Phorum.com.gr

Ο δράκος πότε βγαίνει;

Το τι ακολούθησε μετά είναι ακόμη πιο απίστευτο και δεν θα με πίστευε κανείς (όχι στο φόρουμ αλλά στον πραγματικό κόσμο) αν δεν υπήρχε μάρτυρας στην προσαγωγη μου το άλλο παιδί που θα του έδινα τους δίσκους, ένας αρειανός αναρχικός χαρντκορομεταλοπανκης

Sid Vicious έγραψε: 13 Απρ 2020, 00:55 Το τι ακολούθησε μετά είναι ακόμη πιο απίστευτο και δεν θα με πίστευε κανείς (όχι στο φόρουμ αλλά στον πραγματικό κόσμο) αν δεν υπήρχε μάρτυρας στην προσαγωγη μου το άλλο παιδί που θα του έδινα τους δίσκους, ένας αρειανός αναρχικός χαρντκορομεταλοπανκης

Φτάνουμε στο τμήμα μετά από λίγο και με οδηγούν στο κρατητήριο. Και με κλειδώνουν εκεί μέσα έτσι πισθάγκωνα δεμένο με τις χειροπέδες περίπου μια ώρα. Και τι να κάνεις έτσι, δεν έχεις και πολλά να κάνεις να περάσει η ώρα. Ξεκίνησα να σφυρίζω μελωδίες αλλά γρήγορα βαρέθηκα, μετά με βήματα μέτρησα τον χώρο, τρία επί τρία ήταν, γεωμετρικά καλή δουλειά, βαριά σιδερένια πόρτα χοντρά κάγκελα στο τζαμάκι, πάτωμα σφουγγαρισμένο, μύριζε χλωρίνη αλλά άθλιο με δύο στρώματα μες στην βρώμα και στους τοίχους χαραγμένα ονόματα και λέξεις κρατουμένων. Εγώ έτσι πισθάγκωνα με τις χειροπέδες ούτε ένα punk’s not dead δεν μπορούσα να γράψω ή έστω κάτι άλλο ρομαντικό όπως Η Αγάπη μου θα μένει Αναμμένη ακόμη και αφότου ο Ήλιος θα έχει σβήσει. Θυμήθηκα και κάτι που είχα διαβάσει σε μια ιστορία του Λόντον παλιά, ήταν λέει στην Αμερική ένας κρατούμενος ο οποίος είχε αναπτύξει μια τεχνική και έβγαινε η ψυχή από το σώμα του και έκοβε βόλτες όπου γούσταρε και μετά ξαναγύριζε. Παιδιά να ξέρετε τελικά είναι πολύ δύσκολο αυτό μάλλον, εγώ δε το πέτυχα πάντως.
Και έτσι όπως ήμουν όρθιος με τα μάτια κλειστά ανοίγει η πόρτα και μπαίνουν οι δύο αστυνομικοί που με συνέλαβαν μαζί με έναν ακόμη. Με βγάζουν τις χειροπέδες και με λέει ο ένας αν υπογράψω το πρόστιμο μπορώ να κάνω ένσταση μετά και πολύ το κουράζω τώρα. Εγώ το κουράζω ή εσείς που για ένα πρόστιμο πάει να εξελιχθεί στο «πιάσαμε τον Νταβέλη» σκέφτομαι; Και ο ένας αρχίζει και φωνάζει θα υπογράψεις να τελειώνουμε; Εγω να λέω οκ άντε ας πουμε να το υπογράψω αλλά δεν ισχύει αυτό που γράψατε και αυτός να συνεχίζει να φωνάζει πες ένα απλό Ναι ή Όχι. Εγώ σκέφτομαι δεν πάμε καλά εδώ μέσα, είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει, του λεω «οκ πολλά νεύρα έχεις, αντε να το υπογράψω το πρόστιμο να τελειώνουμε». Βλέπω όμως που γράφει το χαρτί πως δεν είχα βεβαίωση μετακίνησης πράγμα που ήταν ψέματα