Ήταν το Βυζάντιο Ελληνικό;

[ΓΑΛΗ]

γαλή δεν κατάφερα να καταλάβω, τα 4β είναι ο πρώτος στίχος, ο αυτοκράτορας οκ, και πάει. Απο την δική μας οπτική, απο την οπτική του Ρωμαίου του πρώτου ιερού ράιχ, μιά χαρά πήγαιναν τα πράγματα για την ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Τι δεν καταλαβαίνεις; Ο τίτλος του Κωνσταντίνου ήταν αυτοκράτωρ/βασιλιάς των Ρωμαίων, ο ελληνισμός αναφέρεται ως Ρωμανία, τα 4 β είναι τα πυρόβλητα που υπήρχαν στα βυζαντινά λάβαρα και ο δικέφαλος αετός συμβολίζει την Ανατολική και Δυτική αυτοκρατορία. Το έμβλημα άλλαξε μετά την ανακατάληψη της πόλης από τον Μιχαήλ Παλαιολόγο το 1261, μέχρι τότε ήταν ο μονοκέφαλος αητός της Ρώμης.

Γενικώς, δεν καταλαβαίνω το πρόβλημα σου, κρεβατομουρμουρίζεις χωρίς να γίνεσαι σαφής.

[enaon]

δεν έχω πρόβλημα, με έκανες κουότε να μου εξηγήσεις κάτι που δεν κατάλαβα. Δεν κατάλαβα και τι δεν κατάλαβα και μου το εξηγείς βέβαια, αλλά ούτε την εξήγηση.


ρωμανίες πάντως υπήρχαν τότε πολλές και σήμερα μία, η ρωμανία, ρουμανία στα ελληνοτουρκικά. Μην μένεις στα ονόματα νομίζω.

[ΓΑΛΗ]

δεν έχω πρόβλημα, με έκανες κουότε να μου εξηγήσεις κάτι που δεν κατάλαβα. Δεν κατάλαβα και τι δεν κατάλαβα και μου το εξηγείς βέβαια, αλλά ούτε την εξήγηση.

ρωμανίες πάντως υπήρχαν τότε πολλές και σήμερα μία, η ρωμανία, ρουμανία στα ελληνοτουρκικά. Μην μένεις στα ονόματα νομίζω.

Ε, τι να κάνω ρε enaon; Ειλικρινά δεν έχω καταλάβει την απορία σου. Αφορά στη διαφορά του Βυζάντιου από τη Ρώμη; Αφορά στην ελληνικότητα του Βυζάντιου; Αφορά στις ενστάσεις σου για το ιμπέριουμ γενικότερα; Γιατί κάπου είδα και ανακάτεμα του Περικλή με τον Τραμπ στη φάση.

[enaon]

γαλή μην απαντάς απορίες που δεν έχεις καταλάβει αν υπάρχουν, δεν είναι εύκολο πράγμα.


πάντως μία οπτική έθετα, δεν ρώτησα τίποτα.

[ΓΑΛΗ]

γαλή μην απαντάς απορίες που δεν έχεις καταλάβει αν υπάρχουν, δεν είναι εύκολο πράγμα.

πάντως μία οπτική έθετα, δεν ρώτησα τίποτα.

Την έχω καταλάβει την οπτική σου. Έχει κατιτίς το χίπικο.

[enaon]

εσύ λες για βυζάντια και πράσινα άλογα, εγώ ειμαι ο χίπης.



γυναίκες.

[Ju-87]

Φιλε εγω εδω ειμαι καινουργια,το τι εχετε συζητησει εσεις στο παλιο πχωρουμ δεν με αφορα και εχεσθην.Και δεν το ξερω κιολας. Τωρα που διαφωνεις δενε χω καταλαβει.Μαθε να γραφεις σωστα,να εισαι ξεκαθαρος με επιχειρηματα και ασε τους εξυονακισμους και τα χωσιματα.Δεν σου πανε.

Ταδε εφη Εσθηρ που τα ποστς της θυμιζουν αποχυμωτη. Ολα μαζι και ανακατα...

[User_601]

Φιλε εγω εδω ειμαι καινουργια,το τι εχετε συζητησει εσεις στο παλιο πχωρουμ δεν με αφορα και εχεσθην.Και δεν το ξερω κιολας. Τωρα που διαφωνεις δενε χω καταλαβει.Μαθε να γραφεις σωστα,να εισαι ξεκαθαρος με επιχειρηματα και ασε τους εξυονακισμους και τα χωσιματα.Δεν σου πανε.

