Phorum.com.gr

Άμοιρη Θεωφανώ. Από αυτοκράτειρα και ερωμένη στρατηγού, αιχμάλωτη και υποψήφια καλόγρια.

Gherschaagk έγραψε: 01 Ιουν 2021, 09:06 Άμοιρη Θεωφανώ. Από αυτοκράτειρα και ερωμένη στρατηγού, αιχμάλωτη και υποψήφια καλόγρια.

Τα θελε και τα πάθε... Εφαγε τον Νικηφόρο.

Gherschaagk έγραψε: 01 Ιουν 2021, 09:06 Άμοιρη Θεωφανώ. Από αυτοκράτειρα και ερωμένη στρατηγού, αιχμάλωτη και υποψήφια καλόγρια.

Η καλογερική για την ελιτ δεν ήταν ακριβώς αυτό που φαντάζεσαι. Περισσότερο κατ'οικον περιορισμός με βασιλικές ανέσεις ήταν

Σενέκας έγραψε: 01 Ιουν 2021, 09:12

Gherschaagk έγραψε: 01 Ιουν 2021, 09:06 Άμοιρη Θεωφανώ. Από αυτοκράτειρα και ερωμένη στρατηγού, αιχμάλωτη και υποψήφια καλόγρια.

Η καλογερική για την ελιτ δεν ήταν ακριβώς αυτό που φαντάζεσαι. Περισσότερο κατ'οικον περιορισμός με βασιλικές ανέσεις ήταν

Εξαρτάται τι διαταγες είχαν οι δεσμόφυλακές.

Τις περισσότερες φορές εγκλεισμός σε μοναστήρι σήμαινε περιορισμός στο κελί όλη τη βδομάδα και μόνο την Κυριακή επιτρεπόταν να βγεις για 2 ώρες (με συνοδεία) για να πας στην εκκλησία να κοινωνήσεις και πάλι πίσω.

Αλλά φυσικά σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να ήταν και ένας απλός περιορισμός στη μόνη διατηρώντας όλες σου τις ανέσεις. Αυτό συνέβαινε κυρίως γιατί λαδωσες τους δεσμόφυλακές.

Ωραίος Πατριάρχης ο Πολύευκτος.

Σενέκας έγραψε: 01 Ιουν 2021, 09:12

Gherschaagk έγραψε: 01 Ιουν 2021, 09:06 Άμοιρη Θεωφανώ. Από αυτοκράτειρα και ερωμένη στρατηγού, αιχμάλωτη και υποψήφια καλόγρια.

Η καλογερική για την ελιτ δεν ήταν ακριβώς αυτό που φαντάζεσαι. Περισσότερο κατ'οικον περιορισμός με βασιλικές ανέσεις ήταν

Ο περιορισμός είναι περιορισμός όπως και να το κάνεις.

Μη μου λέτε εμένα τώρα.

ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ έγραψε: 31 Μάιος 2021, 22:22 65 χρόνια εποποιίας που έφυγαν όπως ήρθαν. Πολύ απλά γιατί αν εξαιρέσει κάποιος τις αλλαγές του χάρτη, δεν έμεινε κάτι ιδιαίτερο από τους
Βυζαντινούς εκείνων των χρόνων στον κόσμο για να τους θυμάται κάποιος. Οι Αμερικάνοι μέσα σε 65 χρόνια αλλάξαν όλο τον κόσμο και σε 1000
χρόνια από τώρα αν υπάρχει ακόμη ο ανθρώπινος πολιτισμός όπως τον ξέρουμε σήμερα θα τους μνημονεύουν οι ιστορικοί. Το Βυζάντιο, δε μνημονεύεται ιδιαίτερα στο διεθνή χώρο, πλην ενδεχομένως του τι ισχύει στις ορθόδοξες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Κι όμως, η προσφορά του Βυζαντίου στο παγκόσμιο πολιτιστικό και κοινωνικό-πολιτικό γίγνεσθαι είναι τεράστια. Αν δεν υπήρχε το Βυζάντιο δεν θα ξέραμε σχεδόν τίποτα για τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, τα επιτεύγματά του, τα κλασικά έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, φιλοσόφων κ.τ.λ. Το 95% των όσων ξέρουμε σήμερα για την αρχαία Ελλάδα οφείλεται στους Βυζαντινούς που δε σταμάτησαν ποτέ να μελετούν τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, να αντιγράφουν και να συντηρούν τα χειρόγραφα αυτά ανά τους αιώνες κ.τ.λ. Κι όταν Βυζαντινοί λόγιοι κατέφυγαν στη Δύση με την άλωση του 1453 (αλλά και πιο πριν ορισμένοι) μεταλαμπάδευσαν εκεί τα φώτα της αρχαιοελληνικής παιδείας και έτσι συνέβαλαν τα μέγιστα στη δημιουργία των κινημάτων της αναγέννησης και του διαφωτισμού. Kαι να σκεφτείς ότι κάποιοι ανιστόρητοι μπαγλαμάδες έφτασαν μέχρι το σημείο να ισχυρίζονται πως το σύνολο της αρχαιοελληνικής γραμματείας διασώθηκε χάρη στους...Άραβες!
https://talesoftimesforgotten.com/2020/ ... ving-them/
Άσε που μπορεί οι Άραβες να είχαν κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης κατά τον 7o- 8ο αιώνα, αν δεν υπήρχε ο προμαχώνας του Βυζαντίου να τους σταματάει, και η ιστορία θα ήταν πολύ διαφορετική σήμερα.

Νταρνάκας έγραψε: 01 Ιουν 2021, 14:31

ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ έγραψε: 31 Μάιος 2021, 22:22 65 χρόνια εποποιίας που έφυγαν όπως ήρθαν. Πολύ απλά γιατί αν εξαιρέσει κάποιος τις αλλαγές του χάρτη, δεν έμεινε κάτι ιδιαίτερο από τους
Βυζαντινούς εκείνων των χρόνων στον κόσμο για να τους θυμάται κάποιος. Οι Αμερικάνοι μέσα σε 65 χρόνια αλλάξαν όλο τον κόσμο και σε 1000
χρόνια από τώρα αν υπάρχει ακόμη ο ανθρώπινος πολιτισμός όπως τον ξέρουμε σήμερα θα τους μνημονεύουν οι ιστορικοί. Το Βυζάντιο, δε μνημονεύεται ιδιαίτερα στο διεθνή χώρο, πλην ενδεχομένως του τι ισχύει στις ορθόδοξες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Κι όμως, η προσφορά του Βυζαντίου στο παγκόσμιο πολιτιστικό και κοινωνικό-πολιτικό γίγνεσθαι είναι τεράστια. Αν δεν υπήρχε το Βυζάντιο δεν θα ξέραμε σχεδόν τίποτα για τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, τα επιτεύγματά του, τα κλασικά έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, φιλοσόφων κ.τ.λ. Το 95% των όσων ξέρουμε σήμερα για την αρχαία Ελλάδα οφείλεται στους Βυζαντινούς που δε σταμάτησαν ποτέ να μελετούν τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, να αντιγράφουν και να συντηρούν τα χειρόγραφα αυτά ανά τους αιώνες κ.τ.λ. Κι όταν Βυζαντινοί λόγιοι κατέφυγαν στη Δύση με την άλωση του 1453 (αλλά και πιο πριν ορισμένοι) μεταλαμπάδευσαν εκεί τα φώτα της αρχαιοελληνικής παιδείας και έτσι συνέβαλαν τα μέγιστα στη δημιουργία των κινημάτων της αναγέννησης και του διαφωτισμού. Kαι να σκεφτείς ότι κάποιοι ανιστόρητοι μπαγλαμάδες έφτασαν μέχρι το σημείο να ισχυρίζονται πως το σύνολο της αρχαιοελληνικής γραμματείας διασώθηκε χάρη στους...Άραβες!
https://talesoftimesforgotten.com/2020/ ... ving-them/
Άσε που μπορεί οι Άραβες να είχαν κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης κατά τον 7o- 8ο αιώνα, αν δεν υπήρχε ο προμαχώνας του Βυζαντίου να τους σταματάει, και η ιστορία θα ήταν πολύ διαφορετική σήμερα.

