Phorum.com.gr

πατησιωτης έγραψε: 10 Ιαν 2021, 14:10

aljawn έγραψε: 10 Ιαν 2021, 13:48 Όπα, νήμας του έτερου αντιτραμπίστι Νερούκου, που αφού έλαμψε δια της απουσίας του χθες και άφησε τον τιμονιέρη να φάει όλο το μπουκάκε, τώρα το γυρίζει σε ιστορικές συγκρίσεις για τον Τραμπάκουλα;

Για την ιστορία, είναι φαιδρό να προσπαθείς να κρίνεις τις ρωμαϊκές διενέξεις της εποχής με πολιτικά κριτήρια, ιδίως του σήμερα. Υποτίθεται ότι τα όρια ήταν ξεκάθαρα στην διαμάχη Μάριου και Σύλλα (πληβείοι κατά πατρικίων), αλλά όλοι οι μετέπειτα είχαν περάσει απ' όλα τα στρατόπεδα (πχ. Καίσαρας, ξεκίνησε ως υποστηρικτής των αδελφών Μάριων σε σημείο που να βρεθεί δυο φορές στο στόχαστρο προγραφών (των έσωσαν συλλικοί συγγενείς του) και μετά μεταπήδησε στο στρατόπεδο Σύλλα, που ήταν και το μόνο της εποχής καθότι οι μαριανίστι εξαφανίστηκαν.

Η μεγαλύτερη διαφορά είναι άλλη : την εποχή εκείνη η Ρώμη κυριαρχούσε στη Μεσόγειο και δεν είχε σοβαρό αντίπαλο.Δεν μπορείς να προσάψεις στους διοικούντες κάποια μεγάλη αστοχία στην πολιτική που ευνόησε αντιπάλους.Ολες αυτές οι εσωτερικές συγκρούσεις αφορούσαν την εσωτερική κατανομή των πόρων μιας γενικά επιτυχημένες αυτοκρατορικής - και πριν την αυτοκρατορία - πολιτικής.
Η σημερινή άρχουσα τάξη της Αμερικής προσπαθεί να αποφύγει τις ευθύνες για την κατασπατάληση του κεφαλαίου που είχε από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ ως μόνη υπερδύναμη στον κόσμο.Κλόνισαν τη θέση της χώρας τους ασχολούμενοι με άχρηστους πολέμους στη Μέση Ανατολή και αρνούμενοι να κάνουν οποιαδήποτε εμπορική συμφωνία που να περιορίζει την Κίνα.Για να αποφύγουν τις ευθύνες ασχολούνται με μπούρδες τύπου πολιτικής ορθότητος αλλά οι υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις που ωφελήθηκαν από αυτές τις καταστάσεις δεν έχουν λόγο να τους ακολουθήσουν στις ανοησίες αυτές.Δεν υπάρχει περίπτωση να αποφύγουν την συζήτηση επί πραγματικών δεδομένων στο τέλος.

Πατ, στην επισήμανση σου για την Αμερική μου φαίνεσαι σωστός, αν και προσωπικά πιστεύω ότι δεν έχει περάσει, για την ακρίβεια δεν έχει καν προσεγγίσει το PONR (point of no return) για την έναρξη της παρακμής της η χώρα. Για την ακρίβεια, Τραμπ Ξετράμπ, ακόμα είναι οι ηγέτες του σύγχρονου κόσμου και δεν έχουν χάσει τα πλεονεκτήματα που συνεπάγεται αυτή η ιδιότητα. Και δεν εννοώ τους ψοφοδεείς καλτσοπέδηλους που ξαφνικά ονειρεύονται νέα σχέδια Μάρσαλ για αποκατάσταση της δημοκρατίας (νάις τράι Αγκέλα, αλλά πρέπει να πληρώσεις τους λογαριασμούς του ΝΑΤΟ). Ο Τραμπάκουλας τουλάχιστον τους έκανε μια μεγάλη εξυπηρέτηση με το να τους ξεμπλέξει από την Μέση Ανατολή και οι δημοκρατικοί θα πρέπει να είναι τελείως ηλίθιοι ή χιλαρικοί (δεν είναι απαραίτητο να διαφέρουν αυτά τα δυο), για να ξαναεμπλακούν στο μπουρδέλο. Αντιθέτως, αν έχουν κάτι να μάθουν, είναι ο τρόπος που μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους λόκαλ αλάις, όπως πχ. τους εβραίους για να ξεμπουρδελέψουν τα αγιοτολάχια. Αν η Κίνα συνεχίσει να βγάζει γλώσσα, πχ. υπάρχει μια χώρα νησί με 300Μ κατοίκους λίγο ανατολικότερα, που έχει εμπειρία γενεών στο να σφάζει κινέζους.

