Παρενοχληθεῖτε, ἆντε νὰ δοῦμε ποιός, ποιά, μὲ ποιούς, ποιές.

[άγνωστος γνωστός]

Τι χαζόνημα!

[omg kai 3 lol]

Εμένα πάντως μου έχει συμβεί μία παρενόχληση -όχι από τάνα στα δρομάκια- που θα την αποκαλύψω τώρα, που γίνονται οι αποκαλύψεις και έχουμε απελευθερωθεί από την καταπίεση.
Είχα λοιπόν μία συμμαθήτρια η οποία μου ζήτησε να της δανείσω ένα βιβλίο.
Της το δάνεισα και μετά από μερικές μέρες το ήθελα πίσω και πήγα στο σπίτι της να το πάρω.
Αλλά δεν το πήρα στην πόρτα και άντε γειά, μου είπε αυτή "θέλω να μου δείξεις κάτι".
Λέω εγώ "εντάξει να σου δείξω" και κάθησα μαζί με την Παρθενοπιπίτσα και της έδειξα.
Σπεύδω να διευκρινίσω ότι η Παρθενοπιπίτσα ήταν αθώα της όλης υποθέσεως, αλλά όπως καθόμουνα εμφανίζεται η μάνα της και μου λέει "αχ καλέ, ένα καφεδάκι θα το πάρετε ;".
Λέω εγώ "μάλιστα, ένα καφεδάκι θα το πάρουμε" και παρατήρησα ότι είχε κάτι σαν ντεκολτέ αλλά δεν έδωσα σημασία, ελάχιστα την κοίταξα.
Περί της μαμάς επρόκειτο όπως θα δούμε στη συνέχεια.
Περνάνε λοιπόν μερικές μέρες και μου λέει η δικιά μου μάνα "ξέρεις με πήρε η μαμά της Παρθενοπιπίτσας στο τηλέφωνο και τα λέγαμε". Καλά, ωραία λέω εγώ.
Περνάνε κι άλλες μέρες και ένα απόγευμα βγαίνω από το δωμάτιο μου και ήταν η μαμά Παρθενοπιπίτσα στο σαλόνι μας, επίσκεψη !
Και πάλι όμως δεν έδωσα σημασία, κοίταξα φευγαλέα, είπα ένα "καλησπέρα σας τι κάνετε" και άνοιξα την πόρτα του σπιτιού και έφυγα για μπιλιάρδο.

Γιατί τα λέω αυτά τα "δεν έδωσα σημασία" ;
Τα λέω επειδή δεν ξέρω -δεν έμαθα ποτέ- αν η κυρία παιρνόταν ή αν ήταν σαύρα, γιαγιά Ντακ.
Όμως τι έρχεται και μου λέει η μάνα μου μετά ;
Μου λέει "ξέρεις τι μου αποκάλυψε η μαμά της Παρθενοπιπίτσας ; μου αποκάλυψε ότι ήταν πρώην στριπτηζέζ, στα μεγαλύτερα νάϊτ κλαμπ !".
Κάνω εγώ τον αθώο στη μάνα μου και λέω "μμπα, τι μου λούτε ;".

Μετά από αυτό αρχίζουν τώρα τα τηλεφωνήματα της μαμάς Παρθενοπιπίτσας προς εμένα να πάω επίσκεψη για καφέ και ξανά να πάω επίσκεψη για καφέ, ότι της άρεσε να κάνει παρέα με αγόρια και τέτοια.
Δεν πήγα όμως - εξήγησα γιατί.

Πόσο κράτησαν αυτά τα -κατά διαστήματα- τηλεφωνήματα ; Ενάμιση χρόνο.

