ΜΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΙΣ ΠΑΤΤΑΚΟΥ ΜΕ ΑΝΤΡΙΟΥ ΠΑΠΑΝΤΡΙΟΥ

[πατησιωτης]

Ο Γκαλμπραίηθ μεσολάβησε στον Τζόνσον για να τον απελευθερώσουν.Ήταν συνάδελφός του στην Αμερική και ο πιο διάσημος τότε οικονομολόγος και ο Τζόνσον του χρωστούσε χάρη διότι έβγαλε γνωμάτευση ότι μπορούσε να υπολογισθεί το πλεόνασμα του λογαριασμού της κοινωνικής ασφάλισης - τότε υπήρχε πλεόνασμα - στον προυπολογισμό του κράτους για να περάσει από το Κογκρέσσο.
Αλλά δεν είχε πια την αμερικανική υπηκοότητα μια και τότε ο αμερικανικός νόμος προέβλεπε ότι όποιος αναμιγνύεται στην πολιτική ξένων χωρών πρέπει να την καταθέσει.Την είχε καταθέσει στο αμερικανικό προξενείο των Πατρών πριν τις εκλογές του 1964.

[vatraxos]

Το βραδυ της κινησεως των αξιωματικων της 21ης απριλιου εγιναν συλληψεις πολιτικων κτλ.
Πηγαν και στο σπιτι του αντριου παπαντριου εκεινος κρυφτηκε σε μια σοφιτα και οταν τον ανακαλυψαν(αφου τα μισα ποδια του ηταν εξω)κατεβηκε και την ωρα που κατεβηκε στραμπυληξε το ποδι του πραγμα συνηθισμενο.Τιποτε το ηρωικο οπως το λεει ενα χαζοτραγουδο που θελει να τον κανει ηρωα και οι ηλιθιοι παθιαζονται οταν το ακουνε,

Spoiler

μετα τον εβαλαν σε ενα στρατιωτικο οχημα με λοχια και στρατιωτες μεσα αγουροξυπνησμενους.
Ο αντριου παπαντριου χτυπουσε ρυθμικα με τις παλαμες τους τα ποδια του και ελεγε <<μπραβο στον στρατο σας >>καλα εκανε και αλλα τετοια μερχι που ενας αγουροξυπνημενος στρατιωτης που ηνοχλειτο απο τα φωνας του ειπε <<σκασε ρε>. και ο ..ηρωας αντριου απανντησε<<σκαω σκαω>>και το βουλωσε.
μετα μπηκε φυλακη και ζητησε ως χαρη να εχει ουισκυ και ο παττακος διεταξε την φρουρα να του δινει αφθονο διοτι ολοι ηξεραν οτι ηταν μπεκρης.
με ενεργειες αμερικανων διοτι ητο αμερικανος υπηκοος μετα απο οκταμηνο(κακως κακκιστα) απεφυλακισθει και ο ιδιος ο παττακος του εδωσε το διαβατηριο στο γραφειο του υπουργου ,οπου διεμηφθη ο παρακατω διαλογος.Μετα εκ του ασφαλους οπως και τοσοι αλλοι εκανε ..αντιστασιακο αγωνα!! Αυτος πινοντας ουισκυ και οι αλλοι απο τα μπαρ και τα μπουρδελα του παρισιου.