Όσον αφορά την Ρώμη πάντως, είσαι λάθος σε ένα βασικό σημείο: δεν υπάρχει αυτοκρατορική και προαυτοκρατορική ρώμη, υπάρχει ρεπουμπλικανική Ρώμη (υπήρχε πριν και βασιλική, αλλά αυτό είναι μια υποσημείωση της ρεπουμπλικανικής) και αυτοκρατορική Ρώμη. Η βασική διαφορά δε, της Ρώμης από όλες τις υπόλοιπες δυνάμεις της Μεσογείου είναι ότι παρείχε ένα σύνθετο σύστημα διακυβέρνησης, το οποίο επέτρεπε την πολιτική ανέλιξη σχεδόν σε οποιονδήποτε από μια επιλεγμένη τάξη ανθρώπων (πατρίκιοι), και αν αυτός μπορούσε να αποδείξει ότι το κατείχε αρκετά καλά, μπορούσε να αξιοποιήσει τους πόρους της Ρώμης για περαιτέρω προσωπική ανέλιξη (την gloria) μέσω της οποίας πλούταινε και επεκτεινόταν και η ίδια η Ρώμη. Πρακτικά η Ρώμη απάντησε στο ερώτημα ποιος αποφασίζει ποιος θα διοικήσει τους στρατούς της Ρώμης και τι θα κάνει με αυτούς (ερώτημα που οι Σπαρτιάτες απαντούσαν με το οι βασιλιάδες και η επετηρίδα και οι Αθηναίοι με το όποιος τα πει καλύτερα στην εκκλησία του δήμου), με την απάντηση: όποιος είναι αρκετά έξυπνος να εκλεγεί ύπατος. Γιατί για να φτάσεις στο ύπατο αξίωμα (υπάρχει ως έκφραση και σήμερα), πρέπει να είσαι εκτός από αρκετά έξυπνος και πολιτικά μορφωμένος, να περάσεις απ' όλες τις πολιτειακές θέσεις (ξεκινώντας από χαμαλοδουλειές), και φυσικά να μπορέσεις να τσεκάρεις και να επιβληθείς όσων είχαν μαζέψει περισσότερη δύναμη στο παρελθόν, ως ύπατοι. Μην ξεχνάς ότι ο μόνος περιορισμός ήταν να μην εκλεγείς συνεχόμενα έτη.

Φυσικά, το ότι υπήρχαν δύο ύπατοι, το είχαν ξεπατικώσει από τους σπαρτιάτες, αλλά έτσι εξασφαλιζόταν ότι δεν θα συγκεντρωνόταν πολύ εξουσία στα χέρια κάποιου, το δεδομένο έτος. Η εναλλαγή δε υπάτων εξασφάλιζε ότι η πολιτική δεν θα κλείδωνε σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις, αλλά θα την επανεξέταζαν κατ' έτος. Και αν οι ύπατοι αναλάμβαναν κυρίως την επέκταση της Ρώμης εντός της Ιταλίας τα πρώτα χρόνια, την εποχή του Σύλλα και του Καίσαρα, προικοδοτούνταν με την εξουσία ελέγχου του στρατού της Ρώμης για ευρύτερες κατακτήσεις. Περαιτέρω, αν ήσουν επιτυχημένος ύπατος, θα μπορούσες να πείσεις τους άλλους να σε θέσουν επικεφαλής του στρατού της Ρώμης και σε άλλες περιπτώσεις. Φυσικά, αν το σύστημα έπεφτε σε γενικευμένη αστοχία (πχ. όταν τους έκανε πουτάνα ο Αννίβας), υπήρχε και ο δικτάτορας. Η δε σύγκλητος ήταν ένα σώμα πατρικίων που είχαν διατελέσει ύπατοι, θα μπορούσαν να διατελέσουν ύπατοι ή προαλείφονταν να διατελέσουν ύπατοι, οπότε ήταν αρκετά έξυπνοι να διακρίνουν τις μαλακίες και τα φίδια.

