Phorum.com.gr

Prepon έγραψε: 04 Απρ 2021, 15:03 Και το πιο σημαντικό , είναι επιλογή σου.
Θα μπορούσες να έχεις όσο μεγάλο κύκλο επιθυμείς από αδιάφορα ανθρωπάκια , εσύ επέλεξες να μην αναλώνεσαι σε "θορύβους". Για αυτό βουλωνε και μην παραπονιέσαι

vagabondo έγραψε: 04 Απρ 2021, 09:22

Βλήμα έγραψε: 04 Απρ 2021, 06:01 Είμαι στα σαράντα παρά τρία, θα ήθελα να έχω έναν κάποιο κύκλο. Θα ήθελα να υπάρχει κόσμος που να τον καλώ την Καθαρά Δευτέρα και να μου λέει "πολύ ωραίοι γιαλαντζίδες, πες συγχαρητήρια στην μάνα σου" και να απαντώ "γιατί ρε μουνί, δεν σου γεμίζω το μάτι;" και να μην παρεξηγιέται κανείς, γιατί όλοι θα ξέρουν ότι το λέω για πλάκα. Αλλά όλοι μου οι φίλοι αποδεικνύονται ανεπαρκείς.

Πριν μια βδομάδα βγήκα με τον μοναδικό μου φίλο σε ένα πάρκο μετά από πολύ καιρό καραντίνας. Την καραντίνα την κρατούσα πολύ αυστηρά, σε φάση είχα να δω άνθρωπο από την αρχή της δεύτερης. Στο πάρκο ήταν παιδάκια, κι αυτός έκανε σεξιστικά σχόλια. Στα παιδάκια. Δεν τους έλεγε "τι ωραίο μουνί που είσαι" άμεσα, αλλά τα έλεγε σε εμένα με ένταση που τα ακούγανε κι αυτά. Του έλεγα "τι λες ρε μαλακισμένο" κι όσο έβλεπε το πόσο είχα φρικάρει, γέλαγε και συνέχιζε. Σκέφτομαι ότι σε κάποιο τραύμα στην ζωή τους λίγο καιρό μετά θα υπάρχει η εικόνα μου ως κάποιος που συνόδευε αυτόν που τις τραυμάτισε.

Σήμερα βρεθήκαμε έξω από το σπίτι μου και του είπα πράγματα που δεν μπορεί να τα ξεχάσει άνθρωπος. Του είπα "σ' αγαπώ και σ' εκτιμώ, αλλά είσαι γαμημένος παιδεραστής κι όταν σου λέω να το βουλώσεις δεν το κάνεις, οπότε δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να κάνουμε παρέα γιατί με κάνεις ρεζίλι".

Αλλά δεν έχω άλλους φίλους. Αυτός έχει, αλλά εγώ δεν έχω. Νοιώθω να καταρρέω. Δεν έχω κανέναν άνθρωπο να μιλήσω.

Δηλαδή, εσένα να σε καταλαβαίνουν πως κάνεις πλάκα, αλλά εσύ να μην δέχεσαι ότι ο άλλος κάνει πλάκα και να πετάς την ταμπέλα σου.

1451 έγραψε: 04 Απρ 2021, 14:35 Από τη στιγμή που κατάλαβα ότι οι πραγματικοί φίλοι είναι ανεπαρκείς λόγω ιδεολογικής ασυμβατότητας κι άρχισα να δημιουργώ φανταστικούς φίλους με τους οποίους μπορώ να μιλάω με τις ώρες, βρήκα την υγειά μου.