και ποιο ειναι το συμπερασμα αυτης της βιβλικης ανασυρσης απο τα αρχεια του Ενωχ;

οτι ο μικρος μπιμπικος δεχθηκε παρενοχληση;

ή οτι ζουμε σε εναν βουβο κοσμο συμβολων που αναγνωριζονται σε καθε τοπο και εποχη και οι γυναικες αυτο τον κοσμο τον παιζουν στα δαχτυλα;

ο μπιμπικος της ιστοριας εκεινη τη στιγμη απλα δεν ειχε τα ικανα επιπεδα τεστοστερονης για να ανταποκριθει στο καλεσμα και του εμεινε το απωθημενο να το διηγειται μεχρι και σημερα

[wooded glade]

Εμένα πάντως μου έχει συμβεί μία παρενόχληση -όχι από τάνα στα δρομάκια- που θα την αποκαλύψω τώρα, που γίνονται οι αποκαλύψεις και έχουμε απελευθερωθεί από την καταπίεση.
Είχα λοιπόν μία συμμαθήτρια η οποία μου ζήτησε να της δανείσω ένα βιβλίο.
Της το δάνεισα και μετά από μερικές μέρες το ήθελα πίσω και πήγα στο σπίτι της να το πάρω.
Αλλά δεν το πήρα στην πόρτα και άντε γειά, μου είπε αυτή "θέλω να μου δείξεις κάτι".
Λέω εγώ "εντάξει να σου δείξω" και κάθησα μαζί με την Παρθενοπιπίτσα και της έδειξα.
Σπεύδω να διευκρινίσω ότι η Παρθενοπιπίτσα ήταν αθώα της όλης υποθέσεως, αλλά όπως καθόμουνα εμφανίζεται η μάνα της και μου λέει "αχ καλέ, ένα καφεδάκι θα το πάρετε ;".
Λέω εγώ "μάλιστα, ένα καφεδάκι θα το πάρουμε" και παρατήρησα ότι είχε κάτι σαν ντεκολτέ αλλά δεν έδωσα σημασία, ελάχιστα την κοίταξα.
Περί της μαμάς επρόκειτο όπως θα δούμε στη συνέχεια.
Περνάνε λοιπόν μερικές μέρες και μου λέει η δικιά μου μάνα "ξέρεις με πήρε η μαμά της Παρθενοπιπίτσας στο τηλέφωνο και τα λέγαμε". Καλά, ωραία λέω εγώ.
Περνάνε κι άλλες μέρες και ένα απόγευμα βγαίνω από το δωμάτιο μου και ήταν η μαμά Παρθενοπιπίτσα στο σαλόνι μας, επίσκεψη !
Και πάλι όμως δεν έδωσα σημασία, κοίταξα φευγαλέα, είπα ένα "καλησπέρα σας τι κάνετε" και άνοιξα την πόρτα του σπιτιού και έφυγα για μπιλιάρδο.

Γιατί τα λέω αυτά τα "δεν έδωσα σημασία" ;
Τα λέω επειδή δεν ξέρω -δεν έμαθα ποτέ- αν η κυρία παιρνόταν ή αν ήταν σαύρα, γιαγιά Ντακ.
Όμως τι έρχεται και μου λέει η μάνα μου μετά ;
Μου λέει "ξέρεις τι μου αποκάλυψε η μαμά της Παρθενοπιπίτσας ; μου αποκάλυψε ότι ήταν πρώην στριπτηζέζ, στα μεγαλύτερα νάϊτ κλαμπ !".
Κάνω εγώ τον αθώο στη μάνα μου και λέω "μμπα, τι μου λούτε ;".

Μετά από αυτό αρχίζουν τώρα τα τηλεφωνήματα της μαμάς Παρθενοπιπίτσας προς εμένα να πάω επίσκεψη για καφέ και ξανά να πάω επίσκεψη για καφέ, ότι της άρεσε να κάνει παρέα με αγόρια και τέτοια.
Δεν πήγα όμως - εξήγησα γιατί.

Πόσο κράτησαν αυτά τα -κατά διαστήματα- τηλεφωνήματα ; Ενάμιση χρόνο.

και ποιο ειναι το συμπερασμα αυτης της βιβλικης ανασυρσης απο τα αρχεια του Ενωχ;

οτι ο μικρος μπιμπικος δεχθηκε παρενοχληση;

ή οτι ζουμε σε εναν βουβο κοσμο συμβολων που αναγνωριζονται σε καθε τοπο και εποχη και οι γυναικες αυτο τον κοσμο τον παιζουν στα δαχτυλα;

ο μπιμπικος της ιστοριας εκεινη τη στιγμη απλα δεν ειχε τα ικανα επιπεδα τεστοστερονης για να ανταποκριθει στο καλεσμα και του εμεινε το απωθημενο να το διηγειται μεχρι και σημερα

domina imperatrix mundi

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Το γνωριζεις εκ των έσω; Έχεις την διαισθητική ικανότητα να γνωρίζεις τους λόγους που είχε ή κάθε γυναίκα για να δημοσιοποιήσει τους σκελετούς της; Θες να σε αντιμετωπίσω αναλόγως, σε σχέση με όσα λες, έστω κι αν τα ποστάρεις, με την επικάλυψη του δήθεν τρολλαρισματος;.

