Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://dev.phorum.com.gr/
προφανώς ένα κράτος σε πλέρια εσωτερική παρακμή όπως η γκορμπική ΕΣΣΔ (με κρατικούς λειτουργούς να την έχουν δει ήδη πρωτοκαπιταλιστές, την κάθε υπηρεσία να κοιτάει μόνο την πάρτη της και την KGB να αρνείται να βοηθήσει τον στρατό*) είναι δύσκολο να κερδίσει παρατεταμένο ανταρτοπόλεμο σε τερέν όπως του Αφγανιστάν απέναντι σε λυσσασμένους κελεμπίες, αλλά, μέσα σε όλο αυτό το αχούρι, ο ΚΣ όπου χρειάστηκε να πολεμήσει, στάθηκε στο ύψος του.
*μιλάμε τώρα για εποχές όπου στελέχη της KGB του Ουζμπεκιστάν - που συνορεύει με το Αφγανιστάν - που επί παλινόρθωσης έγιναν ολιγάρχες, αποδεδειγμένα διέρρεαν πληροφορίες για τις θέσεις του ΚΣ σε Αφγανούς μουτζαχεντίν. Με τέτοια παντελή έλλειψη κάθε εσωτερικής συνοχής που υπήρχε στην τότε ΕΣΣΔ, και πολλά ήταν τα δέκα χρόνια που άντεξε ο ΚΣ να πολεμάει επιτυχώς έναντι σε έναν συνασπισμό CIA-Πακιστάν-Σ. Αραβίας-αφγανών μουτζαχεντίν.
Παρακμή ξεπαρακμή, η ΕΣΣΔ ήταν η μία απο τις δύο υπερδυνάμεις του πλανήτη. Σε οπλισμό μπορούσαν να την ανταγωνιστούν μόνο οι ΗΠΑ. Η δε KGB είχε δώσει τα ρέστα της στο Αφγανιστάν. Οι όποιοι αποστάτες ήταν ακόμη λίγοι. Περισσότερους πληροφοριοδότες είχε στη CIA η KGB, παρά το αντίστροφο. Αν και στη δεκαετία του '80 τα πράγματα είχαν αρχίσει να αλλάζουν.
Απο το '88 και μετά έγινε το μεγάλο μπαμ που περιγράφεις στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ (αν και διαφθορά υπήρχε απο την εποχή του Μπρέζνιεφ). Αλλά τότε είχαν αποχωρήσει απο το Αφγανιστάν.
Όλα αυτά τα CIA - Σαουδάραβες - Πακιστάν (και κομμουνιστική Κίνα και "αντιιμπεριαλιστικό" Ιράν να μην ξεχνιώμαστε), ήταν ψιλικατζήδικα για μια δύναμη του μεγέθους της ΕΣΣΔ (ακόμη και του Γκομρπατσώφ). Όπλα, χρήματα, εφόδια εκπαιδευτές και κατασκόπους τους έστελναν, όχι τις ένοπλες δυνάμεις τους.
η KGB έδωσε πράγματι ρέστα από το 1973 ως το 1979, όταν έριχνε μία-μία τις κυβερνήσεις για να βρει την πιο φιλοσοβιετική. Από τη στιγμή που έγινε η στρατιωτική εισβολή, στην οποία η KGB ήταν αντίθετη, σιωπηρά αποτραβήχτηκαν οι μυστικές υπηρεσίες από το Αφγανιστάν, και όταν χρειαζόταν να βοηθήσουν το στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι γραφειοκράτες των μυστικών υπηρεσιών έλεγαν σε αυτούς του στρατού "εμείς δέκα χρόνια δουλεύαμε μόνοι μας στο Αφγανιστάν χωρίς βοήθεια, τώρα βγάλτε τα κάστανα από τη φωτιά εσείς". Μιλάμε τώρα για 1983-84, πριν τον Γκορμπατσόφ ακόμα. Επί Γκορμπατσόφ όλα αυτά απλά γιγαντώθηκαν.