Το πρόβλημα της ρεπουμπλικανικής Ρώμης, ωστόσο ήταν ότι ανέδειξε αρκετά επιτυχημένους πολιτικούς, τους οποίους τελικά δεν μπορούσαν να ελέγξουν οι υπόλοιποι. Ο πρώτος που βρέθηκε στην θέση να αλλάξει το πολίτευμα, ήταν ο Σύλλας, ο οποίος πρακτικά εξαφάνισε τους αντιπάλους του. Ο Σύλλας έκανε ύπατος δύο φορές και απέκτησε την προσωπική του γκλόρια στους μιθριδατικούς (προσθέτοντας εδάφη για την Ρώμη στην Μικρά Ασία, τα οποία βέβαια είχε την δυνατότητα να εκμεταλλευτεί και ο ίδιος οικονομικά, οπότε εκτός από φήμη, αποκτούσε και οικονομική ισχύ). Για λόγους που ανάγονται στον εαυτό του, προέκρινε ότι το σύστημα της Ρώμης ήταν το καλύτερο δυνατό, και ότι δεν συνέφερε μια ηγεσία κληρονομικής μορφής. Ο δεύτερος ήταν ο Ιούλιος Καίσαρας, ο οποίος απέκτησε την προσωπική του γκλόρια στην Γαλατία (και μαζί τεράστιο πλούτο), αλλά αντιμετωπίστηκε με δολοφονία, δείγμα ότι πλέον το σύστημα αναδείκνυε πρόσωπα που δεν μπορούσε να ελέγξει πολιτικά. Τρίτος και τελευταίος ο Οκταβιανός με την Αίγυπτο.

Υπό αυτό το πρίσμα, αντιλαμβάνεσαι ότι ο Κατιλίνας βασικά εντάσσεται σε ένα πλαίσιο συνεχούς ανατροπής του πολιτεύματος (καθότι Σύλλες που να το ελέγξουν στον απόλυτο βαθμό, αλλά να μην μπουν στον πειρασμό να το αλλάξουν προς όφελος τους, δεν θα υπήρχαν πολλοί), αλλά δεν του δόθηκε η ευκαιρία να πετύχει την προσωπική του γκλόρια (και να αποκτήσει τον ανάλογο πλούτο), οπότε δεν υπήρχε κανένα κίνητρο για να πειστεί να τον ακολουθήσει κανένας άλλος.

Ο Κικέρωνας βασικά αντιπροσωπεύει το σύστημα ελέγχου των υπολοίπων: ο ίδιος έγινε ύπατος μόλις μια φορά, αλλά γενικά προσπαθούσε να συντονίσει την σύγκλητο στο να ελέγχει τους υπολοίπους. Υπό αυτή την έννοια, ο Κατιλίνας ήταν εύκολο θύμα, γιατί δεν υπήρχε κάτι να αντικρούσει τον Κικέρωνα, καθότι δεν του δόθηκε η ευκαιρία ως ύπατος να αναδειχθεί προσωπικά. Για την ιστορία ο Κικέρωνας ήταν αρκετά τυχερός να μην πάρει θέση στην ανάδειξη του Καίσαρα (βασικά τα ίδια με τον Κατιλίνα θα έλεγε), αλλά πάτησε την μπανανόφλουδα μετά την δολοφονία του.