και εννοειται είναι αδύνατον να το υπογράψω. Με δουλεύουνε; Να υπογράψω ότι είναι δηλαδή αλήθεια αυτό το ψέμα και μετά τι ένσταση θα μπορώ να κάνω αφού θα το έχω υπογράψει πως είναι αλήθεια. Όχι λοιπόν, ξανά! Τα παίρνουν αυτοί κάτι με φωνάζουν πως θα με πάνε για απείθεια, για αντίσταση κατά της αρχής τέτοια πράγματα. Και ξεκινούν άλλο τροπάρι, βγάλε το μπουφάν. Με αδειάζει τις τσέπες ο ένας, αυτός που τα ξεκινησε αρχικα όλα, στην μία από τις τσέπες του φλάιτ τζάκετ του λέω άσε καλύτερα να την αδειάσω εγώ. Με το που βγήκα από το σπίτι μου φύσηξα τις μύξες μου και το χαρτομάντιλο το έβαλα στη τσέπη καθώς ποτέ δεν πετάω πράγματα κάτω. Δεν με άκουσε και βγάζει το χαρτομάντιλο με τις μύξες μου να κολλανε πάνω στο χέρι του και δεν φορούσε και γάντια, τόσο ανεύθυνος ήταν εν μέσω πανδημίας. Το πραγματικά ατυχές ήταν που δεν βγήκε σε φωτογραφία η έκφραση του όταν έπιασε τις μύξες.
-Εγώ σε είπα πάντως να την αδειάσω μόνος μου αυτή τη τσέπη
Με ζητάει στη συνεχεια να βγάλω τα παπούτσια και τις κάλτσες, να βγάλω εξω τις τσέπες από το παντελόνι της φόρμας , να σηκώσω λίγο την μπλούζα και να κατεβάσω λιγο το παντελόνι (ήθελα κάπου εκεί να του πω πως είμαι straight αλλά λέω καλύτερα να μην μιλήσω)
Βάζει σε μια σακούλα όλα μου τα πράγματα με ζητάει να βγάλω τα κορδόνια, τα βάζει και αυτά στην σακούλα.
Πραγματικά απορώ εκείνη την στιγμή, δεν υπάρχει αυτό σκέφτομαι, ποιος θα το πιστέψει ότι γίνονται όλα αυτά για να υπογράψω ένα πρόστιμο. Όμως εκείνη την στιγμή συμβαίνει να έχει βγει μέσα από το φλάιτ τζάκετ μου κάτι που με κάνει να ανησυχώ. Εδώ να εξηγήσω ότι εδώ και 2 χρόνια σπανίως το φοράω αυτό, εννοείται δεν έχει πλυθεί και είναι κάτι σαν φορητή αποθήκη. Από τις τσέπες του βγήκαν πέρα από το μυξομάντιλο και άπειρα χαρτάκια, ανάμεσα τους μια απόδειξη του ταχυδρομείου από τον Μάρτιο του 19, ένα εισιτήριο συναυλίας Lebanon Hanover, She Past Away και Selofan από τον Μάιο του 18 στο Eightball και ένα παλιό βιβλιάριο τραπέζης που δεν θυμάμαι καν αν έχει κάτι μέσα.

Καλοι οι She Past Away?

Εθνικιστης πραμα και πας και δινεις τα λεφτα σου σε Τουρκους?

Είδα γκέη σεξ και μπήκα

Sid Vicious έγραψε: 13 Απρ 2020, 18:47 Θυμήθηκα και κάτι που είχα διαβάσει σε μια ιστορία του Λόντον παλιά, ήταν λέει στην Αμερική ένας κρατούμενος ο οποίος είχε αναπτύξει μια τεχνική και έβγαινε η ψυχή από το σώμα του και έκοβε βόλτες όπου γούσταρε και μετά ξαναγύριζε. Παιδιά να ξέρετε τελικά είναι πολύ δύσκολο αυτό μάλλον, εγώ δε το πέτυχα πάντως.

