Ποιοί εκχριστιάνισαν τη δύση, οι Ρωμαίοι ή οι Έλληνες ;

[Γενιά της Αμαρτίας]

Ο Θεός της Ελλάδος είναι μεγάλος.

Μετανοείτε.

[Σέλευκας]

Στην πραγματικότητα δεν τους εκχριστιάνισαν ούτε οι Ελληνες ούτε οι Ρωμαίοι αλλά οι Φράγκοι

Σωστα ο Καρλομαγνος με σφαγες μαλιστα ειδικα στη Σαξονια.

και φυσικά ο Καρλομάγνος είχε την εικονα του Βυζαντίου τότε ως παράδειγμα πολιτισμού. Ξεκάθαρα.

[Καραμελίτσα]

Η δ. Ευρώπη εκριστιανίστηκε σε 10 ξέρω γω κύματα. Μόνο το πρώτο ήταν ελληνικό. Τα επόμενα ρωμαϊκά, είτε της Ρώμης είτε της ρωμαϊκής εκκλησίας, μετά είχε τα φράγκικα και μετά αυτά των γερμανών.

[περαστικος]

Όχι θα καθόντουσαν να διαδίδουν τον έρωτα του Γανυμήδη με τον Δια.

Και ειπαν "ας διαδωσουμε τις παρτουζες του Λωτ με τις δυο κορες του"...

[Antares]

Όχι θα καθόντουσαν να διαδίδουν τον έρωτα του Γανυμήδη με τον Δια.

Και ειπαν "ας διαδωσουμε τις παρτουζες του Λωτ με τις δυο κορες του"...

Επιπλέον αυτά αναφέρονται σε πραγματικά πρόσωπα ενώ ο Δίας, ο Γανυμήδης, ο Έρωτας κλπ. είναι φανταστικά και για μένα τουλάχιστον κωδικοποιούν επιστημονικές έννοιες, αρκεί να γνωρίζεις να τα διαβάζεις με άλλη ματιά, όπως υποθέτω θα έκαναν οι μυημένοι.

[1451]

Στις ΗΠΑ μιλάνε αγγλικά οι άνθρωποι. Είναι όλοι Άγγλοι;

[Jimmy81]

Ελάχιστη ήταν η ελληνική επιρροή. Ο εκχριστιανισμός της δυτικής Ευρώπης είναι μεγάλο κεφάλαιο με διάφορες φάσεις. Αρχικά οι διαδικασίες εκχριστιανισμού εντάθηκαν την εποχή που ο Θεοδόσιος και ο Βαλεντινιανός επέβαλλαν το χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και ταυτόχρονα περιόριζαν με σχετική νομοθεσία τις παλιές θρησκείες, τις λεγόμενες "παγανιστικές". Και κάποιοι προκάτοχοί τους βέβαια προωθούσαν το χριστιανισμό και περιόριζαν τις παγανιστικές λατρείες. Ωστόσο, επειδή ο παγανισμός είχε μακραίωνη ιστορία και ήταν καλά ριζωμένος στους λαούς της δύσης χρειάστηκαν περαιτέρω προσπάθειες από διαδόχους τους όπως ο Ωνόριος για την καταπολέμηση του παγανισμού υπέρ της χριστιανικής θρησκείας.

Με τη διάλυση του δυτικού τμήματος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τα γερμανικά φύλα η εξάπλωση του χριστιανισμού περνά στα χέρια Φράγκων βασιλιάδων όπως ο Κλόβις. Για να εξασφαλίσει τη συνεργασία της χριστιανικής γαλλορομανικής αριστοκρατίας εναντίον των Γότθων και από πιέσεις της χριστιανής συζύγου του Κλοτθίλδης, ο Κλόβις βαφτίστηκε χριστιανός. Ο Κλόβις οργάνωσε μια σειρά εκστρατειών και κατέκτησε σύντομα το μεγαλύτερο μέρος της Γαλατίας ιδρύοντας ένα ισχυρό φραγκικό βασίλειο. Θεωρείται όχι τυχαία λοιπόν ο πρώτος βασιλιάς των Φράγκων και ιδρυτής της δυναστείας των Μεροβίγγειων που θα κυβερνούσαν το βασίλειο για τους επόμενους δύο αιώνες. Στα χρόνια του Κλόβις συναντάμε και μια πρώιμη διάταξη που απαγορεύει τη μαντεία. Αυτή η απαγόρευση έλαβε χώρα στη Σύνοδο της Ορλεάνης που συγκάλεσε ο ίδιος ο Φράγκος βασιλιάς το 511 για τη διευθέτηση ποικίλων εκκλησιαστικών ζητημάτων. Ο Κλόβις γενικά προστάτευε και ενίσχυσε τη δύναμη της Εκκλησίας, διατηρώντας στενή σχέση με τον Πάπα.

