Phorum.com.gr

Εχθές αργά που πέρναγα, στο γήπεδο απ' έξω
Μ' αρπάξαν οι προπονητές και μ' έβαλαν να παίξω

Απ' την πολλή την κούραση, με πιάσαν έξι θλάσεις
Θα μου περάσουν μοναχά, αν με πεοθηλάσεις

Ουπς, Λάθος! Ρε παιδιά για γλάρο πού πάμε;

Για να είμαι εδώ δεν σημαίνει πως πήζω ψάχνοντας, αλήθεια λέω

Ανάμεσα τους επειδή, κυκλοφορώ μ' ασήμι
Βρυκόλακες, λυκάνθρωποι, με θεωρούν θρασίμι

Παρότι είμαι καλό παιδί, με διαγωγή κοσμία
Αμόλησα μία κλανιά, μεσ' την πολυκοσμία

Βαριά σκιά μας πλακωσε, πρωκτού η κακοσμία
Σε έκταση διαχυθηκε, νομιζω παγκοσμία

Κι αν μια συγνώμη σου χρωστούν, εχθροί, μα και οι φιλοι
Μες' τον καθρέφτη ειν' αυτός, που πρώτα στην οφείλει

Ακόμα ένα λάθος μου, μεσ' τον σωρό με τ' άλλα
που πίστεψα ότι μπορώ, να είμαι αυτός.... ο ένας

Μικρά τα λόγια μα εγώ, τα άκουγα μεγάλα
τι να σε κάνω αν μπορεί, να σ' έχει ο καθένας

Τα λουλούδια ανθίζουν για 'μας, #$#@ται ο Θρήνος και ο ταμ τα ρα ραμ. (ποίημα ερωτευμένου μέλους της Θύρας 4)

brb και tyt έγραψε: 22 Μαρ 2019, 16:37 Τα κλουλούδια ανθίζουν για 'μας, #$#@ται ο Θρήνος και ο ταμ τα ρα ραμ. (ποίημα ερωτευμένου μέλους της Θύρας 4)

Ναι, τα λέγαμε κάτι τέτοια στιχάκια με φίλους αλλοθρησκους, με τα περισσότερα να είναι καθαρά δικά μας freestyle. Αααχχ ωραίες εποχές.

Κι αν είμαι ένας ποιητης, ποιήματα κι αν γράφω
Να χεσω θέλω πιο πολύ, μεσ' του Ινδού τον τάφο

Αχ τι θυμήθηκα daamn.

Last Veteran έγραψε: 22 Μαρ 2019, 16:53
brb και tyt έγραψε: 22 Μαρ 2019, 16:37 Τα κλουλούδια ανθίζουν για 'μας, #$#@ται ο Θρήνος και ο ταμ τα ρα ραμ. (ποίημα ερωτευμένου μέλους της Θύρας 4)
Ναι, τα λέγαμε κάτι τέτοια στιχάκια με φίλους αλλοθρησκους, με τα περισσότερα να είναι καθαρά δικά μας freestyle. Αααχχ ωραίες εποχές.

Κι αν είμαι ένας ποιητης, ποιήματα κι αν γράφω
Να χεσω θέλω πιο πολύ, μεσ' του Ινδού τον τάφο

Αχ τι θυμήθηκα daamn.

Μεγάλο έχω πρόβλημα και που να σας τα λέω
Μια συμφορά ξανάρχεται, καλοκαιριού ελέω

Ισημερία, ποίηση, της άνοιξης πρεμιέρα
Η νύχτα να ακροβατεί, στην κόψη με τη μέρα

Το καλοκαίρι έρχεται κι η προσμονή μεγάλη
Μα κάτι που' ναι όμορφο, θα μας κρυφτεί και πάλι

Εκ μέρους των αρσενικών, τα λόγια τούτα είναι
Και στην πραγματικότητα...και για το θεαθήναι

Για μια γυναίκα ξέρουμε, τα όμορφα τα μάτια
Χρυσού τα εικοσ' τέσσερα, αναλογεί καράτια

Γι' αυτό λοιπόν κορίτσι μου, μην έχεις απορία
Σαν θα σε κράξω που μπροστά, θα βάλεις τζαμαρία

Τα μάτια σου ο θησαυρός, μα με γυαλιά καις χάρτη
Σαν πλοίο που' χει τα πανιά, μα όχι το κατάρτι

Κι αν είναι ο ήλιος που ενοχλεί,τον ήλιο ποιος τον χεζει;
Σαν η ματιά σου -μάτια μου- με τη ματιά μου παίζει;