Συζήτησις μετά του ’Ανδρέα Γ. Παπανδρέου εις τό Γραφείου μου τήν 12.1.1968, μήνα περίπου μετά τήν 8μηνον φυλάκισίν του εις φυλακάς ’Αβέρωφ, οπου τόν είχον έπισκεφθη πολλάκις.
’Εκλήθη, ηλθεν εις τό Γραφείον μου λίαν πρωι καί άφου του παρέδωσα τό διαβατήριόν του, επηκολούθησεν ή έξης στιχομυθία:
ΠΑΤΤΑΚΟΣ (.-του λοιπου ΠΑΤ.): ’Ανδρέα, χαίρω διότι σας βλέπω έλεύθερον καί εύχομαι νά περάσετε τό υπόλοιπον της ζωής σας χωρίς άλλας περιπετείας, άπό αύτάς πού ύπαιτιότητί σας εχετε ζήσει
ΑΝΔΡΕΑΣ (:τοϋ λοιπου ΑΝΔ.): Ναί... Ναί... κ. Πρόεδρε, έπειδή τώρα μιλαμε γιά παρελθόν τό όποιον ... νά, είμαι κάπως ταραγμένος, μέ αιφνιδίασεν
πρόσκλησίς σας, οχι μόνον έξ ύπαιτιότητός μου.
ΠΑΤ.: Αναστατώσατε ομως καί μάλιστα πολύ.
ΑΝΔ.: Μάλιστα, κ. Πρόεδρε, άλλά, εγινα, πως νά σας πω, τό κέντρο μιας θυέλλης... τό παραδέχομαι. ’Αναστάτωσα!
ΠΑΤ.:Ή όποια θύελλα, ώς άντιλαμβάνεσθε καί μόνος σας παραδέχεσθε, δέν ητο δυνατόν νά κοπάση άλλως, παρά μόνον μέ Έπανάστασιν.
ΑΝΔ.: Ναι, ναι, ναι, τό παραδέχομαι.
ΠΑΤ.: Δέν ξέρω, μήπως αύτόν τόν σκοπόν είχε καί ή οργάνωσίς σας, ΑΣΠΙΔΑ, της όποιας ύπήρξατε ’Αρχηγός καί διά τούτο έφυλακίσθητε...
ΑΝΔ.: Ό ΑΣΠΙΔΑ, δέν ξέρω, κ. Πρόεδρε, τί ήταν. Τώρα μιλαμε γιά τό παρελθόν, πάλι, τόν εχετε άμνηστεύσει• είλικρινά πιστεύω οτι έκάματε πολύ καλά• ητο μιά γενναία πραξις σας αύτή καί σωστή. 'Αλλά ό ΑΣΠΙΔΑ είναι κάτι τό όποΐον, έγώ δέν εχω καταλάβει.
ΠΑΤ.: Σοβαρά, κ. Παπανδρέου;
ΑΝΔ.: Ναι, ας εύχηθουμε, κ. πρόεδρε, οτι ό τόπος θά όδηγηθη μέ τήν Έπανάστασί σας στήν πλήρη καί όριστική όμαλότητα.
ΠΑΤ.: Ποια είναι ή κρίσις σας διά τήν μέχρι τουδε πορείαν της Κυβερνήσεώς μας;
ΑΝΔ.: Θέλετε τήν κρίσιν μου; Εύχαριστω πού μ’ έρωτατε: Νομίζω οτι τό κοινωνικό καί οικονομικό περιεχόμενο της Έπαναστάσεώς σας είναι σέ γραμμή πού άνταποκρίνεται στις άνάγκες του τόπου μας. Συγχρόνως, νομίζω οτι τό προχωρείτε μέ τέτοιο γρήγορο ρυθμό ώστε ή μηχανή νά κλωτσάη. Θέλει λίγο σιγώτερα, άλλά γενικά εις τόν τομέα τόν οικονομικό, τόν κοινωνικό, προοδευτική είναι ή πολιτική σας καί άνταποκρίνεται στις άνάγκες της άναπτύξεως.
ΠΑΤ.: Εις τόν πολιτικόν τομέα, πως μας βλέπετε;
ΑΝΔ.: Δέν εχετε άναγγείλει τά ορια καί 'ίσως δέν μπορείτε, γιατί δέν θά μπορούσατε νά κάνετε καλά τή δουλειά σας.
ΠΑΤ.: Γνωρίζετε καμμιά Έπανάστασί ή όποια νά ώμίλησε δι’ έκλογάς καί μάλιστα άπό τά πρώτα της βήματα; 'Όμως, οταν τό άποφασίσωμεν, θά τό άναγγείλωμεν αίφνιδιαστικως. Σεΐς σκέπτεσθε νά πολιτευθητε, τότε;
ΑΝΔ.: Φιλοδοξίαν τέτοιαν, προσωπικώς, δέν εχω, είλικρινώς.
ΠΑΤ.: Δηλαδή, πηγαίνοντας τώρα μέ τήν οίκογένειάν σας εις τό έξωτερικόν, ώς έλεύθερος πολίτης, δέν θά δεχθητε έκμετάλλευσιν άπό τόν ξένο παράγοντα καί ιδιαιτέρως τόν ΤΥΠΟ, έναντίον μας γιά μελλοντικούς πολιτικούς σας σκοπούς;
ΑΝΔ.: Όχι, δχι. Ό ’Ανδρέας θά μείνη μέ τό παρελθόν. Δέν θά γίνη δργανο κανενός. Νά είστε γι’ αύτό άπολύτως βέβαιος. Ξέρετε, «οποίος άνακατεύεται μέ τά πίτουρα τόν τρώνε οί κότες!».
ΠΑΤ.: Δηλαδή, ή πολιτική - οί η ή - είναι πίτουρα;
ΑΝΔ.: ”Ας τό άφήσωμεν αύτό• ό πατέρας μου τό θέλει. Θέλει νά τόν διαδεχθώ. ’Εγώ, ομως, θέλω νά ξεκουρασθω γιά νά ξαναβρώ τίς δυνάμεις μου, σάν καθηγητής... Γιατί, οσο νά είναι, ύπηρξε γιά μένα ενας νευρικός κλονισμός ολη