Ας δούμε τώρα μερικούς νόμους κατά του παγανισμού και υπέρ του χριστιανισμού στο φραγκικό βασίλειο τα επόμενα χρόνια.

Σύνοδος της Auxerre, 561-605

1. Δεν επιτρέπεται να ντύνεται κάποιος σαν μοσχάρι ή αρσενικό ελάφι τις Καλένδες (1η ) Ιανουαρίου ή να παρουσιάζει διαβολικά δώρα. Αυτή την ημέρα κάθε χάρη θα δίνεται όπως τις άλλες μέρες.

3. Απαγορεύονται οι προσφορές ή οι ολονυχτίες στις γιορτές αγίων σε ιδιωτικές κατοικίες ή η εκπλήρωση όρκων σε ξύλα, ιερά δέντρα ή πηγές αλλά όποιος πρέπει να κάνει όρκο ας μείνει ολονυχτία στην εκκλησία και να εκπληρώσει τον όρκο του προσφέροντας κάτι στους υπηρέτες της εκκλησίας ή στους φτωχούς. Επίσης δεν επιτρέπεται σε κανέναν να κατασκευάσει πόδια ή απεικονίσεις ανθρώπων από ξύλο.

4. Απαγορεύεται η επίσκεψη σε μάντεις ή οιωνοσκόπους ή σε αυτούς που προσποιούνται ότι γνωρίζουν το μέλλον ή που κοιτούν αυτά που ονομάζουν «μοίρες των αγίων», ή σε εκείνους που φτιάχνουν ψωμί ή ξύλο. Οτιδήποτε θέλει να κάνει ένας άνθρωπος ας το κάνει στο όνομα του Θεού.

5. Απαγορεύεται ειδικά και με κάθε τρόπο η τήρηση αυτών των τύπων κατά τη διάρκεια των ολονυκτιών που διεξάγονται για χάρη του αγίου Μαρτίνου.


Το διάταγμα του Φράγκου βασιλιά Χιδελβέρτου Ά (533-58) κατά του παγανισμού (552 μ.Χ.)

Πιστεύουμε ότι με την ευλογία του Θεού και για τη σωτηρία των ανθρώπων, εάν οι χριστιανοί έχουν εγκαταλείψει τη λατρεία των ειδώλων, θα υπηρετούν το Θεό στον οποίο υποσχεθήκαμε ολοκληρωτική πίστη, καθαρά όπως μας διδάσκει. Και επειδή είναι απαραίτητο οι άνθρωποι που δεν ακολουθούν τις οδηγίες των επισκόπων όπως θα έπρεπε να διορθωθούν επίσης από την εξουσία μας, έχουμε διατάξει αυτό το κείμενο να σταλεί παντού. Διατάζουμε ότι οποιοσδήποτε, παρά την εντολή που έλαβε, δεν ξεφορτωθεί αμέσως από τα χωράφια του τα φτιαγμένα από άνθρωπο και αφιερωμένα στο διάβολο είδωλα, ή δεν επιτρέψει σε επισκόπους να τα καταστρέψουν, τότε θα χάνει την ελευθερία του μέχρι να παρουσιαστεί μπροστά μας και να προσφέρει εγγυήσεις. Επαφίεται σ’ εμάς να αποφασίσουμε πώς η προσβολή απέναντι τον Θεό θα υπερασπιστεί ενάντια στον ιερόσυλο, σε συμφωνία με την πίστη μας καθώς ο επίσκοπος αναγγέλλει από τον βωμό τι κηρύττει το Ευαγγέλιο, οι προφήτες ή οι απόστολοι, μέσα στα όρια της κατανόησής μας. Μας εκφράζονται παράπονα ότι πολλές ιεροσυλίες πραγματοποιούνται μεταξύ του λαού. Ο Θεός πληγώνεται απ’ αυτές και οι άνθρωποι μέσω της αμαρτίας οδηγούνται στο θάνατο, περνώντας νύχτες μεθυσμένοι τραγουδώντας αισχρά τραγούδια, ακόμα και τις ιερές μέρες του Πάσχα, της θείας Γέννησης και στις υπόλοιπες εκκλησιαστικές γιορτές, ή και χορεύοντας στις πόλεις τις Κυριακές. Απαγορεύουμε εντελώς όλες αυτές τις πράξεις που πληγώνουν τον Θεό. Οποιοσδήποτε τολμήσει να διαπράξει αυτές τις ιεροσυλίες μετά από τη νουθεσία των επισκόπων και το διάταγμά μας θα τιμωρείται με 100 χτυπήματα αν είναι δούλος ενώ αν είναι αξιότιμης κοινωνικής θέσης...[το υπόλοιπο κείμενο έχει χαθεί]


