Phorum.com.gr

πατησιωτης έγραψε: 30 Δεκ 2024, 14:53

Είναι γνωστό ότι ένας πλωτάρχης του Ναυτικού ήθελε να βάλει βόμβα στον χώρο που θα μιλούσε ο Μητσοτάκης στη Μυτιλήνη λίγο πριν τις εκλογές του 1989 και να τους ανατινάξει όλους αλλά η βόμβα έσκασε στα χέρια του και σκοτώθηκε ο ίδιος.Κανείς ούτε η επακολουθήσασα κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν ερεύνησε το περιστατικό.

34 χρόνια από την μυστηριώδης έκρηξη βόμβας στη Μυτιλήνη - Οκτώβριος 1989

24/10/2023

Οκτώβριος 1989 μυστηριώδης έκρηξη βόμβας στη Μυτιλήνη



Μια ημέρα - 21 Οκτωβρίου 1989 - πριν από 34 χρόνια, στη Μυτιλήνη, συμβαίνει κάτι που ακόμα και σήμερα σε πολλά του σημεία παραμένει ιδιαίτερα σκοτεινό. Μια βόμβα (με ωρολογιακό μηχανισμό) εκρήγνυται στα χέρια του ανθυπασπιστή της Πολεμικής Αεροπορίας Μιχάλη Παυλή, όταν επιχειρεί να την τοποθετήσει στο Δημοτικό Θέατρο. Ώρες αργότερα εκεί θα μιλούσε ο τότε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Στο κείμενο που ακολουθεί τα δεδομένα, τα σίγουρα, αυτά που δεν επιδέχονται καμία αμφιβολία και κυρίως δεν επιδέχονται καμία... θεωρία συνωμοσία είναι λίγα. Ελάχιστα. Η κριτική και η ψύχραιμη ματιά είναι απαραίτητα στοιχεία που θα πρέπει να έχει ο αναγνώστης.

Η μυστηριώδης έκρηξη

Η ιστορία ξεκινάει ( όταν ένας, όπως όλοι τον περιέγραφαν, άξιος ανθυπασπιστής στης Πολεμικής Αεροπορίας, ο Μιχάλης Παυλής, σκοτώθηκε, μια ημέρα σαν σήμερα πριν από 34 χρόνια, στην προσπάθειά του να ρυθμίσει τη βόμβα που είχε τοποθετήσει στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης, εκεί που λίγες ώρες αργότερα θα μιλούσε ο τότε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Στον ίδιο χώρο, λίγες ώρες πριν την έκρηξη είχε συγκέντρωση η ΚΝΕ όπου είχε μιλήσει ο Χαρίλαος Φλωράκης.

Λέγεται πως μετά την έκρηξη της βόμβας οι τοπικοί αστυνομικοί που έσπευσαν στο σημείο για να κάνουν έρευνα δε βρήκαν το παραμικρό. Λίγες ώρες αργότερα, το ίδιο ακριβώς σημείο ερευνήθηκε από κλιμάκιο της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας που είχε σπεύσει από την Αθήνα και τότε βρέθηκαν και τα υπολείμματα του ωρολογιακού μηχανισμού και βέβαια ένα διαμελισμένο πτώμα το οποίο, όπως διαπιστώθηκε, άνηκε στον ανθυπασπιστή της Πολεμικής Αεροπορίας Μιχάλη Παυλή!

Η έκρηξη σημειώθηκε λίγο πριν τα μεσάνυχτα της 21ης Οκτωβρίου 1989. Το ρολόι που ήταν «φορεμένο» πάνω στον μηχανισμό ήταν 12ωρο κάτι που πρακτικά σημαίνει πως η βόμβα θα «έσκαγε» πολλές ώρες πριν την ομιλία του Μητσοτάκη.

Λέγεται πως ο Παυλής ήταν ένας αριστερών καταβολών άνθρωπος με ευαισθησίες. Αυτό, τουλάχιστον, ισχυριζόταν ο αδερφός του ο οποίος πέθανε πριν από μερικά χρόνια. Λέγεται επίσης πως ο ανθυπασπιστής της Πολεμικής Αεροπορίας δούλευε για την ΕΥΠ και πως η υπηρεσία του είχε να κάνει με την παρακολούθηση των όσων μετέδιδαν τότε τα πολεμικά αεροσκάφη της Τουρκίας.

«Πήγαινε έμφορτος από ένα τούνελ με τη βόμβα, την οποία θα έβαζε εκεί που θα μιλούσα και θα γινόταν βέβαια της κακομοίρας. Εξερράγη απάνω του η βόμβα στην πορεία και σκοτώθηκε, διαμελίσθηκε. Και το ''σκέπασαν'' αμέσως. Ο αρχηγός της Αεροπορίας ταξίδεψε την επομένη, ξημερώματα, και έτσι η δουλειά ''σκεπάστηκε''. Ποτέ δεν ερευνήθηκε τι ήταν, τι έγινε, από πού ως πού. Ένας αξιωματικός, ένας κρατικός λειτουργός βάζει βόμβα την ώρα που πάει να μιλήσει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης» είχε πει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στον δημοσιογράφο Αλέξη Παπαχελά. Τα λόγια αυτά δημοσιεύονται στο βιβλίο «Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια» (Εκδόσεις Παπαδόπουλος). Κανείς δε θα μάθει ποτέ τι εννοούσε ο Κ. Μητσοτάκης όταν έλεγε πως το «σκέπασαν». Γιατί και κυρίως ποιοι ήταν αυτοί που μπορεί να το «σκέπασαν».

Η προκήρυξη της 17Ν που «μπέρδεψε» τα πράγματα

Στις 31 Οκτωβρίου 1989, ωστόσο, ήρθε η «Ε.Ο. 17 Νοέμβρη» να μπερδέψει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Η, μέχρι εκείνη την εποχή οργάνωση – φάντασμα, εξέδωσε μια προκήρυξη που υπαρασπιζόταν με σθένος τον Παυλή και έλεγε ακριβώς τα αντίθετα απ' ότι έλεγαν ή άφηναν να εννοηθούν όλοι οι υπόλοιποι. «Η 17Ν δεν διαθέτει κανένα απολύτως στοιχείο πέρα από όσα έγιναν γνωστά στο πλατύ κοινό. Όμως αυτά και μόνο είναι αρκετά για να μπορέσει ο καθένας σκεπτόμενος άνθρωπος να βγάλει αβίαστα τα συμπεράσματα του. Δείχνουν μια εικόνα τελείως διαφορετική απ' αυτήν που προβάλουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ο Παυλής είτε έδρασε μόνος του είτε σε συνεργασία με άλλους, δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με μυστικές υπηρεσίες και ασφαλίτικους μηχανισμούς. Δεν ήταν πράκτορας ή πιόνι μυστικών υπηρεσιών και η ενέργεια του δεν ήταν προβοκάτσια μυστικών υπηρεσιών» ανέφερε αρχικά η 17Ν και στη συνέχεια επιχειρηματολογούσε τονίζοντας:

«1) Κανένας πράκτορας μυστικών υπηρεσιών ή έστω ενεργούμενο τους, διαθέτοντας αν όχι μια στοιχειώδη εκπαίδευση, τουλάχιστον μια στοιχειώδη γνώση των εκρηκτικών δεν θά πεφτε θύμα ενός ατυχήματος μιας βόμβας που θά σκαγε τυχαία στα χέρια του, τη στιγμή που την τοποθετεί. [...]

2) Κανένας ασφαλίτικος μηχανισμός δεν θα χρησιμοποιούσε ποτέ σαν «βομβιστή» έναν επαγγελματία στρατιωτικό, έναν υπαξιωματικό και μάλιστα ντόπιο σ' ένα στενό χώρο σαν τη Μυτιλήνη. Αν η βόμβα έσκαγε κανονικά, ο Παυλής θα μπορούσε νάχει αναγνωριστεί από κάποιο γνωστό του, στη διάρκεια της διαδρομής για την τοποθέτηση της. [...]

