Phorum.com.gr

πατησιωτης έγραψε: 01 Σεπ 2020, 13:10

σχόλιο;

Η δική μου γνώμη είναι ότι έχουν παίξει ρόλο και η κατοχή όπλων και η πολυπολιτισμικότητα.Και εάν από το πρώτο μπορεί κάποτε η Αμερική να ξεφύγει,δεν μπορεί καταστατικά να ξεφύγει από το δεύτερο.
Συγκρίσεις με ομοιογενείς κοινωνίες δεν μπορούν να γίνουν.Σε μια ομοιογενή κοινωνία δεν υπάρχει μόνο ο νόμος του κράτους αλλά και κοινά ήθη και έθιμα και άγραφοι κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς αποδεκτοί από όλη την κοινωνία.Η εγκληματικότητα οπωσδήποτε θα είναι πιο χαμηλά σε μια παρόμοια κατάσταση από αυτή που υπάρχει όταν συμβιώνουν διαφορετικές ομάδες με διαφορετικές νοοτροπίες.

perseus έγραψε: 01 Σεπ 2020, 10:32 Και οι μαβροι .

Και οι γκει

Στρακαστρουκας έγραψε: 01 Σεπ 2020, 13:43

perseus έγραψε: 01 Σεπ 2020, 10:32 Και οι μαβροι .

Και οι γκει

οι γκευ οχι ,δεν σκοτωνεις με πορδες.

πατησιωτης έγραψε: 01 Σεπ 2020, 13:26 Η δική μου γνώμη είναι ότι έχουν παίξει ρόλο και η κατοχή όπλων και η πολυπολιτισμικότητα.Και εάν από το πρώτο μπορεί κάποτε η Αμερική να ξεφύγει,δεν μπορεί καταστατικά να ξεφύγει από το δεύτερο.
Συγκρίσεις με ομοιογενείς κοινωνίες δεν μπορούν να γίνουν.Σε μια ομοιογενή κοινωνία δεν υπάρχει μόνο ο νόμος του κράτους αλλά και κοινά ήθη και έθιμα και άγραφοι κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς αποδεκτοί από όλη την κοινωνία.Η εγκληματικότητα οπωσδήποτε θα είναι πιο χαμηλά σε μια παρόμοια κατάσταση από αυτή που υπάρχει όταν συμβιώνουν διαφορετικές ομάδες με διαφορετικές νοοτροπίες.

η κατοχη οπλω ? δηλαδη πιστευεις οτι οι μαβρουλοιδες που σκοτωνονται τα σαββατοκυριακα στο σικαγο εχουν νομιμα οπλα?

Λεγεών έγραψε: 01 Σεπ 2020, 10:31 Με λίγα λόγια Στρακαστρούκα, οι τραμπικοί λένε ότι για την εγκληματικότητα φταίνε οι δημοκρατικοί.

Eν το μεταξυ ηταν επι δημοκρατικου Κλιντον που η εγκληματικοτητα αρχησε να πεφτει κατακορυφα λογω αυτης της νομοθετησης που περασε ο Κλιντον

https://en.wikipedia.org/wiki/Violent_C ... cement_Act

Αλλα μην τους το πεις αυτο. Θα μπερδευτουν

Στρακαστρουκας έγραψε: 01 Σεπ 2020, 20:49

Λεγεών έγραψε: 01 Σεπ 2020, 10:31 Με λίγα λόγια Στρακαστρούκα, οι τραμπικοί λένε ότι για την εγκληματικότητα φταίνε οι δημοκρατικοί.

Eν το μεταξυ ηταν επι δημοκρατικου Κλιντον που η εγκληματικοτητα αρχησε να πεφτει κατακορυφα λογω αυτης της νομοθετησης που περασε ο Κλιντον

https://en.wikipedia.org/wiki/Violent_C ... cement_Act

Αλλα μην τους το πεις αυτο. Θα μπερδευτουν

Ο Κλίντον ήταν λογικός, με όλα τα πολλά στραβά που είχε. Αλλά ένας τέτοιος νόμος δεν θα γινόταν να περάσει με τίποτα από το σημερινό Δημοκρατικό Κόμμα και δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Μπαϊντεν προεκλογικά δέχτηκε μαζικές επιθέσεις για τους υπόλοιπους υποψήφιους ακριβώς για αυτόν. Πάλι βέβαια το law enforcement στις ΗΠΑ είναι κατά βάση υπόθεση των Πολιτειών και των Δήμων, που διαχειρίζονται τα ΑΤ.