Ο Ταξιδιώτης του Ουρανού.
Ωραίο βιβλίο.
Ο Λόντον,σύμφωνα με τον Gary Lachman (πρώτος μπασίστας των Blondie και συγγραφέας του Turn Off Your Mind),κατατάσσεται στους συγγραφείς που συνέβαλλαν στην μαζική εξάπλωση του αποκρυφισμού στη νεολαία των ΗΠΑ στα '60ς (μαζί με Lovecraft,Hesse,Mark Twain (!) κλπ)

ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ έγραψε: 13 Απρ 2020, 19:47 via Imgflip Meme Generator

ε τον μλκ ρε

ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ έγραψε: 13 Απρ 2020, 19:31 Καλοι οι She Past Away?

Εθνικιστης πραμα και πας και δινεις τα λεφτα σου σε Τουρκους?

Για τους Lebanon Hanover είχα πάει που είμαι φαν. Αντικειμενικά οι She Past Away είναι κοινότυποι μουσικά και σε λάιβ μετά από 3 τραγουδια γίνονται βαρετοί.

Και τελικά αυτό το παλιό βιβλιάριο τραπέζης ήταν κάτι σαν kinder έκπληξη. Πάει να το βάλει ο μπάτσος στην σακούλα και από μέσα πέφτει η παλιά μου ταυτότητα.
-Τι είναι αυτό; Δύο ταυτότητες έχεις εσύ;
Τώρα μάλιστα , τώρα αρχίζω και ανησυχώ, δεν είμαι πια ο ανέμελος έφηβος, η ενηλικίωση ήρθε απότομα. Θέλω να φωνάξω εκείνο το παλιό τραγούδι «ήρεμα κύριε πολιτσμαν δεν είμαι τρομοκράτης, είμαι το θύμα μιας αγάπης» καθότι όπως είπαμε το μισό μυαλό μου είναι εδώ γιατρε μου και το άλλο είναι σε άλλους πλανήτες αλλά τα έχω ψιλοχάσει. Όπως χαμένη ήταν εδώ και δύο χρόνια περίπου και αυτή η ταυτότητα και κάποια στιγμή πέρσι αφού δεν την έβρισκα δήλωσα απώλεια της και έβγαλα άλλη. Και τώρα εμφανίζεται έτσι στα ξαφνικά, τι φανταστική έκπληξη και αυτή. Νομίζω δεν είναι η μέρα μου τελικά αυτή, κάποιος πλανήτης σίγουρα θα είναι και ανάδρομος, δε τολμώ να σκεφτώ τι άλλο ακόμη μπορεί να συμβεί.
-Ααααα την βρήκες! Απίστευτο που ήταν χαμένη εκεί μέσα! Δεν θα με πιστέψεις σχεδόν δυο χρόνια την έψαχνα και δεν την έβρισκα και έβγαλα άλλη πέρσι τελικά
-Πλάκα με κάνεις;
- Όχι αλήθεια λέω αλλά τώρα τι να πω, ξέρω πως φαίνεται απίστευτο, δεν είναι καθόλου η μέρα μου σήμερα μάλλον
Φεύγουν και με ξανακλειδώνουν μέσα, ευτυχώς χωρίς τις χειροπέδες πια. Λογικά θα ψάχνουν τι παίζει με αυτή την παλιά ταυτότητα, η αλήθεια είναι ότι έχω αναμνήσεις από αυτή τη ταυτότητα, από τα 14 μου την είχα και θαρρώ ήμουν και πολύ καλός σε εκείνη την παλιά φωτογραφία.
Περνάει κάποιος χρόνος και η σιδερένια πόρτα ξανανοίγει. Αυτή την φορά είναι ένας άλλος , με κάνει ερωτήσεις για τη ταυτότητα. Εγώ ήδη ξεκινώ να σκέφτομαι σε ποιο κρατητήριο άραγε θα κάνω Ανάσταση.