aljawn έγραψε: 10 Ιαν 2021, 17:10η. Πρακτικά η Ρώμη απάντησε στο ερώτημα ποιος αποφασίζει ποιος θα διοικήσει τους στρατούς της Ρώμης και τι θα κάνει με αυτούς (ερώτημα που οι Σπαρτιάτες απαντούσαν με το οι βασιλιάδες και η επετηρίδα και οι Αθηναίοι με το όποιος τα πει καλύτερα στην εκκλησία του δήμου), με την απάντηση: όποιος είναι αρκετά έξυπνος να εκλεγεί ύπατος. Γιατί για να φτάσεις στο ύπατο αξίωμα (υπάρχει ως έκφραση και σήμερα), πρέπει να είσαι εκτός από αρκετά έξυπνος και πολιτικά μορφωμένος, να περάσεις απ' όλες τις πολιτειακές θέσεις (ξεκινώντας από χαμαλοδουλειές), και φυσικά να μπορέσεις να τσεκάρεις και να επιβληθείς όσων είχαν μαζέψει περισσότερη δύναμη στο παρελθόν, ως ύπατοι. Μην ξεχνάς ότι ο μόνος περιορισμός ήταν να μην εκλεγείς συνεχόμενα έτη.

Το ίδιο σύστημα έχει και η Κίνα σήμερα.

Dwarven Blacksmith έγραψε: 10 Ιαν 2021, 17:15

aljawn έγραψε: 10 Ιαν 2021, 17:10η. Πρακτικά η Ρώμη απάντησε στο ερώτημα ποιος αποφασίζει ποιος θα διοικήσει τους στρατούς της Ρώμης και τι θα κάνει με αυτούς (ερώτημα που οι Σπαρτιάτες απαντούσαν με το οι βασιλιάδες και η επετηρίδα και οι Αθηναίοι με το όποιος τα πει καλύτερα στην εκκλησία του δήμου), με την απάντηση: όποιος είναι αρκετά έξυπνος να εκλεγεί ύπατος. Γιατί για να φτάσεις στο ύπατο αξίωμα (υπάρχει ως έκφραση και σήμερα), πρέπει να είσαι εκτός από αρκετά έξυπνος και πολιτικά μορφωμένος, να περάσεις απ' όλες τις πολιτειακές θέσεις (ξεκινώντας από χαμαλοδουλειές), και φυσικά να μπορέσεις να τσεκάρεις και να επιβληθείς όσων είχαν μαζέψει περισσότερη δύναμη στο παρελθόν, ως ύπατοι. Μην ξεχνάς ότι ο μόνος περιορισμός ήταν να μην εκλεγείς συνεχόμενα έτη.

Το ίδιο σύστημα έχει και η Κίνα σήμερα.

talaipwros έγραψε: 09 Ιαν 2021, 15:20 Τραμπιζεις, προσεχε

aljawn έγραψε: 10 Ιαν 2021, 17:10 ότι δεν έχει περάσει, για την ακρίβεια δεν έχει καν προσεγγίσει το PONR (point of no return) για την έναρξη της παρακμής της η χώρα. Για την ακρίβεια, Τραμπ Ξετράμπ, ακόμα είναι οι ηγέτες του σύγχρονου κόσμου και δεν έχουν χάσει τα πλεονεκτήματα που συνεπάγεται αυτή η ιδιότητα.