Ταδε εφη Εσθηρ που τα ποστς της θυμιζουν αποχυμωτη. Ολα μαζι και ανακατα...

Καλυτερα να θυμιζουν αποχυμωτη,παρα χυαγιτη,ρατσιστη και μισανθωπο φιλαρακι!Σε αυτα,εισαι απιαστος!

[Ζαποτέκος]

Το "Έλληνας" με την έννοια του ανδρείου αλλά και του Ρωμαίου ( Βυζαντινού ) στα ποντιακά τραγούδια κ.α.


Το Έλλενος έχει την έννοια του γενναίος , αλλά και του Ρωμαίος (Βυζαντινός). Παραδείγματα ( απ' την εγκυκλοπαίδεια του ποντιακού ελληνισμού )

– εγώ έχω τους Έλλενους,
ρωμαίικα παλικάρα

– σκοτώθαν δράκοι* Έλλενοι
και μύριοι μυριάδες

* Και το δράκος έχει την έννοια του ανδρείου. Βλ. και την φράση Δεν μου γλιτώνεις που να 'χεις δράκου ρίζα.

– επαίρεν τ’ αλαφρόν σπαθίν
το ελλενικόν κοντάριν

– η κόρ’ μαεύ’ ελλενικά
ρωμαίικα παλικάρα

Υπάρχει και το θηλυκό του Έλλενος :

– για πέτ’ από την μάναν μου,
την Έλλενον …

– εγώ έμουνε μάστορας
σ’ ελλενικά τα κάστρα ,
κι οι Έλλενοι εμέν όρισαν ,
(…)
Αλί εμάς και βάι εμάς ,
πάρθεν η Ρωμανία.
(…)
εκεί Έλλενοι επέθαναν
μύρϊα παλικάρα

– κατέβαν δράκοι Έλλενοι
και δεκαεφτά παπάδες


Σχετικά και τα Τραντέλλενος ( = 30 φορές Έλληνας ) και Τρισέλλενος ( θηλυκό : Τρισελλήνα ).
_________________________________________________________

Από τον Κακριδή :

– Να σαν τη µάνα που γεννά τα τριάντα χρόνια µίαν / κι ευτάει υιόν
τραντέλλενον και νύφη γαλαφόραν.
( ΠΟΝΤΟΣ, 19. αι. – Να σαν τη µάνα = χαρά στη µάνα. ευτάει = φτιάχνει,
γεννάει. Τραντέλλενον = τριάντα φορές Έλληνα, πολύ αντρειωµένο.
Γαλαφόραν = άσπρη σα το γάλα.)

– (α) Την Πόλην όνταν όριζεν ο Έλλεν Κωνσταντίνον…
(β) Εκεί καθούνταν Έλλενοι και τόνε φοβερίζουν… -∆ιαβάστε µε, ναι,
Έλλενοι, την ∆έβαν ας διαβαίνω.
(γ) Τα αίµατα µ’ ετύφλωσαν των δράκων των Ελλένων.
(δ) Εκεί πουλία κελαηδούν µε φλιβερή λαλία, εκεί Έλλενοι επέθαναν µύριοι
παλικάρια.
(ε) Έπαρ’, υιέ µ’, την σπάθην σου, τ’ ελλενικόν κοντάρι σ’ !
(στ) Εκεί στο πέραν το λιβάδ’ µέγαν φωνήν εξέβεν:
σκοτώθκαν οι δράκ’ Έλλενοι και µύριοι µυριάδες.
(ζ) Εγώ ήµουνε µάστορας στα ελλενικά τα κάστρα/ κι οι Έλλενοι εµέν’
όρισαν: κατέβα συ στην Πόλη.
( ΠΟΝΤΟΣ, 20. αι., από δηµοτικα τραγούδια. – Ο Έλλεν = ο αντρειωµένος.
∆ιαβάστε µε = αφήστε µε να διαβώ. Ελλενικόν κοντάρι = δυνατό. )