nowhere έγραψε: 04 Απρ 2021, 17:31 ωχ θεέ μου

Naranjita έγραψε: 04 Απρ 2021, 14:53 το 2006 ήταν μια χρονιά πολύ άσχημη για μένα. έχασα σχεδόν όλες μου τις φίλες και μου χε μεινει μόνο μία την οποία δεν έβλεπα συχνά γιατι την είχα απλώς φίλη και όχι κολλητή.
σαν να χε πέσει η κατάρα της μούμιας πάνω μου.
πέρασα ένα μεγάλο διάστημα μόνη, χωρίς παρέες μέχρι που άλλαξα περιβάλλον στην δουλειά και εκεί γνώρισα ένα σωρό άλλες κοπέλες που κάναμε παρέα και μάλιστα μία από αυτές έγινε κουμπάρα μου.
τελικά, η ζωή μου άλλαξε από τότε που ξέκοψα αυτήν την φίλη, η οποία ήταν μεγάλη γκαντεμόσαυρα. πως το κατάλαβα αυτό?
είχα κάνει νέο κύκλο αλλά δεν της είχα πει κουβέντα πρώτον. δεύτερον, το 2019 που έχασα τον πατέρα μου, έπεσε ξερή η μάνα μου από την άνοια (και δεν αποκλειεται και εγκεφαλικά) έκανα περισσότερο παρέα μαζί της, ενώ πριν την έβλεπα μια δυο φορές τον μήνα.
θα πείτε, μωρή γαιδουρα, η κοπελα σου σταθηκε και εσυ την έκανες περα?
ναι την έκανα και ναι ειμαι γαιδουρα (στην προκειμένη για λογους επιβίωσης)
όποτε βγαίναμε, κάτι παθαινα στο καπάκι.
μέσα σε έξι μήνες χάλασαν 2 πλυντηρια, ένα ψυγείο, μια κουζίνα, το αμαξι το πηγαινα απο μαστορα σε μαστορα, βουλωσαν οι νεροχυτες, σπασανε τα καζανακια (3), έσπασαν μετα απο αερα κλαρια από τα δεντρα εξω απο το σπιτι και πεσαν γυρω γυρω απο το αμαξι μου (αλλα τοτε ειχα αρχισει να λιβανιζω καθημερινα), μεχρι και ενα γαμημενο ΦΙΔΙ βρεθηκε στην αυλή ενώ ειμαι σε κατοικημενη περιοχη και 500μ από το κεντρο της πόλης.

εκτοτε αρχισα πρωτον να λιβανιζω, δευτερον βρηκα εναν πατερ στο γιουτιουμπ και ελεγε κατι τροπαρια του αγιου κυπριανου, τα οποια επαιζα καθημερινα. τριτον την ξεκοψα. προσπαθησε για κανα χρονο εναμιση να τα ξαναβρουμε γιατι δεν ηξερε γιατι την εκανα εξαφανιζολ.

ε οποτε εστελνε μηνυμα, όλο και καποια συμφορα μας έβρισκε.

πχ μια μερα στην δουλεια λιγα λεπτα μετα το μηνυμα οπως προχωρουσα να παω στο φωτοτυπικο, στα καλα καθουμενα επεσε ο πυροσβεστηρας που ηταν ακουμπισμενος στον τοιχο στο ποδι μου και με ξερανε.

προκειται περι βουντου ή δεν ξερω και γω τι αλλο.

τι να σου πω βρε βλημα. ριξε κανα λιβανι, κανε υπομονη να περασει το χτικιο, μπαινε εδω πιο συχνα, γραψε στα φρυδια σου τα κοθμονια και δες αισιοδοξα την ζωη.

hugggggg


υ.γ.

την πρωτη φορα που συνειδητοποιησα οτι ειναι γκαντεμοσαυρα, ηταν στο Καρπενησι.
είχαμε παει ρομαντικο διημερο με τον συζυγο και οπως κατσαμε να φαμε, μεχρι να ερθουν τα φαγητα, μπηκα λιγο στο φεις.

κατευθειαν, μεσα εισαι? δεν θα πατε καμια βολτα, γιατι το ενα και γιατι το αλλο με αρχισε. δεν της ειπα οτι ειμαστε εκδρομη, αλλα οτι θα βγουμε σε λιγο.
κλεινω το φεις, παμε να φαμε και λιγο αργοτερα ακουω ενα μπαφ πανω απο το κεφαλι μου.

ε δεν θα το πιστεψετε τι εγινε. ενα απο αυτα τα στρογγυλα που μπαινουν τα καλωδια στον τοιχο, το οποιο βρισκοταν πανω απο το κεφαλι μου,
ΠΗΡΕ ΦΩΤΙΑ. ναι φωτια σας λεω. τρεχαμε να βγουμε εξω απο το μαγαζι εντρομοι.

Βλήμα έγραψε: 04 Απρ 2021, 06:01 Είμαι στα σαράντα παρά τρία, θα ήθελα να έχω έναν κάποιο κύκλο. Θα ήθελα να υπάρχει κόσμος που να τον καλώ την Καθαρά Δευτέρα και να μου λέει "πολύ ωραίοι γιαλαντζίδες, πες συγχαρητήρια στην μάνα σου" και να απαντώ "γιατί ρε μουνί, δεν σου γεμίζω το μάτι;" και να μην παρεξηγιέται κανείς, γιατί όλοι θα ξέρουν ότι το λέω για πλάκα. Αλλά όλοι μου οι φίλοι αποδεικνύονται ανεπαρκείς.