Τα αρχαιοελληνικά έργα διασώθηκαν από τους Βυζαντινούς, διασώθηκαν όμως και από τους Άραβες ή τους Λατίνους. Η Αναγέννηση για την οποία πολύς λόγος γίνεται είχε ξεκινήσει πολύ πριν πέσει η Κωνσταντινούπολη στους Οθωμανούς. Πέραν των παραπάνω όμως η ουσία είναι πως οι Βυζαντινοί δε πορχώρησαν πολύ πέρα από όσα είχαν πετύχει ήδη οι Αρχαίοι Έλληνες. Οι Άραβες π.χ επινόησαν δικά τους πράγματα και έκαναν ένα βήμα παραπέρα. Αλχάζεν, Αβικένα, Αβερρόη, Κουαρίζμι, Αλ-Μπιρούνι δεν έβγαλε το Βυζάντιο. Ούτε Καρτέσιο, Μπέικον, Νεύτωνα, Παράκελσο,Γαλιλαίο, Κοπέρνικο. Αυτά σε ό,τι αφορά τις επιστημές. Στο κομμάτι της τεχνολογίας, οι ΗΠΑ του 20ου αιώνα έβγαλαν όσα δε μπορούσε να βγάλει το Βυζάντιο σε αιώνες ιστορίας.

Ο Νικόλαος συναντηθηκε με τον στρατο του Στρατηγου της Μεσοποταμιας στην Καισαρεια και ενωμένοι εκκαθαρισαν την περιοχη από τους Αραβες και ο Ζοχάρ αναγκάστηκε να λυσει την πολιορκια της Αντιοχειας όταν εμαθε ότι οι Βυζαντινοι κινουνται εναντιον του. Ετσι κι αλλιως ειχε ξεσπασει επανασταση στην Παλαιστινη και επρεπε να κινηθει νοτια να την καταστειλει αλλιως αν εμενε στην Αντιοχεια κινδυνευε να παγιδευτει αναμεσα στον Βυζαντινο στρατο και τον στρατο του στασιαστη στην Παλαιστινη.

Με την ανατολη προσωρινα ασφαλη ο Τσιμισκης στραφηκε στη Δυση.
Εδώ οι Ρως εχοντας νικησει για δευτερη φορα τους Βουλγαρους το 969 και εχοντας καταλυσει το Βασιλειο τους δεν ειχαν καμια ορεξη να γυρίσουν πισω στην πατριδα τους. Αυτό το νέο μερος τους αρεσε πολύ καθως ηταν πολύ καλυτερο από την περιοχη τους πολύ πιο ευφορο και με καλυτερες συνθηκες. Επισης κρατουσαν αιχμαλωτους και τα παιδια του μακαριτη Τσάρου Πετρου τον Μπορις και τον Ρωμανο και τους ειχαν ως εγγυηση ότι δεν θα ξεσηκωθει ο λαος.

Σε αυτή την ιδέα τους υπεβαλλε ο Καλοκυρος Δελφινας ο πρεσβης που ειχε στειλει ο Νικηφορος να τους βαλει να χτυπησουν τους Βουλγάρους αλλα τωρα ειχε προδόσει την Αυτοκρατορία και χρησιμοποιουσε τους Ρως για δικους του σκοπους.

Ο Δελφινάς ηθελε το Στέμμα και εφοσον οι Ρως εκαναν ότι τους ελεγε θα ειχε ένα στρατο τσαμπα για να εισβάλλει και να ανατρέψει τον Ιωάννη και να γινει αυτος Αυτοκράτορας.

Ετσι τους ειπε πως αν τον δεχτουν ως Ρωμαιο Αυτοκράτορα τοτε θα τους δωσει την γη των Βουλγαρων μαζι με πολλα χρηματα και αλλα δωρα.

Οι Ρως δεχτηκαν την συμφωνια και όταν ο Τσιμισκης τους εστειλε δικο του πρεσβη λεγοντας τους ότι θα τους πληρωσει αυτος ότι συμφωνησαν με τον Νικηφόρο οι Ρως τον εδιωξαν προτιμοντας να ακουσουν τον Δελφινά. Οι Ρως προχώρησαν και πολιορκησαν την Αδριανουπολη το καλοκαιρι του 970 προκαλωντας πανικο στην Κωνσταντινουπολη

Ο Τσιμισκης εξοργίστηκε και διέταξε το στρατο της Ανατολης να μεταφερθει στην Δυση τωρα που οι Αραβες καθονταν ησυχα και διόρισε Δομεστικο των Σχολων τον γαμπρο του Βαρδα Σκληρο με την αδελφη του οποιου Μαρια ηταν καποτε παντρεμενος.

Όταν ο Σβιατοσλαβος εμαθε ότι την ανοιξη του 970 ο Βαρδας Σκληρος κινειται εναντιον του εκλεισε συμμαχια με Πετσενέγγους, Ουγγρους και Βουλγάρους (ουτως οι αλλως αυτοι υπηκοοι του ηταν πλεον) και βαδισε κατά των Βυζαντινων.

Ο Βαρδας Σκληρος ειχε 12000 ανδρες και σιγουρα βρισκοταν σε μειονεκτικη θεση από πλευράς αριθμων εναντι του Σβιατοσλαβου τουλαχιστον 3 προς 1.
Οι Ρως κινηθηκαν νοτια προς τον Αιμο λεηλατωντας ολη την Θρακη και στρατοπεδευσαν εξω από την Αρκαδιοπολη.

Ο Σκληρος αντιλαμβανομενος ότι εχει μικροτερο στρατο κλειστηκε στα τειχη της Αρκαδιοπολης και δεν εβγαινε εξω να πολεμησει τον Σβιατοσλαβο οσο και αν τον προκαλουσε αυτος. Ο Σκληρος ειχε σχέδιο. Ηθελε να νομιζουν οι Ρως ότι φοβαται να τους αντιμετωπίσει.

Ο Σβιατοσλαβος οντως πιστεψε ότι ο Σκληρός τον φοβάται και για αυτό δεν βγαινει εξω. Ετσι σιγα σιγα αρχισε να γινεται απροσεκτος και η ασφαλεια στο στρατόπεδο του χαλαρωσε. Οι Ρως και οι συμμαχοι τους περνουσαν τον καιρο τους διασκεδαζοντας και πινοντας χωρις να προσεχουν.

Ο Σκληρος όμως παντα τους παρατηρουσε από τα τειχη. Ετσι εμαθε ολες τις συνηθειες τους και πως κινουνται και τι κανουν στο στρατοπεδο καθως και ολες τις αδυναμιες τους.
Αφου εμαθε ότι ηθελε να μαθει εστειλε τον Πατρίκιο Ιωάννη με ένα αποσπασμα να κανει αναγνωριση εκ του συνεγγυς. Οι διαταγές του ηταν να ενημερώνει ανα πασα στιγμη τον Σκληρο για ότι συνεβαινε και εάν ο εχθρος του εκανε επιθεση μετα την πρωτη αψιμαχία να γυρισει πισω και να φυγει δινοντας την
εντυπωση ότι υποχωρει λογω δειλιας. Αλλα όχι ατακτα. Θα υποχωρουσε συντεταγμένα.