3) Η ίδια η βόμβα όχι μόνο δεν δείχνει επαγγελματισμό αλλά ούτε καν απλή εξοικείωση με τα εκρηκτικά. Το υλικό κατασκευής της πουλιέται ελεύθερα στα μαγαζιά κυνηγετικών ειδών. Εκτός απ' τον απλό ωρολογιακό μηχανισμό πυροδότησης, η βόμβα είναι ανάλογου τύπου με τις εκατοντάδες που φτιάχνονται και ρίχνονται τις μέρες του Πάσχα σ' όλη την επαρχία [...]

4) Μια βόμβα που περιέχει 500 γραμμάρια πυρίτιδας, όπως αυτή του Παυλή είναι τελείως ανίσχυρη όπως αυτές που ρίχνονται το Πάσχα. Ο θάνατος του Παυλή δεν οφείλεται στην ισχύ της βόμβας αλλά στο ότι αυτή έσκασε στα χέρια και σε επαφή με την κοιλιακή του χώρα. Αν η βόμβα έσκαγε έστω και ένα μέτρο μακριά του, δεν θα πάθαινε απολύτως τίποτε, όπως φαίνεται τόσο απ' το υπόλοιπο σώμα του, όσο και από το γεγονός ότι η έκρηξη δεν προκάλεσε καμιά υλική καταστροφή ούτε καν του συρμάτινου περικαλύμματος του αεραγωγού. Η βόμβα λοιπόν του Παυλή δεν μπορούσε να προκαλέσει υλικές ζημιές αλλά ούτε και ανθρώπινα θύματα, εκτός αν κάποιος την έπιανε και αυτή έσκαγε στα χέρια του. Συνεπώς ο στόχος της δεν ήταν οι καταστροφές ή θύματα, αλλά απλά ο θόρυβος, η έκφραση κάποιας διαμαρτυρίας για το περιεχόμενο της οποίας θα μιλήσουμε πιο κάτω».

Στη συνέχεια τόνιζε πως η εκτίμηση της 17Ν ήταν πως ο Παυλής ως άνθρωπος της «ανένταχτης αριστεράς» έδρασε κατά πάσα πιθανότητα μόνος του με σκοπό την διαμαρτυρία και όχι να προκαλέσει το θάνατο, ενώ με βεβαιότητα ο συντάκτης της προκήρυξης εξηγεί πως ο Παυλής θα επιχειρούσε να ρυθμίσει την βόμβα περίπου στις 3-4 το ξημέρωμα της 22ας Οκτωβρίου.

Το ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι πως η 17Ν, στη συνέχεια της προκήρυξης συνδέει την υπηρεσία του Παυλή σε στρατιωτικό ραντάρ της Μυτιλήνης με τον πιθανό λόγο για τον οποίο προχώρησε στη βομβιστική επίθεση.

«Ακόμη κι η ίδια η δουλειά του στη μονάδα ραντάρ και η γειτνίαση της Μυτιλήνης με την Τουρκία είχαν σαν συνέπεια να έχει ο Παυλής άμεση εμπειρία των συνεχών παραβιάσεων του εναέριου χώρου απ' τα τουρκικά αεροπλάνα και της ανυπαρξίας οποιασδήποτε πραγματικής αντίδρασης σ' αυτές τις παραβιάσεις. Είχαν σαν συνέπεια ν' αντιλαμβάνεται και να συνειδητοποιεί την ανοιχτή συμπαιγνία και συνενοχή των συμμάχων μας αμερικάνων ιμπεριαλιστών σ' αυτές τις παραβιάσεις. Να συνειδητοποιεί τέλος τον ανοιχτό εμπαιγμό της πολιτικής αλλά και της στρατιωτικής ηγεσίας, με την πρακτική τους του εθνικού μειοδότη τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Κύπρο. Είναι λοιπόν πολύ φυσικό, όλ' αυτά να οδηγήσουν έναν ευαίσθητο, έντιμο και θαρραλέο αγωνιστή σαν τον Παυλή σε θέσεις και πρακτικές καθαρά αντικαθεστωτικές. Το ακριβές βέβαια πολιτικό περιεχόμενο της βόμβας διαμαρτυρίας, μόνο ο ίδιος ο Παυλής θα μπορούσε να μας το δώσει», ανέφερε η οργάνωση.

Τέλος, σύμφωνα με κάποια δημοσιεύματα, μερικά χρόνια αργότερα η Πολεμική Αεροπορία (μάλλον τυπικά) απένειμε - μετά θάνατον - στον Παυλή ένα μετάλλιο ευδόκιμης υπηρεσίας. Η αντίδραση της Νέας Δημοκρατίας ήταν έντονη τονίζοντας πως δεν είναι δυνατόν να δίνονται μετάλλια σε έναν βομβιστή. Η απάντηση του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας ήταν πως δεν υπήρχαν στοιχεία που να αποδεικνύουν κάτι τέτοιο…

https://www.lesvosnews.net/articles/new ... i-mytilini

Ο Μητσοτάκης και το μακρινό ’89 της τρομοκρατίας

Το σκέφτηκα παραπάνω από μια φορά. Το παίδεψα για ώρες στο μυαλό μου. Το ερώτημα ήταν ακόμη εκεί κλείνοντας τον δεύτερο τόμο του πολύτιμου για την πρόσφατη πολιτική και οικονομική ιστορία του τόπου εκδοτικού έργου «Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια» (Εκδόσεις Παπαδόπουλος) που φέρει την υπογραφή του δημοσιογράφου Αλέξη Παπαχελά.

Κλείνοντας τον τόμο –400 και κάτι σελίδες μαζί με το Παράρτημα, τις Σημειώσεις, το Ευρετήριο Ονομάτων, τα Βιογραφικά και το Ενθετο με τις φωτογραφίες που καλύπτουν την διαδρομή του πολιτικού ηγέτη από την περίοδο της Μεταπολίτευσης το 1974 έως το 2016, περίοδο όπου στη κυβέρνηση βρίσκεται ο Αλέξης Τσίπρας– διάβασα (ξανά) το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης. Το παραθέτω εδώ:

«Ο Αλέξης Παπαχελάς επιστρέφει µε τον δεύτερο τόµο της συγκλονιστικής αφήγησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όπως προέκυψε από τις συναντήσεις τους που πραγµατοποιήθηκαν µε ρητή συµφωνία το περιεχόµενό τους να δηµοσιοποιηθεί µετά την αποχώρηση του Έλληνα ηγέτη από τη ζωή.

Με τα δικά του λόγια, ο μεγάλος πολιτικός άνδρας αποκαλύπτει και αποκαλύπτεται για πρώτη φορά εκ βαθέων, αιφνιδιάζοντας συχνά τον αναγνώστη καθώς φωτίζει µε θάρρος –αλλά και αυτοκριτική διάθεση– αµφιλεγόµενες όψεις της πρόσφατης πολιτικής ιστορίας του τόπου.

Η πορεία στην έρηµο και οι δύσκολες σχέσεις του µε τον Κωνσταντίνο Καραµανλή τα πρώτα χρόνια µετά την Αποκατάσταση της Δηµοκρατίας. Τα µυστικά της πολιτικής επιβίωσης και η ολική επαναφορά στην πολιτική σκηνή. Η ένταξη στη Νέα Δηµοκρατία το 1978 και η πρωτοφανής πορεία προς την κατάκτηση της ηγεσίας της το 1984. Οι µεγάλες συγκρούσεις µε τον Ανδρέα Παπανδρέου που σφράγισαν την δεκαετία του ’80. Το Σκάνδαλο Κοσκωτά και η πολιτική θύελλα που οδήγησε στο Ειδικό Δικαστήριο. Η στοχοποίηση της ΝΔ από την τροµοκρατία και η δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη. Οι συγκρούσεις στην κυβέρνηση την περίοδο 1990-1993 για την προώθηση των μεταρρυθμίσεων. Το άγνωστο παρασκήνιο για το Σκοπιανό. Το χρονικό της πτώσης και ο πραγµατικός ρόλος της «διαπλοκής». Οι συµβουλές και η παρακαταθήκη του για τις επόµενες γενιές.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης καταθέτει τη δική του µαρτυρία για µια ολόκληρη εποχή, την οποία επηρέασε και διαµόρφωσε όσο ελάχιστοι άλλοι».