– Της Κερασούντας τα κάστρα τα έχτισε η Κεράσα. Μαστόρους είχεν Έλλενους. Αυτοίνοι ήταν τόσο µεγάλοι, που από τη ρίζα του βουνού έφταναν ώς την κορφή και έβαζαν απάνω τις πέτρες. Η Κεράσα έψηνε το φαγί και το έφερνε στη Γαράσαρη και πάλι δεν εκρύωνε. Μια µέρα, την ώρα που έρχνταν στο δρόµο, απάντησε έναν σαν εµάς άνθρωπο. της φάνηκε παράξενος και πήρε και τον έβαλε στην τσέπη της. Έκατσαν στο τραπέζι, και την ώρα που έτρωγαν, ο άνθρωπος πετάχτηκε έξω από την τσέπη της Κεράσας. Αυτή τον θυµήθηκε τότε και τον έβγαλε και τον έβαλε πάνω στο τραπέζι. Οι Έλλενοι, όταν τον είδαν τόσο µικρό, εθάµαξαν.
( ΠΟΝΤΟΣ, 19. αι. – Η µυθική αυτή παράδοση γεννήθηκε από τα κυκλώπεια
τείχη και το όνοµα της πόλης. Η µετακόµιση της τροφής από το Καρα-Χισάρ (τη Νικόπολη) φανερώνει, κατά τον συλλογέα, ότι και στα παλιά χρόνια απόεκεί η πόλη της Κερασούντας προµηθευόταν το στάρι και τα άλλα τρόφιµα, όπως και τώρα. )


Σε άλλες περιοχές :

– Εξήντα κύκλους έκαµνεν, βδοµήντα δυο καµάρες/ κι ακόµα δυο
κυκλίσµατα, τον Έλλενον να φάει.
( ΚΥΠΡΟΣ, 19 αι. – Τον Έλλενον = τον ανδρειωµένο. )


– Στου Βερνίκου το κάστρο κατοίκααν οι Έλλενοι, αθρώποι άξιοι και πολύ δυνατοί. Μπροστά τους εµείς φαινόµασταν µύγες. Όντας φάνηκε η καινούργια πλάση, έζηε ακόµα ένας απ’ αυτουνούς τους Έλλενους, που δεν ήγλεπε, ήταν γκαβός. Μαζώχτηκαν οι-γ-αθρώποι και τον κοίτααν. Είχε κάτι ποδάρες, κάτι χερούκλες, τέτοιες για! – Για δοµούτε το χέρι, τους λέει αυτός, να ιδώ τη δύναµή σας. Οι αθρώποι τόδωκαν το γυνί. Το ‘πεκ’ αυτός µε το χέρι του και το λύισε. – Είστε, τους είπε – γιατί πήρε το γυνί για χέρι –δυνατοί και εσείς, αλλ’ εµείς ήµασταν αξιότεροι.
( ΗΠΕΙΡΟΣ (ΒΕΡΝΙΚΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ), 20. αι. – ∆οµούτε = δώστε µου. Το ‘πεκε = το έπιασε. )
_____________________________________
Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ

Καλοί γειτόνοι έλεγαν: καταίβα ‘συ σ’ σην Πόληιν.
Τον άρχονταν απαίντεσα απάν’ σ’ σο μεσόστρατον.
Ατόν εγώ ερώτεσα και απολοϊάν ‘κ εδώκεν.
Τον μαύρον ατ’ εγύρισεν, μαύρος ερημωμένος,
την γην δάκρυα εγόμωσεν, απολοϊάν ‘κ εδώκεν.
Ερώτεσα τον θεραπούς, απολοϊάν ‘κ εδώκαν.
Και πάλιν ‘ξάν ερώτεσα Θεού παρακαλίας.
Και ‘εκείν’ απελογάθανε, που είναι τα γένητα σου;
Εγώ έμουνα μάστορας(Αρχηγός των Κάστρων της Ματζούκας
που τον έστειλε ο πατέρας του να μάθει για την
Τραπεζούντα) σ’ σ’ Ελλενικά τα κάστρα.
και οι Έλλεν’ εμέν ώρισαν, καταίβα ‘συ σ’ σημ Πόλιν.
-Ντο να λέγουμεν, παλληκάρι; ντο να λέγουμε, νέε μ’.
Τούρκικα είν’ τα κάτεργα, Τούρκικα τα φουσάτα (δηλαδή,
κυριεύθηκε η Τραπεζούντα).
Κακόν χαπέρ επαίρα ‘γω, και πάγω πις ‘σον κύρη μ’.
‘σού ήλιου το βασόλεμαν ‘σο παραθύρ ευρέθα.
Έρται η μάννα μ’ ερωτά με την καλήν (τη σύζυγο) μ’ εντάμαν.
Η μάννα μ’ ξάν ερώτεσεν, και η καλ’ φωνήν κ’ εδώκεν
και οι καλοί μ’ οι γείτονες σείτ’ (ενω) ερωτάνε κλαίγνε.
Αλλ’ οί εμάς και βάϊ εμάς, πάρθεν η Ρωμανία.
-Έπαρ, υιέ μ’ την σπάθην σου τ’ Ελλενικόν κοντάρι σ’
δέβ’ ατουνούς σκόρπισον ατς ‘σαν άνεμος τα φύλλα.
Χίλιους έκοψα την πορνήν, χίλιους το μεσημέριν,
Ο Θεός έστεσεν βροχήν, και βρέχει τουρκοπούλια.
Ο Θεός έστεσεν την βροχήν, βροντούν τα Εγκλησίας.
Ντ’ έποκαμε σε, ναι θεέ μ’ στα αίματα βαμμένοι.
Σαράντα χρόνια ‘χτέσκουντουν του ξένου μου ο κάστρον
και ατώρα να χαλάγεται με το βαρύν την σπάθην;
Εκεί πουλία κελαϊδούν με φλιβερόν λαλία.
εκεί Έλλενοι επέθαναν μύριοι παλληκάρια.
____________________________________________________