Δεν διαφωνώ σε αυτό αλλά φαντάσου που θα ήταν εάν δεν έκαναν το μοιραίο λάθος να μπλεχτούν στη Μέση Ανατολή μετά τις επιθέσεις της 11/9.Τότε η αμερικανική οικονομία ήταν 15 φορές μεγαλύτερη από την κινέζικη και 35 φορές μεγαλύτερη από τη ρωσική. Και δεν εννοώ τόσο την εκστρατεία στο Αφγανιστάν - αυτή έπρεπε να γίνει αφού ο μπιν Λάντεν χτύπησε από εκεί αλλά να λήξει το γρηγορότερο - αλλά στο Ιράκ και όλα τα υπόλοιπα μετά,Λιβύη,Συρία κλπ.Αυτά τα μέρη είναι άχρηστα ως προς τον συσχετισμό των μεγάλων δυνάμεων.Και φυσικά έπρεπε ήδη από τότε να ελέγξουν την Κίνα.Η αλήθεια είναι ότι η διοίκηση Μπους αρχικά έστρεψε την προσοχή της προς τα εκεί αλλά μετά τις επιθέσεις της 11/9 το παράτησε και άρχισε να κυνηγά χίμαιρες τύπου εκδημοκρατισμός του ισλάμ και άλλα παλαβά.Είχαν τη δυνατότητα να ελέγξουν την παγκοσμιοποίηση με τρόπο που να μη πληγούν οι Αμερικανοί εργαζόμενοι τόσο πολύ αλλά ασχολούνταν με αλλότρια και την καταπίεση των ...τρανσέξουαλ οπότε τελικά αναπόφευκτος ήταν ο τραμπισμός ή κάτι παρόμοιο.
Και δεν ξέρω εάν έχουν βάλει μυαλό.Θα το διαπιστώσουμε προσεχώς.Πάντως δημιούργησαν ένα διχασμό απολύτως μόνοι τους και σε όλο τον δυτικό κόσμο φυσικά.Εάν κάποιος πριν 30 χρόνια έλεγε ότι θα έφθανε η Ρωσία να έχει θαυμαστές στη Δύση και να ασκεί πιστευτή προπαγάνδα στο εσωτερικό της με τρολ ή χωρίς τρολ θα τον πέρναγαν για παλαβό.Δεν χρειάσθηκε να κάνει τίποτα.Όλο το σκηνικό πολυπολιτισμού,ισλαμολαγνείας και ισλαμοφοβίας και τα ρέστα το έστησαν απολύτως μόνοι τους.Οι αντίπαλες μεγάλες δυνάμεις βέβαια στις οποίες έπεσε λαχείο με τα αυτοκτονικά αυτά κόλπα δεν πρόκειται να ακολουθήσουν στη βλακεία.Ολα αυτά αφορούν μόνο την Αμερική και την Ευρώπη και κανένα άλλον.

πατησιωτης έγραψε: 10 Ιαν 2021, 17:46

aljawn έγραψε: 10 Ιαν 2021, 17:10 ότι δεν έχει περάσει, για την ακρίβεια δεν έχει καν προσεγγίσει το PONR (point of no return) για την έναρξη της παρακμής της η χώρα. Για την ακρίβεια, Τραμπ Ξετράμπ, ακόμα είναι οι ηγέτες του σύγχρονου κόσμου και δεν έχουν χάσει τα πλεονεκτήματα που συνεπάγεται αυτή η ιδιότητα.

