Phorum.com.gr

Ίφιδα έγραψε: 07 Ιαν 2020, 09:40 Έχω δει εφιάλτη με τσουνάμι, κάθε φορά που κολυμπάω στα μαύρα φαντάζομαι όχι μόνο καρχαρίες αλλά και μυθικα πλάσματα της θάλασσας τα οποία παραμονεύουν για να με κάνουν μια μπουκιά, θυμάμαι εκείνη της αφίσα για την ταινία "Σαγόνια του Καρχαρια" που δείχνει έναν καρχαρία μες τη θάλασσα έτοιμο για επίθεση κι από πάνω κολυμπάει ένα ανθρωπάκι, έ το ανθρωπάκι είμαι εγώ, αν με ακουμπήσει κάνα φύκι στη θάλασσα χορεύω θαλάσσιο πεντοζαλι αλλά ΛΑΤΡΕΥΩ τη θάλασσα

Κι εγώ σε νερά με πυκνά φύκια δεν υπάρχει περίπτωση να κολυμπήσω ακόμα κι αν πατώνω.

ΓΑΛΗ έγραψε: 07 Ιαν 2020, 09:45 Κι εγώ σε νερά με πυκνά φύκια δεν υπάρχει περίπτωση να κολυμπήσω ακόμα κι αν πατώνω.

Μπα όχι, το κολυμπάω ακριβώς επειδή δε Θέλω να πατήσω κάτω, δηλαδή και με νερό ως το γόνατο, γω θα πέσω με την κοιλιά και θα κολυμπήσω πρόσθιο. Τα κολυμπάω τα μαύρα, πχ αν Θέλω να πάω στο απέναντι νησάκι που είναι κοντά, θα πάω αλλά αν Θέλω να πάω ήσυχα, χωρίς την αγωνία του Κράκεν, θα πάω με γυαλακια.
Φέτος βέβαια, την είδα γενναία και τα πάτησα για να πάω τον μικρό λίγο πιο βαθιά. Δε θα μάθει ποτέ το μικρούλι μου τί φόβο και αηδία ξεπέρασα για χάρη του

Ίφιδα έγραψε: 07 Ιαν 2020, 09:55

ΓΑΛΗ έγραψε: 07 Ιαν 2020, 09:45 Κι εγώ σε νερά με πυκνά φύκια δεν υπάρχει περίπτωση να κολυμπήσω ακόμα κι αν πατώνω.

Μπα όχι, το κολυμπάω ακριβώς επειδή δε Θέλω να πατήσω κάτω, δηλαδή και με νερό ως το γόνατο, γω θα πέσω με την κοιλιά και θα κολυμπήσω πρόσθιο. Τα κολυμπάω τα μαύρα, πχ αν Θέλω να πάω στο απέναντι νησάκι που είναι κοντά, θα πάω αλλά αν Θέλω να πάω ήσυχα, χωρίς την αγωνία του Κράκεν, θα πάω με γυαλακια.
Φέτος βέβαια, την είδα γενναία και τα πάτησα για να πάω τον μικρό λίγο πιο βαθιά. Δε θα μάθει ποτέ το μικρούλι μου τί φόβο και αηδία ξεπέρασα για χάρη του

Το "πατώνω" το είπα για να προσδιορίσω το βάθος βρε, δεν πηγαινοέρχομαι περπατώντας. Αυτό που λες με τα γυαλάκια, έχει βάση. Κι εγώ νοιώθω άβολα στα "μαύρα" νερά αλλά μόνον όταν έχω το κεφάλι έξω από το νερό. Όταν είμαι όλη κάτω από την επιφάνεια και έχω οπτική του περιβάλλοντος χώρου, νοιώθω άνετα. Τα "κεφάλια μέσα" που λένε στην καλή εκδοχή τους. Κεφάλι έξω, δε λέει.

πιστεύω ότι είναι ρεαλιστικός φόβος. εδώ ο ελέφαντας φοβάται ένα ποντίκι. δλδ εξελικτικά κάποια κυκλώματα έχουν μείνει στον εγκέφαλο, από τότε που ήμασταν μια φοβισμένη σαρδέλα στον ωκεανό, και ενεργοποιούνται σε κάποιες περιπτώσεις. κάποια στιγμή αυτά τα ψυχολογικά θα γιατρεύονται με ένα σκανάρισμα του εγκεφάλου και θα γίνουμε ατρόμητοι υπεράνθρωποι, ούτε φοβίες, ούτε κατάθλιψη, ούτε κρίσεις πανικού, θα γίνει παγκόσμια επανάσταση, πόλεμος μεγάλος, καθώς ο φόβος δεν θα είναι εμπόδιο να υπάρχει αδικία και εκμετάλευση, και ίσως καταστραφεί το ανθρώπινο είδος.