Μεσαιωνική Βιβλοθήκη Σάθα :

Δράκοι και δρακοντόπουλα , Ρωμαίικα παλληκάρια
ζωστέστε τά λωρίτσα σουν, κρεμάστε τά σπαθία,
δράκοι και παλληκάρια μου , καί πάρτε τά ρασία,
περάτε ‘ς τά παρχάρια ‘ς τά δύο κρύα πηγάδια,
δράκοι μ’ ακούγω ‘ναν λαλιάν, Ελλενικόν λαλίαν !
Τόν Ταύρον καί τόν Κάσκαμον λεβέντοι εκατέβαν,
είχαμε νέους Έλλενους , Ρωμαίικα παλληκάρια,
επήγαμ’ ενταμώθημε ίσα ‘ς τά Πέντε Πέτρας ,
εκεί ηύραμε υόν Αλήν μέ τον Εμίρ εντάμαν.
«Αλή , ντό στέκεις αντικρύ ‘ς Ελλενικόν κοντάριν !»
Εσκοτώσαμε τόν Εμίρ καό τόν Αλήν επιάσαμ’ .
«Αλή , εσύ κ’ εγνώριζες τ’ Ελλέγκα παλληκάρια,
Αλή τά τοξοσάιτα , τ’ Ελλενικόν το κοντάριν !»

[Perp]

Εξαιρετικό το βιβλίο του Κακριδή για τους αρχαίους έλληνες στην νεοελληνική παράδοση.

[Σαμψών]

Παλαιολόγος

Καὶ οὕτως λογίσθητε ὡς ἐπὶ ἀγρίων χοίρων καὶ πληθὺν κυνήγιον, ἵνα γνώσωσιν οἱ ἀσεβεῖς ὅτι οὐ μετὰ ἀλόγων ζῴων ὡς αὐτοί, παράταξιν ἔχουσιν, ἀλλὰ μετὰ κυρίων καὶ αὐθεντῶν αὐτῶν καὶ ἀπογόνων Ἑλλήνων καὶ Ῥωμαίων

Ἐλθὼν οὖν ἀδελφοί, ἡμᾶς ἀπέκλεισε, καὶ καθ᾿ ἑκάστην τὸ ἀχανὲς αὐτοῦ στόμα χάσκων, πῶς εὓρη καιρὸν ἐπιτήδειον ἵνα καταπίῃ ἡμᾶς καὶ τὴν πόλιν ταύτην, ἣν ἀνήγειρεν ὁ τρισμακάριστος ἐκεῖνος καὶ τῇ πανάγνῳ δεσποίνῃ ἡμῶν θεοτόκῳ καὶ ἀειπαρθένω Μαρία ἀφιέρωσεν καὶ ἐχαρίσατο τοῦ κυρίαν εἶναι καὶ βοηθὸν καὶ σκέπην τῇ ἡμετέρᾳ πατρίδι καὶ καταφύγιον τῶν Χριστιανῶν, ἐλπίδα καὶ χαρὰν πάντων τῶν Ἑλλήνων τὸ καύχημα πάσι τοῖς ὦσιν ὑπὸ τὴν τοῦ ἡλίου ἀνατολήν.