Την καλησπέρα μου
Όσο άτιμο και αισχρό είναι η πραγματική σεξουαλική παρενοχληση η ο βιασμός άλλο τόσο άτιμο και αισχρό πράγμα είναι η συκοφαντική δυσφήμιση και η καταστροφή της ζωής ενός αθώου ανθρώπου από μια ψεύτικη καταγγελια

Την καλησπέρα μου επίσης. Αναφέρθηκες σε όλες τις καταγγελίες που λαμβάνουν χώρα τη δεδομένη στιγμή. Για να καταλάβω. Διαφωνείς με την εκάστοτε καταγγελία που παίρνει το δρόμο της δικαιοσύνης αναπόφευκτα ή να κατουρήσω κι εγώ σε κανα νιπτήρα για να γίνω πιστευτή πως αυτά που διαβάζεις , όντως συμβαίνουν;
Κι αν εντελει εσυ πειστείς πως κατουράω όρθια, γιατί δεν σε πείθει η δύσκολη συνθήκη των γυναικών που καταγγέλλουν;

Ας μείνουμε στο ότι όλες οι καταγγελιες θα πρέπει να πηγαίνουν στην δικαιοσύνη και στα δικαστήρια , τα οποία είναι και τα μόνα αρμόδια να δικάσουν και να καταδικάσουν

[Πασιφάη]

Την καλησπέρα μου
Όσο άτιμο και αισχρό είναι η πραγματική σεξουαλική παρενοχληση η ο βιασμός άλλο τόσο άτιμο και αισχρό πράγμα είναι η συκοφαντική δυσφήμιση και η καταστροφή της ζωής ενός αθώου ανθρώπου από μια ψεύτικη καταγγελια

Την καλησπέρα μου επίσης. Αναφέρθηκες σε όλες τις καταγγελίες που λαμβάνουν χώρα τη δεδομένη στιγμή. Για να καταλάβω. Διαφωνείς με την εκάστοτε καταγγελία που παίρνει το δρόμο της δικαιοσύνης αναπόφευκτα ή να κατουρήσω κι εγώ σε κανα νιπτήρα για να γίνω πιστευτή πως αυτά που διαβάζεις , όντως συμβαίνουν;
Κι αν εντελει εσυ πειστείς πως κατουράω όρθια, γιατί δεν σε πείθει η δύσκολη συνθήκη των γυναικών που καταγγέλλουν;

Ας μείνουμε στο ότι όλες οι καταγγελιες θα πρέπει να πηγαίνουν στην δικαιοσύνη και στα δικαστήρια , τα οποία είναι και τα μόνα αρμόδια να δικάσουν και να καταδικάσουν

Έχω την εντύπωση πως οι καταγγελίες που έγιναν, πήραν το δρόμο της δικαιοσύνης. Άσε που ο κοινωνικός στιγματισμός, ορθώς, έβαλε τα πράγματα σε μια σειρά. Και δεν ομιλώ περί κιτρινισμού, ή τηλεδικαστηρίων,( μακρυά από μένα οι κατινιές..), αλλά για την φωνή του κόσμου στα δρώμενα, που έχει μεγάλη απήχηση. Ευτυχώς.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Την καλησπέρα μου επίσης. Αναφέρθηκες σε όλες τις καταγγελίες που λαμβάνουν χώρα τη δεδομένη στιγμή. Για να καταλάβω. Διαφωνείς με την εκάστοτε καταγγελία που παίρνει το δρόμο της δικαιοσύνης αναπόφευκτα ή να κατουρήσω κι εγώ σε κανα νιπτήρα για να γίνω πιστευτή πως αυτά που διαβάζεις , όντως συμβαίνουν;
Κι αν εντελει εσυ πειστείς πως κατουράω όρθια, γιατί δεν σε πείθει η δύσκολη συνθήκη των γυναικών που καταγγέλλουν;