Όσο καιρό κι αν τα κοιτώ, η ώρα πάντα λίγη
Στα μάτια ο Έρως ξεκινά, στα μάτια καταλήγει

Την ομορφιά να κρύβετε, νομίζω πως δεν κάνει
Σαρανταπεντε στρέμματα, καθε φακός που πιάνει

Κυρίες μου τα μάτια σας, διαμάντια κι' ουτοπία
Τα κάτοπτρα ανήκουνε, στα αστεροσκοπεία

Και τά δικά μου άρματα, μες' την Βουλή αν μπουνε
Γυαλιά, φακοί και τα λοιπά, θα απαγορευτούνε

- Αφιερωμένο στα χιλιάδες πανεμορφα
μάτια που θα βάλουν κάτοπτρα τωρα
με τσου ήλιους.
Ειμαι παράξενος δηλαδή τώρα να μην τα σπάσω όλα;

Δεν ειν' από την θάλασσα, στο στόμα σου η γευση
Ειν' η αλμύρα μιας πσολίς, που σ' έχει διακορευσει

Συνθέτης στίχων και κλανιάς
αλλά απο ουσία καμιά.

Αμα κυριες και κύριοι ειστε τενεκές
οι κλανιές σε απασχολάνε
και πως αυτές μυρωβολάνε.

μίστερ μαξ έγραψε: 27 Μαρ 2019, 11:54 Συνθέτης στίχων και κλανιάς
αλλά απο ουσία καμιά.

Αμα κυριες και κύριοι ειστε τενεκές
οι κλανιές σε απασχολάνε
και πως αυτές μυρωβολάνε.

Μαξουλη μου οι στίχοι σου, μηδαμινής αξίας
Θαρρώ πως είχαν έλλειψη, ομοιοκαταληξιας

Κι όμως δεν ήταν αρκετό, σου λείπει και το μέτρο
Ευθυβολίς το έστειλες, κι αυτό στο Άγιο Πέτρο

Κι εσύ σαν και τους Σουηδούς, απ' την Ακαδημία
Στους στίχους μου ασκησατε, μια κριτική δριμεία

Με Ρίτσο κι αν βολεύεσαι, ξανά και πάλι λούπα
Μα έτσι δεν σηκώνουμε, τη γαμημενη κούπα

Χτύπα καμπάνες χτύπα τες, τη μία μετά την άλλην
Κι ας έχεις μες' το σπίτι σου, ψωμιά, τραπέζια, Στάλιν

Μα κι αν μου λείπει νόημα, να ξέρεις δεν αλλάζω
Με μηχανές Φον Νόϊμαν, τους στίχους μου τους βγαζω

Δηλώνω πως στην ποίηση, θα άρω το εμπάργκο
Τα Νόμπελ να μου φέρουνε, μ' ένα καράβι cargo

Εφτά νταλίκες στην αυλη, που θα πισωκωλιάσουν
Λογοτεχνίας εκατό, τα Νόμπελ που θ' αδειάσουν

Γι' αυτό λοιπόν για μένανε, πότε μην νιώσεις pity
Ειν' οι κλανιές που φέρνουνε, τη ζέστη μες' το σπίτι

Last Veteran έγραψε: 27 Δεκ 2018, 13:23 Το bbc πεθύμησες, να ξαναδείς και πάλι
Και νόμιζα ο αφελής, το αγγλικό κανάλι

Phorum.com.gr

Αντιποίηση–πορεία προς το Νόμπελ

Re: Αντιποίηση–πορεία προς το Νόμπελ

Re: Αντιποίηση–πορεία προς το Νόμπελ

Re: Αντιποίηση–πορεία προς το Νόμπελ

Re: Αντιποίηση–πορεία προς το Νόμπελ

Re: Αντιποίηση–πορεία προς το Νόμπελ

Re: Αντιποίηση–πορεία προς το Νόμπελ

Re: Αντιποίηση–πορεία προς το Νόμπελ

Re: Αντιποίηση–πορεία προς το Νόμπελ

Re: Αντιποίηση–πορεία προς το Νόμπελ

Re: Αντιποίηση–πορεία προς το Νόμπελ

Re: Αντιποίηση–πορεία προς το Νόμπελ

Re: Αντιποίηση–πορεία προς το Νόμπελ

Re: Αντιποίηση–πορεία προς το Νόμπελ

Re: Αντιποίηση–πορεία προς το Νόμπελ

Re: Αντιποίηση–πορεία προς το Νόμπελ