Re: WWE
Δημοσιεύτηκε: 13 Μαρ 2021, 00:00
Το σημερινό WWE δεν μου αρέσει καθόλου.
Πάνε οι παλιές.χρυσές εποχές,με Wahoo Mc Daniel,Ric Flair,Roddy Piper,Bruiser Brody,Dusty Rhodes,Jake the Snake Roberts,Ivan Kolloff,The Iron Sheik,Abdullah The Butcher etc etc
Τότε έπεφτε και πραγματικό ξύλο και οι παλαιστές ήταν πραγματικοί brawlers,όσο θέατρο και να έπαιζε στο μεταξύ.
Έχω μετανιώσει τόσο πολύ που έχω χαρίσει από δω κι από κει τουλάχιστον 150 τεύχη από τα περιοδικά The Wrestler και The Wrestling,που αγόραζα ευλαβικά κάθε μήνα,σε μία πόλη που δεν είχε ιδέα τότε,στα 80ς, τι εστί επαγγελματική πάλη.Τώρα τα κλαίω,όχι μόνο για το περιεχόμενό τους,αλλά και για το ότι είναι συλλεκτικά.Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το έκανα.
Με συγκινεί βαθύτατα το κατς,είναι τα πάντα,θέατρο,χορός,δράμα,κωμωδία,absurdity,εκκεντρικότητα και κυρίως,ξύλο,πολύ ξύλο.Είναι για ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων αυτό το είδος entertainment.
Αλλά σήμερα,είναι μια μαλακία και μισή,ο Vince Mc Mahon το έχει ξεφτυλίσει εντελώς.Πολύ πάρλα και από ξύλο,μηδέν.
Μου άρεσε και το British Wrestling λόγω χαρακτήρων κυρίως,όπως οι Les Kellett,Big Daddy,Kendo Nagasaki,Charlie Mc Manus,Ron Haystacks,Pat Roach etc etc,αλλά εκεί έριχναν το βάρος στη θεατρικότητα κυρίως.Όχι ότι δεν έβλεπες ξύλο,αλλά σε καμμία περίπτωση δεν συγκρίνονταν με περιπτώσεις όπως στις ζώνες των Νότιων Πολιτειών της Αμερικής,ή σε αυτές της Βόρειας Καρολίνας,μία από τις καλλίτερες σκηνές όλων των εποχών.
Όσο έζησα Αγγλία όμως,είχα τη χαρά και την τιμή να γνωρίσω από κοντά μερικούς παλιούς σταρ της βρεττανικής σκηνής,οι οποίοι ήταν πολύ προσιτοί και,δυστυχώς,μάλλον ξεχασμένοι από τον κόσμο.
Πάνε οι παλιές.χρυσές εποχές,με Wahoo Mc Daniel,Ric Flair,Roddy Piper,Bruiser Brody,Dusty Rhodes,Jake the Snake Roberts,Ivan Kolloff,The Iron Sheik,Abdullah The Butcher etc etc
Τότε έπεφτε και πραγματικό ξύλο και οι παλαιστές ήταν πραγματικοί brawlers,όσο θέατρο και να έπαιζε στο μεταξύ.
Έχω μετανιώσει τόσο πολύ που έχω χαρίσει από δω κι από κει τουλάχιστον 150 τεύχη από τα περιοδικά The Wrestler και The Wrestling,που αγόραζα ευλαβικά κάθε μήνα,σε μία πόλη που δεν είχε ιδέα τότε,στα 80ς, τι εστί επαγγελματική πάλη.Τώρα τα κλαίω,όχι μόνο για το περιεχόμενό τους,αλλά και για το ότι είναι συλλεκτικά.Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το έκανα.
Με συγκινεί βαθύτατα το κατς,είναι τα πάντα,θέατρο,χορός,δράμα,κωμωδία,absurdity,εκκεντρικότητα και κυρίως,ξύλο,πολύ ξύλο.Είναι για ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων αυτό το είδος entertainment.
Αλλά σήμερα,είναι μια μαλακία και μισή,ο Vince Mc Mahon το έχει ξεφτυλίσει εντελώς.Πολύ πάρλα και από ξύλο,μηδέν.
Μου άρεσε και το British Wrestling λόγω χαρακτήρων κυρίως,όπως οι Les Kellett,Big Daddy,Kendo Nagasaki,Charlie Mc Manus,Ron Haystacks,Pat Roach etc etc,αλλά εκεί έριχναν το βάρος στη θεατρικότητα κυρίως.Όχι ότι δεν έβλεπες ξύλο,αλλά σε καμμία περίπτωση δεν συγκρίνονταν με περιπτώσεις όπως στις ζώνες των Νότιων Πολιτειών της Αμερικής,ή σε αυτές της Βόρειας Καρολίνας,μία από τις καλλίτερες σκηνές όλων των εποχών.
Όσο έζησα Αγγλία όμως,είχα τη χαρά και την τιμή να γνωρίσω από κοντά μερικούς παλιούς σταρ της βρεττανικής σκηνής,οι οποίοι ήταν πολύ προσιτοί και,δυστυχώς,μάλλον ξεχασμένοι από τον κόσμο.