Δεν διαφωνώ σε αυτό αλλά φαντάσου που θα ήταν εάν δεν έκαναν το μοιραίο λάθος να μπλεχτούν στη Μέση Ανατολή μετά τις επιθέσεις της 11/9.Τότε η αμερικανική οικονομία ήταν 15 φορές μεγαλύτερη από την κινέζικη και 35 φορές μεγαλύτερη από τη ρωσική. Και δεν εννοώ τόσο την εκστρατεία στο Αφγανιστάν - αυτή έπρεπε να γίνει αφού ο μπιν Λάντεν χτύπησε από εκεί αλλά να λήξει το γρηγορότερο - αλλά στο Ιράκ και όλα τα υπόλοιπα μετά,Λιβύη,Συρία κλπ.Αυτά τα μέρη είναι άχρηστα ως προς τον συσχετισμό των μεγάλων δυνάμεων.Και φυσικά έπρεπε ήδη από τότε να ελέγξουν την Κίνα.Η αλήθεια είναι ότι η διοίκηση Μπους αρχικά έστρεψε την προσοχή της προς τα εκεί αλλά μετά τις επιθέσεις της 11/9 το παράτησε και άρχισε να κυνηγά χίμαιρες τύπου εκδημοκρατισμός του ισλάμ και άλλα παλαβά.Είχαν τη δυνατότητα να ελέγξουν την παγκοσμιοποίηση με τρόπο που να μη πληγούν οι Αμερικανοί εργαζόμενοι τόσο πολύ αλλά ασχολούνταν με αλλότρια και την καταπίεση των ...τρανσέξουαλ οπότε τελικά αναπόφευκτος ήταν ο τραμπισμός ή κάτι παρόμοιο.
Και δεν ξέρω εάν έχουν βάλει μυαλό.Θα το διαπιστώσουμε προσεχώς.Πάντως δημιούργησαν ένα διχασμό απολύτως μόνοι τους και σε όλο τον δυτικό κόσμο φυσικά.Εάν κάποιος πριν 30 χρόνια έλεγε ότι θα έφθανε η Ρωσία να έχει θαυμαστές στη Δύση και να ασκεί πιστευτή προπαγάνδα στο εσωτερικό της με τρολ ή χωρίς τρολ θα τον πέρναγαν για παλαβό.Δεν χρειάσθηκε να κάνει τίποτα.Όλο το σκηνικό πολυπολιτισμού,ισλαμολαγνείας και ισλαμοφοβίας και τα ρέστα το έστησαν απολύτως μόνοι τους.Οι αντίπαλες μεγάλες δυνάμεις βέβαια στις οποίες έπεσε λαχείο με τα αυτοκτονικά αυτά κόλπα δεν πρόκειται να ακολουθήσουν στη βλακεία.Ολα αυτά αφορούν μόνο την Αμερική και την Ευρώπη και κανένα άλλον.

Η εμπλοκή στην μέση Ανατολή ήταν πάντα για όλες τις μεγάλες δυνάμεις και για μερικές μικρές τα πίτουρα που τρώνε οι κότες, συμφωνώ. Βέβαια μην ξεχνάς ότι σε Αφγανιστάν έκαναν την δουλειά γρήγορα και σε Ιράκ έβγαλαν ίσως και κέρδος από τα πετρέλαια, σαφώς όμως κάτι Λυβύες και Συρίες ήταν μαλακίες (και τα δύο έργο δημοκρατικών βέβαια). Τώρα βέβαια ο Τραμπάκουλας κατάφερε σε συνεργασία με το Ισραήλ να κάνει πλάκα στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιραν, το οποίο δείχνει πόσα θα είχαν γλιτώσει τουλάχιστον στις δυο προηγούμενες χώρες οι αμερικανοί, αλλά πολύ φοβάμαι ότι αυτό δεν θα συνεχίσει καθότι.... Ιλχάν Ιλχάν και λοιπά μπουμπούκια των δημοκρατικών. Συμφωνούμε πάντως.

Πάντως μην δένεις κόμπο τα περί ανόδου της Κίνας, ξέρεις τσαινίζ στατίστικς και θα γελάσουμε πολύ πιστεύω στο προσεχές διάστημα. Διάβαζα ότι ενώ είχε προσκαλέσει ειδικούς του ΠΟΥ στην Γουχάν, τελικά αποφάσισε να τους απαγορεύσει την είσοδο. Αν νομίζουν δε, ότι με τους δημοκρατικούς μπορούν να αποθρασυνθούν, νταξ, μια μαλακία ακόμα είναι μακριά για ν' αρχίσουν οι καρπαζές.

ωραίες ιστορίες λέτε αλλά μια και είμαστε στην Ιστορία
ένας μοναδικός κάθε φορά αλλά και με ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά συνδυασμός
εσωτερικής κοινωνικής αναταραχής και εξωτερικών πιέσεων
έφερνε προκλήσεις κίνδυνους και καταρρεύσεις ιστορικά στις υπερδυνάμεις

