Phorum.com.gr

stavmanr έγραψε: 21 Μαρ 2019, 13:40 Υπάρχει κριτήριο χρησιμότητας επαγγελμάτων;

Οι ανάγκες παράγουν τα επαγγέλματα. Δεν μισθώνεις κάποιον για κάτι που δεν έχεις ανάγκη.

Οι ντίλερς έχουν ανάγκη τα βαποράκια. Θα πεις το βαπορίζειν όμως χρήσιμο επάγγελμα;

πρωτοκολλατζου. υπαρχουν ακομη;

Όταν λέω ως άχρηστα επαγγέλματα, στο μυαλό μου έχω αυτά που δε παράγουν έργο, δεν έχουν κάτι ώς κεφάλαιο κίνησης.
Έμπορος είμαι και θεωρώ τους εμπόρους ως άχρηστο επάγγελμα εννοώντας αυτούς που δεν έχουν και τομέα μεταποίησης ή παραγωγής.
Δεν έχει να κάνει με το ποιους συμπαθούμε η οχι.
Όσο για τους εναλλακτικούς γιατρούς, τους πολυάριθμους δεκοτζήδες, τους χειρομάντες, τους χαρτομάντες, κλπ που λέτε, δεν εμπίπτουν στα λιγότερο-χρήσιμα επαγγέλματα αλλά στα εν δυνάμει επικίνδυνα, το οποίο είναι διαφορετικό.

Γραφικός έγραψε: 21 Μαρ 2019, 13:40

hellegennes έγραψε: 21 Μαρ 2019, 13:33 Εξήγησα όμως ποια ανάγκη κάλυψε στον 21ο αιώνα ο διαφημιστής.

hellegennes έγραψε: 21 Μαρ 2019, 13:28 Θα πω όμως ότι μεγάλο μέρος της ύπαρξης του Ίντερνετ οφείλεται στην ιδέα της διαφήμισης. Τα κύρια έσοδα της Alphabet (Google, Youtube, κτλ) είναι διαφημιστικά.

Το ίντερνετ προϋπήρχε της google και του youtube. Επίσης κι η google και το youtube υπήρξαν και χωρίς διαφημίσεις.

Το Ίντερνετ ήταν πολύ διαφορετικό πριν και φυσικά και η Google και το Youtube είχαν σαν απώτερο στόχο την βιωσιμότητά τους και τα μόνα δυο δυνατά σχήματα θα ήταν συνδρομή ή διαφημίσεις. Τι προτιμάς;

Ερμής έγραψε: 21 Μαρ 2019, 13:58 Όταν λέω ως άχρηστα επαγγέλματα, στο μυαλό μου έχω αυτά που δε παράγουν έργο, δεν έχουν κάτι ώς κεφάλαιο κίνησης.
Έμπορος είμαι και θεωρώ τους εμπόρους ως άχρηστο επάγγελμα εννοώντας αυτούς που δεν έχουν και τομέα μεταποίησης ή παραγωγής.
Δεν έχει να κάνει με το ποιους συμπαθούμε η οχι.

Μα όλα αυτά παράγουν έργο. Το παραγόμενο έργο δεν ισοδυναμεί με υλικά. Το μεγαλύτερο κομμάτι του έργου είναι υπηρεσίες.

hellegennes έγραψε: 21 Μαρ 2019, 14:14

Ερμής έγραψε: 21 Μαρ 2019, 13:58 Όταν λέω ως άχρηστα επαγγέλματα, στο μυαλό μου έχω αυτά που δε παράγουν έργο, δεν έχουν κάτι ώς κεφάλαιο κίνησης.
Έμπορος είμαι και θεωρώ τους εμπόρους ως άχρηστο επάγγελμα εννοώντας αυτούς που δεν έχουν και τομέα μεταποίησης ή παραγωγής.
Δεν έχει να κάνει με το ποιους συμπαθούμε η οχι.