Αφου θα ειχε παρασυρει τον εχθρο να τον κυνηγησει τοτε θα επιτιθοταν ξανα και παλι θα υποχωρουσε.
Το σχέδιο ηταν να τραβηξει τον εχθρικο στρατό προς τις ενεδρες που ειχε στησει ο Σκληρος και ο Πατρικιος Ιωάννης θα ηταν το δόλωμα.

Ο Ιωάννης εφυγε και οι πρωτοι εχθροι που συναντησε ηταν οι Πετσενεγγοι που ετυχε να βρισκονται πιο κοντα του.
Ακολουθησε το σχέδιο κατά γράμμα και τραβηξε το στρατό των Πετσενεγγων κατευθειαν μεσα στην παγιδα του Σκληρου.

Εκει που νομιζαν οι Πετσενεγγοι ότι στριμωξαν τον Ιωάννη εμφανιστηκε ξαφνικα ο Σκληρος με ολο το στρατό του και οι Πετσενεγγοι σταματησαν την καταδιωξη εντρομοι. Δεν γυρισαν να φυγουν. Απλα σταματησαν εκει και περιμεναν να δουν τι θα γινει.

Ο Σκληρός εδωσε το σημα και τους επιτέθηκε πρωτα το ιππικο του ενώ από πισω ακολουθουσε συντεταγμενα και σε παραταξη το πεζικο.

Οι Πετσενεγγοι εξοντωθηκαν σχεδον ολοκληρωτικα και οσοι εμειναν περικυκλωθηκαν από τον στρατο του Σκληρου. Μετα από συντομη αντισταση σφαγιαστηκαν και οι τελευταιοι.

Ο Σκληρος εμαθε από έναν αιχμάλωτο όμως ότι υπηρχαν και αλλοι Πετσενεγγοι που δεν ακολουθησαν το κυριο σωμα τους αλλα εμειναν πιο πισω και είναι παρατεταγμενοι για μαχη. Ο Στρατηγος δεν εχασε χρόνο. Παρέταξε και τους δικους του στρατιωτες και τους οδηγησε κατευθειαν πανω στους υπολοιπους Πετσενεγγους.

Αυτοι ειχαν μαθει τι επαθαν οι αλλοι από καναδυο που καταφεραν να ξεφυγουν και ηταν εντρομοι. Εν τουτοις όμως ανασυντάχθηκαν και ετοιμαστηκαν να επιτεθουν με το ιππικο μπροστα και το πεζικο πισω.
Ο Βυζαντινος στρατος καταφερε να ανακοψει την ορμη του ιππικου τους και οι Πετσενεγγοι ιππεις αναγκαστηκαν να υποχωρήσουν σπαζοντας τις γραμμες του πεζικου το οποιο εξαναγκαστηκε και αυτό σε υποχωρηση.

Όμως ανασυντάχθηκαν γρηγορα και πηραν αμυντικη διαταξη περιμενοντας τους Βυζαντινους.
Όταν εφτασε ο Σκληρός αναψε η μαχη και το αποτέλεσμα ηταν αιματηρό και αμφιρροπο. Η νικη αλλαξε πολλες φορές χέρια και κανεις δεν ειχε το πλεονεκτημα.

Καποια στιγμη πανω στον ορυμαγδο της μάχης ενας γιγαντιαιος Ρως τον Βάρδα Σκληρό να οδηγει τον στρατο του και καλπασε με ορμη εναντιον του κραδαινοντας το σπαθι του το οποιο κατέβασε με δυναμη στο κεφάλι του Σκληρου. Τωρα ειχαν μπει στη μάχη και οι Ρωσοι και οι Ουγγροι και οι Βουλγαροι με τους στρατους τους για να βοηθησουν τους Πετσενέγγους που αποδεκατιζονταν

Το κράνος όμως του Στρατηγου αντεξε το χτυπημα και ο Σκληρός ανταπέδωσε το χτυπημα κατεβαζοντας το δικο του σπαθι στο κεφάλι του Ρωσου.

Το σπαθι βρήκε στο κράνος του Ρωσου αλλαξε πορεία και τον εσκισε στα δυο από τον ωμο μεχρι το στηθος.

Όμως από πισω ερχοταν ενας άλλος Ρως τον οποιο δεν ειχε δει ο Σκληρός.
Εκεινη τη στιγμη όμως παρενέβη ο Πατρικιος Κωνσταντινος Σκληρός ο αδελφος του Βαρδα και καλπασε εναντιον του σηκωνοντας το σπαθι του.

Εχασε όμως το βηματισμο του το αλογο του και γλιστρησε δευτερολεπτα πριν κατεβασει το σπαθι και αντι να χτυπησει τον Ρωσο χτυπησε το άλογο του Ρωσου και του εκοψε το κεφάλι γκρεμιζοντας τον Ρωσο που πηγαινε να χτυπησει τον Βαρδα.

Αμεσως ο Κωνσταντινος πηδηξε από το αλογο επιασε τον Ρωσο από τα μαλλια και τον αποκεφάλισε με μια σπαθια και πεταξε το κεφάλι στους Ρωσους φωνάζοντας.

Αυτό εμψυχωσε τους Βυζαντινους ενώ οι αντιπαλοι λιποψυχησαν και αρχισαν να υποχωρουν ατακτως.
Ο Σκληρος διέταξε καταδιωξη και το πεδιο γέμισε πτωματα ενώ αλλοι πετουσαν τα οπλα τους και πιανονταν αιχμαλωτοι.

Δεν θα ειχε γλιτώσει κανεις αν δεν επεφτε η νυχτα. Από τις δεκαδες χιλιαδες του εχθρου ελαχιστοι γλιτωσαν.

Από τους Βυζαντινους ο Σκληρός ειχε 25 νεκρους αλλα ολοι ηταν τραυματιες. Και οι 12000.

Δεν ειχε τελειωσει με τους Ρως ο Σκληρος όταν ο Τσιμισκης του εστειλε επιστολη διατάσσοντας τον να παρουσιαστει αμεσως στην Κωνσταντινουπολη με τον στρατό.

Ο Βαρδας Φωκάς το ειχε σκάσει από την Αμασεια οπου ηταν Κυβερνητης και με συνοδεία υποστηρικτών του κατευθυνοταν στην Καισάρεια οπου ειχε μαζευτει στρατιωτικη δυναμη υπο την διοικηση των αδελφων Παρσακουτινων Θεοδώρου και Νικηφόρου και του Πατρικιου Συμεων Αμπελά. Εκει θα ανακηρυσσόταν Αυτοκράτορας στο ιδιο μερος που ειχε ανακηρυχτει ο θειος του Νικηφόρος Β’.

Ο πατέρας του Λεων Φωκάς ο αδελφος του Νικηφόρου Β’ ειχε ηδη παρασυρει αρκετους αξιωματουχους με το μερος τους με διαφορες υποσχέσεις μεσω του πρακτορα του του Επισκοπου της Αβύδου. Ο Λεοντας το ειχε σκασει και αυτος από την Λεσβο που ηταν εξοριστος και ειχε βγει στη Θράκη μαζι με τον άλλο του γιο Νικηφόρο παλι με τη βοηθεια του Επισκόπου της Αβυδου.

Όταν το εμαθε ο Τσιμισκης αυτό συνέλαβε τον Επισκοπο και τον εφερε αλυσοδεμένο στην Κωνσταντινουπολη.