ή περιπέτεια.
ΠΑΤ.: Ό κλονισμός αύτός προέκυψεν, Ίσως, άπό κακήν μεταχείρισιν εις τήν φυλακήν;
ΑΝΔ.: Όχι, οχι. Ή μεταχείρισις εις τήν φυλακήν ητο άψογη, χάρις στό δικό σας ενδιαφέρον, μέ τίς επισκέ ψεις σας. Καί σας εύχαριστώ πολύ!. Άπλώς, εχώρισα άπό τήν οίκογένειά μου, κλεισμένος ημουν, οί άνησυχίες μου γιά τό μέλλον, ... καί εχω μιά φύσι κάπως μεγάλης εντάσεως, δέν είμαι ηρεμος στό σώμα μου μέσα, κάτι μέ τό στομάχι, κάτι μέ τό ενα, κάτι τό άλλο, χρειάζεται νά ξαναβρώ τίς δυνάμεις μου. Καί περιέργως, ή χαρά της εξόδου μου άπό τήν φυλακήν μέ εκλόνισε περισσότερο άπό τό κλείσιμό μου σ’ αύτήν.
ΠΑΤ.: Που τό άποδίδετε, αύτό, μήπως είς άμφιβολίας;
ΑΝΔ.: Όχι, νά, μέσα σέ πέντε ήμέρες μετά τήν εξοδό μου, δέν μπορούσα νά κοιμηθώ, άπό εκνευρισμό.
ΠΑΤ.: Δέν τό επεριμένατε καί αιφνιδιάσθητε.
ΑΝΔ.: Όχι δέν τό περίμενα. Όμολογώ οτι δέν τό περίμενα. Ήταν γενναία πραξις σας αύτή. Πάρα πολύ γενναία πραξις. Μά νομίζω οτι καί στίς συζητήσεις μας στή φυλακή, πάντοτε είχα αίσθανθή οτι άπό ίδικής σας πλευράς υπήρξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Σας εύχαριστώ. Δέν θά τό λησμονήσω ποτέ.
ΠΑΤ.: Πρέπει νά εχετε άντιληφθή, σείς ιδιαιτέρως, λόγω του ενδιαφέροντός μας νά μή σας ενοχλήση κανείς εις τήν φυλακήν, οτι ούτε δικτάτορες ε’ίμεθα, ούτε τύραννοι, ούτε ψευσται, ούτε άπατεώνες.
ΑΝΔ.: Όχι, εγώ μόνον εσας ξέρω. Εντελώς επιφανειακά γνωρίζω τόν κ. Όρλάνδο πού ήρθε μαζί σας στή φυλακή δυό φορές καί εντελώς επιφανειακά πού μέ επισκέφθηκε μιά φορά. Μόνον εσας γνωρίζω άπό τούς επαναστάτες. Καί εχω πεί πάντοτε σ’ ολες τίς κουβέντες μου οτι εχω βρή οτι ή στρατιωτική τιμή είναι εκείνο τό πραγμα πού σας χαρακτηρίζει. ’Από ’κεί καί πέρα, αύτό εβγαλα, οτι υπάρχει ενα πάθος, ενας ρομαντισμός. Έχετε ενα πάθος γιά τήν ύπόθεσι τήν όποίαν υποστηρίζετε καί στρατιωτική τιμή. Μπορεί νά σας μιλήσει κανείς μέ εύθύτητα, ελεύθερα καί νά διαφωνήσετε μέ τόν ’ίδιο τρόπο. Αύτό τό αίσθάνθηκα άπό τήν πρώτη στιγμή τής επισκέψεώς σας στή φυλακή. ’Αλλά, είστε ό μόνος τόν όποίον γνωρίζω.
ΠΑΤ.: Σας βεβαιώνω οτι οί άλλοι - συνεπαναστάται - είναι καλύτεροι άπό μένα.
ΑΝΔ.: Δέν τούς γνωρίζω.
ΠΑΤ.: ’Ανδρέα, τό διαβατήριόν σας τό εχετε είς τά χέρια σας. Μπορείτε νά φύγετε, άν δέν εχετε νά μου πήτε τίποτε άλλο.
ΑΝΔ.: Σας εύχαριστώ πάρα πολύ. Σας εκτιμώ πολύ καί δέν θά λησμονήσω τήν καλωσύνην σας εναντί μου.
ΠΑΤ.: Σας εύχομαι άπ’ ολη μου τήν καρδιά νά μείνετε πλέον ηρεμος άνθρωπος, χρήσιμος εις τήν οίκογένειάν σας καί νά μή καταστήτε του λοιπού πόλος προβλημάτων καί δεινών. Ό Θεός νά σας εχη ύπό τήν προστασίαν του,
φυλάγοντας σας άπό κακοτοπιές, παρελθόντων τύπων. Μή λησμονητε ποτέ, οπου ΚΙ αν βρεθητε, οτι εισθε Έλλην.
ΑΝΔ.: Κύριε Πρόεδρε, εύχομαι καί έγώ σέ σας, ό Θεός νά σας εχη καλά, ήταν γενναία ή πραξις. σας, έλπίζω νά εύρεθώ εις τό ύψος του έθνικου μου “είναι” καί νά πάη ή Έλλάδα μας καλά. Τήν άγαπουμε καί οί δυό.
ΠΑΤ.: Μέ συγχωρείτε, τί αριθμό εχει τό διαβατήριό σας;
ΑΝΔ.: (Τό κοιτάζει. . .) Είμαι καί στραβός, τώρα, ξέρετε, χωρίς γυαλιά δέν βλέπω. ..
ΠΑΤ.: (Τό παίρνει καί διαβάζει μεγαλοφώνως): 215026 του 1968, τό ξαναδίδει καί λέγει: Καί εύχομαι στήν Έλλάδα μας νά εύτυχήση.

Δεν ήταν για τον Παπαντρέα, ρε ανιστόρητε το τραγούδι

Ακούς κι εσύ έναν αντίλαλο όταν διαβάζεις τα νήματα του Ταΰγέτη ή είναι μόνο ιδέα μου;

[Beria]

Το βραδυ της κινησεως των αξιωματικων της 21ης απριλιου εγιναν συλληψεις πολιτικων κτλ.
Πηγαν και στο σπιτι του αντριου παπαντριου εκεινος κρυφτηκε σε μια σοφιτα και οταν τον ανακαλυψαν(αφου τα μισα ποδια του ηταν εξω)κατεβηκε και την ωρα που κατεβηκε στραμπυληξε το ποδι του πραγμα συνηθισμενο.Τιποτε το ηρωικο οπως το λεει ενα χαζοτραγουδο που θελει να τον κανει ηρωα και οι ηλιθιοι παθιαζονται οταν το ακουνε,

Spoiler

μετα τον εβαλαν σε ενα στρατιωτικο οχημα με λοχια και στρατιωτες μεσα αγουροξυπνησμενους.
Ο αντριου παπαντριου χτυπουσε ρυθμικα με τις παλαμες τους τα ποδια του και ελεγε <<μπραβο στον στρατο σας >>καλα εκανε και αλλα τετοια μερχι που ενας αγουροξυπνημενος στρατιωτης που ηνοχλειτο απο τα φωνας του ειπε <<σκασε ρε>. και ο ..ηρωας αντριου απανντησε<<σκαω σκαω>>και το βουλωσε.
μετα μπηκε φυλακη και ζητησε ως χαρη να εχει ουισκυ και ο παττακος διεταξε την φρουρα να του δινει αφθονο διοτι ολοι ηξεραν οτι ηταν μπεκρης.
με ενεργειες αμερικανων διοτι ητο αμερικανος υπηκοος μετα απο οκταμηνο(κακως κακκιστα) απεφυλακισθει και ο ιδιος ο παττακος του εδωσε το διαβατηριο στο γραφειο του υπουργου ,οπου διεμηφθη ο παρακατω διαλογος.Μετα εκ του ασφαλους οπως και τοσοι αλλοι εκανε ..αντιστασιακο αγωνα!! Αυτος πινοντας ουισκυ και οι αλλοι απο τα μπαρ και τα μπουρδελα του παρισιου.


Συζήτησις μετά του ’Ανδρέα Γ. Παπανδρέου εις τό Γραφείου μου τήν 12.1.1968, μήνα περίπου μετά τήν 8μηνον φυλάκισίν του εις φυλακάς ’Αβέρωφ, οπου τόν είχον έπισκεφθη πολλάκις.
’Εκλήθη, ηλθεν εις τό Γραφείον μου λίαν πρωι καί άφου του παρέδωσα τό διαβατήριόν του, επηκολούθησεν ή έξης στιχομυθία:
ΠΑΤΤΑΚΟΣ (.-του λοιπου ΠΑΤ.): ’Ανδρέα, χαίρω διότι σας βλέπω έλεύθερον καί εύχομαι νά περάσετε τό υπόλοιπον της ζωής σας χωρίς άλλας περιπετείας, άπό αύτάς πού ύπαιτιότητί σας εχετε ζήσει
ΑΝΔΡΕΑΣ (:τοϋ λοιπου ΑΝΔ.): Ναί... Ναί... κ. Πρόεδρε, έπειδή τώρα μιλαμε γιά παρελθόν τό όποιον ... νά, είμαι κάπως ταραγμένος, μέ αιφνιδίασεν
πρόσκλησίς σας, οχι μόνον έξ ύπαιτιότητός μου.
ΠΑΤ.: Αναστατώσατε ομως καί μάλιστα πολύ.
ΑΝΔ.: Μάλιστα, κ. Πρόεδρε, άλλά, εγινα, πως νά σας πω, τό κέντρο μιας θυέλλης... τό παραδέχομαι. ’Αναστάτωσα!
ΠΑΤ.:Ή όποια θύελλα, ώς άντιλαμβάνεσθε καί μόνος σας παραδέχεσθε, δέν ητο δυνατόν νά κοπάση άλλως, παρά μόνον μέ Έπανάστασιν.
ΑΝΔ.: Ναι, ναι, ναι, τό παραδέχομαι.
ΠΑΤ.: Δέν ξέρω, μήπως αύτόν τόν σκοπόν είχε καί ή οργάνωσίς σας, ΑΣΠΙΔΑ, της όποιας ύπήρξατε ’Αρχηγός καί διά τούτο έφυλακίσθητε...
ΑΝΔ.: Ό ΑΣΠΙΔΑ, δέν ξέρω, κ. Πρόεδρε, τί ήταν. Τώρα μιλαμε γιά τό παρελθόν, πάλι, τόν εχετε άμνηστεύσει• είλικρινά πιστεύω οτι έκάματε πολύ καλά• ητο μιά γενναία πραξις σας αύτή καί σωστή. 'Αλλά ό ΑΣΠΙΔΑ είναι κάτι τό όποΐον, έγώ δέν εχω καταλάβει.
ΠΑΤ.: Σοβαρά, κ. Παπανδρέου;
ΑΝΔ.: Ναι, ας εύχηθουμε, κ. πρόεδρε, οτι ό τόπος θά όδηγηθη μέ τήν Έπανάστασί σας στήν πλήρη καί όριστική όμαλότητα.
ΠΑΤ.: Ποια είναι ή κρίσις σας διά τήν μέχρι τουδε πορείαν της Κυβερνήσεώς μας;
ΑΝΔ.: Θέλετε τήν κρίσιν μου; Εύχαριστω πού μ’ έρωτατε: Νομίζω οτι τό κοινωνικό καί οικονομικό περιεχόμενο της Έπαναστάσεώς σας είναι σέ γραμμή πού άνταποκρίνεται στις άνάγκες του τόπου μας. Συγχρόνως, νομίζω οτι τό προχωρείτε μέ τέτοιο γρήγορο ρυθμό ώστε ή μηχανή νά κλωτσάη. Θέλει λίγο σιγώτερα, άλλά γενικά εις τόν τομέα τόν οικονομικό, τόν κοινωνικό, προοδευτική είναι ή πολιτική σας καί άνταποκρίνεται στις άνάγκες της άναπτύξεως.
ΠΑΤ.: Εις τόν πολιτικόν τομέα, πως μας βλέπετε;
ΑΝΔ.: Δέν εχετε άναγγείλει τά ορια καί 'ίσως δέν μπορείτε, γιατί δέν θά μπορούσατε νά κάνετε καλά τή δουλειά σας.