-Τσεκάρετε και τα άλλα από τη τσέπη μου, είδατε που έχει ένα εισιτήριο από το 18; Και μια απόδειξη από αρχές του 19; Αλήθεια λέω, την είχα χάσει και τελικά ήταν ξεχασμένη μέσα σε εκεινο το βιβλιάριο, τσεκάρετε και πότε γράφει επάνω ότι είναι η τελευταία ενημέρωση του βιβλιάριου
- Ναι, Ιούνιος του 18 γράφει. Σίγουρα δεν την έχεις ξαναχρησιμοποιήσει τελευταία;
- Όχι αφού δεν ήξερα που ήταν
- Είσαι χύμα ε;
-Εεε κάπως… Πάντως εδώ με φέρανε για πρόστιμο επειδή γράψαν ότι δεν είχα βεβαίωση μεταβίβασης ενώ είχα και θέλαν να το υπογράψω αλλά εγώ δεν ήθελα να υπογράψω κάτι που δεν ίσχυε.
- Καλά θα δούμε τι γίνεται με αυτή την ταυτότητα τώρα και βλέπουμε
Εγώ θέλω να πω πάλι κάτι από τον Μάρκο Αυρήλιο που κόβει βόλτες στο μισό μυαλό μου, πως «σύντομα θα τα έχουμε ξεχάσει όλοι όλα και σύντομα θα μας έχουν ξεχάσει όλοι όλους». Να χαλάσουμε τις καρδιές μας δηλαδή για ένα ξεχασμένο χαρτί που διάλεξε μετά από τόσο καιρό που το έψαχνα να αποκαλυφθεί μόνο του; Τώρα;
Δεν μιλάω όμως (πάλι καλά) και φεύγει. Περνάει λίγος χρόνος ακόμη και με ανοίγουν την πόρτα του κρατητηρίου και με πάνε στο γραφείο δίπλα.
-Επειδή είναι Πάσχα θα στην χαρίσουμε και μπορείς να φύγεις αυτή την φορά αλλά να καταλάβεις την κατάσταση και να μην ξανασυμβεί, καταλαβαίνουμε πως τα νευρα είναι τεταμενα λογω του μεγαλου εγκλεισμου με την καραντινα και στρεσσαρισμένες και αψυχολογητες οι αντιδρασεις αλλά να κατανοεις και εσύ ότι εμεις ενεργούμε για να προστατεεψουμε τον κόσμο κτλ κτλ κτλ
- Ναι αλλά εγώ αλήθεια δεν έκανα καμια παράβαση, να και στον κινητο μου η βεβαιωση δειχνει 3 λεπτα ακριβώς πριν συναντηθω΄με την αστυνομία
- Τα είπαμε αυτά μη συνεχίζεις
- Ναι οκ έχετε δίκο, Καλή Ανάσταση έχουμε
Εφύγα και περπατώντας στον δρόμο μέσα στο μισό μυαλό μου άλλο ένα απόφθεγμα του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου έκοβε βόλτες
Υπάρχουν θάμνοι στον δρόμο; Απόφυγέ τους. Αυτό είναι αρκετό. Δεν είναι ανάγκη να λες «γιατί υπάρχουν τέτοια πράγματα στον κόσμο;»
Από την άλλη όμως τι θα ήταν ο δρόμος χωρίς θάμνους ρε Μάρκε Αυρήλιε, μια βαρετή και κενή ευθεία;

Καλά, πώς δεν τα βρήκες όλα αυτά όταν πήγες να πλύνεις το παντελόνι? Δεν αδειάζεις τις τσέπες?

στο φλάιτ τζακετ τα ειχα, δεν πλενουμε τα φλαιτ τζακετ ποτε!