πατησιωτης έγραψε: 01 Σεπ 2020, 13:26 Η δική μου γνώμη είναι ότι έχουν παίξει ρόλο και η κατοχή όπλων και η πολυπολιτισμικότητα.Και εάν από το πρώτο μπορεί κάποτε η Αμερική να ξεφύγει,δεν μπορεί καταστατικά να ξεφύγει από το δεύτερο.
Συγκρίσεις με ομοιογενείς κοινωνίες δεν μπορούν να γίνουν.Σε μια ομοιογενή κοινωνία δεν υπάρχει μόνο ο νόμος του κράτους αλλά και κοινά ήθη και έθιμα και άγραφοι κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς αποδεκτοί από όλη την κοινωνία.Η εγκληματικότητα οπωσδήποτε θα είναι πιο χαμηλά σε μια παρόμοια κατάσταση από αυτή που υπάρχει όταν συμβιώνουν διαφορετικές ομάδες με διαφορετικές νοοτροπίες.

Πολλοί δράστες είναι λευκοί.
Όπως ο καζινοπαίκτης που νοίκιασε τη σουϊτα του ξενοδοχείου και βάραγε από το παράθυρο.
Στις πολυ-πολιτισμικές κοινωνίες η γκετοποίηση προκαλεί την εγκληματικότητα. Η γκετοποίηση μπορεί να έχει διάφορες αιτίες:

α) Αβγά.
β) Όταν δεν ξέρουν τη γλώσσα.
γ) Παρουσία εχθρικής μειονότητας (π.χ. σκοπιανοί - μουλάδες).
δ) Κομμουνιστικές οργανώσεις.

Στρακαστρουκας έγραψε: 31 Αύγ 2020, 23:56 Η Αμερικη εχει τον μεγαλυτερο αριθμο κρατουμενων με διαφορα σε ολον τον κοσμο. Ενας στους τεσσερις κρατουμενους στον πλανητη Γη ειναι σε Αμερικανικες φυλακες. Παρα το γεγονος αυτο οι ΗΠΑ εχουν υψηλη εγκληματικοτητα για τα δεδομενα του πρωτου κοσμου.

Στην Ελλαδα το 2019 ειχαμε 76 ανθρωποκτονιες και το 2018, 95.
https://www.naftemporiki.gr/story/15852 ... iarrikseon
Σπανια οι δολοφονιες στην Ελλαδα των 10 εκατομμυριων ειναι πανω απο 100 μεσα στον χρονο. Στις ΗΠΑ πολεις οπως το Σικαγο, η Φιλαδελφια, η Βαλτιμορη κτλπ εχουν 400-500 δολοφονιες τον χρονο παρα το γεγονος οτι το μεγεθος τους ειναι αντιστοιχο με αυτο της Θεσσαλονικης. Η Νεα Υορκη και το Λος Αντζελες θεωρουνται πολεις που εχει υπαρξει σημαντικη βελτιωση τα τελευταια χρονια αλλα και παλι, παρα το γεγονος οτι εχουν μικροτερο πλυθησμο απο την Ελλαδα, καταγραφουν 5 και εξι φορες παραπανω δολοφονιες απο οτι εδω. Αυτο θεωρειται μεγαλη επιτυχια.

Το 2020 εχει καταγραφει μεγαλη αυξηση δολοφονιων σε ολες τις μεγαλες πολεις των ΗΠΑ. Που οφειλετε αυτο? Ποια ειναι η λυση? Εγω πιστευω οτι φταινε τα οπλα αλλα θελω αποψεις Τραμπικων να μας εξηγησουν το φαινομενο αυτο

Είσαι σίγουρος ότι περιμένεις απόψεις. Για την Ελλάδα πάντως φταίει το πρεζάκι της ομόνοιας, ο αναρχικός των εξαρχείων και οι κουκουέδες που κάνανε πορείες και έμενε πίσω η παραγωγή. Αλλιώς δεν θα χρωστάγαμε ποτέ και τίποτα.

