Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://dev.phorum.com.gr/
Πάντως γενικότερα η τάση να μην αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματα μας είναι πολύ συχνή. Όταν εμφανιστεί ένα αρνητικό συναίσθημα αντί να το δούμε λίγο πιο προσεκτικά για το ποιοι ίσως είναι οι λόγοι, αυτόματα ρίχνουμε ευθύνη σε κάποιον τρίτο (εκκλησία, κοινωνία κοκ). Και αυτό το βλέπεις σε extreme βαθμό και σε πολιτικό επίπεδο σε ακραία περιστατικά όπως ότι στην Αμερική συζητιόταν ότι η λέξη obese δεν είναι politically correct και είναι προσβλητική, επειδή κάποιος παχύσαρκος αισθανόταν άσχημα όταν την άκουγε. Δεν φταίει δηλαδή το πάχος φταίει η κοινωνία που κάνει fat shaming. Ο λόγος βέβαια είναι ότι η λέξη απλά του υπενθύμιζε την πραγματικότητα και η επίλυση των αρνητικών συναισθημάτων είναι να χάσεις κιλά, όχι να κρυφτείς από την πραγματικότητα και να απαγορεύουμε λέξεις.
Re: Εξουσίες από τις πρώτες μας στιγμές.
Δημοσιεύτηκε: 27 Αύγ 2020, 19:53
από nemo
Ενα επίσης ψυχοαναλυτικό ερώτημα είναι που ανήκει τελικά το σώμα μας στο πνευμα ή στην σάρκα;
και όταν λέω σάρκα εννοώ να ακολουθούμε τις ορέξεις του - οσο για τον τύπο σε λίγο θα αρωματίζει τον κουραμπιέ
Πολύ επιφανειακή ανάλυση κατά τη γνώμη μου. Όσον αφορά την έκτρωση και την ταφή ο Χριστιανισμός έχει συγκεκριμένα δόγματα για την αθανασία της ψυχής. Αν τα πιστεύεις τότε πιστεύεις ότι είναι λάθος η έκτρωση και η μη ταφή, άρα δεν υπάρχει σύγκρουση και δεν μπορεί να πιστεύεις ότι η εκκλησία έχει κάποια εξουσία στο σώμα σου πέρα από τα ΔΙΚΑ σου πιστεύω. Αν δεν τα πιστεύεις, τότε δεν είναι λάθος η έκτρωση ή η καύση των νεκρών και καμία εκκλησία δεν έχει εξουσία στο σώμα σου. Και στις δύο περιπτώσεις δεν υπάρχει καμιά ψυχολογική σύγκρουση με καμιά εξουσία τρίτου για το σώμα σου.
Γενικά εξουσία η εκκλησία πάνω σου δεν έχει αν δεν πιστεύεις αυτά που λέει. Εγώ δεν πιστεύω στον Χριστιανισμό οπότε εξ'ορισμού δεν μπορεί να έχει καμία εξουσία η εκκλησία πάνω μου (εκτός αν ανακατεύεται στην πολιτική αλλά δεν μιλάει γι αυτο το βίντεο).
Μόνο εάν είσαι μπερδεμένος για τα πιστεύω σου, εάν έχεις ακόμα κάποια συναισθηματικά κατάλοιπα σαν πρώην παπάς τότε μπορεί να αισθάνεσαι ότι η εκκλησία έχει ακόμα κάποια εξουσία πάνω σου ή ότι με κάποιον τρόπο σε κορόιδεψε. Αλλά δεν γίνεται να πιστεύεις πραγματικά ότι ισχύει το Α και ταυτόχρονα ότι αυτή τη πίστη στην επιβάλουν τρίτοι.