Έδικτο του Φράγκου βασιλιά Κλοθάριου ΙΙ (18 Οκτωβρίου, 614)

Διάταξη 10
Οι Εβραίοι δεν επιτρέπεται να κατέχουν δημόσια αξιώματα ανώτερα απ’ αυτά των χριστιανών. Οποιοσδήποτε Εβραίος τολμήσει να καταφύγει σε τέτοια πράξη θα υποστεί αυστηρή ποινή μέσα από τους εκκλησιαστικούς κανόνες. Κανένας Εβραίος δεν θα τολμήσει να ζητήσει από τον Πρίγκιπα οποιαδήποτε εξουσία πάνω σε χριστιανούς ή να την εξασκήσει. Εάν το επιχειρήσει θα βαφτίζεται με όλη την οικογένειά του από τον επίσκοπο της πόλης όπου ενήργησε ενάντια στους εκκλησιαστικούς κανόνες.
..................................................................................................................
Με άλλα λόγια οι Φράγκοι προωθούσαν τον χριστιανισμό και δίωκαν οποιαδήποτε άλλη πνευματική δραστηριότητα έβλεπαν ως εχθρική ή ανταγωνιστική (παγανισμό, μαγεία, οιωνοσκοπία, εβραϊσμό κλπ)

Το ίδιο έκαναν και οι Βησιγότθοι στο χριστιανικό βασίλειό τους στην Ιβηρική. Να κάποια αποσπάσματα από τη νομοθεσία τους.

Lex Visigothorum,VI, 2, 4 (642-52)

Οι μάγοι και οι επικλητές καταιγίδων που με τα ξόρκια τους φέρνουν χαλάζι στα αμπέλια και στα χωράφια σιτηρών ή εκείνοι που παρενοχλούν τα μυαλά των ανθρώπων με την επίκληση δαιμόνων ή γιορτάζουν για το διάβολο σε νυχτερινές τελετές, ή που καλούν δαίμονες μπροστά τους μέσω κακόφημων τελετών και όλοι όσοι από αυτούς εντοπίζονται ή κρίνονται ένοχοι τέτοιων προσβολών από οποιονδήποτε δικαστή, πράκτορα ή επόπτη στην περιοχή των οποίων αυτές οι πράξεις λαμβάνουν χώρα θα βασανίζονται δημόσια με 200 χτυπήματα μαστιγίου. Επίσης θα σύρεται βίαια σε δέκα χωριά της κοινότητας ως προειδοποίηση για τους υπόλοιπους. Και ο δικαστής για να μην αφεθούν τα ίδια πρόσωπα σε τέτοιες πρακτικές θα τους θέτει υπό περιορισμό φροντίζοντας να έχουν ρουχισμό και τροφή στερώντας τους έτσι την ευκαιρία να προκαλέσουν περαιτέρω φθορές. Μπορεί επίσης να τους στείλει στον βασιλιά και να τους αφήσει στη διάθεσή του. Αυτοί που έχουν καταδικαστεί να έχουν συμβουλευτεί τέτοια πρόσωπα (σ.σ. μάγους κλπ) θα δέχονται 200 χτυπήματα με μαστίγιο μπροστά σε συγκεντρωμένο πλήθος ώστε όλοι όσοι είναι ένοχοι για τέτοια εγκλήματα να μην γλιτώσουν την τιμωρία.