Εκει τον περασε ο ιδιος από σφοδρη ανακριση και ο Επίσκοπος λακισε και ξέρασε τα παντα. Από το που παει ο Λεοντας μεχρι ποια είναι τα σχέδια του Βάρδα.

Με τις πληροφορίες που πηραν από τον Επίσκοπο ο Λεόντας και ο Νικηφόρος συνελήφθησαν από στρατιωτες στη Θρακη και τους εστειλαν και αυτους αλυσοδεμένους στην Κωνσταντινουπολη οπου οδηγηθηκαν σε δικη ενωπιον της Συγκλητου.

Η Συγκλητος τους καταδικασε σε θάνατο αλλα τοτε παρενέβη ο Τσιμισκής και δηλωσε πως δινει χάρη στον Λεοντα και στον Νικηφόρο λογω της συγγενικης τους σχέσης αλλα και των υπηρεσιων που προσφεραν παλαιοτερα και μετατρέπει την ποινη τους σε εξορία και τυφλωση.

Αυτό δηλωσε επισημα ενωπιον της Συγκλητου ο Ιωάννης. Ανεπισημα όμως καλεσε τον δημιο και του ειπε να κανει ότι τους τυφλώνει αλλα να μην τους τυφλωσει στην πραγματικοτητα (η τυφλωση γινοταν με πυρωμένο ξιφος που ξεραινε το ματι) και στους καταδικασμένους να παριστάνουν τους τυφλους.

Ετσι εγινε και μετα την υποτιθεμενη τυφλωση τους εστειλε φρουρουμενους στην εξορία.
Στο μεταξυ ο Σκληρος ειχε φτάσει στο Δορυλαιο και από εκει προσπαθησε να δελεασει τον Βαρδα Φωκα με υποσχέσεις, αμνηστια και δώρα να παραδοθεί. Η εντολη του Τσιμισκη ηταν να εξαντλησει κάθε μεσο που θα ελυνε την υποθεση χωρις μάχη για να μη συρθει το κρατος σε εμφυλιο παλι. Και γιατι θα τους αποδυναμωνε εσωτερικα και εξωτερικα καθως οι εχθροι καραδοκουσαν και γιατι ο Ιωάννης ηταν ακομα φρέσκος στο θρονο και η εξουσια του ευκολα αμφισβητισιμη αλλα και γιατι δεν ηθελε να πολεμησει τους συγγενεις του.

Ο Φωκας απέρριψε τις προτάσεις του Σκληρου και κινητοποιησε το στρατό του στην Καισάρεια.
Όμως οι αξιωματικοι του Φωκα σκεφτηκαν «γιατι να μπλεξουμε σε ιστοριες που δεν ξερουμε που και πως θα καταληξουν?» και ετσι αρκετοι δέχτηκαν την προταση του Σκληρου για αμνηστεία και αυτομολησαν στο στρατόπεδο του Σκληρου.

Την ιδια νυχτα αυτομόλησε ο ανηψιος του Βαρδα Φωκά Διογένης Αδράλεστος και τον ακολουθησε ο Πατρικιιος Συμεων Αμπελας και τα αδελφια Παρσακουτινοι.

Τις επομενες μερες αυτομόλησαν και αλλοι και στο τέλος απεμεινε μονος του ο Φωκάς με τους ακολουθους του.

Εγκαταλελειμένος και προδομένος από τα ιδια ατομα που τον ωθησαν να επαναστατησει κλειστηκε στη σκηνη του και δεν ηθελε να δει κανεναν.

Την άλλη μερα εφυγε και κατευθυνθηκε στο Φρουριο του Τυροποιου με σκοπο να κλειστει εκει.
Το εμαθε όμως ο Σκληρός αυτό και εστειλε ιππεις να τον προλαβουν πριν κλειστει στο κάστρο.

Τον κυνηγησαν για ωρες και τελικα τον προλαβαν στους προποδες του λοφου που είναι το κάστρο.
Εκει ενας από τους αξιωματικους του Σκληρου ο Κωνσταντινος Χάρων εντοπισε τον Σκληρό που ειχε μεινει πισω για να βεβαιωθει ότι οι ανδρες του θα περάσουν με ασφάλεια στο κάστρο και κάλπασε εναντιον του φωναζοντας του να σταθεί και αλλα διαφορα υβριστικα.

Όταν ο Σκληρός ακουσε τις φωνες και ειδε τον καβαλλαρη να ερχεται καταπανω του ο Φωκας γυρισε το αλογο του φατσα στον επερχόμενο καβαλλαρη και του φωναξε:

«Ανθρωπε πρεπει να υπολογιζεις την ασταθη ανθρωπινη φυση και να μην προσβάλλεις έναν ανθρωπο που καταβληθηκε από τα παθη του. Καλυτερα να με συμπονεσεις για τις ατυχιες μου. Ειχα πατέρα Κουροπαλατη, παππου Καίσαρα, θειο Αυτοκράτορα και εγω ειμουν από τους ισχυρότερους Δουκες της Αυτοκρατορίας. Και τώρα ειμαι ένα τιποτα στον πατο της ατιμωσης.»

Και απαντά ο Χάρων:

«Αθλιε ανθρωπε αυτά να τα πεις σε τιποτα μικρα παιδια. Εμενα δε με ξεγελάς με αυτά!»

Και σπιρουνιζοντας το αλογο του καλπασε πιο γρηγορα εναντιον του κραδαινοντας το σπαθι του.
Ο Φωκάς κατάλαβε ότι δεν θα λογικευτει αυτος ο ανθρωπος και τράβηξε το απελατίκι του (πολεμικο σφυρι/ροπαλο) από την σέλα του αλογου του και καλπασε και αυτος εναντιον του.

Δευτερόλεπτα πριν συναντηθουν ο Φωκάς τραβηξε τα χαλινάρια σταματώντας το άλογο του και κατάφερε με το απελατικι του ένα τρομερο χτυπημα στο κεφάλι του Χάροντα σχεδον πολτοποιωντας το.

Ο Χαρων πεθανε ακαριαια και επεσε από το αλογο ενώ ο Φωκας γυρισε το αλογο και εφυγε προς το κάστρο.

Οι υπολοιποι καβαλλαρηδες που ειδαν από μακρια τι ειχε γίνει σταματησαν εκει που ειχε πεσει ο Χάρων και θαυμαζαν το χτυπημα λεγοντας πως ουτε θεος ουτε ανθρωπος θα επιβιωνε από χτυπημα με τετοια δυναμη. Και βλεποντας πως εγινε το κεφάλι του Χαροντα σαν πατημενο καρπουζι φοβηθηκαν να ακολουθησουν τον Φωκα ο οποιος μπηκε τελικα στο Φρουριο.

Συνεχίζεται…

ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ έγραψε: 01 Ιουν 2021, 15:12

Νταρνάκας έγραψε: 01 Ιουν 2021, 14:31

ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ έγραψε: 31 Μάιος 2021, 22:22 65 χρόνια εποποιίας που έφυγαν όπως ήρθαν. Πολύ απλά γιατί αν εξαιρέσει κάποιος τις αλλαγές του χάρτη, δεν έμεινε κάτι ιδιαίτερο από τους
Βυζαντινούς εκείνων των χρόνων στον κόσμο για να τους θυμάται κάποιος. Οι Αμερικάνοι μέσα σε 65 χρόνια αλλάξαν όλο τον κόσμο και σε 1000
χρόνια από τώρα αν υπάρχει ακόμη ο ανθρώπινος πολιτισμός όπως τον ξέρουμε σήμερα θα τους μνημονεύουν οι ιστορικοί. Το Βυζάντιο, δε μνημονεύεται ιδιαίτερα στο διεθνή χώρο, πλην ενδεχομένως του τι ισχύει στις ορθόδοξες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.