Το 1987-88 o ΚΣ έφερε σε πέρας μεγάλη νικηφόρα στρατιωτική επιχείρηση ανεφοδιασμού της κομβικής σημασίας πόλης Χοστ (στα αφγανοπακιστανικά σύνορα) που πολιορκούσαν οι κελεμπίες (η Δύση είχε υποσχεθεί στον Χακανί ότι αν κυρίευε το Χοστ και ανακήρυσσε εκεί κυβέρνηση, θα την αναγνώριζαν επίσημα) και είχε θέσει τους μουτζαχεντίν πάλι σε μόνιμη άμυνα. Μέσα σε εκείνη τη χρονιά αποφάσισε ο Γκορμπατσόφ να υπογράψει τις συνθήκες της Γενεύης και να αποσύρει τον ΚΣ, όχι επειδή ο ΚΣ είχε υποστεί κάποια στρατιωτική ήττα - το αντίθετο, η απόφαση πάρθηκε μετά από σημαντική στρατιωτική νίκη - αλλά επειδή οικονομικά και πολιτικά η ΕΣΣΔ δεν μπορούσε να συντηρήσει, ούτε κατά διάνοια, έναν τέτοιο παρατεταμένο πόλεμο, στο χάος που βρισκόταν τότε το σοβιετικό κράτος. Η ήττα της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν ήταν πρωτίστως πολιτική, διπλωματική και οικονομική, όχι στρατιωτική.
Οι ΕΔ του Πακιστάν μια χαρά συμμετείχαν στον πόλεμο, σε πληροφορώ. Και καθ' όλη τη διάρκεια της πολιορκίας του Χοστ, αλλά και σε αυτή τη μάχη, ο ΚΣ αντιμετώπισε τακτικό πακιστανικό στρατό δίπλα στους μουτζαχεντίν. Οι δε αραβικές χώρες υπολογίζεται ότι έστειλαν 20.000 με 35.000 τζιχάντια που όλοι πριν πάνε στο Αφγανιστάν έκαναν εκπαίδευση σε βάσεις της CIA στο Πακιστάν.
Και ο κόκκινος στρατός το πρώτο πράγμα που έκανε όταν κατέλαβε την Καμπούλ, ήταν να ξαναλλάξει την Αφγανική κομμουνιστική ηγεσία.
Μια νίκη, ήταν μια νίκη, δεν σημαίνει όμως ότι η ΕΣΣΔ θα κέρδιζε τον πόλεμο. 8 χρόνια είχαν προηγουμένως που το πάλευαν και αντιμετώπιζαν πόλεμο φθοράς.
Ο Γκορμπατσώφ δεν είχε και πολλά περιθώρι. Σαφώς έπιοξε ρόλο η οικονομική κατάσταση στην ΕΣΣΔ. Αλλά όσες περιγραφές και να δώσεις, το ότι επι 9 χρόνια δεν μπορούσαν να καταλάβουν συνολικά και να κρατήσουν το Αφγανιστάν, αποτελούσε και στρατιωτική ήττα.
Ξένοι μουτζαχεντίν όντως πολεμούσαν, απο το '85 ξεκίνησαν οι μαζικές φουρνιές. Για τον πακιστανικό στρατό δεν ήξερα. Γνωρίζω ότι είχε εμπλοκή στους μετέπειτα εμφυλίους, αλλά όχι στον αφγανοσοβιετικό πόλεμο. Και πάλι όμως, ο πακιστανικός στραστός της εποχής, δεν ήταν τίποτε μπροστά στον σοβιετικό, να πεις ότι αντιμετώπισαν κάποια αξιόλογη δύναμη.
Παρακμή ξεπαρακμή, η ΕΣΣΔ ήταν η μία απο τις δύο υπερδυνάμεις του πλανήτη. Σε οπλισμό μπορούσαν να την ανταγωνιστούν μόνο οι ΗΠΑ. Η δε KGB είχε δώσει τα ρέστα της στο Αφγανιστάν. Οι όποιοι αποστάτες ήταν ακόμη λίγοι. Περισσότερους πληροφοριοδότες είχε στη CIA η KGB, παρά το αντίστροφο. Αν και στη δεκαετία του '80 τα πράγματα είχαν αρχίσει να αλλάζουν.
Απο το '88 και μετά έγινε το μεγάλο μπαμ που περιγράφεις στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ (αν και διαφθορά υπήρχε απο την εποχή του Μπρέζνιεφ). Αλλά τότε είχαν αποχωρήσει απο το Αφγανιστάν.
Όλα αυτά τα CIA - Σαουδάραβες - Πακιστάν (και κομμουνιστική Κίνα και "αντιιμπεριαλιστικό" Ιράν να μην ξεχνιώμαστε), ήταν ψιλικατζήδικα για μια δύναμη του μεγέθους της ΕΣΣΔ (ακόμη και του Γκομρπατσώφ). Όπλα, χρήματα, εφόδια εκπαιδευτές και κατασκόπους τους έστελναν, όχι τις ένοπλες δυνάμεις τους.