Μα όλα αυτά παράγουν έργο. Το παραγόμενο έργο δεν ισοδυναμεί με υλικά. Το μεγαλύτερο κομμάτι του έργου είναι υπηρεσίες.

Υπηρεσία με υπηρεσία διαφέρει. Και ο γιατρός παράγει υπηρεσία και ο μεσίτης, δεν υπάρχει σύγκριση του ενος με τον άλλο.
Κοινώς μια κοινωνία δε μπορεί να επιβιώσει χωρίς γιατρούς, χωρίς μεσίτες, μπορεί και παραμπορεί.

Εξαρτάται τι εννοείς να επιβιώσει. Οι κοινωνίες επιβίωναν μέχρι το 1900 χωρίς γιατρούς.

Δ.Υ.

Πολλά άχρηστα επαγγέλματα = καπιταλιζμός του 21ου αιώνα. Δεν είναι έκπληξη.

Αυτό το αρθράκι είχε κάνει μεγάλο σουξέ πριν λίγα χρόνια.

Για παράδειγμα: στην κοινωνία μας, φαίνεται να υπάρχει ένας γενικός κανόνας ότι, όσο πιο προφανή είναι τα οφέλη ενός επαγγέλματος στη ζωή άλλων ανθρώπων, τόσο λιγότερο πληρώνεται κανείς γι' αυτό. Και πάλι, ένα αντικειμενικό μέτρο είναι δύσκολο να βρεθεί, αλλά ένας εύκολος τρόπος για να πάρετε μια ίσθηση είναι να ρωτήσετε: τι θα συνέβαινε αν αυτή η ομάδα ανξθρώπων απλά εξαφανιζόταν; Ότι γνώμη κι αν έχετε για νοσηλευτές, σκουπιδιάρηδες ή μηχανικούς αυτοκινήτων, είναι προφανές ότι αν εξαφανιστούν ξαφνικά τα αποτελέσματα θα ήταν άμεσα και καταστροφικά. Ένας κόσμος χωρίς δασκάλους ή λιμενεργάτες θα έμπαινε σύντομα σε μπελάδες. Ακόμα κι ένας κόσμος χωρίς συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας ή μουσικούς σκα θα ήταν χειρότερος. Δεν είναι όμως ακριβώς σαφές τί θα πάθαινε οι ανθρωπότητα αν εξαφανίζοντανόλοι οι διευθύνοντες συμβούλοι ιδιωτικών κεφαλαίων, οι εκπρόσωποι ομάδων συμφερόντων, οι ερευνητές δημοσίων σχέσεων, οι αναλογιστές, οι τηλεπωλητές, οι δικαστικοί επιμελητές ή οι νομικοί σύμβουλοι. (Πολλοί υποψιάζονται ότι ο κόσμος θα βελτιωνόταν σημαντικά). Ωστόσο, εκτός από μια χούφτα καλοδιαφημισμένων εξαιρέσεων (γιατροί), ο κανόνας είναι εκπληκτικά καλός.

If someone had designed a work regime perfectly suited to maintaining the power of finance capital, it's hard to see how they could have done a better job. Real, productive workers are relentlessly squeezed and exploited. The remainder are divided between a terrorised stratum of the, universally reviled, unemployed and a larger stratum who are basically paid to do nothing, in positions designed to make them identify with the perspectives and sensibilities of the ruling class (managers, administrators, etc.)—and particularly its financial avatars—but, at the same time, foster a simmering resentment against anyone whose work has clear and undeniable social value. Clearly, the system was never consciously designed. It emerged from almost a century of trial and error. But it is the only explanation for why, despite our technological capacities, we are not all working 3–4 hour days.

