Re: Το λαϊκό εισόδημα στα δόντια του κεφαλαίου
Δημοσιεύτηκε: 01 Αύγ 2021, 07:25
Η απάντηση του κινήματος
Η «ακρίβεια» λοιπόν δεν οφείλεται σε λαθεμένους χειρισμούς της τωρινής ή της προηγούμενης κυβέρνησης, αλλά τελικά αποτυπώνει την εξαθλίωση της εργατικής τάξης λόγω της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Σήμερα οι αυξήσεις των τιμών οφείλονται στην επεκτατική πολιτική της ΕΕ, στην «πράσινη κοινωνική συμφωνία» και στην «πράσινη» Ενέργεια, στην «εξωστρέφεια», στην κυριαρχία των ομίλων στην αγορά, οφείλονται δηλαδή στους κεντρικούς άξονες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που είναι κοινοί τόσο για τη ΝΔ όσο και για τον ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.
Στις σημερινές συνθήκες το εργατικό - λαϊκό κίνημα οφείλει να κινηθεί αποφασιστικά, να αναπτύξει μια συνδυασμένη πάλη απέναντι στην πολιτική αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος, διεκδικώντας μεταξύ άλλων ουσιαστικές αυξήσεις μισθών, κατάργηση της αντιλαϊκής φορολογίας, των έμμεσων φόρων και μετακύλιση των φορολογικών βαρών στο μεγάλο κεφάλαιο, αύξηση των συντάξεων και μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων με παράλληλη μετακύλισή τους στην εργοδοσία, φρένο στις ανατιμήσεις των προϊόντων πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και ουσιαστική παρέμβαση κατά των διαφόρων καρτέλ, με ένα κίνημα που μπορεί να πάρει και πανελλαδικά χαρακτηριστικά.
Η πάλη αυτή για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος μπορεί να έχει συνέχεια, διάρκεια και προοπτική όταν ενταχθεί στη μάχη απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου, αφού τελικά η αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος είναι απαράβατος όρος για την ίδια την καπιταλιστική ανάπτυξη. Η απόκρουση της ακρίβειας και η πάλη για αύξηση του μεροκάματου, για να είναι αποτελεσματική, πρέπει να ενταχθεί σε γραμμή αμφισβήτησης και ανατροπής της αστικής πολιτικής στο σύνολό της. Μόνο έτσι, άλλωστε, μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς τους αστικούς ελιγμούς που μπορεί να «δώσουν» από τη μία τσέπη για να πάρουν διπλά από την άλλη την επόμενη μέρα. Μπορούμε τελικά να αξιοποιήσουμε ουσιαστικά τη μάχη για να ζυμώσουμε το βασικό: Η επεκτατική διαχείριση (που «θέλει» ο ΣΥΡΙΖΑ), η οποία φέρνει μεγαλύτερο πληθωρισμό, δεν είναι καλύτερη ή χειρότερη από την περιοριστική διαχείριση (που θα ήθελε περισσότερο η ΝΔ). Δεν επιλέγουμε τον έναν ή τον άλλο διαχειριστή του καπιταλισμού, τον έναν ή τον άλλο τρόπο αφαίμαξης του λαού. Επιλέγουμε τη μοναδική ρεαλιστική διέξοδο, τον ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης της εργατικής εξουσίας που προτείνει το ΚΚΕ.
Του
Γρηγόρη ΛΙΟΝΗ*
* Ο Γρ. Λιονής είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ

Η «ακρίβεια» λοιπόν δεν οφείλεται σε λαθεμένους χειρισμούς της τωρινής ή της προηγούμενης κυβέρνησης, αλλά τελικά αποτυπώνει την εξαθλίωση της εργατικής τάξης λόγω της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Σήμερα οι αυξήσεις των τιμών οφείλονται στην επεκτατική πολιτική της ΕΕ, στην «πράσινη κοινωνική συμφωνία» και στην «πράσινη» Ενέργεια, στην «εξωστρέφεια», στην κυριαρχία των ομίλων στην αγορά, οφείλονται δηλαδή στους κεντρικούς άξονες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, που είναι κοινοί τόσο για τη ΝΔ όσο και για τον ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.
Στις σημερινές συνθήκες το εργατικό - λαϊκό κίνημα οφείλει να κινηθεί αποφασιστικά, να αναπτύξει μια συνδυασμένη πάλη απέναντι στην πολιτική αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος, διεκδικώντας μεταξύ άλλων ουσιαστικές αυξήσεις μισθών, κατάργηση της αντιλαϊκής φορολογίας, των έμμεσων φόρων και μετακύλιση των φορολογικών βαρών στο μεγάλο κεφάλαιο, αύξηση των συντάξεων και μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων με παράλληλη μετακύλισή τους στην εργοδοσία, φρένο στις ανατιμήσεις των προϊόντων πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης και ουσιαστική παρέμβαση κατά των διαφόρων καρτέλ, με ένα κίνημα που μπορεί να πάρει και πανελλαδικά χαρακτηριστικά.
Η πάλη αυτή για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος μπορεί να έχει συνέχεια, διάρκεια και προοπτική όταν ενταχθεί στη μάχη απέναντι στη στρατηγική του κεφαλαίου, αφού τελικά η αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος είναι απαράβατος όρος για την ίδια την καπιταλιστική ανάπτυξη. Η απόκρουση της ακρίβειας και η πάλη για αύξηση του μεροκάματου, για να είναι αποτελεσματική, πρέπει να ενταχθεί σε γραμμή αμφισβήτησης και ανατροπής της αστικής πολιτικής στο σύνολό της. Μόνο έτσι, άλλωστε, μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς τους αστικούς ελιγμούς που μπορεί να «δώσουν» από τη μία τσέπη για να πάρουν διπλά από την άλλη την επόμενη μέρα. Μπορούμε τελικά να αξιοποιήσουμε ουσιαστικά τη μάχη για να ζυμώσουμε το βασικό: Η επεκτατική διαχείριση (που «θέλει» ο ΣΥΡΙΖΑ), η οποία φέρνει μεγαλύτερο πληθωρισμό, δεν είναι καλύτερη ή χειρότερη από την περιοριστική διαχείριση (που θα ήθελε περισσότερο η ΝΔ). Δεν επιλέγουμε τον έναν ή τον άλλο διαχειριστή του καπιταλισμού, τον έναν ή τον άλλο τρόπο αφαίμαξης του λαού. Επιλέγουμε τη μοναδική ρεαλιστική διέξοδο, τον ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης της εργατικής εξουσίας που προτείνει το ΚΚΕ.
Του
Γρηγόρη ΛΙΟΝΗ*
* Ο Γρ. Λιονής είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ
