Phorum.com.gr

.

Καί στίς κατασκηνώσεις ήταν ωραία.....στόν Αγιο Ανδρέα.....

Εκεί είδα καί τήν πρώτη μου κινηματογραφική ταινία.....Ο Πόλεμος τών Κουμπιών.....

Μέ παιδικές ομάδες/συμμορίες πού όταν συναντιόνταν έκοβαν τά κουμπιά τών ρούχων τών άλλων.....

Είχα πάει μέχρι καί στήν κατασκήνωση τού Αυγουστίνου Καντιώτη στή Φλώρινα.....

.

στο τοιχο του δημοτικου σχολειου, ενα αναρριχητικο φυτο με ανθη που εμοιαζαν με χωνι/ντουντουκα με 3 μικρες προεξοχες. Αν τα ρουφαγες εβγαζαν κατι σαν μελι.

Τα ειχαμε τσακισει, ποιος ξερει ποσα μυγακια φαγωθηκαν την ιδια περιοδο εν αγνοια

talaipwros έγραψε: 26 Νοέμ 2020, 23:58 στο τοιχο του δημοτικου σχολειου, ενα αναρριχητικο φυτο με ανθη που εμοιαζαν με χωνι/ντουντουκα με 3 μικρες προεξοχες. Αν τα ρουφαγες εβγαζαν κατι σαν μελι.

Τα ειχαμε τσακισει, ποιος ξερει ποσα μυγακια φαγωθηκαν την ιδια περιοδο εν αγνοια

Jimmy81 έγραψε: 25 Νοέμ 2020, 03:47 Όταν μ'έστελνε ο πατέρας μου στο περίπτερο να του πάρω το γκανιάν.

εμενα με εστελνε - μιλαμε να ειμαι 7-8 ετων τωρα - ο αδερφος μου να παρω το Τραστ
Σταυρολεξα ειχε, ανεκδοτα ειχε, καλο φαινοτανε

εδιτ. Επτα ετων πηγαινα μονος στο περιπτερο. Και με μανα υπερπροστατευτικη μην μας κλεψουν τιποτα παλιανθρώποι
Τωρα επτα ετων ουτε εξω στο κηπο δεν τα αφηνουμε

Υπήρχαν περίπτερα τόσο παλιά ;

enterprise-psi έγραψε: 27 Νοέμ 2020, 10:06 Υπήρχαν περίπτερα τόσο παλιά ;

Δεκαετια του 70; εννοειται και μαλιστα με σαφως μεγαλυτερη ποικιλια απο σημερα ( υποθετω)

Σε "πειράζει" Ταλαίπωρε, αλλά τότε ήταν χάρμα οφθαλμών τα περίπτερα:

http://policenet.gr/article/%CF%84%CE%B ... E%BF%CF%85

Πηγαιναμε για Χριστουγεννιάτικα, αγαπημένα τα σπρέι με τα οποία φτιάχναμε φάτνες και έλκηθρα στο παράθυρο

Ταλαιπωρος:

talaipwros έγραψε: 26 Νοέμ 2020, 23:58 στο τοιχο του δημοτικου σχολειου, ενα αναρριχητικο φυτο με ανθη που εμοιαζαν με χωνι/ντουντουκα με 3 μικρες προεξοχες. Αν τα ρουφαγες εβγαζαν κατι σαν μελι.

Τα ειχαμε τσακισει, ποιος ξερει ποσα μυγακια φαγωθηκαν την ιδια περιοδο εν αγνοια

Τα λουλουδάκια σαν καμπανιτσες που ήταν. Λευκά και κίτρινα. Είχε η κυρά Μαρία η χήρα, πιο κάτω από το σπίτι μου και έκοβα.
Πόσο παλιά μου φαίνονται όλα αυτά. Αμυδρά τα θυμάμαι. Πω πω.

1975, η οικογένεια με τη θεία /θειοκαι τα ξαδέρφια
Τρια ατομα μπροστα, 4 πιτσιρικια πισω στην καρότσα και ο θείος σε μια καρέκλα αυλής στην καροτσα να κρατιέται απο μια χειρολαβή

Health and safety galore καθ'οδον για την Αμάρυνθο

ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε: 25 Νοέμ 2020, 06:29 .

Καί στίς κατασκηνώσεις ήταν ωραία.....στόν Αγιο Ανδρέα.....

Εκεί είδα καί τήν πρώτη μου κινηματογραφική ταινία.....Ο Πόλεμος τών Κουμπιών.....

Μέ παιδικές ομάδες/συμμορίες πού όταν συναντιόνταν έκοβαν τά κουμπιά τών ρούχων τών άλλων.....

Είχα πάει μέχρι καί στήν κατασκήνωση τού Αυγουστίνου Καντιώτη στή Φλώρινα.....

.

Μεγάλη ευλογία αν τον είδες τότε
Πως και ξέφυγες από τον δρόμο του Θεου;
Ο Καντιωτης ήταν φωτισμενος,χαριτωμένος με Άγιο Πνευμα, τον παραδεχοταν κι ο Άγιος Παΐσιος(Β τόμος σουρωτης)

Είπε και για το κορονοιο τότε ο Καντιωτης , ψάξε

Η πορτα του κατηχητικού, έντονες αναμνήσεις
8-12 ετων
Δίπλα η εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα
Τώρα δεν είναι εκεί νομίζω η κατήχηση

Ένα Σάββατο πρωί που πηγαιναμε, είχα πολυ ζωηραδα θυμάμαι εκείνη τη μέρα, διαολοστειλα ένα κοριτσάκι που καθόταν από πισω μου λόξος αριστερα μου
Με εκνευρίζε.
Γυρισε και μου είπε το κοριτσακι: Βρισκόμαστε στο σπίτι του Θεου δε πρεπει να βρίζεις
Ντραπηκα κι απο τοτε δεν ξανά έβρισα
Θυμάμαι ακόμη τη σκηνη

bluerose έγραψε: 03 Δεκ 2020, 15:07

ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ έγραψε: 25 Νοέμ 2020, 06:29 .

Καί στίς κατασκηνώσεις ήταν ωραία.....στόν Αγιο Ανδρέα.....

Εκεί είδα καί τήν πρώτη μου κινηματογραφική ταινία.....Ο Πόλεμος τών Κουμπιών.....

Μέ παιδικές ομάδες/συμμορίες πού όταν συναντιόνταν έκοβαν τά κουμπιά τών ρούχων τών άλλων.....

Είχα πάει μέχρι καί στήν κατασκήνωση τού Αυγουστίνου Καντιώτη στή Φλώρινα.....

.

Μεγάλη ευλογία αν τον είδες τότε
Πως και ξέφυγες από τον δρόμο του Θεου;
Ο Καντιωτης ήταν φωτισμενος,χαριτωμένος με Άγιο Πνευμα, τον παραδεχοταν κι ο Άγιος Παΐσιος(Β τόμος σουρωτης)

Είπε και για το κορονοιο τότε ο Καντιωτης , ψάξε

.

Στήν εφηβεία ένιωσα ότι ο Θεός ήταν τό τελευταίο καί μεγαλύτερο από τα Παραμύθια πού μάς έλεγαν..... Μπλού.....

Είδα καί ότι στούς ανθρώπους άρεσαν τα Παραμύθια.....

Βοήθησε καί η από μικρόθεν εμπειρία τής ανθρώπινης υποκρισίας.....




.