Αυτό που λέει για την γυναίκα δεν ισχύει και στη σύγχρονη κοινωνία δεν είναι μηχανή αναπαραγωγής. Συμφωνώ ότι η πλειοψηφία των μεγαλύτερων και συντηρητικών μπορεί να ασκούν κριτική στο αν δεν κάνεις παιδιά, αυτό ισχύει για πολλά θέματα και οι λόγοι δεν συνδέονται με την εξουσία πάνω στο σώμα της γυναίκας. Η γιαγιά μπορεί να κάνει κριτική σε κάποιον άντρα που είναι σινγκλ στα 40 (κάποιο πρόβλημα μπορεί να έχει που είναι μόνος κλπ).
Οκ, ο νέος αποδίδει όλα τα εξουσιαστικά θέματα στην εκκλησία και τους παπάδες, κάνοντας συγκλονιστικές αποκαλύψεις και αναφέροντας σκληρές αλήθειες.
Να υποθέσω ότι όσοι δεν πιστεύουν, τα έχουν λύσει;
Αν ναι, ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα του;
Δεν πιστεύω να περιμένεις και απάντηση γι αυτήν την παπαρούνα; Και δεν τα αποδίδει όλα τα εξουσιαστικά θέματα στην εκκλησία. Αλλά καταδεικνύει την εκκλησία ως μηχανισμό εξουσίας. Μήπως να λύναμε κάνα σταυρόλεξο; Κάνα Σουντόκου (το εύκολο πρώτα) έτσι σαν μανιβελιά να πάρουμε λίγο μπρος;
Re: Εξουσίες από τις πρώτες μας στιγμές.
Δημοσιεύτηκε: 27 Αύγ 2020, 20:01
από nemo
Καταντάει θανάσιμη βαρεμάρα το γιατί κάθε κρυφογκει τα βάζει πρώτα πρώτα με την εκκλησία.
Πολύ επιφανειακή ανάλυση κατά τη γνώμη μου. Όσον αφορά την έκτρωση και την ταφή ο Χριστιανισμός έχει συγκεκριμένα δόγματα για την αθανασία της ψυχής. Αν τα πιστεύεις τότε πιστεύεις ότι είναι λάθος η έκτρωση και η μη ταφή, άρα δεν υπάρχει σύγκρουση και δεν μπορεί να πιστεύεις ότι η εκκλησία έχει κάποια εξουσία στο σώμα σου πέρα από τα ΔΙΚΑ σου πιστεύω. Αν δεν τα πιστεύεις, τότε δεν είναι λάθος η έκτρωση ή η καύση των νεκρών και καμία εκκλησία δεν έχει εξουσία στο σώμα σου. Και στις δύο περιπτώσεις δεν υπάρχει καμιά ψυχολογική σύγκρουση με καμιά εξουσία τρίτου για το σώμα σου.
Γενικά εξουσία η εκκλησία πάνω σου δεν έχει αν δεν πιστεύεις αυτά που λέει. Εγώ δεν πιστεύω στον Χριστιανισμό οπότε εξ'ορισμού δεν μπορεί να έχει καμία εξουσία η εκκλησία πάνω μου (εκτός αν ανακατεύεται στην πολιτική αλλά δεν μιλάει γι αυτο το βίντεο).
Μόνο εάν είσαι μπερδεμένος για τα πιστεύω σου, εάν έχεις ακόμα κάποια συναισθηματικά κατάλοιπα σαν πρώην παπάς τότε μπορεί να αισθάνεσαι ότι η εκκλησία έχει ακόμα κάποια εξουσία πάνω σου ή ότι με κάποιον τρόπο σε κορόιδεψε. Αλλά δεν γίνεται να πιστεύεις πραγματικά ότι ισχύει το Α και ταυτόχρονα ότι αυτή τη πίστη στην επιβάλουν τρίτοι.
Αυτό που λέει για την γυναίκα δεν ισχύει και στη σύγχρονη κοινωνία δεν είναι μηχανή αναπαραγωγής. Συμφωνώ ότι η πλειοψηφία των μεγαλύτερων και συντηρητικών μπορεί να ασκούν κριτική στο αν δεν κάνεις παιδιά, αυτό ισχύει για πολλά θέματα και οι λόγοι δεν συνδέονται με την εξουσία πάνω στο σώμα της γυναίκας. Η γιαγιά μπορεί να κάνει κριτική σε κάποιον άντρα που είναι σινγκλ στα 40 (κάποιο πρόβλημα μπορεί να έχει που είναι μόνος κλπ).
