗΠΑ όπου μετά το 1981 ο HIV/AIDS θα πάρει διαστάσεις επιδημίας.
Εκεί ο Mercury θα έχει δεσμό μέχρι το 1979 με τον Joe Fanelli που θα γίνει από το 1983 και μετά ο προσωπικός του σεφ. Ο Fanelli θα πεθάνει από AIDS λίγους μήνες μετά τον Mercury.
Το 1982 ο Mercury θα εμφανίσει το πρώτο σύμπτωμα που ίσως σχετίζεται με μόλυνση από τον ιό HIV. Θα εξεταστεί στην Νέα Υόρκη για λεύκωμα στη γλώσσα που είναι κλασικό σύμπτωμα που εμφανίζεται σε ανθρώπους που έχουν πρόσφατα μολυνθεί με HIV.
Από το 1983 και μετά ο Mercury θα αλλάξει τόπο διαμονής μένοντας πλέον στο Βερολίνο όπου είχε πλέον την πιο ακμάζουσα gay nightlife παγκοσμίως. Εκεί θα συνάψει μια θυελλώδη σχέση με τον Αυστριακό εστιάτορα Winnie Kirchberger.
Επειδή ο Kirchberger δεν μιλά γρι Αγγλικά η Αυστριακή ηθοποιός και φίλη του Mercury Barbara Valentin, που εμφανιζόταν σχεδόν πάντα γυμνή σε ταινίες των 80s, θα έχει το ρόλο του διερμηνέα και θα εμφανίζεται σαν γκόμενα του Mercury για τα μάτια του τύπου και του κοινού.
Ο Mercury μένει στο σπίτι του Kirchberger, αναφέρεται σε αυτόν ως ο σύζυγος μου, μέχρι και δαχτυλίδια θα ανταλλάξουν οι δύο gay. Ο Kirchberger θα πεθάνει και αυτός από AIDS στα 90s.
Ενώ τα είχε ακόμη με τον Kirchberger ο Mercury κουβαλάει το 1985 στο Βερολίνο για να ζηλέψει ο Winnie, έναν Ιρλανδό κομμωτή που είχε καμακώσει σε ένα gay bar του Λονδίνου τον Jim Hutton.
Ο Hutton θα γίνει ο σύντροφος του Mercury μέχρι το τέλος του το 1991.
Το 1986 ο Mercury θα ''παντρευτεί'' τον Hutton με δακτυλίδια, γαμήλια τελετή και τα λοιπά. Παρά το γεγονός όμως ότι λέει στους φίλους του ότι ο Hutton είναι αυτός που έψαχνε μια ζωή και του ότι θα τον σπιτώσει στην τεράστια έπαυλη του στο Λονδίνο , που μέχρι τότε έμεναν μόνο οι αμέτρητες γάτες του Mercury, δημοσίως δεν τον εμφανίζει ποτέ δίπλα του.
Το 1987 όμως ο Mercury θα διαγνωσθεί επίσημα με AIDS, ο μέσος χρόνος από την μόλυνση με τον ιό HIV μέχρι να εμφανίσει ένας ασθενής AIDS
είναι συνήθως 5-10 χρόνια, θα αποσυρθεί από τις περιοδείες και τις συναυλίες των Queen (θα συνεχίσουν μόνο με studio albums μέχρι το 1991) και θα ζητήσει από τον Hutton να τον αφήσει για να μην μολυνθεί και αυτός από HIV.
Ο Hutton είτε επειδή αγαπούσε πραγματικά τον Mercury είτε για οποιοδήποτε ιδιοτελή λόγο θα επιλέξει να παραμείνει μαζί του. Θα διαγνωσθεί και αυτός με HIV το 1990 αλλά θα την γλυτώσει μέχρι το 2010 που θα πεθάνει από καρκίνο στα 60 του λόγω της εμφάνισης του αντιρετροικού κοκτέιλ φαρμάκων που κρατά τον HIV σε καταστολή.
Ο Mercury μέχρι το 1991 θα μείνει μια σκιά του εαυτού του και παρά τις φήμες ότι είχε AIDS και του ότι ο πρώην manager του ο Paul Prenter πήγε στην Sun που δημοσιεύσε πρωτοσέλιδο άρθρο με τίτλο ''όλοι οι πρώην εραστές του Freddie έχουν πεθάνει από AIDS'' θα αρνείται να παραδεχθεί δημόσια την ασθένεια του μέχρι την παραμονή του θανάτου του στις 24 Νοεμβρίου του 1991. Ο Prenter που ήταν επίσης εραστής του Mercury και ο τύπος που τον έμπασε στα κόλπα της γκει κοινότητας της Νέας Υόρκης πέθανε και αυτός από AIDS λίγο πριν τον Mercury το 1991.
Τελικά ο Hutton πήρε μόνο ένα εξοχικό στην Ιρλανδία και η Austin τα δικαιώματα των τραγουδιών του Mercury και το τεράστιο Garden Lodge , την έπαυλη στο Λονδίνο πετώντας έξω άμεσα τον Hutton. Η Austin είναι επίσης ο μόνος άνθρωπος που ξέρει τον τόπο ταφής του Mercury καθώς σύμφωνα με την επιθυμία του Freddie φρόντισε για την αποτέφρωση του και σκόρπισε τις στάχτες του τραγουδιστή εκεί που ήθελε αυτός κρατώντας μυστικό το μέρος.
Κρίμα πάντως για τον Mercury που έζησε σε μια εποχή που το να παραδεχθεί κάποιος δημόσια ότι ήταν ομοφυλόφιλος ήταν σχεδόν ''θανατική καταδίκη'' επαγγελματικά ακόμη και για έναν ροκ σταρ. Πλήρωσε σίγουρα ακριβά τον τρόπο ζωής του στα τέλη 70s - αρχές 80ς όπου σχεδόν ένας στους δύο ομοφυλόφιλους στις ΗΠΑ πέθανε από AIDS. Μαζί όμως με τον , επιζώντα, Magic Johnson πρόσφεραν πολλά στην αφύπνιση του κοινού που είδε ότι η ασθένεια μπορεί να προσβάλλει τον οποιοδήποτε.
Για επίλογος τα δύο αγαπημένα μου κομμάτια που έχει γράψει ο Φαρούκ ο Μπουλσάρα