Επανέρχομαι στο αρχικό ερώτημα. Τι κρατώ και τι αναδεικνύω σε ένα κείμενο παρουσίασης της εκδοτικής προσπάθειας… μιας και όλα έχουν ειπωθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Η απάντηση: Προτίμησα να κρατήσω το «ζουμί» από επτά πάνω κάτω σελίδες. Από την σελίδα 126 έως και την σελίδα 133. Είναι όλα όσα βρίσκονται πίσω από τα λόγια του Μητσοτάκη για την τρομοκρατία, την «17 Νοέμβρη» και τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη.

«Δεν το περίμενα, δεν το περίμενα ποτέ. Και δεν ξέρω και γιατί τον σκότωσαν. Κάτι είχε ανακαλύψει ο Παύλος, ο οποίος ήταν πολυπράγμων. Κάτι είχε ανακαλύψει και το φοβήθηκαν και τον σκότωσαν. Διότι ήξεραν ότι θα τους στοίχιζε πολιτικά».

Ο Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια. Για πράξη πολιτικής δολοφονίας το σύντομο καλοκαίρι του 1989. Και τα λόγια αλλά και η στιγμή έχουν την σημασία τους. Ειδικά για όλα όσα είχαν προηγηθεί της δολοφονίας Μπακογιάννη.

«Εγώ ήξερα ότι θα είμαστε στόχος της “17 Νοέμβρη”. Ήξερα πολύ περισσότερα πράγματα για τη “17 Νοέμβρη”. Για τους πίσω ισταμένους, πράγματα τα οποία δεν θέλω ούτε και σήμερα να πω – και βέβαια κάποτε θα τα μάθει ο κόσμος. Εμένα μου έκαναν επανειλημμένως απόπειρες δολοφονίας. Τη βόμβα, η οποία είχε στηθεί στην Κατεχάκη , την προλάβαμε 20 λεπτά πριν εκραγεί. (…) Απόπειρα έγινε και στην Μυτιλήνη εναντίον μου όταν αυτός ο αεροπόρος πήγαινε μέσα για να βάλει τη βόμβα και έσκασε».

Σταματώ το διάβασμα και μένω να κοιτάζω το ταβάνι. Ήταν σαν να «βλέπω» μια mini σειρά παραγωγής BBC στο Netflix από εκείνες που η μία έκπληξη συνοδεύει μια άλλη και δεν ξέρεις ποτέ ποιος εκπροσωπεί ποιον, για ποιον δουλεύει και από πού λαμβάνει εντολές.

Όταν συνήλθα από το «τράνταγμα», ακολούθησα στις σημειώσεις εκείνη με την ένδειξη 68. Διαβάζω:

«Στις πρώτες πρωϊνές ώρες της 22ας Οκτωβρίου 1989 σκοτώνεται ο υπαξιωματικός Μιχάλης Παυλής , όταν εξερράγη η βόμβα που προσπαθούσε να τοποθετήσει στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης. Το απόγευμα της Κυριακής ήταν προγραμματισμένο να μιλήσει στο θέατρο αυτό ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης».

Επιστρέφω στα λόγια του:

«Πήγαινε έμφορτος από ένα τούνελ με τη βόμβα, την οποία θα έβαζε εκεί που θα μιλούσα και θα γινόταν βέβαια της κακομοίρας. Εξερράγη απάνω του η βόμβα στην πορεία και σκοτώθηκε, διαμελίσθηκε. Και το “σκέπασαν” αμέσως. Ο αρχηγός της Αεροπορίας ταξίδεψε την επομένη, ξημερώματα, και έτσι η δουλειά “σκεπάστηκε”. Ποτέ δεν ερευνήθηκε τι ήταν, τι έγινε, από πού ως πού. Ενας αξιωματικός, ένας κρατικός λειτουργός βάζει βόμβα την ώρα που πάει να μιλήσει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης».

Για την ιστορία και μόνο να κάνω μια αναφορά σε μια προκήρυξη της “17 Νοέμβρη” όπου τα μέλη της δολοφονικής σέκτας σκίζουν τα ιμάτια τους ότι «ο Παυλής είτε έδρασε μόνος του είτε σε συνεργασία με άλλους, δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με μυστικές υπηρεσίες και ασφαλίτικους μηχανισμούς. Δεν ήταν πράκτορας ή πιόνι μυστικών υπηρεσιών και η ενέργειά του δεν ήταν προβοκάτσια μυστικών υπηρεσιών».

Ακόμη περισσότερο, κάνει εντύπωση ότι η “17 Νοέμβρη” προχωρά και σε μια ιδιότυπη αγιοποίηση του δράστη:

«Η προσωπικότητα του Παυλή όπως αυτή σκιαγραφείται τόσο απ’ το παρελθόν του, τα ενδιαφέροντά του και τις ανησυχίες του, τα βιβλία του, τα αποκόμματα του τύπου με προκηρύξεις επαναστατικών οργανώσεων, τη ζωή του, αλλά και τις μαρτυρίες των γνωστών του, δείχνουν έναν αγωνιστή της ανένταχτης αριστεράς και όχι έναν άνθρωπο των μυστικών υπηρεσιών ή έστω ένα πιόνι τους. Ακόμη κι η ίδια η δουλειά του στη μονάδα ραντάρ και η γειτνίαση της Μυτιλήνης με την Τουρκία είχαν σαν συνέπεια να έχει ο Παυλής άμεση εμπειρία των συνεχών παραβιάσεων του εναέριου χώρου απ’ τα τουρκικά αεροπλάνα και της ανυπαρξίας οποιασδήποτε πραγματικής αντίδρασης σ’ αυτές τις παραβιάσεις. Είχαν σαν συνέπεια ν’ αντιλαμβάνεται και να συνειδητοποιεί την ανοιχτή συμπαιγνία και συνενοχή των συμμάχων μας αμερικάνων ιμπεριαλιστών σ’ αυτές τις παραβιάσεις. Να συνειδητοποιεί τέλος τον ανοιχτό εμπαιγμό της πολιτικής αλλά και της στρατιωτικής ηγεσίας, με την πρακτική τους του εθνικού μειοδότη τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Κύπρο. Είναι λοιπόν πολύ φυσικό, όλ’ αυτά να οδηγήσουν έναν ευαίσθητο, έντιμο και θαρραλέο αγωνιστή σαν τον Παυλή σε θέσεις και πρακτικές καθαρά αντικαθεστωτικές».

Το τι ακριβώς συνέβη δεν θα το μάθουμε ίσως ποτέ. Εκείνο, όμως, που έχει αξία είναι τα λόγια του Μητσοτάκη και κυρίως η ενσυνείδητη προσπάθειά του να φτιάξει το παζλ (καλύτερα, ένα περίεργο μωσαϊκό συμφερόντων) μέσα στο οποίο «φιλοξενούνται» οι ψηφίδες της τρομοκρατίας με τα περίστροφα, τις βόμβες, το αίμα.

Μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1980 –μιας δεκαετίας όπου τα τελευταία σπαράγματα του Ψυχρού Πολέμου έχουν μια απίστευτη αγριότητα στην εκδήλωσή τους.