Που και μούφα να είναι όπως λέγεται, δείχνει την επικρατούσα άποψη μιας και γράφτηκε το 1477

Κολοκοτρώνης

Εμείς, καπιτάν 'Αμιλτον, ποτέ συμβιβασμό δεν εκάμαμε με τους Τούρκους. 'Αλλους έκοψε, άλλους σκλάβωσε με το σπαθί και άλλοι, καθώς ημείς, εζούσαμε ελεύθεροι από γενεά εις γενεά. Ο βασιλεύς μας εσκοτώθη, καμμία συνθήκη δεν έκαμε, η φρουρά του είχε παντοτινό πόλεμο με τους Τούρκους και δύο φρούρια ήτον πάντοτε ανυπότακτα». Με είπε: «Ποία είναι η βασιλική φρουρά του, ποία είναι τα φρούρια;» - « Η φρουρά του βασιλέως μας είναι είναι οι λεγόμενοι Κλέφται, τα φρούρια η Μάνη και το Σούλι και τα βουνά». Έτσι δεν με ομίλησε πλέον.

Ελληνικό με την έννοια του Ελλαδίτικού όχι δεν ήταν αλλά εδώ που τα λέμε ούτε Βυζάντιο ήταν

[Yochanan]

πραγματικός θυσαυρος ο κακρδιης αλλα απο αυτα που εχω δει εγω φαίνεται μια καθαρή εικονα για τον 19ο αι. οτι ως ελληνες δλδ λογιζαν κατι αρχαιους γιγαντες και οχι τον εαυτο τους

[Ζαποτέκος]

Εδώ όλες οι μαρτυρίες που συγκέντρωσε ο Κακριδής : https://soc.culture.greek.narkive.com/o9SVDxcv
Ήταν που ήταν προκατειλημμένος ο Κακριδής και ερμήνευε όπως ήθελε, διακίνησαν και οι της ζούγκλας επιλεκτικά 3-4 μαρτυρίες και έδεσε το γλυκό.

Οι Έλληνες ήταν πάρα πολύ µεγάλοι άνθρωποι. το κεφάλι τους έφτανε ώς
τα σύννεφα. ΄Ηταν ψηλότεροι και χοντρότεροι από το βουνί της Σιούτιστας.
Όταν έχτιζαν τα κάστρα που φαίνονται ακόµα στην Κρετσούνιτσα και στη
Βελτσίστα, άπλωνε ο ένας το χέρι του από την Κρετσούνιστα και ο άλλος
από την Βέλτσιστα και εδανείζονταν τα σύνεργά τους. Τότες που ζούσαν οι
Έληες δεν χρειαζόνταν γιοφύρια, γιατί αυτοί πηγούδαν τον Καλαµά σαν που
πηδούµε εµείς σήµερα τες αυλακιές στο χωράφι. Φώναζαν από δω κι
απηλογιόνταν από την Άρτα. Με εκατό δρασκέλες πάγαιναν από δω ώς τα
Γιάννενα. Όταν πολεµούσαν αναµεταξύ τους, έριχναν ο ένας στον άλλο
ραϊδιά, γιατί δεν είχαν ντουφέκια τότες. Τέτοιοι θα
ήµασταν και εµείς, αλλά ανάθεµα στη Μονοβύζα, που µάς κατάντησε σαν που
είµαστε σήµερα!
ΗΠΕΙΡΟΣ (ΜΙΚΡΟ ΣΟΥΛΙ ΚΟΥΡΕΝΤΩΝ), 19. αι.

Και ο Φίλιππος ο Έλληνος εβασίλευσεν την Μακεδονίαν µε τους
Φιλίππους και µε την Φιλιππόπολιν. Του Φιλίππου του βασιλέως εγεννήθη
τέκνον άρρεν... Και επονόµασαν το όνοµα του παιδίου... Αλέξανδρον ρωµαϊκά...
(από τον 16ο αι..) - Ρωµαϊκά = ελληνικά. ο Έλληνος = ο αντρειωµένος.

