Phorum.com.gr

Είναι λίγο σοκαριστικο. Και εγώ έμαθα πέθανε ένας συνεργάτης μας από καρκίνο πριν λίγο καιρό και ένιωσα πολύ άσχημα.

Όταν πέθανε ο Μητροπάνος, λίγο πριν ήμουνα σε μάθημα και είχα δει την ώρα ασυναίσθητα και ένιωσα κάτι σαν πλάκωμα. Την ίδια χρονιά πρόλαβα και τον είδα στο κέντρο Αθηνών για πρώτη και τελευταία φορά. Γυρνώντας στο σπίτι με το που έμαθα την ώρα που πέθανε (ήταν η ίδια με εκείνη που κοίταξα στο ρολόι ενώ έκανα μάθημα) ήθελα να κλάψω αλλά κρατήθηκα μην με δουν. Το σκεφτόμουν για μέρες.

Ο αγαπημένος μου Βαρδής πάλι, αποφεύγω καμιά φορά να τον βάζω στο αμάξι γιατί όταν τον ακούω στεναχωριέμαι που δεν είναι πια στη ζωή να μας χαρίζει τις μελωδίες του.

Το χειρότερο το έπαθα όμως με τον θάνατο του Παντελίδη, που ούτε καν τον άκουγα (μόνο ελάχιστα). Ίσως ο τρόπος που έφυγε, η ηλικία του, το ξαφνικό, το άδικο. Ήταν σαν να είχε φύγει δικό μου πρόσωπο. Είχα πάρα πολλά νεύρα για μέρες και δεν ήξερα τον λόγο (+ η θλίψη). Ούτε οι δικοί μου καταλάβαιναν γιατί κάνω έτσι. Πέρασε καιρός μέχρι να το "ξεχάσω".

Σε κηδεία ανθρώπου που δεν ήξερα καν, έβλεπα τους άλλους να κλαίνε πάνω από τον τάφο και ξέσπασα και εγώ σε κλάματα. Το σκεφτόμουν για κανά 3ημερο. Από τότε έχω να πάω σε κηδεία. Προχθές άκουσα για 2 θανάτους και έφυγα από τον χώρο για να μην ακούσω λεπτομέρειες.

Αν πεθάνει κάποιος δικός μου άνθρωπος δεν ξέρω πώς θα αντιδράσω. Καμιά φορά το σκέφτομαι σαν ιδέα και μόνο (κυρίως όταν θέλω να οδηγήσω τον εαυτό μου σε κλάμα για ξέσπασμα) και φρικάρω, το ζω κανονικότατα σαν να έγινε και με πιάνει απελπισία, ενώ ξέρω ήδη πως δεν είναι αλήθεια.

Σόρρυ για τα άσχετα αλλά επηρεάστηκα. Δεν ξέρω αν είμαι φυσιολογική, ένας ψυχολόγος θα έλεγε όχι Όσο και να πεις όμως, ο θάνατος είναι το μόνο πράγμα που δεν είναι αναστρέψιμο. Είμαστε αβοήθητοι μπροστά σε εκείνον και ο καθένας μας το χειρίζεται διαφορετικά. Δεν νομίζω πως ο πόνος που νιώθουμε σε οποιαδήποτε κατάσταση (πόσο μάλλον τέτοιας φύσης) δεν είναι φυσιολογικός. Είναι η συμπάθεια στην μέση, το ότι θα μπορούσε να συμβεί σε εμάς, το άδικο κτλ κτλ. Διαφορετικά συναισθήματα "ενεργοποιούνται" για τον καθένα.

Βλήμα έγραψε: 23 Δεκ 2020, 13:31 αλλά τους θανάτους, ως κάτι μη αναστρέψιμο, τους ξεπερνώ γρήγορα. Έτσι γινόταν μέχρι τώρα.

Δηλ. είτε πρόκειται για τους κοντινότερους είτε για τους κοντινούς είτε για τους πιο πάρα δίπλα;;;

Δεν υπερβαίνεται τόσο γρήγορα ο θάνατος αγαπητέ... υποκειμενική μου άποψη βέβαια...αλλά και βαθύ βίωμα, καθώς κάποιους θανάτους δεν μπορώ ακόμη να τους "ξεχάσω'/"ξεπεράσω", κι ας έχουν περάσει 30 χρόνια...

ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ έγραψε: 23 Δεκ 2020, 15:25

Βλήμα έγραψε: 23 Δεκ 2020, 13:31 αλλά τους θανάτους, ως κάτι μη αναστρέψιμο, τους ξεπερνώ γρήγορα. Έτσι γινόταν μέχρι τώρα.