Ο Μητσοτάκης το λαμβάνει υπόψη του. Το υπολογίζει. Όπως υπολογίζει και το γενικότερο κλίμα στη χώρα με την καθεστωτική αντίληψη που έχει ένα μέρος του ΠΑΣΟΚ που έρχεται με ορμή στην εξουσία. Σε κάθε περίπτωση είναι μια αντίληψη που επιβιώνει στο διάβα του χρόνου, καθορίζει συμπεριφορές και ακινητοποιεί δυνάμεις και πρωτοβουλίες. Ο Μητσοτάκης έχει συνείδηση ότι είναι ένας από τους στόχους. Άλλωστε, «βλέπει» να πέφτουν από τα δολοφονικά περίστροφα δύο κεντρικά πρόσωπα του συντηρητικού κόσμου –ο Αθανασιάδης (εφημερίδα «Βραδυνή») και ο Μομφεράτος («Απογευματινή»).

Τα τελευταία σπαράγματα του Ψυχρού Πολέμου, η καθεστωτική αντίληψη μερίδας του βαθέος ΠΑΣΟΚ, τα περίστροφα της “17 Νοέμβρη” αλλά και μια ανίσχυρη ελληνική οικονομία συνθέτουν το παζλ της δεκαετίας του ΄80. Όλα παραμένουν ανοικτά ως ενδεχόμενα. Tίποτα δεν αποδεικνύεται, όπως συμβαίνει και στις σειρές του BBC…

https://www.protagon.gr/themata/to-makr ... 4341944282

Η διπλή ζωή του «Λάμπρου»

Η πρώτη συνομιλία του «Λάμπρου» με τους άνδρες της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας ήταν μάλλον πεζή: «Λάμπρο, τέλος» του είπε ένας από αυτούς μόλις επιβιβάστηκαν στο ελικόπτερο που θα μετέφερε τον Οικονόμου-Γιωτόπουλο από τους Λειψούς στην Αθήνα. Ο Αλέκος Γιωτόπουλος αντέδρασε χωρίς εμφανή συναισθήματα, κοφτά: «Ούτε Λάμπρος ούτε τέλος».

Το «κυνήγι» του «Λάμπρου» από την Ελληνική Αστυνομία διήρκεσε μερικούς μήνες και το «συμπλήρωμα» των κομματιών που έλειπαν αναδείχθηκε ένα από τα προσωπικά πάθη του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. κ. Φώτη Νασιάκου.

Συγκέντρωνε τα πάντα, από τα χρόνια του Γιωτόπουλου στο γυμνάσιο του Χαλανδρίου. Η Αστυνομία «έπεσε πάνω» και σε φωτογραφίες του Γιωτόπουλου από την εποχή που 15 ετών μαθητής σύχναζε στα κεντρικά γραφεία της Γαλλικής Ακαδημίας (Annex Central). Τότε η τάξη του είχε πάει ημερήσια εκδρομή στην Αίγινα. Στις φωτογραφίες της εκδρομής που χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του ’60 εικονιζόταν και ένας πανεπιστημιακός του Πολυτεχνείου ο οποίος έτυχε να βρίσκεται στο Παρίσι το 1968 και έχει δραστηριότητα στην εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Ο καθηγητής προσήχθη πριν από δύο εβδομάδες άρον άρον σε αστυνομικό τμήμα νησιού του Αργοσαρωνικού, όπου τα στοιχεία «διασταυρώθηκαν» σε χρόνο μηδέν μέσω μιας πολύ γρήγορης σύνδεσης μόντεμ σε έναν κεντρικό υπολογιστή. «Ηταν εξαιρετικά γρήγορη η διαδικασία και εξαιρετικά επώδυνη για μένα» είπε ο πανεπιστημιακός μιλώντας στο «Βήμα» (σ.σ.: το όνομά του είναι στη διάθεση της Συντάξεως της εφημερίδας). «Επειτα, μέσα σε δευτερόλεπτα, μου είπαν ότι είμαι ελεύθερος να φύγω. Είχαν διασταυρωθεί τα στοιχεία μου και δεν ταίριαζαν».

Ο άνθρωπος αυτός δεν ξαναείδε τον «Λάμπρο» μετά την κοινή εποχή τους στο Παρίσι – είχαν μια διαφορά ηλικίας τριών ετών – και από αυτή την άποψη δεν ήταν χρήσιμος στις αρχές. Ο προσαχθείς πανεπιστημιακός θυμάται ότι «πάντα συζητούσαμε τι έχει γίνει ο Λάμπρος». Πίστευε και αυτός στον «μύθο» ότι «ο Λάμπρος ερωτεύτηκε μια όμορφη Πολωνέζα και εγκαταστάθηκε στην Πολωνία».

Ο ίδιος ο Γιωτόπουλος απέδωσε τη χρήση του ονόματος Μιχάλης Οικονόμου στην ανάγκη να έχει διαβατήριο με άλλο όνομα όταν «χτυπήθηκε» ως στέλεχος της Λαϊκής Επαναστατικής Αντίστασης (ΛΕΑ).

Σύμφωνα με μαρτυρίες πρώην συντρόφων του, ο Γιωτόπουλος «μπαινόβγαινε» στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της δικτατορίας με διαφορετικά διαβατήρια, ακολουθούσε διαφορετικούς δρόμους αλλά καθοδηγούσε την οργάνωσή του – μαζί με άλλους – με «σιδερένιο χέρι»: τα μέλη της ηγεσίας της οργάνωσης ήταν διορισμένα (κοοπτάτσια), όπως συνέβαινε με τα μέλη των ηγεσιών και άλλων αντιδικτατορικών οργανώσεων. Μέσα στη δικτατορία, αυτή η πολιτική ήταν επιβεβλημένη, συνέδρια δεν ήταν δυνατόν να γίνουν.

Οταν το 1973 «χτυπιέται» η ΛΕΑ από μια έκρηξη σε εργαστήριο φύλαξης εκρηκτικών στην Κυψέλη, η Αστυνομία συλλαμβάνει δεκάδες μέλη της αλλά ο Γιωτόπουλος μένει αλώβητος. Ή σχεδόν αλώβητος. Γιατί σε ένα σήμα των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών όπου αποτυπώνεται ένα γαλλικό «χτύπημα» κατά της ΛΕΑ το 1973 οι Γάλλοι περιλαμβάνουν το όνομα Αλέκος Γιωτόπουλος, γεννημένος το 1944 στο Παρίσι.

Η Αστυνομία υπολογίζει ότι αυτή την εποχή ο Αλέκος Γιωτόπουλος καταλήγει στη χρήση του ονόματος Μιχάλης Οικονόμου, άλλοι όμως που γνωρίζουν περισσότερα από την ΕΛ.ΑΣ. ξέρουν ότι ο Γιωτόπουλος χρησιμοποιεί αυτό το όνομα – του πρώτου Γραμματέα του ΣΕΚΕ στην Ελλάδα – από το ταξίδι στην Κούβα το 1968.

Με αυτό το όνομα δεν κυκλοφορεί μετά την πτώση της χούντας στην Αθήνα, επιχειρώντας να στρατολογήσει μέλη των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς στην «ένοπλη πάλη».

Ο Γιωτόπουλος έχει συγκεκριμένες απόψεις για την «ένοπλη προπαγάνδα», επιχειρηματολογώντας υπέρ της «κλειστής οργάνωσης στελεχών» που βρίσκεται στην «πρωτοπορία». Ο «μαζικός χώρος» είναι προνομιακός για τη στρατολόγηση νέων μελών αλλά όχι αναγκαίος για την ύπαρξη της «πρωτοπορίας».