[enaon]

πραγματικός θυσαυρος ο κακρδιης αλλα απο αυτα που εχω δει εγω φαίνεται μια καθαρή εικονα για τον 19ο αι. οτι ως ελληνες δλδ λογιζαν κατι αρχαιους γιγαντες και οχι τον εαυτο τους

δεν άλλαξαν και πολλά από τότε, και τώρα τους θεωρούμε σαν γίγαντες της νόησης, νομίζουμε ότι υπήρξε χρυσός αιώνας του Περικλή κλπ. Μέσα σε 40 χρόνια κατάφεραν και έφτιαξαν δημοκρατία, δημαγωγία, τείχος, νατο, μανχάταν και διαλύθηκαν, απίστευτο πράγμα ρε γαμώτο, έχουμε για ίνδαλμα τον Περικλή και τον Σωκράτη ταυτόχρονα, δεν μασάμε. Ο Σωκράτης ήταν 10 χρονών όταν ο Περικλής, ο βοηθός του Εφιάλτη που δολοφονήθηκε, είχε φτιάξει σοσιαλισμό και έχτιζε παλάτια, μέχρι τα 20 του τα είχε δει όλα ο άνθρωπος, κατέρρεε το σύμπαν, μας έλεγε ρε παιδιά, κάντε καμία προσευχή, θα γίνουμε χωριό για 2400 χρόνια, όχι λέγαμε εμείς, παρένθεση είναι θα περάσει, η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Είχε βέβαια.

[Ζαποτέκος]

Μερικές σκέψεις για το πως οι εθνοτικοί Έλληνες ασπάστηκαν τον ρωμαϊσμό. Σίγουρα το σημαντικότερο ήταν οι πολιτειακοί λόγοι ( Καρακάλλας κ.λπ. ).

Spoiler

Μάξιμος ο Ομολογητής :
Τί δήποτε ὁ ἀπόστολος Παῦλος Ῥωμαῖον ἑαυτὸν ἀποκαλεῖ καὶ πρὸς τὸν
χιλίαρχον διαλεγόμενος ἔφη ὅτι “ἐγὼ δὲ καὶ γεγέννημαι”;
ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ
Οἱ κατὰ πᾶσαν χώραν, ὡς δή τι μέγα τὸ Ῥωμαῖοι καλεῖσθαι νομίζοντες,
παρέχοντες δόσεις ἀπεγράφοντο Ῥωμαῖοι καὶ ἔτρεχεν εἰς τὸ γένος τὸ ὄνομα· ἐπειδὴ
οὖν καὶ οἱ γονεῖς τοῦ ἀποστόλου ὄντες ἐν Ταρσῷ ἀπεγράφησαν εἰς τὸ καλεῖσθαι
Ῥωμαῖοι, εἰκότως ὁ ἀπόστολος ὡς ἐξ αὐτῶν γεννηθεὶς λέγει ὅτι “ἐγὼ δὲ καὶ
γεγέννημαι”.”

Επίσης το ότι οι Ρωμαίοι υιοθέτησαν από πολύ νωρίς ελληνικά πολιτισμικά στοιχεία ( Οράτιος : Οι κατακτημένοι Έλληνες νίκησαν τους νικητές τους και έφεραν τις τέχνες στο άξεστο Λάτιο ) παρά τις αντιρρήσεις των Κάτωνα, Ιουβενάλιου κ.α.
Εθνοτικά όμως πώς συμβίβασαν τα πράγματα ; Γνωστότερος είναι ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς που αναφέρει την αρκαδική καταγωγή των Ρωμαίων. Ας δούμε και μερικούς ακόμη που αναφέρουν κάποιες κατασκευασμένες ελληνικές καταγωγές των Ρωμαίων.

Παυσανίας ( 2ος αι. μ.Χ. ) , Ελλάδος Περιήγησις , Αρκαδικά, 43
Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αντωνίνος ο Ευσεβής έδωσε στην αρκαδική πόλη Παλλάντιον προνόμια. Την αναβάθμισε σε πόλη από κώμη και της έδωσε φορολογική ατέλεια. Κι αυτά γιατί πιστευόταν ότι από αυτήν την πόλη ξεκίνησε ο ήρωας Εύανδρος μαζί με άλλους Αρκάδες και αποίκισε την Ρώμη.


Πλούταρχος, Νουμάς , Α 3
Μιά από τις συνιστώσες των Ρωμαίων ήταν και οι Σαβίνοι. Ο Πλούταρχος στον βίο του Νουμά αναφέρει την λακωνική καταγωγή των Σαβίνων .

