Ρε αφήστε ήσυχο τον wooded glade, είναι σοβαρό το θέμα!
Γούντι, φίλε μου, άκου τι μού συνέβη μια φορά (true story).
Στον ιππόδρομο πήγα μια και μοναδική φορά στη ζωή μου, θά 'μουν-δε θά 'μουν 17 χρονών. Με πήγε ένας φίλος μου που ήξερε "σίγουρα" για να τα κονομήσουμε.
Αποτέλεσμα: έχασα ένα χιλιάρικο (μιλάμε πριν από περίπου 40 χρόνια), όλο το χαρτζηλίκι μου, και το ΣΚ ήμουνα ρέστος και ταπής. Για τσιγάρο έκανα τράκες. Έκτοτε δεν πέρασα ούτε έξω από τον ιππόδρομο.
Πέρασαν σχεδόν 20 χρόνια από το περιστατικό εκείνο, οπότε είχα πάει την κόρη μου για χορό σε μια σχολή. Την περίμενα να τελειώσει σ' ένα πρακτορείο ΟΠΑΠ που βρισκόταν απέναντι κι έπαιζα κινο για να περάσει η ώρα. Ως συνήθως έτρωγα παλτό.
Το πρακτορείο είχε και ιππόδρομο, οπότε σε μια οθόνη βλέπω μια ιπποδρομία που έτρεχαν δυο αλόγατα: ο Μέγας Αλέξανδρος και η Ρωξάνη.
Εν τω μεταξύ, καθώς τά 'παμε, εγώ με τον ιππόδρομο είχα τόση σχέση όση και με την κινέζικη καλλιγραφία.
Λέω, αααα, μεγαλέκος και ρωξάνη, ζευγάρι στη ζωή, ζευγάρι και στ' αλόγατα. Αυτό θα παίξω.
Πάω που λες, ρε Γούντι, στον γκισέ και λέω στο παλικάρι: παίξε μου δυο κατοστάρικα τον μεγαλέκο και τη ροξάνη.
Με ρώτησε κάτι κινέζικα, δεν ξέρω παιδάκι μου του απάντησα, παίξτα όπως νομίζεις. Τα παίζει.
Τελειώνει η κούρσα, δίνω το χαρτάκι, μού λέει: κερδίσατε 7 χιλιάρικα! Χα!
Που λες, γούντι μου, τα τσέπωσα και εννοείται ότι δεν ξανάπαιξα ιππόδρομο ποτέ ξανά στη ζωή μου.
Η πλάκα είναι ότι οι αλογομούρηδες με κοίταζαν με ύφος περίεργο, σαν να σκέφτονταν "τον πούστη, αυτός κάποια πληροφορία από μέσα είχε για να πιάσει τα ψοφίμια"
)