Νομίζω ότι το θέμα μπαίνει σε λάθος βάση.
Αυτό που προσεγγίζεται στη συζήτηση ως τώρα δεν είναι τα επαγγέλματα αλλά οι υπηρεσίες. Η μετατροπή της υπηρεσίας σε επάγγελμα είναι ένας μετασχηματισμός που εξαρτάται από τους κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες.
Πχ. ο γιατρός, ή ο ποδοσφαιριστής, σε ένα κομμουνιστικό καθεστώς, δεν είναι επαγγελματίας με την έννοια που βιώνουμε καθημερινά. Αντίθετα, σε ένα φιλελεύθερο καθεστώς, επάγγελμα (πηγή επαγγελματικού εισοδήματος) είναι το να εκμισθώνεις ακίνητα, να συμμετέχεις σε τουρνουά βιντεογκέιμς ή και το να στοιχηματίζεις αν ο ποδοσφαιριστής θα φορέσει την μακριά κάλτσα ή την κοντή.

Το ζητούμενο επομένως είναι αν υπάρχει υπηρεσία που δεν χρειάζεται στην κοινωνία, ανεξαιρέτως οικονομικού συστήματος που καθορίζει ποιες γίνονται επαγγέλματα.

hellegennes έγραψε: 21 Μαρ 2019, 14:18 Εξαρτάται τι εννοείς να επιβιώσει. Οι κοινωνίες επιβίωναν μέχρι το 1900 χωρίς γιατρούς.

Όλοι αυτοί τι είναι;

A
Αλέξανδρος ο Φιλαλήθης
Ά
Άβας (γιατρός)
Ή
Ήρας ο Καππαδόκης
Α
Αίγιμος
Ααρών ο Αλεξανδρεύς
Αγαθίνος
Αγνοδίκη
Αθρυΐλατος
Αισχίνης ο Χίος
Αισχρίων (γιατρός)
Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης
Αμήντης
Ανώνυμος του Λονδίνου
Ανδρόμαχος (ιατρός)
Αντώνιος Μούσας
Αντιφάνης ο Δήλιος
Άντυλλος
Απολλώνιος ο Ηροφίλειος
Απολλώνιος ο Κιτιεύς
Αρεταίος ο Καππαδόκης
Αριστόξενος (ιατρός)
Ασκληπιάδης ο Προυσαεύς
Ασκληπιάδης Φαρμακίων
Αφρόδας
Β
Βακχείος ο Ταναγραίος
Γ
Γαληνός
Γόργασος (μυθολογία)
Δ
Δάρδανος (ασκληπιάδης)
Δαμοκράτης Σερβίλιος
Δημοκήδης
Δημοσθένης ο Φιλαλήθης
Διοκλής ο Καρύστιος
Διοσκουρίδης ο Πεδάνιος
Ε
Εύμηλος ο Θηβαίος
Ελαιούσιος
Εμπεδοκλής ο Ακραγαντινός
Ερασίστρατος
Ερωτιανός
Ευαγγελιστής Λουκάς
Ευρυφών
Ευφορίων (ιατρός)
Ζ
Ζεύξις (ιατρός)
Ζεύξις ο Ταραντίνος
Η
Ηλιόδωρος (χειρουργός)
Ηρόδικος ο Κνίδιος
Ηρόδικος ο Λεοντίνος
Ηρακλάς
Ηρακλείδης ο Εφέσιος
Ηρακλείδης ο Ταραντίνος
Ηρακλείδης ο Κώος
Ηρακλείδης ο Ερυθραίος
Ηρόδικος ο Σηλύμβριος
Ηρόδοτος (ιατρός)
Ηρόδοτος ο Ταρσεύς
Ηρόφιλος
Ι
Ικέσιος
Ίκκος ο Ταραντίνος
Ιπποκράτης
Ιωνικός ο Λυδός
Κ
Καλλίμαχος (ιατρός)
Κτησίας
Μ
Μαχάων
Μενεκράτης ο Συρακούσιος
Μενεκράτης ο Τραλλιανός
Μενεκράτης Τιβέριος Κλαύδιος Κυρίνος
Μητροδώρα η Αθηναία
Μητρόδωρος ο Χίος
Ν
Νικίας επιγραμματοποιός
Νίκανδρος ο Κολοφώνιος
Ξ
Ξενοκράτης (ιατρός)
Ο
Ολυμπικός
Ορειβάσιος
Π
Ποδαλείριος
Ρ
Ρούφος ο Εφέσιος
Σ
Σέξτος ο Εμπειρικός
Σεραπίων ο Αλεξανδρεύς
Σορανός ο Εφέσιος
Φ
Φίλιππος ο Ακαρνάνας
Φιλίνος ο Κώος (ιατρός)
Χ
Χρύσιππος ο ιατρός