Κι όμως, η προσφορά του Βυζαντίου στο παγκόσμιο πολιτιστικό και κοινωνικό-πολιτικό γίγνεσθαι είναι τεράστια. Αν δεν υπήρχε το Βυζάντιο δεν θα ξέραμε σχεδόν τίποτα για τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό, τα επιτεύγματά του, τα κλασικά έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, φιλοσόφων κ.τ.λ. Το 95% των όσων ξέρουμε σήμερα για την αρχαία Ελλάδα οφείλεται στους Βυζαντινούς που δε σταμάτησαν ποτέ να μελετούν τα έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, να αντιγράφουν και να συντηρούν τα χειρόγραφα αυτά ανά τους αιώνες κ.τ.λ. Κι όταν Βυζαντινοί λόγιοι κατέφυγαν στη Δύση με την άλωση του 1453 (αλλά και πιο πριν ορισμένοι) μεταλαμπάδευσαν εκεί τα φώτα της αρχαιοελληνικής παιδείας και έτσι συνέβαλαν τα μέγιστα στη δημιουργία των κινημάτων της αναγέννησης και του διαφωτισμού. Kαι να σκεφτείς ότι κάποιοι ανιστόρητοι μπαγλαμάδες έφτασαν μέχρι το σημείο να ισχυρίζονται πως το σύνολο της αρχαιοελληνικής γραμματείας διασώθηκε χάρη στους...Άραβες!
https://talesoftimesforgotten.com/2020/ ... ving-them/
Άσε που μπορεί οι Άραβες να είχαν κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης κατά τον 7o- 8ο αιώνα, αν δεν υπήρχε ο προμαχώνας του Βυζαντίου να τους σταματάει, και η ιστορία θα ήταν πολύ διαφορετική σήμερα.

Τα αρχαιοελληνικά έργα διασώθηκαν από τους Βυζαντινούς, διασώθηκαν όμως και από τους Άραβες ή τους Λατίνους. Η Αναγέννηση για την οποία πολύς λόγος γίνεται είχε ξεκινήσει πολύ πριν πέσει η Κωνσταντινούπολη στους Οθωμανούς. Πέραν των παραπάνω όμως η ουσία είναι πως οι Βυζαντινοί δε πορχώρησαν πολύ πέρα από όσα είχαν πετύχει ήδη οι Αρχαίοι Έλληνες. Οι Άραβες π.χ επινόησαν δικά τους πράγματα και έκαναν ένα βήμα παραπέρα. Αλχάζεν, Αβικένα, Αβερρόη, Κουαρίζμι, Αλ-Μπιρούνι δεν έβγαλε το Βυζάντιο. Ούτε Καρτέσιο, Μπέικον, Νεύτωνα, Παράκελσο,Γαλιλαίο, Κοπέρνικο. Αυτά σε ό,τι αφορά τις επιστημές. Στο κομμάτι της τεχνολογίας, οι ΗΠΑ του 20ου αιώνα έβγαλαν όσα δε μπορούσε να βγάλει το Βυζάντιο σε αιώνες ιστορίας.

Οι Άραβες δεν διέσωσαν κανένα αρχαιοελληνικό κείμενο στο πρωτότυπο. Μόνο μεταφράσεις στα αραβικά κι επίσης δε διέσωσαν παρά μόνο αυτά που τους ενδιέφεραν, δηλαδή κάποια έργα του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του Ιπποκράτη, του Ευκλείδη, του Αρχιμήδη κ.α. Ούτε Όμηρο, ούτε Ηρόδοτο, Θουκυδίδη, Ξενοφώντα κι άλλους ιστορικούς, ούτε τους τραγικούς ποιητές, Αριστοφάνη κ.α. Κι επίσης, ο αριθμός των αρχαιοελληνικών έργων που διασώθηκαν μόνο από τους Άραβες είναι ελάχιστος και αφορά μόνο κάποια δευτερεύουσας σημασίας (για να μην πω ασήμαντα) κείμενα (όπως π.χ. τα σχόλια της Υπατίας της Αλεξανδρινής στα "Αριθμητικά" του Διόφαντου, τα οποία στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο παρά οδηγίες προς σπουδαστές μαθηματικών). Οι δε Λατίνοι, το μόνο που διέσωσαν ήταν ο "Τίμαιος" του Πλάτωνα και τα "Περί ερμηνείας" και "Κατηγορίαι" του Αριστοτέλη, σε μετάφραση. Μάλλον δεν άνοιξες καν να διαβάσεις το λινκ που έβαλα. Στην πραγματικότητα, η μελέτη αρχαιοελληνικών έργων στο πρωτότυπο είχε σταματήσει στη Δύση για αρκετούς αιώνες και δεν ξανάρχισε παρά μόνο με την άφιξη των βυζαντινών λογίων που έφεραν μαζί τους τη γνώση της γλώσσας καθώς και χειρόγραφα.

Δε λένε πουθενά τα κείμενα που ποστάρεις ότι δε διέσωσαν οι Άραβες τα αρχαία ελληνικά κείμενα. Επίσης, δε λέει πως οι Άραβες προχώρησαν
πολλά βήματα πέραν των αρχαίων ελληνικών κειμένων, το ίδιο και οι ΔυτικοΕυρωπαίοι (αυτοί ακόμα περισσότερο). Επιπλέον, τα είπαμε η Αναγέννηση
ξεκίνησε στην Ευρώπη από το 13ο αιώνα το αργότερο. Δε περιμέναν τον Πλήθωνα-Γεμιστό για να «αναγεννηθούν» πολιτιστικά οι Ευρωπαίοι.

Παρεπιπτόντως, είδα ακόμα πιό προσεκτικά τη «πηγή» και βλέπω πως είναι το προσωπικό ιστολόγιο ενός Αμερικανού ο οποίος(φαίνεται και στο παραπάνω
υλικό) βγάζει συμπεράσματα από τον κώλο του. Παραδείγματος χάριν, δεν έχει καμία πηγή που να στηρίζει τους ισχυρισμούς του για το ποιός διέσωσε πέρα από τις αόριστες αναφορές στο τι-υποτίθεται-έγραψαν δύο καθηγητές. Φυσικά, δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο για να εξακριβώσουμε κατά πόσον αυτά
τα χειρόγραφα που διέσωσαν οι Άραβες ήταν «δευτερεύουσας σημασίας»(Αλήθεια πως ορίζεται το δευτερεύον εδώ?». Στην επόμενη συζήτηση, να φέρουμε ως πηγή κάποιο φορουμίτη.

ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ έγραψε: 01 Ιουν 2021, 19:28 Παρεπιπτόντως, είδα ακόμα πιό προσεκτικά τη «πηγή» και βλέπω πως είναι το προσωπικό ιστολόγιο ενός Αμερικανού ο οποίος(φαίνεται και στο παραπάνω
υλικό) βγάζει συμπεράσματα από τον κώλο του. Παραδείγματος χάριν, δεν έχει καμία πηγή που να στηρίζει τους ισχυρισμούς του για το ποιός διέσωσε πέρα από τις αόριστες αναφορές στο τι-υποτίθεται-έγραψαν δύο καθηγητές. Φυσικά, δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο για να εξακριβώσουμε κατά πόσον αυτά
τα χειρόγραφα που διέσωσαν οι Άραβες ήταν «δευτερεύουσας σημασίας»(Αλήθεια πως ορίζεται το δευτερεύον εδώ?». Στην επόμενη συζήτηση, να φέρουμε ως πηγή κάποιο φορουμίτη.