Η thalassophobia δεν είναι τίποτα. Submechanophobia ρε γατάκια.

the comet the course the tail έγραψε: 23 Ιαν 2020, 00:28 πιστεύω ότι είναι ρεαλιστικός φόβος. εδώ ο ελέφαντας φοβάται ένα ποντίκι. δλδ εξελικτικά κάποια κυκλώματα έχουν μείνει στον εγκέφαλο, από τότε που ήμασταν μια φοβισμένη σαρδέλα στον ωκεανό, και ενεργοποιούνται σε κάποιες περιπτώσεις. κάποια στιγμή αυτά τα ψυχολογικά θα γιατρεύονται με ένα σκανάρισμα του εγκεφάλου και θα γίνουμε ατρόμητοι υπεράνθρωποι, ούτε φοβίες, ούτε κατάθλιψη, ούτε κρίσεις πανικού, θα γίνει παγκόσμια επανάσταση, πόλεμος μεγάλος, καθώς ο φόβος δεν θα είναι εμπόδιο να υπάρχει αδικία και εκμετάλευση, και ίσως καταστραφεί το ανθρώπινο είδος.

Λογικό ακούγεται. Η υψοφοβια προέρχεται από τότε που ήμασταν πτεροσαυροι. Η αραχνοφοβια από τότε που ήμασταν μύγες...

Ίφιδα έγραψε: 07 Ιαν 2020, 09:40 Έχω δει εφιάλτη με τσουνάμι, κάθε φορά που κολυμπάω στα μαύρα φαντάζομαι όχι μόνο καρχαρίες αλλά και μυθικα πλάσματα της θάλασσας τα οποία παραμονεύουν για να με κάνουν μια μπουκιά, θυμάμαι εκείνη της αφίσα για την ταινία "Σαγόνια του Καρχαρια" που δείχνει έναν καρχαρία μες τη θάλασσα έτοιμο για επίθεση κι από πάνω κολυμπάει ένα ανθρωπάκι, έ το ανθρωπάκι είμαι εγώ, αν με ακουμπήσει κάνα φύκι στη θάλασσα χορεύω θαλάσσιο πεντοζαλι αλλά ΛΑΤΡΕΥΩ τη θάλασσα

Στην Ελλάδα είναι λιγάκι σπάνιο να σε δαγκασει καρχαρίας ή άλλα μυθικά πλάσματα, υπάρχουν ομως σμερνες.

Spoiler

Καλό είναι να μην κολυμπάς εκεί που δεν αισθάνεσαι καλά. Το παραμικρό μπορεί να σου ανεβάσει τους σφιγμούς και να πάθεις πανικό, μέχρι και κάτι σοβαρό. Δεν υπάρχουν μαγκιές στη θάλασσα.

Έχω πάθει δύο φορές πανικό στη θάλασσα, και καθόλου τα βαθιά. Και τις δυο φορές πήγα να κολυμπήσω μέσα σε πολλή ζέστη μετά από ξενύχτι με πολύ αλκοόλ. Με ένα μικρό αίσθημα παλμών και αύξησής των, έγινα χειρότερα στη σκέψη πως κάτι παθαίνω. Κατά τα άλλα, δεν έχω πρόβλημα, αλλά δεν κάνω και βλακείες.

Ζενίθεδρος έγραψε: 23 Ιαν 2020, 01:15

Ίφιδα έγραψε: 07 Ιαν 2020, 09:40 Έχω δει εφιάλτη με τσουνάμι, κάθε φορά που κολυμπάω στα μαύρα φαντάζομαι όχι μόνο καρχαρίες αλλά και μυθικα πλάσματα της θάλασσας τα οποία παραμονεύουν για να με κάνουν μια μπουκιά, θυμάμαι εκείνη της αφίσα για την ταινία "Σαγόνια του Καρχαρια" που δείχνει έναν καρχαρία μες τη θάλασσα έτοιμο για επίθεση κι από πάνω κολυμπάει ένα ανθρωπάκι, έ το ανθρωπάκι είμαι εγώ, αν με ακουμπήσει κάνα φύκι στη θάλασσα χορεύω θαλάσσιο πεντοζαλι αλλά ΛΑΤΡΕΥΩ τη θάλασσα

Στην Ελλάδα είναι λιγάκι σπάνιο να σε δαγκασει καρχαρίας ή άλλα μυθικά πλάσματα, υπάρχουν ομως σμερνες.