Ας μείνουμε στο ότι όλες οι καταγγελιες θα πρέπει να πηγαίνουν στην δικαιοσύνη και στα δικαστήρια , τα οποία είναι και τα μόνα αρμόδια να δικάσουν και να καταδικάσουν

Έχω την εντύπωση πως οι καταγγελίες που έγιναν, πήραν το δρόμο της δικαιοσύνης. Άσε που ο κοινωνικός στιγματισμός, ορθώς, έβαλε τα πράγματα σε μια σειρά. Και δεν ομιλώ περί κιτρινισμού, ή τηλεδικαστηρίων,( μακρυά από μένα οι κατινιές..), αλλά για την φωνή του κόσμου στα δρώμενα, που έχει μεγάλη απήχηση. Ευτυχώς.

Οπότε συμφωνούμε ότι είναι θέμα δικαστήριων και δεν δικάζουν τα ΜΜΕ και τα σοσιαλ μεντια

[Πασιφάη]

Ας μείνουμε στο ότι όλες οι καταγγελιες θα πρέπει να πηγαίνουν στην δικαιοσύνη και στα δικαστήρια , τα οποία είναι και τα μόνα αρμόδια να δικάσουν και να καταδικάσουν

Έχω την εντύπωση πως οι καταγγελίες που έγιναν, πήραν το δρόμο της δικαιοσύνης. Άσε που ο κοινωνικός στιγματισμός, ορθώς, έβαλε τα πράγματα σε μια σειρά. Και δεν ομιλώ περί κιτρινισμού, ή τηλεδικαστηρίων,( μακρυά από μένα οι κατινιές..), αλλά για την φωνή του κόσμου στα δρώμενα, που έχει μεγάλη απήχηση. Ευτυχώς.

Οπότε συμφωνούμε ότι είναι θέμα δικαστήριων και δεν δικάζουν τα ΜΜΕ και τα σοσιαλ μεντια

Οπότε σου είπα πως το βλέπω. Ήμουν σαφής.