Οκ, ο νέος αποδίδει όλα τα εξουσιαστικά θέματα στην εκκλησία και τους παπάδες, κάνοντας συγκλονιστικές αποκαλύψεις και αναφέροντας σκληρές αλήθειες.
Να υποθέσω ότι όσοι δεν πιστεύουν, τα έχουν λύσει;
Αν ναι, ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα του;
Δεν πιστεύω να περιμένεις και απάντηση γι αυτήν την παπαρούνα; Και δεν τα αποδίδει όλα τα εξουσιαστικά θέματα στην εκκλησία. Αλλά καταδεικνύει την εκκλησία ως μηχανισμό εξουσίας. Μήπως να λύναμε κάνα σταυρόλεξο; Κάνα Σουντόκου (το εύκολο πρώτα) έτσι σαν μανιβελιά να πάρουμε λίγο μπρος;
Όχι χαρά μου, δεν καταδεικνύει την εκκλησία ως μηχανισμό εξουσίας αλλά ως ΤΟΝ μηχανισμό εξουσίας. Όπως κι εσύ άλλωστε.
Οπότε, καλό θα είναι για να παίρνουμε λίγο μπρος να συζητήσουμε τις διαφορές μεταξύ θρησκευτικών και πολιτικών εξουσιών και την προσπάθεια των δεύτερων να βάλουν στη θέση των θρησκευτικών τα πολιτικά δόγματα.
Όχι, το ότι αισθάνεσαι τύψεις επειδή είπες ψέμματα δεν είναι αποτέλεσμα της εξουσία τρίτου, είναι αποτέλεσμα των πιστεύω σου. Το τι πιστεύεις, το γιατί το πιστεύεις, το αν υπάρχουν ικανοποιητικοί λόγοι να το πιστεύεις ή το αν είσαι μπερδεμένος γι' αυτό είναι δικό σου θέμα που θα πρέπει να το λύσεις μόνος σου. Αν αισθάνεσαι τύψεις επειδή τραβάς μαλακία είναι αποτέλεσμα της δική σου πίστης ότι είναι ανήθικο και είναι δικό σου θέμα να καταλήξεις στο αν όντως ισχύει ή όχι.
Δηλαδή οι ενοχές είναι κάτι που διασπείρεται τυχαία; εγώ ξέρω ότι οι ενοχές αδράζονται στο νευρικό σύστημα. Αυτό που διαρκώς γράφουμε πάνω του. Τα ενοχικά έρχονται απέξω (δεν αλληλεπιδράς με το μηδέν αλλά με τον κόσμο. Ο φόβος για βία που θα υποστείς είναι μία δράση της εξουσίας πάνω σου. δεν χρειάζεται να πας μακριά για να βρεις αυτήν την εξουσία. Σε παιδικά μυαλά βάζουν την έννοια της αμαρτίας και της τιμωρίας. Ποιος είναι μόνος του λοιπόν που μόνο αυτόν αφορά;
Μα στο θέμα μας συζητάμε την ύπαρξη αρνητικών συναισθημάτων που είναι αποτέλεσμα της αντίθεσης μίας πράξης με ένα πιστεύω. Όποιος πιστεύει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ότι η μαλακία είναι ανήθικη τότε δεν έχει κανένα πρόβλημα να την κόψει, η αντίσταση του επίσης μπορεί να του προσφέρει κάποιου άλλου είδους πνευματική ευχαρίστηση, καμία σύγκρουση, καμία εξουσία τρίτου. Όποιος πιστεύει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ότι δεν υπάρχει κάτι κακό με τη μαλακία δεν αισθάνεται τύψεις, καμία σύγκρουση, καμία εξουσία τρίτου. Αντίστοιχα, όταν πιστεύεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ότι είναι ανήθικο το ψέμα, σταματάς να λες ψέματα.. Το πρόβλημα έρχεται όταν δεν πιστεύεις πραγματικά το ένα ή το άλλο, όταν είσαι μπερδεμένος, όταν δεν ξέρεις από που έρχονται αυτά τα συναισθήματα και προσπαθείς βιαστικά να αποδώσεις ευθύνες προς τα έξω. Αλλά ακόμα και ο φόβος που λες που μπορεί να έχεις (πχ για την μετά θάνατον ζωή στο χριστιανισμό) είναι αποτέλεσμα των πιστεύω σου και πάλι. Αν θεωρείς ότι δεν θα πρέπε να υπάρχει, σκέψου μήπως είναι μαλακίες αυτά που πιστεύεις. Είμαστε στο 2020, έχεις πρόσβαση στο ίντερνετ και σε βιβλία, διάβασε και κατέληξε. Το ότι είσαι μπερδεμένος είναι δικό σου θέμα. Σκέψου αυτόν τον παράλογο φόβο σαν κίνητρο για να διαβάσεις.