Spoiler

Ναι, το γνωρίζω, αλλά στη φαντασία μου, έχουμε και όρκες

Ίφιδα έγραψε: 07 Ιαν 2020, 09:55

ΓΑΛΗ έγραψε: 07 Ιαν 2020, 09:45 Κι εγώ σε νερά με πυκνά φύκια δεν υπάρχει περίπτωση να κολυμπήσω ακόμα κι αν πατώνω.

Μπα όχι, το κολυμπάω ακριβώς επειδή δε Θέλω να πατήσω κάτω, δηλαδή και με νερό ως το γόνατο, γω θα πέσω με την κοιλιά και θα κολυμπήσω πρόσθιο. Τα κολυμπάω τα μαύρα, πχ αν Θέλω να πάω στο απέναντι νησάκι που είναι κοντά, θα πάω αλλά αν Θέλω να πάω ήσυχα, χωρίς την αγωνία του Κράκεν, θα πάω με γυαλακια.
Φέτος βέβαια, την είδα γενναία και τα πάτησα για να πάω τον μικρό λίγο πιο βαθιά. Δε θα μάθει ποτέ το μικρούλι μου τί φόβο και αηδία ξεπέρασα για χάρη του

Εκανα στην γκομενα μια φαση φρικαρε ,ηξερα ενα σημειο που ηταν ύφαλος και παταγες και το νερο εφτανε μεχρι τους μηρους , αλλά για να πας επρεπε να περασεις λακκούβα ,ελα της λεω μην φοβάσαι,σιγουρα μου λεει ? Καλα βλεπεις ? Και μετα μπλουμ , έτσι πηδάειει η πατριαρχια !

Πσσσσ της έκανες τα μούτρα κρέας πατριάρχη μου.
Μετά, τί φάση; Ντυθηκατε και πήγατε σχολείο;

αυτό το θέμα μου έφερε στο μυαλό τις περιγραφές από τις θάλασσες και λίμνες του Clive Barker....

ST48410 έγραψε: 06 Ιαν 2020, 18:36

Jimmy81 έγραψε: 06 Ιαν 2020, 18:35 Δεν το έχω ψάξει τόσο καλά, αλλά από παλιότερη έρευνα που είχα κάνει νομίζω ότι αρκετές περιπτώσεις είναι υπαρκτές και επιστημονικά βάσιμες.

Αυτό με τα κουμπιά και τα ρολόγια παραπάει...

Αυτό με τα κουμπιά το εχω εγω και σε διαβεβαιώ οτι ειναι αληθινότατο.

Επίσης εχω φίλη που έχει dextrophobia, δεν της αρέσει να περπατάει κάποιος στα δεξιά της.
Κι εμένα με ενοχλεί κάπως αυτό αλλά όχι σε βαθμό να χαρακτηριστεί φοβία.

Τώρα σχετικά με την θάλασσα, θυμάμαι όταν ήμουν μικρός με έπιανε ένα σφίξιμο όταν πλησιάζαμε την παραλία. Φοβόμουν αρκετά, αλλά με τα χρόνια το ξεπέρασα. Εννοείται οτι αν βρεθώ σε κανέναν ωκεανό θα τα κάνω πάνω μου.

H θάλασσα ανήκει στα ψάρια!

Εμείς δεν έχουμε καμία δουλειά εκεί, δεν είναι το περιβάλλον μας

Άσε που εκεί που μας έλεγαν ότι είναι παραμύθι, βρήκαν καλαμάρια που φτάνουν τα 30 μέτρα!
Άκουγα και έναν ωκεανολόγο που έλεγε ότι το 25% των κητών που ζουν στον ωκεανό δεν τα έχουμε ανακαλύψει ακόμα

Εγώ πάω μέχρι 3-4 μέτρα βάθος και εκεί νιώθω και μια ανασφάλεια. Στους χειρότερους εφιάλτες μου θα δω να είμαι σε μια φουρτουνιασμενη θάλασσα μόνος μου και να αποφεύγω 10μετρα κύματα να μην με καταπιούν.

Έτσι και μπω σε πλοίο, ξερνάω τα άντερά μου. Το βίντεο που έβαλε ο νηματοθέτης άντεξα να το δω μέχρι την 2η φωτογραφία.

Απ ότι διαβάζω είμαι ο ορισμός της θαλασσοφοβίας