Phorum.com.gr

Χαοτικός έγραψε: 17 Αύγ 2021, 03:03

Ζενίθεδρος έγραψε: 17 Αύγ 2021, 02:10 Για να είχε ομως όρια εξαρχής, πρέπει να υπήρχε χώρος, και αυτός δεν υφιστατο.

Σωστό. Είναι μπαστάρδεμα τόπων αυτό που συλλογίζεται. Εφόσον δεν ξέρουμε και την αιτία της μεγάλης έκρηξης δεν μπορούμε να μιλάμε για τέλος χρόνου μην έχοντας βρει την αρχή του.

Αρίστος έγραψε: 17 Αύγ 2021, 06:11 Το συμπαν μπορει να μην ειναι απειρο, ο ανθρωπινος νους ομως ειναι (οταν λειτουργει χωρις τους περιορισμους του).

.

ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 17 Αύγ 2021, 02:55 ο χώρος αφού επεκτείνεται τότε εξ'ορισμού έχει πεπερασμένη έκταση
ειδάλλως δεν θα επεκτεινόταν

ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 17 Αύγ 2021, 02:55

break έγραψε: 17 Αύγ 2021, 02:39

ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 17 Αύγ 2021, 02:02 ...εφόσον η θεωρία του big bang είναι αληθής
αφού το σύμπαν είχε όρια εξ'αρχής και η έκτασή του ήταν πεπερασμένη, όσο και αν επεκταθεί είναι λογικά αδύνατο από πεπερασμένο να γίνει άπειρο
ακόμα και αν η επέκτασή του συνεχίσει μέχρι την εξάτμιση των τελευταίων μαύρων τρυπών και παραπέρα στο χρόνο, η έκτασή του θα είναι πεπερασμένη αν και δυσθεώρητη για τον ανθρώπινο νου

Δεν πάει έτσι. Αυτό που επεκτείνεται δεν είναι κάποια όρια αλλά ο ίδιος ο χώρος. Φαντάσου κάτι που ξεχειλώνει αλλά χωρίς άκρες. Δεν ξεχειλώνει προς τα κάπου... απλώς ξεχειλώνει.... γίνεται ποιο αραιό. Κάτι σαν μία άπειρη σκακιέρα που τα τετράγωνα της γίνονται συνέχεια μεγαλύτερα.

ο χώρος αφού επεκτείνεται τότε εξ'ορισμού έχει πεπερασμένη έκταση
ειδάλλως δεν θα επεκτεινόταν

sys3x έγραψε: 17 Αύγ 2021, 09:21

Αρίστος έγραψε: 17 Αύγ 2021, 06:11 Το συμπαν μπορει να μην ειναι απειρο, ο ανθρωπινος νους ομως ειναι (οταν λειτουργει χωρις τους περιορισμους του).

.

Ο ανθρώπινος νους (και κατά προέκτασιν η φαντασία) μπροστά στο όλον είναι μία κλανιά, ένα περιορισμένο μέρος του δηλαδή που κράτησε για μιά στιγμή και μετά ξεμύρισε ακαριαία σα να μην υπήρξε ποτέ αυτήν η στιγμή αλλά οκ, υπήρξε, όπως υπάρχει και η ίδια η ύπαρξη, ακαριαία και για κάθε στιγμή ξεχωριστά.
Μην αγχώνεστε γενικά, δεν είμαστε και τίποτα.

break έγραψε: 17 Αύγ 2021, 10:50

ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 17 Αύγ 2021, 02:55 ο χώρος αφού επεκτείνεται τότε εξ'ορισμού έχει πεπερασμένη έκταση
ειδάλλως δεν θα επεκτεινόταν

Όχι, το βλέπεις λάθος. Δεν υπάρχει κάτι προς το οποίο το σύμπαν επεκτείνεται καθώς το σύμπαν είναι το σύμπαν. Τα πάντα. Το σύνολο του χώρου. Αν το σύμπαν επεκτανόταν προς κάποιο χώρο τότε ο χώρος αυτός θα ήταν ήδη εξ ορισμού μέρος του σύμπαντος και η επέκταση αυτή θα ήταν λογική αντίφαση.

Αυτό που εννοούν όταν λένε ότι το σύμπαν επεκτείνεται είναι ότι αραιώνει. Ότι ο χώρος ξεχειλώνει. Έτσι η ενέργεια και η ύλη ανα μονάδα χώρου μικραίνει. Στην αρχή υπήρχε μόνο ενέργεια. Όταν ο χώρος ξεχείλωσε αρκετά ώστε να μπορέσει να δημιουργηθεί ύλη ξαφνικά έγινε ένα πουφ και το σύμπαν γέμισε υδρογόνο.