Δηλ. είτε πρόκειται για τους κοντινότερους είτε για τους κοντινούς είτε για τους πιο πάρα δίπλα;;;

Δεν υπερβαίνεται τόσο γρήγορα ο θάνατος αγαπητέ... υποκειμενική μου άποψη βέβαια...αλλά και βαθύ βίωμα, καθώς κάποιους θανάτους δεν μπορώ ακόμη να τους "ξεχάσω'/"ξεπεράσω", κι ας έχουν περάσει 30 χρόνια...

Έτσι είναι.
Το χειρότερο είναι για τους γονείς που έχασαν παιδιά.
Ήρωες για μένα όσοι μπορούν να το αντέξουν.

- Casper - έγραψε: 23 Δεκ 2020, 15:18 Το χειρότερο το έπαθα όμως με τον θάνατο του Παντελίδη, που ούτε καν τον άκουγα (μόνο ελάχιστα). Ίσως ο τρόπος που έφυγε, η ηλικία του, το ξαφνικό, το άδικο.

Καλά, τι άδικος, μεθυσμένος ήταν και γκάζωσε να πάει τα δυο γκομενάκια σπίτι του. Πάλι καλά που δεν σκοτώθηκαν οι συνεπιβάτες.

Null έγραψε: 23 Δεκ 2020, 15:37

- Casper - έγραψε: 23 Δεκ 2020, 15:18 Το χειρότερο το έπαθα όμως με τον θάνατο του Παντελίδη, που ούτε καν τον άκουγα (μόνο ελάχιστα). Ίσως ο τρόπος που έφυγε, η ηλικία του, το ξαφνικό, το άδικο.

Καλά, τι άδικος, μεθυσμένος ήταν και γκάζωσε να πάει τα δυο γκομενάκια σπίτι του. Πάλι καλά που δεν σκοτώθηκαν οι συνεπιβάτες.

Παρακολουθούσα για καιρό την ιστορία της Μίνας και τι τράβηξε εκείνο το κορίτσι τόσες μέρες (μήνες; ) στην εντατική. Από "θαύμα" γλύτωσε. Τουλάχιστον αυτή γλύτωσε. Οι μαλακίες πληρώνονται αλλά ο Παντελής την πλήρωσε πάααρα πολύ ακριβά, με την ζωή του. Αυτό είναι το άδικο.

Αν πεθάνει η οδοντογιατρός μου πιστεύω θα μειωθεί αισθητά η αθροιστική καύλα που εκπέμπει το γυναικείο φύλο στον πλανήτη.

foscilis έγραψε: 23 Δεκ 2020, 15:47 Αν πεθάνει η οδοντογιατρός μου πιστεύω θα μειωθεί αισθητά η αθροιστική καύλα που εκπέμπει το γυναικείο φύλο στον πλανήτη.

Καμία σχέση, μιλάμε για γκομενάρα επιπέδου όχι σούργελο.

Βασικά είναι τόσο τέλεια που είμαι απόλυτα σίγουρος ότι αυτό εξισορροπεί με κάποιον τρόπο, ξερωγώ σιχαίνεται το σεξ.

Αν πεθάνει η οδοντίατρος μου θα χάσω μία υπέροχη FB

foscilis έγραψε: 23 Δεκ 2020, 15:53 Καμία σχέση, μιλάμε για γκομενάρα επιπέδου όχι σούργελο.

Βασικά είναι τόσο τέλεια που είμαι απόλυτα σίγουρος ότι αυτό εξισορροπεί με κάποιον τρόπο, ξερωγώ σιχαίνεται το σεξ.

Κάτι τέτοιο πρέπει συμβαίνει και με μια υπερμουνάρα δερματολόγα από την Τούμπα. Δεν υπάρχει τέτοιος μούναρος.

Αναρωτιέμαι , αν όπως αφοσιώθηκαν όλοι οι επιστήμονες του κόσμου και βρήκαν εμβόλιο για τον COVID - 19 , αν αφοσιώνονταν και χρηματοδοτούνταν κατάλληλα θα μπορούσαν να βρουν τρόπους να μην πεθάνει από καρκίνος κανένας ;
Και να το πάω ακόμα πιο μακριά , γνωρίζουν όλοι ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου είναι ο θάνατος . Θα μπορούσαν να αφιερώσουν χρόνια ερευνών και τρισεκατομμύρια ευρώ για να δοκιμάσουν να αναστήσουν άνθρωπο ; Προφανώς εννοώ που να έχει πεθάνει από παθολογικά αιτία , όχι να έχει γίνει κομμάτια . Ή μήπως δεν θέλουν καν να προσπαθήσουν επειδή απαγορεύεται από την λογική ( υπερπληθυσμός ) ;

rip

Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: 23 Δεκ 2020, 13:32 Ποιος είναι στο άβαταρ;

https://en.wikipedia.org/wiki/N%C3%A2z%C4%B1m_Hikmet