Phorum.com.gr

Lugozzi έγραψε: 17 Οκτ 2018, 17:27

Dwarven Blacksmith έγραψε: 17 Οκτ 2018, 20:41 Κατα βάθος ξέρεις να ξεχωρίζεις τους παπατζήδες βλέπω.

Lugozzi έγραψε: 17 Οκτ 2018, 20:53

Dwarven Blacksmith έγραψε: 17 Οκτ 2018, 20:41 Κατα βάθος ξέρεις να ξεχωρίζεις τους παπατζήδες βλέπω.

για πες

Spoiler

https://www.amazon.com/Trump-Art-Deal-D ... B000SEGE6M

But even if the system is not anti-democratic, it is nevertheless non-democratic, at least in the conventional postwar European sense of the term: there is a lack of democratic accountability, there is little scope for input-oriented legitimacy and decision-makers can only rarely be mandated by voters. In particular, it is clear that the EU misses the third of the great milestones that Robert Dahl identified as marking the path to democratic institutions in the nation-states. That is, we are afforded a right to participate at the European level, even if we may now choose to avail ourselves of that right less frequently< and we are afforded the right to be represented in Europe, even if it is sometimes difficult to work out when and how this representative link functions< but we are not afforded the right to organize opposition within the European polity. There is no government-opposition nexus at this level. We know that a failure to allow for opposition within the polity is likely to lead either (a) to the elimination of meaningful opposition, and to more or less total submission, or (b) to the mobilisation of an opposition of principle against the polity - to anti-European opposition and to Euroscepticism. And indeed, this development is also reaching down into the domestic sphere, where the growing weight of the EU, and its indirect impact on national politics, also helps to foster domestic democratic deficits, and hence also limits the scope for classical opposition at the national level. Here too, then, we might expect to see either the elimination of opposition or the mobilization of a new - perhaps populist - opposition of principle.

Eθνικοκοινωνιστης έγραψε: 03 Νοέμ 2018, 12:54

foscilis έγραψε: 19 Οκτ 2018, 12:03 Λοιπόν έκανα το τάμπλετ Kindle και ξανάρχισα να διαβάζω μετά από μια παύση 2 χρόνων. Φέτος έχω διαβάσει 10 βιβλία από τα οποία θα σταθώ στην τριλογία Nights Dawn η οποία γράφτηκε το 1996-1998 και ήταν από τις καλύτερες ιστορίες επιστημονικής και φιλοσοφικής φαντασίας που έχω διαβάσει, σε σημείο που έβρισα όλους όσους ήξερα για το γεγονός ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα 20 χρόνια και δεν το ήξεραν να μου το πουν να το διαβάσω.

Κάθε τόμος είναι 1200-1300 σελίδες δηλαδή συνολικά κάπου 4000 και το διάβασα μονορούφι από τις αρχές του Αυγούστου μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου, σε σημείο που όταν τελείωσε ο 2ος τόμος [γύρω στις 3 η ώρα το βράδυ] έψαχνα την κάρτα μου να βάλω λεφτά για να πάω κατευθείαν στον 3ο.

Ξεκωλιάστηκα αλλά άξιζε μέχρι την τελευταία λέξη.

Γενικά συνειδητοποίησα ότι μπορώ να διαβάζω πλέον μόνο ηλεκτρονικά γιατί πρέπει το βιβλίο να φωτίζεται μόνο του, το παράθυρό μου για ανάγνωση είναι ~00:00 με ~02:30 που κοιμούνται όλοι.

Yochanan έγραψε: 03 Νοέμ 2018, 22:30

foscilis έγραψε: 19 Οκτ 2018, 12:03 Λοιπόν έκανα το τάμπλετ Kindle και ξανάρχισα να διαβάζω μετά από μια παύση 2 χρόνων. Φέτος έχω διαβάσει 10 βιβλία από τα οποία θα σταθώ στην τριλογία Nights Dawn η οποία γράφτηκε το 1996-1998 και ήταν από τις καλύτερες ιστορίες επιστημονικής και φιλοσοφικής φαντασίας που έχω διαβάσει, σε σημείο που έβρισα όλους όσους ήξερα για το γεγονός ότι υπάρχει τέτοιο πράγμα 20 χρόνια και δεν το ήξεραν να μου το πουν να το διαβάσω.

Κάθε τόμος είναι 1200-1300 σελίδες δηλαδή συνολικά κάπου 4000 και το διάβασα μονορούφι από τις αρχές του Αυγούστου μέχρι τις αρχές Σεπτεμβρίου, σε σημείο που όταν τελείωσε ο 2ος τόμος [γύρω στις 3 η ώρα το βράδυ] έψαχνα την κάρτα μου να βάλω λεφτά για να πάω κατευθείαν στον 3ο.

Ξεκωλιάστηκα αλλά άξιζε μέχρι την τελευταία λέξη.

Γενικά συνειδητοποίησα ότι μπορώ να διαβάζω πλέον μόνο ηλεκτρονικά γιατί πρέπει το βιβλίο να φωτίζεται μόνο του, το παράθυρό μου για ανάγνωση είναι ~00:00 με ~02:30 που κοιμούνται όλοι.

Πολύ δυνατή σειρά ναι. Τα ειχα διαβασει οταν ειχε βγει το τριτο, πριν πολύ καιρό αρχες 2000. Ακομα μου εχουν μεινει στο μυαλο χαραγμενες σκηνες και φασεις απο τα βιβλια. Πολύ δυνατο όντως, δεν ξερω βεβαια πως θα ενιωθα αν το διαβαζα σημερα. Τοτε με ειχε φρικαρει / καταθλιψει αρκετα αλλα - φυσικά - ειναι όπως λες απιστευτα τραβηχτικο. Κι εγώ πλέον μονο ηλεκτρονικα διαβαζω δυστυχως λογω ορασης ενω πολλα τα παιρνω και σε audible.

Μπονους: Το δεύτερο ειναι μια αλληγορια για την ιστορια της ελληνικης γενοκτονιας με την Τουρκια να ειναι ο πλανήτης που γενοκτονησε τον αλλο πλανήτη της μαυρης επιστήμονος και τωρα πάνε πολύ καλά και ολοι τους παιζουνε και λενε ε μωρε τωρα δεν πειράζει και τον αλχημιστη να ειναι το μπέβατρον.