O τύπος που τα γράφει αυτά είναι κλασσικιστής κι όχι κάποιος άσχετος μπλόγκερ. Όπως και αυτός εδώ, που λέει τα ίδια (και τον επικαλείται εξάλλου ως πηγή ο προηγούμενος) και σίγουρα κάτι παραπάνω θα ξέρει απ' τον μέσο φορουμίτη με τέτοιο βιογραφικό:
http://kiwihellenist.blogspot.com/2019/ ... ature.html
Το τι ακριβώς διασώθηκε χάρη στους Άραβες και μόνο το λέει εδώ:

Μετα από λιγο εφτασε και ο Σκληρός στο Φρουριο του Τυροποιου και εστειλε αγγελιοφορους λεγοντας του ότι του ορκιζεται σαν συγγενης που είναι (ο Κωνσταντινος Σκληρος ο αδελφος του Βαρδα ηταν παντρεμενος με την Σοφια την αδελφη του Βαρδα Φωκα) πως του παρεχει εγγυησεις για την ζωη και την ασφαλεια του αν βγει από το κάστρο.

Επισης τον συμβουλεψε να παραδοθει στον Αυτοκράτορα και ετσι θα κερδίσει την ευνοια του και θα αποφυγει την τιμωρία.

Ο Φωκας ζητησε να τα ορκιστει αυτά και μπροστα του και εγγράφως και όταν ελαβε τις εγγυησεις που ηθελε βγηκε από το καστρο και παραδοθηκε στον Σκληρό μαζι με ολη τη φρουρα του.

Ο Φωκάς μαζι με τον Σκληρο επεστρεψαν στην Κωνσταντινουπολη οπου ο Τσιμισκής του χάρισε την ζωη και δεν τον τυφλωσε αλλα τον εκανε διακονο και τον εξόρισε στην Χιο.

Οσο για τον Σκληρό ο Τσιμισκής τον διέταξε να φυγει κατευθειαν για τη Βαλκανικη καθως οι Ρωσοι με τους Βουλγάρους σηκωσαν και παλι κεφάλι.

Στο μεταξυ ο Τσιμισκης τον Νοεμβριο του 970 παντρευτηκε για δευτερη φορα καθοτι χηρος (η πρωτη του γυναικα η Μαρια Σκληραινα ειχε πεθανει χρονια πριν) και πηρε την Θεοδώρα την αδελφη του μακαρίτη Αυτοκράτορα Ρωμανου Β’ βγαζοντας την από το μοναστηρι που την ειχε κλεισει ο Ρωμανος 10 χρονια πριν μαζι με τις αδελφες της.

Με τον γάμο αυτό θελησε να νομιμοποιησει την θεση του ως Αυτοκράτορας συνδεομενος με επιγαμια με την Μακεδονικη Δυναστεια για να μην φαινεται ως σφετεριστης μιας και η νεα του συζυγος ηταν θεια των Βασιλειου Β’ και Κωνσταντινου Η’ αδελφη του πατέρα τους.

Στις αρχές του 971 ο Ιωάννης αναδιοργάνωσε τον στρατό πληρωσε τους καθυστερουμενους μισθους και εδωσε μπονους στους στρατιωτες ενώ διόρισε νεους διοικητες με αξιοκρατικα κριτηρια αναλογα με το ποσο ειχαν διακριθει στους προηγουμενους πολέμους.

Διορισε νέο Ναυαρχο τον Λέοντα Πρωτοβεστιαριο και προχώρησε σε επισκευη των παλαιων Δρομωνων και ναυπηγηση νεων.

Όλα εγιναν με εκπληκτικη ταχυτητα υπο την επιβλεψη του Ιωάννη και την ανοιξη όλα ηταν ετοιμα.
Ο Ιωάννης τέθηκε επικεφαλης του στρατου και εφυγε από την Κωνσταντινουπολη για τη Ραιδεστό οπου συναντηθηκε με πρέσβεις των Βουλγάρων.

Οι πρεσβεις επισημως ειχαν ερθει να διαμαρτυρηθουν για κακοδιαχείρηση σε καποιες πολεις από Βυζαντινους αξιωματουχους αλλα αυτό ηταν μονο το προσχημα.

Στην πραγματικότητα ηταν κατάσκοποι που ηρθαν να παρουν πληροφοριες για το στρατο και το τι γινεται στην αυλη του Ιωάννη.

Ο Τσιμισκης ηξερε καλα τι ρολο ειχαν αυτοι. Από την πρωτη στιγμη κατάλαβε ότι ηταν κατάσκοποι. Ετσι τους αφησε ελευθερους να περιφέρονται στο στρατοπεδο οπου ηθελαν και να μπαινουν οπου ηθελαν.
Ηθελε να τους δειξει ακριβως το μεγεθος του στρατου και το ποσο γυμνασμένοι και πειθαρχημένοι είναι οι στρατιρωτες του και να πουν ακριβως αυτό στον Σβιατοσλάβο. Αυτό όμως που δεν ηθελε να του πουν ηταν το σχέδιο του.

Όταν εφυγαν οι πρέσβεις ο Ιωάννης πηρε 5000 πεζικο και 4000 ιππεις και προχωρησε μπροστα ενώ ο υπολοιπος στρατος ακολουθουσε αργα από πισω υπο την διοικηση του Βασιλειου του Νοθου.
Ο Ιωάννης περασε τον Αιμο και περασε αθεατος στην Βουλγαρια και στρατοπεδευσε κοντα στην πρωτευουσα της Βουλγαριας Πρεσλαβα.

Οι Βουλγαροι τον ειδαν ξαφνικα να βγαινει από τα βουνα και παγωσαν. Θεωρουσαν ότι ο στρατος του δεν ειχε περάσει ακομα τον Αιμο αλλα τωρα ο ιδιος ο Τσιμισκης είναι εξω από την πρωτευουσα τους και αυτοι δεν ειχαν παρει ειδηση το παραμικρο. Ετσι επελεξαν να κρατησουν παθητικη στάση μη ξεροντας τι να κανουν.

Αυτος όμως που αιφνιδιαστηκε περισσότερο από ολους όταν ειδε τα λαβαρα του Τσιμισκη να φτάνουν εξω από την πολη ηταν ο Καλόκυρος Δελφινάς. Αυτος ειχε προκαλεσει ολο αυτό το χάος χρησιμοποιοντας Ρωσους και Βουλγάρους για να παρει το στέμμα.

Όταν ακουσε τις Βυζαντινες σαλπιγγες δεν πιστευε στα αυτια του. Και όταν ειδε τις Βυζαντινες σημαιες παλι δεν πιστευε στα ματια του.

Όταν εμαθε δε ότι ο ιδιος ο Τσιμισκης οδηγει τον στρατο εξω από την Πρεσλάβα τοτε εχασε εντελως το κουράγιο του και την κοπανησε κρυφα ένα βράδυ και ετρεξε να κρυφτει στο στρατόπεδο του Σβιατοσλάβου.

Εκει ο Σβιατοσλάβος εμαθε για την αφιξη του Ιωάννη από τον Δελφινα και μπηκε σε σκέψεις. Αντιθετα οι στρατιωτες του αρχισαν να πανικοβάλλονται. Επρεπε να βγει ο ιδιος ο Σβιατοσλάβος και να τους μιλησει για να συνέλθουν.

Από εκει ο Σβιατοσλαβος αποφάσισε να μεταφέρει το στρατοπεδο κοντα στο στρατοπεδο του Τσιμισκη για να τον παρακολουθει.

