hades έγραψε: 03 Απρ 2020, 08:50
Jolly Roger έγραψε: 03 Απρ 2020, 00:14
ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ έγραψε: 02 Απρ 2020, 23:41Από την άλλη, οι ναζι πως δικαιολόγησαν τη στρατολόγηση "υπανθρώπων Σλάβων"; με τη λογική ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα;
το δέχτηκαν αναγκαστικά λόγω λειψανδρίας Γερμανών φαντάρων από το 43 και μετά. Ο Χίμλερ στις 4-10-43 στο Πόζναν:
"For the SS Man, one principle must apply absolutely: we must be honest, decent, loyal, and comradely to members of our own blood, and to no one else. What happens to the Russians, the Czechs, is totally indifferent to me. Whatever is available to us in good blood of our type, we will take for ourselves, that is, we will steal their children and bring them up with us, if necessary. Whether other races live well or die of hunger is only of interest to me insofar as we need them as slaves for our culture; otherwise that doesn't interest me. Whether 10,000 Russian women fall down from exhaustion in building a tank ditch is of interest to me only insofar as the tank ditches are finished for Germany... ...One thing is a matter of course in this war: it is better for a Russian to die than a German. If we use the Russians, then they must be mixed with Germans in a ratio of 1:2 to 1:3. The best thing is to use individual Russians; then you can drive with them in a tank. One Russian with 2 or 3 Germans in a tank, magnificent, nothing wrong. But you must never let one Russian meet other Russians driving tanks, otherwise the boys will conspire."
αυτό που δε θα μάθουμε ποτέ (ή, τουλάχιστον, δε θα μάθουμε όσο το ρώσικο κράτος έχει κλειστά τα αρχεία της υπόθεσης Τουχατσέφσκι) είναι πόσοι από τους στρατηγούς του Κόκκινου Στρατού που εκκαθαρίστηκαν το 1937-38 ήταν αθώοι, και πόσοι ήταν πράγματι συνωμότες που θα πήγαιναν όπως ο Βλασόφ με τους ναζί με το που ξεκινούσε ο πόλεμος (πολλοί από τους εκκαθαρισμένους του 1937 ήταν Λετονοί, Εσθονοί και Λιθουανοί με εκπαίδευση στη Γερμανία, άρα ποτέ δεν ξέρεις...)
εγώ αρχίζω να πιστεύω ότι ο Στάλιν ως προς του αξιωματικούς δεν ήταν τόσο παρανοικός το 1937 και όπου αποδείχθηκε ότι οι κατηγορίες δεν ευσταθούσαν οι αξιωματικοί επανατοποθετήθηκαν .
εκεί τείνω να καταλήξω κι εγώ. Πέρα από τις - οπωσδήποτε αναμφισβήτητες - αρνητικές συνέπειες εκείνων των γεγονότων, όπως ότι στην αρχή του πολέμου ολόκληρες μονάδες είχαν μείνει χωρίς έμπειρο διοικητικό προσωπικό από το τάγμα και πάνω (βλ. και το ιστορικά ακριβέστατο πολεμικό διήγημα για τη μάχη του Βολοκολάμσκ το 1941, που αναφέρεται ότι όλοι οι αξιωματικοί από τον ταγματάρχη και πάνω είχαν εμπειρία μόνο 1-2 χρόνων), είναι αλήθεια ότι οι εκκαθαρίσεις του 1937-38 μπορεί να απέτρεψαν πολύ μεγαλύτερα δεινά (πραξικόπημα εναντίον του Στάλιν μέσα στον πόλεμο, πιθανή μαζική αυτομόληση συνωμοτών αξιωματικών μαζί με τις μονάδες τους, ή - το πιθανότερο - οδυνηρές ήττες ανάλογες εκείνης του Κιέβου λόγω διοικητικής ανεπάρκειας ή/και μη κατανόησης του σύγχρονου πολέμου από τους στρατηγούς).
Ο Κόκκινος Στρατός του 1937 ήταν ίσως ο πιο μηχανοποιημένος στον κόσμο, και ακριβώς γι' αυτό το λόγο το διοικητικό του προσωπικό ήθελε φρεσκάρισμα. Ο Στάλιν 4 κατηγορίες αξιωματικών δεν ήθελε να διοικήσουν το στρατό σε περίπτωση πολέμου:
α) τροτσκιστές, που τους φοβόταν για πραξικόπημα και που, αυτονόητα, ήταν κάμποσοι μιας και ο ΚΣ ήταν δημιούργημα του Λέοντος,
β) τσαρικοί ευέλπιδες, που κι αυτοί ήταν πολλοί στον ΚΣ χωρίς να είναι μέλη του κόμματος, και που ο Σ. δεν ήταν καθόλου σίγουρος ότι σε περίπτωση που δεν πάει καλά ο πόλεμος, δε θα πάνε να τον ρίξουν όπως έκαναν το '44 στον Χίτλερ οι αντίστοιχοι γερμανοί αριστοκράτες,
γ) μη εθνικά Ρώσοι, κυρίως Βαλτικοί (Κορκ, Έιντεμαν, Άλξνις, Πούτνα, Ουμπόρεβιτς, Βατσέτις κλπ) που τον καιρό της συμφωνίας του Ραπάλο μεταξύ ΕΣΣΔ και Δημοκρατίας της Βαϊμάρης είχαν λάβει εκπαίδευση στη Γερμανία, και που ο Σ. θεωρούσε (όχι αδικαιολόγητα) ότι θα προτιμήσουν να πολεμήσουν για τις χώρες τους παρά για την ΕΣΣΔ, και
δ) απλά μέτριοι ή κακοί στρατηγοί ή "κολλημένοι" στα διδάγματα του Εμφυλίου (αυτοί δεν ήταν συνωμότες, ήταν όμως επικίνδυνοι λόγω ανικανότητας, ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν ο Μπλύχερ, που λέγεται ότι στην αρχή της μάχης στη λίμνη Χασάν με τους Ιάπωνες το καλοκαίρι του 1938 ήταν τέρμα σουρωμένος και άφησε τη διοίκηση της μάχης στους υφιστάμενούς του, ή ο Ντιμπένκο, που πάθαινε ημικρανίες κάθε μισή ώρα από τότε που αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει με πιστόλι γιατί τον είχε χωρίσει η Αλεξάνδρα Κολλοντάι) που την πλήρωσαν χωρίς να είναι ποτέ αντισταλινικοί.
Ο καημένος ο Βλασόφ πάλι, αυτομόλησε για να μην τον καθαρίσουν οι γερμανοί, και πίστευε ότι θα τον άφηνε ο Χίτλερ να φτιάξει δικό του ανεξάρτητο κράτος στη Ρωσία. Δεν είχε σχέση με τους συνωμότες του 1937 αυτός, ούτε με κινήματα όπως του Μπαντέρα που προϋπήρχαν, ήταν μεμονωμένη περίπτωση.