Τώρα για να δείξεις ότι δεν είναι μόνο δικό σου θέμα φέρνεις στη συζήτηση τα παιδικά μυαλά, αλλά βάζεις άλλο θέμα, μιλάγαμε για σκεπτόμενους ενηλίκους μέχρι τώρα. Κάποιοι γονείς έχουν καταλήξει στο χριστιανισμό και στο ότι το Α είναι αμαρτία. Και γω αν πίστευα ότι κάνοντας το Α το παιδί θα πάει στη κόλαση, θα ήταν υποχρέωση μου να το σώσω να του πω να μη το κάνει, γιατί θα ήθελα να είναι ευτυχισμένο για την αιωνιότητα. Κάποιοι άλλοι έχουν καταλήξει στην αθεϊα και τον ορθολογισμό και καλώς διδάσκουν αυτά στα παιδιά τους ώστε είναι ευτυχισμένα στη ζωή τους. Αυτό όμως είναι άλλη συζήτηση και έχει να κάνει με την εξουσία που έχουν οι γονεις στα παιδιά τους σχετικά με την ανατροφή τους. Το θέμα είναι ότι όση εξουσία θα έπρεπε να έχει ο άθεος στα παιδιά των χριστιανών, άλλη τόση εξουσία θα πρέπε να χει ο χριστιανός στα παιδιά των άθεων: καμία.
Winston Smith έγραψε: 27 Αύγ 2020, 19:42
Όχι, το ότι αισθάνεσαι τύψεις επειδή είπες ψέμματα δεν είναι αποτέλεσμα της εξουσία τρίτου, είναι αποτέλεσμα των πιστεύω σου. Το τι πιστεύεις, το γιατί το πιστεύεις, το αν υπάρχουν ικανοποιητικοί λόγοι να το πιστεύεις ή το αν είσαι μπερδεμένος γι' αυτό είναι δικό σου θέμα που θα πρέπει να το λύσεις μόνος σου. Αν αισθάνεσαι τύψεις επειδή τραβάς μαλακία είναι αποτέλεσμα της δική σου πίστης ότι είναι ανήθικο και είναι δικό σου θέμα να καταλήξεις στο αν όντως ισχύει ή όχι.