Το υδρογόνο έκανε τους πρώτους ήλιους οι ήλιοι έσκασαν και έκανα τα υπόλοιπα στοιχεία κλπ κλπ

Ο χώρος του σύμπαντος εξ ορισμού δεν έχει όρια. Είτε είναι άπειρο είτε αναδιπλώνεται στον εαυτό του (όπως η επιφάνειας μίας σφαίρας).

break έγραψε: 17 Αύγ 2021, 10:50

ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 17 Αύγ 2021, 02:55 ο χώρος αφού επεκτείνεται τότε εξ'ορισμού έχει πεπερασμένη έκταση
ειδάλλως δεν θα επεκτεινόταν

Όχι, το βλέπεις λάθος. Δεν υπάρχει κάτι προς το οποίο το σύμπαν επεκτείνεται καθώς το σύμπαν είναι το σύμπαν. Τα πάντα. Το σύνολο του χώρου. Αν το σύμπαν επεκτανόταν προς κάποιο χώρο τότε ο χώρος αυτός θα ήταν ήδη εξ ορισμού μέρος του σύμπαντος και η επέκταση αυτή θα ήταν λογική αντίφαση.

Αυτό που εννοούν όταν λένε ότι το σύμπαν επεκτείνεται είναι ότι αραιώνει. Ότι ο χώρος ξεχειλώνει. Έτσι η ενέργεια και η ύλη ανα μονάδα χώρου μικραίνει. Στην αρχή υπήρχε μόνο ενέργεια. Όταν ο χώρος ξεχείλωσε αρκετά ώστε να μπορέσει να δημιουργηθεί ύλη ξαφνικά έγινε ένα πουφ και το σύμπαν γέμισε υδρογόνο.

Το υδρογόνο έκανε τους πρώτους ήλιους οι ήλιοι έσκασαν και έκανα τα υπόλοιπα στοιχεία κλπ κλπ

Ο χώρος του σύμπαντος εξ ορισμού δεν έχει όρια. Είτε είναι άπειρο είτε αναδιπλώνεται στον εαυτό του (όπως η επιφάνειας μίας σφαίρας).

panos291 έγραψε: 17 Αύγ 2021, 11:13 Ακομα και αν η θεωρία του big bang ειχαι σωστη, πως ξερουμε οτι υπάρχει μονο ενα συμπαν?

sys3x έγραψε: 17 Αύγ 2021, 09:21

Αρίστος έγραψε: 17 Αύγ 2021, 06:11 Το συμπαν μπορει να μην ειναι απειρο, ο ανθρωπινος νους ομως ειναι (οταν λειτουργει χωρις τους περιορισμους του).

.

Ο ανθρώπινος νους (και κατά προέκτασιν η φαντασία) μπροστά στο όλον είναι μία κλανιά, ένα περιορισμένο μέρος του δηλαδή που κράτησε για μιά στιγμή και μετά ξεμύρισε ακαριαία σα να μην υπήρξε ποτέ αυτήν η στιγμή αλλά οκ, υπήρξε, όπως υπάρχει και η ίδια η ύπαρξη, ακαριαία και για κάθε στιγμή ξεχωριστά.
Μην αγχώνεστε γενικά, δεν είμαστε και τίποτα.

Αρίστος έγραψε: 17 Αύγ 2021, 15:54

sys3x έγραψε: 17 Αύγ 2021, 09:21

Αρίστος έγραψε: 17 Αύγ 2021, 06:11 Το συμπαν μπορει να μην ειναι απειρο, ο ανθρωπινος νους ομως ειναι (οταν λειτουργει χωρις τους περιορισμους του).

.

Ο ανθρώπινος νους (και κατά προέκτασιν η φαντασία) μπροστά στο όλον είναι μία κλανιά, ένα περιορισμένο μέρος του δηλαδή που κράτησε για μιά στιγμή και μετά ξεμύρισε ακαριαία σα να μην υπήρξε ποτέ αυτήν η στιγμή αλλά οκ, υπήρξε, όπως υπάρχει και η ίδια η ύπαρξη, ακαριαία και για κάθε στιγμή ξεχωριστά.
Μην αγχώνεστε γενικά, δεν είμαστε και τίποτα.

Οχι γιατι το συμπαν δεν γνωριζει οτι υπαρχει ενω ο νους του ανθρωπου γνωριζει αυτο και πολυ περισσοτερα. Με ορους ανθρωποκεντρικους θα μπορουσε να πει κανεις οτι ο ανθρωπινος νους ειναι το κερασακι στην τουρτα του συμπαντος. Και σημασια δεν εχει οτι το συμπαν θα ζησει πολλα δις η τρις χρονια ενω ο νους του ανθρωπου λιγες δεκαετιες. Σημασια εχει ο νους σε ενα συγκεκριμενο ανθρωπο να εχει τις καταλληλες στιγμες κατανοησης του ολου συμπαντικου δραματος. Σε αυτες τις στιγμες νικαει και χωρο και χρονο και τους δικους του περιορισμους. Με λιγα λογια μια ποιοτικη στιγμη σε ενα αφυπνισμενο νου ισοδυναμει με τρισεκατομμυρια βαρετες υπαρξεις αλληλοδιαδοχων συμπαντων.

.

Αρίστος έγραψε: 17 Αύγ 2021, 06:11 Το συμπαν μπορει να μην ειναι απειρο, ο ανθρωπινος νους ομως ειναι (οταν λειτουργει χωρις τους περιορισμους του).

.