Μολίς ειχαν στησει τις σκηνες τους και εκαναν γυμνάσια όταν ξαφνικα εκανε εφοδο από του πουθενα το ιππικο του Τσιμισκη.
5000 ιππεις εναντιον 8500 οπλισμένων Ρωσων. Αντιστάθηκαν για λιγο αλλα σχεδον αμεσως γυρισαν να φυγουν ζητωντας καταφυγιο μεσα στην Πρεσλαβα.

Οι Βουλγαροι που εβλεπαν από τα τειχη προσπαθησαν να βοηθησουν τους Ρωσους κανοντας ατακτα εξοδο αλλα επεσαν πανω σε τακτικο πεζικο του Τσιμισκη που προχωρουσε συντεταγμένα και σφαγιάστηκαν.

Παράλληλα βλεποντας ότι οι βαρβαροι τρέχουν να μπουν στην πολη ενας διοικητης Βυζαντινης ιλης ανελαβε πρωτοβουλια και αποσπάστηκε από το κυριο σωμα και κανοντας κυκλο μπηκε αναμεσα στους βαρβάρους και την πυλη της πολης κλεινοντας τους το δρόμο.

Οι βαρβαροι πανικοβληθηκαν και αρχισαν να τρεχουν προς ολες τις κατευθυνσεις σφαγιαζομενοι μεχρι που γεμισε η περιοχη πτωματα ενώ αλλοι πετουσαν τα οπλα και παρακαλουσαν να συλληφθουν αιχμάλωτοι.

Στο μεταξυ ένα σωμα Ρωσων με επικεφαλης τον υποδιοικητη του Σβιατοσλαβου τον Σβανγκελ κατάφερε να φτάσει στις πυλες της πολης και να τις κλεισει για να μην πεσει στα χέρια των Βυζαντινων.
Από εκει ανεβηκε στα τειχη και απεκρουε τις Βυζαντινες επιθεσεις καθως πλεον τωρα ο Τσιμισκης ειχε διατάξει να ριξουν σκάλες στα τειχη.

Τελικα επεσε η νυχτα και σταματησαν οι εχθροπραξιες. Το άλλο πρωι όμως προς μεγάλη χαρα του Τσιμισκη και λυπη των Ρωσων εφτασε και ο υπολοιπος στρατος υπο τον Βασιλειο τον Νοθο.

Εμφανιστηκαν σε παρακειμενο λοφο και παρεμειναν για ωρα εκει για να είναι ορατοι από τους Ρωσους και να δουν το μεγεθος του στρατου.
Ο Τσιμισκης ζητησε να του παραδωσουν την πολη για να γλιτώσουν την καταστροφη αλλα οι Ρωσοι αρνήθηκαν.

Προσβεβλημένος ο Τσιμισκης διέταξε να βομβαρδιστει ανελεητα η πολη και να γινει εφοδος στα τειχη.
Οι Ρωσοι συνέχισαν να απωθουν τους επιτιθέμενους αλλα σε λιγο οι Βυζαντινοι αρχισαν να ριχνουν και παλι σκάλες στα τειχη.

Πρωτος ανεβηκε στη σκάλα ο στρατιωτης Θεοδόσιος Μεσανακτης και ηταν ο πρωτος που πατησε τα τειχη της Πρεσλάβας ακολουθουμενος από πολλους αλλους.

Ο Μεσανακτης κρυπτομενος πισω από την ασπιδα του για να καλυπτεται από τα βελη ξεκινησε μαχη με τους Ρωσους πανω στα τειχη καλυπτοντας τους υπολοιπους στρατιωτες που ανεβαιναν ανοιγοντας παραλληλα δρομο και πολεμησε για αρκετη ωρα μονος μεχρι να ερθουν και αλλοι.

Εμψυχωμένοι οι υπολοιποι από την ανδραγαθια του Μεσανακτη αρχισαν να ριχνουν σκάλες σε διαφορα σημεια των τειχών και να ανεβαινουν.

Οι Ρωσοι αποδιοργανωθηκαν περισσότερο όταν οι Βυζαντινοι αρχισαν να στηνουν τις σημαιες τους σε πυργους ενώ γυρω από τις σημαιες διεξαγονταν φονικες μαχες πανω στα τειχη.

Σε λιγη ωρα απωθοντας τους Ρωσους μερικοι στρατιωτες κατορθωσαν να κατέβουν από τα τειχη στο εσωτερικο της πολης και από εκει ανοιξαν τις πυλες για να μπει και ο υπολοιπος στρατός μεσα.

Οι Ρωσοι ειχαν υποχωρησει πλεον στους δρόμους της πολης και τωρα διεξαγονταν οδομαχιες.
Στο τέλος εγκατέλειψαν την πολη και εφυγαν οσοι προλαβαν. Ένα αποσπασμα εφτασε στο Παλάτι οπου μετα από μια συντομη αψιμαχια εξοντωσαν την φρουρα και μπαινοντας μεσα βρηκαν τον Τσάρο Μπορις Β’ με τη βασιλικη στολη του να καθεται στο θρόνο μαζι με τη γυναικα του και τα παιδια του.

Οι στρατιωτες τον εφεραν με ασφάλεια στον Αυτοκράτορα Ιωάννη ο οποιος τον δεχτηκε σαν φιλο Βασιλέα αποκαλωντας τον μαλιστα και Αυτοκρατορα των Βουλγαρων.

Ο Ιωάννης διέταξε να απολυθουν ολοι οι Βουλγαροι αιχμάλωτοι και πως είναι ελευθεροι να πανε οπου θελουν. Προσθεσε μαλιστα πως δεν ηρθε εδώ για να σκλαβώσει τους Βουλγάρους αλλα για να τους ελευθερώσει από τους Ρώσους.

Στο μεταξυ όμως περιπου 800 Ρωσοι εγκλωβιστηκαν σε έναν πυργο του Παλατιου και οι μαχες μαινονταν σε εκεινο το σημειο με σημαντικες απωλειες εκατέρωθεν.

Ο Τσιμισκης τοτε εστειλε τον Στρατηγό Βαρδα Σκληρό με στρατιωτες για να εκκαθαρισει την περιοχη. Ο Σκληρός αντιμετώπισε προβλήματα καθως ο πυργος ηταν δυσκολο να πέσει και οι στρατιωτες του που ειχαν το μυαλο τους στην λεηλασια δεν ηθελαν να πολεμησουν άλλο.

Όταν το ακουσε αυτό ο Τσιμισκής τράβηξε το σπαθι του και πηγε μονος εναντιον του πυργου.
Όταν τον ειδαν οι στρατιωτες να ορμάει μονος του κατά των Ρωσων εμψυχωθηκαν και τον ακολουθησαν σε εφοδο κατά του Πυργου.

Οι Ρωσοι προεβαλλαν σφοδρη αντισταση αλλα τελικα καμφθηκε όταν ο Τσιμισκης διέταξε να ριξουν φλεγόμενα βέλη κατά των Ρωσων βαζοντας φωτια στον πυργο.

Τελικα για να μην καουν ζωντανοι αλλοι βγηκαν και εφυγαν οσοι μπορεσαν και αλλοι παραδοθηκαν. Οσοι παρεμειναν να αντισταθουν ειτε καηκαν ζωντανοι είτε τελικα αναγκαστηκαν να πηδηξουν από μεγάλο υψος και σκοτώθηκαν.