Ο πόλεμος στο Ιρακ, στην εποχή του, δεν προκάλεσε σοβαρούς τριγμούς στο εσωτερικό
και στο εξωτερικό τις ΗΠΑ τις φοβούνταν και τις σέβονταν πολύ για να δημιουργήσει προβλήματα.
Είχαν προηγηθεί η επέκταση του ΝΑΤΟ , οι ανθρωπιστικοί βομβαρδισμοί και η καθιέρωση του μονοπολικού κόσμου που σχεδίαζε τον Νεο Αμερικανικο Αιώνα

Τώρα τον ξαναθυμόμαστε ως παράδειγμα "αφροσύνης" ενώ τότε ήταν μια καλή μπάζα για τον Ντικ Τσεινυ και την παρέα του που πρόβαλε ισχύ, που έδωσε καλές δουλειές στους πετρελαιάδες, στις αμυντικές βιομηχανίες και ώθηση στις εξαγωγές όπλων

Δεν τα έβγαλε τα λεφτά του.

https://en.wikipedia.org/wiki/Financial ... e_Iraq_War

Ήταν η αρχή της διάβρωσης του μονοπολικού κόσμου και παντελώς άχρηστος.Μεγαλύτερη ήταν όμως η ηθική επίδρασή του.Ο Τραμπ βγήκε λέγοντας στα ίσια ότι αυτοί που τον έκαναν είπαν ψέματα που φυσικά ήταν προφανές αφού ποτέ δεν βρέθηκαν όπλα μαζικής καταστροφής και βεβαίως η μεγάλη πλειοψηφία των ρεπουμπλικάνων τον ακολούθησε.Πολλά από τα σημερινά γεγονότα οφείλονται στο ότι δεν πιστεύει κανείς τους ισχυρισμούς των συστημικών.
Η επίδρασή του στα εσωτερικά πράγματα ήδη είναι μεγαλύτερη και από τον πόλεμο του Βιετνάμ και αυτό συμβαίνει επειδή ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο και όσο και να φαίνεται περίεργο προσέχει κάθε φορά τι του λένε οι ηγέτες του και ψάχνει να βρει εάν είναι αλήθεια.
Ο πόλεμος του Βιετνάμ μπορεί να ήταν πολύ πιο μακροχρόνιος και οδυνηρός και αρχικά να προκάλεσε πολύ μεγαλύτερες κινητοποιήσεις αλλά σταδιακά απορροφήθηκε πιο εύκολα και αυτό επειδή αυτά που έλεγαν τότε οι πολιτικοί αποδείχθηκαν αλήθεια.Οι πολιτικοί έλεγαν ότι εάν δεν πολεμούσαν οι Αμερικάνοι θα επιβαλλόταν στο Βιετνάμ κομμουνισμός.Αυτό και έγινε μόλις αποχώρησαν και το είδαν όλοι.Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχαν δίκιο οι αντιπολεμικοί διαδηλωτές ή ότι μετάνιωσαν.Είχαν όμως δίκιο μέσα στα πλαίσια μιας ορθολογικής αντιμετώπισης των επιλογών όπου μπορεί να γίνει συζήτηση του στυλ ναι χωρίς την επέμβαση θα γίνει κομμουνισμός στο Βιετνάμ αλλά δεν είναι δουλειά της Αμερικής να πολεμάει σε όλο τον κόσμο για αυτό και αφορά πρώτα απ όλα τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους λαούς τι θα γίνει στη χώρα τους.Πάντως οι πολιτικοί δεν βγήκαν ψεύτες για τον σκοπό του πολέμου ούτε για τις συνέπειες άσχετα εάν είχαν ή δεν είχαν δίκιο.
Στο Ιράκ αλλά και σε όλη τη Μέση Ανατολή ο κόσμος διεπίστωσε ψέματα για τους σκοπούς των πολέμων και όχι μόνο για το κόστος τους.Όταν δεν έφθασαν οι ίδιοι να υποστηρίζουν τους ισλαμιστές στη διπλανή Συρία ξεχείλισε το ποτήρι και βγήκε ο Τραμπ και μαζί οι......Qanon.
Δεν μπορείς να τρελαίνεις τον κόσμο και να λές άλλα αντ άλλων ατιμώρητα.