Σελίδα 10 από 10

Re: «Πάντα το όνειρο μου ήταν να κλέβω»

Δημοσιεύτηκε: 12 Φεβ 2025, 18:14
από Esperos
Unique έγραψε: 12 Φεβ 2025, 12:41
Στο εξωερικό τους βάζουν και μαζευουν ελιές
Αν έχουνε... Αλλά και αυτές είναι ένα δύο μήνες υπόθεση το χειμώνα.

Re: «Πάντα το όνειρο μου ήταν να κλέβω»

Δημοσιεύτηκε: 12 Φεβ 2025, 18:17
από Null
marabou έγραψε: 12 Φεβ 2025, 18:00
Παλιά την έλεγαν "ψυχοπαθητική διαταραχή". Αλλά δεν νομίζω να είναι η πρωτογενής αιτία για έγκλημα. Δεν νομίζω επίσης ότι μπορεί η ψυχιατρική μόνη της και στο επίπεδο που είναι σήμερα να μπορεί να δώσει πληρέστερες απαντήσεις.
Σωστό. Πλέον στο DSM-5 και ICD-9 αναφέρεται ως αντικοινωνική δπ. Υπάρχει και το PCL-R όπου αναφέρεται ως ψυχοπάθεια αλλά δεν γνωρίζω σε τι βαθμό χρησιμοποιείται σε κλινικά πλαίσια, ιδίως εκτός Αμερικής. Αλλά όπως και να το κάνουμε η ψυχιατρική είναι εξ ορισμού μια δυσκολη επιστήμη, διότι έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του ανθρώπου. Υπάρχει μεγάλη αλληλοεπικάλυψη ανάμεσα στις διαταραχές, και η συννοσηρότητα ειναι τεράστια.

Re: «Πάντα το όνειρο μου ήταν να κλέβω»

Δημοσιεύτηκε: 12 Φεβ 2025, 18:24
από Null
marabou έγραψε: 12 Φεβ 2025, 18:08
Null έγραψε: 12 Φεβ 2025, 15:58
ΓΑΛΗ έγραψε: 12 Φεβ 2025, 15:11 Οι περισσότεροι έχουν γίνει έτσι λόγω περιβάλλοντος και της συγκεκριμένης νοοτροπίας που τους εντυπώθηκε εξ απαλών ονύχων.

Σαφώς και υπάρχουν θέματα διαταραχών, γονιδίων κλπ όπως κάποια από αυτά που αναφέρεις αλλά όπως ήδη έγραψες, είναι πολύ μικρό ποσοστό.

Και φυσικά, όταν μιλάμε για κακοποίηση, δεν αφορά μόνον στη σωματική κακοποίηση αλλά και στη διαστρέβλωση των όποιων κοινωνικών "αξιών". Γιατί κάθε παιδί που έχει μεγαλώσει με τη νοοτροπία του "μεροκάματου", θα συνεχίσει να θεωρεί ως κάτι απολύτως λογικό και ηθικώς καταξιωμένο την κλοπή.
Οι διαταραχές προσωπικότητας δεν είναι μικρό ποσοστό όταν μιλάμε για συγκεκριμένους πληθυσμούς π.χ εγκληματίες, φυλακισμένους, ναρκομανείς. Και για την διαταραχή που ουσιαστικά συζητάμε στην συγκεκριμένη περίπτωση (αντικοινωνική), τα κύρια αιτία είναι η βαριά κακοποίηση. Αν και όπως έγραψα υπάρχουν άτομα που γεννήθηκαν έτσι, με μηδενική ηθική συνείδηση και επιθετικότητα ενώ είχαν νορμάλ παιδική ηλικία, παράδειγμα η Patric Gagne, συγγραφέας του βιβλίου Sociopath: A Memoir. Και ναι, κακοποίηση από τους ψυχιάτρους δεν θεωρείται μόνο το ξύλο, η ηθική μείωση αλλά και το να τονωνεις μόνιμα τον ναρκισσισμό ενός παιδιού, να του περνάς το μήνυμα πως δεν μπορεί να κάνει λάθος, ότι ανήκει σε ανώτερη τάξη κτλ.
Συμφωνώ. Αλλά και πάλι νιώθω ότι είναι περιοριστικό να αποδοθούν τα περισσότερα σε μία συγκεκριμένη διαταραχή καθώς και οι αιτίες να είναι συγκεκριμένες και επιγραμματικά να αναφέρονται. Ας μην ξεχνάμε ότι αλλάζει ο άνθρωπος και διαμορφώνεται διαρκώς. Θα μπορούσε και μια απλή μορφή Άσπεργκερ να φτάσει στο έγκλημα αν βιώσει και καταστάσεις ενίσχυσης της ιδέας του εγκλήματος.
Σημειώνω πως είπα τη λέξη νιώθω, αν το πρόσεξες που σημαίνει ότι είναι μία ταπεινή κατάθεση γνώμης και τίποτα παραπάνω.
Τουλάχιστον οι έρευνες που έχουν γίνει δείχνουν πως στους πληθυσμούς των φυλακών περίπου οι μισοί πληρούν τα κριτήρια της συγκεκριμένης διαταραχής. Προφανώς και άλλες μπορούν να οδηγήσουν στο έγκλημα αλλα αυτή είναι η πιο πιθανή βάση των συμπτωμάτων. Είχε πάρει κάπου το μάτι μου και μια ελληνική έρευνα σε φυλακές όπου είχαν βρει υψηλά ποσοστά από διαταραχές προσωπικότητας του α πλέγματος, οι οποίες συνήθως από μόνες τους δεν σχετίζονται με την εγκληματικότητα. Έχω ψάξει αλλά δεν κατάφερα να την ξαναβρώ.

Re: «Πάντα το όνειρο μου ήταν να κλέβω»

Δημοσιεύτηκε: 12 Φεβ 2025, 18:29
από marabou
Null έγραψε: 12 Φεβ 2025, 18:17
marabou έγραψε: 12 Φεβ 2025, 18:00
Παλιά την έλεγαν "ψυχοπαθητική διαταραχή". Αλλά δεν νομίζω να είναι η πρωτογενής αιτία για έγκλημα. Δεν νομίζω επίσης ότι μπορεί η ψυχιατρική μόνη της και στο επίπεδο που είναι σήμερα να μπορεί να δώσει πληρέστερες απαντήσεις.
Σωστό. Πλέον στο DSM-5 και ICD-9 αναφέρεται ως αντικοινωνική δπ. Υπάρχει και το PCL-R όπου αναφέρεται ως ψυχοπάθεια αλλά δεν γνωρίζω σε τι βαθμό χρησιμοποιείται σε κλινικά πλαίσια, ιδίως εκτός Αμερικής. Αλλά όπως και να το κάνουμε η ψυχιατρική είναι εξ ορισμού μια δυσκολη επιστήμη, διότι έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του ανθρώπου. Υπάρχει μεγάλη αλληλοεπικάλυψη ανάμεσα στις διαταραχές, και η συννοσηρότητα ειναι τεράστια.
Ελπίζω η μελέτη από νευροεπιστήμονες, η γνώση και η εμβάθυνση στην πλαστικότητα του εγκεφάλου και την αναδημιουργία νευρικών κυττάρων ώστε να καταλήγουμε σε περισσότερες συνάψεις εν τέλει και άρα σε πλαστικόλτητα χαρακτήρα, τρόπου σκέψης και διαμόρφωσης συναισθημάτων, να αποδώσει. Είμαι αισιόδοξος