Θες ανάλυση από τους δεξιούς για το τι φταίει σε μία χώρα

πατησιωτης έγραψε: 01 Σεπ 2020, 13:26 Η δική μου γνώμη είναι ότι έχουν παίξει ρόλο και η κατοχή όπλων και η πολυπολιτισμικότητα.Και εάν από το πρώτο μπορεί κάποτε η Αμερική να ξεφύγει,δεν μπορεί καταστατικά να ξεφύγει από το δεύτερο.
Συγκρίσεις με ομοιογενείς κοινωνίες δεν μπορούν να γίνουν.Σε μια ομοιογενή κοινωνία δεν υπάρχει μόνο ο νόμος του κράτους αλλά και κοινά ήθη και έθιμα και άγραφοι κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς αποδεκτοί από όλη την κοινωνία.Η εγκληματικότητα οπωσδήποτε θα είναι πιο χαμηλά σε μια παρόμοια κατάσταση από αυτή που υπάρχει όταν συμβιώνουν διαφορετικές ομάδες με διαφορετικές νοοτροπίες.

Ο Καναδάς δεν έχει πολύ κόσμο με διαφορετική καταγωγή;

«Αν είχαν ακούσει τον Τραμπ θα μας είχαν κρεμάσει στα δέντρα»
Αναρτήθηκε από Wilson Wilson Σεπτεμβρίου 01, 2020


Ο Γιουσέφ Σαλάμ, ένας από τους Πέντε του Σέντραλ Παρκ, μιλάει για το πώς βίωσε την αδικία, θυμάται τις φωνές του νυν προέδρου των ΗΠΑ για θανατική ποινή και στέλνει μήνυμα ελπίδας

Η υπόθεση των "Πέντε του Σέντραλ Παρκ" είναι ο καθρέφτης των παθογενειών της αμερικανικής κοινωνίας. Τον Απρίλιο του 1989 η Τρίσα Μέιλι έτρεχε στο κεντρικό πάρκο της Νέας Υόρκης. Κάποιος της επιτέθηκε, τη βίασε και σχεδόν τη σκότωσε χτυπώντας τη στο κεφάλι ( Η γυναίκα κατάφερε τελικά να επιβιώσει χωρίς να θυμάται τίποτα από την βραδιά). Η αστυνομία της πόλης συνέλαβε πέντε μαύρα αγόρια. Τα πίεσε να ομολογήσουν το σενάριο που είχε φτιάξει, απέκρυψε και αλλοίωσε στοιχεία και τα οδήγησε σε δίκη. Η συντηρητική κοινή γνώμη των ΗΠΑ ζητούσε την παραδειγματική τιμωρία τους και ο επιχειρηματίας-σελέμπριτι Ντόναλντ Τραμπ απαίτησε την θανατική ποινή. Πλήρωσε μάλιστα και έβαλε ολοσέλιδη διαφήμιση σε πολύ γνωστές εφημερίδες ζητώντας την επαναφορά της εσχάτης των ποινών στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Μετά από μια δίκη-παρωδία που βασίστηκε στις ομολογίες που πλέον τα παιδιά είχαν αποσύρει οι "Πέντε" καταδικάστηκαν. Έμειναν για χρόνια στην φυλακή πριν ο πραγματικός ένοχος ομολογήσει και τους λυτρώσει.

Την υπόθεση έφερε ξανά στο προσκήνιο η εξαιρετική σειρά του Netflix, When They See Us που είναι πιο επίκαιρη από ποτέ με τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στις ΗΠΑ.

Ένας από τους "Πέντε του Σέντραλ Παρκ" είναι και ο Γιουσέφ Σαλάμ. Έμεινε άδικα στη φυλακή για έξι χρόνια και οκτώ μήνες, πέρασε όλα τα εφηβικά του χρόνια σε ένα κελί. "Αν όσα ζητούσε η διαφήμιση του Τραμπ είχαν εισακουστεί θα μας είχαν κρεμάσει από δέντρα στο Σέντραλ Παρκ. Ο κόσμος ήθελε να τρέξει το αίμα μας στους δρόμους" λέει.