Αυτή είναι δημοσκόπηση από ΗΒ, για το πώς αισθάνονται οι εργαζόμενοι για το δικό τους επάγγελμα.

stavmanr έγραψε: 21 Μαρ 2019, 17:22 Το ζητούμενο επομένως είναι αν υπάρχει υπηρεσία που δεν χρειάζεται στην κοινωνία, ανεξαιρέτως οικονομικού συστήματος που καθορίζει ποιες γίνονται επαγγέλματα.

Αυτό εξαρτάται από τις ανάγκες της κοινωνίας και φυσικά από το ποιος μπορεί να τις αξιολογήσει.
Οπότε, το πράγμα καταλήγει σε φαύλο κύκλο, τόσο ως προς την αναγκαιότητα του επαγγέλματος ως προσφορά προς το σύνολο όσο και ως προσωπικό όφελος από τα έσοδα που μπορεί να προσφέρει στον επαγγελματία.

Σε αμιγώς θεωρητικό πλαίσιο, μόνον οι εθελοντές είναι κοινωφελείς.

Ερμής έγραψε: 21 Μαρ 2019, 14:16

hellegennes έγραψε: 21 Μαρ 2019, 14:14

Ερμής έγραψε: 21 Μαρ 2019, 13:58 Όταν λέω ως άχρηστα επαγγέλματα, στο μυαλό μου έχω αυτά που δε παράγουν έργο, δεν έχουν κάτι ώς κεφάλαιο κίνησης.
Έμπορος είμαι και θεωρώ τους εμπόρους ως άχρηστο επάγγελμα εννοώντας αυτούς που δεν έχουν και τομέα μεταποίησης ή παραγωγής.
Δεν έχει να κάνει με το ποιους συμπαθούμε η οχι.

Μα όλα αυτά παράγουν έργο. Το παραγόμενο έργο δεν ισοδυναμεί με υλικά. Το μεγαλύτερο κομμάτι του έργου είναι υπηρεσίες.

Υπηρεσία με υπηρεσία διαφέρει. Και ο γιατρός παράγει υπηρεσία και ο μεσίτης, δεν υπάρχει σύγκριση του ενος με τον άλλο.
Κοινώς μια κοινωνία δε μπορεί να επιβιώσει χωρίς γιατρούς, χωρίς μεσίτες, μπορεί και παραμπορεί.

Υποθέτω ως μεσίτη, εννοείς τον μεσάζοντα γενικώς.

Ακόμη κι αυτό όμως, για να συνεχίσει να λειτουργεί, σημαίνει ότι παρέχει κάτι, που ο πελάτης δεν έχει. Το πιο απλό, είναι χρόνος.

Μεσίτης γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Ζευγάρι μεσιτών που ξέρω, μυούν τον γιο τους από τα 18, στο κόλπο, ό,τι και αν τελικά σπουδάσει. Είναι μύηση το πράγμα, δεν μπορείς να πας με τη λογική άλλων επαγγελμάτων. Ο μεσίτης ακινήτων είναι κάτι σατανικά επικίνδυνο, δύσκολο στην κατανόηση της λειτουργίας του, και θέλει να είσαι γεννημένος για αυτό. Μετά από 10 χρόνια Training μπορείς να κάνεις έναν οποιονδήποτε τραγουδιστή όπερας, ή ηθοποιό, το βλέμμα όμως ενός μεσίτη δεν μπορείς να το δώσεις σε κανέναν, ούτε σε 30 χρόνια, αν δεν το έχει.