Η οργάνωση ιδρύεται στις 17 Νοεμβρίου του 1974 όπως δείχνει η προκήρυξη της δολοφονίας του Γουέλς: «… Το σύνθημα «έξω οι Αμερικάνοι» που ήταν από τα βασικά της εξέγερσης της 17 Νοέμβρη, που κυριαρχούσε πανελλήνια από τις 24 Ιούλη και που βροντοφώναξαν οι ένα εκατομμύριο διαδηλωτές στις 17 Νοέμβρη, παραμένει ανεκπλήρωτο» γράφει ο συντάκτης της προκήρυξης της δολοφονίας του Ρίτσαρντ Γουέλς.

Η αστυνομία τον θέλει να κυκλοφορεί υπό καθεστώς «ημιπαρανομίας», επενδύοντας το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στη συγκέντρωση πληροφοριών για τους στόχους τους οποίους ήθελε να «χτυπήσει» η οργάνωση. Στην πραγματικότητα κυκλοφορεί στην Αθήνα με το όνομά του, Αλέκος Γιωτόπουλος, για όσους τον γνωρίζουν και με το Μιχάλης Οικονόμου για όσους δεν τον γνωρίζουν.

Ο «μεγάλος παππούς» της τρομοκρατίας

Στις 20 Οκτωβρίου 1991, ο «σύντροφος» του πατέρα του Γιωτόπουλου Μιχάλης Ράπτης θα γράψει στο «Βήμα»:

«Θεωρούσα ότι επρόκειτο μάλλον για μια «ακροαριστερή» μικρή ομάδα «μαοϊκής» ιδεολογικής προέλευσης, που είχε ως κύριο στόχο της να χτυπήσει, να «τιμωρήσει» όσους συνέβαλαν στην εγκαθίδρυση και λειτουργία της χούντας του 1967. Ξέρω τώρα το ίδιο καλά όσο και οι αρμόδιες υπηρεσίες στη Γαλλία και την Ελλάδα ότι στα χρόνια 1975-77 (τουλάχιστον) η οργάνωση αυτή έχαιρε μεγάλης συμπάθειας όχι μόνο σε ευρύ κύκλο νέων και πολιτών στην Ελλάδα και το Παρίσι…».

Η εκτίμηση του Μιχάλη Ράπτη είναι απολύτως σωστή, αν και η Αστυνομία δεν είναι βέβαιη ότι γνώριζε τη νέα ιδιότητα και το νέο όνομα του Αλέκου Γιωτόπουλου. «Υπάρχει ένας κύκλος ανθρώπων στην Αθήνα και στο Παρίσι που εξακολουθούν να γνωρίζουν τον κύριο Οικονόμου ως κύριο Γιωτόπουλο. Ο Γιωτόπουλος και στην Αθήνα και στο Παρίσι χρησιμοποιεί και τα δύο ονόματα…». Αλλά το ίδιο διάστημα πάρα πολλοί άνθρωποι συναντούν και γνωρίζουν στην Αθήνα τον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο με αυτό το όνομα, το όνομα Αλέξανδρος Γιωτόπουλος είναι αυτό που χρησιμοποιεί κυρίως στην κοινωνική του ζωή, σε εκθέσεις, παρουσιάσεις βιβλίων και συναντήσεις με παλιούς συντρόφους.

Ο Γιωτόπουλος το διάστημα αυτό είναι ο «επιχειρησιακός αρχηγός της οργάνωσης», ένας από τους«Νικήτες» της, ο πρώτος. Στη σημειολογία της 17Ν το ψευδώνυμο «Λάμπρος» έχει ο αρχηγός της οργάνωσης και το ψευδώνυμο «Νικήτας» ο υπ’ αριθμόν 2, ο επιχειρησιακός αρχηγός. Παρ’ όλα αυτά η αδελφή του Λάουρα είχε να τον δει 27 χρόνια.

Ορισμένοι από τους ανθρώπους που γνωρίζουν από την εποχή της χούντας τις οργανωτικές δυνατότητες και την ικανότητά του να παράγει ιδεολογία πιστεύουν ότι πίσω από τον Γιωτόπουλο βρίσκεται ένας άλλος αρχηγός… Αυτός «εγγυάται» την αξιοπιστία όσων μεταβαίνουν στην Κούβα το 1968 και αυτός «εγγυάται» την αξιοπιστία του Γιωτόπουλου όταν συνομιλεί με τους άλλους ηγέτες των ενόπλων ομάδων. «Δεν είναι ένα από τα πρόσωπα που αναζητά σήμερα η Αστυνομία» λέει με βεβαιότητα ένας άνθρωπος που είδε τον Αλέκο Γιωτόπουλο για τελευταία φορά το 1975. Ο «Λάμπρος» της πρώτης περιόδου, λένε, είναι ένας… άλλος.

Η Αστυνομία υποστηρίζει ότι κάτι τέτοιο δεν προκύπτει από την κατάθεση του Παύλου Σερίφη αλλά και από το ύφος της πρώτης προκήρυξης, που διακρίνεται από τις εμμονές του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου (οι φράσεις όπως «ξέφραγο αμπέλι», αναφορά στο Κυπριακό).

Πολλοί άνθρωποι του «ευρύτερου χώρου της σύγκρουσης με το κράτος» λένε με σιγουριά ότι από την αρχική ιδρυτική ομάδα της 17Ν δεν ζουν πλέον «τέσσερα άτομα ». Το ερώτημα ποιος ήταν σε αυτή την αρχική ηγετική ομάδα ίσως να μην έχει καμία αξία για την Αστυνομία.

Ισως όμως και να έχει. Στην παρουσίαση της σύλληψης του Αλέκου Γιωτόπουλου ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. κ. Φώτης Νασιάκος αναφέρει ότι ο κ. Γιωτόπουλος είναι «ο καθοδηγητής της οργάνωσης…».

Αλλά ο σημερινός καθοδηγητής δεν είναι υποχρεωτικά ο πρώτος. «Υπάρχει ένας άλλος «Λάμπρος» πριν από τον σημερινό» υποστηρίζουν κάποιοι που γνωρίζουν τι συνέβη τις ημέρες του 1974 όταν σχηματίζονταν οι οργανώσεις του «ένοπλου αγώνα». «Ο Γιωτόπουλος είναι αυτός που έμεινε από τους παππούδες...». Και οι υπόλοιποι; Αυτοί που εγκατέλειψαν τη 17Ν το 1980 και αυτοί που διαφώνησαν με τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη; Τι σχέση έχουν οι «αδρανοποιημένοι της 17Ν» με το κουβάρι που άρχισε να ξετυλίγεται από τις 29 Ιουνίου στον Πειραιά; Τι σχέση είχαν με άλλες οργανώσεις της ένοπλης βίας; Υπάρχουν «παππούδες» σε δύο οργανώσεις;

Στις 20 Οκτωβρίου 1991, στο άρθρο του στο «Βήμα» ο Μιχάλης Ράπτης («Πάμπλο») απευθύνεται προς τη 17Ν υπονοώντας σαφώς ότι η οργάνωση έχει μεταλλαχθεί μετά τις δολοφονίες των Π. Μπακογιάννη και Τσετίν Γκοργκίου και τη δολοφονική απόπειρα κατά του Β. Βαρδινογιάννη. Γράφει: «Η Ελλάδα σήμερα περνά σε μαφιόζικη αναβάθμισή της. Μαφιόζικα συγκροτήματα αρπάζουν ό,τι μπορούν, κυκλώματα κάθε είδους έχουν αρχίσει να νέμονται την οικονομία, το κράτος, την κοινωνία, εφορμούν ακάθεκτα, αρπάζουν από εδώ και από εκεί ό,τι μπορούν, από νοσοκομεία έως βραχονησίδες… μοιράζεις όταν μπορείς «φακελάκια» παντού, αγοράζεις «υπηρεσίες» ακόμα και «τρομοκρατικές»». Το άρθρο γράφεται για την οργάνωση του Γιωτόπουλου, αλλά κάποιοι συναγωνιστές του Γιωτόπουλου στον αντιδικτατορικό αγώνα εκτιμούν ότι απευθύνεται «σε έναν άλλο ηγέτη της οργάνωσης που έχει χάσει τον έλεγχο». Είναι άραγε ο πρώτος «Λάμπρος»;

Της γραπτής αλληλογραφίας προηγείται ένας έντονος διάλογος του Μιχάλη Ράπτη με δύο άνδρες και μία γυναίκα στην πλατεία Κολωνακίου το 1988. Ο ένας είναι ο Γιωτόπουλος. Ο διάλογος είναι έντονος, διαρκεί δυόμισι ώρες και τελειώνει με ανταλλαγή ύβρεων. Ο Ράπτης αποκαλεί τους συνομιλητές του «ανόητους», αυτοί τον συμβουλεύουν να «αυτοκτονήσει» ως γέρος «αστός πολιτικός». Τις ίδιες εκφράσεις χρησιμοποιεί και η προκήρυξη της 17Ν που απαντά στο άρθρο τού «Πάμπλο» στο Βήμα (20 Οκτωβριου 1991).