ΠΑΤ.: Γνωρίζετε καμμιά Έπανάστασί ή όποια νά ώμίλησε δι’ έκλογάς καί μάλιστα άπό τά πρώτα της βήματα; 'Όμως, οταν τό άποφασίσωμεν, θά τό άναγγείλωμεν αίφνιδιαστικως. Σεΐς σκέπτεσθε νά πολιτευθητε, τότε;
ΑΝΔ.: Φιλοδοξίαν τέτοιαν, προσωπικώς, δέν εχω, είλικρινώς.
ΠΑΤ.: Δηλαδή, πηγαίνοντας τώρα μέ τήν οίκογένειάν σας εις τό έξωτερικόν, ώς έλεύθερος πολίτης, δέν θά δεχθητε έκμετάλλευσιν άπό τόν ξένο παράγοντα καί ιδιαιτέρως τόν ΤΥΠΟ, έναντίον μας γιά μελλοντικούς πολιτικούς σας σκοπούς;
ΑΝΔ.: Όχι, δχι. Ό ’Ανδρέας θά μείνη μέ τό παρελθόν. Δέν θά γίνη δργανο κανενός. Νά είστε γι’ αύτό άπολύτως βέβαιος. Ξέρετε, «οποίος άνακατεύεται μέ τά πίτουρα τόν τρώνε οί κότες!».
ΠΑΤ.: Δηλαδή, ή πολιτική - οί η ή - είναι πίτουρα;
ΑΝΔ.: ”Ας τό άφήσωμεν αύτό• ό πατέρας μου τό θέλει. Θέλει νά τόν διαδεχθώ. ’Εγώ, ομως, θέλω νά ξεκουρασθω γιά νά ξαναβρώ τίς δυνάμεις μου, σάν καθηγητής... Γιατί, οσο νά είναι, ύπηρξε γιά μένα ενας νευρικός κλονισμός ολη
ή περιπέτεια.
ΠΑΤ.: Ό κλονισμός αύτός προέκυψεν, Ίσως, άπό κακήν μεταχείρισιν εις τήν φυλακήν;
ΑΝΔ.: Όχι, οχι. Ή μεταχείρισις εις τήν φυλακήν ητο άψογη, χάρις στό δικό σας ενδιαφέρον, μέ τίς επισκέ ψεις σας. Καί σας εύχαριστώ πολύ!. Άπλώς, εχώρισα άπό τήν οίκογένειά μου, κλεισμένος ημουν, οί άνησυχίες μου γιά τό μέλλον, ... καί εχω μιά φύσι κάπως μεγάλης εντάσεως, δέν είμαι ηρεμος στό σώμα μου μέσα, κάτι μέ τό στομάχι, κάτι μέ τό ενα, κάτι τό άλλο, χρειάζεται νά ξαναβρώ τίς δυνάμεις μου. Καί περιέργως, ή χαρά της εξόδου μου άπό τήν φυλακήν μέ εκλόνισε περισσότερο άπό τό κλείσιμό μου σ’ αύτήν.
ΠΑΤ.: Που τό άποδίδετε, αύτό, μήπως είς άμφιβολίας;
ΑΝΔ.: Όχι, νά, μέσα σέ πέντε ήμέρες μετά τήν εξοδό μου, δέν μπορούσα νά κοιμηθώ, άπό εκνευρισμό.
ΠΑΤ.: Δέν τό επεριμένατε καί αιφνιδιάσθητε.
ΑΝΔ.: Όχι δέν τό περίμενα. Όμολογώ οτι δέν τό περίμενα. Ήταν γενναία πραξις σας αύτή. Πάρα πολύ γενναία πραξις. Μά νομίζω οτι καί στίς συζητήσεις μας στή φυλακή, πάντοτε είχα αίσθανθή οτι άπό ίδικής σας πλευράς υπήρξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Σας εύχαριστώ. Δέν θά τό λησμονήσω ποτέ.
ΠΑΤ.: Πρέπει νά εχετε άντιληφθή, σείς ιδιαιτέρως, λόγω του ενδιαφέροντός μας νά μή σας ενοχλήση κανείς εις τήν φυλακήν, οτι ούτε δικτάτορες ε’ίμεθα, ούτε τύραννοι, ούτε ψευσται, ούτε άπατεώνες.