Στα 46 του πλέον υποστηρίζει ότι δεν του έχει μείνει πικρία για το τρόπο που τον αντιμετώπισαν και την άδικη καταδίκη του. "Σας λέω ότι μπορείς να βγεις από τη φυλακή καλύτερος και όχι πικραμένος" τονίζει κάνοντας λογοπαίγνιο με τις λέξεις better και bitter. Όσο ήταν φυλακισμένος πήρε πτυχίο και έχει πλέον αφιερώσει τη ζωή του στην προσπάθεια να επιμορφώσει τον κόσμο για εκείνο που αυτός ονομάζει "σύστημα δικαιοσύνης της αδικίας. Έχει δέκα παιδιά και δίνει διαλέξεις.



Η συνάντηση με τη συγγραφέα

Το 1999 η φοιτήτρια τότε και πλέον συγγραφέας Ίμπι Ζομπόι συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον Γιούσεφ. "Θυμάμαι τότε έλεγα σε όλους, όπου βρισκόμουν, τι μου είχε συμβεί και πως ο Τραμπ έσπευσε να μας κρίνει" λέει. Η Ζομπόι τον επιβεβαιώνει: "Μέχρι σήμερα ήταν η μεγαλύτερη συζήτηση που έχω κάνει ως τώρα με θέμα τον Ντόναλντ Τραμπ. Αρνούμαι να ασχοληθώ πλέον".

Δύο δεκαετίες αργότερα συναντήθηκαν πάλι σε μια παρουσίαση ποιητικής συλλογής του Γιούσεφ. Η Ζομπόι δεν έπεισε εύκολα τον Γιουσέφ να αποδεχθεί να γραφτεί ένα βιβλίο με θέμα τη ζωή του. "Τότε ένα μεγάλο μέρος του φόβου μου ήταν ποιος θα επιβεβαιώσει την ιστορία μου. Ανησυχούσα για το τρόπο που θα με αντιμετωπίσει ο κόσμος και τα Μίντια. Θυμάμαι όταν ακόμα δεν είχα αθωωθεί πλήρως η μητέρα είχε αυτή τη φρικτή εμπειρία. Ήταν καθηγήτρια σε Πανεπιστήμιο και περπατούσε προς το σταθμό του τρένου. Ένα περιπολικό πέρασε δίπλα της και με τα μεγάφωνα φώναξε: Αυτή είναι! Η μητέρα αυτού του σκυλιού του Γιουσέφ Σαλάμ. Οπότε καταλαβαίνετε ότι ξέρω για αυτές τις καταστάσεις. Όμως τώρα είμαι εδώ ξανά ελεύθερος. Είμαι ελεύθερος στο σώμα και την ψυχή αν και η αλήθεια δεν έχει ακόμα αποκαλυφθεί πλήρως".

Τελικά αποφάσισαν να γράψουν ένα μυθιστόρημα που θα βασίζεται στη ζωή του Γιουσέφ. Το "Punching the Air" κυκλοφόρησε σήμερα στις ΗΠΑ και αφηγείται τη ζωή του 16χρονου Αμαλ Σαχίντ που καταδικάζεται άδικα όταν μια συμπλοκή στο πάρκο αφήνει ένα λευκό παιδί σε κώμα. Είναι ένα βιβλίο που εξερευνά τον ρατσισμό στην αμερικάνικη κοινωνία και τη διαδρομή από το σχολείο στη φυλακή.

Ο Γιουσέφ λέει πως η απόφαση για ένα μυθιστόρημα και όχι μια αυτοβιογραφία δεν ήταν θέμα "επιθυμίας να πω την ιστορία από ένα ασφαλές περιβάλλον". Τονίζει ότι δεν ήθελε να την προσωποποιήσει και στόχος του είναι να δείξει ότι μπορεί να συμβεί και έχει συμβεί σε άλλους.

"Το σύστημα θέλει να σε κάνει να πιστέψεις ότι αυτό που συνέβη σε εμάς ήταν μια ανωμαλία. Ένα λάθος. Αλλά δεν είμαι ο μόνος, υπάρχει αμέτρητοι άλλοι. Θέλουμε να πούμε ότι αυτό που έγινε δεν ήταν ανωμαλία. Θέλαμε να πούμε την ιστορία του γεγονότος ότι υπάρχει μια Αμερική και μια άλλη. Πώς είναι να ζεις σε έναν κόσμο που μπορεί να μην τα καταφέρεις να φτάσεις στο σπίτι σου λόγω του ρατσισμού και της συστηματική καταπίεσης.

