Saturn έγραψε: 15 Μαρ 2025, 17:57 Θα σταθώ να ρωτήσω για ένα ένα σημείο, λες:
Γιὰ τὸ "φύσει" ἀπάντησα ὅτι δὲν ὑπάρχει "φύσει ἠθικός", ἀλλὰ ὅτι μποροῦμε νὰ μάθουμε νὰ εἴμαστε ἠθικοί, σύμφωνα μὲ μιὰ δοτὴ ἠθικὴ τάξη
Εδώ από ό,τι καταλαβαίνω αναφέρεσαι σε μια αοριστία της ηθικής ως αντικειμενικό γεγονός. Σωστά?
Δὲν τὸ ἔχω σκεφτεῖ ἂν ἡ ἠθικὴ εἶναι ἀντικειμενικὸ γεγονός. Μοῦ φαίνεται πὼς δὲν εἶναι.Saturn έγραψε: 15 Μαρ 2025, 18:04 Οπότε για εσένα, ο άνθρωπος δεν είναι "φύσει ηθικός" επειδή εκ των πραγμάτων, δεν υφίσταται κάποια αμετάβλητη ηθική να ακολουθήσει?
Ἡ ἠθικὴ ὑπαγορεύει τὴν ἀνθρώπινη συμπεριφορά, τὴν ὁποία θεωροῦμε ἱκανὴ νὰ ἐπιλέγει ἀνάμεσα σὲ πράξεις.
Τὰ ζῶα πράττουν ἀπὸ ἔνστικτο. Δὲν μποροῦμε νὰ διδάξουμε στὰ ζῶα τὴ δική μας ἠθική.
Οἱ ἀνθρώπινες πράξεις εἶναι ἀντικειμενικὰ γεγονότα, ποὺ κρίνουμε ἠθικὰ ἢ ἀνήθικα, σωστὰ ἢ λάθος.
Ἐγὼ προσωπικὰ σὲ ἠθικὲς κρίσεις κάνω τὴν ἐρώτηση στὸν ἑαυτό μου, τί θὰ μποροῦσε ὁ τάδε νὰ πράξει διαφορετικὸ ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ ἔπραξε.
Καὶ τὸ τί πράξεις μπορεῖς νὰ κάνεις συνεχῶς ἐξελίσσεται, ὁπότε δὲν πρέπει νὰ ἀπομένει ἀναλλοίωτη ἡ ἠθική.