Lex Visigothorum, XII, 2, 16 (642-52)

Καθώς το έγκλημα της προσποιητής πίστης στον Χριστό θα πρέπει να θρηνείται από όλους τους χριστιανούς, για τον ίδιο λόγο θα πρέπει να είναι προφανές ότι κανένας κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις, δεν αξίζει συγχώρεσης εάν αποδειχτεί ότι απαρνήθηκε μια καλή θρησκεία για χάρη μιας κακής. Συνεπώς, επειδή μια σκληρή και τρομερή πράξη αλαζονείας πρέπει να ξεριζώνεται από μια ακόμη σκληρότερη τιμωρία, διακηρύσσουμε με το ακόλουθο έδικτο ότι: οποτεδήποτε έχει αποδειχτεί ή θα αποδειχτεί ότι ένας χριστιανός ανεξαρτήτως φύλου, και ειδικότερα κάποιος που γεννήθηκε από χριστιανούς γονείς, έχει πραγματοποιήσει περιτομή ή οποιοδήποτε άλλο εβραϊκό έθιμο (Ο Θεός να το αποτρέψει!) θα τιμωρείται με ατιμωτικό θάνατο με το ζήλο και τη συνεργασία των Καθολικών κάτω από τα πιο φρικτά και εξευτελιστικά βασανιστήρια που μπορεί να εφαρμοστούν ώστε (ο παραβάτης) να μάθει πόσο τρομερό και σιχαμερό είναι ένα τέτοιο αδίκημα το οποίο διέπραξε τόσο ανήθικα. Εάν αυτό το λάθος έχει μολύνει τους κληρονόμους και συγγενείς του που το έχουν αποδεχθεί, τότε ολόκληρη η περιουσία ενός τέτοιου ανθρώπου θα κατάσχεται προς όφελος του βασιλικού θησαυροφυλακίου.

Χριστιανική αγάπη με τα όλα της στα πρώιμα γερμανικά κράτη της δύσης. Μαστιγώματα, κατάσχεση περιουσιών, εξευτελισμοί, θανατώσεις, βασανιστήρια...

Τα παραπάνω νομοθετικά κείμενα καθώς και άλλα μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο του J. N. Hillgarth, Christianity and Paganism, 350-750, The Conversion of Western Europe (University of Pennsylvania Press, 1969)

[wooded glade]

Ελάχιστη ήταν η ελληνική επιρροή. Ο εκχριστιανισμός της δυτικής Ευρώπης είναι μεγάλο κεφάλαιο με διάφορες φάσεις. Αρχικά οι διαδικασίες εκχριστιανισμού εντάθηκαν την εποχή που ο Θεοδόσιος και ο Βαλεντινιανός επέβαλλαν το χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και ταυτόχρονα περιόριζαν με σχετική νομοθεσία τις παλιές θρησκείες, τις λεγόμενες "παγανιστικές". Και κάποιοι προκάτοχοί τους βέβαια προωθούσαν το χριστιανισμό και περιόριζαν τις παγανιστικές λατρείες. Ωστόσο, επειδή ο παγανισμός είχε μακραίωνη ιστορία και ήταν καλά ριζωμένος στους λαούς της δύσης χρειάστηκαν περαιτέρω προσπάθειες από διαδόχους τους όπως ο Ωνόριος για την καταπολέμηση του παγανισμού υπέρ της χριστιανικής θρησκείας.

Με τη διάλυση του δυτικού τμήματος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από τα γερμανικά φύλα η εξάπλωση του χριστιανισμού περνά στα χέρια Φράγκων βασιλιάδων όπως ο Κλόβις. Για να εξασφαλίσει τη συνεργασία της χριστιανικής γαλλορομανικής αριστοκρατίας εναντίον των Γότθων και από πιέσεις της χριστιανής συζύγου του Κλοτθίλδης, ο Κλόβις βαφτίστηκε χριστιανός. Ο Κλόβις οργάνωσε μια σειρά εκστρατειών και κατέκτησε σύντομα το μεγαλύτερο μέρος της Γαλατίας ιδρύοντας ένα ισχυρό φραγκικό βασίλειο. Θεωρείται όχι τυχαία λοιπόν ο πρώτος βασιλιάς των Φράγκων και ιδρυτής της δυναστείας των Μεροβίγγειων που θα κυβερνούσαν το βασίλειο για τους επόμενους δύο αιώνες. Στα χρόνια του Κλόβις συναντάμε και μια πρώιμη διάταξη που απαγορεύει τη μαντεία. Αυτή η απαγόρευση έλαβε χώρα στη Σύνοδο της Ορλεάνης που συγκάλεσε ο ίδιος ο Φράγκος βασιλιάς το 511 για τη διευθέτηση ποικίλων εκκλησιαστικών ζητημάτων. Ο Κλόβις γενικά προστάτευε και ενίσχυσε τη δύναμη της Εκκλησίας, διατηρώντας στενή σχέση με τον Πάπα.