Δηλαδή οι ενοχές είναι κάτι που διασπείρεται τυχαία; εγώ ξέρω ότι οι ενοχές αδράζονται στο νευρικό σύστημα. Αυτό που διαρκώς γράφουμε πάνω του. Τα ενοχικά έρχονται απέξω (δεν αλληλεπιδράς με το μηδέν αλλά με τον κόσμο. Ο φόβος για βία που θα υποστείς είναι μία δράση της εξουσίας πάνω σου. δεν χρειάζεται να πας μακριά για να βρεις αυτήν την εξουσία. Σε παιδικά μυαλά βάζουν την έννοια της αμαρτίας και της τιμωρίας. Ποιος είναι μόνος του λοιπόν που μόνο αυτόν αφορά;
Μα στο θέμα μας συζητάμε την ύπαρξη αρνητικών συναισθημάτων που είναι αποτέλεσμα της αντίθεσης μίας πράξης με ένα πιστεύω. Όποιος πιστεύει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ότι η μαλακία είναι ανήθικη τότε δεν έχει κανένα πρόβλημα να την κόψει, η αντίσταση του επίσης μπορεί να του προσφέρει κάποιου άλλου είδους πνευματική ευχαρίστηση, καμία σύγκρουση, καμία εξουσία τρίτου. Όποιος πιστεύει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ότι δεν υπάρχει κάτι κακό με τη μαλακία δεν αισθάνεται τύψεις, καμία σύγκρουση, καμία εξουσία τρίτου. Αντίστοιχα, όταν πιστεύεις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ότι είναι ανήθικο το ψέμα, σταματάς να λες ψέματα.. Το πρόβλημα έρχεται όταν δεν πιστεύεις πραγματικά το ένα ή το άλλο, όταν είσαι μπερδεμένος, όταν δεν ξέρεις από που έρχονται αυτά τα συναισθήματα και προσπαθείς βιαστικά να αποδώσεις ευθύνες προς τα έξω. Αλλά ακόμα και ο φόβος που λες που μπορεί να έχεις (πχ για την μετά θάνατον ζωή στο χριστιανισμό) είναι αποτέλεσμα των πιστεύω σου και πάλι. Αν θεωρείς ότι δεν θα πρέπε να υπάρχει, σκέψου μήπως είναι μαλακίες αυτά που πιστεύεις. Είμαστε στο 2020, έχεις πρόσβαση στο ίντερνετ και σε βιβλία, διάβασε και κατέληξε. Το ότι είσαι μπερδεμένος είναι δικό σου θέμα. Σκέψου αυτόν τον παράλογο φόβο σαν κίνητρο για να διαβάσεις.
Τώρα για να δείξεις ότι δεν είναι μόνο δικό σου θέμα φέρνεις στη συζήτηση τα παιδικά μυαλά, αλλά βάζεις άλλο θέμα, μιλάγαμε για σκεπτόμενους ενηλίκους μέχρι τώρα. Κάποιοι γονείς έχουν καταλήξει στο χριστιανισμό και στο ότι το Α είναι αμαρτία. Και γω αν πίστευα ότι κάνοντας το Α το παιδί θα πάει στη κόλαση, θα ήταν υποχρέωση μου να το σώσω να του πω να μη το κάνει, γιατί θα ήθελα να είναι ευτυχισμένο για την αιωνιότητα. Κάποιοι άλλοι έχουν καταλήξει στην αθεϊα και τον ορθολογισμό και καλώς διδάσκουν αυτά στα παιδιά τους ώστε είναι ευτυχισμένα στη ζωή τους. Αυτό όμως είναι άλλη συζήτηση και έχει να κάνει με την εξουσία που έχουν οι γονεις στα παιδιά τους σχετικά με την ανατροφή τους. Το θέμα είναι ότι όση εξουσία θα έπρεπε να έχει ο άθεος στα παιδιά των χριστιανών, άλλη τόση εξουσία θα πρέπε να χει ο χριστιανός στα παιδιά των άθεων: καμία.
Τι μου προτείνεις να διαβάσω;
Re: Εξουσίες από τις πρώτες μας στιγμές.
Δημοσιεύτηκε: 27 Αύγ 2020, 23:42
από ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ
αμπελοφιλοσοφίες
σταμάτησα να παρακολουθώ όταν άρχισε να μιλάει για μπλε και ροζ δωμάτια παιδιών
Re: Εξουσίες από τις πρώτες μας στιγμές.
Δημοσιεύτηκε: 28 Αύγ 2020, 00:00
από Χαοτικός
Οι εξουσίες αρχίζουν με την μόνιμη εγκατάσταση ομάδων ανθρώπων πάντως. Είναι πιο παλιά ιστορία από τον χριστιανισμό.
