Arisvilla έγραψε: 30 Ιουν 2023, 09:45
Υδράργυρος έγραψε: 30 Ιουν 2023, 01:46
Αρχέλαος έγραψε: 30 Ιουν 2023, 01:40
Πάντως, στόχος ενός κόμματος που χάνει ποσοστά σε λαϊκές περιοχές δεν είναι να στραφεί προς το περιβόητο και υπερτιμημένο-ασαφές κέντρο.
Αλλά να επανακάμψει σε πιο προνομιακούς/ευνοϊκούς χώρους που έχασε αρκετή δυναμική, για τον ένα ή άλλο λόγο.
Ποιες ειναι οι λαικες περιοχες; αυτα εχουν αλλαξει αρδην τα τελευταια χρονια. Το περιστερι πχ εχει παψει προ πολλου να ειναι αυτο που λεγανε παλια λαικη περιοχη
Εχει αλλαξει ο κοινωνικος χαρτης της χωραε
Το 2019 ο χάρτης των εκλογών ήταν ξεκάθαρος. Στα ΒΠ και στις εύπορες συνοικίες των Αθηνών και του Πειραιά η νδ θριάμβευσε. Αντίθετα στη Δυτική Αττική και στη Β Πειραιά θριάμβευσε ο Σύριζα. Τα ίδια συνέβησαν και την περίοδο 2012-2015. Τώρα άλλαξε αυτό. Πλούτισαν μέσα σε 4 χρόνια οι Κερατσινιώτες και οι Περιστεριώτες? Οχι βέβαια. Απλά τα 50δις της Ευρώπης συν το μαξιλαράκι του Σύριζα έκαναν τον Κούλη να φαίνεται νέος Ανδρέας Παπανδρέου. Συν βέβαια τα λάθη του Σύριζα με τη θολούρα περί προοδευτικής διακυβέρνησης. Απλά η ψήφος αυτή στον Κούλη είναι δανεική. Οπως δανεική ήταν και η ψήφος των ακροδεξιών μακεδονομάχων του 2019. Μπορεί κάλλιστα αυτοί να επιστρέψουν στην κεντροαριστερά ειδικά μετά τη β τετραετία Κούλη που τέρμα τα επιδόματα.
Τα 50 δις είναι εσωτερικός δανεισμός.
Και ο,τι και να λένε, γιατί ο λόγος του καθενός έχει βαρύτητα στη πορεία των ετών και με βάση όσα έλεγε και στο παρελθόν(κάποιοι έλεγαν το 2011 για δραχμή και έξοδο από το ευρώ και δεν ήτα στην κεντροαριστερά ή στην ακροδεξιά, επειδή ενεργούσαν ως οπαδοί και ο αρχηγός τους είχε πιεστεί από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα), η νέα τετραετία θα έχει θέματα, είναι αμιγώς ζήτημα άλγεβρας. Όσα γράφουμε με βάση την κοινή λογική και τα δεδομένα, εμφανίζονται.
Μάλιστα, μεε μεγάλη επεκτατική πολιτική 60 δις ευρώ και τους αντιπάλους να μη πείθουν, το ταβάνι είναι το 40%.
Το τι ποσοστό που θα χάσει το κυβερνών κόμμα μοιραστεί σε ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ακροδεξιά και σε ποιες αναλογίες, είναι ένα άλλο ζήτημα.
Αυτό εξαρτάται και από την προσέγγιση έκαστου κόμματος, ως προς τις πολιτικές επιλογές και την οργάνωση του.
Τώρα, τα θέματα σοβαρότητας και διαχειριστικής ικανότητας, έχουν μια σημασία αλλά πρώτα χρειάζοται άλλα πράγματα.
Το ότι δεν παίζει πάντα ρόλο ή αποτελεί κενό γράμμα, αφορά για παράδειγμα τον Τσακαλώτο.
Σοβαρός τόσο που προτίμησε να κάνει κάποιες παροχές με υπερφορολόγηση, παρά με δανεικά, με τον Πολάκη να ζητάει τα ρέστα.
Ο δεύτερος ως πιο λαϊκιστής, αναρωτήθηκε γιατί δεν δαπάνησαν 7 δις ευρώ με τον Τσακαλώτο να απαντά ότι δεν είναι συστημικό κόμμα.
Ούτε οι δικοί του τρελαίνονται με αυτό, ούτε οι αντίπαλοι του το αναγνωρίζουν, παρότι βασίστηκαν στις δικές του ιδέες και τις προώθησαν ακόμα περισσότερο!
Εν ολίγοις, η σοβαρότητα ενίοτε καταντά κενό γράμμα.
Γιατί να ψηφίσει αυτός που υπερφορολογήθηκε ή ο φτωχός που ο Τσακαλώτος δε είναι γαλαντόμος.
Καταλαβαίνεις τι γίνεται;
Ταυτόχρονα δυσαρεστούνται και οι δύο.
Ενώ η τακτική των Ανδρέα Παπανδρέου, Κώστα Σημίτη, Κώστα Καραμανλή(το παράκανε) και Κυριάκου Μητσοτάκη(με αρκετό ΠΑΣΟΚ, δεν είναι τυχαίο), αφορά εκτός των άλλων, παροχές με δανεικά. Που ο πολίτης δεν ξέρει αν υπάρχου και σίγουρα δεν πληρώνονται άμεσα, άρα ικανοποιείται και ο μικρομεσαίος που δεν υπερφορολογείται και ο φτωχός για περισσότερη γαλαντομία.
Όμως, αυτά τα χρήματα δεν είναι δωρεάν.