Ας δούμε τώρα μερικούς νόμους κατά του παγανισμού και υπέρ του χριστιανισμού στο φραγκικό βασίλειο τα επόμενα χρόνια.

Σύνοδος της Auxerre, 561-605

1. Δεν επιτρέπεται να ντύνεται κάποιος σαν μοσχάρι ή αρσενικό ελάφι τις Καλένδες (1η ) Ιανουαρίου ή να παρουσιάζει διαβολικά δώρα. Αυτή την ημέρα κάθε χάρη θα δίνεται όπως τις άλλες μέρες.

3. Απαγορεύονται οι προσφορές ή οι ολονυχτίες στις γιορτές αγίων σε ιδιωτικές κατοικίες ή η εκπλήρωση όρκων σε ξύλα, ιερά δέντρα ή πηγές αλλά όποιος πρέπει να κάνει όρκο ας μείνει ολονυχτία στην εκκλησία και να εκπληρώσει τον όρκο του προσφέροντας κάτι στους υπηρέτες της εκκλησίας ή στους φτωχούς. Επίσης δεν επιτρέπεται σε κανέναν να κατασκευάσει πόδια ή απεικονίσεις ανθρώπων από ξύλο.

4. Απαγορεύεται η επίσκεψη σε μάντεις ή οιωνοσκόπους ή σε αυτούς που προσποιούνται ότι γνωρίζουν το μέλλον ή που κοιτούν αυτά που ονομάζουν «μοίρες των αγίων», ή σε εκείνους που φτιάχνουν ψωμί ή ξύλο. Οτιδήποτε θέλει να κάνει ένας άνθρωπος ας το κάνει στο όνομα του Θεού.

5. Απαγορεύεται ειδικά και με κάθε τρόπο η τήρηση αυτών των τύπων κατά τη διάρκεια των ολονυκτιών που διεξάγονται για χάρη του αγίου Μαρτίνου.


Το διάταγμα του Φράγκου βασιλιά Χιδελβέρτου Ά (533-58) κατά του παγανισμού (552 μ.Χ.)

Πιστεύουμε ότι με την ευλογία του Θεού και για τη σωτηρία των ανθρώπων, εάν οι χριστιανοί έχουν εγκαταλείψει τη λατρεία των ειδώλων, θα υπηρετούν το Θεό στον οποίο υποσχεθήκαμε ολοκληρωτική πίστη, καθαρά όπως μας διδάσκει. Και επειδή είναι απαραίτητο οι άνθρωποι που δεν ακολουθούν τις οδηγίες των επισκόπων όπως θα έπρεπε να διορθωθούν επίσης από την εξουσία μας, έχουμε διατάξει αυτό το κείμενο να σταλεί παντού. Διατάζουμε ότι οποιοσδήποτε, παρά την εντολή που έλαβε, δεν ξεφορτωθεί αμέσως από τα χωράφια του τα φτιαγμένα από άνθρωπο και αφιερωμένα στο διάβολο είδωλα, ή δεν επιτρέψει σε επισκόπους να τα καταστρέψουν, τότε θα χάνει την ελευθερία του μέχρι να παρουσιαστεί μπροστά μας και να προσφέρει εγγυήσεις. Επαφίεται σ’ εμάς να αποφασίσουμε πώς η προσβολή απέναντι τον Θεό θα υπερασπιστεί ενάντια στον ιερόσυλο, σε συμφωνία με την πίστη μας καθώς ο επίσκοπος αναγγέλλει από τον βωμό τι κηρύττει το Ευαγγέλιο, οι προφήτες ή οι απόστολοι, μέσα στα όρια της κατανόησής μας. Μας εκφράζονται παράπονα ότι πολλές ιεροσυλίες πραγματοποιούνται μεταξύ του λαού. Ο Θεός πληγώνεται απ’ αυτές και οι άνθρωποι μέσω της αμαρτίας οδηγούνται στο θάνατο, περνώντας νύχτες μεθυσμένοι τραγουδώντας αισχρά τραγούδια, ακόμα και τις ιερές μέρες του Πάσχα, της θείας Γέννησης και στις υπόλοιπες εκκλησιαστικές γιορτές, ή και χορεύοντας στις πόλεις τις Κυριακές. Απαγορεύουμε εντελώς όλες αυτές τις πράξεις που πληγώνουν τον Θεό. Οποιοσδήποτε τολμήσει να διαπράξει αυτές τις ιεροσυλίες μετά από τη νουθεσία των επισκόπων και το διάταγμά μας θα τιμωρείται με 100 χτυπήματα αν είναι δούλος ενώ αν είναι αξιότιμης κοινωνικής θέσης...[το υπόλοιπο κείμενο έχει χαθεί]