Τα αρνητικά συναισθήματα είναι αρνητικά συναισθήματα και δεν δημιουργούνται μόνο με την τέλεση μιας πράξης που είναι αντίθετη με τα πιστεύω. έρχονται και από καταπίεση, από κακοποίηση.ι από έλλειψη, από φόβο αλλά εν τέλει για βιοχημικούς λόγους. διαφορετικές ιδιοσυστασίες αντιδρούν διαφορετικά 9ως προς την ένταση, το περιεχόμενο, την ταχύτητα, την προσωπική κατανάλωση (ενέργειας). Πράγματα που μπορούν να κάνουν οι πολλοί και δεν μπορούν οι δύο και τρεις, άμα γίνουν αποδεκτά από την κοινότητα θα καταπιέζουν πάντα τους δυο τρεις. έχουμε μια εικόνα επιβολής λοιπόν σε μια τέτοια πρώτη φάση. Σκέψου τώρα να γίνει αποδεκτό από την κοινωνία κάτι που δεν το αντέχουν οι πολλοί. Τι γίνεται τότε; Τι θα κάνουν οι πολλοί; Δεν θα φροντίσουν να απαλλαγούν από αυτήν την πίεση; να πρέπει να ακολουθούν πράγματα που δεν αντέχουν; Τι θα κάνουν όμως και αυτοί που τα αντέχουν και τα θέλουν; Δεν θα φροντίσουν να φτιάξουν μηχανισμούς διατήρησης; όσο πιο πολύ τα καταφέρνουν δεν ισχυροποιούνται περισσότερο; κι όσο ισχυροποιούνται δεν θέλουν να ασκούν και περισσότερο και αποδοτικότερο έλεγχο; Έχεις τους πρώτους σχηματισμούς εξουσίας λοιπόν.
Το θέμα εντοπίζεται στην κοινωνία και όχι στο ένα ανεξάρτητο άτομο είτε υπάρχει κοινωνία είτε όχι. Γιατί αυτό κατάλαβα με την κατεύθυνση να αναφέρεται στο προσωπικό (Εμένα συγκεκριμένα άτσα ρε αλάνι γιο ρ γκουντ που έλεγε κι ο Ντε Νίρο). η εξουσία δεν αναφέρεται στα ξεχωριστά εξεταζόμενα συναισθήματα. Εγώ δεν έκανα αυτήν την κουβέντα (πράγμα σπάνιο για μένα )
Κι αυτό το "δεν έρχονται απέξω τα προβλήματα" που απαξιώνεται έτσι τι παίζει; Τι είναι το άτομο λευκή οπή που παράγει προς τα έξω;
Απέξω έρχονται οι ιδέες, οι υποχρεώσεις, οι απαγορεύσεις, όλο το υλικό για νευρώσεις και κλειδώματα. Μια χαρά η εκκλησία (οι θρησκείες γενικότερα (και η αρχαιοελληνική βεβαίως)). Η εξουσία λοιπόν έχει εγκαταστήσει και μηχανισμούς μέσα στο άτομο και είναι ενεργοί. Είναι δε υπόθεση που ξεκινάει από τα παιδικά χρόνια και δεν διαχωρίζεται από την ενηλικίωση καθώς δεν είναι άλλη κοινωνία αυτή που ζουν παιδιά και μεγάλοι ούτε άλλη εξουσία.
Re: Εξουσίες από τις πρώτες μας στιγμές.