ΑΝΔ.: Όχι, εγώ μόνον εσας ξέρω. Εντελώς επιφανειακά γνωρίζω τόν κ. Όρλάνδο πού ήρθε μαζί σας στή φυλακή δυό φορές καί εντελώς επιφανειακά πού μέ επισκέφθηκε μιά φορά. Μόνον εσας γνωρίζω άπό τούς επαναστάτες. Καί εχω πεί πάντοτε σ’ ολες τίς κουβέντες μου οτι εχω βρή οτι ή στρατιωτική τιμή είναι εκείνο τό πραγμα πού σας χαρακτηρίζει. ’Από ’κεί καί πέρα, αύτό εβγαλα, οτι υπάρχει ενα πάθος, ενας ρομαντισμός. Έχετε ενα πάθος γιά τήν ύπόθεσι τήν όποίαν υποστηρίζετε καί στρατιωτική τιμή. Μπορεί νά σας μιλήσει κανείς μέ εύθύτητα, ελεύθερα καί νά διαφωνήσετε μέ τόν ’ίδιο τρόπο. Αύτό τό αίσθάνθηκα άπό τήν πρώτη στιγμή τής επισκέψεώς σας στή φυλακή. ’Αλλά, είστε ό μόνος τόν όποίον γνωρίζω.
ΠΑΤ.: Σας βεβαιώνω οτι οί άλλοι - συνεπαναστάται - είναι καλύτεροι άπό μένα.
ΑΝΔ.: Δέν τούς γνωρίζω.
ΠΑΤ.: ’Ανδρέα, τό διαβατήριόν σας τό εχετε είς τά χέρια σας. Μπορείτε νά φύγετε, άν δέν εχετε νά μου πήτε τίποτε άλλο.
ΑΝΔ.: Σας εύχαριστώ πάρα πολύ. Σας εκτιμώ πολύ καί δέν θά λησμονήσω τήν καλωσύνην σας εναντί μου.
ΠΑΤ.: Σας εύχομαι άπ’ ολη μου τήν καρδιά νά μείνετε πλέον ηρεμος άνθρωπος, χρήσιμος εις τήν οίκογένειάν σας καί νά μή καταστήτε του λοιπού πόλος προβλημάτων καί δεινών. Ό Θεός νά σας εχη ύπό τήν προστασίαν του,
φυλάγοντας σας άπό κακοτοπιές, παρελθόντων τύπων. Μή λησμονητε ποτέ, οπου ΚΙ αν βρεθητε, οτι εισθε Έλλην.
ΑΝΔ.: Κύριε Πρόεδρε, εύχομαι καί έγώ σέ σας, ό Θεός νά σας εχη καλά, ήταν γενναία ή πραξις. σας, έλπίζω νά εύρεθώ εις τό ύψος του έθνικου μου “είναι” καί νά πάη ή Έλλάδα μας καλά. Τήν άγαπουμε καί οί δυό.
ΠΑΤ.: Μέ συγχωρείτε, τί αριθμό εχει τό διαβατήριό σας;
ΑΝΔ.: (Τό κοιτάζει. . .) Είμαι καί στραβός, τώρα, ξέρετε, χωρίς γυαλιά δέν βλέπω. ..
ΠΑΤ.: (Τό παίρνει καί διαβάζει μεγαλοφώνως): 215026 του 1968, τό ξαναδίδει καί λέγει: Καί εύχομαι στήν Έλλάδα μας νά εύτυχήση.

Δεν ήταν για τον Παπαντρέα, ρε ανιστόρητε το τραγούδι

Ακούς κι εσύ έναν αντίλαλο όταν διαβάζεις τα νήματα του Ταΰγέτη ή είναι μόνο ιδέα μου;

Ακούω τεντζερέδια να σέρνονται

[ΤΑΥΓΕΤΗΣ]

Ο Ταυγετης ητανε χαφιες και μαγνητοσκοπησε την συζητηση

Χαφιες για το εθνικο κρατος ημουν οχι χαφιες καί σαμποτερ υπερ της κομμουνιστικης μοσχας.