Έδικτο του Φράγκου βασιλιά Κλοθάριου ΙΙ (18 Οκτωβρίου, 614)

Διάταξη 10
Οι Εβραίοι δεν επιτρέπεται να κατέχουν δημόσια αξιώματα ανώτερα απ’ αυτά των χριστιανών. Οποιοσδήποτε Εβραίος τολμήσει να καταφύγει σε τέτοια πράξη θα υποστεί αυστηρή ποινή μέσα από τους εκκλησιαστικούς κανόνες. Κανένας Εβραίος δεν θα τολμήσει να ζητήσει από τον Πρίγκιπα οποιαδήποτε εξουσία πάνω σε χριστιανούς ή να την εξασκήσει. Εάν το επιχειρήσει θα βαφτίζεται με όλη την οικογένειά του από τον επίσκοπο της πόλης όπου ενήργησε ενάντια στους εκκλησιαστικούς κανόνες.
..................................................................................................................
Με άλλα λόγια οι Φράγκοι προωθούσαν τον χριστιανισμό και δίωκαν οποιαδήποτε άλλη πνευματική δραστηριότητα έβλεπαν ως εχθρική ή ανταγωνιστική (παγανισμό, μαγεία, οιωνοσκοπία, εβραϊσμό κλπ)

Το ίδιο έκαναν και οι Βησιγότθοι στο χριστιανικό βασίλειό τους στην Ιβηρική. Να κάποια αποσπάσματα από τη νομοθεσία τους.

Lex Visigothorum,VI, 2, 4 (642-52)

Οι μάγοι και οι επικλητές καταιγίδων που με τα ξόρκια τους φέρνουν χαλάζι στα αμπέλια και στα χωράφια σιτηρών ή εκείνοι που παρενοχλούν τα μυαλά των ανθρώπων με την επίκληση δαιμόνων ή γιορτάζουν για το διάβολο σε νυχτερινές τελετές, ή που καλούν δαίμονες μπροστά τους μέσω κακόφημων τελετών και όλοι όσοι από αυτούς εντοπίζονται ή κρίνονται ένοχοι τέτοιων προσβολών από οποιονδήποτε δικαστή, πράκτορα ή επόπτη στην περιοχή των οποίων αυτές οι πράξεις λαμβάνουν χώρα θα βασανίζονται δημόσια με 200 χτυπήματα μαστιγίου. Επίσης θα σύρεται βίαια σε δέκα χωριά της κοινότητας ως προειδοποίηση για τους υπόλοιπους. Και ο δικαστής για να μην αφεθούν τα ίδια πρόσωπα σε τέτοιες πρακτικές θα τους θέτει υπό περιορισμό φροντίζοντας να έχουν ρουχισμό και τροφή στερώντας τους έτσι την ευκαιρία να προκαλέσουν περαιτέρω φθορές. Μπορεί επίσης να τους στείλει στον βασιλιά και να τους αφήσει στη διάθεσή του. Αυτοί που έχουν καταδικαστεί να έχουν συμβουλευτεί τέτοια πρόσωπα (σ.σ. μάγους κλπ) θα δέχονται 200 χτυπήματα με μαστίγιο μπροστά σε συγκεντρωμένο πλήθος ώστε όλοι όσοι είναι ένοχοι για τέτοια εγκλήματα να μην γλιτώσουν την τιμωρία.