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Θὰ ἤθελα κατὰ κάποιον τρόπο νὰ ἐξομολογηθῶ κάτι.
Εἶχα μεγάλη φιλία μὲ μία συμμαθήτριά μου ἀπὸ τὰ γαλλικά. Θἄλεγα, ζούσαμε ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἆλλο.
Πιὸ πολὺ ἐκδηλωνόταν ἐκείνη. Μιλοῦσε διαρκῶς γιὰ μένα, μὲ ὀνειρευόταν ἕναν καινούργιο Λόρκα.
Ἔβαζε στὰ γραπτά της, στὸ Πανεπιστήμιο (Γαλλικὴ Φιλολογία), τὶς ἰδέες μου. Μιλοῦσε τόσο πολὺ
γιὰ μένα, ποὺ ὅλες, μὰ ὅλες οἱ συμμαθήτριές της θέλαν νὰ τὴν συγκρατήσουν.
Κάποτε, χώρισα ἀπὸ ἕναν πασίγνωστο δεσμὸ ποὺ εἶχα καὶ κόντεψα νὰ τρελλαθῶ. Ἡ φἰλη βρισκόταν
στὴν Κεφαλλονιά, σὲ διακοπές. Τῆς ἔγραψα γιὰ τὴν δυστυχία μου. Τὰ παράτησε καὶ ἦρθε στὴν
Ἀθήνα, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὲ παρηγορήσει.
Λίγες μέρες ἀργότερα, στὸ Γαλλικὸ Ἰνστιτοῦτο, τῆς πρότεινα νὰ τὰ φτιάξουμε.
Θύμωσε. Καὶ μοῦ εἶπε: <Ὄχι>.
Βέβαια, τῆς ἔδωσα ἀμέσως δίκηο, γιατί αὐτὸ ἔμοιαζε σὰν νὰ τὴν πρόσεχα τώρα, ποὺ ἔμεινα ρέστος.
Ὡστόσο, ἀπὸ τὴν φύση μου, ἀκόμη καὶ τώρα, εἶμαι πιστός. Ποτὲ δὲν ἔχω ἀπατήσει.
Πῆγα νὰ τὸ πῶ καὶ δεύτερη φορά - νομίζω τὸ εἶπα - ἀλλὰ ἐκείνη πιὸ αὐστηρὴ μοῦ εἶπε πάλι: <Ὄχι>.
Ὑποχώρησα.
Δὲν ξαναδιασταυρωθήκαμε ποτέ.
Ὅποτε συναντηθῶ - ἐντελῶς τυχαῖα, γιατί ἔχουμε χαθεῖ ἀπὸ δεκαετίες - μὲ συμμαθητές, ὅλοι μὲ ρω-
τοῦν γιὰ κείνην. Προφανῶς τὸ θεωροῦσαν δεδομένο ὅτι ἀγαπιόμασταν
Δὲν ἔχω ἰδέα κι' ἄν ἀκόμη ζεῖ - περάσαμε τὰ 70...
Ὅπου κι' ἄν βρίσκεται, τὴν ἀγαπῶ. Καὶ τὴν σκέφτομαι. Καὶ θἄθελα κάπου νὰ τὴν ἔβλεπα.
Τίποτ' ἆλλο δὲν ἔχω νὰ πῶ.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Θὰ ἤθελα κατὰ κάποιον τρόπο νὰ ἐξομολογηθῶ κάτι.
Εἶχα μεγάλη φιλία μὲ μία συμμαθήτριά μου ἀπὸ τὰ γαλλικά. Θἄλεγα, ζούσαμε ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἆλλο.
Πιὸ πολὺ ἀκδηλωνόταν ἐκείνη. Μιλοῦσε διαρκῶς γιὰ μένα, μὲ ὀνειρευόταν ἕναν καινούργιο Λόρκα.
Ἔβαζε στὰ γραπτά της, στὸ Πανεπιστήμιο (Γαλλικὴ Φιλολογία), τὶς ἐδέες μου. Μιλοῦσε τόσο πολὺ
γιὰ μένα, ποὺ ὅλες, μὰ ὅλες οἱ συμμαθήτριές της θέλαν νὰ τὴν συγκρατήσουν.
Κάποτε, χώρισα ἀπὸ ἕναν πασίγνωστο δεσμὸ ποὺ εἶχα καὶ κόντεψα νὰ τρελλαθῶ. Ἡ φἰλη βρισκόταν
στὴν Κεφαλλονιά, σὲ διακοπές. Τῆς ἔγραψα γιὰ τὴν δυστυχία μου. Τὰ παράτησε καὶ ἦρθε στὴν
Ἀθήνα, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὲ παρηγορήσει.
Λίγες μέρες ἀργότερα, στὸ Γαλλικὸ Ἰνστιτοῦτο, τῆς πρότεινα νὰ τὰ φτιάξουμε.
Θύμωσε. Καὶ μοῦ εἶπε: <Ὄχι>.
Βέβαια, τῆς ἔδωσα ἀμέσως δίκηο, γιατί αὐτὸ ἔμοιαζε σὰν νὰ τὴν πρόσεχα τώρα, ποὺ ἔμεινα ρέστος.
Ὡστόσο, ἀπὸ τὴν φύση μου, ἀκόμη καὶ τώρα, εἶμαι πιστός. Ποτὲ δὲν ἔχω ἀπατήσει.
Πῆγα νὰ τὸ πῶ καὶ δεύτερη φορά - νομίζω τὸ εἶπα - ἀλλὰ ἐκείνη πιὸ αὐστηρὴ μοῦ εἶπε πάλι: <Ὄχι>.
Ὑποχώρησα.
Δὲν ξαναδιασταυρωθήκαμε ποτέ.
Ὅποτε συναντηθῶ - ἐντελῶς τυχαῖα, γιατί ἔχουμε χαθεῖ ἀπὸ δεκαετίες - μὲ συμμαθητές, ὅλοι μὲ ρω-
τοῦν γιὰ κείνην. Προφανῶς τὸ θεωροῦσαν δεδομένο ὅτι ἀγαπιόμασταν
Δὲν ἔχω ἰδέα κι' ἄν ἀκόμη ζεῖ - περάσαμε τὰ 70...
Ὅπου κι' ἄν βρίσκεται, τὴν ἀγαπῶ. Καὶ τὴν σκέφτομαι. Καὶ θἄθελα κάπου νὰ τὴν ἔβλεπα.
Τίποτ' ἆλλο δὲν ἔχω νὰ πῶ.