Ο Ιωάννης περασε τις 2 επομενες μερες εκκαθαριζοντας θυλακες αντιστασης. Αμεσως μετα αποφάσισε να ξαναχτίσει την πολη η οποια ειχε σχεδον καταστραφει και εγκατέστησε φρουρα. Εκει γιορτασε το Πάσχα και ανακοινωσε ότι η πολη πλεον θα λεγεται Ιωαννοπολις. Ενώ ο Θεοδωρος Μεσανακτης ο στρατιωτης που πατησε πρωτος τα τειχη τιμηθηκε με το τιτλο του Πατρικιου καθως και πλουσια δωρα σε χρημα και γη.

Την Δευτέρα του Πάσχα ξεκινησε με το στρατο του για το Δορόστολον που ειχε καταφυγει ο Σβιατοσλάβος.

Ο Σβιατοσλάβος ειχε πλεον προβλημα. Η πτωση της Πρεσλαβας και η απελευθερωση του Τσάρου Μπορις σημαινε ότι εχανε πλεον τον ελεγχο των Βουλγαρων Βογιάρων, οι οποιοι μπορουσαν να επαναστατησουν από στιγμη σε στιγμη.

Ετσι εδωσε διαταγη και εκτελεστηκαν 300 Βουλγαροι Βογιάροι για να αποφυγει αυτό το ενδεχομενο τωρα που εχανε τον ελεγχο τους.

Στο μεταξυ ο Ιωάννης προελαυνε και οι πολεις μεταξυ Πρεσλάβας και Δοροστόλου του παραδιδοταν αμαχητί. Και οσα καστρα αντιστάθηκαν τα ισοπεδωσε και τα λεηλατησε και από τα λαφυρα τους δεν κρατησε τιποτα καθως τα εδωσε όλα στους στρατιωτες του.

Όπως προχωραγε τον εημερωσαν οι ανιχνευτες του πως πλησιαζουν Ρωσοι.
Ο Ιωάννης τοτε εστειλε τον Θεοδωρο Μισθειώτη να προπορευτει με ένα αποσπασμα για να δουν τι συμβαινει και να διαπιστώσει εάν αυτό είναι το κυριο σωμα στρατου του Σβιατοσλάβου η όχι και να κρατανε διαρκως ενημερο τον Αυτοκρατορα. Αν ηταν κοντα ο Σβιατοσλάβος, ο Μισθειωτης θα εμπλεκοταν
σε αψιμαχια μαζι του για να διαπιστώσει τη δυναμη του στρατου του.

Ο Μισθειωτης βρηκε τους Ρώσους και τους επιτεθηκε με σφοδρότητα. Οι Ρωσοι όμως πηραν αμυντικη διαταξη και σταματησαν την πορεια τους καθως θεωρησαν ότι προκειται για παγιδα.
Μια δευτερη εφοδος του Μισθειωτη τους προκαλεσε πανικο και εσπασε τις γραμμές τους προκαλωντας σημαντικες απωλειες. Οσοι γλιτωσαν ετρεξαν πισω στο Δοροσοτολο η κρυφτηκαν στο παρακειμενο πυκνο δασος. Οι Ρωσοι ηταν 7000 ανδρες και ο Μισθειωτης διοικουσε 300 ανδρες.

Όταν επεστρεψαν οι διασωθεντες στο Δορόστολο ο Σβιατοσλαβος αποφασισε να βγει από την πολη και να στρατοπεδευσει 12 μιλια εξω από το Δοροστολο με ολο το στρατο του που υπερτερουσε του Βυζαντινου 3 προς 1. Εκει περιμεναν τον Τσιμισκη.

Όταν εφτασε ο Ιωάννης, ο Σβιατοσλάβος παρεταξε το στρατό του και τους εβγαλε λογο. Το ιδιο ακριβως βεβαια εκανε και ο Ιωάννης στο δικο του στρατο.
Αμεσως μετα ο Τσιμισκης διέταξε να ηχήσουν οι σάλπιγγες και οδηγησε ο ιδιος την εφοδο εναντιον του Σβιατοσλάβου. Το ιδιο εκανε και από την άλλη ο Σβιατοσλάβος.

Η εφοδος του Βυζαντινου ιππικου που οδηγουσε ο Τσιμισκης ηταν σφοδρη και εσπασε τις γραμμες των Ρωσων. Αλλα οι Ρωσοι δεν υποχώρησαν και οι Βυζαντινοι δεν πετυχαν την απολυτη απωθηση.
Οι Ρωσοι ανασυντάχθηκαν και εκαναν αντεπιθεση στους Βυζαντινους φωνάζοντας πολεμικές κραυγες και για ωρες η μαχη ηταν αμφιρροπη.

Το απογευμα οι Βυζαντινοι ενετειναν την επιθεση τους πιεζοντας το κεντρο τους ενώ παράλληλα ο Τσιμισκης διέταξε πλαγιοκοπηση της αριστερης πλευρας τους που ειχε αποδυναμωθει με το ιππικο του.
Οι Ρωσοι αναγκαστικα επρεπε να στηρίξουν την καταρρεουσα αριστερη πλευρα τους αλλα την κρισιμη στιγμη ο Τσιμισκης εριξε στην μάχη την Αυτοκρατορικη Φρουρα την οποια οδηγησε ο ιδιος καλπαζοντα με
τη λογχη στο χέρι για να τσακισει την αριστερη πλευρα του Σβιατοσλαβου. Και για εξτρα εφε και
προκληση φόβου ακολουθουταν από τα Αυτοκρατορικα Λαβαρα.

Η μαχη υπηρξε φονικοτατη και η νικη αλλαξε 12 φορές χέρια.

Η εφοδος του Τσιμισκη όμως εδωσε τη χαριστικη βολή. Η αριστερα πλευρα των Ρωσων κατερρευσε
ολοκληρωτικα παρασυροντας και το κεντρο επιτρεποντας ετσι στο πεζικο να διαλυσει εντελως τις γραμμες τους. Οι Ρωσοι πανικοβληθηκαν και αρχισαν να τρεχουν προς τα πισω πετωντας τα οπλα τους.

Ο Τσιμισκης διέταξε καταδιωξη και παρα πολλοι Ρωσοι σφαγιάστηκαν και αλλοι αιχμαλωτιστηκαν. Οσοι καταφεραν να γλιτώσουν κλειστηκαν στο Δορόστολο.

Ο Τσιμισκής εμεινε μονος νικητης στο πεδιο της μάχης και αφιερωσε τη νικη του στον Αγιο Μεγαλομάρτυρα Γεώργιο τον Τροπαιοφόρο καθως η μαχη συνεπεσε με τη γιορτη του (23 Απριλιου 971) και την επομένη ξεκινησε για το Δορόστολον οπου και στρατοπεδευσε εξω από την πολη.

Δεν ξεκινησε πολιορκια όμως καθως φοβηθηκε ότι αν τους πολιορκουσε οι Ρωσοι θα το εσκαγαν από τη θαλασσα με τα πλοια τους. Ετσι εκατσε να περιμένει την αφιξη του Αυτοκρατορικου Στόλου.

Συνεχίζεται…

Gherschaagk δοκιμασε (οσο μπορεις δλδ καθως τα γραφω εν ταχει και πολυ συνοπτικα) να το κανεις εικονα σαν ταινια. Δεν θα εβγαινε και γαμω τις ταινιες?

Χωρίς να το έχω διαβάσει απαντώ στην ερώτηση. Διάβασα πιο νωρίς την μονομαχία που έγινε το κεφάλι του Χάροντα σαν στραπατσαροσμένο καρπούζι και σκεφτόμουν πως θα ήθελα να το δω να συμβαίνει ακόμη και σε ταινία.