Δημοσιεύτηκε: 28 Αύγ 2020, 00:01
από Χαοτικός
ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 27 Αύγ 2020, 23:42
αμπελοφιλοσοφίες
σταμάτησα να παρακολουθώ όταν άρχισε να μιλάει για μπλε και ροζ δωμάτια παιδιών
ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 27 Αύγ 2020, 23:42
αμπελοφιλοσοφίες
σταμάτησα να παρακολουθώ όταν άρχισε να μιλάει για μπλε και ροζ δωμάτια παιδιών
Είχες ασπρόμαυρο;
κάτι τύποι σαν αυτόν ονειρεύονται ασπρόμαυρα παιδικά δωμάτια "gender neutral" γιατί το μπλε και το ροζ είναι κακά πατριαρχία αφού
ασχέτως αν τελικά τα παιδάκια έχουν μια φυσική κλίση για τα χρώματα και τα παιχνίδια που προτιμούν καταρρίπτοντας έτσι τις μαλακισμένες θεωρίες των ψευτοεπιστημόνων περί κοινωνικών κατασκευών κτλ
ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 27 Αύγ 2020, 23:42
αμπελοφιλοσοφίες
σταμάτησα να παρακολουθώ όταν άρχισε να μιλάει για μπλε και ροζ δωμάτια παιδιών
Είχες ασπρόμαυρο;
κάτι τύποι σαν αυτόν ονειρεύονται ασπρόμαυρα παιδικά δωμάτια "gender neutral" γιατί το μπλε και το ροζ είναι κακά πατριαρχία αφού
ασχέτως αν τελικά τα παιδάκια έχουν μια φυσική κλίση για τα χρώματα και τα παιχνίδια που προτιμούν καταρρίπτοντας έτσι τις μαλακισμένες θεωρίες των ψευτοεπιστημόνων περί κοινωνικών κατασκευών κτλ
Μπα; Για φέρε κάτι ρε; Μ΄ ενδιαφέρει. Γιατί εμένα μου αρέσει το ροζ αλλά θυμάμαι και τις οννεδίτισσες που γνώρισα με νοσταλγία. Τι παίζει;
Παρεμπιπτόντως οι καπότες που με φτιάχνανε πιο πολύ ήταν οι ροζ (με τις ραβδώσεις αλλά άσχετο). Και θυμάμαι χύνανε οι γκόμενες. Άρα μου πήγαινε σαν χρώμα.
Σοβαρά τώρα φαντάσου τον εαυτό σου με γαλάζια καπότα στο μπούτσο και να σκάσεις μπροστά στη γκόμενα. Θα σκάσει στα γέλια ρε ή δεν θα σκάσει;
Θέλω απάντηση στις απορίες αυτές. Επιστημονικές όμως, όχι μαλακίες.
κάτι τύποι σαν αυτόν ονειρεύονται ασπρόμαυρα παιδικά δωμάτια "gender neutral" γιατί το μπλε και το ροζ είναι κακά πατριαρχία αφού
ασχέτως αν τελικά τα παιδάκια έχουν μια φυσική κλίση για τα χρώματα και τα παιχνίδια που προτιμούν καταρρίπτοντας έτσι τις μαλακισμένες θεωρίες των ψευτοεπιστημόνων περί κοινωνικών κατασκευών κτλ
Μπα; Για φέρε κάτι ρε; Μ΄ ενδιαφέρει. Γιατί εμένα μου αρέσει το ροζ αλλά θυμάμαι και τις οννεδίτισσες που γνώρισα με νοσταλγία. Τι παίζει;
Παρεμπιπτόντως οι καπότες που με φτιάχνανε πιο πολύ ήταν οι ροζ (με τις ραβδώσεις αλλά άσχετο). Και θυμάμαι χύνανε οι γκόμενες. Άρα μου πήγαινε σαν χρώμα.
Σοβαρά τώρα φαντάσου τον εαυτό σου με γαλάζια καπότα στο μπούτσο και να σκάσεις μπροστά στη γκόμενα. Θα σκάσει στα γέλια ρε ή δεν θα σκάσει;
Θέλω απάντηση στις απορίες αυτές. Επιστημονικές όμως, όχι μαλακίες.
γιο ρ γκουντ που έλεγε κι ο Ντε Νίρο). η εξουσία δεν αναφέρεται στα ξεχωριστά εξεταζόμενα συναισθήματα. Εγώ δεν έκανα αυτήν την κουβέντα (πράγμα σπάνιο για μένα 