Lex Visigothorum, XII, 2, 16 (642-52)

Καθώς το έγκλημα της προσποιητής πίστης στον Χριστό θα πρέπει να θρηνείται από όλους τους χριστιανούς, για τον ίδιο λόγο θα πρέπει να είναι προφανές ότι κανένας κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις, δεν αξίζει συγχώρεσης εάν αποδειχτεί ότι απαρνήθηκε μια καλή θρησκεία για χάρη μιας κακής. Συνεπώς, επειδή μια σκληρή και τρομερή πράξη αλαζονείας πρέπει να ξεριζώνεται από μια ακόμη σκληρότερη τιμωρία, διακηρύσσουμε με το ακόλουθο έδικτο ότι: οποτεδήποτε έχει αποδειχτεί ή θα αποδειχτεί ότι ένας χριστιανός ανεξαρτήτως φύλου, και ειδικότερα κάποιος που γεννήθηκε από χριστιανούς γονείς, έχει πραγματοποιήσει περιτομή ή οποιοδήποτε άλλο εβραϊκό έθιμο (Ο Θεός να το αποτρέψει!) θα τιμωρείται με ατιμωτικό θάνατο με το ζήλο και τη συνεργασία των Καθολικών κάτω από τα πιο φρικτά και εξευτελιστικά βασανιστήρια που μπορεί να εφαρμοστούν ώστε (ο παραβάτης) να μάθει πόσο τρομερό και σιχαμερό είναι ένα τέτοιο αδίκημα το οποίο διέπραξε τόσο ανήθικα. Εάν αυτό το λάθος έχει μολύνει τους κληρονόμους και συγγενείς του που το έχουν αποδεχθεί, τότε ολόκληρη η περιουσία ενός τέτοιου ανθρώπου θα κατάσχεται προς όφελος του βασιλικού θησαυροφυλακίου.

Χριστιανική αγάπη με τα όλα της στα πρώιμα γερμανικά κράτη της δύσης. Μαστιγώματα, κατάσχεση περιουσιών, εξευτελισμοί, θανατώσεις, βασανιστήρια...

Τα παραπάνω νομοθετικά κείμενα καθώς και άλλα μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο του J. N. Hillgarth, Christianity and Paganism, 350-750, The Conversion of Western Europe (University of Pennsylvania Press, 1969)

Ναι, καλά, τα Γερμανά ήταν οπωσδήποτε αρμόδια για τα του οίκου τους από ένα σημείο και πέρα.
Λαίμαι όμως ποιός τους εκχριστιάνισε ;
Όλη η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ήταν Ελληνική μέχρι τον Ιουστινιανό και μέχρι τον Ιουστινιανό ο χριστιανισμός είχε εξαπλωθεί προς βορράν.
Υπήρχαν και ειδωλολατρικές εστίες τις οποίες τις εξουδετέρωσαν τα Γαλλο-γερμανά μόνοι τους.

[Jimmy81]

Κάποια Γερμανικά φύλα υιοθέτησαν τον χριστιανισμό λόγω του πρεστίζ που ασκούσε πάνω τους η χριστιανική ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Πιο πολύ μάλλον οι Ρωμαίοι εμπλέκονταν στο βορρά κοντά στο Ρήνο.
https://en.wikipedia.org/wiki/Christian ... es#History

Εν πάσει περιπτώσει, σκάλισα το αρχείο μου καθώς είχα κάνει έρευνα παλιότερα στο θέμα της εξάπλωσης του χριστιανισμού στη δυτική και βόρεια Ευρώπη. Να ένα απόσπασμα που εξηγεί τι συνέβη και πολλά γερμανικά φύλα προ των Φράγκων εκχριστιανίστηκαν.