"Αυτό που θέλουμε ο αναγνώστης να καταλάβει μέσω αυτού του βιβλίου είναι πως κάποιοι άνθρωποι γλιτώνουν από λάθη που κάνουν και κάποιοι άλλοι τιμωρούνται πολύ αυστηρά. Οι καθηγητές του Αμάλ (ο πρωταγωνιστής του βιβλίου) δεν βλέπουν τον πραγματικό εαυτό του αλλά ένα στερεότυπο ενός οργισμένου μαύρου παιδιού" λέει η Ζομπόι και συνεχίζει: "Δεν θέλουμε ο κόσμος να διαβάσει το βιβλίο από ενοχές για αυτό που συνέβη στον Γιουσέφ. Θέλουμε να εξοργιστούν, να κλάψουν. Θέλουμε να αναρωτηθούν αν στη ζωή τους απογοήτευσαν με την συμπεριφορά τους κάποιο νεαρό μαύρο παιδί. Δεν είναι θέμα ενοχής, είναι θέμα να κατανοήσεις ότι έγινες μέρος ενός συστήματος".



Τα social media, οι εκλογές και η ελπίδα

Παρά τα γεγονότα του τελευταίου διαστήματος η συγγραφέας δεν περιμένει μεγάλες και άμεσες αλλαγές στις ΗΠΑ: "Έχουμε ζήσει αρκετά για να ξέρουμε ότι η αλλαγή δεν έρχεται ξαφνικά. Όμως και εγώ και ο Γιουσέφ είμαστε γονείς και πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι γιατί έχουμε παιδιά. Η αλλαγή θα είναι σταδιακή και όχι άμεση. Μικρά βήματα. Και αυτό το βιβλίο θέλει να λειτουργήσει ως ένα μικρό βήμα".

Ο Γιουσέφ μιλάει και για τα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης και πόσο βοήθησαν στην αφύπνιση: "Το χειρότερο είναι ότι πιστεύαμε ότι αν πούμε τις ιστορίες μας στα social media, αν κυκλοφορήσουν βίντεο η καταπίεση θα σταματήσει. Δεν συνέβη όμως έτσι. Το social media μας βοήθησαν να είμαστε πιο ενημερωμένοι αλλά αυτή η επίγνωση δεν φαίνεται να φέρνει την αλλαγή. Φαίνεται ότι όσο περισσότερη επίγνωση έχουμε τόσο μεγαλύτερη είναι η αντίδραση. Οι οπαδοί της λευκής υπεροχής έχουν διπλασιαστεί".

Στα αραβικά Αμάλ σημαίνει ελπίδα και ο Γιουσέφ θέλει μέσω του βιβλίο ο κόσμος να καταλάβει ότι δεν πρέπει να χάνει την ελπίδα του, δεν πρέπει να παραδίνεται. Να κατανοήσει ότι γεννήθηκε ελεύθερος και σημαντικός. Όσο για τις εκλογές του Νοεμβρίου του 2020 ο Γιουσέφ δεν θέλει να πει μεγάλες κουβέντες. Μένει σιωπηλός για λίγο και τονίζει: "Η εμπειρία μου με έχει διδάξει πως πρέπει να είμαι προετοιμασμένος για το χειρότερο αλλά να ελπίζω για το καλύτερο".

https://www.janus.gr/2020/09/blog-post.html

Υπαρχει μια πολυ ωραια σειρα με κατι δικηγορους που αναψηλαφουν δικες,εκει να δειτε λευκους και μαύρους με 30 και 40 χρονια άδικης φυλάκισης

Η βασικη νοοτροπια των Αμερικανων ειναι οτι ο δυνατος κυριαρχει, ο πρωτος ειναι τα παντα και ο δευτερος τιποτα, και αυτο εχει μεγαλες θετικες και μεγαλες αρνητικες συνεπειες στην κοινωνια.

Μια απο τις αρνητικες συνεπειες αυτης της νοοτροπιας ειναι η εγκληματικοτητα: "θα σου αρπαξω αυτο που εχεις γιατι ειμαι πιο δυνατος".

Η Αμερικη χτιστικε πανω στην νοοτροπια αυτη.

Γι'αυτο δουλευουν 60 ωρες την εβδομαδα, γιαυτο πολλες εξελιξεις ερχονται απο το Αμερικα, γι'αυτο ειναι πρωτοι σε πολλα, θετικα και αρνητικα.