Ο Μιχάλης Ράπτης δεν είχε πάρει ο ίδιος την πρωτοβουλία για τη συνάντηση αυτή. Ούτε και οι συνομιλητές του…

https://www.tovima.gr/2008/11/24/archiv ... lamproy-2/

Από τις φαλτσέτες στα… 45άρια!

Η ιστορία της εμπλοκής παράνομων μηχανισμών με τους πρωταγωνιστές των οργανώσεων 17Ν και ΕΛΑ αρχίζει στο Κάιρο και στην Αλεξάνδρεια το 1943. Ο Κουριέλ, ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Αιγύπτου, προμηθεύει με πλαστά πιστοποιητικά τους έλληνες αξιωματικούς και ναύτες που ετοιμάζονται να ξεσηκωθούν στο Βασιλικό Ναυτικό. Η σύνδεση του εβραίου κομμουνιστή φίλου του τροτσκιστή Μιχάλη Ράπτη (Πάμπλο) με την «ελληνική πίστα» παραμένει στενή όταν μετά τον πόλεμο εγκαθίσταται στη Γαλλία.


Εκεί δημιουργείται το «Κουριέλ Απαράτ», ένας μηχανισμός που εξέδιδε πλαστά διαβατήρια, εξασφάλιζε τη μεταφορά χρημάτων και όπλων για τους «πολιτικά κολασμένους» και έπαιζε σπουδαίο ρόλο στη λογιστική υποστήριξη του FLN, του απελευθερωτικού κινήματος της Αλγερίας. Το «Κουριέλ Απαράτ» ωστόσο διαβρώνεται σχετικά γρήγορα από άνδρες των γαλλικών υπηρεσιών.


Στο Παρίσι έχει εγκατασταθεί από το 1936 ως και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (με εξαίρεση το διάστημα που πήγε στην Ισπανία) και ο Δημήτρης Γιωτόπουλος, ηγέτης των Αρχειομαρξιστών (μιας από τις τάσεις του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος εκείνης της εποχής) οι οποίοι είχαν και το προσωνύμιο «φαλτσέτες», επειδή είχαν πολλά μέλη προερχόμενα από το επάγγελμα των τσαγκαράδων. Ο Δημήτρης Γιωτόπουλος ήταν και ο καθοδηγητής του Μιχάλη Ράπτη, στα πρώτα του βήματα στο τροτσκιστικό κίνημα

* Ο θάνατος του Φελτρινέλι


Στο τέλος της δεκαετίας του ’60 ο ιταλός εκδότης Τζιαν Τζάκομο Φελτρινέλι σκοτώνεται στο Μιλάνο σε μια επιχείρηση σαμποτάζ σε πυλώνες υψηλής τάσης, ο «Ερυθρός Στρατός» στη Γερμανία και οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» στην Ιταλία παίρνουν τον δρόμο της ένοπλης πάλης και πλησιάζουν ιδεολογικά τον γκεβαρισμό και τα κινήματα του αντάρτικου πόλης της Λατινικής Αμερικής και έρχονται σε επαφή με την «Τρικοντινεντάλε» (Κίνημα Τριών Ηπείρων για την παγκόσμια απελευθέρωση). Την ίδια εποχή μια μικρή ομάδα Ελλήνων ταξιδεύει στην Καραϊβική για να συζητήσει την εκπαίδευση στον ανταρτοπόλεμο μερικών στελεχών των αντιδικτατορικών κινημάτων.


Στην ομάδα, όπως αναφέρει ο Μιχάλης Ράπτης στα απομνημονεύματά του, συμμετέχουν ο Γιάννης Γαλανόπουλος και ο σκηνοθέτης Νίκος Παπατάκης. Οι Κουβανοί τούς αντιμετωπίζουν με επιφυλάξεις και όταν μερικούς μήνες αργότερα φθάνει η πρώτη ομάδα των Ελλήνων για την πέντε εβδομάδων εκπαίδευση βρίσκεται αντιμέτωπη μόνο με θεωρητικά μαθήματα ανταρτοπολέμου.

Στην ομάδα παίρνουν μέρος ο Αλέκος Γιωτόπουλος (υιός του Δημήτρη) και ο ιδρυτής του ΕΛΑ Χρήστος Κασσίμης. Την ομάδα συμπληρώνουν επτά ακόμη άνδρες και μία γυναίκα. Ανήκουν σε διαφορετικές οργανώσεις, μόλις δύο από αυτούς ανήκουν στην «29 Μάη» που έχει ιδρυθεί το 1967. Ουδείς ανήκει στο ΚΚΕ, ένας λόγος που προκαλεί πρόσθετες υποψίες από τους μηχανισμούς ασφαλείας του κουβανικού καθεστώτος.

Οι ελληνικές αρχές τα τελευταία πέντε χρόνια επιχειρούν επανειλημμένα, επίσημα και ανεπίσημα, να πάρουν τη λίστα των ανθρώπων που είχαν εκπαιδευθεί το 1968 στην Κούβα, αλλά δεν τα καταφέρνουν. Εκεί όμως που απέτυχαν οι Ελληνες τα καταφέρνουν οι βρετανικές υπηρεσίες: σε σύντομο διάστημα έρχονται σε επαφή με αρκετούς από εκείνους που είχαν πάρει μέρος στο ταξίδι αλλά δεν κατορθώνουν να «αποσπάσουν» κάποια πληροφορία που να είναι χρήσιμη.

Ενας από τους λόγους της επιφυλακτικής αντιμετώπισης των κουβανικών αρχών έναντι των ελλήνων υποψηφίων «γκεριλέρος» είναι και το γεγονός ότι κάποιοι από τους ταξιδιώτες έχουν ταξιδιωτικά έγγραφα του «Κουριέλ Απαράτ» και τις συστάσεις του Μιχάλη Ράπτη, που ο μηχανισμός ασφαλείας του κουβανικού καθεστώτος αντιμετωπίζει με μεγάλες επιφυλάξεις.

Με βάση την πείρα του «Κουριέλ Απαράτ» ο Μιχάλης Ράπτης οργανώνει μηχανισμό έκδοσης διαβατηρίων για τις ανάγκες του αντιστασιακού αγώνα, έναν μηχανισμό που εξυπηρετεί όχι μόνο διάφορες οργανώσεις αλλά και πολλά στελέχη του πολιτικού κόσμου: ένα διαβατήριο για τον πρώην πρωθυπουργό κ. Γ. Ράλλη δεν θα χρησιμοποιηθεί ποτέ, ένα άλλο θα δοθεί στον κ. Αχιλλέα Καραμανλή.

* Διακίνηση όπλων


Είναι φυσικό οι οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς να έχουν την πρωτοβουλία στη διακίνηση όπλων και προσώπων με μια σειρά μηχανισμούς και ανθρώπους που διέθεταν στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.