Στη δύση της αρχαιότητας και στους επόμενους αιώνες ο χριστιανισμός κατάκτησε το γερμανικό κόσμο. Διαδόθηκε αρχικά από στρατούς και τους εμπόρους μέσα από τη βόρεια Γαλατία μέχρι το Ρήνο. Ίσως να υπήρξαν χριστιανικές κοινότητες στις παλιές γερμανικές επαρχίες του Ρήνου ήδη από το χάραμα του 3ου αιώνα, εκκλησιαστικά οικοδομήματα υπήρχαν πάντως από την εποχή του Κωνσταντίνου σε Βόννη, Ξάντεν, Κολωνία, ιδιαίτερα στην Τρηρ, επίσημη κατοικία του αυτοκράτορα από το 293. Κάποιος επίσκοπος Ματερνός από την Κολωνία συμμετείχε το 313 στη Σύνοδο του Λατερανού, ένας άλλος επίσκοπος από την Τρηρ στη Σύνοδο της Αρλ το 314. Παρ’ όλα αυτά δεν γνωρίζουμε από την Κολωνία, και για παραπάνω από 150 χρόνια το όνομα κανενός επισκόπου μετά το θάνατο του επισκόπου Σεβηρίνου (μετά το 397). Τον παλαιότερο ιστορικά επιβεβαιωμένο ιεράρχη του Μάιντς, τον Σιδώνιο, τον συναντάμε τον 6ο αιώνα. Μόλις τον 5ο-6ο αιώνα βρίσκονται ιεράρχες με γερμανικά ονόματα και στη Σύνοδο του Παρισιού το 614, 35 επίσκοποι (από τους 79 συμμετέχοντες) φέρουν γερμανικό όνομα, ανάμεσα σ’ αυτούς οι του Στρασβούργου, του Σπάγιερ και του Βορμς. Οι παλαιότερες χριστιανικές επιγραφές (μόνο πάνω σε επιτύμβιες πλάκες) προέρχονται από τον 5ο αιώνα, συνήθως από το κοιμητήριο του Αγίου Αλβανού στο Μάιντς – που καταστράφηκε μόλις κατά τον Τριακονταετή Πόλεμο.

Αλλά τον ύστερο 4ο αιώνα θα γίνει ο χριστιανισμός σε κάποιες περιοχές του Ρήνου η επικρατούσα θρησκεία διότι έτσι πρόσταζαν οι νόμοι του Θεοδόσιου, του Γρατιανού και του Βαλεντιανού ΄Β. Στη Σύνοδο της Αρλ (Αρελάτης) το 314 συνεδρίασαν 16 αντιπρόσωποι γαλατικών επισκοπών. Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι την εποχή εκείνη η εικόνα διασποράς των χριστιανικών κοινοτήτων συμπίπτει κατά προσέγγιση με τις «οικονομικά ανθηρές ζώνες». Στο δεύτερο μισό αυτού του αιώνα ξεφυτρώνουν οι επισκοπικές έδρες σχεδόν παντού. Η Notia Galliarum, ένας κατάλογος των επαρχιών της Γαλατίας και της Γερμανίας καταγράφει πάντως μεταξύ του 390 και του 413, 17 μητροπόλεις και 96 υπαγόμενες σ’ αυτές επισκοπές. Όμως πολλές εξαφανίζονται κατά τη διάρκεια του 5ου αιώνα, οι ιεράρχες τις εγκαταλείπουν, άλλοι εξορίζονται, πολλές επισκοπές ισοπεδώνονται μαζί με την πόλη τους όπως συνέβη στους Ελβετούς ποιμενάρχες της Νυόν εξαιτίας των επιδρομών των Αλαμαννών. Κατά τον 5ο αιώνα όμως άρχισαν να ιεραποστολεύουν τους Φράγκους και την εποχή του Κλόβις στην προαναφερθείσα περιοχή συναντάμε 9 μητροπολιτικούς οργανισμούς και κάπου 120 επισκοπικές έδρες.

Τα παραπάνω καθώς και πολλά ακόμα θα βρεις στα βιβλία του Karlheinz Deschner "Η Εγκληματική Ιστορία του Χριστιανισμού" τ.5 και τ.6, (εκδόσεις Κάκτος)

[Γενιά της Αμαρτίας]

Θα σας πω στο 2ο εξάμηνο

[Obi Wan Iakobi]

και φυσικά ο Καρλομάγνος είχε την εικονα του Βυζαντίου τότε ως παράδειγμα πολιτισμού. Ξεκάθαρα.

Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

[The Rebel]

Ο Θεός της Ελλάδος είναι μεγάλος.

Μετανοείτε.