η KGB έδωσε πράγματι ρέστα από το 1973 ως το 1979, όταν έριχνε μία-μία τις κυβερνήσεις για να βρει την πιο φιλοσοβιετική. Από τη στιγμή που έγινε η στρατιωτική εισβολή, στην οποία η KGB ήταν αντίθετη, σιωπηρά αποτραβήχτηκαν οι μυστικές υπηρεσίες από το Αφγανιστάν, και όταν χρειαζόταν να βοηθήσουν το στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι γραφειοκράτες των μυστικών υπηρεσιών έλεγαν σε αυτούς του στρατού "εμείς δέκα χρόνια δουλεύαμε μόνοι μας στο Αφγανιστάν χωρίς βοήθεια, τώρα βγάλτε τα κάστανα από τη φωτιά εσείς". Μιλάμε τώρα για 1983-84, πριν τον Γκορμπατσόφ ακόμα. Επί Γκορμπατσόφ όλα αυτά απλά γιγαντώθηκαν.
Το 1987-88 o ΚΣ έφερε σε πέρας μεγάλη νικηφόρα στρατιωτική επιχείρηση ανεφοδιασμού της κομβικής σημασίας πόλης Χοστ (στα αφγανοπακιστανικά σύνορα) που πολιορκούσαν οι κελεμπίες (η Δύση είχε υποσχεθεί στον Χακανί ότι αν κυρίευε το Χοστ και ανακήρυσσε εκεί κυβέρνηση, θα την αναγνώριζαν επίσημα) και είχε θέσει τους μουτζαχεντίν πάλι σε μόνιμη άμυνα. Μέσα σε εκείνη τη χρονιά αποφάσισε ο Γκορμπατσόφ να υπογράψει τις συνθήκες της Γενεύης και να αποσύρει τον ΚΣ, όχι επειδή ο ΚΣ είχε υποστεί κάποια στρατιωτική ήττα - το αντίθετο, η απόφαση πάρθηκε μετά από σημαντική στρατιωτική νίκη - αλλά επειδή οικονομικά και πολιτικά η ΕΣΣΔ δεν μπορούσε να συντηρήσει, ούτε κατά διάνοια, έναν τέτοιο παρατεταμένο πόλεμο, στο χάος που βρισκόταν τότε το σοβιετικό κράτος. Η ήττα της ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν ήταν πρωτίστως πολιτική, διπλωματική και οικονομική, όχι στρατιωτική.
Οι ΕΔ του Πακιστάν μια χαρά συμμετείχαν στον πόλεμο, σε πληροφορώ. Και καθ' όλη τη διάρκεια της πολιορκίας του Χοστ, αλλά και σε αυτή τη μάχη, ο ΚΣ αντιμετώπισε τακτικό πακιστανικό στρατό δίπλα στους μουτζαχεντίν. Οι δε αραβικές χώρες υπολογίζεται ότι έστειλαν 20.000 με 35.000 τζιχάντια που όλοι πριν πάνε στο Αφγανιστάν έκαναν εκπαίδευση σε βάσεις της CIA στο Πακιστάν.
Και ο κόκκινος στρατός το πρώτο πράγμα που έκανε όταν κατέλαβε την Καμπούλ, ήταν να ξαναλλάξει την Αφγανική κομμουνιστική ηγεσία.
Μια νίκη, ήταν μια νίκη, δεν σημαίνει όμως ότι η ΕΣΣΔ θα κέρδιζε τον πόλεμο. 8 χρόνια είχαν προηγουμένως που το πάλευαν και αντιμετώπιζαν πόλεμο φθοράς.
Ο Γκορμπατσώφ δεν είχε και πολλά περιθώρι. Σαφώς έπιοξε ρόλο η οικονομική κατάσταση στην ΕΣΣΔ. Αλλά όσες περιγραφές και να δώσεις, το ότι επι 9 χρόνια δεν μπορούσαν να καταλάβουν συνολικά και να κρατήσουν το Αφγανιστάν, αποτελούσε και στρατιωτική ήττα.
Ξένοι μουτζαχεντίν όντως πολεμούσαν, απο το '85 ξεκίνησαν οι μαζικές φουρνιές. Για τον πακιστανικό στρατό δεν ήξερα. Γνωρίζω ότι είχε εμπλοκή στους μετέπειτα εμφυλίους, αλλά όχι στον αφγανοσοβιετικό πόλεμο. Και πάλι όμως, ο πακιστανικός στραστός της εποχής, δεν ήταν τίποτε μπροστά στον σοβιετικό, να πεις ότι αντιμετώπισαν κάποια αξιόλογη δύναμη.
εγώ ξέρω ότι οι ΗΠΑ εκμαιταλευτηκαν την κατάσταση για να εισβάλουν σε Ιράκ και Αφγανιστάν.