Θεωρώ θανάσιμα βαρετές τις περιγραφές ταξιδίων και ειδικά δε όταν συνοδεύονται και από επίδειξη φωτογραφιών θεωρώ ότι φτάνουμε σε επίπεδα ψυχολογικής κακοποίησης.
Όταν ξεκινάνε κάποιοι συζήτηση για ένα ταξίδι που πήγαν (παρά τις απέλπιδες προσπάθειές μου να αλλάξω το θέμα της συζήτησης, γιατί ξέρω την τροπή που θα πάρει) με λεπτομερείς αφηγήσεις γεγονότων και αναλυτικές περιγραφές τοποθεσιών που επισκέφθηκαν, αισθάνομαι εκείνη την ώρα το αίμα να μου ανεβαίνει στο κεφάλι και όταν έρχεται και η στιγμή που ακολουθεί η φράση κόλαφος "Κάτσε έχω και φωτογραφίες να σου δείξω" ψάχνω εν αγωνιωδώς κάποιο παράθυρο να πηδήξω.
Και ειδικά δε όταν ψάχνει στο κινητό μέσα από έναν χαμό ατακτοποίητες φωτογραφίες και μέχρι να βρει αυτές που θέλει να μου δείξει- παρεμπιπτόντως βλέπουμε και 100.000 άλλες άσχετες φωτογραφίες- εκείνη την ώρα αισθάνομαι ...
someone just shoot me αλλά αντί για αυτό πρέπει να δείξω τον ανάλογο ενθουσιασμό (shoot me twice).
Ρε φίλε μην μου το κάνεις αυτό. Γιατί; Ειλικρινά γιατί με βασανίζεις; Δεν βλέπεις ότι υποκρίνομαι εκείνη την ώρα για να μην σε προσβάλω; Ψάχνεις, ψάχνεις, ψάχνεις 10 ώρες στο κινητό να βρεις τις φωτογραφίες, σου λέω
-Δεν πειράζει άλλη φορά (ας μην τις βρει θεέ μου)
-Όχι κάτσε ... θα τις βρω.
Ψάχνει, ψάχνει, ψάχνει ...
Γιατί μου τρως τον πολύτιμο χρόνο μου καλέ μου άνθρωπε; Σε πιστεύω. Δεν χρειάζονται και αποδείξεις ότι πήγες στο τάδε μέρος ούτε ζούμε στη δεκαετία του 30. Άμα θέλω να δω πως είναι η φοντάνα ντι τρέβι υπάρχουν εκατομμύρια φωτό στο ίντερνετ. Πρέπει να δω αυτή συγκεκριμένα που είσαι κι εσύ μπροστά;
Ένα "Πήγα στη Ρώμη και πέρασα ωραία/χάλια" και ίσως καμιά επιπλέον πληροφορία που μπορεί να φανεί χρήσιμη, μου φτάνει. Δεν χρειάζεται να μου περιγράψεις όλο το οδοιπορικό.
Βγήκαμε για καφέ (παρά το γεγονός ότι πνίγομαι στη δουλειά) και τα 3/4 της ώρας τα σπαταλήσαμε να μιλάμε για το ταξίδι. Δεν βγήκαμε για αυτό ρε φίλε. Λυπήσου με.
Μια φορά μόνο, που δεν ήμουν καλά και αισθανόμουν ότι δεν είχα την υπομονή να περάσω αυτό το μαρτύριο πάλι, είπα σε κάποιον στα ίσια "Ρε συ βαριέμαι να βλέπω φωτογραφίες από ταξίδια" και ευτυχώς το σεβάστηκε αλλά ήταν μόνο μια φορά και είχα το θάρρος και την εξοικείωση να το πω.
Κατά τ' άλλα αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι να ανοίγω συζητήσεις για ταξίδια γιατί ξέρω πού θα καταλήξουν.