Άβυσσος η ψυχή της γυναίκας ..

[Ασέβαστος]

Παίδες, έχω μια απορία.

Επειδή βλέπω ότι ανασυντάσσεστε και επανέρχεστε πάλι στο θέμα του χρόνου που γίνεται η όποια καταγγελία, έχω μια απορία.

Αν οι ίδιες γυναίκες, έλεγαν ότι αυτό που καταγγέλουν έγινε χθες ή τον προηγούμενο μήνα, πάλι τα ίδια δεν θα λέγατε;

Εγώ θεωρώ ότι ναι. Αν ισχύει, το επιχείρημα του χρόνου καθίσταται άκυρο. Οπότε, δεν είναι ο χρόνος που σας ενοχλεί. Κάτι άλλο είναι.

εγω θεωρω οχι.

[ΓΑΛΗ]

Παίδες, έχω μια απορία.

Επειδή βλέπω ότι ανασυντάσσεστε και επανέρχεστε πάλι στο θέμα του χρόνου που γίνεται η όποια καταγγελία, έχω μια απορία.

Αν οι ίδιες γυναίκες, έλεγαν ότι αυτό που καταγγέλουν έγινε χθες ή τον προηγούμενο μήνα, πάλι τα ίδια δεν θα λέγατε;

Εγώ θεωρώ ότι ναι. Αν ισχύει, το επιχείρημα του χρόνου καθίσταται άκυρο. Οπότε, δεν είναι ο χρόνος που σας ενοχλεί. Κάτι άλλο είναι.

εγω θεωρω οχι.

Ε ναι, σαφώς και έχει διαφορά το "χθες" με το πιο μακρινό παρελθόν.

Έθεσα το ερώτημα με την έννοια της άμεσης και όχι ετεροχρονισμένης αντίδρασης.
Δηλαδή τη φάση που δεν δημιουργεί ερωτήματα τύπου "κι εσύ τι έκανες; γιατί το ανέχτηκες; βρήκες τώρα την ευκαιρία που δεν έχεις να χάσεις κάτι; κλπ"

Και νομίζω ότι αυτό ακριβώς είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Ενώ κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως τέτοια, συμβαίνει το τελείως αντίθετο:

α) μαζεύονται τελείως διαφορετικές περιπτώσεις καταγγελιών, που θολώνουν το πεδίο
β) οι αντιδράσεις που προκαλούν, συνήθως εξαρτώνται από τη συμπάθεια ή αντιπάθεια προς τον καταγγελόμενο
γ) κάποιοι βλέπουν φως και ανεβαίνουν (είτε ως θύματα είτε ως επικριτές) αντιμετωπίζοντας το θέμα ως ένα όχημα για προσωπική προβολή

[georgebi]

https://www.efsyn.gr/ellada/ygeia/28107 ... ikalizetai

[Who is The 4th man]

Κατάθεση ψυχής από την ηθοποιό Μ. Κανελλοπούλου στον 98.4

Η Υπουργός Πολιτισμού έπρεπε ήδη να έχει παραιτηθεί
Μετά από αυτό το μεγάλο χαστούκι ελπίζω να μας δουν ως εργαζόμενους στον πολιτισμό. Να οχυρωθούμε θεσμικά με κανόνες.
«Εύχομαι να απελευθερωθούν και να μιλήσουν όλοι οι θιγόμενοι στο σύνολό τους. Συμπεριφορές όπως αυτές που καταγγέλλονται το τελευταίο διάστημα και ξεκίνησαν με τις καταγγελίες της κας Μπεκατώρου, αφορούν όχι μόνο στο χώρο του θεάματος αλλά σε κάθε εργασιακό χώρο» είπε σήμερα στον 98.4 η ηθοποιός Μαρία Κανελλοπούλου και πολιτικός, εκλεγμένη βουλευτής μέχρι το 2015.
Εκτίμησε ότι δεν μπορεί να μην ξεσκονίστηκαν τα στοιχεία του Δ. Λιγνάδη πριν την τοποθέτηση του στη θέση που κατείχε μέχρι σήμερα, πως τίθεται θέμα για την Υπουργό Πολιτισμού και πως των αποκαλύψεων έπρεπε να υπάρξουν παραιτήσεις πολιτικών προσώπων, χωρίς να θεωρηθεί ότι μετά από αυτές πρέπει να κλείσει εκεί το κεφάλαιο.

