Phorum.com.gr

Με αφορμή αυτό όμως θυμήθηκα τον Σπύρο. Ο Σπύρος έμενε στην γειτονιά από όσο θυμάμαι την ζωή μου. Ο αδερφός του ήταν στην Αμερική αλλά αυτός δεν ήθελε να φύγει. Είχε ελαφρά νοητική υστέρηση, να πω, σ' αυτό το σημείο. Τον θυμάμαι πάντα με ένα φελιζολένιο ποτήρι νερού στο χέρι, γεμάτο νερό και λίγο τσίπουρο που σιγοέπινε στην διάρκεια της ημέρας. Το νοίκι του πρέπει να το πλήρωνε η πρόνοια μέσω του ΨΝΘ. Το σπίτι του ήταν στάβλος, φυσικά. Όλην την μέρα σουλάτσαρε από μαγαζί σε μαγαζί. Το φαγητό του; Έκανε μικρές εκδουλεύσεις (του τύπου «πέτα αυτά τα σκουπίδια στον κάδο») και οι μπουγατσατζήδες τού έδιναν πρωινό, το καφενείο τού έδινε φαγητό, κτλ.