Μετά το ταξίδι στην Κούβα ο Μιχάλης Ράπτης έρχεται σε επαφή με μια σειρά προσωπικότητες του συντηρητικού πολιτικού κόσμου για την ανάπτυξη «αντάρτικου» στην Ελλάδα, ειδικότερα στην Κρήτη. Τα σχέδια αυτά δεν θα υλοποιηθούν επειδή οι οργανώσεις έχουν υπερεκτιμήσει τις δυνατότητές τους και δεν έχουν τη δυνατότητα να τα υποστηρίξουν λογιστικά.


Την ίδια περίοδο η οργάνωση «29 Μάη» επιχειρεί να στρατολογήσει νέα μέλη στη Βόρεια Ελλάδα.


Ενας από τους ανθρώπους που πλησιάζουν είναι ο ηθοποιός Ι.Κ., ο οποίος μόλις έχει απολυθεί από το ΚΘΒΕ. Ο Ι.Κ. μεταβαίνει στο Παρίσι για να μάθει από… πρώτο χέρι τη φιλοσοφία της οργάνωσης που μοιάζει να έχει γκεβαρικό πολιτικό προσανατολισμό. Οργανώνεται μια συνάντηση στην οποία συναντά τον ηγέτη της οργάνωσης, έναν 24χρονο φοιτητή Οικονομικών που σήμερα γνωρίζουμε ότι είναι ο Αλέκος Γιωτόπουλος. «Ειπώθηκαν ρομαντικά πράγματα, τρελά και ως ένα σημείο ύποπτα» λέει σήμερα ο Ι.Κ.

Ο Γιωτόπουλος μιλάει για σαμποτάζ σε εγκαταστάσεις κοινής ωφελείας και για απόβαση ανταρτών α λα «Γκράνμα» στις ακτές της Κούβας. Σπαταλούσε τον περισσότερο χρόνο του για το λεγόμενο «στρατιωτικό τμήμα» της οργάνωσης, συζητούσε για διάφορες τεχνικές πλευρές του «ένοπλου αγώνα» δίνοντας ιδιαίτερη βάση στη λεγομένη «ένοπλη προπαγάνδα», δηλαδή τον σχεδιασμό και την εκτέλεση πράξεων ατομικής τρομοκρατίας προκειμένου να «εκλαϊκευτούν» και να έχουν «πλατιά απήχηση στις μάζες» οι θέσεις της οργάνωσης.


Η απόπειρα της «29 Μάη» να στρατολογήσει νέα μέλη στην Ελλάδα καταλήγει σε φιάσκο. Ενα μέλος της οργάνωσης θυμάται ότι ο Γιωτόπουλος και η παρέα του στρατολογούσαν «τις φίλες τους», ότι «ήταν εντελώς ανίκανοι να χειριστούν την τεχνική του ένοπλου αγώνα» παρά το γεγονός ότι φλυαρούσαν διαρκώς για τα πλεονεκτήματά του. Το αργότερο το 1970 η οργάνωση «29 Μάη» διαλύεται προτού καν αρχίσει την επαναστατική της δραστηριότητα. Κάποια μέλη της προσχωρούν στη ΛΕΑ (Λαϊκή Επαναστατική Αντίσταση), άλλα ιδρύουν το ΕΚΚΕ (Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας), τη μαζικότερη από τις οργανώσεις της άκρας Αριστεράς τη δεκαετία του ’70, και άλλοι παίρνουν προσωπικές διαδρομές προσχωρώντας σε άλλες οργανώσεις. Ολοι επιμένουν στη δυνατότητα της ένοπλης πάλης για την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος αλλά και την εγκατάσταση της λαϊκής εξουσίας.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, μετά τον «μαύρο Σεπτέμβρη», την εκδίωξη των Παλαιστινίων από την Ιορδανία και την εγκατάστασή τους στην κοιλάδα Μπεκάα, αρκετοί Ελληνες περνούν από την κοιλάδα αυτή για να εκπαιδευθούν στα εκρηκτικά από παλαιστινιακές οργανώσεις. Σε αυτά τα νέα εκπαιδευτικά ταξίδια παίρνουν μέρος και αγωνιστές της Δημοκρατικής Αμυνας και του ΠΑΚ.

Επανειλημμένα ελληνικές κυβερνήσεις και υπηρεσίες πληροφοριών ζητούν στοιχεία από τους Παλαιστινίους για το ποιοι Ελληνες εκπαιδεύθηκαν στην Μπεκάα, αλλά οι Παλαιστίνιοι ουδέποτε έδωσαν τα στοιχεία αυτά. Για αρκετά χρόνια η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία πιστεύει ότι οι ειδικοί στα εκρηκτικά του ΕΛΑ έχουν εκπαιδευθεί την εποχή εκείνη. Παρ’ όλα αυτά, τα στοιχεία για την εκπαίδευση των Ελλήνων στην κοιλάδα Μπεκάα δεν παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο στις έρευνες των ελληνικών υπηρεσιών καθώς τα ταξίδια στην Κούβα συνδέονται με τον ένοπλο αγώνα για την «ανατροπή του καπιταλισμού» και όχι μόνο για την ανατροπή της δικτατορίας.

ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ Η «29 Μάη» στο Εκτακτο Στρατοδικείο


Οι εξορμήσεις της «29 Μάη» το 1968 για να στρατολογηθούν νέα μέλη καταλήγουν σε μια δίκη στο Εκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης με βάση τον νόμο 509 για τη «βιαία ανατροπή του πολιτεύματος». Η δίκη γίνεται το 1971 και στηρίζεται σε μαρτυρία κάποιου από τους ανθρώπους που είχαν επιχειρήσει να στρατολογήσουν μέλη του ιδρυτικού πυρήνα της οργάνωσης. Αποτυπώνει μια οργάνωση που δεν είναι σε θέση να τηρήσει στοιχειώδεις συνωμοτικούς κανόνες, μια «παιδική χαρά», όπως λέει μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής» ένας από εκείνους που ταξίδεψαν με τον Γιωτόπουλο στο νησί της Καραϊβικής. Ο Γιωτόπουλος καταδικάζεται ερήμην σε πέντε χρόνια φυλάκισης με το όνομα Γιατρόπουλος, είτε επειδή έχει δανειστεί το όνομα συμφοιτητή του στο Παρίσι είτε επειδή ο καταδότης έχει αποτυπώσει λάθος το όνομα του Γιωτόπουλου εξ ακοής.

https://www.tovima.gr/2008/11/24/archiv ... ta-45aria/

Golden Age έγραψε: 26 Ιουν 2022, 23:29

xioni έγραψε: 26 Ιουν 2022, 23:27Πονάς;

Καμμία σχέση. Τρομοκρατία πλέον στην Ελλάδα δεν υπάρχει (μετά απο τόσα χρόνια απανωτά). Απλά, λόγω της ελλειπούς εξάρθρωσης, πάντα υπάρχει ένα μυστήριο που με συνεπαίρνει με την εν λόγω οργάνωση.

Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης έγραψε: 01 Ιαν 2025, 12:47 Ένας αυθεντικός Έλληνας πατριώτης στρατιωτικος, καμία σχέση με τα δουλικά φλωρακια που γεμίσαμε. Αθάνατος!

Golden Age έγραψε: 26 Ιουν 2022, 23:32

xioni έγραψε: 26 Ιουν 2022, 23:31 Και τότε γιατί μας βάζεις ένα ανυπόγραφο άρθρο που αναπαράγει τις ίδιες και τις ίδιες παπαριές;

Του Λαμπρόπουλου είναι το άρθρο. Ξέχασα να βάλω το ον/μό του. Το έβαλα γιατί ακόμη υπάρχει σκοτάδι γύρω απο την ιστορία της 17Ν.