[Who is The 4th man]

[Who is The 4th man]

Θὰ ἤθελα κατὰ κάποιον τρόπο νὰ ἐξομολογηθῶ κάτι.
Εἶχα μεγάλη φιλία μὲ μία συμμαθήτριά μου ἀπὸ τὰ γαλλικά. Θἄλεγα, ζούσαμε ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἆλλο.
Πιὸ πολὺ ἐκδηλωνόταν ἐκείνη. Μιλοῦσε διαρκῶς γιὰ μένα, μὲ ὀνειρευόταν ἕναν καινούργιο Λόρκα.
Ἔβαζε στὰ γραπτά της, στὸ Πανεπιστήμιο (Γαλλικὴ Φιλολογία), τὶς ἰδέες μου. Μιλοῦσε τόσο πολὺ
γιὰ μένα, ποὺ ὅλες, μὰ ὅλες οἱ συμμαθήτριές της θέλαν νὰ τὴν συγκρατήσουν.
Κάποτε, χώρισα ἀπὸ ἕναν πασίγνωστο δεσμὸ ποὺ εἶχα καὶ κόντεψα νὰ τρελλαθῶ. Ἡ φἰλη βρισκόταν
στὴν Κεφαλλονιά, σὲ διακοπές. Τῆς ἔγραψα γιὰ τὴν δυστυχία μου. Τὰ παράτησε καὶ ἦρθε στὴν
Ἀθήνα, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὲ παρηγορήσει.
Λίγες μέρες ἀργότερα, στὸ Γαλλικὸ Ἰνστιτοῦτο, τῆς πρότεινα νὰ τὰ φτιάξουμε.
Θύμωσε. Καὶ μοῦ εἶπε: <Ὄχι>.
Βέβαια, τῆς ἔδωσα ἀμέσως δίκηο, γιατί αὐτὸ ἔμοιαζε σὰν νὰ τὴν πρόσεχα τώρα, ποὺ ἔμεινα ρέστος.
Ὡστόσο, ἀπὸ τὴν φύση μου, ἀκόμη καὶ τώρα, εἶμαι πιστός. Ποτὲ δὲν ἔχω ἀπατήσει.
Πῆγα νὰ τὸ πῶ καὶ δεύτερη φορά - νομίζω τὸ εἶπα - ἀλλὰ ἐκείνη πιὸ αὐστηρὴ μοῦ εἶπε πάλι: <Ὄχι>.
Ὑποχώρησα.
Δὲν ξαναδιασταυρωθήκαμε ποτέ.
Ὅποτε συναντηθῶ - ἐντελῶς τυχαῖα, γιατί ἔχουμε χαθεῖ ἀπὸ δεκαετίες - μὲ συμμαθητές, ὅλοι μὲ ρω-
τοῦν γιὰ κείνην. Προφανῶς τὸ θεωροῦσαν δεδομένο ὅτι ἀγαπιόμασταν
Δὲν ἔχω ἰδέα κι' ἄν ἀκόμη ζεῖ - περάσαμε τὰ 70...
Ὅπου κι' ἄν βρίσκεται, τὴν ἀγαπῶ. Καὶ τὴν σκέφτομαι. Καὶ θἄθελα κάπου νὰ τὴν ἔβλεπα.
Τίποτ' ἆλλο δὲν ἔχω νὰ πῶ.

έεεεεεεε.. κοίτα,απ'τή στιγμή πού τίς έστειλες γράμμα μιλώντας γιά την απελπισία σου λογω τού χωρισμού,
αυτή τό εξέλαβε ότι τήν είδες σαν αποκούμπι....δύσκολο μετά γιατί στόν έρωτα υπάρχει ή αποκλειστικότητα,
άν δεν έστελνες γράμμα καί τίς έλεγες,όταν τά ξαναλέγατε,ότι χωρισες απλώς λόγω ασυμφωνίας καί άφηνες
τό καιρό να περάσει καλλιεργώντας παράλληλα τη φιλία σας,ίσως νά υπήρχε άλλη εξέλιξη.......
εσύ όμως κάτω από τη πίεση αυτών τών συναισθημάτων υπήρξες ειλικρινής