...ἄλλως δὲ Νομᾶς γένος μὲν ἦν ἐκ Σαβίνων, Σαβῖνοι δὲ βούλονται Λακεδαιμονίων ἑαυτοὺς ἀποίκους γεγονέναι.

Αυτό το παραθέτει και ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς ( Ρωμαϊκές Αρχαιότητες , Β 49, 5 ).

...ἐκεῖθεν δ᾽ ὁρμηθέντας αὐτῶν τινας συνοίκους τοῖς Σαβίνοις γενέσθαι: καὶ διὰ τοῦτο πολλὰ τῶν νομίμων εἶναι Σαβίνων Λακωνικά, μάλιστα δὲ τὸ φιλοπόλεμόν τε καὶ τὸ λιτοδίαιτον καὶ παρὰ πάντα τὰ ἔργα τοῦ βίου σκληρόν. ὑπὲρ μὲν δὴ τοῦ Σαβίνων γένους ταῦθ᾽ ἱκανά.


Ο Πλούταρχος έχει και μιά συγκεχυμένη μαρτυρία που αναφέρει την Ρώμη ως πόλη ελληνική όταν την λεηλάτησε ο Βρέννος και οι Γαλάτες/Υπερβόρειοι του .

Ἡρακλείδης γὰρ ὁ Ποντικὸς οὐ πολὺ τῶν χρόνων ἐκείνων ἀπολειπόμενος ἐν τῷ Περὶ ψυχῆς συγγράμματί φησιν ἀπὸ τῆς ἑσπέρας λόγον κατασχεῖν, ὡς στρατὸς ἐξ Ὑπερβορέων ἐλθὼν ἔξωθεν ᾑρήκοι πόλιν Ἑλληνίδα Ῥώμην, ἐκεῖ που κατῳκημένην περὶ τὴν μεγάλην θάλασσαν.

Η αρκαδική καταγωγή των Ρωμαίων απαντάται και στη νομολογία του Ιουστινιανού ! Αναφερόμενη στην Λυκαονία της Μ. Ασίας λέει :

Το Λυκαόνων έθνος συγγενέστατόν εστι Ρωμαίοις και σχεδόν εκ των αυτών συνωκισμένον προφάσεων· Λυκάονι γαρ τω πρώην Αρκαδίας της εν Ελλάδι βεβασιλευκότι ...

Οι Λυκάονες της Αρκαδίας ήταν ένα υποφύλο των Αρκάδων. Ο γιός του Λυκάονα Οινωτρός αποίκισε την Ιταλία.

Ας δούμε τέλος τον Ιουλιανό ( 4ος αι. ). Ο τελευταίος εθνικός αυτοκράτορας πίστευε ότι οι Ρωμαίοι είχαν ελληνική καταγωγή.

Ῥωμαίοις ἔχουσι καὶ αὐτοῖς οὐ γένος μόνον Ἑλληνικόν, ἀλλὰ καὶ θεσμοὺς ἱεροὺς

Την Ρώμη την θεωρούσε

τὴν πόλιν Ἑλληνίδα γένος τε καὶ πολιτείαν


Συμπαθούσε τον ελληνισμό όπως τον αντιλαμβανόταν ο ίδιος και ήθελε να είναι Έλληνας. Προσπάθησε να πάρει με το μέρος του τους ελληνικής καταγωγής χριστιανούς της Αντιόχειας , αλλά αυτοί δεν ενστερνίστηκαν τις ιδέες του. Τους δήλωσε πως έπεσε έξω γιατί πίστευε πως θα τα βρούνε αφού αυτοί ήταν απόγονοι Ελλήνων και ό ίδιος , αν και Θράξ ( Μοισός ), ήταν 'Ελληνας στον τρόπο ζωής .

ἀλλὰ νομίσας ὑμᾶς μὲν Ἑλλήνων παῖδας, ἐμαυτὸν δέ, εἰ καὶ γένος ἐστί μοι Θρᾴκιον, Ἕλληνα τοῖς ἐπιτηδεύμασιν ὑπελάμβανον, ὅτι μάλιστα ἀλλήλους ἀγαπήσομεν. ἓν μὲν δὴ τοῦτο ἔστω μοι τῆς προπετείας ὄνειδος.