Πριν μια βδομάδα βγήκα με τον μοναδικό μου φίλο σε ένα πάρκο μετά από πολύ καιρό καραντίνας. Την καραντίνα την κρατούσα πολύ αυστηρά, σε φάση είχα να δω άνθρωπο από την αρχή της δεύτερης. Στο πάρκο ήταν παιδάκια, κι αυτός έκανε σεξιστικά σχόλια. Στα παιδάκια. Δεν τους έλεγε "τι ωραίο μουνί που είσαι" άμεσα, αλλά τα έλεγε σε εμένα με ένταση που τα ακούγανε κι αυτά. Του έλεγα "τι λες ρε μαλακισμένο" κι όσο έβλεπε το πόσο είχα φρικάρει, γέλαγε και συνέχιζε. Σκέφτομαι ότι σε κάποιο τραύμα στην ζωή τους λίγο καιρό μετά θα υπάρχει η εικόνα μου ως κάποιος που συνόδευε αυτόν που τις τραυμάτισε.

Σήμερα βρεθήκαμε έξω από το σπίτι μου και του είπα πράγματα που δεν μπορεί να τα ξεχάσει άνθρωπος. Του είπα "σ' αγαπώ και σ' εκτιμώ, αλλά είσαι γαμημένος παιδεραστής κι όταν σου λέω να το βουλώσεις δεν το κάνεις, οπότε δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να κάνουμε παρέα γιατί με κάνεις ρεζίλι".

Αλλά δεν έχω άλλους φίλους. Αυτός έχει, αλλά εγώ δεν έχω. Νοιώθω να καταρρέω. Δεν έχω κανέναν άνθρωπο να μιλήσω.

1451 έγραψε: 04 Απρ 2021, 18:47 Δεν δημιούργησα τους φανταστικούς φίλους για να με παρηγορούν αλλά για να βρίσκουν αντεπιχειρήματα σε κάθε μου σκέψη, με κρατάνε σε εγρήγορση.

Cecily Anne έγραψε: 04 Απρ 2021, 18:25

A, μήπως ψάχνει νέες φιλίες, να σου στείλω 2 τηλέφωνα να την στείλεις από'κει;

Βλήμα έγραψε: 04 Απρ 2021, 06:01 Είμαι στα σαράντα παρά τρία, θα ήθελα να έχω έναν κάποιο κύκλο. Θα ήθελα να υπάρχει κόσμος που να τον καλώ την Καθαρά Δευτέρα και να μου λέει "πολύ ωραίοι γιαλαντζίδες, πες συγχαρητήρια στην μάνα σου" και να απαντώ "γιατί ρε μουνί, δεν σου γεμίζω το μάτι;" και να μην παρεξηγιέται κανείς, γιατί όλοι θα ξέρουν ότι το λέω για πλάκα. Αλλά όλοι μου οι φίλοι αποδεικνύονται ανεπαρκείς.

Πριν μια βδομάδα βγήκα με τον μοναδικό μου φίλο σε ένα πάρκο μετά από πολύ καιρό καραντίνας. Την καραντίνα την κρατούσα πολύ αυστηρά, σε φάση είχα να δω άνθρωπο από την αρχή της δεύτερης. Στο πάρκο ήταν παιδάκια, κι αυτός έκανε σεξιστικά σχόλια. Στα παιδάκια. Δεν τους έλεγε "τι ωραίο μουνί που είσαι" άμεσα, αλλά τα έλεγε σε εμένα με ένταση που τα ακούγανε κι αυτά. Του έλεγα "τι λες ρε μαλακισμένο" κι όσο έβλεπε το πόσο είχα φρικάρει, γέλαγε και συνέχιζε. Σκέφτομαι ότι σε κάποιο τραύμα στην ζωή τους λίγο καιρό μετά θα υπάρχει η εικόνα μου ως κάποιος που συνόδευε αυτόν που τις τραυμάτισε.

Σήμερα βρεθήκαμε έξω από το σπίτι μου και του είπα πράγματα που δεν μπορεί να τα ξεχάσει άνθρωπος. Του είπα "σ' αγαπώ και σ' εκτιμώ, αλλά είσαι γαμημένος παιδεραστής κι όταν σου λέω να το βουλώσεις δεν το κάνεις, οπότε δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να κάνουμε παρέα γιατί με κάνεις ρεζίλι".

Αλλά δεν έχω άλλους φίλους. Αυτός έχει, αλλά εγώ δεν έχω. Νοιώθω να καταρρέω. Δεν έχω κανέναν άνθρωπο να μιλήσω.