Που ξέρω 'γω ότι ο άλλος που ήταν μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη της ΧΑ και συνέβαλλλε στην καταδίκη της, δεν ήταν μπλεγμένος στη 17Ν;

Υπήρξε στ' αλήθεια άτομο που το 2002 θεωρούνταν ύποπτος για τη 17Ν και στη δίκη της ΧΑ παρέστη ως μάρτυρας κατηγορίας...

pylothess έγραψε: 01 Ιαν 2025, 12:57

Golden Age έγραψε: 26 Ιουν 2022, 23:32

xioni έγραψε: 26 Ιουν 2022, 23:31 Και τότε γιατί μας βάζεις ένα ανυπόγραφο άρθρο που αναπαράγει τις ίδιες και τις ίδιες παπαριές;

Του Λαμπρόπουλου είναι το άρθρο. Ξέχασα να βάλω το ον/μό του. Το έβαλα γιατί ακόμη υπάρχει σκοτάδι γύρω απο την ιστορία της 17Ν.

Που ξέρω 'γω ότι ο άλλος που ήταν μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη της ΧΑ και συνέβαλλλε στην καταδίκη της, δεν ήταν μπλεγμένος στη 17Ν;

Υπήρξε στ' αλήθεια άτομο που το 2002 θεωρούνταν ύποπτος για τη 17Ν και στη δίκη της ΧΑ παρέστη ως μάρτυρας κατηγορίας...

Ποια είναι τα αίτια που γεννούν την τρομοκρατία;
Η 17Νοέμβρη ήταν μια οργάνωση με Μαρξιστικές και πατριωτικές καταβολές. Όμως αυτοί που υπερασπίζονται σήμερα αυτή την Οργάνωση δεν είναι το ΚΚΕ. Είναι οι αναρχικοί. Πως οι αναρχικοί έχουν φτάσει στο σημείο να υπερασπίζονται "Μαρξιστικές " οργανώσεις ;

Golden Age έγραψε: 01 Ιαν 2025, 12:55

Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης έγραψε: 01 Ιαν 2025, 12:47 Ένας αυθεντικός Έλληνας πατριώτης στρατιωτικος, καμία σχέση με τα δουλικά φλωρακια που γεμίσαμε. Αθάνατος!

Δουλειές κύκλων του βαθέως ΠΑΣΟΚ και ΠΑΣΟΚοΚΥΠατζήδων πρέπει να ήταν αυτά για να τρομοκρατήσουν τον κόσμο της ΝΔ. Μια άλλη τέτοια σε ομιλία του Μητσοτάκη στην Κατεχάκη, που δεν εξερράγη, πρέπει να την είχε βάλει ο Κρυστάλλης.
Το γιατί η 17Ν χαιρέτισε την ενέργεια του Παυλή με προκύρηξή της ως γνήσια ενέργεια ιδεολόγου, είναι ένα ερώτημα.

AlienWay έγραψε: 01 Ιαν 2025, 12:58

pylothess έγραψε: 01 Ιαν 2025, 12:57

Golden Age έγραψε: 26 Ιουν 2022, 23:32

Του Λαμπρόπουλου είναι το άρθρο. Ξέχασα να βάλω το ον/μό του. Το έβαλα γιατί ακόμη υπάρχει σκοτάδι γύρω απο την ιστορία της 17Ν.

Που ξέρω 'γω ότι ο άλλος που ήταν μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη της ΧΑ και συνέβαλλλε στην καταδίκη της, δεν ήταν μπλεγμένος στη 17Ν;

Υπήρξε στ' αλήθεια άτομο που το 2002 θεωρούνταν ύποπτος για τη 17Ν και στη δίκη της ΧΑ παρέστη ως μάρτυρας κατηγορίας...

Ποια είναι τα αίτια που γεννούν την τρομοκρατία;
Η 17Νοέμβρη ήταν μια οργάνωση με Μαρξιστικές και πατριωτικές καταβολές. Όμως αυτοί που υπερασπίζονται σήμερα αυτή την Οργάνωση δεν είναι το ΚΚΕ. Είναι οι αναρχικοί. Πως οι αναρχικοί έχουν φτάσει στο σημείο να υπερασπίζονται "Μαρξιστικές " οργανώσεις ;

Ε, δε θέλει και πολύ προσπάθεια.

pylothess έγραψε: 01 Ιαν 2025, 12:57

Golden Age έγραψε: 26 Ιουν 2022, 23:32

xioni έγραψε: 26 Ιουν 2022, 23:31 Και τότε γιατί μας βάζεις ένα ανυπόγραφο άρθρο που αναπαράγει τις ίδιες και τις ίδιες παπαριές;

Του Λαμπρόπουλου είναι το άρθρο. Ξέχασα να βάλω το ον/μό του. Το έβαλα γιατί ακόμη υπάρχει σκοτάδι γύρω απο την ιστορία της 17Ν.

Που ξέρω 'γω ότι ο άλλος που ήταν μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη της ΧΑ και συνέβαλλλε στην καταδίκη της, δεν ήταν μπλεγμένος στη 17Ν;

Υπήρξε στ' αλήθεια άτομο που το 2002 θεωρούνταν ύποπτος για τη 17Ν και στη δίκη της ΧΑ παρέστη ως μάρτυρας κατηγορίας...

Ποια είναι τα αίτια που γεννούν την τρομοκρατία;
Η 17Νοέμβρη ήταν μια οργάνωση με Μαρξιστικές και πατριωτικές καταβολές. Όμως αυτοί που υπερασπίζονται σήμερα αυτή την Οργάνωση δεν είναι το ΚΚΕ. Είναι οι αναρχικοί. Πως οι αναρχικοί έχουν φτάσει στο σημείο να υπερασπίζονται "Μαρξιστικές " οργανώσεις ;

Golden Age έγραψε: 01 Ιαν 2025, 13:12

pylothess έγραψε: 01 Ιαν 2025, 12:57

Golden Age έγραψε: 26 Ιουν 2022, 23:32

Του Λαμπρόπουλου είναι το άρθρο. Ξέχασα να βάλω το ον/μό του. Το έβαλα γιατί ακόμη υπάρχει σκοτάδι γύρω απο την ιστορία της 17Ν.

Που ξέρω 'γω ότι ο άλλος που ήταν μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη της ΧΑ και συνέβαλλλε στην καταδίκη της, δεν ήταν μπλεγμένος στη 17Ν;

Υπήρξε στ' αλήθεια άτομο που το 2002 θεωρούνταν ύποπτος για τη 17Ν και στη δίκη της ΧΑ παρέστη ως μάρτυρας κατηγορίας...

Ποια είναι τα αίτια που γεννούν την τρομοκρατία;
Η 17Νοέμβρη ήταν μια οργάνωση με Μαρξιστικές και πατριωτικές καταβολές. Όμως αυτοί που υπερασπίζονται σήμερα αυτή την Οργάνωση δεν είναι το ΚΚΕ. Είναι οι αναρχικοί. Πως οι αναρχικοί έχουν φτάσει στο σημείο να υπερασπίζονται "Μαρξιστικές " οργανώσεις ;

Δεν έχουν σημασία οι επιμέρους ιδεολογικές τους διαφορές.Για τους αναρχικούς το ότι ήταν μια αριστερή οργάνωση που ασκοπούσε στην ανατροπή του Καπιταλισμού κι επιπλέον επρόκειτο για μια οργάνωση της ένοπλης Αριστεράς, ήταν λόγος για να την στηρίξουν.

pylothess έγραψε: 01 Ιαν 2025, 13:13 Όταν ήμουν μαθητής δημοτικού τα είχα μπερδέψει στο μυαλό μου και νόμιζα ότι η οργάνωση 17 Νοέμβρη ήταν οι αναρχικοί που κάνουνε τα επεισόδια στην επέτειο του Πολυτεχνείου.