Εντούτοις σε άλλο έργο * του είχε προσπαθήσει να δώσει κα στην πατρίδα του ελληνική καταγωγή :
ἐσμὲν γὰρ τῆς Ἑλλάδος οἱ περὶ τὴν Θρᾴκην καὶ τὴν Ἰωνίαν οἰκοῦντες ἔγγονοι.


* Στο έργο που εκθείαζε την αυτοκράτειρα ευσεβία και παίνευε την ελληνική της καταγωγή από την Θεσσαλονίκη.

...ὅτι δὴ γένος μὲν αὐτῇ σφόδρα Ἑλληνικόν, Ἑλλήνων τῶν πάνυ, καὶ πόλις ἡ μητρόπολις τῆς Μακεδονίας, σωφροσύνη δὲ ὑπέρ τε Εὐάδνην τὴν Καπανέως καὶ τὴν Θετταλὴν ἐκείνην Λαοδάμειαν.

Με τον καιρό δημιουργήθηκε η ιδέα της διπλής καταγωγής των Βυζαντινών ( Ρωμέλληνες ) , δηλαδή από Έλληνες και Ρωμαίους αποίκους. Η ελληνική γραμματεία είχε γίνει αναπόσπαστο τμήμα της βυζαντνής για να μην πώ το κυρίαρχο. Στα στρατιωτικά εγχειρίδια συχνά θα αναφερόταν και ένα ελληνικό παράδειγμα δίπλα σε ένα ρωμαϊκό. Αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα. Σαν επίλογο θα αφήσω για αυτήν την διπλή καταγωγή την άποψη του λατινόφρονος πατριάρχη Μάμμαντος.

Ο ανθενωτικός Άγιος Μάρκος Ευγενικός αποκαλούσε θρησκευτικά τους ενωτικούς Γραικολατίνους :

…δικαίως κληθέντες Γραικολατίνοι , καλούμενοι δ’ ούν υπό των πολλών και Λατινόφρονες. Ούτοι τοίνυν οι μιξοθήρες άνθρωποι , κατά τους μύθοις ιπποκενταύρους , μετά των Λατίνων μέν ομολογούσι τό εκ του Υιού το Πνεύμα το άγιον εκπορεύεσθαι καί τον Υιόν αίτιον έχειν της εαυτού υπάρξεως …Αλλά τί , φησί, δράσωμεν πρός τούς μέσους τούτους Γραικολατίνους , οι τήν μεσότητα περιέπονες …

Ο ενωτικός πατριάρχης Γρηγόριος Γ΄ Μάμμας πρίν πιάσει τα θρησκευτικά κρίνει καλό να απαντήσει πρώτα στο "Γραικολατίνοι" από εθνικής άποψης :

Γραικολατίνους δέ ημάς διασύρων ονομάζει , καινότερον τι όνομα καί προσήκον ως ενόμισεν ευρών, όπερ ημείς ου διασυρμόν τούτο λογιζόμεθα, αλλ’ αληθές είναι ομολογούμεν. Του γάρ Μεγάλου Κωνσταντίνου εκείθεν ορμωμένου , καί τούς λίαν ευγενεστάτους μεγιστάνας Ρωμαίων εκ Ρώμης μετοικισαμένου εις την επ’ ονόματι ευτού ανεγερθείσαν πόλιν, τήν καί Νέαν Ρώμην ονομασθείσαν, οι εξ εκείνων φύντες τήν μέν των Ελλήνων εξασκήσαντες γλώτταν , καί διά ταύτης φθεγγόμενοι , τό δέ γένος εκείθεν έλκοντες , εικότως καί Γραικολατίνοι οφείλουσι λέγεσθαι, διότι οι Λατίνοι τούς Έλληνας Γραικούς ονομάζουσι. Καί όπερ αυτός ο τίμιος ανήρ καθ’ ημών προφέρει, ημείς αληθές τε είναι ηγούμεθα καί ομολογούμεν. Εώμεν νύν λέγειν , ότι καί οι βασιλεύοντες ημών Ρωμαίοι εισιν εκείθεν έλκοντες τό γένος. Αλλά τό περί Γραικολατίνων παιδιάς χάριν είρηται. Διά γάρ της του Χριστού χάριτος εκ παντός τρόπου δεικνύντες ως ταληθές ζητούμεν, καί τούς μή ταύτης εστερημένους εις κοινωνίαν δεχόμεθα, είτε Γραικοί εισίν, είτε Λατίνοι , είτε βάρβαροι, είτε Σκύθαι.