Phorum.com.gr

Μερικά ωραία σημεία απ' το

Απόστολος Καρπόζηλος
ΠΕΡΙ ΑΠΟΠΑΤΩΝ , ΒΟΘΡΩΝ ΚΑΙ ΥΠΟΝΟΜΩΝ

– Το Στρατηγικόν του Μαυρικίου συνιστά οι στρατιώτες να εκπληρώνουν τις ανάγκες τους εκτός στρατοπέδου : Αλλά και τάς σωτηριώδεις χρείας μή γίνεσθαι έσω εν τω φοσσάτω, αλλά έξωθεν , διά τήν δυσωδίαν …

– Απαγορευόταν η ρίψη ακαθαρσιών και ρυπαρών υδάτων από υψηλά πατώματα στους κατοικούντες χαμηλότερα. Ορισμένοι φαίνεται πως άδειαζαν τα ουροδόχα αγγεία τους από ψηλά. Ένας απ’τους δεινοπαθούντες ήταν ο λόγιος Ιωάννης Τζέτζης. Ζούσε στο μεσαίο πάτωμα ενός τρίπατου σπιτιού. Από πάνω του ζούσε ένας πολύτεκνος ιερέας μαζί και με τα γουρουνόπουλά του. Όταν η οικογένεια του παπά κατουρούσε , σχημάτιζε ποταμούς ναυσιπόρους, σε αντίθεση με το ιππικό του Ξέρξη που ξέρανε τους ποταμούς απ’τους οποίους πέρασε. Ο Τζέτζης έλυσε το πρόβλημα επισκευάζοντας τον σωλήνα των ακαθάρτων υδάτων που είχε χαλάσει ακριβώς πάνω από το υπέρυθρό του, από το οποίο έμπαιναν μέσα στο διαμέρισμά του τα νερά της αποχέτευσης του πολύτεκνου ιερέα.

– Σε αποπάτους έβρισκαν πολλές φορές τραγικό θάνατο αιρετικοί και ασεβείς (π.χ. ο Άρειος). Ο καθαιρεθείς αρχιεπίσκοπος Θεσ/νικης Θαλέλαιος βρέθηκε εις αφεδρώνας τήν μέν κεφαλήν αυτού κάτω εις τον σωλήνα των χρειών, καί τούς πόδας άνω έχοντα.

– Σε απόπατους γίνονταν όμως και θαύματα. Στο ναό του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου στην Κων/πολη , στον οποίο φυλασσόταν το λείψανο του Αγίου Αρτεμίου , κατέφευγαν προς θεραπεία και γιατρειά οι έχοντες κήλη ή καταβαρείς τους διδύμους. Οι προσκυνητές έμεναν μέρες και βδομάδες στο ναό προσδοκούντες θεραπεία. Ο υπηρέτης ενός συγκλητικού που έπασχε από κήλη, κατούρησε ένα βράδυ στη δεξιά πύλη του ναού, γιατί ο απόπατος για το κοινό ήταν κλειστός. Τότε το πρόβλημα της κήλης μεταφέρθηκε από τον συγκλητικό στον υπηρέτη !

– Στα αποχωρητήρια του ίδιου ναού, ο Άγιος Αρτέμιος έκανε και δεύτερο θαύμα. Για δυό χρόνια ένας Ρόδιος ναύκληρος περίμενε να γιατρευτεί στο ναό. Ενώ είχε αποφασίσει να γυρίσει στην πατρίδα του άπρακτος, το θαύμα έγινε την παραμονή της αναχώρησής του. Στη διάρκεια της αποχαιρετιστήριας δεξίωσης που έδωσε για τον κλήρο του ναού, ο ναύκληρος κάποια στιγμή σηκώθηκε από το τραπέζι για να πάει στα αποχωρητήρια του ναού. Εκεί στο σκοτάδι, βρήκε να κάθεται ένας άγνωστος άνδρας, ο οποίος του συστήθηκε ως ομοιοπαθής. Καθώς συζητούσαν για τη νόσο τους, ενώ ταυτόχρονα έκαναν και την ανάγκη τους, ο άγνωστος του ζήτησε να συγκρίνουν το μέγεθος της κήλης τους. Ο ναύκληρος του έδειξε το πάθος του και ο άγνωστος ψηλάφησε με το χέρι του και έσφιξε δυνατά. Κατά θαυμαστό τρόπο η κήλη υποχώρησε και ο ναύκληρος γιατρεύτηκε !

– Κατά την παρακμή των υστεροβυζαντινών χρόνων τα ερείπια των αυτοκρατορικών ανακτόρων της Κων/πολης χρησιμοποιούνταν απ’τους περαστικούς σαν απόπατος και κοπρώνας. Η δε αυτοκρατορική αυλή είχε μετατραπεί σε δημόσιο χώρο πλυσίματος απ’τις πλύστρες της πόλης.