stergiosbik έγραψε: 24 Σεπ 2019, 10:49
taliban έγραψε: 23 Σεπ 2019, 23:54
Σπύρος έγραψε: 23 Σεπ 2019, 15:21
Κι όμως σε μελέτες που έχουν γίνει έχει αποδειχθεί ότι το μέλι κουμαριάς που είναι και το πιο πικρό έχεις τις περισσότερες αντιοξειδωτικές ουσίες. Δεν νομίζω όμως ότι την πίκρα την δίδει η γύρη διότι το μέλι δεν νομίζω να έχει γύρη.
Το ισχυρότερο σε αντιοξειδωτικές είναι το μελί της βελανιδιάς (δέντρος), έπειτα ακολουθεί το πεύκο,έλατος και η σουσούρα (φθινοπωρινή ερείκη).
Το μέλι έχει γύρη.
Όταν το τρυγάμε κάποια πλαίσια έχουν γύρη η οποία πέφτει στο δοχείο μαζί με τα κεριά δίνοντας στο μέλι την μυρωδιά και την γεύση.
Ετσι.
Οταν μαλιστα τα μελισσια βρισκονται σε μερη που συνδυαζουν πευκο,ελατο,δεντρο αλλα και διαφορη ορεινη βλαστηση τοτε απλα το αποτελεσμα δεν υπαρχει!
Πράγματι.
Το φυσικό χαρμάνι απ τις ίδιες τις μέλισσες είναι το κάτι άλλο.
Φέτος επίτηδες δεν έβγαλα όλα τα πλαίσια με το περδικακι και τα έριξα μετά στο πευκο.
Το αποτέλεσμα ήταν....νοστιμότατο.Ορεινο πευκοθυμαρο...
Ερμής έγραψε: 24 Σεπ 2019, 10:37
taliban έγραψε: 23 Σεπ 2019, 23:47
hellegennes έγραψε: 23 Σεπ 2019, 15:08
Είναι δύσκολο να βγάλεις τέτοια ετυμηγορία. Κάποιοι παραγωγοί λένε ότι ποιοτικότερο είναι το μέλι σουσούρας*, γιατί έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε γύρη, η οποία σύμφωνα με διάφορες πρόσφατες μελέτες έχει αντιοξειδωτική δράση στον βαθμό που μπορεί άνετα να χρησιμοποιηθεί ως συντηρητικό. Εξαιτίας της περιεκτικότητας σε γύρη, είναι σχετικά πικρό μέλι (η γύρη είναι αηδιαστικά πικρή). Αυτό είναι βέβαια πλεονέκτημα για αυτούς που δεν τους αρέσουν τα γλυκά αλλά θέλουν μέλι.
* ερείκη. Είναι θάμνος.
Γύρη έχουν όλα τα μέλια.
Το Ελατόμελο είναι ο βασιλιάς και μετά τα υπόλοιπα.
Η γύρη εξαρτάται από τι είναι.
Υπάρχει γλυκιά γύρη και πικρή.
Η ανοιξιάτικη είναι συνήθως γλυκιά.
Αυτο για το ελατόμελο το λες βάση γεύσης;
Σα γεύση μάρεσε πάρα πολύ το ελάτης-βανίλια Αρκαδίας.
το συγκεκριμένο που ανέφερα παραπάνω μου το είπε παραγωγός/έμπορος ο οποίος παράγει και εμπορεύεται κατα 80% ελατόμελα/πευκόμελα.
Μου τα ανέφερε ως σκατόμελα(κυρίως το πευκόμελο γιατι το πεύκο σα δέντρο έχει πολλά τοξικά χαρακτηριστικά) επειδή το προιόν τους είναι κυρίως απο το ρετσίνι των δέντρων και όχι απο γύρη.
Οτιδήποτε έχει λουλουδάκι.
Ο εμπορας σου είπε,μετά συγχωρήσεως,ψιλομαλακιες.Και αν ήταν και παραγωγός ακόμη χειρότερα.
Ο ελατος δίνει μέλι από κάποια εντομακια.
Την αφιδα (μαύρη,πράσινη).
Τον κόμπο.
Την Φούσκα και την φουντα.
Αυτά είναι τα συνηθέστερα.
Πιο σπάνια η λατσουδα (εκεί να δεις μελια).
Τα αλλανείναι άνευ σημασίας και δεν τα δουλεύουν οι μέλισσες
Αυτά τα εντομακια βασίζονται στους χυμούς του ελατου τον οποίο τα έντομα το ρουφάνε και οι μέλισσες το παίρνουν και το κάνουν μέλι.
Δεν είναι ρετσίνα.
----
Στο πευκο έχουμε την χαρακτηριστική Βαμβακαδα (εργάτης μικρά εντομακια) ο οποίος πιτσιλαει μικρές σταγόνες.Πανε οι μέλισσες και το παίρνουν.
Δεν πάνε στην ρετσίνα.
Όσα χρόνια και αν έχω πάει να δω πόσα εντομακια έχουν τα πεύκα ποτέ δεν πάνε στην ρετσίνα.
---
Η βελανιδιά δίνει διαφορετικά το μέλι.
Δίνει μελι απ το βελανι (αυτό που βοσκαν τα αγριογούρουνα) και απ το κατω μερος στο φύλλωμα.
Στάζει μελιτωμα το οποίο οι μέλισσες εκμεταλλεύονται μόνο όταν υπάρχει ευνοϊκός καιρός δηλαδή υγρασία άρα και το μελιτωμα είναι ρευστό.
Αν έχει καύσωνα τότε γίνεται τοξικό και σκληρό όποτε οι μέλισσες αδυνατούν να το συλλέξουν.
Μελιτωμα δίνουν και οι καστανιές.
Αν όμως βρέξει μέσα στην ανθοφορία τότε γίνεται τοξικό και πάλι δεν το συλλέγουν οι μέλισσες.
------
Για το θέμα της γύρης.
Πρέπει να κατανοηθεί ο τρόπος λειτουργίας του μελισσιου.
Όταν πας σε ελατοδασος θα βάλουν προφανώς μέλι μόνο από έλατο.
Αλλά παντού υπάρχουν λουλούδια ακόμη και στα ελατοδαση.
Όταν το μελίσσι θα ικανοποιήσει τις ανάγκες του σε μέλι τότε θα στραφεί στην συλλογή γύρης και πρόπολη περισσότερο.
Η κάθε μέλισσα έχει μια συγκεκριμένη δουλειά.
Δεν πάνε όλες για μέλι.
Άλλες θα πάνε για γύρη άλλες θα καθαρισουν την κυψέλη κ.ο.κ.
Αν υπάρξει έλλειψη γύρης κατά την διάρκεια των μελιτωφοριων τότε τα μελισσια θα πέσουν πληθυσμιακά (συνήθως συμβαίνει το φθινόπωρο σε πευκοδάση λόγω έλλειψης γύρης) καθότι οι μέλισσες τρέφονται και με γύρη.
Οι προβοσκιδες τους είναι φτιαγμένες για ανθομελα.Αυτη είναι η αλήθεια.
Τα μελιτωμα τις κουράζουν.
Γι'αυτό όταν τελειώσουμε με μια μελιτωφορια τα πάμε σε γυρεοδοτικες ανθοφοριες να αλλάξουν πληθυσμούς ώστε να τα ξαναριξουμε σε πευκο πχ.
Μην σε φοβίζουν τόσο οι εκκρίσεις των μελιτωματων όσο η χρήση των χημικών φαρμάκων στο μελίσσι.